ជំព ូក ៤ សូផ្លត្
ដែេលៅសំ ណាក់កុងផ្ទ ន េះលោកអ្្បត្ ិ ី
លសនា កាន់ករិ យមាយទេអ ិ ប្ត្ឹមប្ត្ូវ បលប្មើាប់ច្ត្ត ិ លោកណាស់ ។ លោកក ៏ទំនក ុ បំរង ុ ឲ្យលៅលរៀនសូប្ត្ ជាមួយនឹងកូនលោកដែរ ។ កុមារទាងព ំ ីរដែេបានមកលសពគប់នឹងាន យ៉ាង
សនិទ ធសានេែូច្លនេះ
ិ ក ៏សមលងលម េច្ ត្ត ឹ ើ ិ ានលៅវញលៅ
មក រងរ ឹ ត្ដត្្ល ឹ ំ លៅលទៀត្ ។ ណារន ិ ុ េះធាលយមលងណាស់ មានអ្សាចរយ
និងសំ ែម ី ត្ត ិ របស់ខន ួល
លបន ើ ឹងលរេ
រកយអ្វី លសច្កតគួ ល ត្ឆ្ៃយពីមាត្់លសាេះ ។ ី រសមមនឃ្ល ិ ណារន ិ
ដែេធាលប់ដត្ខេប្ច្អ្ូ សកនុងការលរៀនសូប្ត្ ិា
មកលកាត្ញលញើត្
លសច្កតពាយមរបស់ មត្ត ី ិ ខន ួល
ដែេលមេលៅល្ ិ ដែេ ើ ើ ញមាលំ ពកណាស់ ។ ណារន
ធាលប់ដត្លកត្លទាសន ើ ឹងលគលរឿយៗ សូផ្លត្
ដត្ងសរលសើរ
ដែេលច្េះល្វឲ្យម ត្ត ើ ិ លរៀនសូប្ត្ប្គប់ៗាន
ស្សឡាញ់ រាប់ោនទាងអ្ស់ ំ លគស្សឡាញ់ ែេ ់លៅខន ួល ណារន ិ ផ្ង ។
មនយូ រប៉ាុនាមន ណារន ិ ក ៏កាន់ករិ យបានជាលកោ ិ ង ិ
េអប្ត្ឹមប្ត្ូវែូច្ សូផ្លត្ ។
“លសពគប់េជា អ កច្ច ណាស់ ” ិ គរួ ប្រត្បត្ត ិ ិ មានទងៃមួយជាទងៃោទត្យ ិ
លោកអ្្បត្ លសនា ិ ី
ប្ត្ូវទទួេប្គួសារមត្ត ិ លោកមកកំសានតលៅលគ លោក
។
លវោដែេោស់ៗ
ោាន
កំពង ុ ដត្និយយ
រាក់ទាក់លេងកនុងបនទបទ ់ ទួេលភ្ញៀវលកោងៗ
ច្ំនន ួ បួន
ប្ា ំនាក់បលងាត្ដេបងលេងលៅទ សួ ើ ី នប្គប់ាន ។
ណារន ិ
មនបានលេងន ិ ឹងលគលទ
ឃ្លត្់ឲ្យលៅកនុងផ្ទេះជាមួយនឹងោស់ៗ ។
ការរបស់ខន ួល
សូផ្លត្ ដែេស័កទាបជាងលគម នោ ៊ នលេងនឹង ិត ិ
លគលទ
អ្នកល្វការរបស់ អ្នកដែេអ្នកធាលប់ដត្ល្វប្គប់ ើ ើ
ដត្ទងៃឈប់លរៀន គលម ំ នច្ារ ។ ឺ ើេដងទាសួ កូនលកោងដែេលេងទាងប៉ា ំ ុនាមន
មានសលមលៀកបំ-
រក់េៗ អ ណាស់ បាវស្សើ ប្រុស បបួ ី ននាក់ ដងរកា
ប្រុងប្រយ័ត្ម ន ល ច្លប្ាេះកាច្អ្វី មកទងគច្កូ នលៅោវយ ិ នាយរបស់ខន ួល ។
គួរឲ្យសរាយណាស់
ស័ពស ទ នធឹកគកកងរ ពង ំ ឹ
ដែេលគលេងលនាេះលគដស្សកលខ ញៀវម្រ អ្ឹងកង រត្់ប្ច្វាត្់លៅមក ។
លសើច្ប្ទ
ឹង
សូផ្លត្ ឥត្មានច្ត្ត ិ ច្ង ់លេងនឹងលគលទ ពីលប្រេះ
អ្នកែង កមិនែូច្ខនលគលទ ពីលប្រេះអ្នកែង ឹ ថ្ល ខនអ្ន ឹ ួល ួល លទៀត្ថ្ល
លពេលនេះមនដមនជាលពេអ្ន កប្ត្ូវលេងលទ ិ
ំ ។ អ្នកប្រឹងដត្ែងទកលស្សាច្ែ ណា ំ េុេះលស្សាច្រួច្អ្ន ក ឹ យកច្បកាប់មកត្ប្មឹមផ្លូវ ដបកលញើសមចយលច្ញពី ប្គប់លរាម
ូ រោបលពញទាងខ ំ នង ទាងទែ ំ ទាងលជ ំ ង ើ
ទាងមុ ំ ខមាត្់
អ្នកមនដមនឥត្សរាយលទ ិ
សរាយនឹងល្ើញករ យ៉ាងប្គប់ប្ាន់
...
