Το γεγονός ότι αυτές οι πρακτικές προσδιορίζονται πλέον ως projects και όχι ως ομαδικές εκθέσεις σημαίνει αυτομάτως και την μετάθεση του authorship του πρότζεκτ προς μία νέα κατεύθυνση, κάτι που πολλές φορές κατά το παρελθόν έχει αποτελέσει αντικείμενο τριβής μεταξύ καλλιτεχνών και επιμελητών. Ο Helmut Draxler εξετάζει το παραπάνω γεγονός όχι ως τριβή αλλά ως αποτέλεσμα της γενικότερης μεταστροφής της τέχνης που αναπόφευκτα επηρεάζει εδραιωμένες αντιλήψεις και ρόλους ανάμεσα σε καλλιτέχνες, επιμελητές και ιδρύματα: “Τhe crisis refers to the relationship between artists and curators. Traditionally there was a clear division of roles between productive artists and selective curators, who would engage in critical reflection and mediation. But already the first independent curators were faced with the criticism that their actual intention was to be “grand artists” who used other artists as their material. Since the 1980s however, a reverse tendency can be observed in the increasing number of curatorial projects conducted by artists. Today, many of the most interesting art projects are essentially curatorial. What appears to happen is a kind of continuous exchange between artists and curators, in which the specific roles are not abandoned but constantly readjusted in relation to each other.”15 Συμπερασματικά λοιπόν, η ιστορική εξέλιξη της Public Art μας βοηθά όχι μόνο να καταλάβουμε τις προκλήσεις που η Τέχνη καλείται να αντιμετωπίσει “βγαίνοντας” στην πόλη και το δημόσιο χώρο αλλά να αναζητήσουμε το πώς θα μπορέσει η ίδια η Τέχνη να ενσωματώσει τις παραπάνω προκλήσεις με δημιουργικό τρόπο στη διαδικασία παραγωγής του καλλιτεχνικού έργου/πρότζκετ. Ο διευρυμένος ρόλος του καλλιτέχνη και ο αναβαθμισμένος ρόλος του κοινού σε αυτές τις πρακτικές αποτελούν το κλειδί για την επιτυχή κατάληξη των Community Project, ώστε να συνεισφέρουν με πραγματικό αντίκτυπο στο περιβάλλον (context) το οποίο απευθύνονται.
15 Draxler, Helmut, Crisis as From – curating and the logic of mediation, στο ‘Cultures of the Curatiorial’, von Bismarck, Beatrice, Schafaff, Jörn, Weski, Thomas (eds.), Sternberg, Berlin, 2012, p. 54
25