T-Licht editie 20.3

Association magazine of T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Study trip to Vienna and Bratislava A trip through the world of space-time Plak 'm beet: de uitslag

Volume 20 edition 3

T Licht

Solutionism, het nieuwe optimisme

Bij Dow werken zo’n 53.000 mensen in 180 landen met een passie voor chemie. Op heel veel verschillende gebieden.

Op elk niveau. Altijd met respect voor mens en natuur.

We streven bij Dow namelijk naar een gezond, goed en leuk leven. Voor ons, voor jou en voor iedereen. Overal ter wereld.

We noemen dat Solutionism, het nieuwe optimisme.

www.facebook.com/DowTerneuzen

www.dowbenelux.com

Dear reader,

15-17 De legende van de Algemene Ontmoetingsruimte (AOR)

Nederlands 6 Plak 'm beet 8 Vasteloavend 15 Uyt den ouden tijd 20 Bier van het kwartaal 25 Even oefenen 27 Uyt den ouden doosch 28 Y van de Huismeester 29 Spraakwater

29 Spraakwater: Een uurtje met: Jules van Boxtel Schrijven met een deadline!

English

2 By the Chairman 3 Education 4 PhD article 7 Ranking the Japies 10 Internship report 12 Facebook study 18 Puzzle 19 Even Schoppen 22 Science news 24 A matter of gravity 26 Culture shock 30 Japie visits ...

In front of you lies the third edition of this lustrum year. In this edition you can find the results of the Plak ‘m Beet Revival from the previous edition, you get the chance to Rank the Japies and of course a new Beer of the quartile!

Also, after contributing to two previous editions, I may introduce myself as the newest member to the T-Licht committee.

My name is Lisa Struik and I was born in the beautiful city of Den Bosch twenty years ago. As some of you may know, my biggest hobby is good food in combination with a lovely drink (or two). Add some movies and tv shows into the mix and I am probably the happiest person on earth‌ But besides being just a lazy, ice cream eating girl, I also like to write and especially hate on people as they make (too) many mistakes in writing.

Therefore I always like to make sure my articles are perfect before anyone else reads them. Unfortunately, this does not always (or should I say ever) succeed.

After going to high school in Den Bosch, I decided to stay in Brabant for my Chemical Engineering education. From the start I wanted to be an active member of the study association and in my second year I became a member in the activity committee. When that year came to an end, I joined the wonderful T-Licht committee. Right now, I hope to finish my bachelor this year and seek some new adventures!

As for adventures, I hope you will be inspired by the impressive science news and the internship report; and may it lead you to new adventures!

30 Two capitals, six days and a whole lot of goulash.

By: Lisa Struik Lisa is the newest addition to the T-Licht committee

By the Chairman

Don’t fear change, but contribute to the future!

One thing is sure; if something remains constant it is probably dead. Another thing that is sure; Japie is one lively community. This means that things must be changing constantly in our beloved Helix building. It is key to reflect on how things are going, but more important, how things should be going. At the ‘Toekomstavond’ , strategy and policy about different topics was discussed. I will talk you through some findings of the ‘Toekomstavond’ and how things may change in the future.

Internationalization Starting from September 2017, there will be a language switch to English for the Bachelor Chemical Engineering and Chemistry. New international first year students should be involved with Japie. It may be good to already change the promotional communication (website, newsletter, Facebook page etc.) completely to English. This is not a complicated job and already increases the international character of Japie, which is also an advantage for current international Master students. This year, an international symposium committee with Japie and the Process and Product Design Association will pioneer large international committee work. The operating language of the board, at board meetings or general members meetings, won’t change to English. It might take about four years to get an international board member. Key in internationalization is don’t force and overdo things too early.

The future of alumni?

Alumni who want to support and stay in contact with Japie, mostly become donator. The alumni association VSI/e should be there for the individual chemical engineer.

It makes it possible to reunite with fellow students, the faculty and university. But next to that, it should provide a decent network for young alumni to get inspired and maybe get contacts within the industry, for projects, internships or maybe jobs.

The donators already provide this role a little, but should they? The VSI/e needs to become more interesting for younger academics to join. I hope to give direction to this as chairman

of Japie this year. Integration of the association, Alumni Coach Network and LinkedIn may be important to succeed.

"Intake of first year students has almost doubled in five years, but the possibilities at Japie haven't changed...."

Who should do what?

Intake of first year students has almost doubled in five years, but the possibilities at Japie haven’t changed.

