Κιβωτός του Κόσμου - Συνέντευξη του π. Αντώνιου

Συνέντευξη του π. Αντώνιου στο “Go on”: «Πραγματικά αυτό που γίνεται στην Κιβωτό είναι έργο Θεού»

Για την Κιβωτό του Κόσμου, από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, μίλησε στο περιοδικό “Go On”, ο εμπνευστής και δημιουργός της, ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται όλο αυτό το ταξίδι των 22 χρόνων, πατέρας Αντώνιος, με αφορμή τις εγκαταστάσεις της «Κιβωτού του Κόσμου – Κωνσταντίνος Ι. Καρέλιας» που διαμορφώνονται αυτήν την περίοδο στην Καλαμάτα.

Ας δούμε αναλυτικά τι ανέφερε στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Κυριακή Παπακωνσταντίνου και στο “Go on”, ο πατέρας Αντώνιος.

• Κιβωτός του Κόσμου: Τι σημαίνει για εσάς μετά από όλα αυτά τα χρόνια και ποιο είναι το έργο της;

Η Κιβωτός του Κόσμου είναι ένας Εθελοντικός μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός Ειδικής Μέριμνας και Προστασίας Μητέρας και Παιδιού. Στα 22 χρόνια λειτουργίας μας απευθυνόμαστε και βοηθάμε τις μητέρες και τα μικρά απροστάτευτα παιδιά, τα περισσότερα από μονογονεϊκές και άπορες οικογένειες. Φροντίζουμε να καλύπτονται οι ανάγκες τους (και των οικογένειών τους) σε σίτιση, ένδυση, υπόδηση, οικονομική ενίσχυση (πρόγραμμα «Στέγη για τη μητέρα και το παιδί»), ιατροφαρμακευτική και οδοντιατρική περίθαλψη, συμβουλευτικές και νομικές υπηρεσίες, υπηρεσίες εκπαίδευσης, κατάρτισης και εύρεσης εργασίας κλπ. Λειτουργούμε επίσης σπίτια ολοήμερης (κλειστής) φιλοξενίας παιδιών, όπου διαμένουν παιδιά κατόπιν εισαγγελικής εντολής κι ανάθεσης επιμέλειας σε μας. Διαθέτουμε τρία Σπίτια Φιλοξενίας Παιδιών σε Αθήνα (βρεφοκομείο), Άνοιξη Αττικής (φιλοξενούνται 25 αγόρια) και Πειραιά (φιλοξενούνται 25 κορίτσια). Επίσης, Σπίτια Φιλοξενίας Παιδιών διατηρούμε στον Βόλο (25 παιδιά), στην Πωγωνιανή (30 παιδιά) (800 μέτρα από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα στην επιμεθόριο) και Κόνιτσα (30 παιδιά) της Ηπείρου, Και το Χωριό παιδικής μέριμνας και προστασίας στην Χίο (50 παιδιά). Το κύριο έργο μας είναι η θεραπεία του τραύματος της παιδικής ψυχής. Όχι π.χ. η στείρα φύλαξη του παιδιού ή ένα πιάτο φαγητό, μια σακούλα τρόφιμα στο γονέα ή απλά ένα ρούχο. Θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά που μένουν στα σπίτια κλειστής φιλοξενίας να έχουν μία διαφορετική ζωή από αυτή των γονιών τους. Να σπάσει ο φαύλος κύκλος της παραβατικότητας. Να μην κάνουν τα παιδιά αυτά, όταν ενηλικιωθούν, τα ίδια που γνώρισαν από τους γονείς τους. Υπάρχει ειδικό επιστημονικό προσωπικό για να το επιτύχει αυτό και να βοηθήσει τα παιδιά, αλλά και τις οικογένειες που ενισχύουμε. Για τις μονογονεϊκές οικογένειες, άπορες οικογένειες που φροντίζουμε, προσπαθούμε τον γονέα, τη μητέρα, να της δώσουμε να καταλάβει πόσο σημαντική είναι η δική της κινητοποίηση και ενδυνάμωση. Πρέπει η ίδια να μεγαλώσει το παιδί της, και το ειδικό μας πρόγραμμα «Στέγη για τη μητέρα και το παιδί» την ενισχύει για να το πετύχει αυτό. Χρειάζεται η μάνα να παίξει ενεργά το ρόλο της ως μάνα και το παιδί της να καθοδηγηθεί από τη μάνα, για να παίξει το ρόλο του ως παιδί. Της λέμε ότι εσύ ως μάνα θα πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Ό,τι μπορείς να κάνεις εσύ ως μάνα,

