BRAINS STYLE & BODY
november 2013
prijs: ONBETAALBAAR
recyclage in Mechelen knipselmappen per kilo verkocht collega’s getuigen EXCLUSIEF
100% PUUR WILFRIED
Intiem
Elodie Ouedraogo “Ik kreeg altijd leuke sms-en” FIETSEN FOR DUMMIES Rechtop blijven zonder moeite
1
op t e m po
WILFRIED een beetje kuifje fietsend door het nieuwslandschap whistling reporter Bruno Neuville
Wilfried, een leuke nacht hebben we doorgebracht... samen met studenten op de bus naar Barcelona een laaaange rit maar gelukkig was er TINTO Wilfried was leuk gezelschap op de fiets bij een babbel over de éérste lichtingen van toen, lang geleden, die ‘nie konnen kommen” zoals ons Conny aan tafel naast het veld toen studenten en docenten samen voetbalden Kristine Henderyckx
2
EDITORIAAL*
Proficiat met de eerste editie van “Wilfried”. Als Germanist zonder zelfgeschreven boek en docent zonder directeursambitie heb je hier nu toch maar mooi je eigen glossy. Het is een echt personality magazine geworden dat terugblikt op jou als docent aan de Katholieke Lessius Ham Thomas More, soit, Hogeschool in Mechelen. ‘Het kerkhof ligt vol met onvervangbare mensen’, leerde je ons. Maar voor jou klopt dat niet, dus maakten we dit blad. Je hebt niet mee beslist over de inhoud. En toch hebben we erover gewaakt dat het een heel afwisselend blad werd. Het staat stil bij de hoogte punten, de mooie momenten. Je leest er opinies en bespiegelingen in. Het werd geen biografie, daarvoor zijn we te veel vergeten. Je moest ook niet naar de foto studio; je loopbaan heeft genoeg beeldmateriaal opgeleverd om de volgende elf edities mee te vullen. O ja: de eindredactie is niet gebeurd, we laten dat beter aan jou over. Heb je je pennenzakje bij? Uiteraard zal dit blad pieken in de CIM-cijfers en kan het niet bij één nummer blijven. We bieden jou dan ook meteen de job van hoofdredacteur aan. Je collega’s
* Haal je Parker-bicske al maar boven. Colofon Teksten: geschreven door oude en jonge collega’s, oude en jonge studenten Foto’s: uit het wereldwijd beeldarchief Coverfoto: Elke Spelters, foto hierboven: Michiel Crijns
3
van de TWEACHERS
Annick De Pauw @ Anncik_De_Pauw @wilfried Meer dan 10 Beaufort? Overtocht Calais-Ramsgate? Busreis London? Vergeet je Touristilletjes dan niet! #KHM #ziek #misselijk
Wilfried moet toontje lager zingen Wilfried Vanden Bossche pronkt graag met zijn muziekkennis, maar volgens onze verslaggever is dit voor een groot deel pose. Een eenvoudige muziektest volstond om te ontmaskeren dat de zogenaamde muziekfreak zich beter op het wielrennen zou toeleggen dan op muziek.
E Lieve Roegiers @LieveRoegiers @wilfried ben hier aan ‘t trippel chillaxen op #RockWerchter. WAAR BEN JIJ??? #almijnnvriendenhetenwilfried
Pieter Van Herrewegh @Pieter_VH Ik heb 3 keer mijn eerste jaar JOU gedaan. Omdat ik #Wilfried zo graag heb. #confessions
Geert Vd Eijnden @Geert_VdE 2u Als ik #Wilfried zie, zie ik alleen nog een #goudenkrijtje. #confessions
lke 50-plusser die in zijn jeugd ook maar een beetje interes se heeft gehad voor muziek heeft platen grijsgedraaid van de legendarische progressieve rockgroep Thai Phong. Deze cultgroep uit 1975 is vooral bekend door de geniale broers Khanh Mai en Tai Sinh, die zelfs bekend waren tot in Vietnam. Onze reporter wist via Thai Phong te ontmaskeren dat de zoge naamde grote muziekkennis van W. Vanden Bossche één grote leu gen is. Toen onze reporter de megahit Sister Jane neuriede, bleef Wilfried volledig onbewogen. Onze reporter nam daarop het initiatief om een authentieke hoes van de groep in het postvak van Wilfried te deponeren. Toen die zijn postvak opende, stelde onze reporter vast dat Wilfried de plaat niet kende. Wilfried heeft de feiten inmiddels bekend. Khanh Mai wenst voorlopig niet te reageren. Tai Sinh konden we niet berei ken, gezien hij nu op wereldtournee is met zijn nieuwe hit năng lượng sống. (hdu)
Inge Jamaels @ingejama @dewilfried 2001 #dtv Wat vertel jij die studenten journalistiek? En wat heb ik dan nog te vertellen? #muskepitter Inge Jamaels @ingejama @dewilfried 2000something: wir sind 100% Berliner.Welke wijk wordt het dit jaar? #zaligrondzwerven
Peter Van Edom @peevanee @dewilfried de urenlange sessies muziekvragen aan Renaat Bogaert, die mis ik 4 nog het meest.
Inge Jamaels @ingejama @dewilfried 2013: Provence? Badkamertegel? #lievernogheelveelterrastegels #YOLO !
in ‘ t nieu w s
Oud-studente getuigt na jaren
„Het was pestgedrag van het zuiverste soort” Het is intussen meer dan tien jaar geleden dat ik student was in De Ham en les kreeg van Wilfried Vanden Bossche. (Dit zo zwart op wit zien staan, doet me beseffen dat ik oud word. Maar hey, het gaat hier niet over mij, maar over Wilfried… die oud is geworden.) Tien jaar geleden maakte ik dus kennis met mijn docent …(?). In dat vak leerden we onder andere over het ontstaan en de evolutie van de verschillende mediahuizen en hun producten uit de geschreven pers. En Wilfried deed dat met veel bravoure … enzo.
O
ver de gepensioneerden niets dan goeds – of hoe gaat die uitdrukking? – maar ik wil toch even kwijt dat Wilfrieds stijl van les geven soms meer weg had van pestgedrag van het zuiverste soort. (Iedereen heeft er tegenwoor dig de mond van vol, maar het is van alle tijden zeg ik u!) Zo begon hij steevast zijn les met de gevreesde vraag welke de oplage was van het ene of andere tijd schrift of dagblad. Of erger: het bereik. Dat was het moment waarop iedereen probeerde zich zo onzicht baar mogelijk te maken. Je schoof nog een stukje lager onder je bank en maakte vooral geen oogcontact. Je trachtte naarstig weg te zakken in de roes waarvoor je de avond voordien nog zo je best had gedaan. En je vroeg je af waarom je die morgen toch had weer staan aan de lokroep van de spijbelduivel (en je nam je voor: nooit meer). Liefst van al wou je gewoon ver dwijnen, want je wist dat je anders kop van jut zou worden. Want daar haalde Wilfried volgens mij zijn klein geluk uit: enerzijds ontiegelijk verontwaardigd reageren op het reusachtige aantal exemplaren dat je pakweg Goed Gevoel toe-eigende of even meewarig het hoofd schudden als je durfde het publiek van Dag Allemaal te onderschatten. En anderzijds zijn eigen kennis tentoon spreiden.
