T licht editie 21.3

Association magazine of T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

A trip to southern Spain: Seville!

An interview with the dean: Emiel Hensen Chemistry & cooking: molecular gastronomy

Volume 21 edition 3

T-Licht

COuld YOu BuIld THE FuTuRE? using sustainable material to build smarter cities is one way SABIC helps reduce impact on the environment. If your thinking is as smart and you’d like to be part of our vision to build the future, get in touch. We’re looking for people who can.

FOR PEOPlE WHO CAN sabic.com/careers

© 2014 Copyright by SABIC. All rights reserved.

Dear reader,

20 - 21 Een bezoek aan het schitterende Sevilla!

Nederlands 6 Japiehuizen 13 Het Y van de Huismeester 16 Interview met...

20 Japie on tour 22 Spraakwater 23 Van de donateur 28 Scheikunde en series 29 Het paviljoen 30 Even schoppen 32 Bier van het kwartaal 36 Wist je dat?

16

Een interview met onze nieuwe decaan!

English 2 By the chairman 3 Education 4 PhD article 8 Culture shock 10 Science news 12 Letting off some steam 14 Chemistry & cooking 24 Internship report 26 Excursion to Zeeland Refinery 31 Puzzle 34 Lost in translation

14

Cooking: the chemical way!

Some time ago I joined the editorial board of T-Licht and therefore I would like to introduce myself. My name is Rick Curvers and I am 21 years old.

Currently, I am a first year master student (fourth year student if you will) and I am participating in courses of the MSMC track. On top of that, I am a member of ICMS. I was born and raised in Belfeld which is one of the most beautiful places in the Netherlands. In Belfeld we have lots of things, like cows and goats and grass. We’ve got the best grass!

It’s a very natural and peaceful place which is one of the reasons I still live there.

I have enjoyed a long-lasting period of playing volleyball (about 8 years).

Nowadays I entertain myself by playing squash, much to the delight of my squash-buddy since he always seems to win (almost always). I absolutely love watching movies, series not so much, and occasionally I read a book.

I joined the T-Licht because I wanted to write some stories. Hopefully I am able to entertain you with the articles I will be writing soon.

Let me just say for now: enjoy reading this T-Licht!

By: Rick Curvers Rick joined the editorial board and wanted to introduce himself to you!

By the chairman

The trait of leadership Barack Obama is considered to be one of the greatest (former) leaders of the United States and perhaps of the world. However, what makes people think that he was a great leader? Was it the things he achieved as president, for example the drop in unemployment rate? Was it his charisma and his great speeches? Or was it something else? Let’s dig a little deeper into what makes someone a great leader.

A

ccording to one of the numerous websites that addresses the qualities of a leader there are ten important things one should keep in mind when becoming a leader. As a leader is supposed to do, I will highlight the most important aspects and give a quick summary.

In my opinion, communication is the most important aspect. The entire group you are working with should be up to date and know the imperative things about the organization. Furthermore, everyone should have enough information in order to do their job properly. They all look to the leader to provide them with this information. Therefore the communication from the leader to the group should be clear and there should be a clear direction in which the team will be going. If the direction is not clear, a team member can and will make the wrong decisions which will result in struggles for the team.

The leader should commit to the goal of the team. This sounds obvious and simple, but the reality proves otherwise. Take Donald Trump and the Republican Party for example.

Trump has been so unconventional that a big part of his own party does not support him anymore.

In my opinion this could seriously harms his ability to rule the United States and this affects his credibility.

These are the consequences of not following the goal of the team. In this particular case the team does not agree with the leader, however the opposite can occur as well. When the team strongly agrees with option A but the leader personally thinks

option B is better difficult situations can occur. In this case the leader has to represent option A, which he personally does not support. During heated arguments with other parties this could give a problem, however a true leader will support the goal of the team in any situation.

There is a second aspect to the commitment of the leader and this is related to working attitude. If the leader is truly committed he or she will work his or her ass off in order to achieve the goal. Hard work from the leader will ensure hard work from the rest of the team. If the leader cuts corners and just tries to get home as quickly as he can the team will try to do the same. Sometimes, even though the leader gives the right example, one of the members can become careless. We all know a situation where one of the team members contributed absolutely nothing to a project and how annoying that was. The irritation that comes with this situation can cause more problems than that one team member could have ever done on his own. Therefore the leader has to get this member back in line.

The last trait is honesty. If a leader wants his team to follow him, he has to be honest with the team members.

Right working ethics of the leader spark

2 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

the righteousness in the team.

When talking about a company, your business is a reflection of the leader.

There are many more qualities that make a leader the perfect leader. But even if you don´t possess all these qualities, you can still become a great leader. You can grow into the role and learn what is important to know and do as a leader.

By: Alwin van Kaathoven As chairman of our association Alwin would like to discuss the import qualities a leader should possess.

Education

Where innovation starts Incredible, we are already almost three quarters down the academic year. As the saying goes: time flies when you are having fun. Nothing is more true than that. Just like me, you guys are working hard. I hope that your hard work pays off and that you keep on improving and innovating yourself. Not only you are trying to improve, get better and innovate; so does our university, as their motto claims.

Y

ou don’t have to reinvent the wheel, even when it concerns innovation. This is a teaching that our university takes to heart. The biggest example for our university is the Massachusetts Institute of Technology (MIT). For example, the concept of User, Society and Enterprise (USE) was aiming to be a look-a-like from MIT. Whether or not the courses are organized that well is not up for discussion in this article, however almost all students find the concept of USE an addition on their road to a future engineer.

As you might have heard by now, the Matrix building will be completely

renovated and rearranged form the 1st of July 2017 till the 1st of February 2018. Unfortunately our beloved F.O.R.T. has to be closed during this period. Fortunately, as one of the only rooms, the F.O.R.T. will still remain in the Matrix after the renovation. A lot of offices will be removed from the Matrix, classrooms will be combined into larger ones. Last but not least a new idea, inspired on a concept from MIT, will be introduced in the Matrix: the ‘Innovation Space’. This will be an area in which students, student teams, student entrepreneurs and academic staff can work in multidisciplinary teams. The goal of the innovation space is to come up with innovative solutions using a scientific approach for contemporary problems in collaboration with companies and other parties. Today’s companies are looking for broadly oriented, welleducated and hands-on engineers.

According to the TU/e the ‘Innovation Space’ will facilitate the previously mentioned criteria that recruiters are looking for. Theoretically any student with a good idea has the opportunity to obtain a space and some funding in this ‘Innovation Space’. I am really curious how this project will catch on during the next academic year.

satisfaction. This year our Dean Bachelor College, Lex Lemmens, has decided in agreement with all the (student) advisory boards to get rid of the ‘Introduction to Modelling’ course. In the basis I find this a real pity, since I believe that the course could have offered a great platform for the Chemical Engineering students to start their modelling experience. The substitute course for ‘Introduction to Modelling’ will be the course ‘Data Engineering’.

For all technical professions the way of dealing with big set of data is becoming increasingly important. In order to make sure that this course will be interesting for Chemical Engineering students Peter Janssens has put in effort to make sure that our academic staff can give input in the topics that will be discussed during this course. For those interested, the modelling that is necessary in this course will be done in Python.

As you can see the university keeps innovating and improving itself, partly due to the constant feedback that you have provided me and my predecessors with. Together we can improve and innovate the university as well as ourselves!

One major, reoccurring problem in all curricula are the basic courses.

Besides Calculus, all basic courses score really low based on student’s

By: Fabrice Fontein Fabrice did not want to reinvent the wheel and decided to write an article about innovating yourself.

T-Licht 21.3

3

PhD article

Microreactor technology and luminescent solar concentrators Some of you might have already seen it on the TU/e website: a bright, red, leaf-shaped reactor. It’s a novel concept of a solar-powered microreactor. The idea originates from the collaboration between two assistant professors of our department: Timothy Noël, whose research focuses on continuous-flow photoredox catalysis, and Michael Debije, long-time expert of luminescent solar concentrators. For my PhD I was asked to translate their vision of “artificial leaf” into reality about which I will explain here.

O

n the 2nd of March it will be two years since I have started working here at the TU/e. My PhD project, under the supervision of Dr. Timothy Noël, assistant professor in the Micro Flow Chemistry and Process Technology group (Sfp-SCR), focusses on an apparently simple yet challenging target: combining luminescent solar concentrator (LSC) and microflow photochemistry (Figure 1). This innovative idea originated from a meeting between Timothy and Michael Debije (SFD).

They realized that, essentially, they were both trying to efficiently use a photon flux, either for a reaction or for a photovoltaic cell.

A Marie-Curie PhD I have always had a passion for research and, during my MSc thesis, I decided I wanted to realize my dream of becoming an academic. The next natural step was, of course, a PhD. When this project was just a vacancy page on the internet, three main aspects encouraged me to apply: the curiosity toward flow chemistry, the possibility of being part of a Marie Curie research network and the cross-disciplinary nature of the research topic.

students from different universities and industrial partners around Europe. They are all working on different topics related to photoredox catalysis in flow. Since the project kick-off in September 2015, we all meet twice per year for a week of presentations, discussions and trainings. To promote intra-European mobility, all the students are expected to carry out two secondments within the partners of the network. Even though visiting different labs is undoubtedly useful for any scientist, I believe that the true value of mobility lays in the cultural exchange with different groups and people. Maybe, it can also contribute in generating the “antibodies” against the ever expanding xenophobia that last year brought us Brexit and Trump…

Finally, the flow. During my master, I received a lecture about flow chemistry, and I was enlightened.

Apart from all the engineering aspects that I’m sure you all know so well, I am confident that flow will become more and more important in the future, even on lab scale, as it constitutes the only practical way to automate chemistry.

Due to its nature, it was clear from the beginning that this project needed to be deeply interdisciplinary and not just multidisciplinary. I found this stimulating and inspiring, as I truly believe that, nowadays, most of the innovations are coming from the work carried out at the interface between different disciplines.

This research is part of Photo4Future1, a Marie Skłodowska-Curie Innovative Training Network involving 10 PhD

Figure 1: Combining luminescent solar concentrators and microflow photochemistry.

4 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Microflow photochemistry When it comes to photochemistry, microreactors afford a uniform light irradiation of the reaction mixture and solve the long-standing issue of the poor scalability of photochemical reactions in batch. This is particularly true in the presence of photocatalysts, which are characterized by very high extinction coefficients. The use of photocatalysts has exponentially increased in the last decade as they are used in photoredox catalysis.

This is a new branch of chemistry that enables novel reactivity using mild visible light irradiation. The shift from ultraviolet toward visiblelight irradiation has been greeted by many as a more sustainable energy source. Nevertheless, only a handful of examples of photoredox reactions were reported using solar light as green and perennial energy source.

Actually, the use of solar light is less trivial than it might look. The solar radiation at ground is characterized by a broad spectrum of wavelengths (from 350 nm to the infrared) and can be extremely variable in intensity.

Finally, as I experienced myself moving from Italy to the Netherlands, at higher altitudes the sunlight irradiation is rarely direct but mostly diffuse. A possible solution to provide the reaction with a sunlight-derived but less fluctuating and narrower band light is to use an LSC! Luminescent solar concentrators If you do not know what a Luminescent Solar Concentrator (LSC) is, well, until two years ago I did not know either! Essentially, LSCs are glass or polymeric sheets doped with a fluorescent dye that absorbs the incident photons and re-emits

PhD article last December in Angewandte3.

Together with the publication of the paper, the TU/e issued a press release with some photos (e.g. Figure 3, Bart van Overbeeke) and an animation explaining the concept, featuring a leaf-shaped reactor to represent the source of inspiration for our research.

This gathered the attention of a few media, including the Volkskrant.

Figure 2: An example of an aborted design them down-converted at longer wavelengths. The key aspect of LSCs is that, due to the high refractive index of their material, the emitted photons are mostly trapped within the sheet by total internal reflection until they eventually reach one of the device edges. The light concentrated at the edges is generally used to produce electricity with photovoltaic cells. If this short explanation was not clear enough, you can just pass by the corridor toward the ‘oostelijke’ (STO) side of our building at ground floor: the two huge coloured plates hung to the wall are LSCs ;).

" The optimized design ... eventually outperformed even our most positive expectation."

The artificial leaf When I started to work on this project, I was new to both LSCs and photocatalysis: clearly not the best position to start with! To remediate at least half of this, the unavoidable first step was a literature research, culminated in a review co-authored with my labpartner Cecilia on the “Applications of ContinuousFlow Photochemistry in Organic Synthesis, Material Science, and Water Treatment”2. Then I started creating the first prototypes (you can see an example of an aborted design in Figure 2), but the

performances were not as good as expected. After one year of trial and error, and thanks to the help of one master student (Eric) and a post-doc (Fang) who joined my efforts, we acquired a lot of information on the best design parameters to effectively absorb in the flow stream most of the photons traveling in the waveguide.

The optimized design, not the leaf in the photos but a boring 5x5cm square embedded with a 200 µl reactor, eventually outperformed even our most positive expectation.

In solar simulated conditions, the reaction conversion in the LSC-based reactor was four times higher than in a non-doped reactor! This (and other) positive data were collected in a communication published

Final words Now that the first working prototype has been obtained, we focus on improving it in term of stability over time, performances, cost and scaleup. And, since a different LSC is needed for every photocatalyst, we are also looking toward new dyes and possible applications. So, I think I still have enough to keep me busy for the coming next two years :).

By: Dario Cambié Not content with the poor food and bad weather he experienced in his internship at Leverkusen, Dario decided to move to the Netherlands. A challenging but visionary PhD project is what got him here, an efficient country with a low Gini coefficient is what is making him consider staying.

1 For further information, visit the project website at photo4future.com 2 Cambié, D.; Bottecchia, C.; Straathof, N. J. W.; Hessel, V.; Noël, T. Chem. Rev. 2016, 116 (17), 10276-10341 3 Cambié, D.; Zhao, F.; Hessel, V.; Debije, M. G.; Noël, T. Angew. Chem. Int. Ed. 2017, 56 (4), 1050-1054

Figure 3 (Photographer: Bart van Overbeeke)

T-Licht 21.3

5

Japiehuizen

Herrie met Geile Gerrie?!