εγώ να σου δώσω εφόδια να το κάνεις, αλλά θα το κάνεις εσύ και όχι εγώ. Εσένα πρέπει να βλέπει το παιδί να διαχειρίζεσαι το σπιτικό σου. Αν το κάνω εγώ για σένα δεν σε τιμώ, αλλά σε υποτιμώ. Πρακτικά πιστεύω η μάνα, η οικογένεια, όσο και δυσλειτουργική να είναι, (όχι φυσικά ακραίες καταστάσεις) πρέπει να στηριχτεί, Γιατί έτσι η ζωή του παιδιού θα είναι σίγουρα καλύτερη από αυτή που θα είχε σε ένα ίδρυμα. Η Κιβωτός του Κόσμου είναι πια μια μεγάλη οικογένεια. Στην οικογένεια αυτή ανήκουν τα παιδιά, οι γονείς, οι συνεργάτες, οι εθελοντές, οι συμπαραστάτες, όλοι. Πρόκειται για μια μεγάλη αγκαλιά αγάπης, φροντίδας και στοργής που μεγαλουργεί στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα κι έχουμε την ευθύνη να τη διατηρήσουμε και να τη μεγαλώσουμε. Πραγματικά αυτό που γίνεται στην Κιβωτό είναι έργο Θεού. Πιστεύω ότι το σχέδιο της Κιβωτού προϋπήρχε από το Θεό, απλά έπρεπε να βρεθεί αποδέκτης να το υλοποιήσει. Εγώ απλά είπα το «Ναι». Είναι μια «δουλειά» που δεν τελειώνει ποτέ. Δεν μπορείς να το αντιληφθείς αν δεν το ζήσεις από μέσα.

• Από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, ζήσατε τόσο χαρούμενες όσο και δύσκολες στιγμές. Ποιες ξεχωρίζετε;

Από την ίδρυση της Κιβωτού οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές. Και οι χαρές φυσικά επίσης. Ξέρετε εμπόδια υπήρχαν πάντα, και θεωρώ πως πάντα θα υπάρχουν. Ξέρετε, και τα εμπόδια, οι δύσκολες στιγμές έχουν και θετικό πρόσημο ανάλογα με το πώς θα το δεις. Είναι μέρος του ταξιδιού σου. Μέσα από τη σκληρή προσπάθεια δημιουργείται κάτι καλό. Κάτι, που επίσης δείχνει πόσο καλός είναι ο καπετάνιος στη φουρτούνα που περνάει. Μαθαίνουμε στα παιδιά μας πως, ό,τι αξίζει «πονάει», έχει κόπο και είναι δύσκολο να γίνει, αλλά πόσο χαίρεσαι μετά όταν τα καταφέρνεις. Το περνάμε το μήνυμα αυτό στα παιδιά μας. Οι δυσκολίες να είναι μια αφορμή για να γίνεις καλύτερος και να σωθείς. Όχι να παραιτηθείς και να καταστραφείς. Ανεβαίνει ο βαθμός δυσκολίας, προσπαθείς περισσότερο και στο τέλος γίνεται έπαινος, έρχεται η επιβράβευση. Να το δεις θετικά και όχι να λυπάσαι για ό,τι σου συμβαίνει. Να αποκτήσεις πείσμα, να γίνει το εφαλτήριο για να πας πολύ ψηλά. Να μην σε καταβάλλουν οι δυσκολίες. Δεν έχουν πάντα την «μαύρη» πλευρά. Έχουν και την «καλή» πλευρά που εσύ θα επιλέξεις να το δεις έτσι, για να τις προσπεράσεις και να γίνεις καλύτερος. Πάντα με την χάρη του Θεού, με πίστη και σκληρή δουλειά και την αγάπη του κόσμου πετυχαίνουμε τους στόχους μας, δεν σκύβουμε το κεφάλι και προχωράμε. Έχουμε αφιερωθεί στην Κιβωτό μας. Δοξάζω τον Θεό που υπάρχουν άνθρωποι κοντά μας που μας στηρίζουν και μπορούμε να πετυχαίνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας. Από μικρό παιδί θυμάμαι, άκουγα την μητέρα μου σ’ όλες τις δυσκολίες της ζωής μας να λέει πως ο Θεός δεν ευλογεί το άδικο.

