beslist niet achter op de tot dusver beschreven Nederlandse literaire representaties van de dandy, want hij is zo mogelijk nog opmerkelijker. Flanor onderscheidt zich niet zozeer door de extravagantie van zijn uiterlijk, als door zijn voortdurende zoektocht naar sensatie, die zeer bepalend is voor het leven dat hij leidt.90 Daarnaast is hij te kenmerken als een optimist, een eigenschap waarmee hij bij veel mensen in de smaak valt en niet in de laatste plaats de schrijver zelf, want deze schrijft over de student de volgende lovende woorden: Flanor was de uitdrukking van die karakter-nuance welker naam men poogt te schilderen wanneer men, met hartelijkheid op het bijvoeglijkenaamwoord drukkende, iemand een goeden vent noemt. Hij was vol grappen, guitenstreken, dwaasheden, echter hield hij niet van die welke een ander roekeloos benadeelen noch van degenen die zich op dergelijke baldadigheden, uit gebrek aan smaakschheid des geestes, toeleggen. Hij had eene inborst en eene gezondheid van ijzer, en was een knappe jongen naar ziel en naar ligchaam, maar hoe hem de kennis was aangewaaid begreep niemand, want hij was zeer zelden op zijne kamer en zeer dikwijls aan de rol.91
Flanor voldoet hiermee aan het derde oertype, dat van de avontuurlijke dandy. Hij wordt gekenmerkt als iemand met een groot hart, als de geïdealiseerde strijdlustige voor wie geen uitdaging te groot is en die het leven en alles wat het te bieden heeft met de grootst mogelijke passie omhelst. Flanor is hiermee een duidelijke vertegenwoordiger van het Byroniaanse dandyisme. Omdat hij een bewonderaar was van de Engelse literatuur is het goed voorstelbaar dat Klikspaan met Flanor doelbewust een dandy probeerde neer te zetten naar het statuur van
90 Het zal de lezer niet ontgaan dat de naam Flanor veel doet denken aan de flaneur. Men moet echter niet vergeten dat termen als ‘flaneur’ en ‘flaneren’ in de jaren 1840 veelgebruikte modewoorden waren. Een andere verklaring is dat Flanor zich evenals de flaneur graag laat meeslepen door het gebeuren in de stad. Een duidelijk verschil met de flaneur is echter de uitgelatenheid waarmee Flanor zich met al zijn stedelijke ervaringen engageert. 91 Ibidem 326-327.
39