Niet zo ver gelegen, misschien een kilometer of twee achter de ring, was er een huisje dat zich tussen een IJspaleis en een Turks Kasteel bevond. Tot op heden is het nog steeds te vinden op dezelfde magische Winkelstraat, waar meerdere wonderen te bezichtigen zijn.

Van een schoenenzaak, bloemist en Intertoys tot een park, tandarts en Turkse supermarkt.

Deze straat heeft het allemaal! Maar wat is er verder zo speciaal aan dit kleine Huisje?

Het is niet alleen de locatie, maar ook de inwoners die het speciaal maken. Vier dappere avonturiers onder de banner van Gerrie.

E

en van de eerder genoemde avonturiers is Koen. Hij woont al het langst van de huidige avonturiers in huize Gerrie. Hij bezet één van de twee bovenkamers, houdt van barbecueën, geniet van lekker veel vakantie en dan het liefst ook nog een beetje actief. Denk hierbij aan snowboarden, surfen en klimmen in de bergen. Ondanks dat hij soms wat laat lid wordt van Japie, vindt hij het toch een gezellige vereniging en vermaakt hij zich prima in een Japie-huis.

De tweede avonturier is Guido. Hij is als tweede in het huis gekomen, maar is wel de oudste van het stel avonturiers en heeft al genoeg gekke ervaring gehad met de fratsen van Gerrie. Als oud-voorraadbeheerder helpt hij nog vaak mee met een ander stuk in het T-Licht, namelijk het bier van het kwartaal (nou ja het proeven ervan). Voor de rest is hij vaak te vinden in de F.O.R.T. en de Japiekamer en staat er bekend om al jaren te zeggen dat hij toch echt eens een keer moet gaan sporten.

De derde bewoner is Keegan, die helemaal blij wordt dat hij hier ook nummer drie is aangezien hij de voorraadbeheerder van de 29ste commissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’ is. Hij is heel veel te vinden in de F.O.R.T. of in de Japie kamer om koffie/thee te drinken. Hij houdt van longboarden, gamen en stappen. Hij is dan ook regelmatig in de stad te vinden met een biertje in zijn hand. Hij houdt van de sfeer in het huis en voelt zich hier helemaal thuis!

Ten slotte hebben we nog Eline, het jonkie van het huis, die de tweede kamer op de benedenverdieping bewoont. Ze is vaak aanwezig bij

activiteiten van Japie en drinkt regelmatig een biertje op de borrel.

Verder houdt ze van sporten en ze brengt dan ook de nodige uurtjes op het korfbalveld met Attila door.

Maar wie is dan nou die Gerrie, waarvan we dit bescheiden huisje huren? Gerrie is onze onsterfelijke huisbaas die sinds het begin der tijden haar huisje verhuurt aan studenten die onderdak zoeken. Al vele generaties Japies hebben hier tijdens hun studententijd verbleven.

Gerrie kent dan ook de rare fratsen die studenten allemaal kunnen uithalen maar al te goed en heeft er met de tijd zelf een paar uitgehaald om ze terug te pakken. Zo werden de sloten op magische wijze een keer veranderd vanwege wanbetalers.

Het geld stroomde hierdoor weer snel in haar zakken. Ondanks al de fratsen die worden uitgehaald geeft ze wel veel om al haar kleine studentjes. Ze heeft in het verleden wel eens iemands kamer opgeruimd of ze poetste het hele huis. Dit komt omdat studenten normaal gesproken niet de schoonste zijn. Tot op heden zijn haar bezoekjes heel stiekem. Het enige spoor dat ze achterlaat zijn nieuwe schoonmaakspullen. Het is altijd een verrassing om een van haar cadeautjes terug te vinden, maar naast deze pakjes zijn er nog veel opmerkelijkere dingen gevonden…

Het meest verrassende en verbazende object dat is gevonden, is maar liefst een verdwaalde onderbroek. Het gaat hier dan echter wel om een sportonderbroek voor dames. In een huis met drie heren en maar één vrouw was de verbazing dus des te groter toen bleek dat deze gevonden damesonderbroek niet van de dame in het huis zelf

6 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

was. Nadat de heren elkaar raar aankeken of één van hen misschien iets moest bekennen kwamen er al gauw nieuwe suggesties de hoek om vliegen. Zo werd bedacht dat een vriendin of ex van de heren iets vergeten was of dat een heer een wilde avond had gehad met een jonge dame en zich dit niet meer kon herinneren. Na een rondje grondig onderzoeken en ondervragen bleek dit ook allemaal niet het geval te zijn. En dus zaten ze met zijn vieren te piekeren waar die onderbroek nou vandaan kwam. Tot op heden is het mysterie van de onderbroek nog steeds niet opgelost, maar hij heeft wel een plekje in het huis gekregen.

Hij heeft nu zijn eigen kamer achter de brandslang. Hopelijk komt hij ooit weer terug bij zijn rechtmatige eigenaar. Wacht even, nee dat kan toch niet. Hij zal toch hopelijk niet van… Gerrie zijn?!

Japiehuizen Om te denken dat Gerrie überhaupt sport moet je wel gek of in nietnuchtere staat zijn, al is niet nuchter zijn een veel voorkomend fenomeen hier. Zodra er twee of meer avonturiers zich in dit stadium bevinden, komt al gauw het oude, maar gouden dartbord tevoorschijn; het is dan weer tijd voor een darttoernooi. Er wordt flink gelachen, gedronken en pijltjes worden gegooid. De keuken heeft al meerdere malen deze toernooien moeten doorstaan. De littekens zijn nog steeds zichtbaar!

Van de kleinste gaatjes die op het eerste gezicht vlekjes lijken te zijn, tot de gaten waar je denkt dat er een hamer doorheen is geslagen. Ieder darttoernooi heeft altijd weer iets fris en nieuws, wat andere toernooien niet hebben gehad. Bijvoorbeeld de befaamde pannenkoeken of de koffielikeuren. De keuken heeft het wel te verduren, want hij is niet zo heel groot en zit dan al aardig vol met enthousiaste mensen. De volgende ochtend worden alle restanten van het toernooi opgeruimd en wordt de keuken weer gebruiksvriendelijk gemaakt. We willen natuurlijk wel graag in de avond weer normaal kunnen koken.

Naast deze toernooien zijn er ook de beste opknapmomenten in het huis wanneer er een bepaalde avonturier zich lichtelijk in niet-nuchtere staat bevindt. Op dat moment gaat hij klussen als een malle. Een kapotte lamp is geen probleem, een kapotte leiding een eitje. Op dit soort momenten realiseer je je hoe capabel mensen kunnen blijven onder invloed van alcohol. Zo af en toe help je dan een huisgenoot met een band plakken, terwijl een andere avonturier de brandslang aan het testen is om te controleren of die het nog doet. Of het is dan een goed idee om planken op te gaan hangen in iemands kamer, omdat ze anders toch maar op de grond bleven liggen.

Het enige wat altijd wordt vergeten is de meters hoge stapel karton aan het begin van de trap, die op magische wijze over het hoofd wordt gezien, maar wel blijft groeien.

eten of drinken. Het ontbreken hiervan creëert hele leuke situaties waarin de trappen als pseudowoonkamer dienen. Op deze trappen worden diepe gesprekken gehouden, maar ook de flauwste grapjes gemaakt. Ondanks het ontbreken van een echte woonkamer zijn ze een goede vervanging. Toch hebben we ze niet altijd nodig. Het huis kraakt nogal erg, dus het is mogelijk om op de vloer te stampen met morsecode om je berichten door te geven.

" Het huis kraakt nogal erg, dus het is mogelijk om op de vloer te stampen met morsecode om je berichten door te geven."

Het huis dat kraakt is niet het enige geluid dat je opvalt als je er rond loopt. Het is namelijk een telefoon die afgaat, terwijl het huis geen telefoon heeft. Dit komt door de dunne muren met de buren. Zij houden er niet altijd rekening mee dat wij alles kunnen horen, doordat ze bijvoorbeeld gaan klussen om half 8 in de ochtend. Dit gebrek aan rekening houden met de buren is echter wel wederzijds.

Zo is het wel eens voorgekomen dat twee avonturiers gingen testen hoe goed hun muziek installaties door de dunnen muren te horen waren.

Eerst om de beurt om te horen welke het hardste was en daarna van beide kamers met de deur open tegelijkertijd om te luisteren welke

boven de andere uit komt. Dus je kan wel zeggen dat er hier een evenwicht is ontstaan tussen buren.

Er hangt al meerdere maanden het plan om ons rijk uit te breiden. Hoe wil je dit dan gaan doen, vraag je je af. Nou zaten we te denken aan een dakterras. We zijn al sinds de zomer aan het zoeken naar dakpannen om het dak, wat toegankelijk is via onze badkamer, tot een terras om te bouwen. Nu moet je niet denken dat er twee deuren in onze badkamer zitten. Je klimt namelijk gewoon naar buiten via het raam. Nee, dit is niet zo’n klein raampje maar één grote die verdoft is, zodat niemand naar binnen kan kijken. Afijn, terug naar het terras. We hebben afgelopen zomer als tijdelijke oplossing bierkratten als stoelen gebruikt, zodat we alsnog lekker in de zon konden eten. Ondanks de goede ventilatie in het huis is er geen mogelijkheid om het af te koelen, dus zou de mogelijkheid om buiten te eten ideaal zijn. Als we eenmaal het terras af hebben kunnen we ook eindelijk een BBQ aanschaffen, waar een zekere avonturier naar smacht.

Hij houdt dan ook niet op over alle nieuwe mogelijkheden er ontstaan voor het bereiden van etenswaren.

Misschien nodigen we wel wat mensen uit om het te vieren. Dan kan er een groot feestmaal worden bereid met de misschien mogelijke nieuwe BBQ. Door: Keegan Walker Keegan wilde graag de leden met zijn huis kennis laten maken en schreef daarom dit artikel onder toeziend oog van zijn huisgenoten.

Het huis is heel knus, maar mist toch wel een belangrijk iets: een ruimte waar je met z’n allen samen kunt komen om gezellig wat te babbelen,

T-Licht 21.3

7

Culture shock

Living the life in Leuven After enjoying three years studying Chemical Engineering at TU/e, I decided to trade Noord-Brabant, where I was born and raised, for its Flemish equivalent to study at KU Leuven. Here, I pursue my Master’s degree in Materials Engineering. Of course if you compare Belgium to the other destinations in this section, you will probably not think of it as a culture shock, but there definitely are differences.

L

euven is situated near Brussels and together with the Stella Artois factory, the main ‘attraction’ of Leuven is its university, which is more than four times the size of TU/e. It is therefore not surprising that wherever you go, you will always find traces of it, whether it is the large crowd of students or one of its many campuses spread across the city.

KU Leuven is one of the oldest universities of the Benelux, apparently a thing which they are very proud of since you can find the number 1425 (although it is not completely correct according to Wikipedia) distributed across the city, and the very nice old architectural buildings which are still in use as lecturing halls. The department I attend lies just outside of Leuven, next to a castle, which of course makes going to university in the morning a little better (even though the rest of the faculty will look like one big Paviljoen).

The Department of Materials Engineering offers its Master’s program both in Dutch and in English, which I attend. Currently there are 11 1st years Master’s students: 1 from the Netherlands, 1 from Hungary and 9 Chinese. For that reason I almost heard more Chinese than Flemish in the last 7 months, but after a hesitating start I can say for sure that I made friends from all over the world.

of nice places to visit during the weekend.

During the Armistice day celebrations I visited Leper to see the Flanders fields (an important place during World War I), which was really impressive.

As I mentioned before, there are differences between studying in Belgium compared to the Netherlands.

The best difference is the amount of holidays: almost three months of summer holidays, two weeks during Easter, and every Christian holiday is a day off (many I haven’t even heard of before). Another difference is that the Belgians seem to be a bit more laidback. When you arrive in class exactly on time, it is common that more than 75% of the people (including the professor) are still missing. Another example of that is that the XRF, one of the most used types of analysis in the department, broke down somewhere in October. When the rumor was spread that it will be fixed in about a year, it was apparently not a joke… The most surprised I was when I entered the sports hall of KU Leuven, where bricks and sand were spread on the ground, and obviously

Of course there is more in life than studying, and what’s better than to go for a beer? At the Oude Markt you will definitely find a beer of your taste in one of the 32 cafes. Another option is to attend a cantus, although we know this in the Netherlands, but the Belgians do this way more often and you can go to one weekly, if not daily. Next to that, Belgium has a lot

8 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

there were bricks missing in the wall.

I became even more surprised when I heard at the end of practice that they found asbestos in several places in the building. Well, after a while you get used to it and why bother? They will probably fix it next year…

Besides the better known Belgian cities, you should definitely pay Leuven a visit. If it’s not for its vibrant city centre with its nice historical building, then for the Oude Markt and the many beers. There are two great things, however, that can only be found in Eindhoven: Japie and the F.O.R.T. I will definitely come by soon to see you again! Salukes!

By: Jeroen Staal Jeroen’s attempts to avoid learning Flemish are going very well.

Career Opportunities within Croda

Wie zijn wij?

CRODA is van oorsprong een Engels bedrijf met het hoofdkantoor in Yorkshire, UK. Onze grootste productielocatie bevindt zich in GOUDA, Nederland.

Croda is een wereldleider op het gebied van gespecialiseerde ingrediĂŤnten voor persoonlijke verzorging.

Croda focust op belangrijke markten zoals Personal Care, Health Care, plastic en verpakkingen, smeermiddelen, huishoudelijke producten en toepassingen voor voedsel. De totale business laat een jaarlijkse winst zien van ruim 1 miljard GBP en biedt werkgelegenheid aan meer dan 4000 mensen in 34 landen over de hele wereld.

Wat zoeken wij?

Voor ons Graduate programma zoeken wij gemotiveerde afgestudeerde of afstuderende Chemische Technologie studenten. Een Croda Engineer is iemand die zowel praktisch als strategisch kan werken en dat combineert met verbeeldingskracht. Van onze kant bieden wij een snelle opbouw van verantwoordelijkheden en een hoge dosis motivatie en waardering – kortom, echte ervaringen, echte verantwoordelijkheden en echte banen!

