p – prosta prostopadła do granicy dwóch ośrodków – kąt padania, - kąt złamania, ’ – kąt promienia odbitego. Współczynnik załamania światła służy również do określenia tzw. refrakcji właściwej:
r
n2 1 1 n2 2 d
(90)
d – gęstość danej substancji Pomnożenie refrakcji właściwej badanej substancji przez jej masę molową – M otrzymuje się wartość refrakcji molowej – RM (wzór Lorenza) (91): RM
Jednostką refrakcji molowej jest
n2 1 M . n2 2 d
(91)
m3 cm 3 lub mol mol
Wartość refrakcji molowej związku chemicznego jest wielkością addytywną, równa się sumie refrakcji atomów wchodzących w skład cząsteczki i rodzaju wiązań. Refrakcja molowa roztworu jest sumą refrakcji atomów wchodzących w skład danego roztworu pomnożonych przez ich ułamki molowe. Refrakcję molową roztworu Rr ru można wyliczyć z wzoru (92):
Rr ru x A RA xB RB xC RC .... x A , xB , xc ...
(92)
– ułamki molowe składników roztworu
RA , RB , RC .... – refrakcje molowe związków chemiczne wchodzących w skład roztworu. W tabeli 7a, podano wartości atomowe – Ra, i rodzaj wiązań pomiędzy atomami (inkrementy). Tabela 7b, zawiera wartości refrakcji wiązań pomiędzy poszczególnymi atomami. Obliczone wartości refrakcji molowej związku chemicznego czy roztworu są porównywalne, niezależnie z jakich danych podanych w tabeli korzystano. Refrakcja molowa praktycznie nie zależy od temperatury, ciśnienia czy stanu skupienia jest funkcją struktury cząstkowej danej substancji. Stanowi wielkość charakterystyczną dla danego związku chemicznego co pozwala ich identyfikację. Służy do badania związków chemicznych, ich wzorów strukturalnych, wiązań pomiędzy atomami i wyznaczania momentów dipolowych. Porównując wartości refrakcji molowej wyznaczonej doświadczalnie z obliczeniami teoretycznymi można ustalić budowę danego związku chemicznego. 134