GLUREN BIJ DE BUREN

Al heel wat thema’s kwamen aan bod bij Gluren bij de Buren, een ontmoetingsdag in ons dorp georganiseerd door de Millenniumwerkgroep. Anno 2023 werd een muzikale editie met optredens van Louise, Dark & Stormy, Geoffrey (Meatallica), Groove Messiahs, Sounds Familiar, linedance @ Equus Sensus en het slotlied van de Millenniumwerkgroep met begeleiding van Cindy Rosseel. Bedankt aan alle deelnemers, muzikanten en helpende handen. Het was een topeditie. Het vervolg van deze succesreeks wordt overgedragen in de handen van Millenniumwerkgroep 2.0.

Terugblik op een geslaagd grootouderfeest

“Eindelijk kon er na drie coronajaren weer een grootouderfeest georganiseerd worden. Een bijzonder feest waar grootouders en kleuters ontzettend naar uitkeken”, vertelt directeur Jente Hugaert in haar openingswoordje: “We zijn ontzettend blij en zetten jullie vandaag extra in de bloemetjes. Sommige grootouders hebben immers echt lang moeten wachten op vandaag. Ook voor mij is dit mijn eerste grootouderfeest ondanks het feit dat ik reeds mijn derde schooljaar fiere directeur van De Bosbes ben. Ik keek samen met het hele team ongelooflijk uit naar deze feestelijke dag.”

“Het samenwerken met de grootouders ligt me immers zeer nauw aan het hart. Wie het geluk heeft als kind of ouder om grootouders dichtbij de opvoeding te mogen voelen, weet hoe kostbaar dit is”, getuigt de directeur. “Zelf ben ik zeer vaak geweest bij mijn grootouders die in Loppem woonden. Jammer genoeg zijn ze alle vier al overleden maar ze mochten tot een zeer gezegende leeftijd genieten van het leven en daar ben ik vooral heel dankbaar voor. Dankbaar voor al datgene dat ze me extra meegaven want ze hebben mij absoluut meegevormd tot wie ik vandaag ben. Ze toonden wat echt luisteren was, wat tijd maken voor elkaar is en wat zorgen voor mekaar is. Mijn ene grootmoeder leerde me rozijnenbrood bakken en Petit-beurretaart maken. Mijn grootvader leerde me groenten telen, aardappelen meer dan een winter goed bewaren, bonen trekken, pudding met speculooskoekskes eten. Ze leerden me dankbaar zijn voor de heel kleine, eenvoudige dingen. Ik herinner me ook nog de grote pot appelmoes op het vuur”.

“Met mijn andere grootmoeder, weeskind opgevoed in het klooster bij de zusters en later kleuterjuf geworden, kon ik eindeloos over onderwijs praten. Er was geen mens zo inhoudelijk geïnteresseerd in mijn studies als zij, zelfs al was ze toen al bijna 90 jaar. Net als zij, geachte grootouders, verleggen jullie ook elke dag die steen in de rivier voor jullie kinderen en kleinkinderen. Velen onder jullie zijn nog lang aan het werk en nemen misschien nu al de zorg op voor eigen ouders, de kinderen én de kleinkinderen. Een zeer bijzondere en uitdagende levensfase. Uit dankbaarheid voor alles wat jullie betekenen voor onze Bosbesjes, bieden de kleuters jullie vandaag, met heel veel warmte een show vol liefde aan.”

De kleuters brachten samen met hun juffen een verhaal over liefde en vriendschap. De show startte met een carnavalsfeest op een echt podium met echte spotlights en meer dan 250 mensen in het publiek. Daarna passeerde er op het podium een stoet van kleurrijke dieren, die allen het beste van zichzelf gaven. Als rode draad doorheen het verhaal was er een heel bijzonder muisje dat op zoek ging naar iets heel bijzonders. De toeschouwers genoten met volle teugen en bleven na de show nog even napraten met een drankje en een knabbeltje.

