Juni 2016
In deze SUI Times 6e jaars aan het woord over het afscheid van SUI Mme Plamuur gaat op reis Spelletjes om je tijd te vullen En nog veel meer !
Het schooljaar in een notendop Afscheid is terugblikken. Afscheid is het einde van een periode. Afscheid is moeilijk. Afscheid is weggaan. Maar afscheid is ook ergens anders naartoe gaan. Elk einde is een nieuw begin. Ons einde hier maakt plaats voor een nieuwe periode. Voor sommigen een compleet andere periode, een andere school, universiteit, hoge school, een heuse job. Voor de meesten onder ons echter een tussenperiode die daarna terug zal uitmonden in een schooljaartje SUI. Maar laten we daar nog niet aan denken. Laten we eerst even terugblikken op afgelopen jaar. De aanslagen. De vluchtelingencrisis. We zitten weer enkele jaren opgescheept met K3. We hebben alwéér verloren op het Eurovisiesong Festival. Dat zijn enkele grote downers van dit schooljaar. Daar kan je eventueel de drama’s in thuis of de nieuwe plaat van Justin Bieber aan toevoegen of de zoveelste nieuwe fashiontrend. Gelukkig zijn er ook enkele positieve dingen gebeurd. Voor de astronomiefans: er was een zonsverduistering, New Horizons heeft enkele schitterende foto’s van Pluto doorgestuurd, en er is bewijs van stromend water op Mars ontdekt. Ook op vlak van de internationale politiek is er een en ander gebeurd: Queen Elisabeth II werd de langst regerende monarch ooit, en Amerika heeft na meer dan 50 jaar de diplomatieke banden met Cuba hersteld. Voor de technologiefans: AlphaGo heeft voor het eerst de menselijke kampioen verslagen, en er is een enorme vooruitgang gemaakt in de robotica. Dat zijn allemaal erg mondiale gebeurtenissen, maar natuurlijk overkomt ieder van ons heel veel op een jaar tijd. We maken nieuwe vrienden, we worden verliefd of hebben een crush (of meerdere). Ook als alles wat hier nu staat niet voor jou geldt, zijn er ongetwijfeld andere positieve dingen gebeurd die jij je nog herinnert. Een mooi kledingstuk dat je hebt gekocht, die voetbalmatch die je favoriete team heeft gewonnen, , die dagen dat je thuis hebt mogen zitten omdat er weer eens ergens staking was, die fuif waar je weer enkele hersencellen hebt omgeruild voor alcohol. Iedereen ervaart zo wel goede en slechte dingen in een jaar tijd. Zo zal het altijd zijn. Afscheid zal er ook altijd zijn. Dus probeer maar zo snel mogelijk over te gaan naar het nieuwe begin!
Getal Van het willekeurig Tijdsinterval Beste lezer, U bent op dit eigenste ogenblik getuige van een belangrijk moment in de geschiedenis. Een keerpunt. Het einde van een groot tijdperk. De afsluiter van jarenlange tevredenheid, geluk en liefde. Mijn dierbare lezer, u leest het laatste artikel dat ik ooit zal schrijven voor dit fenomeenabele krantje. De afgelopen jaren heb ik jullie volgepropt met nuttige, verrassende, leerrijke en onzingetallen. ‘Het getal van het willekeurig tijdsinterval’ (let nog even op het fantastische eindrijm… ) is een rubriek die ons allen nauw aan het hart ligt. Maar nu, beste lezer, stop ik ermee. Niet omdat ik in een inspiratiedip zit of omdat er geen getalletjes meer te vinden zijn. Neen. Ik ga jullie voor altijd verlaten om de simpele reden dat ik eind deze maand (hopelijk) afgestudeerd ben. Zes jaar van mijn leven heb ik doorgebracht op ’t SUI. Deze blauwe school vol marmer, ellenlange trappen en geweldige leerkrachten (sommige toch). Ik heb genoten van mijn periode op deze Harry Potter-school. En daarom zal ik proberen om mijn liefde voor het Sint-Ursula Instituut aan jullie over te dragen. Het getal van dit willekeurig tijdsinterval is daarom 6. Het getal zes, omdat we hier allemaal (minstens) zes jaar van ons leventje