altında yasal bazı değişiklikler yapılsa da, özünde Kürt diline dönük baskıcı, yasakçı zihniyette hiçbir değişim olmamıştır, bu topraklarda Kürtçe hala yasaklıdır. Kürt halkı kendi dilini konuştuğu için saldırılara uğramaktadır. Kürt aydın ve yazarlarına Kürtçe kullandıkları için davalar açılıp tutuklama kararları çıkarılmaktadır. İmralı’da Kürtçe konuşma yasaklanmakta, F tiplerinde Kültür Bakanlığı bandrollü Kürtçe kaynak toplatılmaktadır. Eğitim-Sen gibi kimi kurumlar, tüzüklerinde anadilde eğitim maddesi bulunduğu için kapatılmayla karşı karşıya kalmaktadır. Bir etkinlikte ismi Rojda olan bir kız çocuğu şiir okuyacağı için etkinlik iptal edilebilmektedir. İsmi Berxwedan olan bir kimseye, yedi yıldır, ismindeki ‘x’ ve ‘w’ harfleri bahane edilerek kimlik verilmeyebilmektedir.
Sadece anadil eğitimi değil, anadilde eğitim! İnsanın düşünebilmesi, anlayabilmesi, sorgulayabilmesi, kavrayabilmesinde anadilinde eğitimin önemi tartışmasızdır. Tüm bilimsel araştırmalar, zihinsel gelişim ve başarı açısından anadilde eğitimin ne denli önemli olduğunu ortaya koymaktadır. Oysa bu ülkede çok sayıda çocuk, yedi yaşına gelip okula gittiğinde, ilk defa duyduğu bir dille eğitim görmek zorunda kalmaktadır. Anadil ana kucağından itibaren öğrenilen dildir. Bir çocuk eğer birinci sınıfa başladığında kulağına ilk defa çalınan bir dilde eğitim görmek zorunda kalırsa, ne gibi zorluklar yaşayacağı yeterince açıktır. Anadilde eğitim hakkı, yaşanan birçok eşitsizliğin yanısıra gasp edilmektedir. Eğitimin ticarileşmesi yakıcı bir sorun olarak gençliğin karşısında dururken, bu sorun Kürdistan’da daha özgün boyutlar taşımaktadır. Kürdistan’da eğitim sermaye düzeni tarafından bir asimilasyon aracı olarak kullanılmaktadır. Yatılı bölge okulları bu noktada önemli bir araç olarak ortaya çıkmıştır. Yaşam alanlarından koparılan genç beyinlerin önce ana dillerini konuşmaları yasaklanmakta, sonra resmi ideoloji ile eğitilmektedir. Geçmişlerini unutmaları istenmekte, bütün bir tarihleri silinmeye çalışılmaktadır. Bugün sermaye devletinin “kırıntılar verebilirim” yaklaşımına paralel olarak, anadil eğitimi ve anadilde eğitim söylemleri üzerinden laf cambazlığı yapılmaktadır. Oysa Kürt halkının anadil eğitimine ihtiyacı olmamalıdır. Kendilerine ait olan bir dili öğrenmeye, anadil dersi, kursu vb. görmeye ihtiyaçları kalmamalıdır. Ancak sermaye düzeninin imha, inkâr ve asimilasyon politikaları sonucu milyonlarca Kürde anadili dahi unutturulmuş durumdadır. Bugün Kürt halkı eğitim-öğrenimi kendi dilinde görme talebini yükseltmektedir. Açıktır ki, Kürt halkının son derece haklı ve meşru olan bu talebi, televizyonlarda birkaç dakikayla sınırlı göstermelik programlarla üzerinden atlanacak bir talep değildir. Kürt halkının, bilimi, felsefeyi, sanatı vb. kendi dilinde kavrama ve çözümlemeye ihtiyacı vardır. Sadece anadili öğrenmeye dönük bir eğitim ile bunun mümkün olamayacağı açıktır.
Anadilde eğitim için mücadeleye! Kişi için eğitim nasıl temel bir ihtiyaçsa, bunu kendi dilinde görmesi de aynı ölçüde ihtiyaçtır. Ne var ki, Kürt hareketinin bu talep çerçevesinde ortaya koyduğu söylemler sıkıntılıdır. Kürt hareketinin geldiği noktayla birlikte, anadilde eğitim talebini dillendirme biçimi ve mücadelede izlenen çizgi düzen sınırlarına hapsolmuş durumdadır. Anadilde eğitim talebi yükseltilirken AB kriterlerinin dayanak gösterilmesi ve AB’ye uyum sürecinde Türk devletinin anadil talebini kabul etmemesinin kendisi için eksi puan olacağının ifade edilmesi bunun ifadesidir. Sermaye devleti Kürt halkının birçok talebi gibi anadilde eğitim talebi karşısında da gerici tutumunu sürdürmektedir. Yıllardır asimilasyon politikalarıyla Kürt halkının karşısına dikilen sömürgeci devletten, kendisine umut bağlar bir şekilde çözüm beklemenin hiçbir gerçekçi yanı yoktur. Anadilde eğitim talebi hem baskı ve asimilasyona karşı mücadeleyle birlikte ele alınmalı, hem de hem fırsat eşitsizliği üzerinden eşit ve parasız eğitim talebiyle birleştirilmelidir.
Gerçek özgürlük ve eşitlik sosyalizmde! Kürt halkının ulusal özgürlük ve eşitlik mücadelesinin gerçek ve kalıcı çözümü sosyalizmle mümkündür. Ulusların eşitliğini, özgürlüğünü, gönüllü birliğini sağlayacak olan sosyalist toplum, her dilin korunmaya alınmasının da garantisi olacaktır. Bu nedenle, anadilde eğitim talebi yükseltilirken, bunun düzene karşı bir mücadele hattı ile bütünlenebilmesi gerekmektedir.
6