Ιδού ένα πρωτότυπο ερώτημα: Τι είναι ποίηση; Του Μ.Τασάκου
Ν
(Πρώτο
μέρος)
ά ένα θέμα, που αν θέλαμε να το βαφτίσουμε με ινδιάνικο όνομα θα το ονομάζαμε «καυτή πατάτα που κανείς δεν θέλει να ακουμπήσει». Δεν υπάρχει επιστήμονας της φιλολογίας ή διανοούμενος, που να μην επιχείρησε να αναμετρηθεί με τον ορισμό της ποίησης κι ας ήξερε από τα πριν πως πρόκειται για μάχη χαμένη, για μια απόπειρα εκ των προτέρων καταδικασμένη. Δεν πρόκειται βέβαια μόνο για το γνωστό εγγενές πρόβλημα του «ορισμού» - κάθε απόπειρα να ορίσουμε είναι ατελής από την αφετηρία της, σε δέκατα του δευτερολέπτου μια άλλη πραγματικότητα έχει γεννηθεί και κάμει τον ορισμό μας ατελή και ήδη παρωχημένο. Όχι, είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό, καθώς κάθε προσπάθεια ορισμού της λογοτεχνίας, στην πραγματικότητα απαιτεί ορισμό του αντικειμένου της, δηλαδή της σκέψης και του συναισθήματος, της συνείδησης και ενός χαώδους συγκινησιακού φορτίου. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να επιμείνουμε ιδιαίτερα στην ματαιοπονία τού εγχειρήματος, χρόνια πριν ο Μπαχτίν έχει αναφερθεί στο πρόβλημα με επάρκεια όταν μιλά για ανολοκλήρωση, (πείτε το και ημιτέλεια, και οι δύο όροι είναι πρόσφατοι και σχετικά
24