“bu kürsüden, Alman proletaryasının önderi ve kongremizin fahri başkanı Thaelmann yoldaşı selamlarız” dediği zaman, tüm delegeler hapisteki Thaelmann’ı ayakta alkışlıyorlardı. Zira Thaelmann, yalnızca o da değil, Alman proletaryasının diğer önderleri, John Scherr, Fiete Schultze, August Lütgens gibileri, faşist cellatların elinde Alman proletaryasını onurla temsil ettiler ve başı dik öldüler. Ülkesinde mücadele etme olanağı bulamayan binlerce AKP militanı, İspanya İç Savaşı’nda kahramanca savaşıp öldüler. Böyle bir deneyimin TDKP’nin pratiği ile ne gibi bir benzerliği olabilir? Tekrar 1905 yenilgisine dönüyoruz. Lenin’in partisi bir bunalımla karşı karşıya kalmıştı ama, Lenin, bu bunalımın, devrimin yükselişi döneminde işçilerin partisi saflarına katılmış küçükburjuva unsurlardan kaynaklandığını söylüyordu. Z. Ekrem, TDKP’de yıllardır süren, sürekli derinleşen ve bir türlü aşılamayan bunalımın sınıfsal kaynağı üzerine hiç düşünmüş müdür acaba? TDKP teorisyenine, ancak benzer şeylerin kıyaslanabileceğini; bir marksiste yakışanın, diğer ülkeler proletaryasının deneylerine yaslanmak değil, onlardan öğrenmek olduğunu bir kere daha hatırlatmak gerekiyor.
B ‘71 HAREKETİNİN TAKTİK SORUNUNA İLİŞKİN TEMEL KAVRAYIŞI AŞILABİLDİ Mİ? Dayanaksız kıyaslamalarıyla sorunu bulanıklaştıran TDKP teorisyeni, ardından bazı gözlemlerde bulunuyor: “Ülkemizde 1970’li yılların ortalarına kadar, örgütümüzün de yer aldığı devrimci-demokratik hareketin saflarında stratejik ve taktik sorunlara yaklaşımda Maocu, GueveracıKastrocu, antiMarksistLeninist kavrayışlar egemendi. 1970’lerde bunlara ‘üç dünya teorisi’ eklendi.” (Broşür, s.31) Cevaplanması gereken soru, çağdaş devrimci küçükburjuva popülizminin taktik sorunundaki bu egemen kavrayışının felsefi kökleriyle aşılıp aşılamadığıdır. Bu başlık altındaki tartışmamızın odak noktasını bu sorun oluşturacak. TDKP teorisyeni bu kavrayışın aşıldığını düşünüyor: “Özeleştiri sürecinin
132
başlamasından sonra saflarımızda stratejik ve taktik sorunlarda bir belirsizlik ve bulanıklık egemendi. Bazı yoldaşların (Z. Ekrem ve Yıldırım olmalı!) doğru düşüncelere sahip olması bu durumu değiştirmiyordu. Üç Dünya Teorisi’nin eleştirisiyle birlikte marksist-leninist teorinin eskidiği gerekçesiyle bir yana itilen strateji ve taktiğe ilişkin tezler örgütümüz tarafından gün ışığına çıkarıldı. Maoculuğun ve küçükburjuva devrimciliğinin eleştirildiği yayınlarımızda, bu tutum ayrıntılara inilerek sürdürüldü. Leninist strateji ve taktik kavrayışı, ülkemiz somutuna uygulanmak üzere, ele alındı:” (s.3132) Ama bütün sorun da işte bu “ülkemiz somutuna uygulanmak üzere ele alışta”dır. Genel kitabi bilgiler, çeviri kitaplarında daha açık, daha derli toplu yer almaktadır. Kuşkusuz kaba çarpıtmalara karşı bu bilgileri yeniden vurgulamak iyidir. Ama bilgi edinmekle kavrayışı edinmek özdeş şeyler değildir. Bir kavrayışın edinildiğinin en iyi göstergesi, ülke somutuna uygulanışındadır. Marks ve Engels’in proletarya hareketinin taktik sorunlarına ilişkin dahiyane görüşleri, II. Enternasyonalin oportünist teorisyenleri tarafından hasır altı edilmişti. Lenin onları “gün ışığına çıkardı”; ama bunu, onları cansız, kuru kitabi bilgiler olarak tekrarlayarak değil, Rusya ve dünya proletaryasının sınıf eyleminin sorunlarına uygulayıp geliştirerek, zenginleştirerek yaptı. Oportünizme karşı marksist taktik ilkelerin savunulması, tam da proletarya hareketinin taktik sorunlarının marksist çözümleri ortaya konularak yapıldı. “Gün ışığına çıkarmak” böyle olur. TDKP teorisyenleri, sözde gün ışığına çıkarma çabasını üstelik “ayrıntılara” inerek sürdürüyorlar ama, temel taktik sorunlarda en kaba yanlışlar yapmaktan da kurtulamıyorlar. Şunları Z. Ekrem’in kendisi söylüyor: “Örgütümüz, özellikle 1978’den itibaren, doğru stratejik ve taktik kavrayışa sahip olmakla birlikte, bu kavrayışı uygulamakta, taktik sorunları çözmede hatalar yaptı.” (s.32) Kavrayış (teori) doğru, ama uygulama (pratik) yanlış bu TDKP teorisyenlerinin çok sık başvurdukları bir açıklama yöntemidir. Ne var ki, TDKP taktiklerini savunmayı esas alan açıklamalarında, Z.Ekrem bile sorunun bu oportünist izahla geçiştirilemeyecek boyutlarda olduğunu farkediyor olmalı ki,
133