Hoe bereik je ons?

Via de link op onze website

www.croda.com/Careers

Science News

éA cure for color blindness?

Approximately one in twelve men and one in two hundred women are affected by color blindness. They can’t distinguish between some colors that are obvious to others. The most common type is red-green color blindness and is inherited from the mother. Unfortunately there is no cure for color blindness yet. A company called EnChroma has now claimed that they developed a pair of glasses that can restore the color vision of the color blind. But how does it actually work?

T

he human eye can only detect a small part of the electromagnetic spectrum. This part has wavelengths that range from 390 to 700 nm and is called the visible spectrum. Our eyes, however, cannot distinguish between all the different wavelengths. The eyes only have three types of color sensitive cells, called cone cells. These different type of cone cells all respond to a different segment of the spectrum and detect either short (S), medium (M) or long (L) wavelengths. The S-cone cells respond strong to blue and violet light, the M-cone cells to green light and the L-cone cells respond mostly to yellow light. All cones can also respond to other wavelengths, but response is much weaker.

When the cone cells respond to light, they send electrical signs to the brain. In order to actually see a

color the information of all the cone cells is combined. The strength of the signals from all cones is compared with each other by the brains and the relative strength of the signals results in a color.

"People can also see apples in a tree, M&M’s in a jar... " When someone is color blind the cone cells don’t work the way they should do. There are a lot of different reasons for this to happen. Red-green color blindness is the most common form of inherited color blindness. One cause for this type is the inability to make M-cone cells or a lack of L-cone cells. People with this type of color blindness are also called dichromats,

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

as they only have two different types of cone cells instead of three. This way the brain doesn’t have as much information as when there would be three types of cones. Dichromats can therefore see less difference between colors. Another cause for red-green color blindness is that the L-cone cells and M-cone cells react to a slightly different section of the spectrum than normal. The response curves have more overlap than normally, making it more difficult to distinguish between colors. These people are called anomalous trichromats and their vision of color depends on how far the response curves are shifted.

The question arises now whether the way the cone cells respond to light can be altered in a way that people with color blindness can actually see the same colors as other people do. Mathematician and computer scientist Andy Schmeder believed this could be done. He worked together with his colleague Don McPherson on improving a lens that McPherson had already created in 2002 to protect the eyes in laser surgery. This lens made colors more vivid and saturated. Schmeder created a mathematical model that simulates the vision of a person with color blindness. With the results of the model, Schmeder and McPhersion created a lens that could filter out the regions of the visible spectrum that had most overlap between the curves of the M-cone cells and L-cone cells.

The glasses cannot help increase the color vision of the dichromats, but they are claimed to help anomalous

Science News

Trichromacy vision trichromats to discriminate better between different colors.

The reactions to these glasses are very positive. A lot of people report that their color vision changed a lot while wearing them. Colors seem to be more intense and the world looks more interesting. They also seem to be able to distinguish red and green better. The glasses help people while driving, because the traffic lights can be seen more clearly. The difference between the red of a traffic light and the red of a sunset becomes much clearer. Similarly, the green of a traffic light stands out better against a blue sky background. People can also see apples in a tree, M&M’s in a jar and other different-colored items when they are in front of another object.

"...magically turn the grey world into a Pixar movie..."

Although there are a lot of people responding very enthusiastic to these glasses, some are underwhelmed.

They expected a lot more, because of all the advertisement, but only some things popped out more. Some people are sceptic about the glasses.

Color vision expert at the University of Washington Jay Nietz doesn’t believe the glasses actually work. Nietz has been working on gene therapy with his wife. Their theory is that when the genes for normal M-cone cells or L-cone cells are injected in the retina, which is the inner coat of the eye, of a patient, the color blindness can be cured.

can be easily fooled, because they have never seen the colors the way other people see them. The glasses only block out light, which doesn’t give people color vision. They can, however, make one color seem darker which makes different colors more distinguishable.

be varied from fully red to fully green.

With this test the differences in brightness produced by the glasses cannot help the subject. This test, however, has not yet been performed, but the results would either support the theory of EnChroma or the theory of Nietz.

One way to test the performance of the glasses is the D15 colorblindness test. In this test a person is asked to place 15 colors in the order of the rainbow. While wearing the EnChroma glasses, the subjects received a higher score. Not everyone improved the same, but they all had some degree of improvement. This test, however, also supports the theory of Nietz that the glasses only alter the brightness of some colors.

Even though the EnChroma glasses may not actually help people with color blindness to see more color, they can make those people distinguish better between colors. Seeing color is very subjective. This is also the case for people with ‘normal’ color vision, because we don’t know for sure our brains interpret colors in the same way. The glasses can be useful when people need to distinguish between red and green, but it is not a cure for color blindness. They don’t magically turn the grey world into a Pixar movie, but can still change your world view.

Nietz suggests another, more subjective test. This test includes an anomaloscope, used to measure the quantitative and qualitative anomalies in color perception. Here a subject is asked to match a yellow field, where the brightness can be altered, to another field, which can

By: Janne van Gisbergen This is the first piece she wrote for T-licht. Janne is looking forward to the challenging experience of becoming a member of the T-licht editorial board.

According to Nietz color blind people

T-Licht 21.3

11

Letting off some steam

Buying coffee in Helix: Pantry or machine?

Coffee is one of the vital needs for an engineer.

Especially for students it is a must in order to keep paying attention to professors after a long and wild night. Last year, coffee was also a main issue for the TU/e. The coffee machines (the ones present on each floor) were switched to machines with meal coffee beans instead of ground coffee or instant coffee. Also, a Starbucks arrived on campus, suggesting there was no supply for coffee yet. In the Helix building you can buy coffee in the Pantry and from the machines at each floor (Segafredo), but which one is better? In the following article, we will see what the differences are.

T

he Netherlands is, after Finland and Norway, the most coffee consuming country per capita in the world. On average (including kids and non-coffee drinkers) we drink 6.7 kg coffee per person each year, equal to 1.84 cups per day. In Finland and Norway this is respectively 1.98 and 2.64 cups per day. With the climbing demand, prices have risen extremely fast in the past few decades. Luckily the price of regular coffee is just 45 cents in the Helix (cappuccino or other versions are often more than twice that value).

So, what are the differences between the Pantry coffee and that of the coffee machines?

There are two main parameters that will be compared: The amount of coffee and the strength. The strength of the coffee is compared with the help of a UV-VIS spectrometer.

Table 1: Comparison between coffee from the Pantry and that from the machines (2nd floor machine used).

As an extra reference the Starbucks coffee from the Vertigo building is also displayed in the table. The coffee from the coffee machine has maximum strength (strength 5), since strength is independent from the price.

The difference between the amount of coffee you receive from the pantry and the machines of Segafredo is quite clear from the table. But how does the strength of the coffee differ?

The absorbance spectra of all types of coffees are measured (diluted).

As an extra also the Japie coffee is measured (the instant coffee machine and the ground coffee machine coffee).

In diluted systems, the absorbance is linear with the concentration. The difference of more than a factor two between the Eurest and Segafredo therefore does not necessarily mean that the Segafredo is more than twice as strong. However, it indicates quite clearly that the Eurest coffee is a lot weaker compared

12 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

with the coffee from the machines.

This is validated with a quick sip of both coffees. Absorbance is not ideal for measuring the strength of coffee since one type of coffee can perform better if it has a lot of colored compounds in the coffee, but it gives a quick comparison.

Conclusion: In the Pantry you get 52% more coffee for the same price as the coffee from the machines, which can be found throughout the Helix building. However, the Pantry coffee can be visually replicated by diluting the Segafredo coffee with almost an equal amount of water.

Therefore, the machine coffee will be the better coffee, especially if you love strong coffee. There is however one more thing you gain from buying your coffee in the Pantry: small talk with the canteen lady, what also is a good start of the day.

By: Thomas Werkhorst Thomas was curious what the differences were between both coffees since there was some discussion in one of the DBL groups about which coffee is better.

Het Y van de Huismeester

Studeren met priority

Z

ondagochtend. Op een tijdstip waarop vrouw en kinderen nog vreedzaam in bed liggen, pak ik de racefiets uit de schuur. Mezelf voortbewegend op de tweewieler is voor mij de ideale manier om rustig de week de revue te laten passeren.

vliegtuig kan met priority, zodat je niet in de lange rij hoeft te wachten.

Natuurlijk reis je eerste klas met extra beenruimte en een lekkere maaltijd.

Dit alles heeft wel een prijskaartje, maar service en gemak mogen blijkbaar geld kosten.

De week begon met het wegbrengen van mijn zusje naar Eindhoven Airport, voor een midweek Barcelona.

Bij het naderen van de luchthaven bleek dat je verschillende opties hebt om te parkeren. De meest aantrekkelijke mogelijkheid daarvan: parkeren voor de vertrekhal, zodat je maar honderd meter hoeft te lopen tot de incheckbalie. Dat kost â‚Ź 12,50 per uur, maar daarvoor heb je ook iets.

Dit gegeven en het feit dat ook mijn zoon aankomend jaar gaat studeren, bracht mij op een idee: studeren met priority, of low-budget learning.

Low-budget learning zal bestaan uit het verplicht meespelen met het door de huismeester georganiseerde piramidespel. Het is hierbij de bedoeling om twintig deelnemers te vinden die ieder vijftig euro beleggen in een winstgevend obligatiespel.

Dit spel zal ongetwijfeld duizend euro per deelnemer opbrengen, wat direct met je collegegeld verrekend zal worden.

Binnengekomen in de vertrekhal bleek dat er een mogelijkheid is om slechts twintig minuten voor vertrek vlucht aanwezig te moeten zijn, waardoor je zelfs niet hoefde in te checken. Ook het instappen in het

De tweede geld besparende mogelijkheid voor de arme student is valet parking. Voor een klein bedrag

per keer kunnen priority-studenten hun fiets en fietssleutel afgeven bij de receptie en deze zal door een lowbudget-student in de fietsenstalling worden geparkeerd waarna de fiets eventueel ook nog schoongemaakt kan worden en de noodzakelijke ducttape vervangen kan worden.

Binnengekomen kunnen de budgetstudenten hun refurbished notebook aanzetten op de drie laatste rijen van de collegezaal. Tijdens de pauze zal er in het restaurant een quick priority kassa met aangepaste prijzen zijn, en natuurlijk een lange rij voor de low-budget-student, met oude koffie voor dertig cent.

En tot slot, natuurlijk is het zo dat tijdens de tentamens een prioritystudent mag meekijken bij een lowbudget-student.

Door: Michael Scheepers Michael heeft na een prijzig tripje richting vliegveld de perfecte oplossing gevonden voor de oplopende studieschuld van studenten.

T-Licht 21.3

13

Chemistry & cooking

Molecular gastronomy Let’s start this article by asking a question. Did you enjoy playing with your food as a child? I guess the answer is yes, because let’s be honest who did not enjoy doing this? I still recall the time when my parents gave me a “Bossche Bol” and I managed to turn my napkin into a Jackson Pollock painting. Now, twenty years later, I am a chemist by heart as most of you are as well. Sadly, playing with your food is not something you want to put on your resume. Does this mean that those days are behind us? Well let’s find out!

T

o begin with, there are lots of ways to play with your food.

Surely as a child you enjoyed throwing your food or drawing or writing with your food. As mentioned before, this is not something you should add to the list of your professional skills. However, there are also more sophisticated ways to interact with your dinner. The most obvious possibility would be to eat your dinner. While that is certainly true I will tell you something about a possibility that is much more exciting: molecular gastronomy!

"Emulsification, spherification and foams are all examples of molecular gastronomy.."

Surely molecular gastronomy has something to do with chemistry, right? It contains the word molecular for a reason. Also, it should concern preparing food, hence the term gastronomy. It turns out that there are multiple ways to describe this discipline. Some prefer to use the term multi-sensory cooking, while others enjoy referring to the discipline as culinary physics.

Already it is obvious that molecular gastronomy

has something to do with chemistry but also with physics which is very specifically applied to food science.

Now that I’m involving food science it is time to give you some background information about molecular gastronomy before we dive into the very interesting details about applying this discipline. Time for a history lesson! Food science itself has long been a respected scientific discipline which deals with a great variety of aspects concerning food, such as safety, preservation, chemistry, physics etc. However, studying aspects of food purely meant for restaurants or your own kitchen was not introduced until 1988, when late Oxford physicist Nicholas Kurti and the French INRA chemist Hervé introduced the term.

also an example of a technique used within molecular gastronomy. Many techniques are known today, with even entire recipes concerning this very specific cooking style.

Food science is mainly concerned with industrial food production processes, whilst molecular gastronomy studies the chemical and physical processes of cooking. Examples of molecular gastronomy include low temperature cooking, in which Nicholas Kurti left a lamb joint for 8 hours in an oven at only 80 oC. Using a syringe to inject hot mince pies with brandy to avoid disturbing the crust is

You may ask yourselves, why was this discipline founded? One can imagine the great fun to ‘scientifically’ play around with food. But the areas of investigation do tell us that molecular gastronomy is more than just playing around with syringes and lamb joints.

How do we develop our food likes and dislikes? How do all the various senses play their own role during the appreciation of

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Chemistry & cooking vide (French for under vacuum) bath for seven minutes at 62.5 oC. Cool in an ice water bath. Before serving, put the pigeon breast in butter at about 40 oC. Drain the pigeon breast well from the butter and place on a wooden plate. Add the pigeon sauce and the main dish can be served.

food? How does our brain interpret the signals from all our senses to determine the flavor of all food?

These questions are not uncommon when it comes down to molecular gastronomy and this is exactly what Professor Peter Barham at the University of Bristol teaches. Besides his apparent love of penguins and his eagerness to study them, he also gives public lectures on molecular gastronomy and helps us understand the science behind cooking.

But what about the science behind cooking? What can you do with molecular gastronomy? I guess we have come to the essence of this article. It is time to apply molecular gastronomy to your kitchen! First of all, there are numerous examples of applying this respected discipline to the field of professional cuisine.