moeten uitzitten. Hier volgt een top zes van alle dingen die ik ga missen op deze school. Een klein lijstje, beste leerlingen, met alles waar jullie de komende jaren nog van moeten genieten. Om te beginnen: de frieten op donderdag. Geef toe, donderdagmiddag is verreweg hét hoogtepunt van de lesweek. Iedereen stormt de klas uit, duwt en trekt en staat daarna veel te lang in de file aan de cafetaria. Maar het is het waard: knapperige, goudgele frieten die je kan bestrooien met zout, doppen in mayonaise (of ketchup voor de tomatenliefhebbers). Je kan ze alleen oppeuzelen of delen met vrienden (of stiekem pikken van iemands bord). Ja, lang leve de frieten van SUI. Ten tweede: een ander pareltje van SUI is de Bloemengang. Deze gang met tekeningen op de vloer, kunstwerken voor de ramen en gaten in het plafond is the place to be van SUI. De doorsteek die je leven redt wanneer je denkt te laat te zijn in de les (of die je een bijna-doodervaring bezorgt wanneer je uitglijdt op de gladde vloer). De gang die jarenlang in herstel is geweest en tenslotte opende met hypermoderne space-verlichting. Deze gang, leerlingen van SUI, is een plek om diep in je hart te koesteren om de simpele reden dat je anders, waar je ook heen moet, een ongelooflijke omweg moet maken. Het volgende in SUI waarvan je moet genieten is een persoon, namelijk de geweldige, enthousiaste Gerda. Beeld je in: je zit in de les en je bent al dan niet aan het opletten en dan… zoeft de deur open en een luid, welgemeend ‘Goeiemorgen’. En iedereen, inclusief leerkracht, schrikt zich een ongeluk. ‘Zijn er nog afwezigheidbriefjes?’ Korte stilte. En BAF, deur dicht. Dat moment, waarop er een tornado de klas binnenwaait en iedereen wakker schudt, is een moment waarvan je moet genieten, want Gerda: we love you. Als vierde moeten jullie met zijn allen genieten van de groene vlag in het park, want deze groene grasvlakte, een groene oase in de zee van beton en baksteen, is DE plek waar elke leerling zich thuis voelt. Hou die vlag dus groen, anders zijn jullie allemaal gejost. En verder is het noodzakelijk om de krukjes in de chemielokalen in het oog te houden. Deze ronde dingen op vier poten zijn levensgevaarlijk. Iedereen heeft hier al wel eens zijn evenwicht op verloren, heeft een vriend(in) er af gestompt of is zeer onelegant achterovergeslagen. Dus, leerlingetjes, koester deze toch wel gevaarlijke dingen op SUI met het wantrouwen waarmee een vlieg een Goliathvogelspin bekijkt. En als laatste, als zesde, wil ik jullie wijzen op het meest geweldige in SUI. Een school kan nog zo veel grasvlaktes, krijtborden en warme maaltijden hebben, waar het echt om gaat zijn de mensen: je vrienden, klasgenoten, leraren, kuispersoneel, leerlingenraad, kok en entourage, directie, … Geniet in de volgende jaren van al deze mensen op school ! Morgane
Voortreffelijke vakantiebestemmingen woordzoeker
Omdat het einde nabij is... ...wil ik jullie zeggen dat jullie nog moeten genieten van jullie tijd hier. In het hoger onderwijs zal ik vele dingen niet meer meemaken die jullie nog één tot drie jaar kunnen appreciëren. Ik zal de tijden nooit vergeten dat ik werd uitgemaakt in de klas omdat ik altijd het juiste antwoord wist maar nooit mijn hand opstak... Een wijze les: als je het antwoord weet, steek je hand op en shine, sunshine! Met de jaren neemt de activiteit in de klas af. In het hoger onderwijs is er zelfs geen echte klas meer, maar een aula met wel tweehonderd studenten afhankelijk van je richting. Ik zal nooit vergeten om tijdens een Franse les in het Frans te praten... Ook al heb ik nooit meer Franse les na mijn examens. Wel, dat hoop ik toch... Ik zal zeker ook nooit vergeten hoe