Dla soli, stopień hydrolizy zależy od temperatury, stężenia soli i stałej dysocjacji słabej zasady. Stężenie jonów wodorowych wylicza się bezpośrednio z wzoru; c ( – stopień hydrolizy, c – stężenie soli) lub z wzoru (63) i następnie pH po hydrolizie. Do wyliczenia stężenia jonów wodorowych po hydrolizie, gdy nie znamy stopnia hydrolizy – stosujemy wzór (63):
I H 2O c , K zasady
[ H ]
(63)
gdzie: IH2O – iloczyn jonowy wody, c – stężenia soli [mol/dm3], Kz – stała dysocjacji zasady 3). Sól słabego kwasu i słabej zasady (CH3COONH4) Do wyprowadzenia wzoru (64) na stopień hydrolizy soli słabego kwasu i słabej zasady korzystamy z jonowego równania hydrolizy. Dla octanu amonu będzie to zapis: NH4 + + CH3COO– + H2O = NH4OH + CH3COOH z którego wyprowadzamy wzór na stopień hydrolizy tego typu (64):
I H 2O K k K
,
(64)
z
gdzie: IH2O – iloczyn jonowy wody, c – stężenia soli [mol/dm3], Kz i Kk– stała dysocjacji zasady i kwasu. Stopień hydrolizy– , soli słabych kwasów i słabych zasad, zależy od temperatury, stałych dysocjacji kwasów i zasad, różni od poprzednich, że nie zależy od stężenia. Potrzebne stężenie jonów wodorowych do obliczenia pH roztworu po hydrolizie soli słabego kwasu i słabej zasady wylicza się z wzoru (65). 98