Luckily for us, a lot of these examples bear resemblance to performing synthesis in the chemical lab. So, let us prepare a nice dinner consisting of an entrée, the main dish and a dessert to round things up.

We will start with the entrée which will be bloody caesar spheres! Mix

into a bowl clamato juice, vodka, Worcestershire sauce, Tabasco and calcium lactate. Use a spoon to stir everything until the calcium lactate has dissolved. Pour the mixture into molds and cool it in the freezer. Then, dissolve sodium alginate in water.

Put the bloody caesar spheres into the bath with sodium alginate. Leave it for three minutes and make sure the spheres won’t touch each other.

Remove the spheres carefully and rinse them with water. With a spoon, dig a tiny hole into a lime half and put the sphere on top of it. Put a celery leaf and some celery salt on top of it and et voilà, the entrée is ready to be served!

Now it is time to prepare the main dish of course. For this, pigeon with pigeon sauce is prepared. To begin with, chop onions and red pepper and add olive oil (only small quantity).

Fry the mixture while stirring. Add some sugar, ground almonds and red wine. Add pigeon bones in a pot and cover this with water. Boil this for three to four hours over low heat.

Thicken the mixture with xanthan gum to make a nice, thick sauce.

Cook the pigeon breasts in a sous

For the dessert, a nice coffee and milk foam is prepared. Mix all the powders together (sugar, iota carrageenan, soy lecithin) to aid a dispersion. In a small pot, whisk the coffee and the milk with the powders to disperse them. Heat the mixture to 79 oC to hydrate the iota carrageenan. Pass the contents through the iSi funnel (charged with N2O) and sieve directly into a one liter iSi whipper. Screw on one iSi cream charger and shake vigorously. Put the mixture into a refrigerator for at least three hours.

The dessert can be served as well!

Already we can see all the fun things we can do with food as well as the chemical reactions which take place.

Emulsification, spherification, and foams are all examples of molecular gastronomy applied to your kitchen.

I most happily invite you to explore the internet and find out for yourself what the possibilities are. Maybe you can prepare a nice dinner yourself for Christmas or just any other event, because it is fun altogether!

So, to wrap things up and conclude this article, it is time to answer the question. The answer is: NO, the days of playing around with your food are most definitely not behind you!

So, take up that spoon and go cook some!

By: Rick Curvers Rick wanted to find an excuse to play with his food, and found it in molecular gastronomy.

T-Licht 21.3

15

Interview met...

Emiel Hensen Op 1 oktober 2016 is Emiel Hensen de nieuwe decaan van onze faculteit geworden. Hoewel de ouderejaars studenten hem nog kennen van het oude vak kinetiek en katalyse en de jongere generatie van voorgezette thermodynamica en kinetiek, geeft hij nu alleen nog college in de masterfase. Reden genoeg dus voor een interview met onze nieuwe decaan!

Laten we beginnen met je achtergrond.

In 1989 ben ik begonnen met studeren in Eindhoven. Dat was toen nog in het oude gebouw.

Toentertijd hing er nog de sfeer van de TH (Technische Hogeschool, red.), dat is nu niet meer het geval.

Toen ik begon aan mijn studie Scheikundige Technologie was dit nog een vierjarige studie en hadden we een instroom van tweehonderd eerstejaarsstudenten - andere tijden en ook met veel meer aandacht voor praktische vaardigheden dan nu. Ik heb in 1994 mijn ingenieursdiploma gehaald, ik heb vijfeneenhalf jaar over mijn studie gedaan. In 1992-1993 was ik secretaris in het Japiebestuur en ik ben ook enkele jaren tapper geweest in de F.O.R.T., toen nog op de fameuze locatie in de kelder van

het huidige Vertigo-gebouw. Dat was een geweldige tijd, met nogal spraakmakende T-Feesten bij Demos waar typisch meer dan vijfhonderd mensen op af kwamen.

Tijdens het studeren kwam ik in contact met Rutger van Santen, hoogleraar anorganische chemie en katalyse in onze faculteit en een zeer inspirerend persoon. Tijdens colleges vertelde hij altijd vol vuur over zijn laatste onderzoeksresultaten – niet altijd heel makkelijk te volgen maar zijn enthousiasme deed me besluiten om in die vakgroep af te studeren.

Toen had ik nog het idee dat ik, na het afronden van mijn studie, de industrie in zou gaan. Maar na de eerste voortgangsbespreking vroeg Rutger mij al of ik interesse had in een promotie. Ik wist nauwelijks wat

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

promoveren inhield dus was niet meteen enthousiast. Bij de tweede voortgangsbespreking bleek dat mijn resultaten zo interessant waren dat Rutger ze presenteerde op een conferentie in Tokyo. Ik besloot toen om te gaan promoveren, zeker ook omdat het promotieproject een direct samenwerking was met Shell Research in Amsterdam.

Tijdens mijn promotie verhuisden we van wat nu Vertigo is naar Helix.

Een “leuke” anekdote is dat we als eersten moesten verhuizen van naar de vierde verdieping in Helix. Echter, het nieuwe meubilair was vertraagd en omdat men daar geen rekening mee had gehouden hebben we met alle promovendi zelf onze bureaus en stoelen over het TU-terrein gesleept.

Achteraf niet zo slim, want we kregen

Interview met... uiteindelijk pas twee jaar later als laatsten nieuw meubilair.

In 2000 was ik klaar met promoveren en had toen weer het idee om de industrie in te gaan. DuPont had een heel interessante vacature met betrekking tot polymeertechnologie, waarbij ik zowel in Dordrecht als in Zwitserland zou werken. Uiteindelijk heb ik toch een baan als onderzoeker in de katalyse aan de Universiteit van Amsterdam geaccepteerd en heb me daar verbreed in moleculair modelleren. Het universiteitsleven is toch een stuk dynamischer dan het bedrijfsleven, zeker hier in Eindhoven.

Je hebt hier erg korte lijntjes. Dat was in Amsterdam toch anders, want daar was het veel grootschaliger en minder dynamisch.

In 2001 werd Rutger van Santen Rector Magnificus van de TU/e en werd Hans Niemantsverdriet decaan van onze faculteit. Een en ander leidde ertoe dat Rutger mij een baan als universitair docent aanbood – dat vond ik geweldig, ik had inmiddels al wel begrepen dat Eindhoven een van de beste katalyselabs in de wereld had. “Wij hebben hier expertise en infrastructuur die uniek zijn in de wereld - en we hebben dit in de afgelopen 10 jaar verder kunnen uitbouwen.”

Na een paar jaar was ik van plan buitenlandervaring op te doen. Het liep anders toen ik een Casimirbeurs kreeg uit de handen van minister Van der Hoeven; die subsidie stelde me

in staat om twee jaar lang in deeltijd te werken bij Shell Research in Amsterdam. Dat was een geweldige stimulans en leidde ook tot nieuwe ideeën die ik onder andere gebruikte om een Vidi-subsidie binnen te halen.

"...in mijn hart ben ik nog steeds vooral wetenschapper en geen bestuurder."

Die Vidi-subsidie was ook de aanleiding om me te promoveren tot universitair hoofddocent in 2008, een belangrijke stap in de carrière van een wetenschapper, omdat het een stuk erkenning is dat je zelfstandig onderzoek kunt doen. In die tijd was de universiteit en ook de faculteit in transitie. Het uitgangspunt was dat je als je hoogleraar wilde worden je naar een andere universiteit diende te verkassen. En hoogleraren kwamen vooral van buiten – in het verleden kwamen onze toppers vooral uit de industrie, denk aan Bert Meijer, Piet Lemstra en Rutger van Santen. Dat is door de jaren heen een stuk moeilijker geworden, aangezien veel bedrijven geen fundamenteel onderzoek meer doen. In een gesprek met een commissie die over de toekomst van onze faculteit zou adviseren heb ik mijn ambities om hoogleraar te worden aangegeven en dat ik het ouderwets vond om te stellen dat je intern niet zou kunnen doorgroeien. Dat was wel erg spannend om zomaar te zeggen. Het één leidde tot het ander en een goed jaar later werd ik benoemd tot hoogleraar.

Je bent hier begonnen als student en nu ben je decaan, het hoofd van de faculteit. Dat is wel een groot verschil, hoe voelt dat nou?

Nou ja, het hoofd… als bestuurders geven we richting aan onze faculteit, maar we doen dit in nauwe

samenwerking met de hoogleraren maar ook de andere stafleden, ondersteuners en ook studenten.

Ik ben heel blij met mijn medebestuursleden: René Janssen is als vice-decaan een geweldige steun – hij reduceert complexe problemen vaak tot iets simpels, terwijl ik Laurent Nelissen zeer waardeer omdat hij altijd met de wetenschappers meedenkt. Zo werken we samen om een excellente faculteit te blijven.

Als persoon zit je natuurlijk ook in een spanningsveld, in mijn hart ben ik nog steeds vooral wetenschapper en geen bestuurder. Ik heb veel tijd doorgebracht op deze faculteit, eerst als student daarna als medewerker. Ik zie het als een eer om op deze manier iets terug te kunnen geven aan de faculteit.

Nu we het toch hebben over je functie als decaan, hoe ziet je takenpakket eruit? Wat doet een decaan nu eigenlijk?

Als je wilt, kan ik je het hele lijstje geven, maar het belangrijkste is het beleid en de strategie van de faculteit vormgeven. Daarnaast representeer je ook de faculteit. Zo is er een bestuurlijk overleg met alle decanen. Hier moet je opkomen voor de belangen van je eigen faculteit, maar ook het grote plaatje van de universiteit blijven zien. Wat mooi is, is dat de faculteit Scheikundige Technologie een voorbeeld is voor de andere faculteiten. Bij veel van de ambities van de universiteit blijkt ST al het voorbeeld te zijn van hoe het zou moeten zijn. Onze faculteit scoort heel goed als het goed om onderzoek en onderwijs. Maar het kan natuurlijk altijd beter. We zouden bijvoorbeeld graag wat meer buitenlandse studenteninstroom willen zien, zeker omdat we een slag richting een internationale universiteit willen maken. Maar goed, we zijn toch de grootste opleiding Scheikundige Technologie in Nederland en we zijn ook de enige faculteit op de TU/e waarvan zowel de bachelor- als de masteropleidingen aangemerkt zijn als topopleidingen door de keuzegids universiteiten. Om dit te behouden is er continu onderhoud en vernieuwing nodig. En als decaan probeer ik hier richting aan te geven.

Verder zijn we altijd op zoek naar nieuwe aanwinsten voor de faculteit.

T-Licht 21.3

17

Interview met...

Zoals ik op de nieuwjaarsreceptie al vertelde, zijn we op zoek naar jonge, talentvolle wetenschappers.

Vooral vrouwelijke wetenschappers om zo de verhouding man/vrouw te verbeteren.

Het is nu enige tijd geleden dat je hier student was. Ziet u dat er nu veel veranderd is ten opzichte van toen?

Het is compleet anders. We zijn een stuk internationaler geworden. Af en toe hoor ik collega’s zeggen dat we een worstenbroodjesuniversiteit aan de Dommel zijn, maar dat is onterecht.

Onze faculteit staat op verschillende gebieden zoals supramoleculaire chemie, procestechnologie en katalyse internationaal op de kaart.

Laten we gewoon spreken van “MIT aan de Dommel ”.

Vroeger werd er veel minder gepubliceerd, nu is het de norm.

We hebben tegenwoordig ook veel meer promovendi en trekken ook steeds meer buitenlandse studenten aan voor promoties. Van onze eigen faculteit gaat ongeveer 10% promoveren, dat is jammer genoeg wat weinig, maar ook begrijpelijk gezien de makkelijke overgang naar het bedrijfsleven. De hele sfeer is ambitieuzer geworden. Als je hier als student vijf á zes jaar studeert lijkt alles in steady state, maar als je op een schaal van tien of twintig jaar kijkt, is het helemaal veranderd.

Op welke prestatie ben je het meest trots?

Het meest trots ben ik op mijn promovendi. Ik heb misschien wel veel ideeën als het aankomt op katalyse en uitdagingen om chemische processen meer duurzaam te maken, maar de

promovendi die realiseren het echt. Het mooiste is natuurlijk als promovendi zelf richting gaan geven aan hun onderzoek en mijn ideeën terzijde schuiven. Het belangrijkste wat wij doen is het geven van onderwijs, maar zo’n promovendus is eigenlijk ook een beetje je eigen kind. In vier jaar tijd zie je iemand niet alleen wetenschappelijk, maar ook als persoon enorm groeien. Zo zie je een initieel verlegen iemand naar een buitenlands congres gaan een daar een topverhaal neerzeten.

Wat zijn je ambities na het decaan zijn?

Ik ben een wetenschapper, dus daar zal ik uiteindelijk verder in willen gaan. Ik ben al erg vroeg decaan geworden, maar ik wil deze verantwoordelijkheid nu niet uit de weg gaan. Ik zie mijzelf ook niet vertragen in de wetenschap, de ideeën blijven komen en ik ben gezegend met een drietal talentvolle universitair docenten in mijn groep die mij heel goed steunen.

Als decaan wordt je blikveld op het organiseren van wetenschap verbreed. Het is erg belangrijk dat er wordt nagedacht over hoe we de wetenschap organiseren, nu en in de toekomst en hoe we ons interessant kunnen maken voor toppers uit de hele wereld. Er is slechts beperkt geld dus er moeten keuzes worden gemaakt. Gelukkig kan iedereen hierover meedenken. Maar ik blijf toch vooral een wetenschapper.

Na al dat werk in het lab en bestuur in kantoor, heb je ook nog tijd over voor hobby’s?

Ik heb er steeds minder tijd voor. Maar wat ik het leukste vind is wielrennen, zeker in de zomermaanden – misschien dit jaar maar eens trainen

voor de Japierit van Maastricht naar Eindhoven! Daarnaast vind ik het fijn om veel te reizen, maar dat wordt nu een beetje minder. Zo ben ik vorig jaar enkele maanden in Japan geweest. Dat was een heel mooie ervaring.

In je studententijd ben je ook actief lid geweest, zoals secretaris van het bestuur.

