INTERPRETACIÓN RESULTADOS POTABILIDADE DAS AUGAS 1.- ALCALINIDADE.- Representa a capacidade dunha disolución para manter o seu pH estable fronte a adición dun ácido ou base Indica a porcentaxe de ións Ca+2 que aparece en forma de carbonato. Os límites razoables da alcalinidade oscila entre 30 mg/L e 250 mg/L, do contrario os niveis de pH serían incorrectos e isto podería afectar ó noso corpo: picor de ollos, irritación da pel. 2.- pH.- Os valores aceptados son os comprendidos entre 6,5 e 9,5. A auga cun pH menor que 6, é un medio fortemente corrosivo para os metais. O valor máximo admisible do pH é 9,5. 3.- DUREZA.- A dureza da auga é a concentración de catións de calcio e magnesio por litro d e auga. Distínguese entre dureza temporal (ou de carbonatos) e dureza permanente (ou de non carbonatos, como sulfatos ou cloruros) A dureza temporal pode ser eliminada ó ferver a auga ou engadindo hidróxido cálcico. A dureza permanente non se elimina ó ferver a auga. A dureza pode percibirse polo sabor da auga. As augas duras deixan depósitos de carbonatos nas conducións, que se poden eliminar aplicando un ácido feble, como o ácido acético (vinagre) nos depósitos. A dureza da auga está relacionada con enfermidades cardiovasculares; e o calcio e magnesio coa formación de pedras nos riles. A dureza mídese polos mg da carbonato cálcico (CaCO3) por Litro de auga, clasificándose as augas pola súa concentración nos seguintes tipos: TIPOS DE AUGAS
C (mg CaCO3/L)
Auga branda
< 17
Auga levemente dura
18 a 60
Auga moderadamente dura
61 a 120
Auga dura
121 a 180
Auga moi dura
> 180
En canto ós parámetros de potabilidade de auga, tómase, para a dureza total, un valor máximo admisible de 500 mg/L, sendo o valor recomendado de 400 mg/L: 4.- CONCENTRACION ION AMONIO NH4+. As augas subterráneas de boa calidade levan. Ás veces trazas de amoníaco producido por procesos de desnitrificación ou redución, sendo potable aínda que o seu sabor e olor repugna para inxerila. As augas subterráneas pouco profundas levan sempre amoníaco, que en medio ácido forma o ión amonio. Se co ión amonio na auga tamén ións nitroso NO2-, fosfatos PO43 ou cloruros Cl-, é síntoma de que a auga sufriu unha contaminación de orixe animal. Para os parámetros de potabilidade, a concentración máxima admisible de ión amonio é de 0,5 mg/L e o nivel recomendado é de 0,05 mg/L: 1
5.- CONCENTRACIÓN FOSFATOS PO4-3. O ión fosfato forma sales pouco solubles e precipita facilmente como fosfato de calcio. En, xeral nas augas potables, a concentración é de 1 mg/L, salvo contaminación por fertilizantes fosfatados. 6.- CONCENTRACIÓN DE NITRATOS NO3-. Desde o punto de vista da potabilidade, os nitratos non son nocivos, xa que lle comunican á auga un sabor agradable. Agora ben, pola súa posibilidade de reducirse a nitritos NO2-, as augas con un contido excesivo de nitratos non se deben tomar, xa que no medio gástrico hai una flora bacteriana que reduce os nitratos a nitritos, o que provoca cianose. Os valor máximo admisible nas augas potables é o correspondente a unha concentración de ión nitrato de 50 mg /L, sendo os niveis de referencia de 25 mg/L. 7.- CONCENTRACIÓN DE NITRITOS NO2-.Se un auga contén nitritos, débese sospeitar da súa potabilidade, xa que a súa presenza indica a existencia de microorganismos patóxenos. Ademais, orixina unha certa toxicidade, xa que transforma no aparato circulatorio a hemoglobina do sangue en metahemoglobina, privando do aporte de osíxeno ás células , producindo sofocación (nenos azuis). Polo tanto a concentración máxima deste ión non debe superar 0,1 mg/L: RESUMEN DE PARAMETROS POTABILIDADE PARAMETROS
NIVEL REFERENCIA CONCENTRACION MAXIMA ADMISIBLE (mg/L)
pH
6,5-8,5
9,5
-
600
100 (mg/L)
-
0,05 (mg/L)
0,5
Fosfatos PO4-3
1 (mg/L)
-
Nitratos NO3-
25 (mg/L)
50
Nitritos NO2-
-
0,1
Dureza +2
Alcalinidade Ca Amonio NH4
+
2