16
Mare · 6 september 2012
Kamervragen
MaaiKey
De rondvaart
Foto Taco van der Eb
‘Er zijn overal regeltjes voor’ Maurits Bredius (21), tweedejaars geschiedenis Huis: Huize Emma, Rapenburg 117a Bewoners: 8 (Minerva) Grootte: 7 m2 (foto in fusie) Huur: 265 euro per maand Je bent ruim twee meter lang en je kamer is 7m2. Is dat niet wat klein? ‘Je moet alles goed indelen, maar ik ben tevreden. Ik heb een normaal bed in plaats van zo’n vervelende hoogslaper en een prachtig uitzicht. Bovendien zitten we meestal in de fusie.’ Het ziet er best netjes uit. ‘Eén keer per week komt Hassan. En als huisjongste moest ik altijd de tafel afnemen en de vuilniszak verwisselen. Nu we twee nieuwe sjaarzen hebben, is dat gelukkig voorbij.
Bandirah
‘De afwas doen we om de beurt. Wie een vuil glas tegenkomt, zet het als bewijsstuk op de ijskast. Degene die de afwas gedaan heeft, krijgt dan strafafwas en moet opnieuw afwassen. Door deze regel doet iedereen zijn best.’ Hebben jullie huisrituelen? ‘Overal zijn regeltjes voor. Elke middag lunchen we samen, in je bed blijven rotten is geen optie. Bij de delicatessenwinkel en slager Piet bestellen we zo’n vijf producten. Meestal zijn er ook tosti’s. Als je vraagt of je tosti al klaar is, mag hij vanaf dat moment nog dertig seconden in het tosti-ijzer liggen. Niemand wil een aangebrande tosti, dus meestal zijn ze nog half rauw. ‘Ook het Leidse waterspel is berucht.
Binnen wordt de deur dichtgedaan en gooien ze bakken water over de mensen buiten. Afgelopen jaar werd ik met een vriend buitengesloten. We lieten het er niet bij zitten en gingen naar de L’Espérance. Daar maakten we een foto van ons met een biertje en vroegen via de huis-Whatsapp of de rest er ook eentje kwam drinken. Vervolgens zijn we via de Keizerstraat omgelopen. Toen mijn huisgenoten richting de L’Espérance vertrokken, gingen wij snel naar binnen en waren de rollen omgedraaid. Uiteindelijk verlies je zulke geintjes altijd. Een bak water over een zesdejaars heen kieperen, dat doe je niet.’ Wat is het meest bizarre wat je hier overkomen is? ‘In de El Cid zaten we
hier met wat scholieren toen onze ruit werd ingetrapt. We gingen er achteraan en vonden iemand hijgend in een doodlopend steegje. Helaas wisten we niet zeker of hij de dader was. Ondertussen had de politie mijn huisgenoot opgepakt, omdat ook hij aan het signalement voldeed.’ Wat hangt er allemaal aan de muur? ‘Veel opgezette dieren. Sommigen zijn al veertig jaar oud, anderen meer recent, omdat één van mijn huisgenoten jaagt. Ook de dode huisparkiet Tweety hangt aan de muur. We hebben nu twee nieuwe.’ DOOR PETRA MEIJER
‘Hallo, willen jullie lid worden van onze roeivereniging? Nee? Nou; hier heb je in ieder geval een mooie puntenslijper.’ Het is dinsdagochtend half tien. Talloze studenten in spe dwalen rond op de informatiemarkt langs de Leidse grachten. Gretig nemen ze de gratis gadgets aan, en ondertussen likken ze van hun ijsjes. Er klinkt gelach en geschreeuw. Het is duidelijk: de nieuwe eerstejaars hebben er zin in. Behalve één meisje. Zij valt op. Waarom? Omdat ze alleen is, en niemand tijdens de El Cidweek is alleen. Iedereen hoort vastgeplakt te zitten aan een groepje, en iedereen heeft twee enthousiaste mentoren die niet kunnen wachten om de aankomende eerstejaars hun studentenvereniging te laten zien. Voor dit meisje geldt dat blijkbaar niet. Ze zit verslagen aan de waterkant. Met een sip gezicht gooit ze kiezelsteentjes in het water, naast haar staat het vertrouwde paarse El Cid-tasje er verloren bij. De uitdelers van flyers, puntenslijpers, snoepjes en nog meer flyers negeren haar. Zij hebben het veel te druk met het ronselen van nieuwe leden voor hun studentenvereniging, sportclub of politieke partij. Toch opmerkelijk hoe de introductieweek wordt aangekondigd: in vijf dagen zou je de stad leren kennen én je studie en faculteit, en oh ja: daarnaast kun je de hele week terecht op alle studentenverenigingen. Zo lijkt het te draaien om de stad Leiden, maar niets is minder waar. De week staat in het teken van de studentenverenigingen. Overdag kun je rondleidingen krijgen in hun mooie oude panden en staan er meerdere amusante activiteiten zoals modderworstelen en bierestafettes op het programma. ’s Avonds halen ze alles uit de kast om zoveel mogelijk mensen binnen te halen: beroemde dj’s, waanzinnige themafeesten. Ondertussen wordt er natuurlijk van je verwacht dat je dan ook lid wordt, want ja, ze doen niet voor niets zo hun best. Na een lome ochtend slenter ik opnieuw langs dezelfde grachten. Voor me doemt een ietwat mollig meisje op, volledig in het zwart gekleed. Het is hetzelfde treurige meisje van vanochtend. Om haar heen staat een gelaten groepje verontschuldigingen aan te bieden. Ze zijn het arme kind vergeten mee te nemen tijdens een boottochtje. De mentoren staan er beschaamd bij. En terecht. ‘Sorry Mariska, het spijt ons echt heel erg, voortaan kom jij bij ons op de eerste plaats, om het goed te maken.’ Er glijdt voorzichtig een glimlach op het Mariska’s gezicht. ‘Oké jongens, wie gaat er mee een ijsje halen?’ roept een van de mentoren. De groep stormt opgewonden in de richting van een ijssalon. Het meisje sjokt er langzaam achteraan. Ze is weer helemaal alleen. MAAIKE LOMMERSE Maaike Lommerse (1994) is eerstejaars studente bestuurskunde. Ze schrijft dit jaar om de week een column over haar ervaringen.