Naast de kinderen kregen ook directeur Jente, de juffen en de medewerkers achter de schermen een daverend applaus: Juf Liesbeth, Juf Jasmijn, Juf Sharon, Juf Heike, Juf Celine L., Juf Céline B., Juf Joyce, Juf Mieke, Juf Bénédicte, Juf Sabrina, Jo D. die voor klank en licht zorgde, fotograaf Dirk, meester Geert die voor de technische ondersteuning zorgde en een handvol vrijwilligers die een handje toestaken achter de schermen en aan de bar.

Wanneer mag mijn kind naar de kleuterklas ?

Zodra uw kind 3 jaar oud is, mag het op eender welk moment instappen. Is het kind 2,5 jaar oud, dan mag het naar de kleuterklas: op de eerste schooldag na elke schoolvakantie, op de eerste schooldag van februari of op de eerste schooldag na hemelvaartsdag.

• Kinderen geboren tot en met 17/10/20 kunnen instappen op 17/04/23

• Kinderen geboren tot en met 22/11/20 kunnen instappen op 22/05/23

• Kinderen geboren tot en met 01/03/21 kunnen instappen op 01/09/23

• Kinderen geboren tot en met 06/05/21 kunnen instappen op 06/11/23

• Kinderen geboren tot en met 08/07/21 kunnen instappen op 08/01/24

• Kinderen geboren tot en met 01/08/21 kunnen instappen op 01/02/24

• Kinderen geboren tot en met 19/08/21 kunnen instappen op 19/02/24

• Kinderen geboren tot en met 15/10/21 kunnen instappen op 15/04/24

• Kinderen geboren tot en met 13/11/21 kunnen instappen op 13/05/24

Maak kennis met Koninklijke handbooggilde ‘De Hertenschutters’

Hertsberge telt veel verenigingen. Het zijn deze verenigingen die het kloppend ‘herte’ zijn van onze gemeente. We maken even nader kennis met de Koninklijke handbooggilde ‘De Hertenschutters’. De statuten vermelden een helder doel: “het boogschieten te stimuleren, haar leden en jongeren het boogschieten laten beoefenen alsook de traditionele waarden van een handbooggilde in ere te houden”. De vereniging is competitief en heeft zich meermaals onderscheiden met schutterstitels. De gilde bleef niet onopgemerkt door de Europese overkoepelende organisatie “Ordo Nobilis Papegay” en kreeg de eer opgenomen te worden voor haar verdiensten voor de schutterij in het algemeen. In de jaarlijkse investituur van de orde worden verdienstelijke schutters gemedailleerd of een bijzondere titel toegekend. Maak kennis met René Decoster, hoofdman van de gilde en 51 jaar actief als bestuurslid en schutter.

René kun je toelichting geven over deze bijzondere sport?

“Onze vereniging beoefent een zeer oude sport: het handboogschieten. Er zijn verschillende disciplines in het competitieschieten. Je kunt met de kruisboog of met een gewone handboog schieten op een doel of op gaaien. Wij schieten op een doel 17m op een liggende wip. De schutters schieten op ‘vogels’ of ‘gaaien’. Dat zijn kleine blokjes van 1cm² waaraan een borstel in een kleur bevestigd is. Ooit hadden deze doelen de vorm van een vogel of papegaai. De doelen zijn veranderd, maar de naam is gebleven. Onze vereniging is erin geslaagd de tradities in ere te houden. Naast de liggende wip zijn er ook verenigingen die op een staande wip schieten. Dit zijn de palen of ‘persen’, getopt met een waaier, die je hier en daar nog in dorpen ziet staan.”

Boogschieten doet ons denken aan indianen of middeleeuwse toestanden. Gebruiken jullie nog die oude bogen?

