Niemand kan in je kop kijken Soms heb je een dag dat alles in de soep draait. In bed blijven liggen lijkt dan de beste optie. Maar wat doe je als het blijft misgaan? Alice van der Palm (54) greep naar de drank. Op het dieptepunt dronk ze twee flessen wijn per dag. Via het Leger des Heils kwam ze er weer bovenop. “Achteraf viel de berg wel mee, maar daarvoor moet je wel zelf in actie komen.”
I
Wilfred Hermans
Wendy Bos
n haar huisje in Apeldoorn springt hond Ebbe, ons enthousiast tegemoet. “Hij hoort een beetje gereserveerd te zijn, maar dat stuk van het boek heeft ‘ie niet gelezen.” Alice, ras-Rotterdamse en verstokt roker, woont net in Apeldoorn als we haar spreken. Ze is daar terechtgekomen
via het Beschermd Wonen Project van ontwenningscentrum De Wending. “Ik ben nog aan het verhuizen, zoals je ziet. De betonnen vloer is nog zichtbaar, maar het voordeel is dat je er nu niks op ziet, haha. Verder gaat het hartstikke goed nu. Het Leger hielp mij aan een baan bij de kringloopwinkel, waar ik kleding sorteer met een leuke groep meiden. Alles wat je hier ziet, komt daar vandaan. Ik heb altijd gewerkt. Tien jaar als au pair, later begon ik een hondenuitlaatservice.” Op de vraag waar het mis ging, denkt Alice terug aan vroeger. “Thuis was er altijd drank in huis. Iets te vieren? Drank. Iets naars gebeurd? Drank. Ik kan me geen verjaardag zonder drank herinneren. Mijn ouders dronken veel; mijn moeder werkte in de horeca en mijn vader was zanger – dan weet je het wel. In mijn leven dronk iedereen. Ik was de laatste die dacht: dit gaat niet goed. Terugkijkend was mijn basis gewoon niet goed. Ik heb dus altijd veel gedronken, maar het was niet altijd problematisch.
6 | strijdkreet