ENGJËJT VDESIN NDRYSHE
“A e di, Bujar? Në ty kam gjetur jo vetëm babanë e fëmijës tim, por edhe...”. “Edhe çfarë?” u ngut t’ia presë përmes fjalët Bujari. “Nuk e di nëse ti beson në Zot, si profesor që je, por unë kam shumë besë në Të. Gjithsesi, deri dje i qahesha Atij se më ka parë me sy të shtrembër, se nuk ma ka plotësuar dëshirën për të gjetur gjysmën time që më shkon për zemër. Por me sot kam nisur t’i falem e të kuptoj më mirë se Zoti është vërtetë aq i lartë e i madh”. “Po, po” shkruante Bujari veç për t’i treguar Natyrës se po e ndiqte në ekran. “Deri dje, pra, më dukej se më kishte mënjanuar, por me sot po kuptoj se Zoti, duke më lidhur së pari me një njeri që nuk është gjysma ime e vërtetë, më ka treguar se kështu tashti unë mund ta kërkoj e ta gjej më mirë atë që kam dashur dhe e kam ëndërruar ndoshta që në djep “Po ti?” i shkroi Bujari me gishtat që tani vërtetë nuk po mundej t’i komandonte aq lehtë. “Hiç, mendoj se tash e kam gjetur. Atëherë Bujari, i mrekulluar nga ato që po i thoshte Natyra, i mori frenat në dorë dhe e cyti atë: “Si mendon se do të bësh, pra?”. “Po mendoj të ta grabis zemrën, kaq”. “Oho,- shkroi Bujari.- Duhet të grabisësh aty ku ka dy zemra”. “Pse?”. “Se kështu, së paku ia le njërën”. “Jo,- tha Natyra,- të grabisësh, po mendoj se do të thotë t’ia marrësh zemrën krejt. Mos të ketë më zemër që ta dashurojë dikënd tjetër, por veç mua.”. 81