T-Licht editie 21.1

Association magazine of T.S.V. â&#x20AC;&#x2DC;Jan Pieter Minckelersâ&#x20AC;&#x2122;

Volume 21 edition 1

T-Licht

Introductieweek 2016! Constitutieborrels: hoe heurt dat eigenlijk? Japie on tour: South-East Asia

A brilliant thesis deserves a brilliant prize

The AkzoNobel Graduation Prize for Chemistry and Process Engineering will be awarded on Monday, November 28, 2016. The prize of €5,000 is awarded to the student who, according to the expert jury, submits the best Master’s thesis in this subject while studying in the Netherlands. The Prize reflects AkzoNobel’s belief that brilliant thinking and exceptional talent deserves real recognition. And it is further evidence of our commitment to outstanding students at universities throughout the Netherlands. The prize giving ceremony will take place at the Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen (KHMW) in Haarlem. We are delighted to be collaborating with the KHMW, which organizes the independent expert jury and oversees the rigorous judging process. Entering this competition is both challenging and rewarding. If you wish to take part, please be aware that you must be nominated by your faculty, the exam committee and the graduation lecturer. As a leading global paints and coatings company and a major producer of specialty chemicals, AkzoNobel offers a number of scientific and technical career opportunities every year. Where your ideas go far www.akzonobel.nl/careers

07404_021013

501.10.283 AN Adv Grad Price A4.indd 1

01-09-16 11:54

Dear reader,

12 -13 De nieuwe aanwas: Licht ontvlambaar!

Nederlands 6 Van de donateur 12 Introductieweek 2016 14 Y van de Huismeester 15 Spraakwater 18 Carte blanche 20 CoBo-gebruiken 28 Bier van het kwartaal 32 Japies in het wild 34 Wist je dat?

Recipiëren op een constitutieborrel: hoe heurt dat eigenlijk?

07404_021013

English

6 11:54

4 By the chairman 5 Education 7 Horoscope 8 Alcoholic apes and antioxidants 10 PhD article 16 Science news 23 Letting off some steam 24 Japie on tour 30 Internship report 33 Puzzle

Look at that view! A view on the Japie Study Tour.

In front of you lies the first edition of the T-Licht of this year. A new year means some changes in the editorial board of the T-Licht and therefore the two newest members would like to introduce themselves. We are Jolanda van Helden and Marle Vleugels. I, Marle, am a fourth year student and I just started the Molecular Systems & Materials Chemistry master track. I’m 22 years old and I was born in Heerlen. You probably know Heerlen from the occasional explosion every now and then or other interesting news like the collapse of a shopping mall. After three years of being a Japie member, I thought it was time to become an active member within Japie. Since some people consider me a grammar nazi, joining T-Licht seemed like a logical step to take! I’m Jolanda and I’m 23 years old. A half year ago I started the master track Molecular Systems & Materials Chemistry. I was born in Melderslo, but now I live in Eindhoven. In the five years of being a Japie member, I was a member of the ACTcIE 2012-2013, a member of the 26th committee F.O.R.T. ‘Pie Debye’, a member of the 57th board of Japie. Currently I’m a member of Hèt Tappersgilde, the symposium committee and the editorial board of the T-Licht. We hope you enjoy the articles in this new T-Licht! By: Jolanda van Helden (top) and Marle Vleugels (bottom)

By the chairman

Continuing, changing or creating traditions The academic year has officially opened, lectures have started, the board of Japie has changed, you already know the grades of your intermediate tests and you are most likely studying for exams now. This tradition, as I’d like to call the start of every year, has not changed for a while. In your life there will be many other traditions that will influence or dictate what you do. In this article I would like to tell you more about several traditions and maybe get you thinking about them.

irstly the definition of a tradition is important, which, according to the internet, comes down to a long established way of thinking or acting. I would like to put the ‘long’ part of the definition in perspective and call something a tradition if it’s around for just three years. Personally I also like to make one addition to this definition: something can only be a tradition if you intend to keep it a tradition. Coming back to the tradition of the start of the academic year we can see that this already qualifies as such, since it has been this way since the start of the Bachelor College four years ago and I don’t think it will change soon. These traditions are not something you and I can change directly since the university chooses this route to start the year. Whether this is a good or bad tradition, we cannot change it. Not only the university has traditions but, as you might already know, Japie has them as well. The oldest one originates from the very first year

Japie was founded. This tradition of going to Maastricht, visiting the statue of Jan Pieter Minckelers and placing a garland (‘’krans’’ in Dutch) near the statue, has been around for 59 years. In my opinion this is a very nice tradition since this has been done every year by every board and this gives it a certain sentimental value, at least to Japie members. However to others, who do not know Japie as you and I do, this may appear silly, since we only enjoy the garland for about an hour and then let it lay there.

"...in order to start a new tradition it sometimes means that another tradition has to be changed or stopped." Sometimes a tradition is a tradition because it is the most logical way of acting. A great example of this is the freshman weekend. The goal of this weekend is to make sure that the first year students get to know each other better. It is very logical to organize this weekend in the beginning of the year, since the new friendships they make can help them significantly during their study or later on in life. This probably means that this tradition will never change.

4 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Just as these traditions were once started, new traditions start every day. A tradition we, as the 59th board of Japie, hope to start is to hold a committee information meeting before the general members meeting in the ‘diesweek’. This way members of Japie have the opportunity to know more about a committee before the committee members are actually chosen. This means that the old tradition of it taking place later in the year has to change. New traditions are started every day, but in order to start a new tradition it sometimes means that another tradition has to be changed or stopped. Some traditions are not up to you to decide and are made for you. Yet the traditions that you intend to start should be of a certain value to you, either emotionally, like placing a garland, or they should be logical, like a freshman weekend. Sometimes you may not think a tradition is the best way to go, but remember: it’s all a matter of perspective. I hope to see you all a lot this year to celebrate old traditions, but also to introduce new ones! By: Alwin van Kaathoven It is also a tradition that the chairman writes an article in the T-Licht.

Education

Education remains education We are almost a quarter of a year down the academic year! Time flies when you are having fun (and education) I would say. The introduction week was of course a whole new experience for the first year’s students. I hope that all first year’s students, and also all the older students, have been successful in the quartile so far. As you probably know, on the 8th of September the new board was installed. I, Fabrice Fontein, shall fill the position of coordinator educational affairs in this 59th board of T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’.

irst of all: good news! Our bachelor has crossed the magical limit of more than hundred first year’s bachelor students. For two years this number was just below hundred, but finally this year we reached this milestone. After an, hopefully, awesome introduction week, the time came for these first year’s students, as for all the other students of our faculty, to restart the educational modus in their head. After a long holiday this isn’t always easy, but I hope that by now everybody has found their rhythm again and that you are enjoying your time at the university! Both Bachelor College and Graduate School have been up and running for a while now. However, as the title of this article says, education remains education. Educational systems, even when they have been running for a long time, still have some flaws within them. What I, as the coordinator educational affairs, together with you as students, try to achieve, is that we minimize and solve the problems that pop-up during the academic year. To reach this cause, it is essential that students feed me with problems that they experience on educational basis. In order to do

so, Japie organizes ‘jaaroverleggen’ for every target group (first year’s bachelor, second year’s bachelor, third year’s bachelor, CPT master students, MSMC master students and Pre-Master students) at least once every quartile. As for now, you all had the chance to attend these meetings during the first quartile of the academic year. If you did not join this quartile, make sure that you attend the next ‘jaaroverleg’ because these are essential for improving the quality of education!

"...attend the next ‘jaaroverleg’ because these are essential..." The information you provide me with I will give as feedback to the lecturers that are responsible for that specific course. I can also use this information to lighten up discussion within the faculty, or on a university broad scale! As an example of this, for this academic year some courses have swapped quartiles and even years in the Bachelor College, as well

as for the Graduate School. These changes were mostly supported, and sometimes even addressed, by the students of our faculty. The modified arrangement, especially for the Bachelor College, offers a more chronological way of following courses looking at the obtained knowledge during the three years of bachelor. Also the midterm tests for year two and three of the Bachelor College students are not obligatory any more, partially due to the fact that most students did not like these midterm tests at all. As you can see, together we can make a real difference! Remember that you can always ask me or my fellow members of the 59th board of Japie for any questions, especially me when it comes to educational affairs. All that is left for me to say for now is that I hope you do well in your upcoming exams and that we will see each other often in the next quartile, especially during the educational meeting! Written by: Fabrice Fontein Education remains education and if it doesn’t work you have to cut.

T-Licht 21.1

Van de donateur

Nog nééet op tijd Op moment van typen zit ik in het ESSF kantoor op het SSC, om aan de vraag van Sven te voldoen. Een plek waar ik naast Japielid veel tijd heb doorgebracht als student. Als 3-jarig alumnilid vind ik het erg leuk om gevraagd te worden om een stukje te schrijven voor het T-Licht, en beloofde plechtig om netjes voor de deadline een mooi stukje af te leveren. Deadlines zijn echter voor mij ook niet altijd mijn sterkste punt geweest.

ijdens mijn Japie tijd heb ik vele commissies mogen versterken. Het begon al in mijn eerste jaar als Eerstejaarscommissie, en in mijn tweede jaar heb ik zelfs de ONCS 2010 als voorzitter mogen organiseren. Daarnaast heb ik samen met Koen Kuijpers en Klaas Kok nog een mooie WeCie gedraaid in de Mortel, met stappen in de Time-Out. Nu zou je denken dat je na al die commissies, en bestuurservaring binnen de studenten sport, dat je met zaken als deadlines wel wekelijks, dan wel niet dagelijks in aanraking bent gekomen. Ik kan je vertellen dat dit ook wel zo was, maar dat het niet mijn sterkste punt was. Ik heb erg veel geleerd tijdens mijn actieve studententijd maar dit zal altijd mijn zwakke punt blijven. Ik moet bekennen, dat prioriteiten ook nu nog steeds anders liggen (lees vakantie de afgelopen tijd, wat absoluut geen excuus is). Ik ben na mijn master Polymers and Composites een traineeship gaan doen: Eerst de Klas. Ik wist namelijk niet wat ik precies wilde, en een combinatie in het onderwijs en bedrijfsleven leek me erg interessant. Je werd meteen voor een groep 15 jarigen gezet, waarbij je jezelf erg leert kennen. Een nieuwe periode na

Japie brak aan. Ik dacht mezelf redelijk goed te kennen, maar ondanks dat ik lekker in Eindhoven bleef wonen, en ook mijn sportstekkie niet verliet, veranderde er toch erg veel. Laat dit lekker op je afkomen, en omarm deze lessen die je over jezelf leert.

" ...omarm deze lessen die je over jezelf leert." Twee jaar later moest ik de keuze maken; het onderwijs of toch het bedrijfsleven? Ondertussen was ik nog steeds nieuwsgierig naar het werken in het bedrijfsleven, dus ging ik toch op zoek naar een functie buiten het onderwijs. Je kon namelijk nog altijd terug het onderwijs in, maar hoe langer ik weg was uit mijn scheikunde en bedrijfsomgeving, hoe lastiger het zou worden om terug te komen. Ik kwam toen via LinkedIn

6 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

de functie technical trainer tegen bij ASML. Niet meteen een bedrijf waar je als scheikundig ingenieur gaat kijken, maar dat wil niet zeggen dat er geen functies voor Japies te vinden zijn. Het is een erg interessant bedrijf waar je gewoon onder aan de ladder begint, maar je wel je potentie kan laten zien. Helaas zijn deadlines hier ook voor mij nog steeds een struggle, en zal dat ook niet zo snel beter worden. Het allermooiste wat ik na mijn studie (en de basis hiervoor is gelegd tijdens mijn Japie-periode) weet is dat ik bewust ben van mijn zwakke en sterke punten. Dat is ook iets wat ik jullie wil meegeven. Het maakt niet uit of je goed bent met deadlines (of in mijn geval helemaal niet!). Zolang je weet wie je zelf bent, en wat je sterktes en zwaktes zijn en waar je blij van wordt, ga je vanzelf een mooi alumni leven tegemoet. Geniet van al het moois dat Japie te bieden heeft, maar kijk af en toe ook even buiten de geplande kaders. Maar vergeet niet, de mensen die je nu leert kennen, zijn vrienden voor het leven. En dat, is het allerbelangrijkste uit mijn Japietijd. J Door: Stéphanie Bex Beter laat dan nooit wil Stéphanie haar ervaringen als Japie-alumni met de lezers delen.

Horoscope

Experimental futures The academic year has just begun and maybe you have already had the thought: ‘This will not be my year’. Don’t worry, maybe the stars have something amazing planned for you this year! Using this special horoscope, you will already know what is coming for you and you will be well prepared for all the up’s and down’s… So start reading, figure out what kind of laboratory equipment you are and see what the universe will do for you!

he kind of equipment you are depends on the year you have started your studies and stand behind the different astrological signs. What does this year have in store for you? Erlenmeyer 2016 Your year will be filled with a lot of glass shards, due to your stupid actions on the lab. The good news is that your heart will not be broken as many times as your lab equipment. In quartile two you will find true love and this lover will also be a Japie member. Prepare for a lot of gossip about you two, but it will be worth it in the end!

