tynk wapienny z włosiem
glina z włóknami
2-48 Model dobrej przyczepności tynku [Volhard 2010].
2-47 Tylna strona warstwy historycznego tynku wapiennego na podłożu z gliny [Volhard 2010].
• Można też wmieszać w podłoże gliniane elementy zawierające wapno, z którymi tynk może reagować chemicznie. Staje się tak, gdy przy pomocy pacy z filcem wciera się szlam z zaprawy wapiennej w dobrze nawilgocony podkład gliniany. • Podłoże intensywnie wchłaniające wodę można przygotować do tynkowania przez spryskanie go zaprawą. • Historyczne, delikatne tynki wapienne na tynkach glinianych Przedstawimy tu pewną historyczną technikę, którą Franz Volhard zbadał i analizował na starych wypełnieniach konstrukcji szkieletowej [Volhard 2010]. Interesującym tu aspektem jest przyczepność na całej powierzchni glinianej cienkiego tynku wapiennego. Osiągnięto to w następujący sposób: tynk wapienny przyczepia się do łodyg wystających z powierzchni tynku glinianego o dużej zawartości słomy, ale także odwrotnie – włosie zwierzęce i ziarna piasku, będące składnikami tynku wapiennego, wciskają się w jeszcze wilgotny albo mocno nawilżony tynk gliniany. Wilgotność tynku glinianego jest ponadto sprzyjająca powolnemu procesowi wiązania wapna. Tynk wapienny wykonuje się bardzo cienki (tzn. 3–5 mm). Grubsze warstwy, z uwagi na swój ciężar, mogą się łatwo oderwać od podłoża.
Volhard przedstawia następujące czynniki przyczyniające się do lepszej przyczepności tynku wapiennego do glinianego: • grubość tynku mniejsza niż 5 mm, • piasek o ziarnistości od średniej do grubej, ze żwirem, płukany, • w tynku wapiennym duży dodatek sierści zwierzęcej, która wnika w podłoże, • powierzchnia gliniana podczas nakładania tynku wapiennego o konsystencji miękko-plastycznej, • duża gęstość słomy w podłożu (59 kg/m3), • zarysowania w celu aktywizacji słomy jako elementu pomocniczego dla przyczepności. [Volhard 2010, str. 79].
2.4 Wybór właściwego systemu tynkarskiego Kiedy wiadome są wszystkie wymagania i życzenia dotyczące tynku oraz jego powierzchni, a także znane są właściwości podłoża, to możemy wybrać właściwy dla naszych celów system tynkarski. Podczas planowania systemu określa się: • przygotowanie podłoża pod tynk, • ilość warstw (struktura tynku), • wybór rodzaju zaprawy, • rodzaj siatki (zbrojenia), jeśli to konieczne.
2-49 Jednowarstwowy tynk gliniany na jednorodnym podłożu np. na murze z cegieł glinianych, ceramicznych albo pustaków.
Podczas wyboru właściwego systemu należy zwrócić uwagę na wszystkie aspekty funkcjonalne i estetyczne budynku. Schemat pt. „Wybór systemu tynkarskiego” (rys. 2-51, str.41) wyjaśnia te kompleksowe wymagania i wzajemne oddziaływania. Przygotowania podłoża Jeśli to niezbędne, należy ustalić środki zaradcze do takiego przygotowania podłoża, aby poprawić nasiąkliwość czy chropowatość materiału budowlanego przeznaczonego do
2-50 Jednowarstwowy tynk gliniany na murze z pustaków ceramicznych.
WYBÓR STRUKTURY TYNKU 39