អ្នក
ី កច្ច ិ របស់អ្នកបានបំលពញ
អ្នកសរាយនឹងនឹកល្ើញថ្ល
លញើសដែេលច្ញពីសរ៌ងកាយអ្នក មនដមនលច្ញ ិ ឥត្ប្រលយជន៍លទ ។
ប្ាលនាេះលកោងមានក់ប្កល
កល្ើញ សូផ្លត្ ដែេ
លសលៀកប្កមារុស ំ ឹ ងដត្មិនជិត្រក់កណា ត េខន ួ ល លញើស កលកអៀច្គួរឲ្យ្ុក ំ នសអ ិល ុ យល្អេះណាស់ ល
ើ យមានភ្នព
ជាមនុសសទាបលថ្លក
ំ ី ែុប្ំ គួសលោេ សូ ក ៏យកែុែ
ផ្លត្ លេងដេបង លោេរួច្លកេះមត្ត ំ ឲ្យលមេ ិ ទាងអ្ស់ ើ ។
លកោងទាងអ្ស់ ំ ទេះទែលសើច្ ។ សូផ្លត្ ដស្សកប្ាប់ថ្ល “កុលំ ោេខ ំុ ្ ខឈ ំុ ្ ឺ ណាស់”
។ លកោងទាងអ្ស់ ំ មនប្ពមសា ត ប់ រត្ដត្នា ឹ ំានគប់លប្ច្ើន ិ ល
ើ ងៗ ល
ឹ ៊ មលងណាស់ ំ លៅលទៀត្។ ើ យរត្ដត្ទេះទែលោ
សូផ្លត្ ប្ទាម ំ នបានសទ ំ ិ ុ េះលែញកំឡាលកោងទាងលនាេះ
លច្ញ ។ និយយពីបាវប្រវ បបួ ី ននាក់េេះុ ប្កល
ក
ល្ើញ សូផ្លត្ លែញកូនលៅោវយរបស់ខន ួ ល ក ៏ប្ពួត្ ានោប់ សូផ្លត្ វាយយកដខសមកច្ងបំ យកលៅជំរាបលៅោវយខន ួ ល ។ សូផ្លត្ ល
ងនឹងនា ំ
ើ បមាត្់នឹង
ពនយេ ់ការ
៍ លគ តាមែលំ
មាត្់ភ្នលមលគទេះកំលភ្លៀងភ្នលម ។
ើ រទំនងពុំបាន ដត្ោ
បាវមានក់និយយថ្ល “ោត្បនឹងកូនលោកឬ ?” បាវមានក់លទៀត្ថ្ល “ោសាគេ ់កូនលោកលទ ?” ឱ ! គួរឲ្យោសូរ សូផ្លត្ ណាស់ ! ឈឺខនច្ង ់ប្ាប់ ួល
លសច្កតព ់ែង ឹ ប៉ាុដនតលគមនច្ង ឹ លសច្កតព ី ិត្ ឲ្យលគែង ិ ី ិ ត្ លនាេះលសាេះ
បលងាត្ជាលមា ើ ល
ពីលប្រេះលសច្កតលយគយេ ់បុ ី ៈែេ ់អ្នកឥត្លមតាត
យស័កិ ត
ទាងលនេះលៅ ំ
ើយ ។ លៅលេើលោកលយើងលនេះ មនុសសប្កទាងពួ ំ ង លប្ច្ើន
ដត្ប្ត្ូវលគលមេង្កយ ើ មនុសស្ំ ។
មនុសសត្ូច្លកត្លទាសៈ ើ
និង
នាង មា៉ាន យ៉ាន កំពង ុ លែរើ លៅទមួ ី យ េុេះប្កល
ល្ើញលគវាយ សូផ្លត្ ល
ក
ើ យោប់ច្ង ក ៏សទុេះរត្់ពី
ច្មាៃយមកដស្សកលៅបាវប្រវ ទាងអ្ស់ ំ ានថ្ល” ឈប់ សិន ! ស្សាយលច្ញ ! លទាសលនេះសមដត្លគច្ងអ្នក ិ ឯងទាងអ្ស់ ំ ានវញលទ គយ ឺ ៉ា ង លប្រើឲ្យអ្នកឯងលមេកូ នលគ ើ ច្ំដ
?
ឹ នងល
ើ យឬដែេលគ
ថ្លលកោងច្ុេះវាខូច្
កអ្នកឯងោស់លមតច្ក ៏ល្វខូ ើ ច្ដែរ”
បាវប្រវទាងអ្ស់ ំ មលច្នាង ក ៏ស្សាយច្ំ
ង សូ
ផ្លត្ លច្ញ ។ មានក់និយយថ្ល “នាងទាងអ្ស់ ំ លទលត្លោេវាមុ ន” ើ មានក់លទៀត្ “វាបានោមលប្ច្ើនែងដែរ” អ្នកទប ី ី “វាប្ាន់ដត្លែញលទ”
សូផ្លត្ រួច្ពីច្ំ
ងញញឹមលែរើ លច្ញ ។ មា៉ាន
យ៉ាន និយយថ្ល “បង សូផ្លត្ អ្លញ្ាើញលៅងូត្ទក ឹ លៅ អ្នកណាលប្រើបងឲ្យមកល្វសួ ំ យ៉ាងលនេះ?” ើ នទាងទងៃ អ្នកណាមួយល្ោេះ មា៉ាន យ៉ាន ? នាង មា៉ាន យ៉ាន ជាបងស្សើបលងាត្របស់ ណារន ិ ើ នាងរាប់ោន សូផ្លត្ ណាស់ លោយ សូផ្លត្ លនេះជា សមាលញ់ របស់រូ ននាង អ
។
ឥរយបងប្រប្ពឹ ិ ត្រត បស់
សូផ្លត្ ទាងប៉ា ំ ុនាមនប្ត្ូវលពញលេញកនុងច្ត្ត ិ នាង ។