groot de liefde tussen wiskunde en mij was. We zaten niet altijd op dezelfde lijn maar wiskunde liet me nooit in de steek. Ehem. Ehhhhhem. Geniet van de onderlinge liefde tussen jou en je lievelingsvak nu het nog kan. Geniet van de momenten dat je jezelf mag voorstellen gedurende een heel lesuur. In het hoger onderwijs moet je zelfs je naam niet meer zeggen, want daar draait het om de leerstof, niet om jou. Geniet ook van de tijd met je huidige vrienden; na het zesde jaar worden jullie allemaal uit elkaar gesleurd want iedereen gaat iets anders studeren. Jullie denken nu waarschijnlijk dat dit niet waar is maar ik zie nu dat zelfs de 'Siamese tweeling' zal splitten. Ik vraag me af wat die twee zonder elkaar gaan doen... Voor mijn toppers uit de leerlingenraad: ik ga jullie extreem hard missen. Ik zal onze grappige momenten nooit vergeten. S. haar "DIKKE TETTEUUUUUH" zal altijd legendarisch blijven. Het bloed, zweet en tranen die we in alle evenementen hebben gestoken, hebben me gigantisch veel bijgeleerd. Dank voor alles, jullie zijn schatjes. Kortom: geniet van je laatste jaren middelbare school, maar kijk zeker en vast uit naar het hoger want dan begint je leven pas écht. Je bent veel vrijer en je hebt flexibele lesuren. Je leert gigantisch veel mensen kennen met dezelfde interesses als jij. Je kan je focussen op het éne vakgebied waar je écht in geïnteresseerd bent, zonder al die saaie bijvakken waar je "nooit iets mee zal zijn" (tip: je bent er wel wat mee. Als ik naar de lucht kijk, zie ik spontaan welk soort wolken er hangen... Not.) Ik kijk alvast heeeeel erg uit naar volgend academiejaar. Wish me luck ! x V
Recepten te maken door ma of pa tijdens je blokuren! Recept van de wafeltjes van de leerlingenraad – moeilijkheidsgraad 1
Ingrediënten
Werkwijze: Laat de boter smelten in een kookpan. Scheid het eiwit van de dooiers. Klop het eiwit stijf (met de mixer). Voeg de eidooiers en de suikers toe aan het eiwit en klop (met de mixer) nog een 5-tal minuten. Voeg daarna de (vloeibare) boter en de gezeefde bloem toe terwijl je nog een 5-tal minuten klopt (met de mixer). Bloem en boter kunnen best om beurt in kleine hoeveelheden toegevoegd worden, dit vergemakkelijkt het kloppen.
6 eieren 500g suiker 2 pakjes vanillesuiker 500g solo 750g bloem
Het deeg kan onmiddellijk gebruikt worden om wafeltjes te bakken. © Recept van mevr. Van Den Bergh
Gemberwafels met mascarpone en aardbeien – moeilijkheidsgraad 3
Ingredienten
250 g patisseriebloem 200 g boter gesmolten 100 g suiker 3 eieren ½ TL bakpoeder ½ EL puddingpoeder 4 EL gekonfijte gember fijngehakt 4 EL mascarpone 2 dl aardbeiencoulis 2 eetlepels dikke honing 250 g aardbeien (gewassen en in dunne plakjes gesneden) Munt Snuifje zout
Werkwijze:
Meng de bloem, suiker, bakpoeder en puddingpoeder in een keukenrobot. Doe er een voor een de eieren bij, en laat het beslag goed mengen na elke toevoeging. Voeg dan de boter en de gember toe en laat mengen tot een glad beslag. Plaats gedurende een uur in de koelkast. Bak vervolgens de wafels. Plaats op elk bord een wafel. Plaats op de wafel een lepel mascarpone. Verdeel de aardbeien. Giet wat honing en coulis rond de wafel. Werk af met enkele muntblaadjes.
© Keuze van madame Plamuur en recept van Christer Elfving
Recept voor 10 muffins – moeilijkheidsgraad 1
Werkwijze: Laat de oven voorverwarmen op 180°C. Smelt de boter in de microgolfoven. Voeg bloem, (vanille)suiker, eieren en boter samen in de kom. Meng tot het deeg een homogene massa is. Doe het deeg in de vormpjes tot ze halfvol zijn. Steek de vormpjes in de oven en verlaag de temperatuur tot 160°C. Laat de muffins in de oven tot ze goudbruin zijn. Ongeveer 25 minuten.