“De oude lange boog is verleden tijd. We gebruiken een katrollenboog zonder vizier. Speciale mikinrichtingen worden bij ons niet toegelaten. Het is niet de duurste en beste boog die de beste schutter maakt. Het boogschieten is een zeer technische sport. Een goede schutter heeft conditie en beheerst alle aspecten van het schieten. Iedereen kan het leren. De houding, het mikken, de ademhaling, een vaste hand en het opspannen en lossen van de boogpees hebben invloed op het schot. Het is een sport die jong en oud kan beoefenen. Je vult deze individuele sport in als hobby, amusement of competitie. Als hoofdman heb ik er altijd werk van gemaakt om jongeren aan te trekken tot deze traditionele sport. De gaaien hebben een verschillende puntenwaarde. Er zijn de hoofdvogel, de zijvogels, de kallen, de uil, de gewone gaaien, de speciale en de katrientjes. In de gilde zijn er nog veel oude termen en tradities bewaard gebleven wat ook de bedoeling is.”

De bestuursleden van de Koninklijke handbooggilde nodigen dorpsgenoten uit om kennis te maken met de handboogsport.

Kun je ook met andere bogen of wapens schieten bij jullie?

“Er zijn schuttersverenigingen die met kruisbogen schieten, maar bij ons is dit niet mogelijk.”

Hoofdman is wel een eigenaardige titel. Zijn er nog andere titels in een schuttersgilde?

“Het handboogschieten gaat terug tot de middeleeuwen en we duiden onze bestuursfuncties zoals voorheen aan als hoofdman, stadhouder, deken, hofmeester, griffier, trésorier en raadslid. Daarnaast is er de jaarlijkse titel van koning(-in). De hoofdman is de voorzitter van de gilde. Dat laat niet na dat onze gilde een moderne en dynamische vereniging geworden is. De evolutie van de gilde kun je lezen op onze website.”

Is boogschieten gevaarlijk?

“Een boog is en blijft een krachtig wapen. De pijlen hebben een stompe en dus geen scherpe kop. We hechten bijzondere aandacht aan de veiligheid op de schietstand. De hofmeester en deken zorgen ervoor dat alles veilig en correct gebeurt. Er is nooit meer dan een schutter tegelijk actief en buiten deze schutter mag niemand de schietstand betreden.”

Waar vinden we jullie vereniging terug in Hertsberge?

“Vroeger vond je ons in een aanbouw van café ‘Het Oud Gemeentehuis’ beter gekend als ‘bij Marietje’. Met corona en het sluiten van ons lokaal konden we dankzij de burgemeester, de gemeente en onze trouwe sponsors een nieuwe mobiele schietstand inrichten in de zaal ‘t Bulscampvelt. De burgemeester verzekerde ons dat we ook in de toekomst een plaatsje krijgen in de nieuwe zaal. De ultieme droom na zoveel zoeken en aandringen een vaste stek te krijgen wordt dan eindelijk waar.”

Corona was voor veel verenigingen een moeilijke periode. Hoe was de impact voor jullie vereniging?

“Het was zeker geen makkelijke periode. Alle activiteiten werden meer dan een jaar opgeschort en bij het heropstarten kenden we een kleine terugval van leden. Actueel hebben we zo’n 40 leden, waarbij er 30 regelmatig aanwezig zijn. Onze gilde staat open voor jong en oud. Een derde van de leden is jonger dan dertig en dat is goed. We proberen ook ons bestuur te verjongen. Vriendschap en sociaal contact dragen we hoog in het vaandel. Er is een gezonde competitiegeest onder de schutters zonder al te fanatiek te zijn. Onze competitie loopt van oktober tot april, met in oktober de Koningsschieting. De schutter die de hoofdvogel afschiet na het afkampen, wordt de nieuwe koning of koningin. We sluiten het jaar af met een banket en huldiging van onze kampioenen. In de zomer wordt een sociale ‘zomeractiviteit’ georganiseerd voor de leden en hun familie. Dit jaar namen we deel aan een internationale bijeenkomst van Europese schuttersgilden dat in Brugge plaats vond: de Nobele Orde van de Papegay.”

