Klasse Magazine
Wie is Muhammad Kabbani? • leraar fysica uit Aleppo • gevlucht uit Syrië op 28 augustus 2015 • op 11 september 2015 onder dak in het opvangcentrum van het Rode Kruis in Sijsele • stichtend lid van ‘Peace Project Sijsele’ • wil graag doctoreren
“Scholen zouden eilandjes van vrede moeten zijn” ‘opening minds and mouths’ en met die verwondering aan de slag gaan. Vertel leerlingen dat mensen zich tientallen jaren geleden afvroegen hoe ze een telefoon konden maken zonder draad. Nu heeft iedereen zijn mobiele telefoon. Welke vragen worden vandaag gesteld en welke oplossingen vinden we? Dat is goed onderwijs.” Zwarte vlag op school In 2012 start Muhammad als leraar in een basisschool voor 6- 14-jarigen. Omdat er door de oorlog dan al te weinig schoolgebouwen beschikbaar zijn, geeft hij les in shiften. De ene groep leerlingen komt ’s ochtends, de andere groep zit in de namiddagshift. “Niemand denkt op dat moment dat de oorlog zal escaleren. Tot plots vrachtwagens de buurt binnenrijden. Heel snel bezetten rebellen de school recht tegenover het restaurant van mijn vader. Ze hijsen er de zwarte vlag en installeren mitrailleurs op het dak. De school
57
wordt hun schild. Enkele dagen later zie ik leerlingen van 13 met een machinegeweer.” “Na een maand is de buurt ‘doomed’. Elke regelmaat is kapotgeschoten en de stad wordt verdeeld tussen het regeringsleger, de rebellen en IS. Ze beschieten en bombarderen elkaar voortdurend. Ons restaurant moeten we sluiten en we trekken naar de andere kant van de stad waar het regerings leger orde probeert te houden. Ook daar is het nooit veilig. Tijdens een practicumles aan hogeschoolstudenten in Aleppo loopt het fout. Ik hoor de harde en doffe geluiden van inslaande bommen en moet de les stoppen. Ik vraag iedereen om onder de tafel te schuilen. De angst vergeet ik niet. Gelukkig loopt het goed af. Maar iets in mij breekt.” Scholen gaan ondergronds “Een oorlog maakt veel kapot, maar het laatste wat mag stoppen in zo’n bezette stad is onderwijs. Ik zie hoe leraren er alles aan doen om de kinderen die er nog zijn les te geven. Ouders zijn bang om hun kinderen naar de school te sturen en tegelijk bang voor de ‘lost generation’. Zij zijn het die de stad en het land terug moeten opbouwen. Scholen zouden eilandjes van vrede moeten zijn, maar in het rebellengebied moeten ze ondergronds gaan: in kelders, vaak met generatoren, geen speeltijd, binnen blijven. Veel lesmateriaal is er niet. Leraren doen hun werk vrijwillig of worden door