Squirt bottle 2012 This Zodiac sign essentially means that people can never find you. But this year, you will be easier to find! The only time you can’t be found this year is probably Thursday at 4 o’clock, but anyone who knows you, knows where to find you!

Glovebox 2013 This year you will get sucked into a new adventure and this is of course very exciting! You will participate in a lot of activities at Japie and get drunk a lot.

Beaker 2009 It’s sports time! You will walk, run and jump through this year and during the ONCS you will help Japie win first prize, finally… Or maybe not , but at least you will have a lot of fun. Bunsen burner 2008 This year, it’s time for FIRE. You regret not experimenting during the rest of your student life, so you decide to start now. A lot of fish in the sea, and a lot of things to try. Enjoy!

Schlenk line 2015 You are a complex person, but this year it will get easier. You will finally understand what Physical Transport Phenomena is all about and it will make you want to party a lot. But don’t worry: it will all be okay in the end. Balance 2014 This year, your inner balance will seem to be inaccurate. But don’t worry: this will probably occur, because of the higher alcohol intake. This is registered by your inner balance, and maybe there is even a volume increase. But it’s nothing a little sports (or ONCS) can’t fix!

analysis technique. But there’s always time for coffee, and also a lot of times there will be beer.

Lab goggles 2007 You are very careful this year, and you might need to take a little more risk in order to find what you want to do this year.

Test tube 2011 This will be YOUR year! You will come first in place in every beer relay. Luckily for you: this year there will be ‘Chemiecafé’s’, so lots of opportunities to show your talents! TEM 2010 Transmission Electron Microscope. Maybe your year will be filled with this microscope, or maybe with some other difficult, time-consuming

Burette 2006 When you have some free time, you decide (logically) to sit back and relax. But later, you feel guilty because you have not been productive at all. So good luck, and try to work effectively this year! Finn pipette 2005 It’s time for the next step! This year you might get married, or starting with babies. Anyhow, you will not be around at Japie as often. Written by: Lisa Struik Lisa was bored during the summer and decided to become the new medium of Japie. So far, her studies of glassware have brought us much wisdom!

T-Licht 21.1

Alcoholic apes and antioxidants

Alcoholic apes and antioxidants Most of the readers will be well aware of the pleasures alcohol. On the one hand you have a great time, on the experience an awful hangover. You talk more easily also have to take bathroom breaks more often. So why

e’ll start at the beginning. Why do we drink alcohol? There are a couple of obvious answers such as the great taste, the pleasant buzz or it being a social lubricant. Another answer that might surprise you however, is that alcohol might have given you an evolutionary advantage. Dr. Robert Dudley has come up with this theory called the drunken monkey hypothesis. As we all know, yeast converts the sugar in foodstuffs into ethanol. According to the drunken monkey hypothesis our tree-swinging primate ancestors learned to associate the scent of ethanol as a cue to find fruit. Not only did the alcoholic apes have the advantage of finding their fruit more easily, the ethanol also prevented fruit from bacterial spoilage and stimulated the appetite of the monkey (something some of you might have experienced standing at a kebab shop at 2.00 a.m.).

You might have also heard that alcohol prevents cardiovascular diseases such as heart attacks. Scientists found that the ‘cleaning’ of veins takes place because of antioxidants that are present in wine and other alcoholic beverages. Unfortunately, beer usually doesn’t contain antioxidants. When

the LDL cholesterol (the unwanted kind of cholesterol) is present in blood, it will form a bond with oxygen. This oxidation reaction will damage the veins and therefore create a higher chance of the clogging of arteries. When antioxidants are present, this oxidation reaction will not take place (hence the name ANTI-oxidants).

"According to the drunken monkey hypothesis our treeswinging primate ancestors learned to associate the scent of ethanol as a cue to find fruit." Despite these advantages, there are also risks involved with drinking alcohol as it affects multiple parts of your body. One dangerous part in particular is the brain. Alcohol is a small molecule and therefore it interacts with many neurotransmitter systems in the brain, which makes the action of alcohol in the brain very different from and much more complex than larger molecules such as psychoactive drugs for example. Most drugs stimulate a specific neurotransmitter and interact with a specific neurotransmitter system. The three main mechanisms of action in the brain are neuroinflammation, changes in dopaminergic and glutamargic signaling pathways and inhibition of hippocampal neurogenesis. In neuroinflammation, ethanol activates the astroglial cells which can produce a proinflammatory

8 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

and pains of drinking other hand you might to other people, but does this all happen?

response in the brain. Ethanol activates intracellular signal transduction pathways. This is associated with a corresponding increase in cell apoptosis. Alcohol abuse also triggers changes in dopaminergic and glutamergic signaling pathways, which may affect the remodeling and functions of the adolescent brain.

Last but not least, excessive alcohol intake (or binge drinking, as it is often called) causes a decrease in hippocampal neurogenesis, via decreases in neural stem cell proliferation and newborn cell survival. Alcohol decreases the number of cells in S-phase of the cell cycle, and may arrest cells in one of the phases (G1 phase), inhibiting their proliferation. Chronic alcohol exposure decreases the number of proliferating cells that are radial glialike, preneuronal, and intermediate types, while not affecting early neuronal type cells; suggesting ethanol treatment alters the precursor cell pool. Furthermore, there is a greater decrease in differentiation and immature neurons than there is in proliferating progenitors, suggesting that the abnormal decrease in the percentage of actively dividing preneuronal progenitors results in a greater reduction in the maturation and survival of post mitotic cells.

Alcoholic apes and antioxidants Alcohol exposure increases several markers of cell death. Another part of your body that is affected is the bladder. Everyone is probably familiar with the effects of alcohol on this organ. If you’ve had some beverages and you go to the toilet, you’ve crossed some point of no return and have to keep going to the bathroom to pee. Again and again and again. So what’s the deal with that? This never-ending cycle is created because the alcohol in your body suppresses the antidiuretic hormone, or ADH. This hormone binds to receptors on the kidneys and makes sure water gets reabsorbed, thus concentrating the urine and reducing water loss. If the ADH is suppressed, it won’t do its job and the water won’t be reabsorbed, making your bladder fuller. For your body it doesn’t matter if your bladder is filled with diluted urine or concentrated urine. If it’s full it’s full and you’ve got to go. Of course you can also use your peeing parts for other stuff. So what about the one night stands that seem a good idea when you’re drunk? Men will have a higher sex drive when under influence of alcohol, while it’s more difficult to get an erection. Also, the orgasm will take longer. Both effects occur because of the lower amount of testosterone, due to the alcohol. For women, the sex drive will also increase. While the amount of testosterone decreases when men are drunk, it increases when women are drunk, which will make their orgasms more intense. These effects, for both men and women, occur for lower

doses of alcohol. When a large amount of alcohol is taken in, both men and women will undergo performance difficulties and the orgasms will decrease in intensity.

"There is a chance of feeling an elephant stampede in your head and a whirlpool in your stomach. It’s the dreaded hangover." When alcohol is taken in over a longer period of time, or when someone is addicted to alcohol, worse things can happen to someone’s sex life. Men could become impotent and women’s orgasms could be blocked. It can even lead to fertility problems. When you wake up next to your bedpartner after a night of drinking your choice of bed buddy might not be the only thing you’re regretting. There is a chance of feeling an elephant stampede in your head and a whirlpool in your stomach. It’s the dreaded hangover. Hangovers are a tough subject to research, as it is very hard to find a control group. If group A is given whiskey and group B is given iced tea, it’s easy to see who belongs to which group after a few hours, let alone the next morning. Luckily the Alcohol Hangover Research Group or AHRG (which sounds a lot like the sound a person makes with a hangover), has dedicated itself to researching the causes, treatment and prevention of the hangover. Anyway, there are four prime suspects for a hangover. First there is the dehydration, which is mostly caused by the suppression of ADH and has already been discussed. While most people think hangovers are mainly caused by dehydration, it is actually just a small part. Dehydration and hangovers are two independent yet co-occurring processes. So while keeping hydrated might relieve you of some symptoms commonly associated by a hangover, such as a dry mouth, it probably does nothing for the actual hangover.

The second suspect is acetaldehyde, and those of you working with this compound should know from the MSDS that this is a toxic compound. Luckily the acetaldehyde is broken down to acetate, which in turn is broken down to carbon dioxide and water. Unluckily, the reaction that turns acetaldehyde into acetate is slower than the reaction that turns ethanol to acetaldehyde. As we’re all aware, ACC = IN – OUT + PROD, and thus we have a build-up of the toxic acetaldehyde. The third contender is actually a group of contenders, namely the byproducts from the brewing process, the congeners. Those who’ve done the whisky-test on the gas chromatograph might remember analyzing different alcohols in whisky. Not only ethanol is present, but also methanol, propanol, butanol etc. These alcohols are broken down in the same way as ethanol, but the enzymes are more specific for ethanol, which means that the other alcohols linger around more.

The last suspect for causing a hangover is your own immune system. A research team noticed that hangovers and increased levels of a molecule called cytokine are related. Cytokines are used as communication signals by the immune system. If you inject cytokines into a healthy person, he starts to have symptoms that are closely related to a hangover. The editorial board of the T-Licht has also researched the subject of hangovers. In edition 20.1 you can read their conclusions and tips on hangovers. By: Lisa Struik and Marc Willemsen Lisa and Marc researched the effects of alcohol on their bodies, not just in practise, but also in theory.

T-Licht 21.1

PhD article

Studying ordered and dynamic materials with image analysis What we can learn from an image? Size, shape, color, brightness, distribution, and more! Just looking at an image provides qualitative information, but how can we quantify that data? These answers are valuable in materials chemistry research, as we correlate molecular properties to materials and device characteristics. My PhD focused on studying patterns formed using self-assembled materials and quantifying data from images. Now Introduction One year ago I defended my PhD. Up to that point, my entire education had been in Canada: a BSc at Simon Fraser University (SFU) and an MSc at the University of British Columbia (UBC), both of which are adjacent to Vancouver, BC, and my PhD in Edmonton at the University of Alberta (UofA). I even did a few internships across Canada; in Ottawa, Ontario at the National Research Council and at Xerox near Toronto. Nearing the end of my PhD research, I wanted to explore a new challenge and country. Through email, I learned of the opportunity to work with Profs. Albert Schenning and Dick Broer in the SFD group, exploring liquid crystal self-assembly for patterning nanostructures. It was a good fit:

Figure 1. PS-b-P2VP forms cylindrical P2VP domains in thin films. SEM images of defect-rich patterns templated from the PS-b-P2VP. Post-analysis, the phases are identified and defects marked. Source: DOI: 10.1371/journal. pone.0133088

the science interested me and they wanted someone with experience on image analysis of materials. Block Copolymers Self-assembled materials naturally stimulated my interest, so I decided to pursue a PhD working with Prof. Jillian Buriak at the UofA. One research focus in her lab was block copolymer (BCP) self-assembly. BCPs phase separate to form arrays with nanoscale (10 to 100 nm) periodic features. In bulk, the polymer blocks form alternating layers, packed cylinders, close-packed spheres, or even interpenetrating networks called ‘gyroids’. Layer or cylinder structures can be utilized to pattern surfaces with nanoscale lines smaller than those obtainable through photolithography. Integrated circuit (“computer chip”) manufacturers are keen to apply BCP technology. Our research focused on annealing — the process of eliminating defects in an ordered materials — using microwave irradiation. A BCP film was spin coated on a piece of silicon and placed inside a household microwave. Why a microwave? To anneal a BCP, the chains need to disentangle and move about. Typically heating the BCP or swelling it with solvent vapor does the trick. Microwave annealing heats up the silicon as it absorbs microwaves, providing fast local heating of the BCP, to make nearlyperfect structures in 180 seconds! After swapping one polymer block for a metal, we easily collect hundreds of scanning electron microscope (SEM) images.

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Figure 2. Examples of different types of defects and how to find them by looking at the skeleton pattern like a game of Minesweeper. Source: DOI: 10.1371/journal.pone.0133088 But there’s a problem: How do you measure how perfect a selfassembled structure is? We could show sample images, but individual images tend to not be representative. At worst, it could be deceptive, pretending some small spot of perfection is “typical”. At best, it’s “representative”, a data point without error bars. It’s better to quantify features and report descriptive statistics. So we chose to measure pattern quality by counting the number of defects: to get averages and standard deviations. However, some images had thousands of defects; too many to count by eye.

