In gesprek met Yvonne van Deursen en Aad Meijburg

Yvonne is vertrouwenscontactpersoon van de KNMC

Yvonne van Deursen hoefde niet na te denken toen zij door het bestuur werd gevraagd of ze, de voor de KNMC nieuwe functie, van vertrouwenscontactpersoon (vcp) op zich zou willen nemen. Toen deze vacature in de algemene ledenvergadering werd genoemd, had ze al het idee, dat dit iets voor haar zou zijn. Ook op de vraag, of we haar mogen interviewen voor ons clubblad, zodat we haar allemaal een beetje leren kennen, reageert ze enthousiast. En zo werd de afspraak gemaakt om een momentje vrij te maken tijdens de openingsdagen in ’s-Hertogenbosch, want inmiddels waren beide schepen onderweg naar het openingsfeest. Zaterdag 30 april stappen Yvonne en Aad (Meijburg) bij ons aan boord. Het is nog even wachten op Aart, die zich nog moet losweken van de excursie naar de bierbrouwerij. Als ook hij aanwezig is, gaat het gesprek al snel over de grote gebeurtenis van afgelopen week, namelijk het lintje dat Aad namens de koning in ontvangst mocht nemen. Deze enorme eer viel hem te beurt vanwege al het vrijwilligerswerk dat hij in de loop van de jaren heeft verricht. Grote motor achter het verkrijgen van dit lintje was Ad Smaal, de buurman van Aad en Yvonne in Steenbergen. Aad is zo’n 20 jaar lid van de KNMC en ook binnen onze vereniging heeft hij niet op zijn handen gezeten. Nu is hij vooral actief als voorzitter van het schipperskoor.

Langzaam maar zeker gaat het gesprek richting ‘wie is nu onze vcp’ en hoe is zij terechtgekomen bij de KNMC. Al snel blijkt ook hier buurman Ad Smaal een vinger in de pap te hebben gehad. Yvonne woonde in Steenbergen tussen KNMC’ers, Ad en Ina Smaal en Michel en Rietje van Loosen. Yvonne en haar man hadden ook een boot, maar waren geen lid van de KNMC. Een jaar nadat de man van Yvonne was overleden dacht Ad, misschien is Yvonne wel weer toe aan een nieuwe relatie, maar Yvonne had daar nog niet veel zin in, en voor haar hoefde het al helemaal niet iemand te zijn met een boot. Die had ze gehad en dat hoofdstuk had ze afgesloten.

Na het overlijden van Aad zijn tweede vrouw was hij alleen aan het varen op de Grevelingen en kwam hij Ad Smaal tegen. Die nodigde hem uit om eens langs te komen in Steenbergen zodat ze wat konden bijpraten. Een week later belde Aad om te vertellen dat hij in de buurt was. Ad lag zelf op dat moment met zijn schip in Willemstad maar hij had een buurvrouw, daar kon hij wel aan de steiger liggen en zij zou hem wel opvangen. En zo gebeurde. Het was niet zo dat de vonk gelijk meesprong op het moment dat Aad op de steiger belandde, maar ze zijn toen wel gezellig aan de praat geraakt en hebben genoeglijk samen een glaasje wijn gedronken.

Er waren wat maanden overheen gegaan en in die tijd organiseerden Ad en Ina de Herfsttocht, waarbij ze ook de schepen bij hen aan de steiger uitnodigden. Yvonne werd ook uitgenodigd en overduidelijk aan Aad gekoppeld. Toen, in de herfst van 2015, sprong de vonk wel over en werden heel voorzichtig de eerste afspraakjes gemaakt. Tijdens het 100-jarig bestaan kon de KNMC voor het eerst kennismaken met Yvonne. De tamtam was al vooruit getrommeld en iedereen was natuurlijk bloednieuwsgierig naar de vriendin van Aad. Yvonne voelde zich wel wat opgelaten en dat werd nog erger toen Aad met haar als eerste op de dansvloer belandde terwijl ze nog nooit samen hadden gedanst. Gelukkig voelde Yvonne zich binnen de kortste keren heel erg thuis bij de KNMC en doet ze samen met Aad, ieder jaar, aan toertochten mee.

Aad was 15 jaar toen de Ambachtsschool voor hem een baas zocht. Als hij verder wilde komen dan moest hij maar in de avonduren doorleren. Zo ging dat in die tijd. Hij is aan de slag gegaan als reclameschilder en nadat zijn diensttijd erop zat, is hij gaan werken bij de gemeente Rotterdam. Hij is begonnen als schildertje, zoals hij dat zelf zegt en bij zijn afscheid was hij hoofdopzichter/plaatsvervangend afdelingschef van het rayon Brabantse Biesbosch tot aan Europoort. Hij ging weg omdat hij werd weggekocht door een groot schildersbedrijf (300 medewerkers) waar hij werd aangesteld als technisch directeur. Het werden zware jaren. Werken van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en dan nog nam hij tekeningen mee naar huis. Na 5 jaar was het genoeg. Hij had alle (oude) technieken geleerd zoals schilderen op hout en marmer, bladgoud plak-