Snoeiwerk

Lieven Vandevelde

Lieven Vandevelde

Rooiveldstraat 68

Rooiveldstraat 68

8020 Waardamme-Oostkamp 050/27 82 04

8020 Waardamme-Oostkamp

82 04

497//72 65 63

Hoe kun je lid worden of kennismaken met de sport?

497/72 65 63

Snoeiwerk tuinen Lieven

Plaatsen afsluitingen

Snoeiwerk

Plaatsen afsluitingen

Aanleg en onderhoud van tuinen

“Onze gilde organiseert initiatieschietingen voor verenigingen of bedrijven als teambuilding en kennismaking met het handboogschieten. Dit is steeds een gezellig samenzijn, met bijzondere aandacht voor de veiligheid bij het schieten. We zijn ieder jaar aanwezig op Hertsberge kermis waar je kunt proeven van onze sport. Of je kunt vrij komen kijken en kennismaken met een schieting elke woensdagavond om 19 uur in zaal ’t Bulscampvelt.”

Interesse? Lees meer op www.dehertenschutters.be of neem contact op met de hoofdman via dehertenschutters@gmail.com

Auteur: Dirk Laforce

8020 Waardamme-Oostkamp

050/27 82 04

0497/72 65 63

Wat me raakt, wil ik overbrengen in een schilderij

Te gast bij Jessie Descheemaecker aka Jeke

Op de flyer van ontmoetingshuis Het Hertenbos prijkt het werk van Jessie Descheemaecker. We zien een schilderij van een voorovergebogen zittende vrouw, volop in zichzelf gekeerd. Ze komt los van zichzelf in haar wezenlijke vorm en wordt omringd door vlinders. Jessie woont ondertussen 10 jaar in de Muntestraat, samen met haar kinderen Fay en Indy. Overdag werkt ze als kleuterjuf in de Permekeschool in Jabbeke. Een groot deel van haar vrije tijd spendeert ze samen met haar schilderkwasten en acrylverf. Haar inspiratie haalt ze uit wat ze zelf beleeft en vooral waar woorden soms tekort schieten. We gingen bij haar langs om haar verhaal op te tekenen en te delen. Verbinden, mensen ontroeren en haar verhaal delen blijkt de grote drijfveer voor haar hobby.

Schilderen Jessie, wanneer begon je met deze artistieke hobby?

“Al van kinds af aan was ik graag creatief bezig. Wanneer ik vroeger met mijn ouders naar de Ardennen ging, had ik vaak mijn schetsboek mee. Ik hield wel van tekenen. Het schilderen op doek ben ik pas drie jaar geleden gestart. Een vriend van me gaf hij me een schildersezel als verjaardagscadeau en ik ben er meteen mee aan de slag gegaan. Mijn badminton moest ik even stopzetten. De leeftijd en het vele uren sporten vroeger, brengt ondertussen wat ongemakken met zich mee.”

Heb je hiervoor een opleiding gevolgd? Of vloeit deze schoonheid helemaal vanzelf uit je handen?

“In mijn opleiding kleuteronderwijs heb ik wat technieken gezien maar deze waren vooral om in de klas toe te passen. Verder had ik interesse om deel te nemen aan een reis naar Frankrijk, waarbij je schilderles combineert met effectief schilderen in openlucht, maar dat was steeds tijdens het schooljaar. Dat lukt niet voor mij helaas. Over kleurgebruik en technieken kun je trouwens veel online terugvinden.”

Je werken bevatten sterke emoties merk ik.

“In de werken op doek kan ik voluit mijn emoties uiten. Ik ging er in eerste instantie mee aan de slag voor het verwerken van mijn verdriet bij het verlies van Rudy. Mijn partner, mijn zielsverwant, stierf in oktober 2014 na een slepende ziekte. Dat heeft me in mijn diepste fundamenten geraakt. Het werk met de zittende figuur en de vlinders is geïnspireerd op mezelf. Ik zat vaak op het staketsel in Bulskampveld te schrijven. Dan zit je daar en voel je je wel naakt. Werken als ‘Meeting in the afterlife’, ‘Too much’ en

“Ik vind het heel bijzonder als mensen zich emotioneel openstellen bij het zien van mijn schilderijen.”

