Ouderen die laaggeletterd zijn

VERBONDEN

“Ik hoor dingen op tv die ik niet begrijp, ik word er zenuwziek van.”

Joke (68) In Nederland hebben zo’n 2,5 miljoen volwassenen grote moeite met lezen, schrijven en/of rekenen: zij zijn ‘laaggeletterd’. Daarnaast hebben zij vaak ook beperkte digitale vaardigheden. Van deze groep zijn naar schatting meer dan 700.000 mensen ouder dan 65 jaar. Laaggeletterd zijn kan een belemmering vormen om mee te doen in de samenleving: zo kan het de kansen op de arbeidsmarkt verkleinen en het moeilijk maken voor mensen om informatie over hun gezondheid te verwerken.

Hoe ervaren mensen die laaggeletterd zijn het ouder worden? Wat vinden zij belangrijk, hoe zien zij de toekomst? En hoe kunnen we hen ondersteunen bij het kenbaar maken van en invulling geven aan deze wensen en ambities? In februari 2020 hebben we een eerste groepsgesprek georganiseerd, in samenwerking met de Stichting Lezen & Schrijven. In 2021 volgen nog twee groepen en enkele ontwerpsessies en wordt de aanvullende literatuurstudie afgerond.

Dit onderzoek wordt mede mogelijk gemaakt door het Hofje Codde en Van Beresteyn. •

ONDERWERP

Leven van maaltijd naar maaltijd

Teun (21) uit Utrecht, studeert humanistiek en woont in een verpleeghuis

“Mijn moeder zei: ‘ik had nooit verwacht dat mijn zoon eerder in een verpleeghuis zou wonen dan ik’. Het wonen hier bevalt heel goed, het doet veel met me en laat me nadenken. Ik vind het fijn om met mijn huisgenoten samen te zijn. We hebben een periode van quarantaine gehad. Die was heel heftig, de bewegingsvrijheid was verdwenen en er kwam niemand op de afdeling. Het leven wordt leven van maaltijd naar maaltijd. Het was eenzaam. De afstand tussen het leven hier in het verpleeghuis en de rest van de samenleving wordt ongelofelijk groot. En ik probeer nu juist die drempel te verlagen.” •

www.wijencorona.nl/teun21

ONDERWIJS

Als onderwijsinstituut bedient Leyden Academy uiteenlopende doelgroepen, van jonge artsen tot ervaren bestuurders uit zorg en welzijn, en van scholieren tot senioren.

“Zullen we straks even overleggen via Teams? Nee, ik heb een online college via Zoom.” In 2019 zou dit voor velen een onbegrijpelijk gesprekje zijn. De coronarestricties hebben ons genoodzaakt om heel snel te wennen aan andere manieren om op afstand contact te houden en alternatieven te vinden om les te geven én te volgen. Een deel van ons onderwijs vond al via internet plaats, zoals via het online leerplatform, per video en onze ‘mini-cursussen’ per e-mail. Voor andere opleidingen was vindingrijkheid nodig om waar mogelijk veilig les te blijven geven en ook te experimenteren met digitale alternatieven. Er blijkt veel mogelijk en soms heeft online onderwijs zelfs voordelen, bijvoorbeeld voor mensen die verder weg wonen of minder mobiel zijn. Toch kunnen we ook niet wachten op ouderwets levendige discussies in een volle collegezaal. •