DAT BEN IK
Column Thijs Vos
Typemachine Sinds 1978 heb ik een speciale typemachine in huis. Destijds gekocht voor vijfentwintig guldens. Jarenlang stond het ding, een Hermes Ambassador uit Zwitserland, te verstoffen op mijn rommelzolder. Ik was allang aan de computer. Die machine had van de vorige eigenaar al de bijnaam ‘de tank’ gekregen, omdat het ding loeizwaar en onverwoestbaar was. Heb er verslagen over de gemeentepolitiek op getypt. Het ding was ook sterk genoeg om ‘stencils’ op te tikken. Voor alle generaties die dat niet weten; dat waren speciale vellen papier in drievoud waar de typemachine dan gaatjes in sloeg en bij de drukker kwam er inkt in en nog zo meer. Bij tikfouten moest je die letter ‘dicht lakken’. Tegenwoordig hebben we allemaal een printer en email. Paar jaar geleden heb ik met een broer een grote opruiming gehouden. Het huis was te klein geworden. Het grootste deel van mijn archief bij het oud papier aan de straat gezet. Het archief
zit gewoon in mijn hoofd. Zo kwam ik ook die oude Hermes typemachine weer tegen. Die zondagmiddag dat zware ding naar buiten gesjouwd. Met veel plezier de machine in de zon met schuursponsjes en schoonmaakmiddelen weer helemaal trots gemaakt. Werd een prachtige dag. Omdat zo’n apparaat niet zomaar een ding is, maar iets met veel verhalen, geschiedenis en mooie herinneringen achter zich. Sinds die tijd staat de Hermes in de ‘etalage’ van mijn woonkamer. Bovenop een platenkast. Heb geen idee of er nog wel inkt zit in het inktlint en of hij het nog wel doet. Maakt niet uit. Ding is al minstens zestig jaar oud, maar hoort onlosmakelijk helemaal bij mij. Laatst een gezellige avond met een vriend uit Afferden, die al bijna dertig jaar in Amsterdam woont en werkt. Hele verhalen over die typemachine. Blijkt hij ook nog verslagen voor school op getikt te hebben. Trotse machine. Gelukkig Nieuwjaar.
Joop Speekenbrink zet reünie op touw
Ina Cornelissen en Joop Speekenbrink. BENEDEN-LEEUWEN - Joop Speekenbrink, oud-handenarbeid-, teken- en gymleraar, heeft allerlei werkstukken van leerlingen verzameld van de jaren 1970 tot 2005. Deze honderden werkstukken wil hij graag teruggeven aan zijn leerlingen die op de Leeuwenhorst Mavo in Beneden-Leeuwen, later het Pax Christi College, hebben gezeten. Op zondag 10 januari 2016 hangen de kunstwerken in het Toverbaltheater. De eigenaren van de kunstwerken, en leerlingen die in de tijd op school hebben gezeten, kunnen elkaar dan ontmoeten en herinneringen ophalen. Er is een route door het Toverbaltheater, met een expositie, muziek en optredens van
onder andere Maarten Peters en medewerkers van het theater. Er is ook de gelegenheid om met Joop Speekenbrink herinneringen op te halen en terug te blikken op de schoolperiode. Deze ‘reünie’ vindt plaats op zondag 10 januari van 13.00 tot 17.00 uur.
Help vluchtelingen Heumensoord NIJMEGEN - De Kledingbank Nijmegen heeft de afgelopen maanden enorme hoeveelheden kleding gekregen voor vluchtelingen in Heumensoord. Ook waren er massaal gulle giften van bedrijven en inwoners uit Nijmegen en omgeving. Hiermee kon de kledingbank diverse kledingpakketten uitdelen. De bank zou graag een tweede pakket uitreiken aan de bewoners van Heumensoord en wil daarvoor geld ophalen. Om elk kledingpakket van een set nieuw ondergoed te voorzien is 4 euro per pakket nodig. Er zijn nog 4.000 pakketten nodig en daarvoor moet 16.000 euro worden opgehaald. De teller staat nu op 4.500 euro. Mensen die iets willen betekenen, kunnen hun gift overmaken op NL05 RABO 0173 9045 72, t.n.v. St. Kledingbank Nijmegen e.o.. Iedereen die iets wil ondernemen of acties wil opzetten, en
daarover wil overleggen met de Kledingbank Nijmegen, kan contact opnemen met de bank per mail, via kledingbankhal6@ gmail.com. Van de eerdere donaties die de Kledingbank ontving, werden kledingpakketten met ondergoed en sokken samengesteld. Hierdoor kon de bank alle vluchtelingen van een compleet pakket voorzien.
