Gezien de sterke re wind had hit de vier PA-sprongen van die dag wĂŠl met zijn Stratostar gesprongen. En zowaar: hij die zelden op het dead centre pleegt te staan (een typische centimeterspringer zoals het in het vakjargon heet) stond prompt twee keer op het dead centre. Charlie Schuilenburg zat hem op de hielen. En toen alle resultaten waren opgeteld bleek de voor velen volstrekt onbekende Tony Baars van TU-7 op de derde plaats PA te staan, een jeugdige Stratostarspringer uit de "stal" van Jan de Bruyne. Bij stijl stond - ook tot ieders verrassing, niet in de laatste plaats tot zijn eigen - Steven Bliets op de derde plaats, vlak achter Charlie Schuilenburg. Net zo min als Jaap Havekotte had Steven Bl ietz op stijl getraind als gloedvol relatiefspringer . Bij de dames stond Annemiek van Gessel (ENPC) bovenaan, iets wat iedereen die weet hoe hard ze hiervoor geknokt heeft, fantastisch vond.
Aandacht van juryleden.
Foto: Ernst Bode
hij voor hij omviel en afgevoerd moest worden een paar deuntjes op het orgel van de band te spelen. Herik Verbeek verzon een nieuw paraspelletje. het mixen op de dansvloer van clubleden. ENPC-er danst met meisje van Icarus, VPCT-er met een van PCN, enzovoort. Het werkte wonderwel. Een enkeling nam het spelltje zo serieus dat men in de aanvankelijke mixing bleef steken. Het was kortom een dolle boel: mensen klommen in de tentpalen, spuwden vuur, dansten al het vocht uit hun lichaam. En tot slot weer botsautootjes racen en de vossejacht op de overblijfselen van het petje van Waldi Groenewold. De zondag brak aan. Het is geen sekonde droog geweest. Hosen, deed het. Al snel werd duidelijk dat de wedstrijd voorbij was. De jury ging rekenen. De prijsuitreiking werd vervroegd tot twee uur, maar de stemming bleef dankzij alle voor zieningen die de VPCT voor de wedstrijd had georgani seerd opperbest. Enige verrassing tijdens de prij suit reiking was de toekenning van de Tom Verschoorbokaal aan Chris Franssen, een jeugdige springer van Icarus, die het afgelopen jaar zo snel ontwik kelde dat hij deel uitmaakte van het nationale team rela tiefspringen dat vierde werd Henk Verbeek op de Wereldkampioenschap de wedstrij dleider. pen in Warendorf en die zich Foto: Ernst Bode nu vooral bezig houdt met het doorgeven van zijn kennis aan aankomende relatiefspringers. Het was een feestelijk eind van ondanks alle ellende met het weer, uitzonderlijk geslaagde Nationale kampioenschappen. Hein Cannegieter
De volgende dag, zaterdag, was slecht, regen, wind, ellende. Aan de ene kant maar goed ook, want de vos sejacht op het petje van Waldi Groenewold en het botsautootjes rijden op de kermis had tot zeer laat geduurd. De stemming bleef derhalve opperbest. Het werd een dag vol vergaderingen. Vertegenwoordigers van clubs en Afdelingsbestuur spraken langdurig over de principes van de r elattefnatĂŽonal s in september op Seppe, Sequential s voor deze nationals werden getekend en besproken. Tenslotte vergaderden Afdelingsbestuur en leiding van het nationale team, dat ons in Rome vertegenwoordigd. In deze bespreking werd het team definitief vastgesteld. 's Avonds had er in de feesttent een groots feest plaats. Dolle toestanden speelden zich er af, zoals tussen KCT-springer Frans KUsters en een boer uit de omtrek. De boer, misleid door het jockeypet je van Frans, meende met een ruiter te doen te hebben. Frans anderszijds hield vol dat hij alleen een paard zonder hoogtevrees wilde berijden, om fijn samen met dat paard te kunnen springen. Hoe ze aan passende springschoenen voor het paard moesten komen, daar kwam het tweetal niet helemaal uit. Rob Kuns van Icarus liet zich ook niet onbetuigd. Ondanks zijn overmatig klotsende en gistende inhoud wist 12
Tot laat in de avond werd er gesprongen.
Foto: Ernst Bode sportparachutist