Een effectieve belangenorganisatie ontbrak, zodat de individualistische pers kwetsbaar was in de constante concurrentiestrijd met grote concerns. Dat deze problemen niet werden opgelost, weet TB grotendeels aan de incompetente leiding bij veel bladen. Kranten en tijdschriften waren onderwijl een belangrijk slagveld in de strijd tegen radicaal rechts. Völkische en andere extremistische tijdschriften schoten als paddenstoelen uit de grond, terwijl ook respectabele instituten naar rechts afdreven. Vooral die laatste ontwikkeling vond TB gevaarlijk. Kleine, nieuwe, schreeuwerige blaadjes waren niet zo relevant, maar de bestaande bladen dreigden hun lezerspubliek mee te slepen. Er waren maar weinig journalisten die in de ogen van TB op het juiste spoor zaten. Door het gesloten karakter van de journalistiek dienden jonge talenten als Joseph Roth zich maar mondjesmaat aan, en als zij er al waren, werd hen vaak de mond gesnoerd door oude hoofdredacteuren.395 Het was hoog tijd voor een fikse ‘Blutauffrischung’ (‘bloedverversing’).396 De slechte kwaliteit van de Duitse pers was een gevaar voor de samenleving. TB concludeerde dat ‘die Abgeschnittenheit von den Ereignissen der Welt der natürliche Zustand des Berliners von heute ist’.397 Onverschilligheid en slechte informatie maakten burgers vatbaar voor radicalisme. Daarom bleef TB kritiek leveren, en zelf het goede voorbeeld geven. De voortschrijdende ‘Verdummung’ van het publiek moest worden tegengegaan.398 De grote kranten werden nu nog ‘mehr gelesen als geglaubt’.399 Zij moesten hun belofte inlossen en een pijler van een gezonde, participatoire democratie worden.
Haedecke, ‘Die deutsche Presse’, 41. Ibidem, 44. 397 Stefan Großmann, ‘Tagebuch der Zeit’ TB 4 (17-10-1923) XLVI 1585-1588, aldaar 1587. 398 m., ‘Aus dem Tage-Buch. Provinzjournalisten’ TB 2 (29-1-1921) IV 123-124. 399 Stefan Großman, ‘Tagebuch der Zeit’ TB 5 (13-12-1924) L 1749-1750, aldaar 1750. 395 396
109