Door Hanneke Sizoo In de rubriek ‘De Maas & Waler dat ben ik’ maken we wekelijks kennis met een inwoner uit deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal. Naam: Ronald van Goethem Leeftijd: 39 jaar Woonplaats: Druten De bovenste verdieping van D’n Bogerd in Druten is de uitvalsbasis voor het werk van Ronald van Goethem. Namens Stichting Voormekaar werkt hij als jongerencoach voor het sociaal team. Ronald ondersteunt jongeren die dreigen tussen wal en schip te vallen, die moeite hebben mee te draaien in het reguliere systeem van school en werk. Ronald: ‘Als deze jongeren eenmaal stilvallen, is het moeilijk een doorstart te maken. Ze raken vaak de weg kwijt wanneer ze afhankelijk worden van instanties en van wet- en regelgeving. Ik investeer veel in mijn contact met jongeren. Ik zoek ze op, thuis, op straat of in het jongerencentrum. Soms kom ik ze letterlijk uit hun bed halen. Ik ondersteun ze met het vinden van werk of breng ze in contact met de juiste mensen. Ook heb ik contact met ouders. Wanneer ik zie gebeuren dat instanties of personen afstand nemen van jongeren, maakt me dat kwaad. Mijn overtuiging is dat iedereen meetelt en de kans moet krijgen zich te ontplooien. Als ik daar iets in kan betekenen, ben ik blij. Ik denk echt dat oplossingen vaak dicht bij huis liggen, in samenwerking met bedrijven en scholen in de regio. Het is mooi om te zien als een kind of jongere weer in de lift zit. Daar strijd ik voor. Dat klinkt misschien wat stichtelijk, maar toch is het zo.’
Kaars voor het raam
Ronald groeide op in Druten. Zijn vader werkte en moeder was er voor de kinderen. ‘Zij zat echt klaar met de theepot, brandde op donkere dagen een kaars voor het raam, zodat je je welkom voelde als je thuis kwam. Als kind was ik vaak in de uiterwaarden te vinden. Met een oude regenjas en laarzen aan en het liefst een rugzak met boterhammen mee. ‘Je was niet te houden,’ zegt mijn moeder nu. Ik kwam weer thuis als de lantaarnpalen gingen branden of mijn moeder op de dijk stond en op haar vingers floot. Mijn moeder was dochter van een schipper, ze woonde vroeger met haar ouders op een ark
FOTO: HANS BARTEN
in het baggergat bij de pont naar Oijen. Mijn vader kwam uit Nijmegen, maar kende uiteindelijk door zijn werk elke straat in Maas en Waal: Eerst was hij postbode, later werd hij manager op het postkantoor in Druten. Toen hij met pensioen ging startte hij een eigen pakketdienst. Dat doet hij nog steeds, met succes. Ik heb diep respect voor hem.’
Luchtmobiele brigade
Ronald vertelt dat hij zelf vroeger een onrustig baasje was, vooral graag bezig met dingen buiten school, zoals het sleutelen aan brommers. Hij volgde twee jaar de LTS maar stapte uiteindelijk over naar defensie, de luchtmobiele brigade. ‘Ik heb veel aan mijn tijd bij defensie te danken, het heeft richting gegeven aan mijn leven. Ik leerde wat ka-
Ronald van Goethem. meraadschap was, verantwoordelijkheid te nemen en door te zetten waar anderen stopten. Toch ben ik uiteindelijk opgestapt. Dat had vooral te maken met mijn vrouw Sabine en mijn dochters; ik was thuis te veel afwezig, vond ik. Ik vroeg me af of ik wel die man wilde zijn, die op zondag het vlees kwam snijden. En, door de komst van de kinderen werd ik zachter. Neemt niet weg dat mijn vertrek bij defensie lastig was.’
Cultuurschok
Ronald: ‘Ik stapte over naar justitie en vond werk in een jeugdgevangenis. Mijn militaire achtergrond kwam me goed van pas als het ging om het bieden van structuur en het omgaan met bedreigingen en geweld. In die omgeving was er geen ruimte
voor nabijheid of intermenselijk contact. Daar kreeg ik steeds meer last van. Ik stapte over naar Bijzonder Jeugdwerk Brabant, waar ik groepsbegeleider werd. Dat was voor mij echt een cultuurschok. Mijn militaire jasje viel er definitief af: ik leerde daar anders naar jongeren te kijken, meer de nuance te zoeken. Uiteindelijk werd ik zeven jaar geleden gevraagd om jongerenwerker te worden in Druten. Dat doe ik met heel veel passie. Ik heb mooi werk en een hoop plannen om kinderen en jongeren nog beter te ondersteunen. Toch denk ik wel eens: ik weet nog steeds niet wat ik later worden wil. Maar misschien hoort het wel bij mij, die eeuwige onrust en drang om iets te ondernemen.’
Druten biedt ondersteuning aan kinderen uit arme gezinnen DRUTEN - De gemeente Druten en Stichting Leergeld2stromenland zijn een samenwerkingsverband aangegaan. In 2016 wil Druten extra ondersteuning bieden aan kinderen uit arme gezinnen, via Stichting Leergeld 2stromenland. De stichting maakt het mogelijk dat kinderen uit arme gezinnen kunnen deelnemen aan sociaalculturele, educatieve en maatschappelijke activiteiten. Op woensdag 2 december ondertekenden wethouder Jac van Dongen en de voorzitter van Stichting Leergeld 2stromenland, Jan Hein Hoftijzer, een uitvoeringsovereenkomst. De gemeente Druten biedt al een regeling om deel te nemen
aan deze activiteiten, de gemeentelijke Minima Compensatieregeling. Om hiervoor in aanmerking te komen, gelden specifieke voorwaarden. Indien gezinnen niet in aanmerking komen voor de gemeentelijke Minima Compensatieregeling, vanwege hun inkomen, kunnen ze mogelijk nog in aanmerking komen voor de vangnetregeling van de Stichting Leergeld 2stromenland.
Foto: Gemeente Druten - Ashley Reinink
ADVERTENTIES: 0487 524 414 / ADVERTENTIE@DEMAASENWALER.NL | REDACTIE: 0487 570 761 / REDACTIE@DEMAASENWALER.NL | WWW.DEMAASENWALER.NL
5