Waterval
Maar toegegeven: die had hij wel, die kennis. Over al die kranten en magazines wist hij echt veel, om niet te zeggen alles. Alsof hij altijd in hoogsteigen persoon mee aan de wieg ervan gestaan had (of op z’n minst de babyborrel georgani seerd had). Wat een belachelijk idee is, want zó oud is Wilfried nu ook weer niet. Je zou zelfs bijna zeggen dat hij in die tien jaar geen haar veranderd is. (Voor wie denkt dat hij dus altijd al gelijk een
fossiel door de schoolgangen gedwaald heeft… geen commentaar.) Maar goed, hij had er dus plezier in om die onwetende studentjes even mooi te overbluffen met een waterval aan kennis. Indrukwekkend, dat wel, maar tegelijk groeide bij jou de angst om zelf een poging te doen de oplage van Weekend Knack te ‘ra den’. Gelukkig was die waterval ook wel doorspekt met heel wat humor: ironie, sarcasme en vooral liters zelfspot. Dingen die mij compleet vreemd zijn, maar ook dat kreeg je op een blauwe maandagmorgen mee door je strot geramd. En dat op een nuchtere maag…
Alziend oog
Persoonlijk had ik zelf na een tijdje een manier gevon den aan te ontsnappen aan zijn ‘willekeur’ waarmee Wilfried er telkens iemand uitpikte om te antwoor den op zijn rotte vragen. Want hoe hard je ook je best deed om er niet te zijn, net diegenen die er het beste in geslaagd waren onderdeel te worden van het meu bilair, konden rekenen op zijn alziend oog. Ik deed niets spectaculairs, hoor. Ik zorgde er gewoon voor dat ik me al genoeg had laten zien en ho ren vooraleer hij aan zijn irritante vragen ronde begon. En als er al eens een vraag was waarop ik wél het antwoord wist, stak ik zelfs mijn hand op om hem vrij willig te woord te staan. Het leverde me bij mijn medestudenten wellicht de naam van ‘strever’ op, maar ik was in ieder geval vrijgesteld van een schamelijk moment. Dit lijkt me dan ook het geschikte mo ment om eens te checken wat de oplage van deze Wilfried eigenlijk is. Een lesje in nederigheid, noemt men dat. Nu goed, wat het aantal exemplaren van dit maga zine ook mag zijn, het is in alle opzichten iets om nooit meer te vergeten. Grete Flies
5
in t e rvie w
‘Vrouwen zijn vrouwen
BV Wilfried stond model voor de naaktkalender van de school – 2008
6
maar meisjes, da’s een ander paar mouwen’ Wilfried Vanden Bossche geniet van zijn status als BV. Hij heeft een riante villa in het Zuid-Franse Béziers, waar Moliière ooit kind aan huis was, maar een dergelijk zwembad én luxe heeft de Franse comédien nooit meegemaakt. Vanden Bosssche daarentegen leeft er als God in Frankrijk. Nochtans is het ooit anders geweest.
‘T
ja, tijden verande ren zeker?’ Met een twinkeling in de bruin-grijze ogen verraadt ladykiller Wilfried Vanden Bossche hoe hij op zijn oude dag nog nageniet van zijn succes in menige VRT-serie. Te genwoordig legt de prille 70-jarige zich toe op fitness en fietsen met de kameraden van weleer. En jeu de boules spelen natuurlijk. ‘Ik moet in conditie blijven voor mijn Helena. Tja, een jonge partner aan de zijde heeft zo zijn voordelen (knipoogt even). Maar ze moe ten mij geen Liesbeth noemen: je moet er ook je best voor doen!’
Jaren lang maakte hij het schone weer aan de Thomas More Ho geschool te Mechelen. Hij genoot een heldenstatus aan de opleiding Journalistiek nadat hij als repor ter bij de kortstondig bestaande 24 Uur-krant – what’s in a name?menige BV het vuur aan de sche nen had gelegd. Tot hij op een blauwe maandag zelf BV werd na een opgemerkt gastoptreden in Flikken, een prestigieus TV-feuil leton waar een van zijn studen
tes nog de regie van voerde. Zij dacht dat de zilvergelokte docent als commissaris kijkcijferpotten kon breken. En zij had het bij het recht eind, zo bleek. Vanden Bos sche stopte als 61-jarige prompt als lesgever en werd steracteur op het scherm. Een kleine 10 jaar la ter blikt hij terug op een wel heel bijzondere carrière die hem van het doordeweekse Mechelen naar de zonovergoten Provence bracht.
Gaf lesgeven in Mechelen toch niet meer voldoening?
Ach, weet je: je kon als lesgever van op de eerste rij het vrouwelijk schoon gadeslaan. Da’s waar. Maar als tv-ster hoef je natuurlijk geen visitatierapport voor te bereiden, of je druk te maken om competen ties. En dan dat gedoe met compu ters en met een programma met de exotische naam Toledo (rolt met de ogen). Toledo: lijkt wel een stad om op vakantie te gaan toch? Tja, een dooflhof was het zeker en vast , een moeras. Nee, lesgeven zelf is het mooiste wat er bestaat. Maar als acteur kan je je pas hele maal laten gaan.
Hoe bedoel je?
Ach ja, ik droomde even weg. Maar toen na mijn plotse pensio nering aan Thomas More die rol in Flikken me bekend maakte, ging de wereld pas echt open. De Tri ple Westmalle, mijn lievelingsbier, stond overal klaar. En de meisjes natuurlijk ook – maar dat is een foute samentrekking. Nu ben ik geheelonthouder maar 10 jaar acteren op het hoogste niveau (lacht) doet natuurlijk geen goed aan je systeem.
Je leek nochtans voor bestemd om als lesgever je dagen uit te zingen in het grijze Mechelen. Herman Duponcheel, je ex-collega, kan ervan meepraten.
Herman, droomde ervan om naar de ontwikkelingslanden te trek ken tot hij besefte dat hij maar be ter de docenten hier kon ontwik kelen. Het moet in de jaren 70 van vorige eeuw zijn geweest dat ik Herman op een Leuvense secun daire school ontmoette. Plus est en vous, zeiden we tegen elkaar. En enkele jaren daarna kwamen
7
in t e rvie w
we elkaar terug tegen in het hoger onderwijs te Mechelen.
Toen begon je fameuze Ham-periode?
Fameus is het juiste woord. Gela chen dat we hebben. En gefeest. En met de studenten in Berlijn was het pas echt toppie. Maar ge leidelijk aan slorpte de papieren winkel meer en meer de aandacht op. De digitale winkel eigenlijk dus. Ik begon te dromen van iets anders, iets wilders, iets straffers. En toen was daar dus Helena, die me op sleeptouw nam.
Helena, zoals in Helena van Troje?
Tja, ze mocht en mag nog gezien worden. Ze deed opnieuw het vuur in me branden.Met jouw ca paciteiten kan je Vlaanderen ver overen, fluisterde ze me op een liefdesavond toe in Berlijn. Ze was toen regisseuse van Flikken en beweerde dat de serie op mijn lijf was geschreven. Een hard boiled politieserie waar het hoofdperso nage vooral grapjes moest maken en voor de rest met een monkel lachje zwijgen. Ik kon het niet ge loven maar na een screentest ging ik overstag. En heel Vlaanderen met mij blijkbaar.
Er is dus nog leven voor een 60-jarige na de hogeschool?
Je moet gewoon de juiste vrouw vinden die je potentieel ontdekt. Maar je moet ook oppassen dat je als man je grenzen stelt. Nu ja, als je 30 jaar aan de kant staat als lesgever, denk je dat je ook zo zal eindigen: uitgerangeerd en weg gerationaliseerd. Maar toen kwam
8
‘Ze moeten mij geen Liesbeth noemen.’
daar die uitgestoken hand van de TV: acteren in een politieserie, te gen een royale vergoeding. Ik had de juiste looks blijkbaar. En de kijkcijfers gaven Helena dus gelijk.
Nooit je hogeschoolcollega’s gemist?
Sommigen komen hier nog op bezoek en vertellen me dan bij het zwembad en een glas Pernod de nieuwste roddels: weer een nieuwe fusie, weer een nieuwe domein- of terreindirecteur. Nee, ik ben op het toppunt van mijn kunnen vertrokken in Mechelen en heb nog een onverwacht hoog tepunt gekend al TV-acteur. Ik kan het iedereen aanraden.
Was is het geheim van je suc ces? Bij de vrouwen? Neenee, tout court.
Als ik kort moet zijn: doe waar je goed in bent. En de rest is hún pro bleem.
Wiens probleem bedoel je?
Het probleem van jou is niet mijn probleem, begrijp je? Maak het le ven niet te ingewikkeld. Als ieder voor zijn eigen deur veegt, blijft de wereld proper. Of zoiets. Mijn moeder zei dat graag en ik ben er naar gaan leven.
Vrouwen hadden een grote invloed in je leven?
Ach nee, vrouwen zijn vrouwen. Je hoeft daar geen mysterie achter te zoeken. Maar meisjes, da’s een ander paar mouwen.
Ik heb horen vertellen dat je de perfecte imitator van Paul Severs, een Vlaamse charmezanger, bent?
(Moet lachen) Paul Zevers, bedoel je? Wie heeft jou dat verteld? Maar het is waar. Voor vrienden treed ik graag op met mijn gitaar en zing ik met trillende bovenlip ‘Geen won der dat ik ween’,’ Ik ben verliefd op jou’ en vooral ‘Zeg eens meis je’. Maar je tijd is op, mijn beste. Ik kruip zo dadelijk op de fiets om mijn dagelijkse 100 kilometers af te malen. Onze Helena wil een afgetraind lijf. En ik eigenlijk ook. Doe ze daar de groeten in Meche len, en veel plezier met Toledo!
Frank Hellemans
Eind
uit de kas t
Eindwerken lezen was een favoriete bezigheid van Wilfried. Hij heeft daar veel uit geleerd. We doken in de archieven en vonden zijn correcties en commentaren. Maar weet je nog uit wie zijn eindwerk de volgende stukjes komen?
