ฉบับ ๑ ตามรอยธรรม
๓๔ ผู้ไม่ประมาทในความตายแท้จริง ภิกษุทั้งหลาย ! มรณสติ (การระลึกถึงความตาย) อัน บุคคลเจริญ ทำ�ให้มากแล้ว ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่ หยั่งลงสู่นิพพาน มีนิพพานเป็นที่สุด. พวกเธอเจริญ มรณสติอยู่บ้างหรือ ?
ภิกษุทง้ั หลายกราบทูลตอบ และพระผูม้ พี ระภาคได้ตรัสต่อไปว่า;
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุพวกทีเ่ จริญมรณสติอย่างนีว้ า่ “โอหนอ เราอาจจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงวันหนึ่ง คืนหนึ่ง... ดังนีก้ ด็ ,ี เราอาจมีชวี ติ อยูไ่ ด้เพียงชัว่ เวลากลางวัน... ดังนี้ ก็ดี, เราอาจมีชีวิตอยู่ได้เพียงชั่วขณะที่ฉันบิณฑบาตเสร็จ มื้อหนึ่ง... ดังนี้ก็ดี, เราอาจมีชีวิตอยู่ได้เพียงชั่วขณะ ที่ฉันอาหารเสร็จเพียง ๔-๕ คำ� เราพึงใส่ใจถึงคำ�สอน ของพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด การปฏิบัติตามคำ�สั่งสอน ควรทำ�ให้มากแล้วหนอ” ดังนี้ก็ดี, ภิกษุเหล่านี้ เราเรียกว่า ยังเป็นผู้ประมาทอยู่ ยังเจริญมรณสติเพื่อความสิ้นอาสวะช้าไป.
87