Gastcolumn Mark Doorn

Publicist Mark Doorn in gesprek met zichzelf over de wereld om zich heen. Hij verhaalt over zijn ervaringen, observaties, irritaties en blijft zich verwonderen over de mensheid, zichzelf incluis.

Nu we elkaar weer kunnen ontmoeten op de terrassen, festivaldirecteurs uit een lange winterslaap ontwaken, de grenzen weer open gaan, we ’s avonds weer gewoon op pad mogen, de kroegen hun biertaps aan een laatste controle onderwerpen en we de lentkriebels in onze buik voelen... draaien de condoomfabrieken overuren en bereidt men zich voor op het voorkomen van een nieuwe babyboom. Want reken maar dat er een inhaalslag gemaakt zal worden!

Zonder hier nu diepgaand onderzoek naar te hebben gedaan, heb ik toch sterk het vermoeden dat de narrigheid die ik de afgelopen maanden in steeds grotere mate heb gevoeld onder de mensen, voor een groot deel te wijten is aan een gebrek aan lichamelijk contact. Elkaar de vuist of een elleboog geven is leuk, de kleinburgerlijke drie kusjes op de wangen heb ik nauwelijks gemist, wellicht de hug, maar dat is allemaal niet waar ik het over heb. Een celibatair leven is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd en naar bed gaan met de eigen partner... dat heeft men na al die jaren wel een beetje gehad. Solo seks en sexting is een tijdje leuk, maar het wordt hoog tijd voor ‘business as usual’.

Als oud-ondernemer en oud-bewoner van de Amsterdamse Wallen ben ik jarenlang getuige geweest van de enorme behoefte die er onder de mensen, uit alle lagen van de bevolking, is aan een beetje gezonde spanning in hun leven... spanning die vooral ontspant. Het Red Light District was weinig ‘red’ meer toen alle lampen uit waren, het erotisch entertainment lag stil en één van de grootste toeristische trekpleisters van ons land was veranderd in een spookstad. Laten we hopen dat het gemeentebestuur van onze hoofdstad dit niet verkwanselt.

De vulkaan staat op uitbarsten!

We hebben allemaal onze uitlaatkleppen nodig om overtollige spanningen weg te nemen. De één gaat dagelijks een rondje fietsen, de ander gaat de kroeg in met vrienden en ook seks is er zo één. Zoals ik in mijn vorige artikel schreef, heeft het vervelende stresshormoontje cortisol een verwoestende werking op onze gezondheid. Goede seks helpt om dit stofje uit ons lijf te bannen en stress weg te nemen. Seks is gewoon gezond: het ontspant en verlaagt de bloeddruk, het verhoogt de weerstand, je verbrandt er behoorlijk wat calorieen mee, het vermindert de kans op een hartaanval, het maakt fijne stofjes aan als oxytocine waardoor je socialer en trouwer wordt en minder angstig, je slaapt er goed op, het is dé pijnstiller bij uitstek (hoofdpijn is dus geen excuus meer), het is goed voor de prostaat, voor de huid en we versterken de bekkenbodem. Eigenlijk is er geen reden om geen seks te hebben. Tenminste, als je er beiden op dezelfde manier in staat en er met wederzijdse instemming van geniet.

Toch levert seks ook veel stress op, zeker binnen relaties. Als je de media erop na slaat, lees je veel tegenstrijdige berichten over het aantal echtscheidingen in 2020. De een roept dat er meer en de ander roept dat er minder echtscheidingen zijn geweest. Exacte cijfers heb ik niet kunnen vinden. Interessant vind ik de vraag of bij een stijgend aantal echtscheidingen mensen meer seks hebben of juist minder en dus gezonder of minder gezond gaan leven. Het gebrek aan seks in die al jarenlang vastzittende relaties kan er juist voor zorgen dat men, na de breuk, ontzettend op jacht gaat. Anderzijds lees je dat men het afgelopen jaar echt eens de tijd heeft genomen om aan de relatie te werken en is de seks wellicht binnen de relatie wedergekeerd.

Hoe dan ook, ik ben positief gestemd over de gezondheid van mijn medemens na deze bijzondere tijd van onthouding en hoop dat we hierdoor weer een beetje vrolijker worden met zijn allen!