W przestrzeni medialnej
dek naszego duszpasterstwa. Myślę, że tak pojęta służba ma ogromne znaczenie dla ludzi mediów. Czy praca jezuitów w mediach charakteryzuje się czymś szczególnym? Tym szczególnym, czym się różni wszelka praca jezuitów. Przede wszystkim mamy doświadczenie Ćwiczeń Duchowych, które można przekazywać innym. Myślę, że to doświadczenie jest równoległe do tego, co się dzieje w mediach. Ignacy w Ćwiczeniach Duchownych mówi o kształtowaniu wyobraźni, o uplastycznieniu wyobraźni, które jest bardzo ważne. My, jezuici, mamy to narzędzie i możemy z niego brać garściami. Od tej strony potrzebujemy mniej, jeśli chodzi o studia czy specjalistyczne wykształcenie, bo mamy to jakoś zaszczepione bardzo wcześnie. Czego się uczymy w Ćwiczeniach Duchowych? - Rozumiejącej interpretacji Słowa Bożego i przeniesienia tego, co jest w Ewangelii, na moje osobiste doświadczenie życia. Tym są właśnie media. One pośredniczą między doświadczeniem rzeczywistości przez twórców programów a ich odbiorcami. To doświadczenie przekazują widzom uruchamiając ich wyobraźnię i ukazując im jakiś sens. My, jezuici, mamy to wszczepione od nowicjatu i rozwijamy tę umiejętność przez całe nasze życie. Jeśli więc jesteśmy sobą, jeżeli żyjemy naszym charyzmatem, to mamy coś do powiedzenia w mediach i mediom. A teraz temat trudny. Pracował Ojciec w mediach, mocno się z nimi związał, aż pojawiła się choroba... Temat nie jest trudny. Po prostu trzeba mieć dystans i szczerze mówiąc to nawet w kategorii choroby bym tego nie umieszczał. Może w kategoriach jakiegoś osobistego, egzystencjalnego kryzysu i nade wszystko braku dystansu i warunków, w jakich się pracowało. Lata 90. nie tylko
30