...Καιρός του απολέσαι”
Η ζωή μας όπως δεν την είδαμε ποτέ
Τι είναι η ζωή μας; Γιατί είμαστε εδώ; Γιατί μας την δίνει ο Θεός να τη ζήσουμε; Πού μας πάει η ζωή που ζούμε; Ποιος αποφασίζει για εμάς; Εμείς τι ρόλο παίζουμε; Ποιος δίνει, ποιος αφαιρεί; Πολύ σοβαρό αυτό το θέμα. Κι από αυτό πολύ λίγα έχουμε καταλάβει οι περισσότεροι. Το πραγματικό νόημα της ζωής μας, της ύπαρξής μας. Όχι το νόημα που της δίνουμε εμείς ή που θα θέλαμε να έχει, αλλά αυτό που πραγματικά είναι στα μάτια, στο σκεπτικό, στην καρδιά του αληθινού Θεού Πατέρα και Δημιουργού μας. Θεωρίες, εικασίες, γνώμες, προσπάθειες ερμηνείας κυκλοφορούν πολλές από παλιά μέχρι σήμερα. Ο αληθινός Θεός δε διατυπώνει θεωρίες και απόψεις. Ο Ίδιος είναι η Αλήθεια, η απόλυτη γνώση. Υπάρχει μία λέξη, που δεσπόζει στη σκέψη και στην καρδιά του Θεού. Αιωνιότητα. Έρχεται, ξανάρχεται,… δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτήν ο Κύριος. Η ζωή του ανθρώπου επάνω στη Γη συνδέεται άμεσα και άρρηκτα με την αιωνιότητα. Τι είναι η αιωνιότητα, από τι εξαρτάται; Δεν είναι απλή και εύκολη έννοια στη διερεύνηση και στην κατανόησή της. Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα και που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο σοβαρά είναι ότι υπάρχει αιωνιότητα, που χωρίζεται σε αιώνια ζωή και αιώνια απώλεια!
Μία ξεχασμένη ιστορική αλήθεια
Είναι αλήθεια ιστορική, απόλυτα βεβαιωμένη. Η ζωή του ανθρώπου «υπό τον Ουρανόν» είναι γεμάτη κύκλους. Διαδοχές, περιόδους που αρχίζουν, ολοκληρώνονται, ξαναρχίζουν. «Ό,τι έγινε, τούτο πάλιν θέλει γίνει· και ό,τι συνέβη, τούτο πάλιν θέλει συμβή· και δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον.» (Εκκλησιαστής 1:9) Οι κύκλοι της ζωής. Πόλεμος, ειρήνη, πόλεμος… Φυσικές καταστροφές, αναδόμηση, φυσικές καταστροφές… Οι αρχαιολόγοι στις ανασκαφές που κάνουν βρίσκουν στο ίδιο μέρος, την ίδια πόλη χτισμένη δύο, τρεις φορές, τη μία επάνω στην άλλη ή πιο σωστά τη μία χτισμένη στα ερείπια της άλλης. Γέλια, χαρές, μετά δάκρυα, μετά πάλι χαρές, μετά πάλι δάκρυα… Απόκτηση, μετά απώλεια, μετά απόκτηση, μετά πτώχευση… Δόξα, πτώση, ακμή, παρακμή… Γεμάτη η Ιστορία του ανθρώπου με αυτούς τους κύκλους, που αποτελούν παγκόσμια και διαχρονική πραγματικότητα. Στους πύργους των βασιλιάδων, που επισκέπτονται οι τουρίστες, μπορείς να παρατηρήσεις τη λαμπρή και εκτυφλωτική σε μεγαλοπρέπεια αίθουσα της στέψης του Βασιλιά, και στον κάτω όροφο, στα υπόγεια, το κούτσουρο και το τσεκούρι του δήμιου, που του έκοβαν το κεφάλι λίγα χρόνια μετά… Να πει κάποιος, εγώ θα αποφύγω αυτούς τους κύκλους… Η απάντηση είναι απλή. Αδύνατον. Όλοι οι άνθρωποι, που αναπνέουν τον αέρα επάνω Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2012
15