olejek tujowy (Thuja occidentalis oleum)
Głównymi składnikami są: tujon (keton terpenowy), pinen i kamfen, które działają głównie miejscowo, drażniąco przy zetknięciu się ze skóra i błoną śluzową. Tylko bardzo duże dawki olejku mogą wywołać poronienia i ciężkie uszkodzenia narządów miąższowych. Oprócz czystego olejku odnotowywane są przypadki stosowania naparów lub odwarów ze szczytów pędów tui w celach poronnych. Dłuższe działanie może powodować degenerację wątroby i nerek. Wystąpić mogą również krwawienia z narządów układu pokarmowego i moczowego, a w końcowej fazie wystąpić może utrata przytomności, a nawet śpiączka.
olejek z ziela ruty (Ruta graveolens oleum)
Składa się z bardzo wielu związków o charakterze ketonów: karbinole, limonen, pineny i cyneol, które są szczególnie toksyczne, ponieważ działają drażniąco w zetknięciu ze skórą lub błoną śluzową. Ponieważ wywołują one również skurcze mięśni macicy, to stosowane są do poronień. W zielu ruty oprócz olejku obecne są również związki furokumarynowe, które uczulają skórę na promienie słoneczne, powodujące trudno gojące się oparzenia.
olejek szałwiowy (Salvia officianalis oleum)
Składnikiem dominującym w olejku jest tujon (~50%) oraz wiele innych substancji, takich jak: pinen, cyneol, borneol i kamfora. Istotnym związkiem, mogącym wywoływać zatrucia jest tujon. Olejek może wywoływać ataki epilepsji, z kolei nadmierne zażycie naparów powoduje m.in.: suchość w jamie ustnej, uczucie gorąca, przyspieszenie pracy serca, czy zaparcia. Ciężkie zatrucia olejkiem szałwii lekarskiej są bardzo rzadkie.
olejek wrotyczowy (Tanacetum vulgare oleum)
Głównym składnikiem olejku jest tujon (~70%) i kamfora. Dawkami wywołującymi objawy zatrucia mogą być kilkugramowe ilości surowca, a dawką śmiertelną jest 1,5 g olejku. Zatrucia są sporadyczne, głównie przy stosowaniu wrotyczu jako środka poronnego.
1.4.3. Alkaloidy Alkaloidy (arab. alkali - potaż i gr. εδος eidos – postać/przyjmujący postać zasady) – zasadowe związki organiczne pochodzenia roślinnego, zawierające układy cykliczne z co najmniej jednym zasadowym atomem azotu w pierścieniu lub poza pierścieniem. Prekursorami do biosyntezy tych związków chemicznych są aminokwasy. Alkaloidy wykazują zwykle silne 81