PhD article Finding Defects with ImageJ Never had I created a complex computer program: in my BSc I avoided taking Computer Science 101 and I did a little image processing in my MSc. So I had a vague idea of what I could make with ImageJ, an open source image processing tool. With effort and ingenuity I might be able to make something work. With any complex task, it’s important to break it down into simpler steps. First, what is a defect? e.g. where a line ends or forms a junction, or an isolated dot. Second, how can the computer “see” the defect? By simplifying the pattern into a “skeleton” (thick lines become 1 pixel wide lines), the junctions and ends can be identified by how many neighbors each pixel has, much like playing Minesweeper. With these steps and many others, I began to learn to write code, step-by-step, to find and count defects. Ultimately we published Automated Defect Analysis for Block Copolymers, or “ADAblock”. By sharing code, science becomes more reproducible for everyone. Others now use it and improve it. New Challenges Now at TU/e, I still work on line patterns, although ones made using liquid crystals (LCs). My colleague, Koen Nickmans, developed azobenzene LCs with dimethylsiloxane side-chains as an analogue to the polydimethylsiloxane BCPs, employed for its hard-toetch nature so BCP patterns can be transferred into a semiconductor chip. As BCP domain size is scaled down, the blocks tend to mix instead

Figure 4. Tracking local shrinking and swelling of a poly(N-isopropylacrylamideco-spiropyran) coating on cotton fibers using image analysis gives a distribution of local width changes. Details, DOI: 10.1039/C6TA00161K of separate. These LCs are much smaller, with a periodic 4.3 nm line pattern, which we can observe in AFM images. Image analysis also contributes to other projects. Recently working with Jeroen ter Schiphorst, a PhD student in SFD, I analyzed cotton fibers coated with poly(N-isopropylacrylamide), which swell from water vapor and shrink in response to heat. Copolymerizing a photosensitive spiropyran derivative made it lightresponsive, so water collection can be switched on and off by light. But cotton fibers are not smooth; the bumps and bends make measuring small changes in thickness difficult. I developed a new technique to measure fiber thickness. Now, instead of 3-5 data points, we have over 100; a distribution of values. Photoresponsive actuators — films that dynamically bend and twist

Figure 3. Liquid crystals that self-assemble in columnar domains and are aligned using graphoepitaxy as shown in the AFM.

with light — are another subject of active research in SFD. The bending response can be filmed, providing rich image data to explore. Together with a new MSc student, I am measuring exactly how they respond, relating structural changes to molecular level kinetics for these LC networks. Give it a try! I attended a conference on scientific image analysis last September, where I observed two types of scientists: computer scientists who build tools and bench scientists who employ the tools. It isn’t typical to combine computer programming with lab work, but chemistry thrives at the interface of experiment, characterization, and data analysis. We combine data from numerous sources, including image data. Learning these skills on my own was a slow process, with lots of trial and error — and Googling for answers! Eventually, I enrolled in an online course offered by Udacity on introductory computer science using Python to learn a new language and to formalize concepts I had taught myself. These are things any student can try. Developing skills in image analysis and computer programming is worth the effort, as it can enrich your projects’ data and open new doors for your career. By: Jeffrey N. Murphy As a PhD student Jeffrey was asked to share information about his project. Questions? Contact me via email: j.n.murphy@tue.nl

T-Licht 21.1

Introductieweek 2016

Licht ontvlambaar! Op maandag 15 augustus was het zover. De introweek stond weer voor de deur. Nadat ze het Limbopad overleefd hadden en door de (toen nog) kandidaten van het 59ste bestuur richting de Helix gewezen werden, kwamen de nieuwe studenten langzaam de faculteit binnendruppelen. In de Pantry werd al voorzichtig kennis gemaakt en toen ze naar de collegezaal gestuurd werden, kon de intro dan echt geopend worden. Het beloofde een gedenkwaardige week te worden om met veel plezier aan terug te kunnen denken! Rick Arts: Toen ik alle kiddo’s helemaal ondergestickerd van het Limbopad af zag komen, moest ik weer even terugdenken aan mijn eigen introweek. Ook ik kwam volledig beplakt aan bij de Helix. Toen sommigen van de kiddo’s zich ontdaan hadden van alle stickers, kwam ik hen met veel plezier weer opnieuw bestickeren. Dit keer met Japiestickers. In de grote collegezaal werd het Japielied ten gehore gebracht. In mijn eigen intro keek ik een beetje vreemd op van dat groepje schreeuwende mensen dat daar stond te zingen en dit jaar was ik zowaar zelf onderdeel van “dat groepje schreeuwende mensen”. Na de officiële opening in de Markthal was het tijd voor de kroegentocht, waar ik me vooral vermaakt heb met de kiddo’s in de laatste kroeg, de Ameezing. Daar hebben de kiddo’s bewezen, zoals in de ochtend ook al bleek, dat ze echte singstars zijn! Na een kort nachtje slaap was het de volgende dag tijd voor de

faculteitstocht. Natuurlijk kon een eerste kennismaking met Michael Scheepers hierin niet ontbreken. Uiteraard één voor één binnenkomen na eerst aangeklopt te hebben. Hierna werd er een spel gespeeld dat vooral de ouders erg konden waarderen: soesjes gooien richting de hoofden van papa en mama. Op woensdag was er wederom een kroegentocht gepland. Voor één van de kroegen was deze avond een zwembadje geplaatst. Ik wil deze gelegenheid graag aangrijpen om de kiddo’s die het nodig vonden om mij hierin te gooien persoonlijk bedanken: heel erg bedankt jongens, het was een erg verfrissende ervaring! Tijdens de donderdag hebben we met z’n allen de stad op stelten gezet met diverse spellen. Bij mij hebben de kiddo’s Kubbs kunnen spelen tegen andere verenigingen. In de avond was het voor de kiddo’s tijd om door te halen. Zelf kwamen we als commissie helaas Demos niet binnen en dus ben ik met een groep BuMa’s en nog één andere kiddo naar de bunker geweest. Het was een topavond! Op vrijdag werd de campus nog één keer flink wakker geschud op het All TU/egether festival. Samen met alle kiddo’s die toen nog de energie hadden om nog één laatste keer flink los te gaan, hebben we er nog een mooi laatste

12 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

feestje van gemaakt. Om daarna van iedereen te horen wat een geweldige week ze hebben gehad… Daar doe je het allemaal voor! Kiddo’s, ouders, heel erg bedankt voor deze enorm gave week! Joppe Schulten: Voor mij was het vooral een bizarre ervaring om de introweek van een volledig andere kant te bekijken. Begrijp me niet verkeerd, het is nog steeds hartstikke leuk en ik raad de IntroCie dan ook ten volste aan! Stiekem blijft het ook voor iedereen die meedoet, of je nou kiddo, ouder, commissie of vrijwilliger tijdens de intro bent, opnieuw een intro. Altijd leer je weer nieuwe mensen/dingen kennen, waardoor je elke keer toch nog een beetje het gevoel van je eigen, eerste introweek beleeft. Het is een week vol met vreugde en lol, waarbij iedereen nog fris en fruitig begint, maar aan het einde tegen de vermoeiing moet vechten. Toch blijft de sfeer hoe dan ook goed. Maar zoals ik al zei, zagen wij de introweek vanuit de kant van de IntroCie. Als je als kiddo naar een feest gaat tijdens de introweek, vind je het natuurlijk leuk als dat een leuk feest is. Als IntroCie vind je een leuk feest uiteraard leuk, maar het wordt het nog veel leuker als je ziet dat de mensen voor wie jij het georganiseerd hebt het ook leuk vinden. Er gaat een hoop tijd en moeite in het organiseren van activiteiten en het is fijn om te zien als dat gewaardeerd wordt. Andersom baal je er ook van als er dingen fout gaan. Vaak blijft dit aan de buitenkant (de introkiddo’s

Introductieweek 2016 het vlees viel in de smaak. De kiddo’s konden dan ook met een goede bodem naar het feest! Na een rustige woensdag mochten we donderdag weer flink aan de bak als introcommissie. Ik stond in de ochtend bij het panty spel. Daarbij moesten de kiddo’s een panty met een tennisbal erin op het hoofd bevestigen en hiermee flesjes water omgooien. Het record van die dag was zes flesjes door Jan in maar liefst 22 seconden.

en de ouders) niet zichtbaar. Maar al het gedoe dat gebeurde, was voor ons om op te lossen of anders in ieder geval door te wijzen naar iemand die het wel kan oplossen. Daarbij probeer je zo min mogelijk betrokkenen hiermee op te zadelen. Zo’n commissie moet veel meer doen dan je van te voren bij stil staat. Voor mij was er niet één moment dat de introweek echt kenmerkte. Er gebeurt zoveel in zo’n introweek. Maar er waren ook zeker dingen die ik in het vervolg anders zou hebben gedaan. Eén van die dingen was onder andere de Japietraining. Deze bleef helaas voor de meeste kiddo’s buiten zicht, waar toch een hoop werk in is gegaan. Toch wil ik de EJC en de STC '16 bij deze bedanken voor hun werk en tijd die ze helaas tevergeefs in deze training hebben gestopt. Hierdoor blijkt dat zo’n commissie voor alle betrokkenen weer een groot leerproces is, van de opzet tot (helaas bij ons de crux dan) het profileren. Desalniettemin heb ik weer heel erg genoten van de introweek en ik hoop alle andere betrokkenen ook en hoop jullie misschien bij een volgende introweek weer van een hele andere kant kan zien. Sabine van der Sanden: Ja ja de intro… ik vind het lastig om te omschrijven hoe leuk het was. Het was namelijk weer geweldig! Vorig

jaar had ik mijn eigen intro, wat super was, maar dit jaar was het wederom super! Dit jaar heb ik de intro van een hele andere kant meegemaakt. Namelijk als introcommissie met mijn gezellige commissiemaatjes Rick en Joppe. Op de maandag was er zoals gebruikelijk weer een case van ExxonMobil. Dit jaar was de case in een nieuw jasje gestoken. Zo waren er afwisselende presentaties en hoefde de kiddo’s minder lang aan een opdracht te werken. Na de opdracht moesten de ideeën van de groepjes nog gepresenteerd worden. De nieuwe case werd over het algemeen goed ontvangen door de intro-ouders en kids. Na een mooie eerste dag was de dinsdag alweer aangebroken. Op de dinsdag hebben we onder andere gebarbecued. Ik was al vroeg begonnen met wat kandi’s om alles op tijd klaar te hebben voordat de groepjes van de barbecue konden gaan genieten. Op de barbecue had iedereen het naar zijn zin en

Ik heb zelf niet doorgehaald, maar heb drie uurtjes slaap mee gepakt. Waarna ik om 7.00 uur weer op de uni stond om de kiddo’s te voorzien van een lekker broodje met ei en spek. Iedereen genoot ervan en wat was het leuk om al die brakke koppies te zien! De intro was intensief, maar wel zo gezellig! Het leukste van de intro vond ik de avonden. In de ochtend en middag waren de kiddo’s nog rustig en de eerste dag ook nog verlegen. Maar zodra het wat later werd en we wat biertjes verder waren, werden ze een stuk losser. Wat hebben ze gedanst en gefeest! Heel veel blije gezichtjes zien en te horen krijgen dat ze de intro geweldig vinden, is het grootste cadeau wat je als introcommissie kan krijgen. Door: Rick Arts, Sabine van der Sanden en Joppe Schulten De IntroCie heeft een fantastische tijd beleefd en hoopt dat alle kids goed het jaar zijn begonnen.

T-Licht 21.1

Het Y van de Huismeester

Ongekwalificeerd En wéér scoorde de TU/e het beste van alle universiteiten van Nederland. Volgens het bericht dat ik op de eerste collegedag van 2016-2017 las, is maar liefst 52,9% van onze docenten onvoldoende gekwalificeerd. Aan dat percentage kan geen enkele andere universiteit tippen. Een betere start van het collegejaar is dus nauwelijks denkbaar, hoewel het voor mij slechts de bevestiging was van wat ik al wist.

eze openbaring heeft mij gemotiveerd om zelf ook maar eens op onderzoek uit te gaan. Zo was ik met name geïnteresseerd in de kwalificaties van de ST-medewerkers die geen onderwijs verzorgen – zij zijn immers onderbelicht gebleven in het onderzoek. Dit heb ik dan ook steekproefsgewijs getest.

"... heeft hij wél een cliënte van haar linkeroor af geholpen." Mijn eerste proefpersoon, onze pakketbezorger Ruud, bleek tot mijn schrik geen opleiding tot postbode te hebben genoten. In zijn geboorteland Indonesië volgde hij een opleiding tot dameskapper. Door een wat ongelukkige combinatie van Parkinson en een

schaar die scherper was dan Ruud na vijf bier, heeft hij wél een cliënte van haar linkeroor af geholpen. Het leverde hem helaas geen diploma op. Ook geen oorkonde. Onze voormalige, inmiddels naar Singapore vertrokken, opleidingsdirecteur (die ik uit respect niet bij naam zal noemen), heeft nooit of te nimmer een opleiding tot opleidingsdirecteur genoten. Tijdens een verblijf in een klooster in Tibet voltooide hij ooit de studie tot kinderjuf (met een specialisatie voor pubermeisjes). Ook dit is helaas geen diploma dat past bij zijn functie op onze faculteit. Dan hebben we nog onze goedlachse kantinemedewerkster Marian. In een diepgaand gesprek tijdens het afrekenen van de soep van de dag, bekende ze me eens nooit te hebben geleerd voor

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

haar vak. Wel weet ze, net als haar collega’s, alles over de dagelijks met liefde bereide gerechten, HACCPrichtlijnen en sociale vaardigheden. Zo zijn er nog legio voorbeelden binnen de muren van onze faculteit. Lang niet iedereen heeft de officiële kwalificaties om te doen wat hij of zij dagelijks doet. Is dit erg? Nee. Kwaliteit van het geleverde werk en een goede omgang met anderen zijn veel belangrijker dan een papiertje. Er zijn meer - en betere - manieren dan een vaak overgewaardeerde, geaccrediteerde opleiding om aan kennis en passie voor je vak te komen. Dat kan zelfs deze gekwalificeerde Huismeester jullie vertellen. Door: Michael Scheepers Ook voor het schrijven van een column is onze Huismeester gekwalificeerd.