Ingrediënten
110g bloem 105g echte boter 115g suiker 2 eieren 2 pakjes vanillesuiker (8g) 15g bakpoeder
BON
GRATIS
CHOCOLADETAART MET SLAGROOM Af te halen aan het leerlingenraadlokaal * *Geldig t.e.m. 5 juni 2016 Pas op! Aanbod enkel geldig voor professionelen en zolang de voorraad strekt. Op = Op Afspraken en voorwaarden in de winkel. Remember: geld lenen kost ook geld!
INTERVIEWS: AFZWAAIENDE LEERKRACHTEN Dit schooljaar vertrekken er niet alleen een hele hoop zesdejaars, maar ook enkele leerkachten verlaten onze school. Mvr Griet Van der Veken, Mvr Bea Van der Vorst en Mvr Chris Brouwers gaan met pensioen. Wij lieten ze nog een laatste keer aan het woord. Griet Van der Veken Wat gaat u het hardst missen aan het lesgeven, deze school, …? In elk geval zal ik het lesgeven zelf missen, evenals het contact met de jonge mensen en met mijn collega’s. Welke ervaring is u het meest bijgebleven? Het zijn er te veel om op te noemen en het is moeilijk om te kiezen wat nu het meest is bijgebleven. Ik zou het wat algemener willen formuleren. Het lesgeven aan jongeren tussen 12 en 18 jaar, in de meest turbulente en kwetsbare periode van hun leven, in een snel veranderende maatschappij heeft me enorm veel geleerd: luisteren, geduld hebben, psychologisch inzicht, relativering, omgaan met alle soorten karakters, achtergronden en leeftijden,… Ik heb vooral veel geleerd, bijvoorbeeld dat jongeren in deze jaren enorm evolueren, elk op hun eigen tempo en dat we dus niet te snel moeten zeggen dat ze dit of dat niet aankunnen. Hoe lang hebt u in het onderwijs gestaan? Na mijn afstuderen aan de KULeuven heb ik een jaar gewerkt als wetenschappelijk medewerker aan het Papyrologisch instituut van de universiteit van Leiden. Dit was een heel fijne ervaring, maar toen ik een aanbieding kreeg om in mijn oude school les te geven, heb ik niet getwijfeld. Het sociale en het dynamische van het onderwijs sprak me meer aan dan het toch wat eenzame en erg gespecialiseerde onderzoekswerk van de academische wereld. Onderwijs leek me maatschappelijk nuttiger en relevanter. En… ik ben er gebleven, gedurende 36 jaar. Wat wilt u zeker doen tijdens uw pensioen? Veel te veel, vrees ik. In de eerste plaats meer tijd vrijmaken om voor mijn oude ouders te zorgen. Daarnaast blijft mijn taak als “huismoeder” uiteraard doorlopen. Hiervoor kan ik niet met pensioen. Ik heb me ook opgegeven als vrijwilliger bij de vzw Wintertuin. Zo blijf ik toch nog een beetje verbonden met onze prachtige school en haar boeiende geschiedenis. Graag wil ik, na al die jaren lesgeven, ook zelf terug gaan bijleren. Staan op mijn verlanglijstje: Italiaans, schilderen, fotografie, steden, tentoonstellingen en museabezoeken, lezen … Tenslotte, omdat ik naast een cultuur- ook een natuurmens ben, hoop ik veel te kunnen gaan wandelen en fietsen. Wat wilt u zeker nog meegeven aan nieuwe collega’s? Lesgeven is een prachtig beroep met een heel groot maatschappelijk en sociaal belang, dat echter door veel mensen zwaar wordt onderschat. Het is in feite een “roeping”. Ik zou zeggen: geef les vanuit je hart en vanuit je eigen unieke talenten en persoonlijkheid. Een authentieke en begeesterde leerkracht is een prima leerkracht. Zie je leerlingen graag, ook de lastige klanten. Trek je niet te veel aan van de over-administratie en super-digitalisering. First things first: lessen creatief en grondig voorbereiden, goede toetsen en taken opstellen, toffe buitenklasactiviteiten organiseren, samenwerken met fijne collega’s en op tijd en stond zorgen voor rust en ontspanning! Anders verlies je de energie en de veerkracht om er elke dag blijgezind te staan voor onze drukke pubers. Bea Van der Vorst Wat gaat u het hardst missen aan het lesgeven, deze school, …? Het contact met goede collega's en met