Phoe, dat was 25 jaar geleden, ik weet er nog flarden van. Wat ik wel weet is dat een heel leuke tijd heb gehad.

Japie was toen ook heel groot, en er waren ook veel commissies. Hierin leerde je zaken zoals organiseren en besturen, ook had je op een andere manier contact met de faculteit, om bijvoorbeeld dingen te regelen.

Zoiets verbreedt wel je blik. Maar goed, het was vooral erg gezellig, de periode als tapper in de F.O.R.T. was geweldig. Als actief lid leerde je iets nieuws, iets anders dan studeren.

Dan nu nog enkele dilemma’s Limburg of Brabant?

(Na een lange stilte) Brabant. Ik woon nu langer in Brabant dan ik in Limburg heb gewoond. Limburg is wel heel mooi om te fietsen en bier te drinken, maar dat kan in Brabant natuurlijk ook.

Onderwijs of onderzoek?

Dat is echt een dilemma. Als ik echt eerlijk moet zijn, is onderzoek mijn belangrijkste drijfveer. Onderwijs geven is onze primaire taak en het houdt je jong, maar ik zie het implementeren van mijn eigen ideeën in het onderzoek toch als het mooiste van mijn baan.

Tot slot: Heeft u nog een laatste algemeen advies aan de lezers?

Doe wat je leuk vind en laat je niet gek maken door anderen. Soms hoor ik iemand die zegt dat hij een bepaalde richting voor afstuderen leuk vindt, maar niet weet of er werk in te vinden is. Je bent na deze opleiding dermate gekwalificeerd dat je overal aan de slag kan. Dus doe gewoon wat je echt leuk vind, dan komt alles goed.

Door: Eline Hermans en Marc Willemsen Voor deze editie hebben zij de nieuwe decaan van onze faculteit, Emiel Hensen, geïnterviewd.

18 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Let’s share a passion Bij Teijin Aramid hebben we een passie: aramide Dit unieke materiaal is sterker dan staal, bestand tegen hitte, is slijtagebestendig en kent al meer toepassingen dan op deze pagina passen. De mogelijkheden van aramide zijn eindeloos en dat maakt het zo bijzonder. Er is nog een wereld te ontdekken. En dat doen wij samen met onze klanten, want wij geloven dat de beste oplossingen co-creaties zijn. Dat doen we ook met studenten. Om de groei van ons bedrijf voort te kunnen zetten, zijn wij regelmatig op zoek naar stagiaires en nieuwe medewerkers op het gebied van chemie, chemische technologie, werktuigbouwkunde en technische natuurkunde.

Kijk op www.teijinaramid.com voor meer informatie over stageplaatsen en ons bedrijf.

Japie on tour

Meerdaagse excursie Sevilla Maandagavond van de 2de tentamenweek van kwartiel twee was het zo ver, 25 man vertrok vanaf de Helix richting Eindhoven Airport om zo te beginnen aan een geweldige week in het kleurrijke Sevilla te Spanje. Op het vliegveld zelf voegde de wetenschappelijk begeleider, Martin van Sint Annaland, zich bij het gezelschap. Geen van de aanwezigen wist precies hoe de week ging lopen maar allen vertrokken vol goede moed en met goede zin.

N

a aankomst op het vliegveld van Sevilla was de eerste bestemming Hostel Samay wat centraal ligt in Sevilla. Wat meteen opviel is de grootte hoeveelheid (bittere) sinaasappelbomen in de stad. Eenmaal aangekomen bij het hostel werd een suggestie gedaan om die avond nog even het nachtleven van Sevilla te verkennen.

Hier was men wel enthousiast over en niet veel later was iedereen dan ook op weg. We kwamen terecht in ‘Café Rocko’ voor een gezellige eerste indruk van Sevilla en een geslaagde avond waarop onder anderen ‘Dos cervezas por favor’ van Tom Waes samen met een scala Spaanse muziek de revue passeerde.

Op dag twee was het tijd voor een bezoek aan de brouwerij van Heineken-Cruzcampo.

Nu is bierbrouwen (zeker voor een afvaardiging van Japie) wel bekend

maar er waren nog veel verrassende technieken in het proces, vooral het op elkaar afgestelde design viel op. Het bezoek eindigde met een proeverij, waarna onze rondleider iedereen doodleuk nog een six-pack ‘Cruzcampo Cruzial’ meegaf. Door een misverstand bij de hogeschool moest er last-minute nog een lunch geregeld worden. Dit gebeurde uiteindelijk bij een klein lokaal caféetje waar men nogal moeite had met de hoeveelheid mensen.

Na een hoop gedoe (en een shotje limoncello ter compensatie) was het later die dag tijd voor een Spaanse kookworkshop. Hierbij werden eerst gezamenlijk drie verschillende tapas

en sangria bereid om deze daarna op te eten. Hierbij werden dingen ontdekt zoals: Spanjaarden houden van knoflook en het schillen van citroenen in een spiraal kan best lastig zijn.

Op de woensdag bezochten we eerst de Higher Polytechnic School van Sevilla. Na een globale inleiding over de school werden alle losse afdelingen van de school getoond.

Er waren veel afdelingen maar bij de voor ons relevantere afdelingen werd wat meer verteld aan de hand van een presentatie. Ditmaal was er wel een lunch met studenten verzorgd.

De Salmorejo (een dikke gekoelde tomaten soep met een sterke knoflooksmaak) werd als bekend en gevreesd ontvangen. Na de lunch bezocht men de ‘Universidad de Sevilla’. Op de universiteit werden we ontvangen op de faculteit scheikunde waar presentaties over ervaringen en onderzoeken werden gegeven om vervolgens nog wat laboratoria te tonen.

Op donderdag stond een bedrijfsbezoek op de planning aan CSIC, een onderzoekscentrum waar onderzoek wordt gedaan in drie verschillende groepen. ’s Ochtends bezochten we de twee scheikundige groepen. IIQ doet onderzoek in het gebied van organometaalchemie, bio-organische chemie en

20 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Japie on tour

heterogene katalyse; ICMS doet juist onderzoek naar toepassingen van nanostructuren en materiaalkunde in het algemeen. Tussen de middag konden twee restaurants bezocht worden voor de lunch. Een hiervan serveerde koude bloemkool als gerecht en ongepelde sinaasappel als dessert tot de verbazing van sommigen.

Aansluitend werd kort de groep IBVF die onderzoek naar fotosynthetische organismes doet bezocht. Het was voor de deelnemers prettig hiermee af te sluiten aangezien deze rondleiding wat interactiever was en men met plantenbladen en vloeibare stikstof kon spelen. Hierna begon het vrij programma waarin er initiatief was om een ander deel van Sevilla op te zoeken om in uit te gaan.

De avond begon ditmaal bij een verzameling barretjes waar men eerst een drankje deed in een Irish pub. Wat verder op de avond gingen

we verder naar Uthopia, een club met drie verdiepingen met elk een eigen DJ. Hier heeft iedereen zich goed weten te vermaken om zich uiteindelijk weer terug te begeven naar het hostel.

"...waarna onze rondleider iedereen doodleuk nog een six-pack ‘Cruzcampo Cruzial’ meegaf."

Vrijdag begon de dag met een bezoek aan een waterzuiveringsbedrijf. Na de gezellige avond waren sommige luchten wel wat lastig te verduren voor sommigen, maar het was interessant om te zien hoe de plant omgaat met de lokale droogte, wat in Nederland verre van een probleem is.

In de middag was het tijd voor het culturele programma. Hierin werden

de kathedraal (Santa María) en het koninklijk paleis (Real Alcázar) in Sevilla bezocht naast nog wat andere kleinere zaken door de stad.

Deze weelderige kathedraal is de 3de grootste kathedraal in de wereld en bevat restanten van Christopher Columbus in een schitterend praalgraf. Ook heeft de kathedraal een toren die origineel van een moskee was omdat de stad Sevilla tot 1248 bewoond werd door Islamieten.

Deze invloeden waren nog veel duidelijker in het schitterende paleis met een Midden-Oosters ogende bouwstijl waar christelijke symbolen in verwerkt zijn met kleurrijk geglazuurd tegelwerk. ‘s Avonds was het laatste avondeten in Sevilla een gezamenlijke Libanese maaltijd.

De laatste dag begon met tijd om nog wat trekpleisters te bezoeken zoals het kleurrijke ‘Plaza de España’ waar ooit de nieuwe wereld expo ter ere van de ontdekking van Amerika werd gegeven en de ‘Metropol Parasol’ een modern kunstbouwwerk midden in het oude gedeelte van de stad met veel etenstentjes eronder en omheen. Uiteindelijk was het dan toch echt tijd voor de busrit naar Málaga en de vlucht naar Eindhoven.

De vlucht werd gedeeld met het Nederlands olympisch zwemteam, wat een gave afsluiting was van een geslaagde, leerzame maar vooral heel erg leuke reis.

Door: Koen Vlot Koen is samen met Japie naar Sevilla gereisd en doet verslag over de reis en zijn belevingen.

T-Licht 21.3

21

Spraakwater

De drijfveer van een surveillant Vier maal per jaar, als de goden ons kwaadgezind zijn, verschijnen de grootste duivels uit een studiejaar. De tentamenweken.

Waar deze weken van zichzelf al een verschrikkelijke opeenhoping zijn van dwangmatig leren, enorme huilbuien en liters koffie, eindigen ze altijd op eenzelfde manier. In een veel te warme, niet geventileerde ruimte in het meest afgelegen gebouw van de hele campus, mag je drie uur lang zwoegen op een onmogelijk tentamen.

W

aar de een met het volste vertrouwen de zaal binnenstapt en de ander met een doos tissues en het nummer van de psycholoog in aanslag, is er één collectief irritatiepunt als men de pen in de hand neemt en begint met schrijven. In tegenstelling tot wat velen van jullie nu misschien vermoeden, doel ik niet op de eerder genoemde bagger slechte locatie of de moeilijkheidsgraad van het tentamen, maar op de heren en dames die recht uit het dichtstbijzijnde bejaardentehuis zijn geplukt.

Bij sommigen wekt dit misschien een warm “opa-en-oma”-gevoel op, bij mij en bij anderen vooral ergernis. Het wordt elk kwartiel duidelijk dat het steeds moeilijker wordt om te fluisteren, of op een zachte toon koffie te bestellen zodra de ouden van dagen een keycord van de TU/e krijgen. Niet zelden worden depressieve momenten bruut verstoord door overleggende surveillanten, “Of Henk zijn koffie nou zwart dronk of met suiker?”. Het ergste wat ik ooit heb meegemaakt tijdens het strijden voor een voldoende, was een surveillant die met een stalen gezicht op zijn gemak zijn nagels ging knippen. Onverstoord werden alle tien de nagels afgewerkt, elke keer gepaard met een luid “klik”.

Overigens zijn niet alleen de oude mensen schuldig aan afleidingen, de hoofddocenten zelf kunnen er

ook wat van. Als hoogtepunt van dit afleidende gedrag een USEdocent die halverwege het tentamen ineens door de zaal riep of een van de studenten misschien zin had in koffie, thee of een soepje. Hoewel het aanbod natuurlijk enorm vriendelijk bedoeld is, is de timing om dit tijdens een toetsingsmoment te doen toch ietwat ongelukkig te noemen.

De vraag die bij mij opkomt: ”Zouden deze mensen ons bewust lastigvallen?

Of misschien betaald worden door docenten om slagingspercentages laag te houden?”.

Het zijn complottheorieën die te gek voor woorden klinken, maar na twee en een half jaar tentamens schrijven met één terugkerende factor, begin ik steeds meer paranoia te krijgen. Als het een eenmalige actie was geweest, had ik de beste mensen misschien kunnen vergeven, maar elk tentamen lijkt het doel te zijn om te kijken welke surveillant de gekste actie uit kan halen. Zouden deze personen daadwerkelijk inen inslecht zijn?

Of zou er meer achter schuilgaan?

Misschien is het niet meer dan een kreet om aandacht, omdat de wereld om hun heen zo snel gaat en ze zelf niet meer zo eenvoudig mee

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

kunnen komen. Misschien beeld ik het me allemaal wel in en valt het in werkelijkheid enorm mee.

Op al deze vragen kan ik helaas nu geen antwoord geven. Mogelijk kan er in de toekomst ooit een interview met deze mensen plaatsvinden, of krijgen ze een plekje aan tafel bij een Late Night Show waar ze hun verhaal kunnen doen. Ik ga mijn steentje aan verbetering in ieder geval bijdragen. De komende tentamens zal ik positiever tegemoet gaan en bij binnenkomst de surveillanten beleefd begroeten. Wie weet neemt de irritatie naar de surveillanten dan ook af. Doe je mee? Samen voor een betere relatie tussen huilende student en surveillant.

Door: Bart van den Bersselaar.

Voor dit Spraakwater deelt Bart zijn frustraties jegens sommige surveillanten graag met jullie.

Van de donateur

The Roaring Twenties Er is veel om bang voor te zijn. De opkomst van autocratische leiders wereldwijd, het wij/zij-denken en de onwil om naar elkaar te luisteren.

Ongure fanatici, geïnspireerd door politiek of religie. Soms lijkt het slechts een kwestie van tijd eer het kruitvat ontploft. Maar laten we, nu we ogenschijnlijk in Het Tweede Interbellum zijn aanbeland, eens kijken naar de mooie dingen van die tijd!

M

et de Eerste Wereldoorlog spoelde een golf van destructie over het Europese continent; meer dan 17 miljoen doden, een groot deel jonge mannen. De verschrikking is evident, maar ik wil mijn verhaal luchtig houden. Veel jonge vrouwen namen tijdens de Grote Oorlog de banen van de mannen over die naar het front gingen. Hierdoor groeide bij hen het bewustzijn dat zij even geschikt waren als mannen voor deze banen en niet altijd huisvrouw hoefden te zijn. Uiteindelijk gaf dit een extra impuls aan de eerste feministische golf waarbinnen gestreden werd voor (met name) het algemeen kiesrecht.

