Έλληνες συγγραφείς; Καθόλου δε προβληματίστηκα γιατί εγώ έκανα και κάνω αυτό που αγαπώ. Δεν γράφω ούτε για τα λεφτά ούτε για την δόξα. Και μόνο ένας να με διάβαζε εγώ θα ένιωθα ότι πέτυχα τον σκοπό μου. Να μεταφέρω τα μηνύματα μου σε άλλη μια ψυχή. Το αληθινό πρόβλημα όμως για να απαντήσω επί της ερώτησης, δεν είναι οι εκδοτικοί οίκοι αλλά το ίδιο το αναγνωστικό κοινό. Κάποιοι διαβάζουν μονάχα τους παλαιούς και τίποτε άλλο. Εντάξει παιδιά πράγματι είναι ιερά τέρατα και αξίζουν να διαβαστούν και να τους έχουμε όλοι μας στην βιβλιοθήκη μας. Όμως θα σας πω ένα μυστικό. Έχουν πεθάνει! Κάποτε θέλετε δε θέλετε θα τελειώσουν τα έργα που δε θα έχετε διαβάσει. Δώστε λοιπόν τόπο στους νέους και σύγχρονους συγγραφείς. Στηρίξτε τους. Μη ξεχνάμε ότι και αρκετοί από τους παλαιούς στην εποχή τους και απόρριψη δέχτηκαν και εξορίστηκαν και αφορίστηκαν και κακές κριτικές πήραν. Και όπως γίνεται συνήθως κάποια χρόνια μετά από τον θάνατο τους αναγνωρίστηκε η αξία τους. Ο λογοτέχνης όμως έχει την ανάγκη να χαρεί με την αγάπη του κόσμου όσο ζει, όταν πεθάνει τα κόκκαλα του πιστέψτε με δε νιώθουν τίποτα. Από την άλλη μεριά υπάρχουν και αυτοί που αν ακούσουν ότι κυκλοφορεί κάτι πέρα από την πένα του ρομάντζου το απορρίπτουν
μονομιάς. Θα πρέπει επίσης να δώσουν μια ευκαιρία γιατί ό,τι δεν είναι ρομάντζο δε σημαίνει αυτομάτως ότι έχει μέσα αηδία από αίματα, αποκεφαλισμούς και άντερα. Το διαφορετικό όταν του δώσουμε την ευκαιρία να το γνωρίσουμε, κατά 99% έχει πιθανότητες να μας κερδίσει πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο. Και αυτά που λέω δεν είναι λόγια του αέρα αλλά γεγονότα που τα ζω πάρα πολύ συχνά. Ξέρετε πόσοι αναγνώστες μου έχουν πει ότι δεν απέφευγαν την ανάγνωση ψυχολογικών θρίλερ γιατί είχαν άλλα κατά νου, και όταν διάβασαν ένα δικό μου έργο βρέθηκαν προ εκπλήξεως και ότι δεν το περίμεναν έτσι; Ξέρω ότι για άλλη μια φορά θα φανώ κακός και θα ξινίσουν σε πολλούς αυτά που λέω, αλλά δε με απασχολεί καθόλου. Σας το είπα είμαι αντιδραστικός και πάντα θα πηγαίνω κόντρα στο σύστημα λέγοντας τις αλήθειες και μόνο. Ελάχιστοι μόνο να με ακούσουν και να αλλάξουν τακτική, δε φαντάζεστε πόσο θα βοηθήσει στον κόσμο της συγγραφής. Πόσοι νέοι άνθρωποι με πραγματικό ταλέντο θα βγουν από την αφάνεια. Και για να κλείσω αυτό το θέμα θα κάνω μια διευκρίνηση για να μην παρεξηγηθώ. Δε λέω μη διαβάζετε ότι σας αρέσει, ναι στους παλαιούς, ναι στα ρομάντζα, ναι και στην Σμύρνη. Αλλά ξεκολλήστε από το μονοπώλιο τους! Ανοίξτε τους ορίζοντες σας. Στην τελική ακόμα και αν δε σας αρέσει θα έχετε αποκομίσει μια εμπειρία. Κάτι θα έχετε
μάθει, αφού όταν ο συγγραφέας γράφει με την ψυχή του, είναι φύσης αδύνατον να μην βρείτε έστω και ένα θετικό στοιχείο στο έργο του. Πόσο σου πήρε για να ολοκληρώσεις την Άμυ; Πόσο συνήθως σου παίρνει για να τελειώσεις ένα βιβλίο; Όταν ξεκινάω ένα βιβλίο μου γράφω σχεδόν 5 με 6 ώρες την ημέρα κάθε μέρα, ενώ τα Σαββατοκύριακα που δε δουλεύω μπορώ να φτάσω και τις 12 με 13. Με αυτούς τους ρυθμούς λοιπόν συνήθως κάνω 9 με 10 μήνες για να το τελειώσω. Τόσο μου πήρε και για την Άμυ. Τώρα γράφεις κάτι; Έχεις έτοιμο το επόμενο έργο σου; Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με κάποιο άλλο είδος; Με τι σκοπεύεις να καταπιαστείς στα επόμενα λογοτεχνικά σου βήματα; Έχω τελειώσει το νέο μου βιβλίο το οποίο έχει παραδοθεί ήδη στον Λιβάνη και θα κυκλοφορήσει τον Μάιο. Είναι ένα θρησκευτικό θρίλερ με τίτλο «Το σπίτι του Κάιν». Δεν έχω ξεκινήσει κάτι άλλο, όπως κάνω πάντα όταν τελειώνω ένα βιβλίο,