Έχει ο Θεός. Δεν μας αφήνει ο Θεός. «Κανένας δεν χάνεται, για όλους βγαίνει ο ήλιος. Έχει ο Θεός!» και πράγματι έχει ο Θεός φτάνει να έχουμε πίστη, Να θέλουμε εμείς να ζητήσουμε και να λάβουμε. Τα παιδιά τα ίδια καθώς υπερβαίνουν τις δυσκολίες τους, αλλάζουν προς το καλύτερο και με γεμίζουν με χαρά και δύναμη. Παιδιά που είχαν έρθει με πάρα πολύ δύσκολο ιστορικό, που πίστευαν πως είναι ακατόρθωτο να πατήσουν στα πόδια τους, τα είδαμε εμείς να τα καταφέρνουν, να ανθίζουν, να εξελίσσονται, να είναι σήμερα οικογενειάρχες και να έχουν σπουδάσει. Εμείς αγωνιζόμαστε καθημερινά να ξανακάνουμε τα παιδιά, παιδιά. Και διαθέτουμε το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό για αυτό. Πάντα τα καλά βγαίνουν μέσα από τον δύσκολο δρόμο και με κόπο. Το εύκολο πολλές φορές ισούται με την «κακία». Θυμάστε σχετικά τον δύσβατο δρόμο της αρετής και τον άνετο δρόμο της κακίας. Αυτό αναφέρεται και στους Πατέρες της Εκκλησίας και στους αρχαίους προγόνους μας. Πρακτικά με την αγάπη που εμείς δίνουμε στους άλλους γεμίζουμε, όχι με αυτή που μας δίνουν. Όλα είναι θαύματα τα οποία πιστεύω ακράδαντα ότι δεν οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα, είναι το

Ένα παιδί σταματάει να μεγαλώνει από τη στιγμή που έπαψε να λαμβάνει αγάπη...

χέρι του Θεού όπου έρχεται και μας στηρίζει όλους στον αγώνα μας.

• Πότε αναμένεται να ξεκινήσει η λειτουργία του παραρτήματος στην Καλαμάτα και πόσο σημαντικός είναι αυτός ο χώρος για το έργο σας;

