32
# ludzie i zwierzęta
Versace i jego Companiero Jeśli niespodziewanie podejdziesz do niego od tyłu kopnie bez ostrzeżenia. Jeśli się zdenerwuje zapluje całą tylną szybę auta, którym podróżuje. Jeśli zaufa, pozwoli wprowadzić się na nawet na ostatnie piętro Pałacu Kultury I Nauki.
REKLAMA
Zdjęcie: Iwona Krzysiek
A
lpaki to wyjątkowo mięciutkie i puszyste zwierzęta, których ojczyzną jest Ameryka Południowa. Mają nietuzinkową aparycję - na pierwszy rzut oka myślimy, że to lamy, ale po chwili zauważamy przede wszystkim ich zabawny pyszczek i stwierdzamy, że są śliczne, wręcz urocze. Co łączy je z lamą? Plucie. Jest to jeden z elementów ich komunikacji. Ciężarne samice odganiają w ten sposób samców. Męskie osobniki zaś nie szczędzą sobie plunięć podczas walk. W encyklopediach próżno szukać informacji o niesamowitej inteligencji tych zwierząt, o tym jak bardzo są pojętne i o tym że z powodzeniem poddają się szkoleniu (alpaka to zwierzę idealne do prowadzenia terapii z człowiekiem). Jednak na ich zaufanie trzeba sobie zasłużyć i niejednokrotnie jest to proces długofalowy. Przekonała się o tym Karolina Grys, która zawodowo zajmuje się alpakoterapią: - W mojej pracy przełom nastąpił po roku od rozpoczęcia socjalizacji. Co prawda zwierzęta podążały za mną już wcześniej, uczyły się, reagowały na komendy, ale to jeszcze nie było „to”. Przełomową była sytuacja, kiedy po zajęciach musieliśmy wyjść z budynku po dość wąskich i stromych schodach. Alpaki były bardzo zestresowane, a mnie ogarniała rozpacz, że przeze mnie znalazły się w takiej sytuacji. Wejście pod górę było zdecydowanie łatwiejsze. Po kilkunastu minutach stania na szczycie schodów i uspokajaniu zwierząt- Versace - jeden z moich samców- po
prostu oparł się na moich plechach, a drugi- Companiero podążył za nami. To było niesamowite. Wtedy zrozumiałam i zyskałam pewność, że zwierzęta ufają mi i wiedzą, iż wyprowadzę je z każdej stresującej sytuacji jaka może je spotkać w pracy. Zaufanie tych zwierząt do swojego
przewodnika jest niezbędne również ze względu na bezpieczeństwo podczas prowadzonych zajęć. Terapeuta powinien trafnie oceniać wysyłane przez zwierzęta sygnały. Alpakoterapia jest stosunkowo nową formą zooterapii. Wzmacnia procesy rehabilitacyjne oraz edukacyjne i może być dedykowana w zasadzie wszystkim – dzieciom, dorosłym, osobom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, osobom niewidomym, niepełnosprawnym. Kontakt z alpaką jest tak niesamowity, że na długo pozostaje w myślach osoby uczestniczącej w tym spotkaniu. O ile człowiek biorący udział w terapii może być „z przypadku”, o tyle alpaka już nie. Do pełnienia tej funkcji wybiera się zwierzęta śmiałe, pewne siebie, zrównoważone, łaknące kontaktu z człowiekiem. Co dziwne, alpaki z natury nie lubią dotyku i przytulania.
Zdjęcie: Łukasz Kotowski