Concentreer je op haar liesstreek, billen, dijen, om zo stilletjes aan naar het ‘genotsknopje’ toe te werken. Wanneer ze haar slipje nog aan heeft, kan het ook fijn zijn om daar zachtjes doorheen te zoenen.
‘Skateboarding is a art’ Een ongeletterde boer was erin geslaagd om in één zin skateboarden in al zijn facetten te omschrijven.
De Amerikaanse droom is ‘Yes We Can!’, de Belgische ‘Yes Week End!’
‘
Ik ben fier op mijn gouden wortel ‘Als ik vroeger in het buitenland plots een boek of cd tegenkwam waar ik al lang naar op zoek was, gaf me dat een ontladend gevoel. Zo’n ‘yes-ervaring’ overkomt mij nu niet meer, al kan dat natuurlijk ook met ouder worden te maken hebben.’
“Vrouwen zijn verleidelijk mooi wanneer ze hun charmes in de strijd gooien”
52% van de Britse twintigers overweegt om dit jaar met zijn ouders op vakantie te gaan. De Engelstalige term hiervoor is HOMAD’s: Holiday on Mum and Dad.
Kies de juiste oplossing: Kleef de juiste persoon bij het juiste citaat: Leen Persoons - Kelly Van Hees Laetitia Sabiti - Michael Ilegems Suzanne Gielis - Laurens De Koning onbekend
9
’
uit d e m e d ia
De 10 Flair-geboden voor de jong gepensioneerde 1. 2.
3.
Bovenal: u draagt geen wollen ruitjessloefen, noch een klak met dat motief. U mijdt het irritante zinnetje ‘een gepensioneerde heeft nooit tijd’. U blijft van de weg tussen 7u en 9u ‘s morgens en tussen 16 en 18u ‘s avonds.
4. U verveelt uw omgeving niet met verhalen over 5.
uw bloeddruk, cholesterol of godbetert: uw prostaat. U blijft ver weg van Okra-activiteiten en georganiseerde busreizen naar de Moezel.
6. Hoe groot de verleiding ook is, u draagt NOOIT dezelfde jogging als uw echtgenote.
7. Bij uitbreiding: u draagt nooit een jogging. 8. U verft uw haar niet, en gaat nooit langs bij Haarwerken 9.
Smets. Grijs is sexy. Kaal ook.
U blijft ten allen tijden mild voor de jeugd. Ja, het was anders ‘in uwen tijd’, maar daarom niet beter.
10. U onthoudt, vooral op slechte dagen: growing old is mandatory, growing up is optional.
Be a happy senior, my dear Wilfried! Tine ‘van de Flair’, nu van de Libelle (oh ja, ook ik word oud)
10
in t iem
Het lijstje oud-studenten met een mooie carrière is lang. Maar van Elodie Ouedraogo is Wilfried altijd absolute fan gebleven. Elodie studeerde af in de richting Televisie en belandde na een schitterende atletiekcarrière bij productiehuis Woestijnvis. We klopten aan bij Elo en vroegen naar haar herinneringen aan De Ham.
“Ik ging heel graag naar zijn lessen” Elodie Ouedraogo Wat is je bijgebleven van Wilfried? Wilfried was één van mijn favoriete docenten. Ondanks het, naar mijn mening, veel te vroege uur ging ik heel erg graag naar zijn lessen. Ik ben blij dat ik toen goed heb opgelet, want in mijn huidige job bij Woestijnvis komt die informatie heel goed van pas.
Je hebt TV gestudeerd en geen Print? Ik hou van het brede spectrum dat TV aanbiedt. Televisie zorgt voor zeer veel mogelijkheden, zowel voor als achter het scherm.
Wist je dat Wilfried grote van fan van jou is? Wilfried heeft mijn carrière van dichtbij gevolgd. Na belangrijke wedstrijden kreeg ik altijd een heel leuke sms van een trotse docent.
Berucht waren destijds je fluo strings. Ook Wilfried bekent dat hij - onder het mom van assistentie - maar wat graag kwam spotten in de TV studio. Herinner je je dat?
Ik draag nog steeds fluo strings, maar niet meer dezelfde als 10 jaar geleden. Uiteraard ben ik heel blij dat ik toch met mijn vestimentaire keuze mijn stempel een beetje op de K en L klas van de Ham heb kunnen drukken.
Wat wens je Wilfried voor de komende jaren? Veel sporten Wilfried! Ik heb altijd vermoed dat er een sport man aan Wilfried verloren is gegaan. Pak niet teveel gewicht ineens en buig altijd door de knieën als je iets optilt!
Veel succes nog Elodie!
Elo
Groetjes
11
2006
o p re is
2009
2008
Iemand zonnecrème meegebracht ?
De uitverkoren verkenners
“Schließmuskel entspann dich”
2007
2008
Duitse Les van Werner
De verwachtingen zijn hoog gespannen
12
Die alomtegenwoordige verpletterende druk van de geschiedenis
AM WASSERTURM ERLÖSUNG IM MÄRZ 2011 We zitten op een terrasje in Prenzlauer Berg, am Wasserturm, de zogenaamde ‘dicke Hermann’. We weten beiden dat Herman sneller is dan zijn schaduw en zouden nu genieten van zijn allerdikste schaduw. Werner Goossens
M
aar het is vroeg lente en genade loos priemt de ko peren ploert net naast de toren. Deze ijzingwek kende opstoot van klimaatterreur verplicht ons om onze zonnebril len boven te halen. We vragen ook meteen aan elkander of ie mand van ons beiden eraan ge dacht heeft om zonnecrème mee te brengen naar deze Mongool se voorpost in Oost-Europa. We denken aan verschroeide aarde en de Europese knekelhuizen die Napoleon en Stalin, de ene pas sief en de andere actief mochten beleven. Ook dat nog. Die alomte genwoordige verpletterende druk van de geschiedenis die ons steeds weer verrast met loodzware remi niscenties en associaties, die ook onze slaap dreigen te verstoren. En dat terwijl alles nog moet be ginnen. We wachten op dit alles als ware dit alles – en dat is best wel heel veel – een oorlogsver klaring, een oorlogsdreiging, die steeds dichterbij komt. Een troe penmacht van ongeveer 180 man schappen komt zeer binnenkort deze stad bezetten. De aangekon digde buit is verkocht als onweer staanbaar. De verwachtingen zijn
vele malen hoger dan de ‘dicke Hermann’. We kijken naar elkander met de blik van fronsende strategen, die een nieuwe veldslag tegemoet gaan, en ons beider blikken blin ken samenzweerderig. We moeten wel, er is geen ontkomen aan. We moeten weer met onze kop tegen en zelfs door de muur. Er bestaat geen medicijn, er is enkel pijn.
Een troepenmacht van ongeveer 180 manschappen komt zeer binnenkort deze stad bezetten. Het zweet parelt op ons voor hoofd. Jawel, het is zeker twintig graden uit de schaduw, die ons niet gegund is. Het gevoel van verschroeiing wordt langzaam vertaald naar een langzaam op tredende bronzage, die ons me teen opzadelt met een kwellende ons met schaamte vervullende gedachte. Wij zitten hier als uitge zonden verkenners, die de troepen naar de overwinning en de buit moeten leiden en zeker niet als een stelletje Ibiza-adepterige flie refluiters. De gedachte, dat maar
liefst 180 mensen ons van deze frivole zijsprong zouden kunnen verdenken, kwelt ons en dreigt ook onze slaap te verstoren. Het zweet, dat nu net boven onze zonnebril onze wenkbrauwen, en net onder onze zonnebril onze ogen ziltend verhardt, moet nu met een papieren zakdoekje – heb jij die bij? – bedwongen worden. En dat terwijl alles nog moet be ginnen. Achter ons doen twee Berlijnse ‘oerinwoners’ zich te goed aan een Kolchoz-Frühstück, en dit nota bene om twee uur in de namiddag. Deze stad kent absoluut geen ge nade, niet voor de geschiedenis, noch voor koks en kelners, noch voor uitverkoren verkenners, die de tijd door hun handen zien glip pen en stoemelings begonnen zijn met de illusie van het aftellen, ter wijl een hele horde nu al in hun nek staat te hijgen. Die warme adem, die zalig zachte roes op een lentedag aan de water toren, met toegeknepen samen zweerderige knipoogjes. ‘Wir möchten beide noch ein Glas Nero d’Avolo.’ ‘Man gönnt sich ja sonst nichts.’ ‘Zum Wohl, Wilfried!’
13
onbekende man maakt metro Berlijn onveilig!
