ENGJËJT VDESIN NDRYSHE
ton? Siç e sheh, ai dëshironte të më lidhte aq shumë për vete, sa më ka mbyllur dyert në çdo anë. Madje nuk kam asgjë anash, meqë punonim bashkë, fitimet i kishim të përbashkëta, por ai i vinte në bankë në emër të tij. - Po ti nuk ke të drejtë në to? - Kam, Bujar, por kush do të më ndihmojë mua të shkretës në këto punë? Shpëtimi me ta marrë veshë se dua të ndahem, do të bëjë çmos të më shkatërrojë. Ndoshta po të kisha ca para tani e të kryeja të gjitha punët më parë, pa e ditur ai, do të ishte më mirë. Pastaj, natyrisht do të kërkoja të drejtën në pjesën time dhe do t’ia ktheja atij që do të m’i huazonte. Por, nuk kam kujt t’i drejtohem, nuk kam. - foli Natyra me një zë që i dridhej nën vaj dhe u mbështet lehtë në gjoksin e Bujarit. Bujari u zu ngushtë. Kishin kursimet në bankë, por deri tani nuk i kishin prekur. Megjithatë, pasi mendoi shkurt, i tha: - Prit pak. Unë do të t’ i gjej paratë, mos u mërzit fare. Ti vetëm mundohu të kuptosh sa të duhen, mirë? Natyra e shikoi me fytyrën e fëmijës së përlotur, që ka kuptuar se megjithatë do t ‘ia blejnë kukullën e dëshiruar dhe iu tulat pas gjoksit. -Vërtetë, Bujar? Vërtetë do më ndihmosh? -Natyrisht, marroqe. E si mendove ti? Të të shoh tek vuan dhe të qëndroj duarkryq? Atëherë Bujari mendoi se ishte rasti ta puthte prapë dashnoren e tij të re. Ajo, si ia la buzët që t’ia shijonte një çikë, u largua me takt: -Oh, Bujar, nuk di si të të falënderohem. Një ditë do të t’i kthej të gjitha, patjetër.
87