Ağustos Kararları, partideki geriye gidişi durdurdu ve partili komünistleri partide etkin kılıp harekete geçirerek, yeni bir dönemin ilk adımını attı. Parti saflarında belirli bir kargaşa ve moral bozukluğu yaratan ve gerçek nedenleri henüz tam olarak anlaşılamayan son gelişmeler, yukarıdaki gerçeği karartmamalıdır. Ne var ki, geçmişte köklerine işaret etse de, Ağustos Değerlendirmeleri, bir bakıma, yalnızca son beş yılı tanımlıyor. Bugünün, dolayısıyla konferansın görevi, partinin bugünkü gerçeğini, bütün bir geçmiş sürecini, hiç olmazsa genel çizgileriyle değerlendirerek, hem partide bir iç tartışma platformu oluşturmak, hem de, yeni dönemin siyasal ve örgütsel görevlerini bu değerlendirmenin ışığında tespit etmektir. TDKP´nin bugünkü nesnel ihtiyacı budur. Bu ihtiyaca cevap verilmediği takdirde, TDKP, yılların beklentisini boşa çıkarmış olacak, kendi içinde ve kendi dışında iddia ve inandırıcılığını hepten kaybedecektir. Partideki geriye gidişe dur denilişinin ardından, partinin üyeleri, parti sempatizanları, dışımızdaki devrimciler, büyük bir ilgiyle, parti konferansının partinin dünü, bugünü ve yarını üzerinde ne diyeceğini beklemektedir. Çok daha önemli olanı ise, partinin dünü ve bugünü üzerinde belli bir değerlendirme yapılmadan ve yapılmadığı sürece, yarına dönük hiçbir ciddi adım atılamayacağı gerçeğidir. TDKP, ya köklü bir değişimi gündemine alacak, ya da bugüne kadar lafta kalan iddiasını hepten yitirecek, yaşamını bir dönem daha sürdürse bile, sınıflar mücadelesinin gerçek alanının kıyısında kalacaktır. Sınıfa yönelişin ve işçi sınıfın bağrında partiyi yeniden örgütlemenin genel bir eğilim olduğu bir dönemde, TDKP, kendi gerçeğini doğru tespit etmeden, ne sınıfa yöneliş doğrultusunda ciddi bir adım atabilir, ne de sınıfın ileri kesimleri tarafından ciddiye alınabilir. Sınıfa yöneliş niyeti yıllardır var, fakat bir türlü gerçekleşmiyor. TDKP, bütün bir geçmişini ve bugünkü gerçeğini doğru değerlendirip tanımlayamadan, kendisini hep küçük-burjuvazi içine hapseden ideolojik-siyasi ve örgütsel engelleri doğru tespit edip, tartışıp aşmadan, sınıfa da yönelemez. İşçi sınıfı tarafından ciddiye alınamaz. Bu, uzun yılları alan 182
TDKP pratiğinin tartışmasız olarak gösterdiği basit bir gerçektir. * Gündem Önerisi’nin birinci maddesi, “Türkiye Devrimci Hareketi ve TDKP Üzerine Değerlendirme”, ikinci maddesi, “Leninist Bir Sınıf Partisi Yaratmanın Sorunları” başlığını taşıyor. Ayrı ayrı ifade edilmiş olsa da, gerçekte bu iki madde iç içedir. Şöyle ki, ikinci gündem maddesi, konferans delegelerindeki eğilimlerden hareketle, birincisinin belli sonuçları varsayılarak tespit edilmiştir. Yine bu ikinci madde, Ağustos Belgeleri’nin, “TDKP Leninist bir sınıf partisi olamadı” tespitine, parti üyelerinden karşı bir düşüncenin bugüne kadar gelmemiş olmasından hareketle, bu tespitin parti saflarında yaygın bir görüşün ifadesi olduğunu da varsayarak tespit edilmiştir. TDKP, tarihi bir dönemeçten geçiyor ve konferans böyle bir anda toplanıyor. Bugünün sorunu TDKP’nin Türkiye işçi sınıfının marksist-leninist partisi olup olmadığını tartışmak değildir. Zira, bir bakıma, sınıf mücadelesinin acımasız pratiği bu tartışmayı çözmüş, TDKP gerçeğini gözler önüne sermiştir. Bugünün sorunu, TDKP’nin, bütün iyi niyet ve çabalarına rağmen, neden leninist bir parti olamadığı ve Türkiye işçi sınıfının leninist sınıf partisinin nasıl yaratılacağıdır. Sonuçları tespit etmek zor değildir. TDKP’nin, proletaryanın marksist-leninist partisi olamadığı gerçeği bugün yalnızca bir sonuçtur. Ve geçmişin kaba, grupçu ve subjektif önyargılarından kurtulamamış, sınıf mücadelesinin acı ama o ölçüde öğretici pratiğinin ortaya çıkardığı çıplak gerçekler üzerine düşünme olanağını henüz bulamamış pek az insan hariç, bu basit sonucu tespit etmek, gelinen yerde hiç de zor değildir. Önemli olan, TDKP’nin bugünkü durumunu tespit etmek değil, bunun nedenlerini çözümlemektir. Bugünün cevaplanması gereken can alıcı sorusu, bütün niyet, iddia ve on yılı aşkın çabalarına rağmen, TDKP’nin neden işçi sınıfının siyasal hareketi ve siyasal örgütü olamadığıdır. Konferans bu sorunu tartışıp, kendi düzeyi ve birikimi ölçüsünde ortaya bir değerlendirme koyup, bunu yeni dönemde partideki tartışmaların zemini haline getirmeden, TDKP, ileriye doğru tek bir ciddi adım bile atamaz. Bu perspektiften 183