Αυτή την περίοδο οι εγκαταστάσεις μας στην Καλαμάτα «Κιβωτός του Κόσμου – Κωνσταντίνος Ι. Καρέλιας» διαμορφώνονται. Οι εργασίες ευελπιστούμε ότι θα ολοκληρωθούν σύντομα, αλλά χρειάζεται και η αγορά του σχετικού εξοπλισμού – επίπλων καθότι το σπίτι είναι παντελώς άδειο. Φυσικά όλα θα γίνουν σύμφωνα με τις τρέχουσες εξελίξεις, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα και το συμφέρον των παιδιών μας. Στα σπίτια φιλοξενίας μας διαμένουν ορφανά παιδιά, παιδιά για τα οποία έχει διαπιστωθεί, ύστερα από κοινωνική έρευνα αλλά και απόφαση από τις αρμόδιες Εισαγγελικές και Δικαστικές Αρχές, η ακαταλληλότητα - ανυπαρξία του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Δεχόμαστε καθημερινά αιτήματα φιλοξενίας από τις κρατικές αρχές από όλη την Ελλάδα και δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε λόγω έλλειψης χώρου. Στόχος μας είναι η προστασία, η φροντίδα, η εκπαίδευση και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών έως και την ενηλικίωσή τους, προσφέροντάς τους όλα τα απαραίτητα εφόδια που χρειάζονται προκειμένου να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ζωής όταν ενηλικιωθούν και να προσφέρουν στην κοινωνία. Στην Κιβωτό καθημερινά δίνουμε μεγάλο αγώνα. Το έργο μας διαπνέεται από αγάπη για τον συνάνθρωπο, θυσία, πίστη. Βλέπουμε μόνο την ανάγκη των παιδιών μας και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε με ανιδιοτέλεια. Προσπαθούμε, με λίγα λόγια, να κάνουμε σωστά και ολοκληρωμένα αυτό που έχουμε αναλάβει. Παρέχουμε στα παιδιά μας ένα ασφαλές περιβάλλον με διαμονή, σίτιση, προστασία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση, φροντίδα και αγάπη. Ως είπαμε προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να θεραπεύσουμε, επουλώσουμε σιγά σιγά το ψυχικό τραύμα και να ανθίσει ξανά η παιδική ψυχή. Δεν θέλουμε να συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος του πόνου, που είναι υπαίτιος της παραβατικότητας και δυστυχίας. Τα παιδιά μας έχουν έλλειψη αγάπης και πρέπει το κενό αυτό να καλυφθεί. Το πρόγραμμά μας είναι δομημένο στην αγάπη, στο νοιάξιμο, στη στοργή, στη φροντίδα, που έχουν μεγαλύτερη αξία από την υλική φροντίδα. Τα μεγαλύτερα λάθη προέρχονται από την έλλειψη αγάπης, που δεν πήραν τα σωστά αποθέματα αγάπης από το φυσικό τους γονιό. Ένα παιδί σταματάει να μεγαλώνει από τη στιγμή που έπαψε να λαμβάνει αγάπη, το «ζωτικό γάλα» του γονιού. Σταματάει να μεγαλώνει σωστά το παιδί χωρίς την επαρκή ποσότητα αγάπης. Αυτό το συνεχίζουμε εμείς. Το «γάλα» της στοργής, της φροντίδας, της συμπόνιας, της φροντίδας που θα ηρεμήσει την ψυχούλα τους. Για να μεγαλώσει συναισθηματικά η ψυχή του παιδιού και να ωριμάσει χρειάζεται να τραφεί με το «νέκταρ και την αμβροσία» της αγάπης, της στοργής, του νοιαξίματος. Αυτά λοιπόν τα συνεχίζουμε και τα παρέχουμε εμείς για να μπορέσουν πια ως ενήλικοι να έχουν κόψει το φαύλο κύκλο της κακής εμπειρίας που είχαν από τους γονείς τους. Διαφορετικά θα βγουν στην κοινωνία ανώριμοι συναισθηματικά και θα βλάψουν τον εαυτό τους, αλλά και άλλους ανθρώπους.

• Σε ποια φάση βρίσκεται η προετοιμασία της συγκεκριμένης δομής και πόσα παιδιά σχεδιάζεται να φιλοξενήσει;

Οι οικοδομικές εργασίες έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό. Στην πορεία των έργων προέκυψαν και απρόβλεπτες φθορές, που έπρεπε να φτιαχτούν. Μία ανακαίνιση - μετατροπή ενός ακινήτου σε σπίτι φιλοξενίας παιδιών πραγματοποιείται βάσει νομοθεσίας κι ειδικών προδιαγραφών, υλικών κλπ από την Πολιτεία που διασφαλίζουν την ασφαλή και άνετη διαβίωση των παιδιών μας. Επίσης όταν ετοιμάζουμε ένα νέο σπίτι φιλοξενίας παιδιών μας πέρα από τη χρηστικότητά του επιθυμούμε να είναι φιλικό και «ζεστό» με ζωντανά χρώματα και αντίστοιχο εξοπλισμό - έπιπλα για να νιώθουν ασφάλεια και όμορφα τα «ταλαιπωρημένα» παιδιά μας, που θα κατοικήσουν σε αυτό. Πρέπει το νέο περιβάλλον τους να είναι χαρούμενο κι ωραίο, για να ξεχνιούνται από το παρελθόν τους και να νιώσουν θαλπωρή, φροντίδα και αγάπη στο νέο τους σπίτι. Οπότε πάντα προσπαθούμε να προσδώσουμε αυτό το χαρακτήρα σε κάθε νέο σπίτι φιλοξενίας, που ετοιμάζουμε. Προβλέπουμε ότι στην αρχή θα φιλοξενηθούν 10 - 12 παιδάκια και η δυνατότητα φιλοξενίας μπορεί να αυξηθεί κοντά στα 40 παιδιά, αν κατασκευαστεί και ο έτερος χώρος φιλοξενίας εντός των εγκαταστάσεών μας.