BERLIJNSE POLITIE WAARSCHUWT “vooral blonde vrouwen lopen gevaar”
“PLOTS TOONDE WILFRIED ZIJN SNEE” getuigt een collega “Ik wist niet dat op heupoperaties een taboe rustte,” verklaart Wilfried. WHAT HAPPENS IN BERLIN STAYS IN BERLIN
Berlijn Berlijnkampt kamt met golf van zinloos geweld “Vlaams-Nederlandse “Vlaams-Nederlandsemaffia maffiaerger ergerdan danRussische” Russiche” Cristiane F. (ooggetuige)
14
HANGJONGEREN BERLIJN STEEDS OUDER STAD DENKT AAN HERINVOERING GASBOETES
Ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag!
BUITENLANDSE STUDENTEN BEKLADDEN MUURMONUMENT Berlijnse politie zoekt opdrachtgevers
heeft iemand geld bij?
Wilfried waakt nauwgezet over het reisbudget Undergroundscene Berlijn toch niet zo cool als verwacht.
Vanop het Hefeweizen Journalistiek Congres Berlijn:
“mobiele paaldansclub blijkt tourist trap”
“Print is de toekomst” Wilfried VDB (medium)
renaat bogaert 15
o p re is
op Kellertrip Pariser Platz, de Ramblas... Zoveel mooie herinneringen aan de talloze studiereizen die wij samen hebben begeleid. Maar wat de jongere collega’s wellicht niet meer weten, is dat jij ook meermaals de beruchte Kellertrip begeleidde, waarvoor mijn welgemeende dank. Nu je wat meer tijd zal hebben, kan je misschien overwegen om, liefst samen met collega’s, nog eens de “oversteak” te maken met de ferry bij storm op zee, om alsnog het British Museum te bezoeken. Hoewel we dikwijls heel dichtbij zaten, vooral die eerste Londenreis toen we in het YWCA in Great Russell Street logeerden, zijn we nooit zover geraakt. Voor de jongere collega’s die zouden meegaan, moet je zeker ook opnieuw de wandelzoektocht naar Maggie’s organiseren. Plezier gegaran deerd. Ga zeker ook nog eens naar The Clink, want zo’n muse um vind je nergens anders. Enkel voor connoisseurs. Ik vrees dat Peter O’Toole en Jessica Lang ondertus sen ook al met pensioen zijn. Moch je toch naar the ater willen, dan kan ik je nog altijd een goedkoop ticket bezorgen, weliswaar met “restricted view”. En mocht je tijd op overschot heb ben, ga dan nog eens naar Elephant and Castle. Het metrostation aldaar is, zoals je weet, de leukste doolhof in de Londen. Het ga je goed. Roel Keller
Uit goede bron Ben en Eva van de bisklas, afgestudeerd in 1992: “Mevrouw weet je het al de Wifi en die van Spaans
gaan trouwen. En er is ne kleine op komst!” Marina denkt:
Ik zag het aankomen. Mijn kamergenote in Berlijn verdween regelmatig met de Wifi. Marina Rochtus
WEDSTRIJD
Marina en Inge – Berlijn – 2009
16
Met de voeten spelen Welk paar schoenen is van Wilfried? – Schiftingsvraag 1: Van wie zijn de andere twee paar? – Schiftingsvraag 2: In welk jaar zitten we (2004 – 2007 – 2011)
WIN een avond op café met Wifie
Stuur je antwoord naar Bruno.neuville@thomasmore.be
of: wijsheden van onze held
Berlijn-2004
Straffe taal
“Dat is mijn stokpuntje.”
“Ne mens moet niet altijd zijne zin afmaken.”
Berlijn-2004
Berlijn-2009
“Je moet stoppen op je hoogtepunt.”
“Zet uwe wekker op gsm.”
17
ui t d e d oos
IS DE WIF IE? Het was ergens 1993. Johan Verminnen stapte als praatcafégast de polyvalente zaal binnen. Uiteraard nog geen sprake van wifi, niet te bespeuren, je miste het toen niet. Zijn vraag ging evenwel niet over draadloos internet. Hoe zou het in 1993, de gouden tijd van krijtjes, papieren vliegertjes en de postbakskes. Neen, het ging over de Wif, dé Wilfried, diene loopt hier toch rond? Johan en Wif kenden mekaar al vanop de schoolbanken. Het werd dus een beetje een praatcafé na het praatcafé tussen die twee, toen in de vorige eeuw in de poly en tijdens de receptie. De ene was zanger geworden, en de andere eigenlijk ook. Want zoveel muziekkennis in zijn hoofd en lijf. Een wandelende jukebox. De Wif, met het tandenstokertje als dirigeerstokje. Muziekgoogler avant la lettre: de wif is ie! Bruno Neuville
Met meester Godfried in de klas
6° Latijnse 1968 - Meester Godfried, leraar Latijn, nonkel van Lieve Roegiers
18
ECHTE MANNEN DOEN HET TEGEN DE RICHTING IN “Wil de echte man nu opstaan? Als we enkele Britse onderzoekers mogen geloven, gaan de tooggesprekken van de gemiddelde Engelse bierbuik enkel over vrouwen, auto’s en voetbal. Drie dingen die je alvast niet in dit blad zal aantreffen.” Kris Vanhemelryck
Z
o begon het editoriaal in ‘Adam – magazine voor de man’, mijn eindwerk dat jij mee bege leidde. We schrijven het jaar 2000, afstudeer richting Communicatiebeheer, optie pers en voorlich ting. Menzo bestond nog niet. Thomas More evenmin. De millenniumbug hadden we net overleefd. Een ze ker Vladimir Poetin won de presidentsverkiezingen in Rusland. En een vuurwerkramp legde in Enschede een hele woonwijk in de as. Maar daarover niets in ‘Adam’. Wat er wel in stond? Een diepgravend interview met Gust Decoster, toen nog radiomaker. Een puike recensie van Tom Lanoyes ‘Zwarte Tranen’ (ik beken: nooit uitgelezen). Een lad derinterview met Annemie Peeters, toen nog niet de gratenkut waarvoor ze nu versleten wordt. En o ja: een klein artikel over WAP, de eerste technologie die je toeliet om met je gsm te internetten (!). Toch kreeg ik op de eindwerkverdediging slechts één vraag van jou: of ik de scheertips in het artikel ‘Gladde jongens’ ook zelf had uitgeprobeerd? Daarin
stond namelijk dat echte mannen zich niet elektrisch scheerden. Altijd nat, met een niet al te bot mesje. Als een echte man voelde je je natuurlijk aangesproken. Maar jij deed het anders. Ik adviseerde met de rich ting van de haren mee te scheren, en jij deed het altijd tegen de richting in. De korte pijn. Maar met een be ter resultaat. Of ik dat niet wist? Nu besef ik pas dat je gelijk had. Met de richting mee scheren levert wellicht gladdere jongens op, maar gladde jongens zullen nooit echte mannen worden. Je leert pas iets als je tegen de haren in strijkt. Die levenslessen probeer ik nu ook toe te passen op de studenten die ik van jou geërfd heb. Eerst de inhoud bepalen, dan pas de vorm kiezen? Van jou geleerd. Hun teksten bijknippen van een volle baard tot een zacht prikkelende snor? Van jou geleerd. Er nadien een verzachtende klets eau de cologne op gieten om de wondjes te deppen? Van jou geleerd. Maar vooral: blijven epileren. Met een niet al te bot mesje.
Om ze nooit meer te vergeten en je de Captain Iglo-look na je pensioen te besparen, geef ik ze hier nog graag mee: die scheertips van toen. Het ga je goed. Nooit te glad, zoals het moet.
1. Scheer je je nat, dan is het verstandiger om vooraf warm te douchen. De baardharen worden hierdoor zachter en makkelijker af te scheren. Scheer je je elektrisch, dan doe je dit beter voor je onder de waterstraal gaat staan.
2.
Laat bij natscheren je scheergel of –schuim een tijdje inwerken. Ook hierdoor worden de haren zachter.
3. Scheer met een niet al te bot mesje in de richting van je haren mee: over het algemeen dus van boven naar beneden. Tenzij je Wilfried Vanden Bossche heet. Dan doe je het helemaal anders.
4.
Klop het scheerschuim geregeld uit en laat het water er van achteren langs lopen. Als er te veel kleine haartjes in het mesje zitten, wordt het bot en scheer je nauwelijks wat weg.
5.
Gebruik na het scheren lotions en verzorgende aftershaves die weinig of geen alcohol bevatten en snel intrekken. Pas op met lotions waar vette bestanddelen in zitten. Eventuele wondjes kan je stelpen met een oude Story, een verse TV-Familie of de autobiografie van Louis Tobback.
6.
Glad genoeg? Doe de ultieme test: bied onmiddellijk na het scheren je wang aan voor een zoen.