Langzaam maar zeker werden de Westerse landen na de Vrede van Versailles dus een stuk liberaler en vrijer. Sterker nog, in de Weimar republiek ontwikkelde Berlijn zich tot een extreem mondaine wereldstad met een scene van cabaret en cinema die openlijk gender issues en homoseksualiteit als onderwerp hadden.

De wereldeconomie floreerde en bedrijven en beurzen boekten de ene recordwinst na de andere. Dit alles gold echter niet in Duitsland, wat gebukt ging onder de eisen van het Versailles-verdrag, maar omdat ik het (zoals gezegd) luchtig wil houden, kijken we even de andere kant op.

Aan de overzijde van de Atlantische Oceaan, in New Orleans begon die prachtige jazz door te breken bij de blanke middenklasse, na haar

ontstaan in Afro-Amerikaanse kringen. Conservatievelingen omschreven deze muziek destijds als duivels en de clubs waarin dit werd gespeeld waren dan ook gevuld met sigaretten, losse seksuele moraal (voor die tijd...) en zelfbewuste vrouwen die zich niets aantrokken van de sociale regels omtrent kleding en kapsels.

Jongeren in die tijd hadden overigens ook maar weinig op met de politieke en sociale mores van de oudere generatie. Het enige waar dit toe leidde was ouderwetse omgangsvormen en altijd maar weer oorlog. Er was een rotsvast vertrouwen in technologische vooruitgang en de positieve gevolgen die dit zou hebben op de wereld. De komst van de telefoon en de telgraaf maakten het mogelijk om razendsnel met familie en bekenden te spreken aan de andere kant van het land. Via de zeppelin en onzinkbare, stalen schepen lag de wereld letterlijk binnen handbereik.

Postorder services werden zelfs uitgebreid zodat men telefonisch producten kon bestellen die dan vanuit de Nieuwe Wereld naar Europa werden verscheept!

Ondertussen waren er partijen die het niet zo hadden op deze moderne en vrije wereldorde. In Duitsland was een sterke opkomst van anti-democratische partijen, gebruikmakend van hun (vaak terechte) kritiek op de onmogelijke

eisen vastgelegd in het Versaillesverdrag. Duitsland moest hiermee breken en weer economisch zelfstandig en groots worden!

De hoop en het optimisme van de jaren twintig kwamen abrupt en dramatisch ten einde na de gigantische beurskrach van eind '29, wat deze partijen in Duitsland maar ook elders in Europa ruim baan gaven.

Ik wilde het echter luchtig houden!

Met onze moderne technologie van internet, smartphones, en videostreaming, kunnen wij net als de jeugd in de Roaring Twenties een rotsvast vertrouwen houden in de techniek om ons een vreedzaam en open samenleving te geven.

Politici van nu hebben niks op met zaken waar jongeren zich druk om maken. Pensioenleeftijd, who cares...

Klimaatverandering, politici doen toch niks. Verder maken we zelf wel uit hoe we ons leven sociaal en romantisch inrichten. Autocratische leiders en religieuze fanatici zowel binnen als buiten Europa, daar hebben we toch niks mee te schaften.

Après nous, le déluge!

Door: Kevin van Eeten Kevin van Eeten is oud redactielid van het T-Licht en Voorzitter van het 49ste Bestuur. Na zijn promotie bij de vakgroep SCR heeft hij twee jaar bij Flowid gewerkt en is nu weer terug bij de Faculteit ST als post-doc in zijn oude vakgroep.

T-Licht 21.3

23

Internship report

Bright science.

Brighter living.

Most people know DSM as the mining and bulk chemicals company that it used to be. A company that is located in Limburg and that you see when you’re driving to the south. During my internship at DSM Coating Resins in Waalwijk, I’ve come to learn that DSM is a very modern chemical company that is involved in the production of much more sophisticated products than plain polyethylene. DSM is nowadays not only a multinational, you can even find it in Brabant.

F

or those of you who don’t know me yet, I’ll quickly introduce myself. My name is Davey Hoekstra, I’m 24 years old and recently graduated in the Molecular Science and Materials Chemistry master track. Although I’ve never had the privilege to be an active member in one of Japie’s committees, I still try to contribute my mite by visiting the F.O.R.T. regularly.

Last year I started with the completion of my master’s by doing my graduation project in the group of prof. dr. Rint Sijbesma, where I worked on mechanically induced

luminescence in polymers. After I’d had successfully defended my thesis, an industrial internship was the final hurdle towards obtaining my master’s degree. Although the university stimulates people to go abroad for an internship, I decided that I didn’t want to do that. The main reason for this was that at that time, I was still in doubt whether I would want to stay at the TU/e for a PhD, or start looking for a job in industry after obtaining my degree. Since I didn’t want to move abroad for a job permanently, I figured that an internship in The Netherlands would be the best move.

The next step was then to start looking for an internship. Over the years, I’d attended some company lunch lectures and workshops organised by Japie, which already gave me a pretty good idea of suitable companies for an internship.

After some searching on the internet for internship vacancies, I sent out some applications to companies like Sabic, Mercachem and DSM Engineering Plastics. However, all these attempts were unfruitful and I learned that the main reason for this is that there are little vacancies that are placed on company websites, and a lot of people apply for the ones that are published online. The key to finding an internship proved

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

to be the network of the group in which I did my graduation project (SMO). Through an ex-PhD student of the group, I came in touch with DSM Coating Resins in Waalwijk and I was quickly invited for an interview and got an internship in the R&T Urethanes department.

DSM (Dutch State Mines) is probably one of the most well-known multinational chemical companies with their roots based in The Netherlands. Originally, the company was founded to mine the coal reserves in southern Limburg. During its now over 100 years of existence, the company has undergone multiple transitions from coal mining to bulk chemicals to a fine chemical company. Nowadays, DSM is active in three strategic business areas: health, nutrition and performance materials.

DSM Coating Resins is part of the company’s Resins and Functional Materials business and is in The Netherlands located in Zwolle and Waalwijk. Furthermore, there are locations in the US and China. My internship took place at its Waalwijk site (for the non-Dutch readers: that is about 50 km north-west of Eindhoven). About 400 people work at this relatively small site. It hosts two production plants that produce water-borne resins based

Internship report

on polyacrylates and polyurethanes, as well as a Research and Technology (R&T) department and a sales and customer services department. This makes the Waalwijk site particularly suitable for an industrial internship, as you can become acquainted with all disciplines that are involved from development to final product.

People from both master tracks could therefore find a suitable internship project at DSM Waalwijk.

The resins that are produced in Waalwijk are used by a wide variety of clients in the coating industry.

You could think of applications in industrial coatings, packaging, architecture and home decorative coatings. A product that I found particularly interesting are the soft feel resins that are developed (and partly produced) in Waalwijk. These resins feel soft when you touch them (as you could’ve guessed from the name) and have a matt appearance which gives them very bright colours.

Therefore, they are used in packaging of luxury consumer products.

Apparently, people are more eager to buy products of which the packaging feels nice. Amazing how chemical science and psychology can work together!

My internship project took place in the urethanes team of the R&T department. Generally, the people in this team work on the development of waterborne polyurethane resins. In

the first few weeks of my internship, I was introduced to the methods by which these resins are generally made, which was quite nice. My own project, however, was rather different, as the goal was to start with the development of a new solid resin for 3D-printing purposes.

This meant that I was doing things that were entirely different from what the rest of the team was doing, which sometimes required some improvising. Nevertheless, this all went well, as the urethanes team is very nice and everyone was always eager to help.

some analytical experiments had to be done at DSM Geleen.

In the course of an average week, I did a couple of resin syntheses. This was already quite a culture shock for me, as I was used to lab-scale synthesis that involved only a couple of milligrams. Here “lab-scale” was at least a couple hundred grams, so quite a bit more to handle. The resins I made then had to be analysed, and at that point you start to realise how spoiled we are at the university with all our fancy and expensive equipment. In a company like DSM, equipment is less available (because of budgets, and this makes sense) and often scattered around multiple sites. This meant that I often had to wait for a long time before some results came in. Whilst this can be quite frustrating, you are also forced to plan your experiments very well.

Besides, it gave me the opportunity to visit other parts of DSM, since

Nevertheless, I’ve also come to realise that doing research at the university is something that I really like, and I decided that I wasn’t ready for a job in industry just jet. Luckily I’d been offered a very nice PhD position in the group of prof. dr. Albert Schenning on a new collaboration programme with the group of prof. dr. Nico Sommerdijk. The next four years I’ll be focussing on the development of bio-inspired hybrid materials, which I think will be really interesting and challenging. Fortunately, this also means that I can drink my weekly beers in the F.O.R.T., so we’ll probably meet again!

During my internship, I gained quite some experience with how things go in an industrial environment.

Especially, the 3D-printing project is a collaboration between multiple DSM sites, which meant that communication was very important.

My supervisor let me do the regular project meetings myself, from which I really learned a lot. I can therefore only say that my internship has been very fruitful for me, and I really enjoyed my time in Waalwijk.

By: Davey Hoekstra Davey wanted to share with the readers of the T-Licht what it is like to work at a multinational chemical company.

T-Licht 21.3

25

Excursion to Zeeland Refinery

Excursion Zeeland Refinery In the Netherlands there are a lot of oil refineries and with that a lot of possible companies for chemical engineers to work for. The differences between these companies seem minimal and that is why it is important to actually go there and learn more. On the twentieth of December 2017, fourteen lucky people got an opportunity to find out more about one of the lesser known refineries: Zeeland Refinery.

When gathering at 7:15 in the morning, an interesting and educational day awaited them!

A

lthough you get to see a lot of companies as coordinator of external affairs, this was the first company that I got to visit in the beautiful province of Zeeland.

Having grown up in the province and never having seen Zeeland Refinery, I was even more curious as to what awaited after the two and a half hours bus ride.

Upon arrival, we were greeted by three engineers from the company with some coffee, tea and local treats; a good beginning of the day!

What followed were presentations about the specifics of the plant and the process of cracking. This was interesting because it often seems like all refineries are doing the exact same thing. However, in this presentation we learned that, by tweaking process parameters, Zeeland Refinery could shift the production towards a certain product, for example diesel.

This gives the company quite some flexibility for the future, when fuel needs might change and the oilto-chemicals market becomes increasingly important.

It was also explained to us that it makes a lot of sense for a refinery to be located in Zeeland, whilst this may seem far away for the students from Eindhoven. Placing the refinery in Zeeland means access to the open sea for easy product transport, access to the biggest Dutch oil terminal and relatively cheap land.

The central position of the refinery in between the Randstad and major Belgian industrial cities also offers competitive advantage.

"These are topics that are not usually covered in the curricula..."

After a hot lunch to boost the energy of the hungry students, we continued with a short case study before going into the cold for a tour around the facilities. The case study gave us all a clearer view of the margins involved in the petrochemical industry, as well as the safety concerns affiliated with running a massive oil cracker. These are topics that are not usually covered

in the curricula of the chemical engineer, being a nice addition to our knowledge.

The plant tour took place in two small groups, enabling all the students to ask lots of questions about the process. Whilst walking, we literally walked through the process. Starting from the crude oil storages, we passed all process steps to finally arrive at the storage vessels of the products.

Along the way, we found out about an interesting feature. Zeeland Refinery, being a joint venture between Total and Lukoil, does not have any of its ‘own’ unit operations. Actually, the different process installations belong to the different shareholders, being a physical indication of the joint venture.

A bit cold, we were driven to the boulevard of Vlissingen for a lovely dinner, showcasing the local fish of the province and offering the opportunity to exchange some stories with the engineers. Now all that awaited was the ride home, a good moment to catch some sleep for most people.

All in all, it was a long but very interesting day which proved that it is definitely worth it to find out more about the companies which you might not know already. This will open you up to opportunities and experiences that may just define your future career.

By: Leon Rosseau Leon wanted to give an insight in the excursion to Zeeland Refinery.

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Zeeland Refinery (ZR) is one of Europe’s best performing refineries, processing crude oil into fuels and feedstocks for the chemical industry. ZR operates the largest distillate hydrocracker in Europe and performs among the best with respect to energy efficiency. Zeeland Refinery is a joint venture between oil companies Total (55%) and Lukoil (45%). The refinery has 420 employees and is situated in the industrial area of Vlissingen-Oost in the province of Zeeland.

QUALITY IN REFINING Continuous improvement

In order to remain among the best in the very competitive refining industry, Zeeland Refinery is always looking for ways to improve its operations. Safety, reliability and availability are top priorities. As a chemical engineer, you could make a significant contribution to these priorities.

Careers at ZR Chemical engineers at Zeeland Refinery fill various functions in the process, project, production, planning and safety engineering department. Transition to other jobs is always possible. If you are interested, even international careers with our shareholders are possible.

www.zeelandrefinery.nl

T-Licht 21.3 27 WE ARE TEAMWORK, INNOVATION AND TECHNOLOGY

Scheikunde en series

Het Top Gun effect?

De meeste mensen zullen zich Tom Cruise in zijn rol als Maverick in Top Gun vast nog wel herinneren. Nadat deze film in 1968 uitkwam, schoten de rekruteringscijfers van de Amerikaanse marine en luchtmacht ineens omhoog. Zelfs de Koninklijke Luchtmacht van ons kleine kikkerlandje schijnt hiervan geprofiteerd te hebben. Maar wat heeft dit met T-Licht te maken, vraagt de lezer zich nu vast af.

I

n de Telegraaf van 29 april 2014 werd er namelijk ook van dit zogenaamde Top Gun effect gesproken en dan wel in de chemische hoek van ons academische landschap. Er waren namelijk 20 procent meer chemiestudenten dan vijf jaar geleden en deze stijging leek gelijk op te gaan met de toenemende populariteit van de tv-serie Breaking Bad. Dat er sinds 2009 ook hogere studiebeurzen zijn lijkt een iets logischere verklaring, maar het blijft natuurlijk wel erg toevallig.

Voor degenen onder ons die onder een steen geleefd hebben: Breaking Bad gaat over een scheikundeleraar genaamd Walter White bij wie terminale kanker geconstateerd is.

