berezia: koronabirusa
Gizarte hezitzaileak, alarma egoeran ere, bidelagun Aitziber Otamendi beteluarrak eta Arribeko Irene Matxinandiarenak IruĂąeko pisu tutelatu batean egiten dute lan. Gizarte hezitzaileak dira eta azken hilabete hauetan lanera joaten jarraitu dute. Zein profileko pertsonekin egiten duzue lan? Aitziber: %65 baino gehiagoko desgaitasuna duten pertsonak dira. Batzuek Down sindromea dute eta beste batzuek bestelako desgaitasun intelektualak. Gure pisuan gazteenak hogei urte ditu, gainerako gehienek 30-35 urte bitarte dituzte eta bada 57 urteko pertsona bat ere.
Aitziber Otamendik faltan bota du Betelura ezin etortzea. Arg: utzitakoa.
Pisu bakoitzean gutxi gorabehera zenbat lagun bizi dira? Irene: Gurean zortzi daude. Eta zortzi pertsona horiekin zenbat hezitzaile zaudete? Aitziber: Astez hiru eta asteburuetan beste bi gehiago. Asteburuetan bi txanda egiten dira, goizekoa eta arratsaldekoa. Eta hezitzaileez gain, sukaldaria eta garbitzailea daude eta tarteka joan ohi den psikologoa. Zein da zuen betebeharra? Irene: Gure eginbeharra, bertan bizi diren pertsonen behar edo eskaera desberdin eta ongizate fisiko, nahiz emozionala edo beste edozein lortzeko behar dituzten tresnak eskaintzea da. Aitziber: Beraien alboan egoten gara. Bakoitzak behar ezberdinak ditu. Hala ere gure pisuan lan egitea plazera da, oso jatorrak dira denak eta erraza da beraiekin erlazionatzea. Gure helburua, pisuan bizi diren banakoen ongi-izatea hobetzea da.
16
Irene Matxinandiarenak ere ez dio lan egiteari utzi. Arg: utzitakoa.
Hori lortzeko, plan pertsonalizatu batzuk ditugu bakoitzaren beharretara egokituak. Adibidez, batek dutxatzerako orduan denboraren kontrola behar du eta horretarako kronometro bat erabiltzen dugu; beste bati erabakitzeko aukerak ematen dizkiogu, orain arte ez diotelako inoiz galdetu zer nahi duen edo zer gustatzen zaion; beste batek harreman egokiak izan ditzan laguntzen diogu, bai bere buruarekin eta baita bere ingurukoekin ere. Independenteak izan daitezela da helburua... Aitziber: Bai. Goizetan tailerretara
edo institutura joaten dira eta etxeratzen direnerako gu euren zain egoten gara. Orokorrean nahiko independenteak dira eta hala behar du, baina batzuek dutxatzeko laguntza behar dute, bizarra mozteko, institututik bidaltzen dizkieten lanak egiteko, kalera irteteko... Zortzi horietako bakarra da gai kalera bakarrik irteteko. Oso independentea da eta bere lagunekin elkartu ohi da. Gehienak ez dira aurrez IruĂąean bizi izan eta horrek ere eragina du, ez dituztelako kaleak horren ongi ezagutzen. Zein izaten da zuen egunerokoa? Aitziber: Eguerdian joaten naiz eta bazkaldu bitartean beraiekin egoten naiz. Ondoren, egunerokoa errepasatu, diru kontuak eta agenda kudeatu eta lau eta erdiak aldera gainerakoak iristen dira. Merienda eman eta gero jarduerak izaten dituzten. Gimnasia, irakurketa hobetzeko ikastaroak etab. Astean zehar ez zaigu denbora gehiegirik geratzen eta eguneroko errutinetan joaten zaigu denbora: meriendak, hurrengo eguneko motxilak prestatu behar badira, dutxak, afariak... Ez direnez ordu berean etortzen, arratsaldea konturatu gabe joaten zaigu. Ahal denean,