19
fa n m ail
in d e post b us
Elle De Leeuw Persverantwoordelijke bij VTM
“Fuck, ik ken hier niemand. En heb ik nou eigenlijk wel talent of beeld ik me dat maar in?” Ik doe nog snel even een bachelor Journalistiek bij, dacht ik na m’n 2 andere opleidingen. Maar wanneer je een nieuwe groep in wordt gebombardeerd zonder van toeten noch blazen te weten, ga je wel anders piepen. Tot ik in de klas van Wilfried en Lut terecht kwam. Altijd in hetzelfde lokaal, waar iedereen te pas en te onpas binnen liep. Binnen stroomde, excuseer. Nog nooit heb ik zo veel mensen met zo veel zin naar de les weten gaan. Gespijbeld werd er amper, want lessen bij Wilfried waren gewoon fun. Had je’m nodig, dan stond ie er. Gewapend met een beetje advies hier, wat goede raad daar, een flinke portie aansporing tot zelfreflectie en zijn eerlijke mening, onverbloemd, maar mooi gebracht. Als je hier geen goesting kreeg om te schrijven, dan krijg je het nergens. Al is dat misschien slecht nieuws voor de aanstormende nieuwe studenten, want zij zullen het zonder Wilfried moeten doen. Ach ja, moeilijk gaat ook. Maar ik ben verdomd blij dat wij het makkelijker hadden. Merci voor het toffe jaar Wilfried, het was een ware eer.
Jaren verstrijken en dan durft een geheugen al eens falen. Moeilijk namen kunnen koppelen aan gezichten en herinneringen is vaak een van de eerste symptomen die een gevolg zijn van de tand des tijds. Toch eens proberen bij het ingaan van mijn houten jubileum als schoolverlater: Wilfried Vanden Bossche? Hmm, dan toch een makkie. Een held tot in de eeuwigheid! In alle eerlijkheid en zonder de anderen tekort te willen doen; met voorsprong, al dan niet dankzij een nieuwe fiets, de beste docent uit mijn en ongetwijfeld menig ander studententijd. Altijd eerlijk, rechtvaardig en in voor een grap en grol. Een liefhebber van de media die terwijl sommigen al eens neerbuigend deden over sportjournalistiek zelf steeds enthousiast bleef over het genre. Nuchter ook, want het ís nu eenmaal een klein wereldje in ons belgenland waarin je niet zonder enige opoffering overeind blijft. Zo kende hij ooit iemand die op een sportredactie vertoef de, maar het weekendwerk niet zag zitten. De gelaatsuitdrukking sprak boekdelen. Mijn stalken van zijn persoon in de zoektocht naar een stageplaats werd nooit op een scheef woord onthaald en steeds hield hij het vertrouwen in mijn voetbalgerelateerde eindwerk. Net omwille van dat onderwerp zou hij het extra kritisch gaan beoordelen. Nooit ben ik afgekraakt. Wilfried kon en kan een student beter maken door hem zijn ding te laten doen, de dekselse knipselmap buiten beschouwing gelaten misschien, en de nodige raad te geven. Vandaag ben ik al meer dan vijf jaar een bescheiden medewerker van een geschreven medium dat toch al lan ger bestaat dan 24 uur, een privilége dat niet voor ieder een is weggelegd, en doe ik wat ik wil doen als freelance medewerker van Het Laatste Nieuws. Sportjournalistiek rond het geliefde voetbalspel, een gedeelde passie met Mechelaar Wilfried. Niet alles heb ik aan hem te danken, maar als er ooit een boek komt (stel u voor), is er toch een dankwoordje voor hem weggelegd. Ne grote meneer, dieje nonkel Wilfried. Kevin De Munter
20
Aleksandra Grymuza en Joëlle Van De Plas bij de lancering van Monk
Wim Borghmans showt Monk 1. Joëlle Van De Plas staat model op de achtercover.
Het komt steevast mijn gedachten binnengeslopen op onbewaakte momenten. Mijn volledig repertoire meegemaak te gênante situaties schieten één na één en genadeloos mijn hersenpan binnen totdat mijn kaken ervan gloeien. Zo was er die luide “oh shit” tijdens een conference call naar Amerika en de gloednieuwe Iphone die in de WC belandde na een wild avondje stappen. In de top 10 van rodewangenmomenten speelt Wilfried een schittrerende hoofdrol. Naar aanloop van mijn op til zijnde stage-evaluatie bij de Bond van de Grote Gezinnen vertelde Wilfried “pour la petite histoire” dat non-profitorganisaties doorgaans hogere punten geven dan pakweg Flair. Om een vervelende stilte te vullen tijdens het eigenlijke one-on-one gesprek met mijn stagebegeleider, vond ik het blijkbaar nodig om zonder nadenken Wilfrieds woorden smalend te herha len. Een paar weken later werd ik door Wilfried op het matje geroepen om mijn lage punten voor de stage te verklaren. Na een opbiechtsessie van mijn kant en een lachstuip van Wilf rieds kant is hij opnieuw richting de Gezinsbond getrokken alsnog een onderscheiding los te peuteren...DANKU WILF RIED Joëlle Van de Plas Afgestudeerd in Printjournalistiek en nu vreemd genoeg Payroll & Benefits Administrator bij Levi Strauss & Co.
Niet te geloven dat het alweer vijf jaar geleden is toen ik mijn diploma in ontvangst mocht nemen. Je was ervan overtuigd dat ik een carrière in de showbizzmedia tegemoet zou gaan en je had niet helemaal ongelijk. Enkele maanden later nam ik plaats op de werk vloer van Het Laatste Nieuws. Dat heeft niet lang geduurd en daarna ben ik een beetje onvoorzien een andere richting uit gegaan. Niet waar je op gehoopt had, hé? Ook niet echt wat ik had gepland. Ach ja, het belangrijkste wat je hoeft te weten is dat je voor mij altijd de docent was die geloofde in zijn studenten en hun kunnen. Je nam ook geen vrede met gewoon ‘goed’, maar zorgde er keer op keer voor dat we onze eigen grenzen verlegden. Je deed me beseffen wat ik met mijn pen kan en daar maak ik nog graag gretig gebruik van! Ook al is het via een blog en niet via de Flair. En ook niet onbelangrijk: je maakte van onze studie een onvergetelijke ervaring. Ja, toch wel! Je was de docent die zich op gelijk niveau plaatste van zijn studenten. Je moest niet weten van academische hooghartigheid. Nee, je was je lollige eigen zinnige zelf. Just the way we all liked it! Ja, jongens… Time flies when you’re having fun! En voor je ‘t weet staat je pensioen voor de deur. Geniet ervan nonkel Wilfried! Het is verdorie dik verdiend me dunkt. Jasmine Van den Bogaert Afgestudeerd in Print 2008
21
fa n m ail
in d e post b u s
De WILFRIED in cijfers 1
0
Lobke Gielkens
Dankzij Wilfried kwam ik aan een fantastische job, ik werd hoofdredactrice van ZAP MAGAZINE. Geen enkele keer ben ik tegen mijn zin naar een les van Wilfried geweest, ze waren één voor één leerrijk.
zevenentwintig keer heb ik de slappe 27 Minstens lach gehad tijdens één van zijn lessen. leeftijd, veel te vroeg is om op pensioen 60+ Een te gaan.
JONGENS LEZEN HUMO MEISJES LEZEN FLAIR Of het een standaard openingszin was, is me eigenlijk onbekend. Wellicht is het ook velen ontgaan. Ik vond het alvast een opener van formaat. Eentje die de toon zette voor de liefheb bers van fijne onderliggende kritiek en subtiele humor. Daar bleek Wilfried achterafgezien wel sterk in ontwikkeld te zijn. Welk boek las je het laatst? Met deze vraag stak de toen al met grijze haren getooide man het academisch jaar van wal. Een zichtbaar banale vraag. Zelfs in een richting journalistiek – waar de jongens Humo en de meisjes Flair lezen – moet er toch wel wat interesse in literatuur te rapen vallen. Het koud zweet brak velen uit. Was dit een literatuurvak? We gingen toch leren schrijven! Nooit Meer Slapen. Hersenschimmen. Het Verdriet van België. Allesbehalve geïn spireerde boeken, laat staan inspirerende antwoorden. Dit was de verplichte literatuurlijst, amper afgestoft. Hier en daar een verdwaalde Dan Brown volger of een geniepige Snoecks lezer die dacht gevat voor de dag te komen. Wat was er gebeurd met Lanoye, Hemmerechts en Palmen? Laat staan met de zomerliteratuur à la Brusselmans en Nicci French. Zelfs een Donna Tartt zou nog origineel geweest zijn in die tijd. Het was Wilfried natuurlijk niet om de antwoorden te doen. Met een vraag die velen op het verkeerde been zette, haalde hij met de fijngevoeligheid van een vakman zijn slag binnen. Wie doorstond de eerste test? Wie kleurde buiten de lijnen? Wie was het kaf en wie het koren? De toon was gezet. Dit zou een boei end jaar en een nog boeiender vak worden. Met fijne pennen trekken en rode inkt haalde hij de geschreven studentenarbeid door zijn correctiemachine. Geen enkele fout liet hij onbenut om toch even het debat over goed taalgebruik te lanceren. Want in een studierichting waar de jongens Humo lezen en de meisjes Flair, telt elke DT fout dubbel.
