martı* aralık 2013
Kişiler kendi yeteneklerini armağan ediyorlardı: baskısı tükendiği için piyasada bulunamayan kitabının, elindeki son üç beş tanesini isteyene yollayabileceğini, bunun parasal karşılığını fona destek olarak vereceğini ilan etti mesela bir arkadaşımız. Bir diğeri yaptığı ev reçellerinden almak isteyenlere yollayabileceğini, buradan gelecek gelirin yine proje fonuna aktarılacağını duyurdu. Başka bir arkadaş yaptığı takıların fotoğraflarını koyup, parasının fona aktarılmak üzere isteyene gönderebileceğini yazdı. Böylesine yaşanan “armağan uçuşmaları” sonucu, proje fonu için gereken miktar bir ayda toplanabildi. Topluluğun gücünü görüp deneyimlemek için harika bir fırsat oldu bu örnek. Becerilerini fon için armağan edenlere, projenin inşasında bilfiil çalışarak bilgi ve yeteneklerini armağan edenler de eklenmişti. Kimileri de fona doğrudan parasal yardımda bulunarak armağanlarını yollamışlardı. Kutsal Ekonomi kitabında Charles ARMAĞAN konusunda diyor ki: “Başlangıçta Armağan vardı: dünyanın arketip başlangıcında, yaşamlarımızın başlangıcında ve insan türünün bebeklik çağında. Bu nedenle minnet bizim için öylesine doğal, öylesine ilksel, öylesine esastır ki, tanımlaması bile çok zordur. Bir armağan almış olma duygusu ve karşılığında bir şey verme arzusudur belki. (…) bu kitap daha çok, içimizde gizli kalmış armağan ruhunu uyandırmayı ve bu ruhu somutlaştırıp teşvik edecek kurumları oluşturmayı amaçlıyor. Günümüz ekonomik sistemi bencilliği ve açgözlülüğü ödüllendiriyor. Bunun yerine kimi eski kültürlerdeki gibi cömertliği ödüllendiren bir ekonomi sistemi neye benzerdi?”
67