Spraakwater

De legende van de OV-rij Gebaseerd op een waargebeurd verhaal Het is vakantie, het is mooi weer. Daarnaast heb je ook nog een studentenreisproduct bij de NS en dus gratis* treinritjes een naar bestemming naar keuze te Nederland. De perfecte combinatie om er een dagje tussenuit te gaan met de trein. Daarnaast als je met het OV reist, komt daar ook nog een bepaalde handeling bij: uitchecken. Dit blijkt toch nog erg moeilijk te zijn voor sommige mensen. Beef en huiver voor de eeuwenoude legende die ik nu zal vertellen.

oordat ik aan dit verhaal wil beginnen wil ik graag al zeggen dat dit verhaal niet meer toepasbaar is op het verbouwde station in Eindhoven, maar wel op sommige andere plaatsen. Soms, heel soms, heb je geluk; dan stap je de trein uit en waait er een briefje van € 50,- in je gezicht. Maar dit verhaal gaat over iets waarvoor je nog veel meer geluk nodig moet hebben. Het gaat over het ongekende fenomeen genoemd: de OV-rij. Heel soms, uitermate heel soms, stap je de trein uit. Aangezien jij als nobele student het waardeert dat er in de vakantie gratis studentenOV is, besluit je om de NS te helpen met het registreren van de treinreizen en ga je naar een OVpaaltje om uit te checken. Maar er zijn ook andere mensen die willen uitchecken. Dit zijn niet allemaal eervolle burgers die netjes willen uitchecken om er zo samen voor te zorgen dat de samenleving in

zijn geheel verbeterd wordt. Dit zijn mensen die uitchecken en vervolgens terugkeren naar het diepst van de hel waar zij verder gaan met snode plannen smeden om de samenleving verder te brengen bij de apocalyps. Deze demonen rennen zo snel mogelijk naar de OV-paal toe en doen alsof het hun eigendom is. Net voor jij je OV-chipkaart voor de OV-paal wilt houden, zie je een ander geel kaartje voor die van jouw schieten. Hij is je voor. Het is te laat. De vernedering zakt diep. Maar dat betekent nog niet dat de pizza’s uit 2004 over de datum waren. Er is hoop! Eens in de 59 jaar, als de sterren goed staan, zal “de held” terugkeren. Deze held heeft een ongekende superkracht: Hij kan achter iemand gaan staan. Als blijkt dat Hij achter iemand kan staan, kan hoogstwaarschijnlijk ook iemand achter Hem gaan staan. En dat gebeurt ook. Achter Hem gaat iemand staan, en achter Hem ook. Op deze manier vormt er uiteindelijk iets ongekends: een rij.

Eén rij! Om de beurt ziet iedereen het woord “uitgecheckt” op het scherm verschijnen. Iedereen, zonder dat het kwaad er tussenin kan komen.

"...als de sterren goed staan, zal “de held” terugkeren." En dit verhaal klinkt misschien als fictie, maar dat is het niet. Sterker nog, het is makkelijker dan je verwacht om dit fenomeen mee te maken. Je moet hiervoor alleen in jezelf geloven. Je moet je alleen maar realiseren dat jíj de Held kan zijn. Er zullen altijd mensen zijn die zeggen dat je het niet kan, maar uiteindelijk is er maar één persoon die je kan overtuigen dat je het wel of niet kan. En dat ben jij. En jij bent de held. Dus de volgende keer als jij bij een OV-paaltje aankomt, ga je netjes achter iemand staan. En zo vorm je een rij. En als je eindelijk een rij hebt en iemand houdt zich er niet aan, dan sla je hem op zijn muil. * Alleen gratis buiten het weekend (althans bij mijn reisproduct). * Deze gratis treinritjes bleken ook nog een paar weekjes op vakantie te zijn. Geschreven door: Freek Brils In deze editie van Spraakwater vertelt Freek de fatsoensregels voor het uitchecken.

T-Licht 21.1

Science news

Help the ocean and let the ocean help you Next time you take a shower, read the labels of your shower gels. Possibly you will find polyethylene or other plastics in it. Producers put these in gels in order to obtain abrasive properties for cleaning your skin. Due to their small size, not all microplastics are filtered out in the sewage installations and end up in the oceans instead. But also larger pieces find their way into the oceans and seas. More and more we start to realize what the impact of all that plastic in the oceans has on the environment.

here is of course quite a lot of other waste in the oceans like cans and other trash. Most of this trash sinks to the bottom of the ocean due to its density. Plastics are however not that heavy and therefore float in water. The consequences of this debris are for example: high concentration of additives in fish, defects by offspring of small sea life and wildlife getting stuck in the rubble. The problem with all this plastics in the vast ocean is: where do you start cleaning up? Luckily, most of the plastic is concentrated in large rotating ocean currents, better known as gyres. But these gyres present us with a whole new problem. The open ocean is a rough and faraway place and the cleaning technology has to be able to withstand those conditions.

move through you?’ Ocean Cleanup is a non-profit foundation, founded in 2013 by Boyan Slat, a former student from TU Delft. His project has won many environmental and innovation competitions and managed to crowdfund $ 2,2 million 2014.

But why would you fight against the ocean if it can also help you? That is the basic idea behind the Ocean Cleanup with their slogan: ‘Why move through the oceans, if the oceans can

So how does it work? Instead of using ships and nets and actually having to move, the concept of the Ocean Cleanup is to put a long V-shaped floating structure in the North Pacific

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

"Why move through the oceans, if the oceans can move through you?" gyre. This structure consists of three main parts, the two arms, which are officially called booms, the mooring system and the collection platform. The booms are then composed of another three parts. The first component is the buoyancy element, which will make the structure float and therefore will remain above the surface. Besides this it will guide the floating plastic towards the collection platform. Connected to the buoyancy element is the skirt, a non-permeable, but flexible sheet, which will also serve to direct the plastic to the platform and will reach a depth of 2-3 m. Lastly, a bottom weigh element will help to keep the boom in position and upright. Ideally the booms will have such a length

Science news that the collection width is 100 km in total, making it 100 times longer than any other operating floating device in the ocean. But what happens after all the plastic has been collected? Following the direction of the current, the plastic will slowly move towards the platform, where it will be collected, treated, stored and eventually transported. The design of the platform is based on the floating oil platforms that can be found in deep waters. Here the plastic has to be treated before it can be transported. This treatment will consist mostly of dewatering the plastic and reducing it in size so it can be stored and transported efficiently. In total the platform will be able to store 3,000 m3 treated plastic. With a maximum expected collection rate of 65 m3/day, the platform will have to be emptied by a ship every 45 days. An easy and energy efficient way of cleaning up the ocean sounds good, but that does not mean that there are no flaws to this design. One of the main concerns is the effect it will have on the marine ecosystem. You do not want to create a technology that creates more problems for marine life than it solves. According to Ocean Cleanup this will not be the case, because of their passive design. This means that the currents will continue their path by flowing underneath the skirts taking marine life with it. Well, most of marine life. Bycatch of neutrally buoyant organism will happen one way or the other especially close to the platform and then we are not even taking into account some rare species of positively buoyant organism that live in those parts of the ocean. The

company has admitted that this is a problem they will have to take a closer look at, but at the moment they are more focused on the durability of the device in the extreme ocean weather. Last June, they actually installed their first prototype in the North Sea, 23 km of the Dutch coasts. By the end of August they had to bring the barrier back to shore after it had continuously suffered damages. The company is still optimistic however: “We understand why the damage occurred, and more importantly, we know how to fix it.” said Boyan Slat, the now 22 year old founder and CEO of the Ocean Cleanup.

"You do not want to create a technology that creates more problems for marine life than it solves." So will there ever be a floating structure collecting all the plastic of the oceans for us? Perhaps. The future of the technology looks promising and who would not like to be able to clean up without doing anything? But the Ocean Cleanup is not the only one tackling this problem right now. An example of another innovation that tries to protect the ocean from harmful debris is that of ‘SaltWater Brewery’, a beer brewery form Florida. Normally, six-packs of cans are held together with plastic foil, but SaltWater Brewery has come up with a new kind of package: a combination of

byproducts of barley and wheat. This new packaging material is biodegradable and edible for marine life, causing no damage to the environment. Besides buying beer from the SaltWater Brewery, consumers can also make a (small) difference and are sometimes helped by government. Microplastics are not only present in scrub gels, but also in some toothpastes and lipsticks. A lot of companies have changed plastics for natural abrasives like grinded seeds or sand. Since 2016 producers of cosmetic products are not allowed to put microplastics in their products anymore in the Netherlands. There is not a European ban on microplastics yet, but there might be one in the future. Last year the U.S. government decided that microplastics in scrubs will be banned after July 2017. Hopefully there will be more innovative projects and ideas in order to get the oceans clean. We as chemical engineers can possibly contribute to that. This does however not mean that we can continue to ignore the origin of the entire problem, which is plastic littering in general. Technologies like the one mentioned will not have any effect if we cannot stop the constant incoming flow of new plastic. By: Woutje ter Weel and Thomas Werkhorst Woutje and Thomas would like to join the T-Licht editorial board, therefore they have collaborated in writing this article.

T-Licht 21.1

Carte blanche

Een kleine frustratie Aangezien dit de eerste keer is dat ik een artikel schrijf voor het T-Licht lijkt een voorstelronde wel van toepassing. Mijn naam is Rick en ik ben een eerstejaars masterstudent en tevens lid van de redactie. Mijn passie voor het schrijven van artikelen waarmee ik hopelijk lezers kan interesseren en inspireren is de hoofdreden dat ik het T-Licht team wilde versterken. Nu, zonder nog al teveel uitleg te geven gaan we kijken of deze versterking ook zijn vruchten af gaat werpen.

ijn eerste artikel wil ik graag wijden aan een frustratie die ik al enige tijd heb. Iets waaraan ik me groen en geel erger. Scenario: iemand heeft een feest georganiseerd. Onder het genot van bier en borrelnootjes worden de meest uiteenlopende gespreksonderwerpen gevoerd. Op een gegeven moment komt de kleur van een of ander voorwerp in beeld en een discussie ontstaat. Deze discussie is dan ontstaan omdat ik me in het gesprek heb gemengd. Een verklaring voor deze discussie is een vereiste om het verhaal te begrijpen en deze verklaring is dat ik kleurenblind ben, rood-groen kleurenblind om iets preciezer te zijn. Oké, einde scenario. Ik weet het, heel spannend allemaal.

Nou, voordat iedereen los begint te barsten en de meest willekeurige dingen vastgrijpt en me vraagt welke kleur die voorwerpen hebben, wil ik eerst duidelijk stellen dat ik niet echt kleurenblind ben. Het is

toch iets ingewikkelder dan dat. De aandoening staat bekend als protanomalie of deuteranomalie afhankelijk van welke soort kegeltjes niet werkzaam is. De benaming ‘rood-groen kleurenblindheid’ is een verzamelnaam voor beide afwijkingen. Meestal betekent dit dat de gebieden op het kleurenspectrum van rood en groen een overlap vertonen. Dit kan leiden tot het verwarren van tinten van kleuren, het sterker waarnemen van andere kleuren en het slecht waarnemen van doffe tinten van een groot scala aan kleuren.

"Wauw, teveel ontkenningen in één zin, beetje verwarrend." Tijd voor feitjes. Over de gehele wereld hebben 8% van de mannen en 0,5% van de vrouwen last van een of andere vorm van kleurenblindheid. Van de mannen heeft het overgrote deel last van deuteranomalie (verminderde gevoeligheid voor groen licht). Ongeveer de helft van alle kleurenblinden mensen heeft een milde vorm van kleurenblindheid zoals protanomalie. De overige helft lijdt aan ernstigere vormen van kleurenblindheid waarbij sommige kleuren helemaal niet waargenomen kunnen worden. Voor deze informatie moet u mij maar gewoon op mijn blauwe ogen geloven.

