Daan GiEliS °1988, beringen
op zoek naar het beeld “Wat is voor mij een beeld?’ is de vraag die de jonge, zoekende stormram Daan Gielis zich stelt. Hij getuigt in deze expo alweer dat ie goed - en uiterst stijlvol – een eigen weg aan het bewandelen is. Zijn roze/paarse monoliet is om te stelen. De vorm is streng en perfect, maar doordat de natuur vrij spel kreeg bij het gieten in polyester, sluipt er leven in de vorm van barsten en belletjes in. De doorzichtige pilaar speelt ook met licht. “Mijn droom is hem ooit in een Amerikaanse woestijn te droppen om het licht van de ondergaande zon erin onder te zien gaan.” Ook bij een andere sculptuur, met zeshoeken en oranje glas, laat Gielis zijn werk schilderen als een glasraam. “Als de zon door het glas schijnt, krijg je dat mooie licht dat mij doet denken aan een autorit in de ondergaande zon.” We willen mee, on the road. Gielis is nog jong en zoekende, vandaar dat zijn derde werk - een klein ‘drolletje’ gemaakt van isolatiemateriaal en vernoemd naar een nummer van dj Shadow - iets compléét anders is. Grenzen aftasten. Koen Van de Broek wisselt werk met hem uit: dat wil ook al iets zeggen.
Deze kunstenaar toont tijdens No Movement de sculptuur Dusk pt. II, gemaakt van polyester, waarin oudere objecten zijn verwerkt. Hij heeft in lagen kleur op kleur aangebracht en laat de barsten voor wat ze zijn. De constructie laat op transparante wijze alles zien wat erin verborgen zit. Het is puur bedoeld als iconische vorm. Hij verwijst zelf naar de filosoof Heidegger die in zijn Der Ursprung der Kunstwerkes een lans breekt voor kunst die in-zichzelf-staat, die zijn eigen wereld in zich draagt. Tegenover zijn obelisk plaatst Gielis het minuscule Organ donor als confronterende dialoog. De derde sculptuur Honey, honey combineert metaal en glas op een houten, dunne sokkel. Het kan refereren aan een bijzettafeltje uit de jaren ’60 - ’70 bijvoorbeeld, maar daar gaat het niet om. De kunstenaar verdedigt dat men de sociaal-politieke context moet wegdenken, om het beeld àls beeld te kunnen beschouwen. In het andere geval zou er geen esthetische ervaring kunnen bestaan van de zeshoek als geometrische structuur.
Christof Rutten
Een selectie van voorbije tentoonstellingen: - ‘De keuze van Koen van den Broek’, groupshow, White Caps Galerie, Antwerpen (2009) - ‘Center of Mass’, groupshow, Lokaal01 Galerie, Antwerpen (2010) - ‘XXI-into Dada’, Arteventuno, Hasselt (2010 ) - ‘PIHNDY’, mastershow and DANNY DONDER, CIAP galerie, Hasselt (2010) - ‘Fris VIII’, groupshow, Galerie Jan Colle, Gent (2010) - ‘Morning Glory’, duoshow, Galerie Tzarart, Antwerpen (2011) www.daangielis.be
Joannes Késenne