ข้ าวโพด (ชื่อวิทยาศาสตร์ : Zea mays Linn.) ชื่ออื่นๆ ข้ าวสาลี สาลี (เหนือ) คง (กระบี)่ โพด (ใต้ ) บือเคเส่ะ (กะเหรี่ ยง-แม่ฮ่องสอน) เป็ นพืชตระกูลเดียวกับหญ้ ามีลาต้ นสูง โดยเฉลี่ย 2.2 เมตร ขนาดเส้ นผ่าศูนย์กลางของลาต้ น 0.5-2.0 นิ ้ว เมล็ดจากฝั กใช้ เป็ นอาหารคนและสัตว์ เนือ้ หา [ซ่อน]
1 ลักษณะทางพฤษศาสตร์ 2 ถิ่นกาเนิด 3 การนาเข้ ามาในประเทศไทย 4 ชนิดของข้ าวโพด 5 ประโยชน์ในด้ านอื่นๆ 6 อ้ างอิง 7 แหล่งข้ อมูลอื่น
[แก้ ] ลักษณะทางพฤษศาสตร์ ข้ าวโพดเป็ นพืชจาพวกหญ้ า มีลาต้ นตังตรงแข็ ้ งแรง เนื ้อภายในฟ่ ามคล้ ายฟองน ้าสูงประมาณ 1.4 เมตร ใบ จะเป็ นเส้ นตรงปลายแหลม ยาวประมาณ 30-100 ซม. เส้ นกลางของใบจะเห็นได้ ชดั ตรง ขอบใบมีขนอ่อนๆ ดอกตัวผู้และดอกตัวเมียอยูใ่ นต้ นเดียวกัน ช่อดอกตัวผู้อยูส่ ว่ นยอดของลาต้ น ช่อดอกตัวเมียอยูต่ ่าลงมาอยูร่ ะหว่างกาบของใบ และลาต้ นฝั กเกิดจากดอกตัวเมียที่เจริญเติบโต แล้ ว ฝั กอ่อนจะมีสีเขียว พอแก่เป็ นสีนวล [แก้ ] ถิ่นกาเนิด มีการขุดพบซังข้ าวโพดและซากของต้ นข้ าวโพดที่ใกล้ แม่น ้าในนิวเม็กซิโก (แถบอเมริกาใต้ ) และ ปั จจุบนั นิยมปลูกแพร่หลายในแถบอเมริกา แคนาดา สามารถปลูกได้ ในสภาพที่ภมู ิอากาศ แตกต่างกันมาก ๆ เป็ นแหล่งอาหารที่สาคัญของสัตว์ เพราะสามารถนามาเลี ้ยงสัตว์ได้ ทงต้ ั ้ น ใบ และเมล็ด