toffe leerlingen ga ik zeker missen. Verder ga ik de school op zich wel missen op sommige momenten: ik ben hier 38 jaar leerkracht geweest én ik heb hier ook mijn 3 laatste jaren van het middelbaar gedaan. Ik heb dus een heel groot stuk van mijn leven op deze school doorgebracht. Welke ervaring is u het meest bijgebleven? Er zijn gelukkig meerdere leuke ervaringen geweest, maar ook minder leuke. Ik heb heel goede herinneringen aan de buitenlandse reizen. Ik ben 3 jaar na elkaar met het 4e jaar naar Londen geweest en later ook nog eens 15 keer met het 6e jaar. Ook de optredens op het Vrij Podium met de collega's waren altijd heel tof. En gelukkig waren er daarbuiten ook ontelbaar veel kleine zaken die het altijd plezant hebben gemaakt en die de minder leuke ervaringen compenseerden. Wat wil u zeker doen tijdens uw pensioen? Om te beginnen wat langer slapen. Ik vind niks vreselijker dan heel vroeg te moeten opstaan. Waarschijnlijk ook wel omdat ik niet graag vroeg ga slapen... Verder heb ik geen speciale plannen. Ik heb tot nu toe niet het gevoel dat ik iets niet heb kunnen doen omdat ik ging werken. Ik ga gewoon genieten van een rustiger leven waarin niks nog echt moet, zoals bijvoorbeeld verbeteren, want dat doe ik absoluut niet graag.
Vervolg interview Bea Van der Vorst Wat wilt u zeker nog meegeven aan nieuwe collega’s? Ik vind het belangrijk dat je je job graag doet en graag blijft doen. Je moet er dan ook voor zorgen dat je het kan volhouden. Je hebt natuurlijk wel piekmomenten in je werk, maar toch moet je ervoor zorgen dat je een gezond evenwicht houdt tussen privé en schoolwerk. Een uitspraak die hier wel past is : "Never get so busy making a living that you forget to make a life!" Er is ook nog een leven buiten de school... Bovendien is humor tijdens de lessen (en erbuiten) ook altijd heel belangrijk. Humor helpt om het leuk te maken én om te relativeren. Relativeren is trouwens ook heel erg van belang. Probeer alles in de juiste verhouding te zien en maak van een mug geen olifant! Misschien om af te sluiten nog dit: geniet van je leven, op SUI én erbuiten. Time flies!! Voor je het weet heb je 38 jaar les gegeven en ga je op pensioen! Chris Brouwers Wat gaat u het meest missen van het lesgeven, deze school? Eerst en vooral de leerlingen, die houden je jong, ad rem én up to date! Uiteraard ook mijn lieve collega's; Na al die jaren heb je een hechte band opgebouwd, zijn er oud-leerlingetjes die collega geworden zijn, zalig! Het lesgeven op zich ga ik zeker ook missen: de toneeltjes, films en liedjes, gedichtjes maar ook de 'règles de l'accord du PaPa' en zovele andere ..., de drilloefeningen, dictées ... Enfin, un peu tout quoi! Het moet gezegd : de Franse taal is nu niet bepaald "het" lievelingsvak van de leerlingen. Als ik er dan in slaag om mijn grote passie voor deze prachtige taal een beetje door te geven, dan voel ik me goed. Als ik op het einde van het schooljaar merk dat ze grote vorderingen gemaakt hebben, dat ze me spontaan aanspreken in het Frans dan is dat heel tof om horen! Het klinkt misschien raar, maar wat ik ook ga missen is rondwaren in deze prachtige gebouwen! Wij zijn echt wel bevoorrechte leerkrachten én leerlingen die in zo'n prachtig kloostergebouw samen "school" mogen maken! Welke ervaring is u het meest bijgebleven? Grappig als ik er aan terug denk : al die leerlingetjes die bij mij tijdens de recreatie "gegorgeld" hebben om de Franse "r" zo mooi mogelijk uit te spreken ... Maar ... de ervaringen die mij het meest bijbljven zijn telkens diegene die me het meest geraakt hebben, met slapeloze nachten tot gevolg, die je 'comme on dit on français 'bouleverser-en'! Zo heb ik ooit moeten pleiten voor een leerling die het echt heel moeilijk had met zichzelf, met haar omgeving, met