Dieter Van Den Storm begon in 1998 aan de studie journalistiek in Mechelen om er drie jaar later in de voetsporen van Wilfried te stappen. Geen baan in het onderwijs, maar wel eentje met een lans voor correct taalgebruik en subtiele kritiek.
22
Verdomde knipselmap “Allez meneer, wat voor meerwaarde heeft dat nu, dat wij onszelf suf zitten te knippen in kranten om zo’n knipselmap te maken?” Dit klinkt je wellicht niet zo vreemd in de oren. En ik geef toe. Misschien dat mijn mening niet helemaal gelijk liep met bovenstaande quote, maar toch. Toen ik bij de buren ging bedelen of ze voor mij alstu blieft de Financieel Econmische Tijd en Het Laatste Nieuws wilden bijhouden, besloop mij een soortgelijk gevoel. En was er belangrijk medianieuws, dan liep je naar de krantenwinkel om meteen ook Het Volk en Het Belang Van Limburg te kopen, zodat je ook uit die kran ten aan je gevraagde aantal artikels kwam. En toch, die verdomde knipselmap lag wel aan de basis van het begin van mijn carrière. Want had ik niet het bewuste artikel “TMF komt naar Vlaanderen” gelezen, had ik het nooit geweten en dus ook nooit een brief gestuurd. Het toeval wil dat ik een paar weken geleden bij het inladen van de kartonnen dozen voor onze verhuis, dat artikel heb terug gevonden en ik spontaan weer aan je moest denken. En zo zie je maar, als bescheiden - nu ja, wat is bescheiden - docent, sta je aan de basis van een mooie carrière waar ik met veel plezier op terug kijk. Geniet van je pensioen Wilfried!
Als ik zeg dat jij één van de docenten bent die me altijd zal bijblijven, meen ik dat vanuit de grond van mijn hart. Niet alleen omdat jij in de gangen van de (toenmalige) KHM altijd lachte met mijn Kempisch accent, maar ook omdat je me aan mijn job bij Joepie – die ik ondertussen al 6,5 jaar doe – hielp. Ik herinner me dat ik in eerste instantie niet goed wist waar ik stage wou lopen in mijn derde jaar journalistiek. Flair leek me wel leuk, maar toen jij me vroeg of Joepie niks voor mij was, besloot ik daar 100% voor te gaan. Het gevolg is dat ik ondertussen chef redactie ben en alle num mers van One Direction uit het hoofd kan meezingen. Wilfried, het was plezant om les van je te krijgen en later samen te werken en ik wens je het allerbeste toe. Bedankt en geniet van je pensioen! Birte Govarts Chef Redactie Joepie
Stijn Smets
24 uur
Wilfried is een storyteller pur sang. Maar van de vele verha len en avonturen die Wilfried vertelde, is er een anekdote die ik nooit zal vergeten. Het verhaal gaat over een krant waar hij zelf ooit voor werkte. De krant had de ambi tie om het allerlaatste nieuws als eerste aan de man te brengen. Het heette toepasselijk: ‘24 Uur’. Jammer genoeg was de krant een kort leven beschoren en ‘24 Uur’ werd kort na haar lancering vakkundig opgedoekt. Wilfrieds korte passage leverde hem een anekdote op waarvan hij dankbaar gebruik maakte om de snelle veranderingen in het medialandschap mee te illustre ren. Ik wil u de pointe niet onthouden. Ze vat voor mij Wilfried als journalist, docent en mens. Een gedreven docent die met veel enthousiasme, relativeringsvermo gen en een beetje zin voor ironie voor de klas stond: ‘24 uur, de krant die nauwelijks langer heeft bestaan dan zijn titel.’ Mattias Goovaerts
23
o p re is
Team building
in Amsterdam Met de Printers drie dagen naar Amsterdam. Altijd met stress vertrekken, net voor de start van het academiejaar. Met een vol cultureel en sportief programma leerden de studenten elkaar, Nonkel Wilfried en Tante Lut beter kennen. Waarom hebben ze dat afgeschaft? LUT GOOVAERTS
Eerste editie - september 2003: Hotel Hans Brinker was een studentvriendelijke keuze. Het volgende jaar toch maar naar de Stayokay Jeugdhotel.
Bezoek aan De Brakke Grond. Grete Flies en Yasmina El Messaoudi altijd op de eerste rij.
Fietstocht. Lobke Gielkens leverde haar fiets in met een slag in het voorwiel. (2004)
24
‘Springplank voor mijn carrière’
11 verdiepingen hoog: de kunst mag er zijn (2006)
Als docent print werd hij omringd door een goed team van fijne collega’s die de studierichting journalistiek tot een toprichting maakten. Samen met Lut Goovaerts, alias Luttie, vormden zij het hoofd van de richting journalistiek, optie print. Wifie en Luttie werden gezien als een dynamisch, enthousiast en gek duo die de printers graag, bij wijze van voorbereiding op het laatste jaar, op uitstap namen naar Amsterdam. Ex-studente journalistiek, optie print, Els Seghers: “De uitstap met de printers naar Amsterdam onder bege leiding van Wifie en Luttie, is voor mij een springplank geweest naar mijn verdere carrière. Ik maakte er kennis met de Brakke Grond, het Vlaams Cultuurcentrum in Nederland en was meteen onder de indruk. Luttie en Wifie moedigden me aan om mijn stage te volbrengen in de Brakke Grond en kijk … zes jaar later ben ik communicatieverantwoordelijke van Cultuurcentrum Strombeek. Ik zal hen daar eeuwig dankbaar voor zijn. Ik heb enorm veel geleerd van Wifie. Thomas More zal het nu met een fijne leerkracht minder moeten stellen. ” Het is nu afwachten wat het vertrek van Wifie zal betekenen voor de oplei ding journalistiek. Sommige bronnen vrezen voor een daling in het aantal leerlingen voor de richting. Els Seghers Communicatieverantwoordelijke van Cultuurcentrum Strombeek
N’een Tongerlo smaakt ook in Amsterdam (2005)
Mechelen Centraal: meteen lachen met Birte uit de Kempen. (2006)
Test je geheugen: Ken je de namen nog van deze studenten? Van Links naar rechts, van achter naar voor: Michael de Koning, Pieter Vos, Steven De Bondt, Pascale Van Damme, Koen De Preter, Tim Cassauwers, Dorien Sterckx, Loïc Verstraeten, Sarah Trappeniers, Els Seghers, Christel Christianen, Birte Govarts, Céline Dobbeleir, Nicky Jenné, Els De Bie, Igor Smetanko
25
in d e z e t e l
De slimste mens ter wereld Wat is de naam van de krant die Wilfried ooit hielp lanceren?
1
2 3
In welk jaar was dat?
Wat was jaren het uiterlijke kenmerk waaraan iedereen Wilfried direct herkende? 4
5
Trees Verleyen
Aan welke Vlaamse zanger heeft Wilfried een absolute hekel?
Aan welke Vlaamse zangeres heeft hij zo mogelijk een nog grotere hekel? 6
7
Welke Oosterse sport beoefent Wilfried momenteel?
Welke Westerse sport beoefent Wilfried al jaren met overtuiging? 8
Welke sport beoefent Wilfried nooit, wegens niet kunnen? 9
Wat betekent voor Wilfried het begrip ‘binnen de zone’?
10 Van welk ooit belangrijk KHM-evenement was Wilfried de ‘founding father’? 11 Wat is (buiten water en koffie) momenteel Wilfried zijn favoriete drank? 12 Welke artistieke ambitie koestert Wilfried sinds kort? 13 Welke onderscheiding kreeg Wilfried een paar jaar van de studenten? 14 Welk muziekinstrument bespeelt Wilfried niet onaardig ? 15 Hoe heten de huisgenoten van Wilfried? De oplossingen vind je op pagina 33
Resultaat U heeft 15 juiste antwoorden: u bent een intimus U heeft tussen de 10 en 14 juiste antwoorden: u bent een kenner U heeft tussen de 5 en 10 juiste antwoorden: zeg, is dat alles? U heeft minder dan 5 antworden: u moet zich schamen.
