Nieuw Leven in… Hoofddorp

De Amerikaanse David en Canadese Tanis wonen met hun vier kinderen Paisly (10), Afton (8), Bo (5) en Cooper (net 4) in Hoofddorp. Hun Friese achternaam Douma verraadt de reden waarom ze hier 3 jaar wonen: ze willen een deel van hun roots doorgeven aan hun kinderen en boven alles Dutchies onder de Nederlanders zijn.

De wens om langere tijd in het land van mijn voorouders te zijn was er al langer’, zegt David. ‘Toen ik voor mijn werk bij Ernst en Young werd uitgezonden naar Nederland sprongen we een gat in de lucht. Voor ons dé kans om ons onder te dompelen in de cultuur van het land waar ik als kind al zo vaak op vakantie was geweest. De Nederlandse manier van leven trok me altijd al aan. Tolerant, ruimdenkend, met een goede infrastructuur en veilig, dat was ons beeld. We vertrokken uit Austin, Texas om te ervaren of dat echt zo zou zijn. Tot nu toe is het antwoord volmondig ja!’ De gelukkigste kinderen van de wereld

‘Wat we vooral wilden, was onze vier kinderen laten ervaren waarom Nederlandse kinderen de gelukkigste van de wereld zijn. Uit alle onderzoeken blijkt dat de relaxte manier van opvoeden, waarin ouders kinderen veel zelf laten ervaren en er niet zo heel veel druk ligt om te presteren, ervoor zorgt dat dat zo is, namelijk. Ouders gaan op een gelijkwaardige manier met hun kinderen om en geven ze veel vrijheid om zichzelf te ontdekken. Hoe de kinderen les krijgen op school is al zo’n verademing… leren

KLEDERDRACHT IN VOLENDAM HET HAARLEMMERMEERSE BOS HOOFDDORPSCH FRIETHUYS

lezen bijvoorbeeld, gaat heel natuurlijk en speels. Omdat we ze echt een Nederlandse ervaring willen geven en ze geen expatkinderen op een internationale school willen laten zijn, waren we heel blij dat ze op een openbare school in de buurt werden aangenomen. Ze kunnen nu op de fiets! Voor jullie zo gewoon, maar in de States echt ondenkbaar. Inmiddels lopen klas- en buurtgenootjes de hele dag ons huis in en uit en is de voertaal Nederlands, voor ons echt een cadeau.’

Verknocht aan de polder

‘Toen we zochten naar een plaats om te wonen viel Amsterdam al snel af. Veel te duur met 4 kids. We trokken in een straal van zo’n 20 kilometer rond de hoofdstad, in verband met het reizen naar mijn werk op de Zuidas, een rondje en ons oog viel op Hoofddorp. Het bevalt ons hier geweldig! Ik ben een fietser en hardloper en je bent vanaf hier zo in het groen. Met prachtige plekken als het Haarlemmermeerse bos, Heemstede en Bennebroek om de hoek. De tulpenvelden die we hebben gezien… je kunt het je misschien niet voorstellen maar die ontroeren ons gewoon, zo mooi als ze zijn. Door de prettige work/ life balance, jullie werken om te leven, hebben we als gezin ook meer tijd om leuke activiteiten te ondernemen.’

Kriskras door het land

‘Door corona werden we net als iedereen beperkt in onze reisplannen’, zegt Tanis. ‘Zoals het Amerikanen betaamt, wilden we natuurlijk veel van Europa zien, liefst in een dag, haha. We hebben nu de topografielessen van Paisly als basis gebruikt om Nederland te ontdekken. Van de Zaanse Schans tot de Elfstedenfinish tijdens de vorstperiode in Leeuwarden, van de hunebedden in Drenthe tot de Afsluitdijk, die overigens ultiem prachtig is, we have seen it all. We gingen naar fantastische plekken als de vestigingsstad Bourtange en in de meivakantie naar Wageningen, waar Davids vader opgroeide. Daar vielen we met onze neus in de boter, want er was volop aandacht voor de rol van de Canadezen in de bevrijding van Nederland. Dat maakte me zo trots! Dat wist ik namelijk echt helemaal niet, daar hoor je nooit iets over in ons land. En ik voelde me meteen nog meer connected, bijzonder toch?’

Niet alles is geweldig

‘Wat lastig is voor ons als volwassenen, is vrienden maken. De taal is dan toch een barrière. Daarom hebben we gelukkig ook een aantal expatvrienden gemaakt, waarbij het contact net wat dieper gaat. Wat we ook lastig vonden is het vinden van bepaalde verzorgingsproducten als tandpasta of deodorant. Dat klinkt misschien gek maar daar ben je blijkbaar meer aan gehecht dan je denkt. En we hebben het coronabeleid toch wel als moeilijk ervaren. Zeker in vergelijking met Amerika, waar je door 50 staten mocht reizen zoals je wilde, was de vrijheidsbeperking hier toch wel pittig. Maar goed, ook daar hebben we dus iets positiefs van gemaakt’. Grinnikend: ‘De enige échte zorg van David was eigenlijk of zijn favoriete stroopwafels van de bakker van Albert Heijn, in dat zwarte doosje, nog wel geleverd zouden worden.’

Snelle als slaapliedje

‘We zijn allemaal al verknocht aan de Nederlandse muziek. “Limonade voor de dorst” van Snelle wordt gebruikt als slaapliedje en de meiden zijn gek op K3. Toen ik zelf voor het eerst “Mooi” van Marco Borsato hoorde was ik echt onder de indruk. De melodie raakte me, maar de tekst verwoordt echt hoe wij in het leven staan. Positief en enthousiast, met de wil om er het beste van te maken. Dat het Nederlands door onze kinderen al bijna als een native wordt gesproken, blijkt wel uit het feit dat een van onze dochters onlangs een nachtmerrie had en daarin Nederlands sprak. Voor David is het eigenlijk het lastigst, Engels is de voertaal op zijn werk. Zelf lees ik Nederlandse boeken en probeer ook zoveel mogelijk Nederlands te spreken. Soms is ’t nog lastig hoor. Als je bijvoorbeeld kibbeling haalt op de markt en ze vragen “wil je het hier opeten of meenemen?” schakelen ze door mijn verschrikte blik al snel over op Engels. Maar we komen al een heel eind. En we hangen vol trots op feestdagen de vlag mét wimpel uit!’