haar ouders ... Vele gesprekken tijdens vele recreaties, ik heb toen dikwijls met mijn handen in mijn haar gezeten, hoe ik het beste kon helpen. Of bij een meisje, dat omwille van een zwaar ongeval maanden in het ziekenhuis verbleef, maar toch haar jaar mee kon afmaken samen met haar klasgenootjes door oa bij haar thuis de lessen te geven. Of een jongetje dat leukemie had, vele extra lessen voor en na, ook in GHB Leuven, om uiteindelijk de strijd op een oneerlijke manier te verliezen! Dat pakt je! Of een andere leerling, voor mij toen oudlln, nog niet zolang geleden, die plots overlijdt. Vele uren heb ik dan, op vraag van de klasgenootjes, samen met hen doorgebracht om herinneringen op te halen en zo proberen het verlies te verwerken. Ik heb gelukkig heel veel filmpjes en fotomateriaal van al mijn leerlingen. Ik heb de ouders toen al mijn materiaal dat ik had doorgegeven, waar ze enorm blij mee waren. Leerlingen met faalangst, anorexia, ... dan merk je pas dat lesgeven slechts één aspect is van je job; er voor de lln zijn in moeilijke momenten, tijd voor hen maken ook al komt dat altijd niet goed uit qua timing, ... is zeker zo belangrijk! Hoe lang hebt u in het onderwijs gestaan? Ik was heel jong toen ik mijn diploma Frans Geschiedenis Engels behaalde. Ik heb het eerste jaar interims gedaan en ik mocht van mijn ouders aan de Sorbonne à Paris cursussen volgen "pour le perfectionnement de la langue française et la littérature française", wat toen in 1976 absoluut geen evidentie was. Mijn ouders hadden mij trouwens bij de soeurs ursulines in de Rue Gay Lusac gezet die er in die tijd streng op waakten dat we tijdig binnen waren 's avonds. Ik ben in september 1976 begonnen in deze school : in de humaniora als juffrouw Chris van de internen en later als leerkracht Frans in 3 en 4 Grieks-Latijn én in de technische afdeling als leerkracht Frans, geschiedenis en Engels in 2 en 3 handel en 3 en 4 sociaal technische. Dit slecht 4 jaar, daarna volledig in de humaniora. Dus ik ben nu al meer dan 40 jaar aan het werk als leerkracht! En ik doe het nog altijd even graag! Wat wilt u zeker doen tijdens uw pensioen? Wat natuurlijk het allertofste gaat zijn is - samen met mijn man- mij bezig houden met de kleinkindjes, mijn oogappels! Ik ga echt tijd hebben om ze te chouchouteren! Met mijn man, vrienden en vriendinnen verre oorden verkennen nu de gezondheid nog goed is, staat ook op het programma. En uiteraard heel wat tijd doorbrengen in La douce France chez nos amis là-bas! Ik ga proberen een potager aan te leggen én te onderhouden. Ik heb wel niet zo'n groene vingers, maar dat is dan een uitdaging! Mijn papa leeft ook nog, hij heeft bijna de gezegende leeftijd van 90 bereikt. Voor hem ga ik ook meer tijd kunnen vrijmaken. Dat gaat leuk zijn! En ... gewoon ook tijd maken voor familie, vrienden, voor mezelf ... joga ... muziek ... Tevens hebben enkele bestuursleden van de vzw Wintertuin mij al gevraagd om te gidsen in dit kloostergebouw in het Frans en het Engels. Dus misschien kom ik jullie nog wel eens tegen ... en français ... Ik ga me zeker niet vervelen, en in een zwart gat vallen nog veel minder! Wat wilt u zeker nog meegeven aan nieuwe collega's? Enthousiasme én liefde voor je vak zorgen ervoor dat lln gemakkelijker openstaan voor je vak! Volg je hart! Dat is héél belangrijk! En als er al eens iets mis loopt, of het wordt eens allemaal teveel, waai eens even uit, denk er eens rustig over na, zet alles eens op een rijtje! Trouwens morgen is er een nieuwe dag, een nieuwe zon, heb je nieuwe energie om er weer tegenaan te gaan! Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar het is zo mooi! Echt de moeite waard om "geleefd" te worden! Jouissez de chaque moment! Ik wens jullie allen "de tout coeur tout le bonheur!"