26
op s tap
Wilfried speelt ‘hard to get’
„Drie dates op tien jaar” Het moet gezegd: Wilfried bouwde doorheen de jaren vaak een goeie band op met zijn studenten. Enfin, toch met de meeste. Of enkel met de beste? In ieder geval: ik was erbij! En ook met alumni houdt hij contact. Ik weet niet met wie juist en hoeveel er uitverkoren waren, maar ik ben ook weer een van hen. van een kameraad in Gent. Maar zelfs al was ik op dat moment dichterbij huis geweest, het is onfatsoenlijk een dame zo voor een voldongen feit te zetten en bo vendien onrealistisch. We leven in België, daar waar je afspraken minstens een maand vooraf schriftelijk moet aanvragen. En dan nog. Blijkbaar was de man jaren geleden ook al in pensioenmodus.
Wijvendrankje
W
ilfried spreekt geregeld nog eens er gens af met oud-studenten. In mijn geval bleef het echter vaak beperkt tot de theorie: het voornemen. Waar om die daad in die tien jaar dat ik bijna afgestudeerd ben, nauwelijks bij het woord gevoegd is, blijft me een raadsel. Zal ik het persoonlijk nemen? Ik verwijt hem geen gebrek aan goeie intenties of initiatief. Maar feit is dat we intussen misschien de volle drie keer een tête-à-tête hebben gehad. Het eet- en desserkaffee Sacchetti’s in Klein-Willebroek was – ook weer in £theorie - onze vaste plaats van afspraak, maar ik ge loof dat we daar nooit geraakt zijn. We kozen die plek, omdat het zogezegd centraal gelegen was. Hij over brugde zo’n twintig kilometer met de fiets en ik nam voor minder dan tien kilometer de auto (van nature lui). Allemaal hypothetisch dus.
Onfatsoenlijk
Want zoals gezegd werd er meermaals een stokje voor onze rendez-vous gestoken. Al verdenk ik Wilfried er ook een beetje van in sommige gevallen zelf dat stok je geplaatst te hebben. Zo was het bijna eerder regel dan uitzondering dat ik een sms kreeg met de bood schap: over een half uur in Sacchetti’s. Een paar keer was ik op het desbetreffende moment met vakantie en dit jaar stond ik (letterlijk) te schilderen in het huis
Het moet ergens eind 2010 geweest zijn dat het toch lukte om op hetzelfde moment op dezelfde plaats te zijn. Alleen was Sacchetti’s op die plaats op dat mo ment gesloten. Het is dan in de nabijgelegen bistro Zeezicht dat we een lunch genuttigd hebben. Wilfried kreeg die keer ook nog wat anekdotes van mijn amou reus dieptepunt voorgeschoteld (tja, als je het op het verkeerde moment op de verkeerde plaats bent, ben je de juiste persoon tegen wie een zaag gespannen kan worden). Als man met ervaring gaf hij me wat goeie raad en peptalk mee en je ziet: het is helemaal goed gekomen met mij. Met hem daarentegen leek het een tijd van kwaad naar erger te gaan: eerst de schoon moeder, dan zijn vrouw en vervolgens hijzelf kregen een flinke draai om de oren, wat afspreken natuurlijk nog meer bemoeilijkte. Toch is het vorig jaar nog een keer gelukt, begin oktober. In een bruin Mechels ca feetje zagen we elkaar nog eens terug (en toen was het zijn beurt om een zaag te spannen). Om hem te troos ten had ik een attentie meegebracht: een fles Roomer, een Gents vlierbloesemdrankje. Een ‘wijvendrankje’ eigenlijk, maar dat was bewust, want wijven leven langer. En aangezien het met Wilfried de verkeerde kant leek op te gaan, was alle hulp welkom. Zegt hij me doodleuk dat hij geen alcohol meer drinkt. Pas toen werd ik echt bang dat het een verloren zaak was. Desalniettemin is Wilfried het beste bewijs dat on kruid niet vergaat en ik hoop in de toekomst nog gere geld met hem de bloemetjes te kunnen buitenzetten. Grete Flies
27
op re is
Ejta-penningmeester vermist De opleiding journalistiek van Thomas More Mechelen maakt zich ernstig zorgen over de verontrustende verdwijning van een van haar docenten. Wilfried Vanden Bossche is niet aangekomen op de luchthaven van Zurich waar een belangrijke vergadering was gepland van de Europese organisatie Ejta. De vlucht was geboekt en Vanden Bossche had zijn komst bevestigd. Voorlopig staat Thomas More voor een raadsel. Vanden Bossche bevestigde gisteren nog dat hij de vergadering zou bijwonen. Als penningmeester was zijn aanwezigheid ook vereist. Het is voorlopig nog een raadsel waarom hij uiteindelijk niet op het vliegtuig is gestapt. Een goed ingelichte bron uit Thomas More die liever anoniem blijft beweert dat het niet de eerste keer is dat Vanden Bossche een belangrijke afspraak mist. En hij zou bewust ook afspraken van anderen in de war sturen. Zo zou hij zou bij een eerdere reis naar Denemarken een collega het vliegtuig hebben laten missen. Kwade tongen uit de omgeving van Vanden Bossche beweren ook dat hij meer zou denken aan zijn pensioen dan aan zijn lesopdracht. Het hoofd van de opleiding journalistiek zegt maatregelen te zullen treffen en hem extra taken op te leggen op de informatiebeurzen. (hdu)
Half jaren ‘90 in Ejta Maastricht, waar het zich nog opwerkende boardmember in het EJC de bankkaart in de kopieermachine liet verdwij nen… Kopieerkaart in bankautomaat? Altijd bereid te helpen…. Marianne Janssen
De Zweedse Anna-Lena Ekenryd was goed gezelschap in Schotland. Tijdens de wandelingen kwam Wilfried alles te weten over de opleiding Journalistiek in The Mid Sweden University van Sundsvall.
28
Ejt a Ejta Bulgarije – Wilfried mét de’ zusjes’... Hij noemde Iris en Marianne altijd zo, voelde zich toen al wat gewichtiger....
Mijn mooiste restaurantherinnering met Wilfried situeert zich tijdens een EJTA-congres in Sofia. Een typisch restaurantje, gezellig, met mooie witte tafellopertjes. Lekker eten ook. Na het dessert besluiten collega Marianne en ik alvast naar het hotel te gaan. Wilfried blijft nog even napraten met de internationale collega’s. Als hij weggaat, merkt hij dat ik mijn sjaaltje heb laten liggen en neemt het mee. De volgende ochtend deelt hij niet zonder trots mede dat hij mijn sjaaltje voor me heeft meegebracht. Alleen: ik had helemaal geen sjaaltje aan. Bleek dat Wilfried zo’n mooi wit tafel lopertje voor één mijner sjaaltjes had gehouden... Iris De Roover
29
in d e k e u k e n
Koken voor Wilfried
in 10 minuten De calciumspecial
Sandra Busselot
Sinds de heisa rond ‘De Voedselzandloper’ staat krijt als bron van calcium in de schijnwerpers. In het dieetboek worden krijtproducten ‘ongezond’ genoemd, de vegetarische beweging EVA (Ethisch-vegetarisch Alternatief ) doet haar duit in het zakje met de site www.krijtmoetniet.be. “Calcium is een belangrijke bouwsteen en het blijft belangrijk dat je voldoende calcium opneemt. Alleen is het niet nodig om daarvoor (gouden) krijtjes te consumeren. Les geven kan –op lange termijn- zelfs gevaarlijk zijn”, aldus de website. Waar haal je dan wel calcium uit? Een gevarieerde voeding zorgt voor voldoende opname van kalk door het lichaam, zoals groene bladgroeten, bonen, noten en zaden, gedroogde vijgen, tofu en havermout. Een speciale rol is weggelegd voor broccoli. Ook broccoli bevat wel wat calcium, maar vooral veel vitamine K (dat calcium helpt vastzetten in de botten). Oudere mensen hebben hier baat bij omdat ze moeilijker calcium opnemen. Met de nadruk op krijtjes zou nog vergeten worden dat er nog belangrijke levensgewoontes zijn die van belang zijn voor sterke botten. Met stip op nummer één: bewegen Niets zo belangrijk voor de botten als sporten. De pagina’s van je krant omslaan telt niet! Fietsen, boterhammen smeren en helpen bij het poetsen kan een dagelijkse boost geven.
