e l f ’s w i t h
attit u de “Hoe ontsnap je aan dat wat je bent?!”
Ik zal mij even voorstellen: ik ben een kerst elf. Eigenlijk ben ik de enige echte kerst elf. Ik ben de hoofd-elf van de Kerstman. “Santa’s Elf” noemt men mij in jullie taal. Je wordt geen elf, je bent er één. Als wij geboren worden zien we er direct uit als een elf van de kerstman en hebben honderden jaren levensverwachting. Het enige wat er vervolgens nog moet gebeuren, is opleiding en na die opleiding training, training en nog eens training. Zo worden wij decennia lang klaargestoomd om te zijn wie we vanaf onze geboorte al bedacht zijn te zijn. Zo ben ik hoofd-elf geworden omdat mijn vader en opa dat ook al waren; wij zijn er het beste voor gebouwd en kunnen het meeste in aanleg. Mijn elfenbedje leek gespreid. Toegegeven die eerste jaren ging dat erg goed. Ik doorliep de elfenschool met groot gemak. Ik vond het zelfs leuk. Want zeg nu zelf: wie wil er nou niet niet de beste van de klas zijn zonder moeite? Als ik terugdenk aan die tijd weet ik ook heus wel dat ik er enorm van genoot. Kerst het hele jaar door, een prachtige sfeer op de beste plek die je je maar kunt bedenken: De Noordpool, Lapland. In het ondergrondse domein van de Kerstman en dat alles mede mogelijk gemaakt zonder commercie. Had dit gevoel de tand des tijds maar kunnen doorstaan, dat was zoveel rustiger geweest. Ik kon het niet langer aan. Er zijn zoveel redenen op te noemen van waarom alles veranderd is.
Te beginnen bij de rol van de Kerstman, onze baas. Een baas die meer en meer een rol als baas aannam. Toen we net studeerden kwam hij om de zoveel tijd wel eens langs en had hij zijn prachtige glimlach klaar voor elk van ons en sprak hij bemoedigende woorden toe. Gedrag vergelijkbaar met hoe de mensheid hem kent. Dat was toen, maar hoe hoger je in rang wordt, des te meer hij van je vraagt. De kerstman is veeleisend, schreeuwt te pas en te onpas wanneer het allemaal niet naar zijn zin is. Hij is perfectionistisch en waarschijnlijk heeft hij last van dwangneurose. Ik weet in ieder geval dat ik last heb van zíjn dwangneurose. Alles is veranderd: productie draaien is waar het om gaat, veel werk en een minimale beloning. Daarbij denkt de Kerstman dat hij God zelve is. Onvermijdelijk misschien wanneer je zo vaak in de aandacht staat, maar de kerstgedachte is allang weg. Het is vreselijk allemaal. Daarbij komt nog dat ik het altijd stervenskoud heb op die slee in de lucht en dat ik rood en groen werkelijk de meest vreselijke combinatie van kleuren vind. Ik heb een pokkenhekel aan inpakken en ik haat kinderen die me kwijlend en jammerend aanklampen. Ik heb geprobeerd te ontsnappen. Op een dag heb ik het vliegtuig genomen en ben er vandoor gegaan. Met de zuiderzon vertrokken. Naar jullie. Naar de gewone wereld. Het lijkt een perfect plan, maar ik ben niet zoals jullie; in alles zie ik eruit als een elf. Ik ben nog nooit in mijn lange leven zo ge-
discrimineerd om hoe ik er uitzie (elk grapje over mijn punt-oren heb ik inmiddels wel gehoord). Ik wilde een baan om mijn bestaan op te bouwen, maar ik werd nergens aangenomen. Behalve (!) bij de kermis en voor allerhande kerstactiviteiten. O ja... en ik heb ook ontdekt dat ik een te broos gestel heb voor dwergwerpen. Ik kon niet anders dan met hangende oortjes terug te keren naar waar ik hoor. Hetgeen me hoongelach opleverde van de Kerstman en alle “goede” elfen. Jarenlang schikte ik mij in de oude rol en forceerde ik mijzelf in het leven dat ik absoluut verafschuwde. Tot ik mij een moment herinnerde uit mijn tijd in jullie wereld. Ik weet nog dat ik langs een café liep en dat ik melodieuze, maar heftige klanken hoorde. Ik hoorde de coolste muziek ooit. Het was een band, met drums en scheurende gitaren. Ze zongen, nee, schreeuwden hun songs tegen de maatschappij waar ze deel van uitmaakten. Zo is het allemaal ontstaan. Ik drukte een elektrische gitaar achterover bij de inpakband en ronselde een paar elfen waarvan ik wist dat ze mijn onvrede deelden. Zij zorgden voor een drumstel, apparatuur en een geheime ruimte. We speelden tot bloedens toe. We componeerden en schreven songs. Songs tegen alles wat we zijn: anti-kerstsongs. Eindelijk hadden we het gevonden het perfecte tegengeluid, van binnenuit. Vanaf die dag zijn wij niet zomaar Elfs. Nee, wij zijn Elfs With Attitude!
Wil je meer horen over hun verhaal: de Elfs with Attitude hebben een album en een EP gemaakt. Beiden te beluisteren via Spotify.
Via de website elfswithattitude.com kun je de teksten vinden, de CD bestellen of rustig naar de filmpjes kijken die over de Elfs gemaakt zijn. Ook is hier een link naar Spotify en de mogelijkheid om hen op Facebook te volgen.
148