Madame Plamuur gaat op reis, neemt mee en… …komt nooit meer terug. De kogel is door het SUI-gebouw, madame Plamuur gooit haar plamuurvod in de ring. Met de naderende besparingen in haar vakgebied op komst, draait ze het roer helemaal om. Ze kruipt speciaal voor jullie, haar pupillen, voor de laatste keer in haar design-pen om haar motivatie en duister plan uit de doeken te doen. Omdat ze de integriteit van collega’s steeds beschermt, krijgen alle collega’s die voorkomen in haar verhaal fictieve namen. Het ‘stylen’ van jonge mensen doe ik met hart, ziel en mascara. Het is echter de duistere toekomst waardoor ik de stap waag. De huidige regering perst het laatste uit de plamuurbranche. Met mijn diploma had ik sterren kunnen doen schitteren, maar ik koos voor mijn roeping, het verpoppen van rups tot vlinder. Ik doe mijn beroep zeer graag. Ik verdien goed en de twee maanden vakantie zijn zalig (en welgekomen). Maar welke klaveren zot wil nu nog deze job? De regering ging de job aantrekkelijker maken?! Ze verhogen de werklast, verlagen het pensioen (en niet met 100 euro hoor), verhogen de pensioenleeftijd,… Het is voor mij zeer duidelijk, de regering weet niet wat aantrekkelijk is. En dit jongens en meisjes, is nu het spreekwoordelijk gat in de markt. Sta mij toe om mijn duister plan uit te leggen. Het politieke personeel heeft nood aan stijladvies. Geef toe, moeders mooiste is niet te vinden in het parlement of de regering en mooie plannen hebben ze al zeker niet. Daarom start madame Plamuur haar eigenste bedrijf op ‘MP met talent’, stijladvies voor leiders. Omdat ik het groots zie, neem ik enkele collega’s mee. Mevrouw CEUpers staat aan het hoofd van het team dat instaat voor de Nederlandstalige en Engelstalige communicatie. Mevrouw VVVeelgeld e n mevrouw BEDankt zijn de managers van het boekhoudkundige team. Meneer MEHapanama is als geografisch specialist verantwoordelijk om samen met het boekhoudkundige team het geld naar duistere plekken op de aardbol te brengen. Mevrouw MOLenbeeck leidt het onderzoeksteam dat de kwaliteit van onze make-up bewaakt. Mevrouw WOIkimoon en mevrouw LUGaerts zijn CEO van de Franse en Duitse dochterfirma. Voor het onderdeel fitness in stijl zijn mevrouw JAAmbon en mevrouw MEEzarella de leidende krachten. Als mol in de politieke wereld sturen we meneer ALKscholver en LIWeverrat het politieke veld in. Met hun stevige retoriek en schunnige Latijnse spreuken zullen zij menig lelijk politicus naar onze firma lokken. Voor de belangrijke functie van directiesecretaresse van Madame Plamuur gaat mijn persoonlijke voorkeur uit naar mevrouw DUKendaco. Mevrouw HULarius zorgt voor de niet ontbrekende visie en spirit van de firma. Jullie lezen het goed, kleine rupsen, het voltallige onderwijzend personeel wordt meegezogen naar de firma ‘MP met talent’. Politieke jaarlonen, bedrijfswagens, vette premies voor het strikken van de lelijkste politicus, snoepreisjes en spaarrekeningen in Panama,...zijn vanaf volgend jaar hedentijds. De kleine kier voor de ‘grote vermogens’ belasting sluiten we vakkundig met de stijltang. Wie zal er ons dan lesgeven, hoor ik jullie denken. Kleine heren en dames van de jury, geef toe, dat zat er al lang aan te komen met de modernisering van het onderwijs. In dit digitale tijdperk was de leerkracht toch met uitsterven bedreigd. Er is trouwens leerplicht en geen schoolplicht. De wet hoeven we dus zelfs niet te veranderen. Studeren doe je in je gezellige kamer via Google en Wikipedia. Snapchat gebruik je voor het maken van vrienden. De Wii zorgt voor de nodige beweging. Hellofresh levert jullie een gezond en gevarieerd middagmaal. De grote liefde zoek je op Tinder. Het beroep leraar is zo 2015, namelijk passé. Vinden jullie deze hervorming te radicaal, dan kan je je steeds inschrijven voor Het de-radicaliseringsprogramma van de regering. Mevrouw Plamuur en haar team zeggen jullie salut en veel meer de kost! Groeten