18 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Maar waarom is er nu sprake van een frustratie? Waarom ga ik zo over de rooie? Laat de afwezigheid van het niet waarnemen van rode of groene kleuren in z’n geheel in de opsomming van alle kenmerken van rood-groen kleurenblindheid u niet ontgaan zijn. Wauw, teveel ontkenningen in één zin, beetje verwarrend. Laat ik het iets duidelijker formuleren. Ik kan ALLE kleuren zien, denk ik… hoop ik. Deze frustratie bestaat niet alleen omdat iedereen mijn aandoening verward met de waarnemende vermogens van een willekeurige vertrouwde viervoeter (beetje overdreven), maar ook omdat de afwijking nadelen met zich meebrengt. Het is tijd om kleur te bekennen, er zijn namelijk ook dingen die ik niet kan zien. Bijvoorbeeld de welbekende rode laserpointer, mijn aartsvijand bij ieder college. Het is altijd weer de vraag of de docent niet heel misschien een aanwijsstok heeft meegenomen. Altijd valse hoop. Want daar komt de supermoderne hippe docent met zijn Logitech R400 draadloze presenter (batterijen apart verkrijgbaar), klaar om het leven zuur te maken voor mij en mijn soortgenoten. Terwijl de rest simpelweg de presentatie zonder

Carte blanche enige moeite kan volgen, is het voor mij altijd weer een hele uitdaging om de stip proberen te vinden voordat het weer verdwijnt. Nooit een succes, gewoon nooit.

"...een politieagent die niet fatsoenlijk de omschrijving van een verdachte kan doorgeven. Ja, hij droeg een rood vest, of was het groen?" Ow, trouwens nu we het toch over presentaties hebben, heeft u er ook geen hekel aan als er op een dia van een presentatie een heel felle kleur tekst gebruikt wordt op een witte achtergrond? Zie de afbeelding hieronder voor verduidelijking. Ik heb er wel een hekel aan. Iets waar ik ook geen touw aan vast kan knopen is de menselijke drang om alles in het rood te markeren of de kleur van de letters in rood te veranderen wanneer dit als foutief opgevat moet worden. Uiterst storend aangezien dat nu net de kleursoort is die ik feller waarneem.

Het wordt weer eens tijd om de wereld door een roze bril te zien. Er zijn namelijk ook voorbeelden waar wel rekening gehouden wordt met kleurenblindheid. Ik heb nota bene nog een auto theorieboek gehad waarin werd omschreven hoe verscheidene verkeersborden langzaam vervangen zouden worden door kleurenblindheidsvriendelijke verkeersborden (afbeelding, nee niet op zo’n manier alhoewel het best grappig is). Dan wordt er ook weer rekening gehouden met kleurenblindheid op een minder positieve manier. Daar gaat de roze bril weer af. Er zijn namelijk verschillende beroepen die men niet mag beoefenen wanneer geconstateerd wordt dat men lijdt aan kleurenblindheid. Terecht uiteraard en we moeten maar al te blij zijn dat onze elektricien ook het onderscheid kan maken tussen de verschillende gekleurde kabeltjes. Of de brandweer bijvoorbeeld die het niet in zijn hoofd moet halen om vlam gevatte elektronische apparatuur met water te blussen (etiketten van blussers worden in sommige gevallen met kleuren aangegeven). Of misschien een politieagent die niet fatsoenlijk de omschrijving van een verdachte kan doorgeven. Ja,

hij droeg een rood vest, of was het groen? (zie de afbeelding voor een duidelijker beeld) Al met al heb ikzelf eigenlijk niks te klagen. Zoals al eerder gezegd berust dit allemaal op een frustratie en heb ik een vrij milde vorm van kleurenblindheid. Er zijn mensen die helemaal geen kleuren kunnen waarnemen. Gelukkig zitten die met z’n allen op een eiland zodat we hun gezeik niet hoeven aan te horen (eigenlijk een atol genaamd Pingelap en ik raad u aan dit op te zoeken). Eigenlijk wil ik zeggen dat ik hoop dat u, de lezer van dit artikel, het interessant vond om dit artikel te lezen en dat u misschien zelfs iets geleerd hebt tijdens het lezen van dit stukje tekst. Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat u niet een kleurenblinde persoon als kleurenblind moet behandelen maar eerder als kleurenverwarrend. Tenzij hij of zij woont op Pingelap maar daar komt u toch niet. Als beloning voor het feit dat u mijn artikel tot het einde hebt gelezen mag u de welbekende Ishiharatest uitvoeren die ontworpen is om kleurenblinden mensen en ‘gewone mensen’ van elkaar te kunnen onderscheiden. Ik zal het antwoord verklappen, u moet een 74 kunnen zien in dit figuur (het antwoord is mij toegefluisterd door een nietkleurenblinde persoon, anders had ik 21 gezegd). Ik wens u verder een rooskleurige toekomst. Zo, dat waren genoeg kleur gerelateerde gezegden lijkt me. Door: Rick Curvers Rick zag het even niet meer zitten en heeft tijd vrijgemaakt om deze carte blanche met stiften in te kleuren.

T-Licht 21.1

CoBo-gebruiken

CoBo hier, CoBo daar Op 12 september 2016 was het weer zover, de wisselingsreceptie van het 59ste bestuur der T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ vond plaats. Deze gelegenheid, ook wel een constitutieborrel genoemd, is het moment waarop het nieuwe bestuur hun aanstelling viert met hun leden en de besturen van verwante partijen binnen en buiten Eindhoven. Van nature is de constitutieborrel echter een vreemd verschijnsel...

en komt erheen om het bestuur te feliciteren maar tegelijkertijd ook om allerlei spullen uit handen te nemen. Voor degenen die nog niet bekend zijn met het verschijnsel constitutieborrel hebben we hieronder het een en ander rondom het festijn op een rijtje gezet.

ervan te overtuigen dat het een nuttig cadeau is. Een bijkomende regel binnen Japie is dat de voorzitter niet mag weten wat het cadeau is totdat deze daadwerkelijk uitgepakt wordt op de constitutieborrel. Dit zorgt vaak voor erg hilarische of soms zeer ongepaste speeches van de voorzitter.

Recipiëren Besturen komen van heinde en verre om hun felicitaties te uiten richting het nieuwe bestuur. In verenigingsjargon wordt dit vaak aangeduid als recipiëren. Bij het recipiëren staat de recipiërende partij tegenover het bestuur. Het is de bedoeling dat beide besturen in de goede functievolgorde staan, waarbij de voorzitter natuurlijk in het midden staat. Het is hierbij gebruikelijk dat de voorzitter namens het recipiërende bestuur een praatje houdt. Qua inhoud van dit praatje geldt: hoe gekker en hoe langer, hoe beter.

De prosit wordt gedronken met de constitutiedrank van het recipiërende bestuur. Elk bestuur heeft zo zijn eigen constitutiedrank, die ze schenken wanneer ze naar een constitutieborrel gaan van een andere vereniging. Hierbij is de insteek bij het kiezen van de drank voor elk bestuur anders. De een kiest een heel smerig drankje, hopende dat ze andere besturen onwel kunnen laten worden, de ander kiest juist voor een lekker drankje, omdat ze weten dat zijzelf degene zullen zijn die deze drank ook erg vaak moeten drinken. Nadat dit drankje is genuttigd, wordt het verenigingslied ingezet door de

"De een kiest een heel smerig drankje, hopende dat ze andere besturen onwel kunnen laten worden..." Daarnaast wordt er een cadeau aangeboden en een prosit gehouden op het nieuwe bestuur. Het cadeau is vaak een item wat moeilijk te vervoeren is of juist een erg nutteloos item. Het is dan de taak van de voorzitter om het cadeau in een goed daglicht te zetten en de tegenpartij

20 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

recipiërende voorzitter wanneer de vereniging beschikt over zo’n dergelijk lied. Het andere bestuur schroomt zich er natuurlijk niet voor om te proberen het recipiërende bestuur te overtreffen en zingt zelf uit volle borst haar eigen verenigingslied. Dit alles resulteert vaak in een onverstaanbare hoop geschreeuw voor de rest van de aanwezigen en voor wat vragende gezichten bij de leken op de constitutieborrel. Aan dit alles zit natuurlijk wel een kanttekening. Zo recipiëren er soms wel 20 tot 30 partijen op een avond. Je hoeft geen leek te zijn om te weten dat 30 keer proosten met de (soms volstrekt smerige) constitutiedrank van al deze besturen geen pretje hoeft te zijn voor het nieuwe bestuur.

CoBo-gebruiken De pédel, pèdel, pedel, hoe heet dat ding ook alweer? De pedel, uitgesproken als pedèl, heeft binnen de constitutieborrel de taak om de bezoekers (voornamelijk andere besturen) aan te kondigen bij de aanwezigen. Ieder jaar staat er een door het bestuur aangesteld pedel klaar op de constitutieborrel. Vaak is dit een oud-bestuurder van de vereniging of juist de persoon binnen de vereniging die bewezen heeft dat hij het hardste kan schreeuwen. Gezien de aanwezigheid van de vele besturen, bezoekers en niet te vergeten de vele liters gratis bier, heeft de pedel vaak een stok of een ander instrument bij zich waarmee hij de volledige aandacht kan opeisen. Bij Japie wordt de pedel ondersteund door een trom en een trompet waar dit bij andere verenigingen binnen Eindhoven met ratels, fluiten of simpelweg door middel van het slaan van de pedelstok op de grond of een hol stuk ijzer gebeurt. Bij andere verenigingen zijn er zelf gemaakte pedelstokken. Deze representeert vaak een deel van de identiteit van de vereniging. Zo is de pedelstaf bij Simon Stevin een bakbeest van aan elkaar gelast staal. Dit komt erop neer dat hij twee meter groot is en ongeveer 20 kilogram weegt. Daarnaast heeft het meerdere uitsteeksels aan de staf vastzitten. Vanwege deze redenen is er binnen de FSE afgesproken de veiligheid voorop te stellen en deze staf onbrasbaar te verklaren. Thor heeft ook een speciale, zelfgemaakte pedelstaf. Zij hebben geïntegreerde lampen in de staf die aangaan wanneer er mee op de grond geslagen wordt. Daarnaast gaat het verhaal dat via een magisch systeem er ook ‘geen gedonder’ over de speakers wordt uitgezonden. Echter is dit magische system niet zo magisch, het is maar een lid die dit zelf op de computer opzet. Anciënniteit Voordat een bestuur kan recipiëren, moeten ze eerst aangekondigd zijn door de pedel. Het is dus belangrijk dat de secretaris van een bezoekend bestuur bij binnenkomst zijn bestuur aanmeld bij de pedel. Er geldt immers vaak: wie het eerst komt, wie het eerst

maalt. Achter deze regel zitten echter nog een paar addertjes onder het gras. Zo wordt de volgorde waarop verenigingen mogen recipiëren vaak bepaald door anciënniteit.

"...met ratels, fluiten of simpelweg door middel van het slaan van de pedelstok op de grond of een hol stuk ijzer gebeurt." Het woord anciënniteit vindt zijn oorsprong in het Franse woord ‘ancien’ dat oud betekend. Anciënniteit heeft als betekenis dan ook de periode dat een persoon of groep personen verbonden is met een bepaalde organisatie. Zo geniet een oud-bestuurder van 20 jaar geleden van meer anciënniteit dan een oud-bestuurder van een jaar geleden. Vaak wordt aan de mate

van anciënniteit (mede) de positie en eventuele rechten en plichten binnen deze organisatie bepaald. Binnen het verenigingsleven wordt de mate van anciënniteit vaak gezien als een statussymbool. Over het algemeen geldt tijdens een constitutieborrel dus, hoe meer anciënniteit, hoe eerder je mag recipiëren. Zo is binnen de Eindhovense verenigingen ook een bepaalde anciënniteit. De verenigingen zijn opgericht op verschillende momenten en hebben dus allemaal een andere status tegenover elkaar.

Op volgorde van hoogste tot laagst anciënniteit: ESC, a.s.v. SSRE, W.S.V. Simon Stevin, e.t.s.v. Thor, T.S.V. 'Jan Pieter Minckelers', SVTN "J.D. van der Waals", E.S.V. Demos, Industria, GEWIS, s.v. Intermate, CHEOPS, SvBMT Protagoras en s.v.i.d. Lucid. Deze volgorde van anciënniteit wordt vaak aangegrepen bij constitutieborrels door de recipiërende besturen. Dit betekent dus dat het bestuur van Japie bijvoorbeeld naar de pedel toe kan stappen en kan aanvragen om eerder te mogen recipiëren dan bijvoorbeeld GEWIS of Demos. Dit gaat vaak gepaard met een hoop geschreeuw richting de pedel, zeker indien de pedel de anciënniteit van de verenigingen niet respecteert. Brassen Voor de leken klinkt het nu misschien alsof een constitutieborrel vaak, met uitzondering van wat geschreeuw, rustig verloopt. Dit is echter zeker niet altijd het geval. Hier komt de favoriete term van menig besturen aan bod: “brassen”.

