1990 - 2013 Van jeugdvermaak naar kunstvorm: een hindernisbaan
door Joost Pollmann Zijn strips kunst? Aan het eind van de twintigste eeuw wordt die vraag steeds vaker gesteld. Een medium dat ooit werd verfoeid als oppervlakkige lectuur voor de jeugd ontwikkelt zich steeds meer tot een volwassen discipline, waarin alle onderwerpen aan bod komen die ook in film en literatuur worden behandeld. Stripboeken worden plotseling graphic novels genoemd en tekenaars onderscheiden zich met autobiografische ontboezemingen, oorlogsverhalen en verstrippingen van bekende romans. De kunstfondsen stellen subsidies ter beschikking voor stripmakers, kunstacademies laten hun scepsis tegenover de strip varen en de landelijke pers besteedt meer aandacht aan het medium dan ooit tevoren. Maar er zijn ook verliezers: stripbladen voor de jeugd verdwijnen een voor een uit de schappen en stripwinkels hebben moeite met overleven. Het Centrum voor het Beeldverhaal in Haarlem komt niet van de grond en Het Nederlands Stripmuseum in Groningen, dat na lange jaren van lobbyen toch is gerealiseerd, lijkt er in 2014 mee op te houden. Voor het internet is echter een positieve rol weggelegd: het biedt tekenaars die vroeger in stripbladen publiceerden, een geheel nieuw podium en dat leidt tot de ontwikkeling van de webcomic. De komst van de iPhone en de iPad daagt het stripgilde bovendien uit tot het bedenken van oplossingen om de overgang van papier naar pixels mogelijk te maken en het beeldverhaal te laten meegroeien naar de digitale toekomst.
HOOFDSTUK 5
VAN JEUGDVERMAAK NAAR KUNSTVORM: EEN HINDERNISBAAN
161