‘Emotional damage’ zijn voorbeelden van werken waar verdriet, onmacht, pijn duidelijk aanwezig zijn. Ondertussen zijn mijn werken ook geëvolueerd naar hoop, positiviteit, energie.”

Hoe begin je aan een werk?

“Soms teken ik wat schetsen met potlood op het doek, maar niet altijd. Zeker voor abstracte werken, is dat niet nodig. Bij niet-abstracte werken weet ik vooraf wel waar ik naartoe wil. Dan zoek ik eventueel foto’s op, bijvoorbeeld ‘naakt zittende vrouw’. Op de beelden die ik vind, verzamel ik elementen die ik goed vind en dan maak ik daar nog mijn eigen versie van. Of ik baseer me op natuurfoto’s die me raken. Wat me raakt, dat wil ik graag overbrengen in een schilderij. Bij het werk ‘Emotional Damage’ ligt dan weer een hand op de schouder van een man. Samen met mijn dochter Fay hebben we die pose zelf gemaakt en er een foto van genomen. Zo kon ik het heel waarheidsgetrouw schilderen. Het werk ‘Let me’ was mijn zoon Indy in coronatijd.”

Schilder je dan thuis en alleen? Of zou je het fijn vinden om met andere schilders samen te werken?

“Schilderen kan ik perfect thuis doen. Veel werken maak ik in alle stilte in mijn warme woonkamer. Geen mensen rond me. Helemaal in het verhaal zitten. Als het een abstract werk is, dan gaat het om beweging en zet ik mijn muziek luid. Als ik begin te spatten moet ik wel in mijn garage werken.”

Welke muziek zet je op?

“Gevoelsmatige muziek vooral. Dat kunnen passionele Italiaanse liedjes van Eros Ramazzotti zijn, maar ook de emotionele muziek (met vooral een boodschap) van de mama van een kindje op school ‘Me Asa Weyo’ vind ik zalig om te beluisteren.”

Bouw je als kunstenaar een specifiek netwerk van kennissen op?

“Ja, sneller zelfs dan ik dacht. Alleen merk ik dat schilders niet makkelijk delen welke techniek ze voor bepaalde elementen gebruiken. Tot je na verloop van tijd een vriendschappelijke band krijgt, dan verandert dat enigszins wel. Dan vertellen ze je die zaken wel makkelijk. Is het bescherming van hun vak? Ik weet het niet, maar het viel mij alvast op. Ik heb me aangesloten bij de Heem- en Kunstkring Ruddervoorde en het Blankenbergs kunstcollectief. Ik probeer ook zelf tentoonstellingen te bezoeken, binnenkort Tilburg en zo kom je andere kunstenaars tegen, dat vind ik wel fijn.”

Heb je zelf interesse in kunstgeschiedenis en stromingen of schilderstijlen?

“Mocht ik veel tijd hebben, zeker. Ik vind het superleuk om tentoonstellingen of kunstgalerijen te bezoeken. Enkel de stap om alleen in een stad te gaan wandelen

Kom de werken van Jessie bewonderen op de tentoonstelling in het Hertenbos gratis toegang za 27, zo 28, ma 29 mei en do 1 juni van 14.00 tot 17.00 uur of tijdens de nocturne op vr 2 juni tussen 16.00 en 21.00 uur. was niet zo makkelijk. Dat is toch wel een brug waar je overheen moet. Vroeger deed ik dat nooit. Nu durf ik dat al eens vaker te doen. Dan rijd ik naar Knokke en ga galerij in, galerij uit. Ik hou ervan heel aandachtig te kijken naar bepaalde werken. Hoe hebben de schilders dat puur technisch gemaakt? Wat niet zo evident is, is om zelf ontroerd te raken bij het werk van iemand anders. Ik kan er soms ideeën uithalen en ik kan het perfect heel mooi vinden, maar iets wat mij raakt, wat mij niet loslaat, dat heb ik eigenlijk nog niet vaak gezien.”