De term “brassen” heeft eigenlijk twee betekenissen. Sommige verenigingen hanteren de term "brassen" voor een eregevecht tussen twee studenten, andere verenigingen hanteren de term echter voor het ontvreemden van verenigingsobjecten door een hele vereniging, om zo op ludieke wijze de banden tussen twee verenigingen aan te halen. Het winnen van een braspartij, ofwel eregevecht, is vooral een erekwestie. Een braspartij betekent dat twee studenten elkaar bij de revers

T-Licht 21.1

CoBo-gebruiken belangrijke zaken daarbinnen. Bij GEWIS staat er een legioen aan grote, vol testosteron gepompte rugbyers een oogje in het zeil te houden en bij Protagoras is het zelfs zo dat er een groep in labjassen verkleedde leden de braspogingen van Simon Stevin onschadelijk probeert te maken.

vastpakken en elkaar vanuit deze positie naar de grond proberen te werken. Het gaat dan om een gevecht onder strikte regels. De revers mogen niet worden losgelaten en alleen duwen en trekken is toegestaan. Bij sommige verenigingen wordt echter naar de uitgang of naar een speciaal "brasvak" gebrast. Al dan niet vanwege eventueel glas op de grond of vanwege het bewaren van de algemene orde op de borrel. Hier komt dan nog bij dat je je tegenpartij de sociëteit probeert uit te zetten. Vaak worden extra veiligheidsregels aangehouden tijdens constitutieborrels om ervoor te zorgen dat er geen gewonden vallen. In Eindhoven wordt veelal de tweede uitleg van brassen toegepast, het ontvreemden van eigendom van een andere vereniging. Op volgorde van prestige van brasbare items: De penningen van het bestuur, een bestuurslid zelf, het gastenboek, de pedelstok, de pedel zelf. Het meest ‘gebraste’ item op een constitutieborrel is vaak het gastenboek. Hierin mogen besturen een stuk schrijven voor het nieuwe bestuur. Dit is voor het bestuur zelf een manier om te herinneren welke besturen ook alweer langs zijn geweest op hun constitutieborrel. Bij het brassen van verenigingseigendommen hoort ook het veiligstellen. Een item is pas echt gebrast als deze zich buiten een

bepaalde ruimte bevindt. In de ogen van veel verenigingen is dit buiten de borrelruimte waar de constitutieborrel gehouden wordt. Sommige hebben daar een andere kijk op en vinden dat het item minimaal tot aan de voorkant van het Paviljoen vervoerd moet worden. Na het brassen van een item wordt er een brief geschreven naar het nieuwe bestuur met daarin een tegenprestatie voor hen om het gebraste item terug te verdienen. De orde Met alles wat op een constitutieborrel gebeurt en kan gebeuren is het zaak dat het nieuwe bestuur ervoor zorgt dat er mensen zijn die de boel in de gate houden. Er moet immers voor gezorgd worden dat belangrijke cadeau’s en gastenboeken niet gebrast worden. Hiervoor vraagt het bestuur een groep mensen of zij een oogje in het zeil willen houden, de orde. Deze groep mensen zijn vaak gekleed in een opvallende tenue, waardoor je bij binnenkomst precies kan zien wie bij de orde hoort. Wie er gevraagd worden voor de orde is ook weer bij iedere vereniging anders. Bij Japie bewaakt een garde aan oud-bestuursleden de F.O.R.T. en alle

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Regel “numero uno” Binnen Nederland zijn er talloze verenigingen met ieder hun eigen regels en gebruiken voor een constitutieborrel. Een ding geldt echter voor bijna al deze regels. Alle regels en gebruiken die de revue passeren draaien allemaal rondom de belangrijkste regel van een constitutieborrel; in de simpele maar diepzinnige woorden van ‘Brabants eigen’ Guus Meeuwis: “Geniet met volle teugen, zulke tijd komt nooit terug”. Vooral voor de nieuwe bestuurders is het een onvergetelijke avond die compleet om hen draait. Al met al is een constitutieborrel een borrel vol met schreeuwende besturen, een schreeuwende pedel, veel bier en alcohol en hier en daar braspartijen. Het is het toppunt van brallerigheid, overmatig biergebruik, luidruchtigheid en hier en daar een vleugje testosteron. Ofwel, alles tezamen is een constitutieborrel een perfecte weerspiegeling van het zogeheten ‘eeuwige studentenleven’. Dus neem het er lekker van zolang je lever het nog aan kan! Door: Alex van de Greef en Troy Oude Bekke Aangezien Alex en Troy veel ervaring hebben met constitutieborrels, leggen ze uit hoe het nu ook alweer allemaal werkt.

Letting off some steam

Donald Trump Everybody knows who Donald trump is by now: a businessman who is currently running as a candidate for the American presidency. And yes, it is quite scary that the creepiest grandpa from your local elderly home with an overdone spray-tan and a dead rat instead of hair could become the American president. That, however, doesn’t mean that it isn’t interesting to take a look at the ridiculous stuff the man has said during his run for presidency so far.

personally am not an expert in politics but I always thought that offending people didn’t work when trying to win an election. Donald Trump nevertheless is trying to prove me wrong by offending entire groups within American society. Trump for example said: “When Mexico sends its people, they’re not sending the best. They’re not sending you, they’re sending people that have lots of problems and they’re bringing those problems with us. They’re bringing drugs. They’re bringing crime. They’re rapists… And some, I assume, are good people.” While that one is pretty bad, it is ‘just’ about people from one specific country. Trump also likes to offend women. He has called women he dislikes fat, ugly, pigs, dogs and disgusting animals. But luckily Trump doesn’t care since he said: “You know, it really doesn’t matter what the media writes as long as you’ve got a young, and beautiful, piece of ass.” Once again belittling women. It’s clear that Trump loves to hate on people, what he loves even more though is himself. I mean, there is nothing wrong with being confident but saying things like “My IQ is one of the highest — and you all know it! Please don't feel so stupid or insecure; it's not your fault,” or “The beauty of me is that I’m very rich,” might just be taking it to the next level. And that isn’t even the

"It’s clear that Trump loves to hate on people, what he loves even more though is himself." worst part of his egocentric attitude. Trump somehow has an urge to compliment himself on his genitals through innuendo’s like: “My fingers are long and beautiful, as, it has been well documented, are various other parts of my body,” just simply disgusting. So OK, Trump makes some horrible statements. But at least he is consistent right? Well… no. Trump

is terribly hypocritical and likes to come back on what he says. He has criticized companies that import employees for their lower working fees and slenderized Ford because they have factories in Mexico. Many however have pointed Trump that his own American hotels import cheap employees and that his foreign hotels are of the same nature as those factories. Those examples aren’t so bad though if you compare them to him hating on people who try to pay as less taxes. While he admittedly does the same saying: “I fight like hell to pay as little as possible for two reasons. Number one, I’m a businessman. And that’s the way you’re supposed to do it. The other reason is that I hate the way our government spends our taxes. I hate the way they waste our money. Trillions and trillions of dollars of waste and abuse. And I hate it.” These are just some quotes from Donald Trump. But there are many more to be found, trust me. So if you have some spare time on your hand and nothing better to do, just take a look at Trumps official twitter account for a good laugh. And let’s pray this man will never actually become president of the USA. Written by: Koen Vlot Koen hates the idea of Trump becoming the new president and gives us a quick summary of the statements made so far.

T-Licht 21.1

Japie on tour

Exploring the Eastern elements On Saturday the 2nd of July, after more than a year of preparation and a number of very successful preparation activities, it was time to finally go on study tour. Just before we got on the bus, the committee performed the final check. After a final goodbye of our friends and family, and a lot of photographs by Fabrice’s grandmother, we were heading for Düsseldorf airport. During our transit, Mark van Dijk had a little gift for us all, a monkey made from candy, since we all joined ‘his kids party’. Everyone was very exited to go on our adventure to the Far East!

fter a two flights of 6-7 hours, we finally arrived in Bangkok. In the arrival hall we met our guide, Matthew. During the transit to the Ma hotel, he explained us that there are several ways to pronounce the word ‘ma’ which all have different meanings, like dog or horse. When we arrived in the hotel everybody quickly stored their suitcases in their room and went off finding something to eat. Most of us were adventurous right away, but some just went to McDonalds since it was already late in the evening. Our first morning in Bangkok was a more relaxing day so we could recover from our jetlag, so we had no company visits yet! So we got to explore Bangkok by bike with Co van

"A nice fact about Jurong Island is that it initially consisted of seven separate islands, which were joined together by reclaiming land..." Kessel. During the cycling tour we already got used to all the strange smells, colors and sounds of Bangkok. At one moment you were biking near a temple and at the other moment straight through a market where fish was being filleted. Furthermore, during the tour it became clear that chaos is an everyday business

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

in Bangkok. After the cycling tour everybody had the afternoon of to explore the city for themselves. Some people went to Wat Pho and others went to the Grand Palace. On Tuesday we visited the King Monkut’s University of Technology in North Bangkok, where we were introduced to the Thai student culture. Furthermore, we went with the students and staff to the National museum where we increased our knowledge of Thai history and culture. The next day everybody had to get up early, since we had a long drive to Dow, the largest production site of Dow in Southeast Asia. For one night we stayed in Rayong and everybody enjoyed the water there, whether it was in the hotel’s pool or

Japie on tour Pulau Ubin, which is regarded as the last ‘village’ of Singapore. Everyone got a mountain bike to explore the island. Unfortunately, it started to rain and thunder and thus everyone was covered in mud. In the evening a few people wanted to experience the nightlife of Singapore. However, one person did not understand how an ATM works and tried his best to get rid of 300 SGD…

on the beach. In the evening all of us went to a local food market for some food and drinks. Here we experienced our first tropical rain storm and understood why the curbs in Thailand are very high, since the rain came up to our ankles. On Thursday we visited AkzoNobel, where we saw a plant which was still in progress. On our way back to Bangkok we visited a small fishing village, Ang Sila, were (almost) everybody tasted the local fresh or dried fish. Unfortunately, one of the participants could still enjoy his ‘Zeeuwse’ mussels the day after. On Friday we visited NXP Thailand, which is a semiconductor manufacturer, were we had an extensive tour through their labs with some nice ‘bunny suits’ on. Unfortunately, this was our last night in Bangkok. However, almost everybody joined for a party on ‘Khao San Road’. The day after we flew to our second destination: Singapore. The two and a half hour flight was pleasant for most, but some needed a moment for themselves due to the night before. Like Arturo Manzano would have said: ‘Man man man, what a night’. On the way to the hostel we already saw a lot of sights of the city, which most of us also saw up close in the forthcoming days: Marina Bay Sands Hotel, the marina and the Gardens by the Bay. On Sunday we first had a river cruise across the Singapore river.

We saw nice colonial style houses, the financial center filled with skyscrapers, the Marina Bay and the Merlion. After the cruise everyone had the day off and explored Singapore. The next day our program started with a visit to the Institute of Chemical Engineering Sciences (ICES) which is situated on Jurong Island, a highly secured island full with chemical (and other industrial) companies. A nice fact about Jurong Island is that it initially consisted of seven separate islands, which were joined together by reclaiming land (of course with help of the Dutch).

"After everybody was done throwing pieces of coconut to the monkey..." After ICES we got back to the mainland where we visited the Singapore Institute of Technology (SIT). Here we had nice introduction games with local students, so we could get to know them. On Wednesday we returned to Jurong Island for a visit to AirProducts, a company which produces nitrogen, oxygen and argon out of air. After a typical Singaporean lunch, we went to the National University of Singapore (NUS). Being one of the world leading universities in research, we got nice lab tour of course. On Thursday it was our last day in Singapore, so we went to

On Thursday everybody was exciting to go to our last destination: Malaysia. After passing two border controls, we boarded our new bus and met our new guide: Raj. He gave us a quick lesson on Malay culture and language (the last one still contains some Dutch words). Before arriving in Melakka, we first paid a visit to AUO SunPower, a company that produces solar cell. When we arrived in Melakka we could see the nice narrow streets and also had a glimpse of the Dutch historic center we would visit the day after. During the tour on Friday we saw the local Chinatown, the UNESCO heritage ‘Dutch’ Red Square and its Stadshuys and the ruins of a former fort of the city. On Saturday we already had to leave Melakka, but we were heading for a metropolis: Kuala Lumpur, which was a very long drive. Luckily, we made a detour and first went snorkeling in Port Dickson. Here we went to our snorkeling location by banana boat. Unfortunately, the water was not very clear and our life jackets prevented us from diving. Some people took off their life jackets and took a closer look and saw the coral and also some fish (some even saw a turtle!). On our way back we stopped at a small beach and there was a monkey, which was carefully watching us. After everybody was done throwing pieces of coconut to the monkey, we returned and concluded the day with a barbecue with some fresh fish. After that we got back into the bus to drive the last few hours to Kuala Lumpur. On Sunday it was our last day with René Janssen, but before we had to say goodbye, we had a tour through Kuala Lumpur with a ‘hop-on-hopoff’ bus. During the tour we got out

T-Licht 21.1

Japie on tour of the bus a few times to see a Hindu temple, the National Palace, Lake Gardens, National Mosque, Merdeka Square and the outside of the Petronas Twin Towers. After everyone had refreshed themselves (some got soaking wet due to a rain storm), we had dinner together to welcome Volker Hessel and say goodbye to René Janssen. The next day we visited Taylor’s University. Here we got a tour throughout the campus and discovered that the university had its own hotel, hostel and restaurant that were run by students of the university. After lunch they had organized a workshop on how to tackle a project, where we had to build a construction with spaghetti, rope and tape to hold a marshmallow as high as possible. Only one structure could keep the marshmallow up for just a few minutes, the rest of the structures collapsed upon adding the marshmallow. On Tuesday we brought a visit to Emery Oleochemicals and Oleon. Both Emery Oleochemicals and Oleon are specialized in converting natural (palm) oils and fats into useful products, for example for the food or cosmetics industry. Especially palm oil is used to make their products, since it is largely produced across Malaysia. After two days of educational program, we had some cultural visits on Wednesday. First we went to the Batu Caves, where we had to climb up 272 steps to enter the caves and see the Hinduistic shrine inside. This shrine was not that large and thus

most off the people thought that the monkeys were more interesting, since they taught themselves how to steal drinks and food from ‘dumb’ tourists. After having an Indian meal at the base of the Batu Caves, we visited the Forest Research Institute of Malaysia (FRIM). Here we had a guide that led us through a two hour during trail. After this nice walk where everybody was sweating all over the place, we had our last visit for that day: the Petronas Twin Towers, where we went up to the 42th and 88th floor to enjoy the magnificent view. That night we had a ‘small’ party with students from het Chemisch Dispuut Leiden, who also happened to be in Kuala Lumpur during our stay. On Thursday we had an excursion to the Malaysian Rubber Board, a company which produces a wide variety of rubber products. After a small tour through the exhibition room, we headed to a plot were some got to try to tap some latex themselves. After a brief lunch we went to Nylex, which produces pvc leather cloths. We got a nice presentation and tour where after we headed back to our hotel.

in the world, we had a long journey by bus and then a three-hour boat ride during which we could already enjoy the beautiful forest. When we arrived we were brought to our resort by small jeeps and we could prepare for our night walk. Unfortunately, no big animals were spotted due to the large and loud crowds of (mainly Dutch) people. However, we saw some spiders and scorpions along the way.

