I
I I
opzetten van een Regeling Sponsoring en reglementen binnen de KNVvL. Veel zaken die niet zo bekend zijn omdat er vaak zonder besluitenlijst werd gewerkt. Het merendeel van de werkzaamheden moest tot stand komen via overlegsituaties (commissies, werkgroepen) met o.a. clubs, overheden, andere afdelingen binnen de KNVvL en de FAI. Zijn belangrijkste werkgebied is echter vooral de Rijksluchtvaartdienst geweest. Sinds '73 is hij lid van de Examencommissie voor instrukteurs, sinds '78 voorzitter van die commissie en ook daar moesten reglementeringen gemaakt zoals voor de riggers en procedures voor ongevallen. Hij vervulde veel representatieve taken bij bijzondere gebeurtenissen en eenmaal was hij begeleider van de Jeugd Luchtvaart Brigade. Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan, maar we willen een afscheid vieren, een afscheid dat eigenlijk helemaal geen afscheid is! Want Wim houdt zich nog druk bezig met de Technische Commissie, de RLD en de Commissie Werkterreinen Afdelingen van de KNVvL; samenvattend gezegd: Overheidskontakten en springtechnische zaken. Hij neemt naar besprekingen wel mensen mee die eventueel later bepaalde aktiviteiten kunnen gaan overnemen. Op 3 december 1983 heeft Wim het voorzitterschap van de Afdeling overgedragen aan Bert Wijnands. "Ik ben dankbaar voor het voorbereidende werk van Fritz Molhuyzen en Generaal Cox en hun voorgangers en ik vind het een
~MI.,
,
Wim feliciteert
onze voormalige
Koningin
Juliana met de verjaardag
mooie periode om het werk aan een jongere generatie over te laten. Gedurende enige tijd nog onder leiding van "good old Bert", maar later op geheel eigen benen op weg naar een volgend stuk geschiedenis. Beste leden, sportvrienden, ik neem dankbaar afscheid van jullie. Dankbaar voor alles wat bereikt is in het afgelopen decennium waarin ik de leiding mocht hebben van zo'n sterke, enthousiaste afdeling. Ik
van haar echtgenoot.
wens jullie en vooral het nieuwe bestuur sterkte in de toekomst, die vandaag begint, want TODAY IS THE FIRST DAY OF THE REST OF YOUR LlFE. MAKE IT WORTH LIVING!" We zeggen dank voor alles en tot ziens tegen Wim en Anneke, want we zouden niets beters weten. Nathalie Chudiak
Charles Pellens Afscheid van een pionier
Charles Pellens helemaal
links in gezelschap
van
zijn team op de Wereldkampioenschappen Relatiefspringen te Warendorf in 1975.
Op de Algemene Ledenvergadering van 3 december vorig jaar werd afscheid genomen van één der eerste springers in Nederland: Charles Pellens. Als dank voor 20 jaar toewijding aan zijn geliefde sport werd hem daarbij de Eremedaille voor Verdiensten uitgereikt door de heer Kroes van de KNVvL. Charles heeft zich in die periode bezig gehouden met alle facetten van het parachutespringen, maar ook met zaken zoals instruktie, bestuurswerk en wedstrijdsport. Hij is één van die perso-
nen aan wie wij te danken hebben dat het parachutespringen in Nederland tot het huidige nivo is gegroeid. Om de geschiedenis van zijn karrière te rekonstrueren, heb ik Charles opgezocht in zijn woonplaats Best, waar hij een moderne woning deelt met levensgezellin Lies. Om die geschiedenis te herleven, haalt Charles een stapel logboeken te voorschijn, waarop menig skydiver jaloers zou zijn. Die logboeken registreren dan ook ruim 2300 sprongen en al bladerend, lijkt het erop dat Charles geen enkele dropzone in Europa heeft overgeslagen. "Alleen in Engeland heeft hij nooit gesprongen", weet Lies te vertellen, die voor jaartallen en andere details een ware hulp blijkt te zijn. Het begon allemaal met die eerste sprong op Schaffen in België. In 1955 was hij als beroepsmilitair in dienst getreden. Na de kaderschool ging hij naar de kommando-opleiding. De kom mando's kregen in die tijd hun paraopleiding in Schaffen en daar kwam
Charles dus ook terecht. Op 10 april 1962 maakte hij zijn eerste sprong uit een ballon en reeds in diezelfde zomer volgde hij de hulpinstrukteurskursus. Uit de logboeken lees ik hoogtes van 1000 ft en dergelijke! Met 23 sprongen op zijn naam begon Charles aan de instrukteurskursus die hij eind 1964 met goed gevolg beëindigde. Intussen had hij ook een opleiding als sportinstrukteur gedaan. Op 10 april 1965 maakte Charles zijn eerste "privé" -sprong in Nederland bij de oprichting van de Eerste Nederlandse Parachutisten Club op Seppe. Die oprichting verrichtte hij samen met Tom Verschoor, een andere pionier uit die tijd, die in Vancouver had leren springen en bij zijn komst naar Nederland als het ware in het luchtledige was terecht gekomen. Er waren voor die tijd wel al hoofdzakelijk staticlinesprongen uitgevoerd (namen als Frits Molhuysen en Janus Plaizier spelen daarbij een rol) maar dat was eigenlijk doodgebloed. Er werd gesprongen uit een Auster gevlogen door de legendarische heer Cam-
SPORTPARACHUTIST 15