Aangezien onze grote vriend Walter in Amerika woont, heeft hij natuurlijk geen zorgverzekering. Om toch aan het geld te komen voor de peperdure chemotherapie besluit Walter om zijn talent voor scheikunde eens goed te gebruiken door 99% zuivere crystal meth te maken. Geld rolt binnen, maar daarmee natuurlijk ook de nodige problemen.

Behalve scheikunde worden ook andere bètawetenschappen gebruikt in series. Een persoonlijke favoriet uit mijn zestienjarige-fangirl-tijdperk is NUMB3RS.

"Zet twee natuurkundigen in een appartement en introduceer nog een astrofysicus en een luchtvaarttechnicus en je hebt je feestje compleet."

Niet geheel onverwacht wordt in deze serie wiskunde toegepast.

Er worden de zaken gevolgd van een FBI special agent die de hulp inroept van zijn kleine broertje, een wiskundegenie. Broertjelief gaat aan de slag met wat algoritmes en doet wat slimme dingen met computers en voilà, de precieze baan van een kogel is berekend. Andere leuke dingen die je ook kunt berekenen is de baan van een persoon die van een brug valt.

Deze persoon in kwestie blijkt dan ineens van de brug geduwd te zijn in plaats van zelfmoord gepleegd te hebben. Toch handig om te weten.

Dat deze serie niet tot exploderende cijfers bij wiskunde studenten heeft geleid is niet zo heel gek, aangezien de wiskundigen in deze serie toch wel echt als typische wiskundigen neergezet worden. Uitzonderingen daargelaten, anders was er natuurlijk niets voor mijn zestienjarige ik om over te fangirlen.

Een andere serie waar wetenschap, al dan niet een beetje omstreden, in voorkomt is Fringe. Deze serie is ook weer Amerikaans en draait wederom

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

om een FBI agent die samenwerkt met een geniale, maar ietwat verwarde wetenschapper. Tussen de verschillende zaken lijkt een patroon te zijn en dit patroon wordt weer gelinkt aan een bedrijf dat ietwat schimmige onderzoeken doet. Naast dit patroon van abnormale zaken, blijkt er als klap op de vuurpijl ook nog een parallel universum te zijn. Niet heel erg hardcore wetenschap, maar wel een leuke serie om naar te kijken.

En tot slot mag natuurlijk de meest bekende serie met wetenschap, al dan niet centraal, niet ontbreken: The Big Bang Theory. Zet twee natuurkundigen in een appartement en introduceer nog een astrofysicus en een luchtvaarttechnicus en je hebt je feestje compleet. Ook leuk om te weten, is dat de actrice die Sheldons vriendin Amy speelt, zelf ook daadwerkelijk een neurowetenschapper is.

Door: Marle Vleugels Marle is groot fan van Netflix en wilde graag wat wetenschappelijk georiënteerde series met jullie delen.

Het paviljoen

Onkruid vergaat niet, het Paviljoen Als student aan de TU/e zijn er enkele zaken die vroeger of later de kop op steken: projecten voor USE-lijnen, nachtmerries aan Engineering Design en colleges in het Paviljoen. Al deze dingen worden over het algemeen niet als prettig beschouwd. Maar waar komen deze dingen vandaan? De eerste twee volgen uit het Bachelor College, en het Paviljoen tja… hoe zit dat eigenlijk? Nou, daar gaan we in dit artikel hopelijk achter komen.

O

m te begrijpen waarom de blokkendoos die bekend staat als het Paviljoen bestaat, moeten we terug gaan naar het jaar 1954. In dit jaar kreeg de Delftse architect S.J. van Embden (hij komt uit Delft ja, best ironisch) de opdracht om een plan te maken voor een Technische Hogeschool (TH) in het Zuiden, dit kwam na veel animo voort uit een kamerbesluit. In het originele plan van Van Embden was er een tijdelijk gebouw dat het overschot aan studenten kon opvangen die niet pasten in de op dat moment beschikbare ruimtes voor de TH. Terwijl het plan voor de eigenlijke gebouwen nog werd goedgekeurd, verrees in 1956 toch al het Paviljoen in de noordoosthoek van het terrein.

Dit gebouw is vandaag de dag de hoofdingang met de gang naar links en naar rechts en hun eerste vertakkingen. De oorspronkelijke bouw van het Paviljoen vond plaats van juli 1956 tot november 1957. De aanmelding voor de TH oversteeg alleen verwachtingen. In januari 1958 (na nog geen half jaar) werd er al een uitbreiding gemaakt, Paviljoen Q. Deze uitbreiding vond plaats in de richting van Connector waar inmiddels een parkeerplaats en ‘community garden’ te vinden is.

Tijdens de tweede bouwronde (1965-1974) van de campus stond zelfs de sloop van het Paviljoen op de planning, maar ook toen is er juist meer bijgebouwd. Paviljoen NP, het noordelijke deel van het gebouw waar het Bouwkunde atelier werd gehuisvest. Nu staat dit deel bekend als de Study Hub waar men kan genieten van tentamens en onzinnige dingen als diagnostische TNW toetsen.

In de maquettes van de TU/e campus die over de tijd gemaakt werden is het Paviljoen nooit meer geweest dan een omlijning omdat het ooit gesloopt zou worden. We zijn inmiddels meer dan 60 jaar verder en het Paviljoen bestaat nog steeds.

Een terechte vraag is in dit geval dan ook: waarom is het Paviljoen nooit gesloopt? Origineel zou het gebouw al gesloopt worden in 1963 als Potentiaal en het Hoofdgebouw opgeleverd zouden worden.

De hoeveelheid studenten die gehuisvest moesten worden, bleef echter een hardnekkig probleem.

Het is wel frappant dat de reden dat het Paviljoen nog bestaat nooit is opgelost, want ook vandaag de dag heeft de TU/e nog problemen met het huisvesten van haar studenten.

De groei van de studenten op de TU/e blijft maar sprongen maken waardoor de origineel opgezette bouwplannen niet volstaan. Daarbij zijn deze plannen meestal slecht begroot en niet flexibel genoeg. Een voorbeeld hiervan is het Masterplan Huisvesting TU/e uit 1988 wat de faculteit ‘Technologie Management’ (inmiddels Technische Bedrijfskunde) naar het hoofdgebouw zou verplaatsen. Klinkt dit bekend?

Dat zou goed kunnen want in het nieuwe Campus 2020 plan moet iets soortgelijks gebeuren, maar ook hier zijn nu al begrotingsproblemen mee. De vraag of het Paviljoen ooit gesloopt wordt blijft dus bestaan, er is in 2010 zelfs gekeken of het op de monumentenlijst geplaatst kan worden. Zoals de titel al zegt: “Onkruid vergaat niet” het groeit, tenzij de TU/e met een goed in elkaar gestoken verdelgingsplan komt.

Door: Koen Vlot Koen was de colleges en tentamens in het Paviljoen zat en was benieuwd waar dit gebouw nu eigenlijk vandaan komt.

T-Licht 21.3

29

Even schoppen

Een goede nachtrust Ben ik de enige die een haatliefdeverhouding heeft met een goede nachtrust? De ene avond ga ik in bed liggen en vijf seconden later word ik wakker door mijn wekker.

De andere avond lig ik in bed uren te wachten tot ik maar eens in slaap val.

Ik word er gek van dat ik mijn nachtrust niet in mijn eigen hand heb. Hoe kan het dat slaap niet door jezelf bepaald kan worden? Ik erger hier mijn hele leven al aan en ik moet mijn verhaal aan iemand kwijt.

N

u heb ik het geluk dat ik vaker binnen een paar seconden in slaap val. Dan ga ik netjes in bed liggen, leg ik mijn hoofd in mijn kussen en voor mijn gevoel een paar seconden later word ik weer wakker.

Alleen zo heb ik ook avonden waarbij ik in bed ga liggen, mijn hoofd in mijn kussen leg en uren mezelf afvraag waarom ik nog niet in slaap ben gevallen. Zo heb ik meerdere tactieken geprobeerd om dan alsnog in slaap te vallen. Een lekker koud glaasje water zou moeten helpen, heb ik gehoord. Nou sorry hoor, maar daar blijf ik alleen maar wakker van.

Zodra ik opgestaan ben, voel ik de koude enge duisternis van de nacht en daar word ik echt niet slaperig van, het tegendeel zelfs. Zo gaat er ook het verhaal rond dat je een hormoon gaat aanmaken waarvan je moe wordt wanneer je je lichaam goed verwend met een orgasme.

Ook dit heeft bij mij nog nooit gewerkt. Dan ben je klaar, mag je al je zooi opruimen en daarna lig je je een uur af te vragen wat je zojuist hebt gedaan.

je vaak niet erg lekker wakker, dus daarvan kan je ook niet echt spreken van een goede nachtrust.

En daarnaast is het vreemd om, als je eenmaal al in bed ligt, op te staan om bier te gaan drinken om te hopen dat je over drie uur goed kan slapen.

"Dan ben je klaar, mag je al je zooi opruimen en daarna lig je je een uur af te vragen wat je zojuist hebt gedaan."

Dus ik heb eigenlijk maar twee opties, of ik accepteer dat ik af en toe niet ga slapen en neem mijn verlies, of ik ga naar de dokter voor slaappillen. Nou ben ik niet iemand die snel naar de dokter gaat dus eigenlijk is dat ook geen

De enige keer dat ik met zekerheid weet dat ik in een keer in slaap val, is wanneer ik een avond ben gaan stappen en ik mijn lichaam heb verwend met een of meerdere lekkere pilsjes.

Alleen dan word

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

optie. Maar dan komt mijn volgende dilemma. Wat in vredesnaam moet ik om 3 uur ‘s nachts doen als ik niet kan slapen? Ik kan niet even naar de universiteit fietsen om te gaan sporten. Ik kan helaas ook niemand opbellen om gezellig mee naar de stad te gaan. Ook hier zijn mijn opties weer gelimiteerd. Meestal val ik terug op een ding: een serie binge-watchen. Zo heb ik de nacht voor het tikken van dit artikel bijna heel Gotham seizoen 2 gekeken (echt een aanrader overigens!). Na elke aflevering lag ik te twijfelen of ik het nog eens ging proberen in slaap te vallen. Ik heb het twee keer geprobeerd, helaas zonder succes.

Om half 8 lukte het me eindelijk een keer om in slaap te vallen. Gelukkig was het weekend dus kon ik nog uitslapen tot half 11 zodat ik niet de hele dag als een zombie rond hoefde te lopen.

Lieve, lieve lezer, bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Ik hoop dat er lezers zijn die mijn “struggles” erkennen en ik wens jullie succes met jullie slapeloze nachten.

En mocht je ooit op een goed remedie stuiten, deel dan die a.u.b. met mij!

Door: Troy Oude Bekke Troy heeft slapeloze nachten van het wakker blijven en deelt zijn ervaringen met de lezers.

Puzzle

Chemistry sudoku You need to use logic to work out the compounds in the blank squares. Every row, column and 3x3 box contains a chloride, bromide, iodide, oxide, hydroxide, nitrate, carbonate, sulfate and phosphate. Each 3x3 box is based on compounds with the same positive ion – e.g. the top left box contains sodium compounds and the middle left box contains copper(II) compounds. The middle 3x3 box contains aluminium(lll).

Make sure that you get the formulas right!

Last edition the winner, Roel Boerekamps, received an Efteling gift card. This time, the winner will receive a Headphone, courtesy of ExxonMobil. In order to win this prize, you need to mail a scan of the finished puzzle to tlicht.st@tue.nl before the 8th of May. Disclaimer: only regular members are eligible for the prize.

T-Licht 21.3

31

Bier van het kwartaal

Wild in naam en smaak De lente is weer aangebroken. De T-shirts en korte broeken kunnen weer uit de kast gehaald worden. Het seizoen van het beste evenement van heel scheikundig Nederland, de ONCS, staat weer voor de deur. Alle Japies maken zich op om weer drie dagen lang schraal bier te drinken. Gelukkig is er ook voor dit jaargetijde weer een mooi biertje uitgekozen, eentje waarvan de stijl ook wel een beetje lijkt op een normale dag in de Japiekamer: een Farmhouse Ale!

O

ok voor dit artikel heb ik weer samen gezeten met Brandon van Rosendaal, Guido Hagenaars en Keegan Walker. Met zo’n mooi gezelschap, lekker bier én het spel genaamd voorraad-beheren, is een mooie avond gegarandeerd.

Nu zitten de niet-bierkenners zich achter de oren te krabben, een Farmhouse Ale, was da? Nou eigenlijk is het heel simpel: De Farmhouse Ale is van oudsher een biertje dat door boeren gebrouwen wordt van hun eigen graan. De bekendste variant hiervan is de Saison.

Farmhouse Ale is doorgaans eigenlijk een verbloemende naam voor een Saison.

Niet zo lang geleden werd er gedacht dat de Saison een uitstervend ras was, maar de afgelopen jaren heeft de Saison een heuze comeback gemaakt. Het bier is vooral heel erg populair in de Verenigde Staten, waar speciaalbier brouwen sowieso een grote hype geworden is. Een Saison is vrij complex qua stijl. De meeste zijn fruitig, hebben aardse gisttonen en zijn mild tot gemiddeld pittig. Ze hebben meestaal veel pit en zijn redelijk hoppig met daarnaast vaak een licht droge en licht zoete smaak.

door de brouwers zelf beschreven als een transcontinentale menging tussen Belgisch bier en Amerikaans hop. De hop geeft een grote plons van tropisch fruit gevolgd door golven van goed gekruide pittigheid in de neus. In de mond proef je de bittere en zoete smaak van fruit terwijl op het einde de mandarijnen over je tong tapdansen.