On Friday it was finally time to go to the jungle of Malaysia. To reach Taman Negara, the oldest rainforest

On Monday we left to visit Georgetown in Penang. To make the six hours travel a bit more comfortable, a small periodic table bingo was organized. When we

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

The next morning we had a walk through the forest and the guides told us facts about how the native people used to live there and how to survive in the wild. During the hike we saw some exotic animals: snakes, a monitor lizard and lots of spiders. After a walk in tree tops we had a boat trip over the river. First we stopped at a gigantic tree, were some of our own monkeys showed their climbing skills. At the second stop we walked to waterfall where most of the group jumped into the water to take a swim. When we returned to the resort, we experienced a tropical storm. For the people that had been swimming this was not a problem, since they were already soaking wet.On Sunday we already had to leave Taman Negara again by boat and bus.

Japie on tour

arrived in Penang we first visited Penang Hill by cable cart, were we could enjoy a magnificent view over Georgetown. After most of the people created their new profile picture, we visited Kek Lok Si, a Buddhist temple. On Tuesday we visited Penchem, a companies which produces epoxies. During the labtour, most participants were impressed by the very small NMR they had. In the evening most of us joined to go to a karaoke bar, were everybody could show their singing ‘talent’. The next day we visited Universiti Sains Malaysia (USM), which is a big university with several campuses across Penang. Especially the big process labs and their own control room were impressive. Furthermore, we were honorary guests at a celebration for the ending of the Ramadan. When we entered we got an applause by the other attendees and got a special seating in the front. The Malaysian food and music was very nice to experience. On Thursday we had our last educational visit to Century Chemical Works, which produces activated carbon, especially interesting for

the participant who used Norrit extensively during the study tour. To conclude our visit, we had a very fancy lunch with the employees (there was even a banner specially made for our visit). After the lunch we went to our last destination: Cameron Highlands. We drove over mountain roads where we could enjoy beautiful views.

"Unfortunately, no big animals were spotted due to the large and loud crowds of (mainly Dutch) people." The day after we had our last excursion to the Mossy Forest, where we had a nice walk and jeep tour. We learned that moss can hold up to twenty times their own weight in water and is actually a giant water reservoir for the whole forest, thus it is very vulnerable. Furthermore, we visited a tea plantation and factory along the route through the mountains. Afterwards we had a long drive back to our hotel in Kuala Lumpur where

everybody could enjoy their last day. On the last day people were allowed to do whatever they wanted. Some went swimming in a local waterpark, some visited the National Mosque and others went souvenir shopping. In the evening we most of us enjoyed the local food for the last time (especially the satay) and some had a last drink together with Raj. In the bus Raj fulfilled his promise and sung a Tamil song for us. Of course we also sung a nice Eindhoven song for him. Unfortunately, the study tour was almost at the end. Thus, some were sad that we were leaving already, but others were really happy to go back to the Netherlands. When we arrived in the Düsseldorf we already had to say goodbye to some participants, since they were picked up by their families. The rest of us returned to the Netherlands by bus to Eindhoven where all our family and friends were waiting for us and thus the study tour had sadly come to an end. By: Eline Hermans As a member of the studytour committee she wanted to share all the experiences during the studytour.

T-Licht 21.1

Bier van het kwartaal

Niet zo mokken, lekker bocken!

De zomer is langzaam weggeëbd uit Nederland en heeft weer plaats moeten maken voor de herfst. De tijd van buitenborrels en zonnig weer is ingeruild voor drukte binnen de vier muren van de F.O.R.T. en de kou. Om de drempel voor de nieuwe eerstejaarsstudenten om naar de F.O.R.T. te komen te verlagen, is het tijd voor een lekker herfst bier. Voor dit artikel heeft Floris Hieselaar als allerlaatste keer binnen zijn tijd als T-Lichtredactie zijn hulp aangeboden voor het kiezen van een heerlijk herfstbiertje en het is tevens de eerste keer voor mijzelf dat ik deze rubriek mag schrijven. Herfstbieren De dagen worden korter, het wordt met de dag eerder donker. Daarom is er voor deze editie van Bier van het kwartaal gezocht naar een lekker donker bier. De keuze is gevallen op de Pampus Bokshoorn. Een lekkere dubbelbock, of in het Duits ‘dunkel bock’ genaamd, die een heerlijke volle smaak heeft. Helaas heeft de nieuwe voorraadbeheer van de F.O.R.T. dit keer niet mee kunnen helpen met proeven. Dit komt omdat er een oud-voorraadbeheer meende dat hij hier nog niet klaar voor was. Nadat de schrijver van dit artikel zich echter verdiept had in eerdere edities van dit blad, kwam hij tot een zorgbarende ontdekking! In het bier van het kwartaal in de eerste editie van het academisch jaar staat de onthulling en de kennismaking van de nieuwe voorraadbeheerder centraal. Nou lieve lezers, jullie zullen helaas nog een editie moeten

wachten totdat jullie de nieuwe voorraadbeheerder leren kennen. Wel wil ik zijn naam alvast prijsgeven, ofwel het zogenaamde tipje van de sluier oplichten. De nieuwe voorraadbeheerder is Keegan Walker.

"... Gypsy brouwer. Dit is een brouwer die brouwt op de ketels van anderen..." Brouwerij De brouwerij Pampus uit Amsterdam is een zogenaamde Amsterdamse ‘Gypsy’ brouwer. Dit is een brouwer die brouwt op de ketels van anderen, omdat hij niet over een eigen installatie beschikt. Het is een mooie manier van (samen)werken met andere brouwers. Iets dat de bierkennis van alle betrokken partijen ten goede komt en waarbij veelal

nieuwe vriendschappen gesmeed worden. Naast het vaste assortiment brouwt Pampus ook limited editions. “Deze eenmalig brouwsels zijn bedoeld om vriendschappen met andere brouwers te bevestigen, te experimenteren en het publiek te blijven uitdagen hun smaakpalet te verbreden.” Nando Servais is de man achter Brouwerij Pampus. Zijn liefde voor bier is ontstaan in de vele mooie speciaalbiercafés die Amsterdam rijk is. Naast het nuttigen van de bieren, werkte Nando in één van de biercafés van Amsterdam, waar hij zodoende behoorlijk kennis over de variatie van bier heeft opgedaan. Deze kennis paste Nando toe bij het hobbymatig thuisbrouwen. Al snel werd de productie opgeschaald en vandaag de dag worden er maandelijks duizenden liters Pampus bier gebrouwen. Naast het bierbrouwen, geniet Nando van het ondernemerschap. “Het zijn twee verschillende disciplines, maar die je wel in creatief opzicht uitdagen. Beiden eisen ze dat je flexibel en doortastend optreedt en liefde hebt voor het product. Dat vind ik prachtig”, aldus Nando. Amsterdam is belangrijk voor Brouwerij Pampus. “Amsterdam is een ongelooflijk inspirerende stad met invloeden vanuit de

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Bier van het kwartaal hele wereld. Amsterdam daagt ondernemers uit zichzelf continu te blijven ontwikkelen. Het eist dat je jezelf onderdompelt in de dynamiek die de stad eigen is. Met ‘Pampus’ wordt direct verwezen naar de rijke zeevaartgeschiedenis van Amsterdam. Dit dient als inspiratie voor de vormgeving van onze producten. Daarnaast vindt het brouwen plaats in Amsterdam of de directe omgeving waardoor de lokale economie wordt gestimuleerd.”

"... bebaarde kapiteins, scheepswrakken en mooie, onschuldige vrouwen." De naam Pampus is gebaseerd op een eiland niet ver van Amsterdam. Pampus heeft een fort waar zeemannen na een lange reis uit het oosten wachtten op een hoge stand van het tij zodat ze verder konden varen. Grote scheepsbedrijven zorgden vaak voor drank en vrouwen voor de zeelieden, zodat ze de naam van het vakmanschap konden verbeteren. Zodoende wordt de naam Pampus nog steeds geassocieerd met wachten en met natuurlijk dronkenschap. Bouwend op de voortdurende invloed op de Nederlandse taal noemt de brouwerij hun bieren vaak bekende en verouderde zeemansreferenties. Plaats maar eens meerde flesjes van de brouwer naast elkaar en je wordt getrakteerd op een geweldige wereld van bebaarde

kapiteins, scheepswrakken en mooie, onschuldige vrouwen. Bockbier Een bockbier is een sterk seizoensbier. Oorspronkelijk zijn bockbieren ondergistend, maar de laatste jaren zijn er in Nederland meer en meer bovengistende bockbieren op de markt gekomen. Er zijn twee soorten bockbieren, een herfstbock, de donkere variant, en een meibock, de blond of amberkleurige variant. Bockbier is van oorsprong een Duitse biersoort. Andere landen waar bockbier wordt gebrouwen, zijn Nederland, Noorwegen, Oostenrijk en Tsjechië. Het Nederlandse bockbier heeft zich vanaf de jaren 80 van de twintigste eeuw tot een afzonderlijke stijl ontwikkeld met zo z'n eigen tradities en als opvallendste kenmerk dat bockbieren zowel onder- als bovengistend kunnen zijn. Ook in België worden bockbieren in Nederlandse stijl gebrouwen, maar die zijn uitsluitend bestemd voor de Nederlandse markt. België zelf kent geen bockbiertraditie. Geschiedenis Het verhaal gaat dat de naam aan het begin van de 17de eeuw in Beieren ontstaan is en een verbastering zou

zijn van Einbecker Bier. Einbeck was in de middeleeuwen een beroemde bierstad in Nedersaksen. Het bier werd tot ver buiten de stadsgrenzen geëxporteerd. Het werd onder meer geleverd aan de Hertogen van Beieren, die het buitengewoon lekker vonden, maar ook veel te duur vanwege de hoge accijnzen. Hertog Willem V besloot een eigen brouwerij op te richten om het Einbecker bier na te laten maken. In 1591 werd begonnen met bierbrouwen in het Münchener Hofbräuhaus. Maar hoe goed de Beierse brouwers ook hun best deden, hun bier haalde het niet bij het Einbecker bier. Rond 1612 werd een brouwer, Elias Pilcher, uit Einbeck naar Beieren gehaald om het Einbecker bier te brouwen. Hij slaagde erin een bier "nach Einbecker Art" te brouwen. "Einbecker Bier" werd op z'n Beiers als "Ainpöckisch Bier" uitgesproken, verkort "Ainpöck" en ten slotte vroeg men in het gewone spraakgebruik om "Ein Bock". Met een bok heeft de naam dus niets te maken, maar op etiketten wordt wel vaak een bok afgebeeld. Door: Troy Oude Bekke Troy is enthousiast om zijn eerste artikel over speciaalbieren te mogen schrijven.

T-Licht 21.1

Internship report

‘Nuclear teeth’ The Pacific Northwest National Laboratory. Established in 1965 near the south end of the Hanford Site, one of the largest nuclear production complexes in the United States. Home of the first full-scale plutonium reactor in the world, which produced the plutonium used in the Nagasaki atomic bomb. One of the most contaminated nuclear waste sites in the US. Even today thousands of liters of radioactive waste still leak in the Columbia river. Sounds like a great place to do an internship, don’t you agree?

or those of you who don’t know me, my name is Remco Fijneman. You have probably seen me in the Helix, at Japie or at the F.O.R.T. a couple of times, because I’ve been a student of our faculty for the past six years. I did my graduation project in the group of prof. Nico Sommerdijk (SMG) on the mineralization of collagen, the basic building block of bones. During my graduation project I got the opportunity to do an internship in the United States in the research group of Jim de Yoreo at the renowned Pacific Northwest National Laboratory (PNNL) in Richland, Washington. This was the second time I did an (research) internship in the United States. The first time was during my Bachelor studies, when I spent four months at Harvard University. My internship at PNNL was entirely different than my first time in the US though. Harvard is located on the East Coast of the United States. PNNL is located on the West Coast. They are almost 4000 km apart. The East and West Coast of the United States are completely different in almost every way. Except for the cars. Americans love their huge pick-up trucks. Also, PNNL is not a university. It is a government owned national laboratory. It can best be compared to the FOM institute AMOLF in the Netherlands.

