D O O R G E E F
COLUMN carensa van leesten Na een fijne werkrelatie opgebouwd te hebben met George Böekling van de Brilledoos in Almere, kreeg ik van hem het voorstel om in navolging van hem ook een column te schrijven. Als kind was ik al bekend met de optiekbranche, vanwege mijn vader. Ik had aanvankelijk andere ambities, maar uiteindelijk rolde ik toch in het vak. Afgestudeerd van de Christiaan Huygensschool, startte ik later met succes aan de opleiding contactlensspecialist. In 2015 besloot ik om met mijn gezin Nederland te verruilen voor Suriname. De lang gekoesterde wens van mijn vader ging in vervulling…
een hoge myopie jarenlang zonder correctie lopen, omdat er simpelweg geen geld is voor een bril. Ook kinderen kunnen soms op school niet meekomen, door gebrek aan geld voor een goede bril. Gelukkig zijn er ook stichtingen die een helpende hand kunnen bieden. Ik probeer ook inschikkelijk te zijn en te helpen waar de nood heel hoog is.
EEN NIEUWE UITDAGING
Mijn vader bezit een optiekzaak in de binnenstad van Paramaribo, die zijn oorsprong heeft in de jaren 60 en reeds jaren een waar begrip in de stad is. Wanneer je in Suriname een optiekzaak binnenstapt, is er qua opzet weinig verschil met de zaken zoals we die in Nederland kennen. Het grote verschil zit ‘m echter in het publiek en het personeel. Vanwege de kleine markt en geringe bevolking bestaan er lokaal geen opleidingen voor het vak. Het personeel wordt dus meestal intern opgeleid. Voorheen werd de bril meer als een noodzaak gezien dus waren het model, materiaal en kleur van het montuur van minder belang. Vandaar de benaming ‘gezondheidsbril‘. Dit is vandaag aan de dag niet meer het geval door invloeden van buitenaf. De meeste klanten hebben het volste vertrouwen in je vakkennis. Alsof ze naar de dokter gaan. In tegenstelling tot de klanten in Nederland bestaat er weinig interactie. In het begin moest ik er erg aan wennen. Doe je het goed, dan uit het zich in de dankbaarheid van de klant, door generaties op generaties als vaste klant trouw te blijven komen. Helaas kan niet iedereen zich een bril veroorloven. Ik maak regelmatig mee dat vooral kinderen of jongvolwassenen met
98
eyeline
Dan zijn er ook ‘bijzondere’ klanten die diep in het binnenland wonen. Klanten die in de vroege ochtend vanaf hun dorp (in het hoogland van Suriname) met een kano varen om een reis van soms wel meer dan 5 uur naar de stad te maken voor een bezoek aan de opticien. Vanaf het vaste land wordt de reis verder voortgezet met een of meerdere bussen. Soms zit men al een uur voor de opening van de zaak op de stoep te wachten. Na hun bezoek vervolgen ze hun lange reis weer terug naar hun dorp in afwachting van de oproep hun bril af te halen. Zo was er bijvoorbeeld een paar jaar geleden een opperhoofd uit een afgelegen Indianendorp met een paar van zijn dorpelingen in de zaak, een bijzondere ervaring. Helaas is de vraag naar contactlenzen niet zo groot. Dit heeft te maken met het lage bestedingspatroon van de klanten en de hoge importkosten. Nog een leuk weetje is dat er sinds de jaren 60 brillenglazen lokaal worden gefabriceerd door een zeer innovatief bedrijf. Lokaal geproduceerde glazen zijn financieel altijd aantrekkelijker. Vóór de corona-uitbraak was het vooral voor de Fransen van Frans-Guyana zeer aantrekkelijk een bril in Suriname te kopen vanwege de gunstige valuta. Kortom, ik heb hier elke dag in Suriname een interessante en spannende uitdaging met af en toe een knipoogje naar Nederland.
VOLGENDE DOORGEEFCOLUMN: Wendy Langen-Kocken