Joan Francés Blanc – Heisei
godaric moriscon : quate cason dens lo vueit de la galihòrça, e un estot nhacat per un tigre de Heisei. Aqueth herum qui semblèva un gran cat nhaquèva e emposoèva la sang. Lo herit seré estat minjat peu tigre si d'autes godaric n'avèvan pas tirat pèiras a la bèstia. Au cap de tres minutas comencèt de's trobar mau. La soa cara vasot blanca, puish blava e moriscot en tot desgolir ua bava afrosa, barrejada de sang. Ense calot ueit òras end'arribar suu plan, e autanlèu nse hiquèm a l'acès que lo dia vertadèr avèva començat. Suu plan n'i avèva pas leons de Heisei, ac aprengom aprèps, mes tigres qui s'esconèvan de la calor, eths tanben, e dens las tutas qui avèvam trobadas ende ns escóner deu caud deu dia, nse trobèm mus a mus damb aqueth herumi. Un vintenat de godaric moriscon, emposoats peu nhacar deus tigres. N'èram pas mei que setanta tres deus cent qui èran partits de la plana de Baïsa e de l'arriu gran (qu'apèran Garona, adara). En tot caminar dens lo dia petit que seguiscot, cadom sus un punt d'aiga damb piadas de bestiar. Lo Jan d'Arrós, qui èra damb nosaus, digot au cap qu'èran tralhs de iacs. J'avèva autes piadas d'ongulats qui devèvan estar unicòrns, ua traca de chivau petit damb un còrn, qui èra autoctòn ací, e que sabèvi que's podèva amechar. Segon lo Jan qui avèva, dens las soas annadas d'estudis orientalistes, visitada China de Bisa, l'escabòt devèva comptar enter tres cents e cinc cents bèstias. E j'avèva un vintenat d'unicòrns, çò qui volèva díser autant d'òmis. Decidigom de nse partatjar enter quate grops. Lo mei gròs, damb lo nòste capdau, demorèt au punt d'aiga. Los autes tres, comandats peu Jan d'Arrós, peu Benhat d'Iribarne e per jo, devèvan anar mei luenh cercar bòrdas o escabòts mei petits ende'us panar. Lo Benhat Iribarne - cresi que ne t'èi pas enqüèra parlat d'eth, èra un cantaire deus bons, un qui hasèva cantas, un bertsolari, com disèva dens son parlar de Benavarra. Me hè dòu de ne l'aver pas podut conéisher miélher. Dens lo men grop j'avèva nau òmis. Tres de la mia centuria, e los autes cinc de la medisha petita vila de Lutz de Heisei. Au moment de repartir los òmis enter los tres grops, dus godarics d'ua auta centuria n'avèvan pas volut venir damb jo. Disèvan que volèvan pas créder un sharnègo. Lo Jan Pèir de Salanava los avèva représ damb eth dens lo grop qui esperèva au punt d'aiga, en tot díser que disèvan aquò pr'amor qu'avèvan dilhèu páur d'anar mei luenh e de combàter, e m'avèva dats autes godaric de Lutz. Ei encuèra cap a Bisa que partiscom. Ac sèi qu'avèvi ua bossòla damb jo, e tanben un arrelòtge vielh de Tèrra-Mair qui'm serviscot enqüèra quauques annadas 35