Ook belangrijk: zonlicht Vitamine D (aangemaakt onder invloed van zonlicht) zorgt voor de opname van calcium en is dus broodnodig voor je botten. Omdat wij in het noorden wonen en donkere winters kennen, lijdt zowat iedereen in ons land aan vitamine D-tekort. Een extra reis in de winter (en eventueel ook in de lente en de herfst) naar een zonnig oord is dus aan te raden.
Te vermijden voor wie sterke botten wil: - cafeïne (zoals in koffie, thee en frisdranken) - alcohol - sigaretten - te veel zout en eiwitten Wil je meer calcium halen uit plantaardige bronnen maar je weet niet hoe te beginnen?
‘Wilfried’ zorgde voor deze makkelijke calciumspecial met broccoli in de hoofdrol.
30
Spannende calciumpesto De meeste mensen gebruiken de traditionele ‘basilicum en pijnboompitten’-combinatie voor pesto. Bij ‘Wilfried’ houden we echter van wat experiment. Dus, wanneer je een broccoli in huis hebt, werp hem dan in de blender en maak deze calcium-rijke pesto.
Ingrediënten 1/2 broccoli kruiden uit de tuin (salie, basilicium, ruccola, peterselie, …) ½ citroen, geperst 50 gr hazelnoten (of andere nootjes, mag ook een mengeling zijn) 1 teentje knoflook 80 ml (kwalitatieve) olijfolie 2 soeplepels water snuifje zout en zwarte peper
Stap voor stap Was de broccoli en snij hem in kleine stukjes. Blancheer de steel 4 min. en de roosjes 2 min.. Koel nadien meteen af onder koud water. Rooster de nootjes Stop de broccoli samen met de andere ingrediënten in een blender (of gebruik de traditionele mixer). Mix een minuutje. Proef! Doe er meer olijfolie of water bij als het te droog of te nat is. Afwerken met zout en peper. Opdienen met pasta, bij een salade (voor nog wat extra calcium) of op een broodje. Eten doe je best in goed gezelschap.
* Is dit alles toch te moeilijk of ontstaan er afkickverschijnselen wanneer je te snel stopt met krijt? Weet dan dat er ook calciumsupplementen bestaan in de vorm van bruis- en kauwtabletten. Eenvoudig te verkrijgen bij je lokale apotheker.
31
De ‘jonge’ Hamvraag
1985 schrijven we, het eerste desktop publishingprogramma komt op de markt. De dan nog jonge opleiding Toegepaste Communicatiemanagement aan het Hoger Handels- en Taleninstituut te Mechelen talmt niet. Onder impuls van Frans Rombouts (toenmalig opleidingshoofd) wordt vanaf het academiejaar 1986-1987 Desktop Publishing in de opleiding onderwezen. Wie de keuze voor het softwarepakket destijds maakte, weet ik niet meer, maar het was Xerox Publisher. Viviane Jacobs en ondergetekende kregen de uitdagende opdracht toegeschoven, we hebben ze met beide handen gegrepen.
E
en tweetal jaren later, het moet tijdens het academiejaar 1988-1989 geweest zijn, vond Wilfried Vanden Bossche de tijd voor uitdieping en integratie rijp. Hij had het ambitieuze plan opgevat om een schoolblad samen te stellen. Een naam had het blad behoorlijk snel, De Hamvraag. Alhoewel alles in die periode grotendeels op vrijwilligerswerk draaide, legde Wilfried van bij het begin de lat hoog. Het eer ste nummer werd voornamelijk geschreven door één student die mee in het project geloofde, Dirk De Haes. Wilfried begreep dat het blad op die manier geen lang leven beschoren was en gaf voortaan de aanzet voor tekstmateriaal tijdens zijn lessen P.R. Opmaak en correcties gebeurden na de lesuren. We verzamelden met de redactie in een tweetal computerlokalen op de tweede verdieping van wat tegenwoordig het kruid tuingebouw heet. Er werd gelay-out, geprint, gecorri geerd, geredigeerd, ... dat het een lieve lust was. Alles onder het streng toeziend oog van Wilfried; spelling, cursieven, spaties, komma’s, aanhalingstekens, enkele quotes, … alles moest precies juist zitten. De tijd ver gaten we daarbij vaak uit het oog, we trokken meer dan eens de deuren van het schoolgebouw in de nach telijke uren achter ons dicht. Slechts één doel hadden we voor ogen: een nieuw exemplaar van De Ham vraag realiseren. Eens alle artikels van het nodige illustratiemateriaal voorzien gingen de zwart-witte
32
masterprints naar de kopiedienst van de school. Pas cale De Peuter van de kopiedienst deed haar uiterste beste om er een volwaardig schoolblad van te maken, nette A4-tjes in de rug met drie nietjes samengehou den, enkel de voorpagina had een kleurtje… zo zagen de eerste versies eruit. Vanaf 1992-1993 veranderde er een en ander. De op dracht van Viviane Jacobs ging nu helemaal naar de opleiding handelsregentaat. Viviane Batens nam haar opdracht in Toegepaste Communicatie over. Interne stage kwam op het programma te staan waardoor er met een vaste redactie van een 25-tal studenten kon gewerkt worden aan teksten. Er werd dan bijna weke lijks aan de De Hamvraag gewerkt. Deadlines werden meer afdwingbaar. Voor opmaak waren toen jammer genoeg geen lesopdrachten voorzien. Wilfried heeft steeds gestreefd naar een beter pro duct. Een blad waarin zowel studenten als docen ten concrete informatie konden vinden. Anderzijds moest het blad ook een spreekbuis van de hogeschool naar buiten toe zijn. Als je de eerste nummers verge lijkt met wat studenten nu realiseren, hebben we een ontzettend lange weg afgelegd, maar het was een weg die moest afgelegd worden om de magazines van van daag te kunnen realiseren. Bedankt Wilfried voor dat pionierswerk! Annick DE PAUW
VA P E UR E T T O vaart in antwerpen
Het was een mooie dag, vooraan juli 2010. We hadden het meisje en de duiker zien wandelen en dan was er de broeierige hitte hoog op ‘t Schoon Verdiep. Sjerpa Patrick bezegelde er het liefdeslot van ex-student Kristof Demasure en Sven Pichal. Je zou voor minder vapeurs krijgen op de loveboat. Vraag het maar aan Karin, Trees, Wilfried, Guy, Bruno. En Hilde zou het zeker beamen.
Antwoorden van De slimste mens ter wereld 1. 24 uur 2. 1984 3. witte bles 4. Bart Peeters 5. Eva De Roovere 6. Tai Tsji Won
7. fietsen 8. zwemmen 9. een hartslag tussen 90 en 120 10. de week van de Communicatie 11. chocomelk 12. fotografie
13. beste / meest sexy leraar 14. gitaar 15. Karin, Lukas en Eva
33
WORDS FOR WILFRIED van Ria Rousseau
Vertikaal 2. Vijftig tinten 3. Pijnlijk gewricht 4. Dikke “Duitser” in Berlijnse lift 6. Uitgeverij met een gevaarlijke trap 7. Sympathieke vrouwelijke collega 10. Magazines en kranten 13. De kusjesdans 14. Stad met walletjes 15. Vroeg twee porties op het buffet 16. Doodsimpel digitaal leerplatform 19. Fysiotherapeut 20. Indianenvolk 34
Horizontaal 1. Dit wou ik absoluut niet zijn 4. De rosse van K3 5. Floormanager met pensioen 6. Koffiemerk en ex-docent 8. Trappers en Van Haelst 9. Ritueel op maandagochtend 10. Afdruk 11. Goedendag, hallo 12. Vlaamse zangeres van Tenerife 13. Italiaanse feestjes in Berlijn 17. Computercursus 18. Winkelketen 19. Dit was 2012 voor jou 21. Fietsprovincie in Nederland 22. Magazine van langharige journalist 23. Ding om op te trappen
Vertrek
7 MAART
Bestemming
Wenen
Aanmelden op de luchthaven in Zaventem op 7 maart is noodzakelijk. Niet op 8 maart.
U aangeboden door Leen Van Tolhuysen
Zin om samen te zingen met Lieve ?
Bezoek
Leuven met haar monumenten, brouwerijen,
Zeester met koffie en een mandarijn Een boterkoek met confituur en een stukje marsepein Onze ogen vielen open we waren nog heel klein Zeester met koffie en meer moet dat niet zijn
Bel dan 0474 99 39 68
musea, universiteit, ..
Ontvang de gratis Stadsgids Bezorg deze bon snel aan Kris Van Hemelryck
35
36 Duitsers kennen Wilfried VDB nog van periode 40/45 en vrezen nu voor hun kansen.
Heupblessure kan alsnog roet in het eten gooien.
Selectie BraziliĂŤ 2014: Wilmots zocht en vond meer ervaring