3I2 + 6KOH = KIO3 + 5KI + 3H2O Stopienie utlenienia węgli w związkach organicznych zależą od elektroujemności pomiędzy sąsiadującymi pierwiastkami. Pierwiastki w związku chemicznym o większej elektroujemności będą przyciągały elektrony i przyjmować ładunek ujemny, natomiast pierwiastek pozbawiony elektronu uzyska ładunek dodatni. Taki stan traktuje się jak wiązanie jonowe. W przypadku gdy w cząsteczce połączone są pierwiastki o elektroujemności takiej samej to nie następuje przemieszczenie się elektronów i tym samym zmiana ładunku. Dlatego pomiędzy węglami (o wiązaniach pojedynczych i wielokrotnych) nie następuje przesunięcie elektronów i nie wnosi ładunku do żadnego z węgli. Połączenie węgla z wodorem posiadającego mniejszą od niego elektroujemność skutkuje pojawieniem się, przy węglu ładunku ujemnego. Pierwiastki o większej elektroujemności od węgla, odbierając jemu elektrony, spowoduje pojawienie się u niego ładunku dodatniego. Ilość elektronów przesuniętych od węgla związana jest z potrzebą uzyskania przez ligant oktetu. Chlor z siedmioma elektronami własnymi przyciągnie jeden elektron aby uzyskać oktet. Tlen, w grupie hydroksylowej: OH– również przyciągnie jeden elektron, ponieważ sześć posiada własnych, jeden od wodoru i do oktetu brakuje jeden. Połączenie tlenu z węglem podwójnym wiązaniem np. w ketonach
, czy kwasach organicznych
spowoduje powstanie przy węglu podwójnego ładunku dodatniego, w wyniku przejęcia od niego dwóch elektronów do tlenu. W ketonach, węgiel przyjmuje elektron od wodoru i traci dwa na rzecz tlenu, uzyskując stopień utlenienia +I. W kwasach jeszcze jeden elektron odsunie się od węgla za sprawą tlenu w OH i rezultacie stopień utlenienia węgla w grupie karboksylowej wyniesie (+III).
129