Waar zijn je werken te zien?

“In maart vorig jaar waren mijn schilderijen een periode in de Valkaart te zien, in de hal naast de trap. Ook aan een tentoonstelling in de Raat nam ik twee keer deel. De hele zomer hingen mijn werken in het gemeentehuis van Langemark. Verder zijn werken van mij te zien in bistro Bon Appetit in Roeselare, bank- en verzekeringskantoor Crelan in Tielt en een meubelzaak in Pittem. Zo krijg je wel wat visibiliteit. Ik had ook heel graag in hotel Van der Valk een aantal werken gehad, al is het maar eentje in de inkom. Ik heb voorzichtig wat contact gelegd, maar het is me nog niet gelukt. Daarnaast lopen nog gelegenheden zoals in het Hertenbos Hertsberge (mei-juni), Groenhove Torhout (juli) wellicht in Makkum Nederland (2024) en Lissewege (juni 2024).”

Vind je het fijn om de reacties van het publiek te zien?

Hoe lang werk je doorgaans aan een schilderij?

“Sommige abstracte werken kan ik in een dag afwerken. Dan moet ik eraan kunnen doorwerken. Bij andere types werken gebeurt dat in verschillende dagen. Eerst het tekenen en schetsen, de perspectieven erin krijgen. Voor bepaalde werken zijn er verschillende lagen verf nodig, waardoor ik soms moet wachten tot de onderliggende laag droog is.”

“Zeker, dat vind ik minstens even leuk als het schilderen zelf. De gesprekken die je aangaat met mensen die geïnteresseerd zijn in je werk en die zich afvragen wat het verhaal erachter is. Als ik bezoekers open vertel over Rudy en wat ons is overkomen, merk ik dat ik bij mensen ongelooflijk veel kan losmaken en ze zelf ook beginnen te vertellen. Dit gaat niet alleen over pijn, onmacht en verdriet maar ook over hoop en levenslust. Verder merk ik dat bij veel mensen de huidhonger sinds corona extra speelt, alsook het puur verbinden met mensen, deze gesprekken komen naar boven als ze de emotie voelen in mijn werken.” ruwe balken. Dat wil ik vertalen naar kunstwerken. Dat wordt dus wat met aarde- en zandtinten en met verdikkingsmiddelen voor een 3D-effect.”

Zou je het leuk vinden om schilderen als job te

“Ik denk dat het te veel druk met zich meebrengt. Nu schilder ik wanneer ik de moed en de tijd ervoor heb. Als het je inkomen gaat bepalen, kun je niet meer zo bevrijdend werken. Wanneer je oog moet hebben voor verkoop, kom je al gauw bij galerijen terecht en die verwachten dat je herkenbare reeksen aflevert. Mijn emotie daarentegen is doorheen de tijd niet hetzelfde, dus die vrijheid wil ik wel behouden.”

Heb je een tip voor mensen die net als jij willen

“Doe je eigen ding. Vertrek vanuit jezelf en vind er je

Bedankt Jessie voor het openhartig gesprek. Wie haar werken wil bewonderen kan op 27, 28, 29 mei of 1, 2 juni terecht in Het Hertenbos of op

Auteur: Judith Debecq

Ingrediënten voor de bodem: 140g ontpitte (medjoul)dadels, 16g pure cacaopoeder, 45g kokosrasp, 40g kokosolie in vaste vorm, 24g ahornsiroop, 162g noten naar keuze (ik gebruikte een mengeling van cashew, pecan en hazelnoot) en een snufje zeezout.