• Ο εθελοντισμός αποτελεί κινητήρια δύναμη για κοινωνίες και σημαντικές δράσεις όπως η δική σας. Αρκεί η ανταπόκριση που υπάρχει;

Από την αρχή της Κιβωτού ο απλός ο κόσμος ήταν αυτός που αγάπησε το έργο και μας συμπαραστάθηκε με όποιο τρόπο μπορούσε. Είμαστε κατεξοχήν εθελοντικός οργανισμός και το φέρουμε και στον επίσημο τίτλο μας. Όλες οι δράσεις μας υποστηρίζονται από μια διεπιστημονική ομάδα παιδαγωγών, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων και ψυχιάτρων (εξειδικευμένο προσωπικό) και πλαισιώνονται από τους εθελοντές μας. Πάντα προσδοκούμε το καλύτερο αποτέλεσμα για την φροντίδα – διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Πάντοτε όμως υπάρχει χώρος και ανάγκη για τον συνάνθρωπο που επιθυμεί να μας βοηθήσει. Ο εθελοντισμός αποτελεί για την Κιβωτό μας ένα μεγάλο κεφάλαιο. Στηριζόμαστε στους εθελοντές μας. Η βοήθειά τους είναι απτή και ουσιαστική. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν προσφέρει την εθελοντική τους προσφορά πάνω από 3.000 συνάνθρωποι μας! Καθημερινά έχουμε 500 ενεργούς εθελοντές: εκπαιδευτικούς, μάγειρες, ιατρούς, συνοδούς και ανάλογα την επαγγελματική ιδιότητα του καθενός. Ο καθένας μας μπορεί να προσφέρει στο συνάνθρωπο. Στην κοινωνία μας υπάρχει κρίση, όχι μόνο οικονομική. Υπάρχει κρίση ηθική θα έλεγα, κρίση αξιών.

Και εάν θέλουμε να βελτιώσουμε την κοινωνία μας, να την ομορφύνουμε, θα πρέπει ο καθένας να ξεκινήσει από τον εαυτό του. Όταν ο καθένας μας πάρει την σωστή θέση που του αναλογεί στο παζλ, τότε λύνεις σιγά - σιγά το πρόβλημα, ξεκινάς μία μικρή επανάσταση δείχνοντας στους άλλους όχι το πρόβλημα, αλλά τη λύση. Δείχνεις ότι υπάρχει ελπίδα ανάβοντας το δικό σου κεράκι μέσα στο σκοτάδι αντί να το καταριέσαι. Χωρίς όλους τους φίλους μας, τους εθελοντές μας, που μας βοηθούν καθημερινά η Κιβωτός δεν θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο που έχει φτάσει σήμερα.

• Τι είναι τελικά το πιο σημαντικό για ένα παιδί; Με ποιον τρόπο μπορεί κάποιος να βοηθήσει για να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα για τα παιδιά και την Κιβωτό;

Ένα παιδί ως είπαμε, πρέπει να νιώθει ασφάλεια, την φροντίδα, το νοιάξιμο, την αποκλειστικότητα. Πρέπει να γνωρίζει ότι είσαι εκεί 24 ώρες το 24ώρο για αυτό, για κάθε πτυχή της καθημερινότητάς του. Τα παιδιά μας γνώρισαν την παραβατικότητα, την έλλειψη σεβασμού και ζούσαν μια ζωή χωρίς προοπτική και μέλλον. Στην Κιβωτό εστιάζουμε στις δικές τους ανάγκες, ακούμε τα προβλήματά τους και τους λέμε ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος ζωής. Προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε τα παιδιά, να συνειδητοποιήσουν ότι τα άσχημα που συνάντησαν στη ζωή τους έγιναν από άλλους και πως το πιο σημαντικό είναι να βιώσουν τις στιγμές της παιδικής τους ηλικίας. Τα παιδιά νοιώθουν θυμό και μνησικακία, νομίζοντας