Maar hoe smaakt deze Saison nou echt? Als je hem vergelijkt met de Brand Saison is deze Epic Saison een stuk hoppiger. Hij heeft iets meer bitterheid achter in de keel. Dit betekent dat dit goed gecompenseerd moet worden met fruit. Nou dat heeft dit bier zeker. De eerst smaak die je proeft is iets fruitigs, een beetje zoete smaak. Toen wij hem

De naam van het uitgekozen bier luidt als volgt: Epic Saison van The WILD BEER co. Het bier wordt

32 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

proefden dachten we eerst dat hij meer op een IPA leek, dan op een Saison. Dus IPA-liefhebbers, dit is er een voor jullie. Niet IPAliefhebbers, wees niet gevreesd. Dit bier is zeker ook voor jullie, deze Saison is fruitiger dan menig IPA. Het mooie van deze brouwerij is dat ze zich niet alleen bezighouden met het maken van bier, maar ook met het maken van eten. Daarom zit bij de beschrijving van hun bieren ook altijd een tip bij welk eten je het bier het beste kunt drinken. Ze zeggen over de Epic Saison dat die het beste gedronken kan worden met geroerbakte limoen kip, waar de citrustoetsen het gerecht naar een ander niveau brengen. Of drink het met kip saté, waarbij de pittigheid van het bier goed tot zijn recht komt.

Nu heb ik het geluk gehad dat de Epic Saison niet het enige biertje is dat ik van deze brouwerij heb mogen drinken. En tot nu ben ik verbaasd over hoe goed elk bier is. Dus ik wil de lezers aanraden wanneer zij het pad kruisen met een bier van The WILD BEER co, zorg dat je hem drinkt!

Helaas is de historie van de brouwerij niet perfect te vinden. Het vroegste wat ik kon vinden over de brouwerij was van 2013, maar ik denk dat ze al voor die tijd aan het brouwen waren.

Zoals meerdere brouwerijen is ook deze brouwerij gevestigd in een boerderij. Al is de reden

Bier van het kwartaal

erachter deze keer een beetje anders.

De brouwers waren goede vrienden met twee kaasboeren uit de buurt, die geweldige kaas maken. Toen de brouwers nog niet fulltime aan het brouwen waren, hadden ze een proeverij georganiseerd met hun test bieren en met de kazen van hun vrienden. Dat beviel hun zo goed dat gecombineerd met de liefde voor kaas die de brouwers al hadden, hun heeft doen besluiten in de boerderij van hun vrienden te gaan brouwen.

dat het bier brouwen tegenwoordig geromantiseerd is door een goedbetaalde marketingmachine.

Ze vertellen je dat het bier een natuurlijk product is, terwijl het niet meer dan een industrieel proces is met geautomatiseerde machines en een paar ‘knoppenduwers’ die het werk doen. De romantiek en de kunst van het brouwen komt op een hele andere manier tot uiting wanneer je ongecontroleerde wilde gist en bacteriën gebruikt.

De brouwers hebben een aparte kijk op het bier brouwen. Aangezien ze in een boerderij gevestigd zijn maken ze graag de vergelijking dat wat zuur voor bier is, is yoghurt voor zuivel. De brouwers houden van zuur bier. Hier zit een niet vergelijkbare complexiteit en nuance in en maakt het zowel het meest spannend als het meest uitdagende bier om te brouwen en te drinken. Ze vinden

Helaas moet ik wel toegeven dat dit niet het lekkerste biertje was dat we die avond geproefd hebben. Dit was de Madness IPA, van driemaal raden, The WILD BEER co. Dit was een geweldig lekkere IPA, die heel fruitig maar ook heel hoppig is.

Helaas kon deze niet geleverd worden en moesten we uitwijken naar de Epic Saison. Dit is helaas het nadeel van een brouwerij die veel

verschillende bieren brouwt. Niet alle bieren worden vast gebrouwen.

Deze brouwerij is nog niet zo groot dat zij een groot vast assortiment aan bieren kunnen hebben met daarnaast meerdere testbrouwsels.

Niet getreurd, ik geloof dat Keegan Walker zijn best gaat doen om meer van WILD BEER naar de F.O.R.T. te halen. Dus misschien ga je niet de Madness proeven in de F.O.R.T., maar er zijn genoeg lekkere alternatieven!

Ik wil eigenlijk de laatste alinea wijden aan een mijlpaal waar nog niet over geschreven is. Namelijk het feit dat er nu 100 verschillende bieren standaard te drinken zijn in de F.O.R.T. Dit is natuurlijk een redelijke grote mijlpaal voor zo’n kleine bar. Niet alleen de hoeveelheid bieren is een mooie prestatie, maar ook de diversiteit is belangrijk. Er is van bijna elk soort bier nu een biertje te verkrijgen in de F.O.R.T. Daarom wil ik de F.O.R.T.commissie nogmaals bedanken, dat een fervent bierliefhebber nu nog een moeilijkere keuze heeft wanneer hij bier wilt bestellen in de mooiste bar van de wereld.

Door: Troy Oude Bekke Speciaal voor de lente heeft Troy, samen met oud-vooraadbeheerders een frisse Farmhouse Ale uitgezocht om van te genieten.

T-Licht 21.3

33

Lost in translation

How to fok horses Translating is difficult. Many famous cases of bad translations are a testimony to this fact.

Every language has a different set of rules when it comes to structuring a sentence and the vocabulary in that sentence. Couple this with words that have multiple translations or meanings, an extensive amount of dialect and slang and you sometimes end up with a horrible mess on your hands. Even though it might sometimes be a good idea to hire a translator, the job is often outsourced to the much cheaper Google translate. Over the course of history, this has resulted in some hilarious and sometimes far reaching consequences.

A

lmost every spoken language in the world has a long history and stems from a certain region. Different regions have different languages that share a common ancestry. For example, German and Dutch are both part of the Indo-European, more precisely the West-Germanic, language family.

Both languages share somewhat similar grammatical structures and vocabulary. This makes it relatively easy to translate something from Dutch to German. The difficulty in translation starts ramping up dramatically when translating between language families.

One of the most extreme examples of this is the translation between English and Japanese or Chinese. The Japanese and Chinese language are

part of a completely different family and don’t even use the western notation of letters and words to build up sentences. Words that are common in English might not even exist in Japanese or vice versa.

Google translating a simple English sentence to Japanese usually results in something that resembles more of a shopping list than a sentence.

When translation goes wrong in your daily life, it can lead to some pretty funny misunderstandings and ‘Dunglish’ quotes. One famous example, although its validity is disputed, is a misunderstanding

by Dutch minister of foreign affairs, Joseph Luns. In an informal conversation with the American John F. Kennedy, Luns was asked if he had any hobbies. Apparently,

34 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Luns answered “I fok horses”, while he actually meant ‘I breed horses’.

Of course, Kennedy was quite surprised and asked “Pardon?”. “Yes,” replied the Dutch minister, “Paarden.”

If translating goes wrong on an international level, it might have far more dire consequences. Some wrong translations might even have changed the course of history.

" Apparently, Luns answered “I fok horses”, while he actually meant ‘I breed horses’. " At the end of the Second World War, the allied countries drafted a declaration of surrender terms to Japan. These terms included a statement to the effect that a negative answer from Japan would invite prompt and utter destruction.

These were translated and sent to the Japanese Prime Minister. In Japan, the media pressed the Prime Minister for an answer. In his statement, the key word he used was ‘Mokusatu’.

The media picked up this statement and translated it to ‘Not worthy of comment’ or ‘treat with silent contempt’. The Americans considered this a negative answer, and a few days later the atomic bombs were launched. The sad thing is that at the time, no decision had been reached and the Prime Minister replied that he was withholding comment for now, as ‘Mokusato ’ can also be translated to ‘no comment’.

Lost in translation a conversation. Since this software struggles with the same problems as the translation software, it can be quite hilarious to have the chat avatar guess what kind of badly translated mumbo jumbo you just typed into the answer field, usually ending up in the chat bot to simply give up and ask you a completely unrelated question.

Coupling this with a chat bot that learns online and things start to derail pretty quickly most of the time.

Another mistranslation that had far-reaching consequences was a translation of the Bible. The Bible has been translated many times as the faith spread the globe. In 382 AD the Pope commissioned a translation of the Old and New Testaments into Latin from the original Greek and Hebrew texts. For many years, this was considered the official version by most Christians. However, this translation was not without its faults.

In the part where Moses returns from the mountain with the Ten Commandments, the translator used the Latin word ‘cornuta’ for the Hebrew word ‘karan’. So, instead of a shining or radiant Moses, a horned Moses returned from the mountain. The people took this translation literally and Medieval and Renaissance art is filled with images of a horned Moses, which in return caused the Nazi anti-Semitic propaganda to depict the Jews with horns.

Luckily, not all mistranslation have had disastrous results, it also helped to give rise to an entire literary genre.

In 1877, the Italian astronomer Giovanni Virginio Schiaparelli was studying the planet Mars. He started mapping the features he could observe through his telescope and labeled them. He saw channels on the surface of mars and labeled them ‘canali’. Later, his observations were translated to English, but they used the word ‘channels’, implying artificial structures. This helped give rise to the idea that Mars was inhabited by an intelligent race, the Martians. This in turn inspired many writers and gave rise to the science-fiction genre.

After looking at all these famous translation blunders, one might argue that it’s better to just let a computer translate everything. But as you might already know, computers also kind of suck at translating. Google translate sometimes can’t even make sense of certain sentences or phrases or just gives a wrong or stupid translation.

This is because Google translate uses a complex computer program that develops a mathematical model of language based on statistical relationships between humantranslated documents like those on Wikipedia or by the UN. In layman’s terms: it takes a very large amount of translated texts and looks at how the words are translated most of the time.

The problem with this is that because the model has no knowledge about the syntax or semantics of natural languages, it can't make reasonable decisions about meaning when there are multiple ambiguous options. This sometimes just results in gibberish instead of an actual proper translation (for an example look at the Japielied translated from Dutch to English and back a couple of times).

Of course, companies keep trying to improve these technologies and Google even released an app that can translate written text in real time, eliminating the need of a dictionary search. This software is also not flawless unfortunately.

An even more fun and hands on use of these text and translation programs are the so-called chat avatars online.

These avatars talk back to you when you type in certain phrases, making it seem like you are having

To paraphrase the introduction, translating can get weird. Languages can be a complete mess of ambiguity, grammatical nonsense and basically too human to actually make sense most of the time. Famous personas have fallen victim to the sometimes extremely funny business that is translating. So to make sure you don’t end up as a laughing stock due to some translated mumbo jumbo, don’t use Google translate.

By: Alex van de Greef and Marc Willemsen Alex and Marc ventured into the world of bad translations and found out that bad translation can lead to much more than just some laughs.

The Japiesong translated 50 times En tussen Strijp, Tivoli de Oever van de Dommel It was a Lichtje Te bekennen niet een schijnsel potverdrie consulting marketing.

Dit beziende sprak 1 - natural Minckelers Peter and the Virgin: "Er MOET hier nu WAT gebeuren, wordt het tijd fell uitvinders".

Nauwelijks had hij dit gesproken hij vond het stadsgas printer.

Eindhoven niet meer, veroken, van het Licht dat hier onprui.

Moraal de Hotel story, Van ' t elegant besloten refrein chemici Chief minder het fimbrau, technologen best veel beter.

EEN the true light. VIERKANT!

T-Licht 21.3

35

Wist je dat?

Wist je dat... ... volg ens v. L. L Egber t u studiev cid de erenig in van In dustria g is?

r aa . h oet H e m , lin ed .. . E s go uden t ie o i o do asth waa v rs de weg? an

... Volg en specialt s Sven R . y chemic chemicals als zijn die special zijn?

don ns Bran . ... volge D . v erd v. R . Sjo ctieloos fra de vloer kt? maa

...

S. Vol va iets gens n C m me wege oet ami td de slij el ing w te en et n sla van an ?

... het balletje va n Fabrice F. tegen de neus van Inge M . aankwam?

... volg en H. bier s Jos uit ee raffina derij k n omt?

... Keegan W. het tactisch inzicht he eft van een garnaal?

en .e e A d ick in er .. . R and lekk ma kast t? el lijf ko b

... je wist-je-datje s naar tlicht.st@tue.nl ka n sturen of in kan leveren op de Japiekamer ?

... Tom veel m v.d. B. te et heeft g zijn ding e dat die speeld en daarom los zit?

... Mich hotspo elle R . ts in h aar eten h eeft?

Colophon Volume 21, edition 3 Circulation: 600 April 2017 Editor in chief: Sven Roefs Editorial board: Rick Curvers, Janne van Gisbergen, Alex van de Greef, Jolanda van Helden, Eline Hermans, Troy Oude Bekke, Lisa Struik, Marle Vleugels, Koen Vlot, Woutje ter Weel, Thomas Werkhorst, Marc Willemsen.

Printer: Gildeprint Drukkerijen info@gildeprint.nl The T-Licht is the association magazine of T.S.V. 'Jan Pieter Minckelers', study association of the department of Chemical Engineering and Chemistry of the Eindhoven University of Technology.

Contact T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ Attn. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl The editorial board always reserves the right to edit or decline the provided copy.

Index of advertisements SABIC Inside cover front Croda Page 9 Teijin Aramid Page 19 Zeeland Refinery Page 27 CB&I Inside cover back ASML Outside cover back

May 11, 2017 Send us your cv & motivation and be selected to join the CB&I in-house day! event.nl@cbi.com

May / June 2017 Meet our colleagues in Eindhoven during a lunch lecture that will be organised in collaboration with Japie and Simon Stevin.

Exact date will be further communicated.

GROW YOUR CAREER WITH CB&I CB&I is the most complete energy infrastructure focused company in the world. With more than 125 years of experience and the expertise of approximately 40,000 employees, CB&I provides reliable solutions while maintaining a relentless focus on safety and an uncompromising standard of quality.

To meet the demands of our projects and customers, we seek out the very best technical graduates. If you’re pursuing a rewarding career, look at CB&I. Our people make a difference and are recognized for it. For more information, please visit us at www.CBI.com/careers.

UPSTREAM OIL AND GAS DOWNSTREAM OIL AND GAS LIQUEFIED NATURAL GAS POWER ENVIRONMENTAL INFRASTRUCTURE WATER AND WASTEWATER

We push technology further to print microchip features that are ďƒžner

to make the energy use of a battery more eďŹƒcient

to make electric cars the standard

Do you dream of changing the world of innovation? Do complex technological challenges appeal to your imagination? We are looking for you. ASML always wants to get in touch with eager and curious students.

Join us at workingatasml.com/students