Aktywność kulturalna ludzi starszych...
z warsztatu badawczego y innowacje
np. „Jasełkach”, a szczególnie wówczas, gdy w występach tych w roli aktorów uczestniczą ich wnuki. Prawie co trzeci respondent (30,7%) stwierdza, że w ogóle nie bywa w żadnej instytucji kultury, gdyż nie pozwala mu na to stan zdrowia lub też nie ma takich placówek w danej miejscowości. Są też tacy, którzy z góry założyli, iż ich pobyt w placówkach kultury jest zbędny (np.: „Moje wymagania nie są wygórowane”; „Nie mam potrzeb w tym zakresie”; „Bo mam małe wymagania, dla mnie Kościół jest wszystkim”; „Dobrze jest tak, jak jest”). Ponad 40% respondentów negatywnie ocenia działalność środowiskowych ośrodków i domów kultury. Ich zdaniem placówki te nie spełniają oczekiwań mieszkańców, gdyż jest ich w ogóle za mało lub też ze względu na brak interesującej i urozmaiconej oferty programowej, dostosowanej do potrzeb osób starszych. Uwagi dotyczą też godzin pracy tych placówek. Kontakt badanych z placówkami kultury miał na ogół charakter okazjonalny, np. był to udział w imprezach masowych, jak dożynki czy festyny. W rezultacie uzyskanych odpowiedzi na pytanie skierowane do osób badanych (wszyscy powyżej 60 roku życia) ile razy w ciągu ostatnich dziesięciu lat byli w kinie, okazało się, że ok. 40% z nich w wymienionym okresie czasu w kinie nie było w ogóle, zaś 47% badanych w kinie było tylko raz. Pozostałe osoby bywały w kinie częściej. W teatrze w okresie ostatnich dziesięciu lat w ogóle nie było ok. 50% badanych (47,4), zaś pozostali (44,7%) byli w teatrze w wymienionym okresie nie częściej niż 1 – 3 razy. Tylko nieliczni w spektaklach teatralnych uczestniczyli częściej (np.: „Nie umiem powiedzieć, ile razy to było, bo kocham teatr” K, 60 – 75 lat ). Można przypuszczać, że na wynik wpłynęły także (a może przede wszystkim) organizowane wyjazdy do teatru przez zakłady pracy dla swoich pracowników i emerytów oraz przez inne instytucje i organizacje społeczne. Blisko 10% badanych w okresie ostatnich dziesięciu lat brało udział w kursach, były to najczęściej kursy nauki jazdy kat. „B” oraz kursy komputerowe w ramach doskonalenia zawodowego (np.: „Byłam zależna od innych, musiałam prosić o podwiezienie a teraz sama jeżdżę sobie samochodem gdzie chcę i kiedy chcę”). Inne kursy, których ukończenie wynikało z wymogów zawodu czy stanowisk pracy, to kursy: języka angielskiego, agroturystyki, medyczne, z zakresu budownictwa oraz studium projektowania ogrodów. Niepopularną formą oświaty dorosłych okazały się odczyty, gdyż w ciągu ostatnich dziesięciu lat w odczycie uczestniczyło 4 respondentów. Tematy odczytów obejmowały zagadnienia zdrowotne i wychowawcze. W obrębie próby badawczej co piąta osoba umie posługiwać się komputerem (21%), w tym nikt powyżej 75 roku życia. Z kolei na pytanie o uczęszczanie w ciągu ostatnich dziesięciu lat (a zatem w szeregu przypadkach jeszcze przed 60 rokiem życia) do szkół dla pracujących twierdząco odpowiedziało tylko 4,4% respondentów, wymieniając studia podyplomowe, studia magisterskie, w tym studia magisterskie uzupełniające (konieczność 15