ότι έτσι τιμωρούν αυτόν που τα έβλαψε, ενώ ουσιαστικά το μόνο που κάνουν είναι να τιμωρούν τον εαυτό τους. Γι’ αυτό ο ρόλος μας είναι θεραπευτικός. Αυτόν που νομίζεις ότι με τίποτα δεν μπορείς να συγχωρέσεις, είναι αυτός που πρέπει να συγχωρέσεις για να προχωρήσεις. Διαφορετικά θα σε βαστάει πίσω στο παρελθόν, θα σου τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια σου και δεν θα μπορείς να δημιουργήσεις κάτι καλό στη ζωή σου. Στα 22 χρόνια της Κιβωτού του Κόσμου είχαμε κι έχουμε παιδιά, που άλλοι τα θεωρούσαν «προβληματικά» και «καμένα χαρτιά», που προσπαθούμε και καταφέρνουμε να τα δραστηριοποιήσουμε και να τα αναζωογονήσουμε. Έρχονται σαν μαραμένα λουλούδια κι εμείς τα ποτίζουμε με καλοσύνη, νοιάξιμο, αγάπη και φροντίδα και τα αναζωογονούμε. Κι εκείνα μεγαλώνουν και ανθίζουν γεμίζοντας μας χαρά… Επιθυμούμε να ευχαριστήσουμε θερμά από καρδιάς τις κυρίες Ασημίνα Κ. Σπυροπούλου χήρα Κων/νου Καρέλια και Ιωάννα Κ. Καρέλια για τη δωρεά των εγκαταστάσεων και την αρχική συμβολή τους στη μετατροπή του ακινήτου αυτού σε σπίτι φιλοξενίας παιδιών. Στην Κιβωτό του Κόσμου σε όλη την Ελλάδα να ξέρετε καθημερινά δίνουμε μεγάλο αγώνα, πάντα με αγάπη για το καλό των παιδιών μας. Οι ανάγκες μας είναι πολλές και να γνωρίζετε ότι δεν έχουμε λάβει ποτέ μέχρι τώρα καμία τακτική κρατική ενίσχυση ή ευρωπαϊκή επιχορήγηση. Στηριζόμαστε αποκλειστικά στην ευαισθησία και αγάπη του κόσμου. Οποιαδήποτε βοήθεια από τους συνανθρώπους μας σε οικονομική ενίσχυση για τη συντήρηση του

Όποιος επιθυμεί πάντα μπορεί να βοηθήσει μέσω των τραπεζικών μας λογαριασμών με όνομα δικαιούχου Κιβωτός του Κόσμου ως κάτωθι: EUROBANK: 0026 0178 870100 872073 / IBAN : GR3702601780000870100872073 ΠΕΙΡΑΙΩΣ: 5023-032595-870 / IBAN: GR3801720230005023032595870 ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 100/296102-42 / IBAN: GR6201101000000010029610242 ALPHA BANK: 183002002003534 / IBAN: GR4801401830183002002003534 Επίσης, μπορεί να μας βοηθήσει με τον απλούστερο τρόπο που είναι μία κλήση ή μήνυμα στον αριθμό τηλεβοηθείας μας 19828. έργου, ή σε τρόφιμα και αναλώσιμα ή εθελοντικά με το χρόνο τους ή την επαγγελματική τους ιδιότητα είναι καλοδεχούμενη. Πρακτικά αγωνιζόμαστε κάθε μήνα να καλύψουμε τα έξοδα λειτουργίας μας για τις δομές μας σε όλη την Ελλάδα, που αφορούν (λογαριασμούς ΔΕΚΟ, βενζίνες και πετρέλαιο κίνησης για τις μετακινήσεις μας, πετρέλαιο θέρμανσης, δαπάνες συντήρησης, κάλυψη της μισθοδοσίας ειδικών παιδαγωγών και επιστημόνων (κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων κλπ).

Ark of the world - Father Antonios

Father Antonios began his clergy work in 1998 in one of the most degraded areas of Athens, where many gangs are active and where drugs are sold in almost every corner. From the first moment, he felt the need to react to what was happening around him. Little by little, he approached them through basketball and acceptance, in a humane manner, trying to talk with them about their problems, their everyday life, trying to talk to them as equals, without judging and advising them and, above all, trying to find a way to stand by them and help them in their needs. Gradually, he gained their acceptance and, step by step, their trust. Thus, with the help of volunteers, the Ark of the World was created, an organisation aiming to pull as many children as possible away from poverty and abandonment and offer them a chance to stand on their own two feet. “The children must feel that there is another world, apart from the one they have known so far. This is our

goal. Our only motivation is love and we rely on it”.