PNNL is a multidisciplinary laboratory with about 4500 employers, mostly postdoctoral researchers. PNNL’s main research areas are chemical and molecular sciences; biological systems science; climate change science; subsurface science; chemical engineering; applied materials science and engineering; and applied nuclear science and technology. My research, however, was all about teeth.

You might wonder what teeth have in common with applied nuclear science and technology. Well, nothing really. PNNL has an annual budget of approximately $ 1,000,000,000.so they can basically do research

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

on any topic they like, as long as it can somehow be translated into innovations that meet modern-day national goals. The aim of my project was to get a better understanding of the complexity of the mineralization processes going on in enamel, the outer layer of teeth. Tooth enamel is the hardest natural material found in the body. It slowly dissolves by acid, which can cause tooth decay. Mature enamel does not regenerate itself. Once it is dissolved, it will never regrow. The long term, ultimate goal of the project was to develop novel biomedical applications for rebuilding damaged human teeth. However, my own part of the project was highly fundamental. I used in situ atomic force microscopy (in situ AFM) to follow the nucleation and growth of tooth enamel crystals in real time. AFM is a scanning probe microscopy technique with an extremely high signalto-noise ratio, which allows the observation of molecules on surfaces within nanometer resolution. The AFM consists of a laser, a piezo actuator and a cantilever with an extremely sharp tip that scans over a surface in a raster pattern. When the tip scans over an uneven surface or over an object, the cantilever slightly bends, causing a change in the laser deflection. This cantilever deflection is measured at

Internship report every pixel and can be used to image the topography of a surface. I used this technique specifically to measure the change in height of the growing enamel crystals.

"You might wonder what teeth have in common with applied nuclear science and technology." A typical experiment looked as follows: I started out with a small block of graphite and a mixture of proteins. The first step of each experiment was to clean the flow cell of the AFM with extremely pure water and to peel of a very thin layer of the graphite block using a piece of Scotch tape. In the next step I coated the graphite surface with a mixture of two proteins: amelogenin and enamelin. The coated surface could then be used as a substrate. By simultaneously injecting a supersaturated solution of calcium chloride and sodium phosphate solution in the AFM flow cell, I could trigger the nucleation and growth of calcium phosphate (enamel) crystals. The growth process is rather slow, so I could easily follow the change in height in time. A typical experiment took about 5 to 8 hours to complete and if anything went wrong during that time, you had to start all over again. Experienced researchers are allowed to work 24 hours a day, 7 days a week at PNNL; so if you really,

really want to you can work at the most impossible times and repeat the experiment up to three times a day. I, however, could only work from 9 a.m. to 6 p.m. so I had to get everything working in one go. During my relatively short time in the Pacific Northwest I visited several cities. One of the most intriguing villages I visited, was the city of Leavenworth. This small village (population of 2000) is entirely modeled after a Bavarian village. Everything there is German. They have German beer, German food, German music, German houses, German lederhosen, German everything. When I was there, a huge German car event was going on. There where hundreds of German cars blocking literally every street in the village. It was insane. I have never seen so many German cars in one spot in my entire life. Another interesting event occurred when I was in Seattle. Seattle is the largest city close to PNNL. ‘Close’ according to American standards anyway, as they are over 300 km apart. When the bus drove into the city I opened Google maps to see which way I had to walk to my hostel. The first thing I noticed was a large rainbow colored street right in the middle of the city. Apparently I was in Seattle at the same time the Seattle Gay Pride took place, the largest Gay Pride on the West Coast of the United States. If you have

never been at a Gay Pride before imagine a lot of people in one place; boys, girls, young people, old people. Now imagine rainbows, balloons, confetti, ice cream, music, people cheering and having a good time. Finally, imagine a small group of strongly religious people holding up signs that say homosexuality is a sin and that gay people will burn in hell. Presto. You now know what it is like at the Seattle Gay Pride! It was absolutely hilarious. By the time this article is published I will have graduated and moved on to my next adventure, a PhD in Göteborg, Sweden. I had a great time during my internship and can definitely recommend PNNL. Don’t be afraid by the introduction of this article. The lab is not actually located at the Hanford Site itself and each building is heavily secured. The only evidence of nuclear activity I noticed were the many street names, bars and restaurants in Richland that had the word ‘nuclear’ or ‘atomic’ in them. By: Remco Fijneman Remco enjoyed his internship in the United States and would like to tell you about his experiences.

T-Licht 21.1

Japies in het wild

Japies in het wild De afgelopen decennia hebben de Japie leden menig stad en/of land op zijn kop gezet: van Londen, Edinburgh en Dublin bij onze regenachtige westerburen tot aan Krakau en Ljubljana meer richting de oostkant van Europa. Natuurlijk vonden er naast de meerdaagse excursies ook studiereizen plaats en aangezien er afgelopen zomer er een fantastische studiereis naar het verre oosten heeft plaatsgevonden is dit een uitgesproken mogelijkheid om eens terug te blikken op de reizen van Japie door de jaren heen.

e meest voor de hand liggende reis om mee te beginnen is dan natuurlijk de studiereis van 2003 naar Thailand en Singapore. Zijn er behalve de bestemming dan nog meer overeenkomsten, vraag je je natuurlijk af. Was er toen al iemand zo gek om in Thailand een rode peper op te eten, is het geëscaleerd in een karaokebar en werden er toen al “deet” grappen gemaakt? Discutabel, vast wel en uiteraard. Uit de archieven is niet op te maken of er iemand op reis daadwerkelijk een peper heeft gegeten, maar de prijs van het raadsel van T-Licht 7.3 was het verorberen van een rode peper door de toenmalige voorzitter. Gelukkig voor deze jongeman heeft hij deze uiteindelijk met twee glaasjes melk kunnen verdoven, iets wat op studiereis helaas niet het geval was. Al schijnt watermeloen ook verkoelend te werken en dit

was in overvloed aanwezig. Dan, de escalatie in de karaokebar. Uit de studiereis Wist-je-datjes valt op te maken dat er in een Thaise karaoke bar soms ook wel eens gezongen wordt, waaruit je zou kunnen concluderen dat er zo’n bar bezocht is. Wat daar precies gebeurd is, blijft echter een raadsel.

"...verorberen van een rode peper door de toenmalige voorzitter." Verder blijkt uit dezelfde Wist-jedatjes ook dat de humor van de Japies in de afgelopen jaren er niet per se op vooruit gegaan is, aangezien er ook in 2003 ’s avonds al veel ‘geDEETe’ werd. En tenslotte was er ook nog een casanova in de groep, aangezien er een persoon in 2003 was die binnen 2,4 minuten een Thaise dame op schoot scheen te hebben. Daar kan de huidige generatie nog iets van leren. Fun fact: op de studiereis van 2008 naar Brazilië zijn er welgeteld 64 paar Havaianas gekocht. Dit is toch al gauw 2,46 paar slippers of (voor de snelle hoofdrekenaars onder ons) 4,92 slippers per persoon. In 2010 werd er wederom een reis gemaakt naar het verre Oosten: China en Indonesië. Hoewel sommige deelnemers van afgelopen studiereis niet al te gelukkig waren met hun slaapgelegenheid/doodskist in Singapore, lijkt dit in het niet te vallen bij het hostel waar er destijds in Hong

32 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Kong overnacht werd. Per persoon was er twee vierkante meter in het op de twaalfde verdieping gelegen hostel en ook hing de douche boven de WC. Verder blijkt dat er naast Aziatische mosselen van een lokale vismarkt, het voor sommige mensen ook niet verstandig was om sushi te eten, aangezien de brokkeltjestrui om die reden uitgedeeld is in 2010. Vervolgens was het in 2012 tijd om precies de andere kant op te vliegen (of een stukje verder naar het oosten, het is maar net hoe je het bekijkt) richting Canada en de VS. Op wat bekende uitspattingen door een overmatige consumptie van bio-ethanol na, springt één excursie toch wel in het oog: Ben & Jerry’s! De rondleiding scheen tegen te vallen, maar gratis Ben & Jerry’s ijs maakt al veel goed. Ben & Jerry’s is ook een oplossing voor al je andere problemen.

"Dit is toch al gauw 2,46 paar slippers of 4,92 slippers per persoon." Al met al blijkt dus dat Japies in de afgelopen jaren niets veranderd zijn: flauwe grappen, een kleine escalatie hier en daar en brakke bedrijfsbezoeken zijn vaste ingrediënten van een geslaagde studiereis. Door: Marle Vleugels Marle is mee geweest op studiereis en vroeg zich af hoe het er op de vorige studiereizen aan toe ging.

Puzzle

Year of lectures E

very year, Japie invites a lot of different companies to organize lectures for the students of this faculty. During these lectures, speakers talk about the company itself, their own personal experiences within the company and sometimes even organize cases for the students to think about and solve. This year will of course be no exception, but it seems that the schedule of speakers for next year has gone missing. Only a few vague clues remain, but the board is sure that these clues can recreate the schedule for next year. Can you solve the schedule using the scheme below? Last edition the winner, Anne Bunink, received a new speakerset. This time, the winner will receive a tablet, courtesy of ExxonMobil. In order to win this prize, you need to mail a scan of the finished puzzle to tlicht.st@tue.nl before the 28th of November. Disclaimer: only regular members are eligible for the prize.

1. In December, a speaker by the name Tom will talk about Material science. 2. In May, a 45 year-old speaker will talk about Safety 3. Jennifer will talk about Consultancy 4. The speaker that talks about Polymer science during next February, is two years younger than John. 5. Tom is 42 years old. 6. James is older than Sandra 7. The person speaking next June, will not be speaking about Reactor design.

T-Licht 21.1

Wist je dat?

Wist je dat... ... Inge dat hij M. dacht wa was, m terdicht het ru aar dat bber tj goed w e niet as?

de R . ar e ha ell ich uit et? M n ... ure zwe kle roek b

... volg ens He ndrik van de beste d r W. de rilboor moge winne n?

t ns Joos ... volge . apen M van der 's zijn? sa s puntma

. da .. Jos th wa ij n H. b lij sm i ac et in is hin e z een it?

... Henk S. vaak complimenten kr ijgt over zijn kont en dan vooral van vrouw en van 40 jaar of ou der.

... iede re meege en heeft lift op Tom van de n B. meloen zijn en?

... Erik van H. ee n allergische zalm heeft?

in ls pe BH p a n de . zij aan ... W n ? y oe Ro er d epels ze ijn t z

... je wist-je-datje s naar tlicht.st@tue.nl ka n sturen of in kan leveren op de Japiekamer ?

STA

... Elin e Hu probee . poep r praten de te maar alleen scheet er j kwam es uit en?

... Irian H. m diarre e alle z et ie oplost? ktes

Colophon Volume 21, edition 1 Circulation: 550 October 2016 Editor in chief: Sven Roefs Editorial board: Rick Curvers, Alex van de Greef, Jolanda van Helden, Eline Hermans, Troy Oude Bekke, Stefan Pouw, Lisa Struik, Marle Vleugels, Koen Vlot, Woutje ter Weel, Thomas Werkhorst, Marc Willemsen. Printer: Gildeprint Drukkerijen info@gildeprint.nl The T-Licht is the association magazine of T.S.V. 'Jan Pieter Minckelers', study association of the department of Chemical Engineering and Chemistry of the Eindhoven University of Technology.

Contact T.S.V. â&#x20AC;&#x2DC;Jan Pieter Minckelersâ&#x20AC;&#x2122; Attn. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl The editorial board always reserves the right to edit or decline the provided copy. Index of advertisements AkzoNobel Wervingsdagen SABIC

Inside cover front Inside cover back Outside cover back

X E S W E N E H T SMART IS

ICKASS START YOUR K

CAREER

M A R G O R P R CHECK OU L! N . N E G A D S G AT WERVIN

ER B M E V O N 5 2 21 S

N O I S S E S L L I K S 14 - 15 APRILPO

CAREER EX 1 - 4 MAY

S Y A D G N I W INTERVIE

S N O I S S E S L L I K S Y MORE N A E M H D N T A • R O F E B OB INTERVIEW I J • R E N C O D S S G B AGEN.NL D S G SU EZEN • HOW TO GET THIN IN V R E W BSCRIBE AT SNELLER L

COuld YOu BuIld THE FuTuRE? using sustainable material to build smarter cities is one way SABIC helps reduce impact on the environment. If your thinking is as smart and you’d like to be part of our vision to build the future, get in touch. We’re looking for people who can.

FOR PEOPlE WHO CAN sabic.com/careers