Doing more isn’t going to improve a lot, since the agenda is already busy. Small study trips, ‘Chemiecafés’ and maybe T-Feest can be done by enthusiastic committees every year.

More outsourcing of board activities and redistribution of committee activities should increase the core of active members. In addition, the board gets more time to work in the strategic field. This can be a great advantage to perfect Japie’s business the coming years.

Early involvement of young students can improve the continuity within Japie.

More! More! More?

Committee work, company and career activities and the pursuits of the Wervingsdagen form a good basis

2 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

for personal development of our students. Last years, interest for lunch lectures has increased, even first year students like to join. So, the career schedule of Japie may be intensified. In addition, the need for more skills workshops seems to have increased. This year, we hope to give direction to this by organizing two skills related activities. But you can’t add many things to the Japie agenda, so things should be scaled down too.

People are getting less interested in just drinking beer. They prefer to experience new things. Next to everything that Japie does, student teams, design competitions, other initiatives are becoming interesting, so students should be better informed about their possibilities.

A new feature on the Japie website, which will be built soon, should inform students about everything they can do. But initiative needs enthusiastic students. So reflect, and decide how you will contribute to write future!

By: Camiel Steffanie As the chairman of Japie, Camiel was actively involved in organising and planning the ‘Toekomstavond’.

Education

Power to the students!

The Dutch government is debating if the educational committees in the higher education should get more power. The committee would get more voting powers, a student would need to be present in new solicitation committees and future boards of student associations would no longer have to pay a college fee. Not only do I want to talk about this change, but I also want to elaborate on the new ‘Open Access’ strategy the TU/e is fighting for.

L

et’s talk about the first point, the increase of voting powers in the educational committee.

At the moment this committee has no legal and binding voting powers.

With the new change, the committee is allowed to vote on some pieces of the OER. For instance the committee has to vote on changes in the Bachelor and Master tracks as well as the Honors Program. This means that the education committee now can give more than just advice. This will give them the opportunity to enforce changes in the program.

"So I can make 0.59% profit when I loan from the government and put it in my bank account."

The second point is somewhat less interesting. In the new solicitation committee at least one student and teacher have to be present. This committee will present a candidate to the board of the faculty and then they will hire someone. Who is going to take a place in the committee shall be in the hands of the board of the faculty. The effect on the hiring trajectory of the faculty is still unknown.

The most interesting point is disappearance of college fee board members. This might be interesting for everyone,

the for not but

it is a very positive change. The current situation is as follows: board members have to pay a full college fee while they don’t have time to make use of the facilities they pay for. With this change, board members can choose to take a full year off in which they don’t have to focus on a study at all. This will make the choice of becoming a board member easier for the future generation.

A few years ago the University of Harvard called the costs of scientific articles abominably high. When even the richest university of the world thinks the costs are too high, then this will definitely be costly for all of the European universities. The solution?

Open access: free availability of scientific articles, while the researcher only has to pay a small fee for the publication. The universities are pressing the European Union to enforce open access. Three years ago, Great Britain and the Netherlands were the frontrunners in this theme, but now everyone in Europe is talking about it. In the Netherlands there already is a deal with publisher Springer and SAGE while there is progress with the publisher Elsevier.

At first the negotiations with Elsevier were very tough. Scientists who work for Elsevier were asked to put down their work in order to make a statement. Apparently this worked, because Elsevier is now coming around.

an interest rate of an astonishing 0.01%. Since the Dutch government switched from a scholarship to a loan for the Dutch students, the interest rate plummeted. While in 2011 the rate was 1.39%, this decreased to 0.12% in 2015. And now the rate has fallen even lower. Fun fact, the interest rate of the bank I’m with is 0.6%. So I can make 0.59% profit when I loan from the government and put it in my bank account. Crazy, right?

By: Troy Oude Bekke Since updating all members of Japie about changes in education is one of Troy’s responsibilities, he would like to tell you about possible upcoming changes.

I want to finish this article with a very positive note. Normally having a loan is expensive, unless you loan from the Dutch government. All students who started an education in 2015 have

T-Licht 20.3

3

PhD article

Breaking the unbreakable: C–H functionalization in microflow When I was first asked to write a brief article for the T-Licht about my PhD project, it got me thinking on how my life in Eindhoven started. Back in 2013, out of curiosity and wanting to spend some time abroad, I joined the Erasmus program. Unlike most of the Erasmus applicants, I chose not to move to the sunny side of Europe. Instead, I chose Eindhoven, merely 150 km away from my hometown Ghent in Belgium. Why would I do that?! In one word: microreactors! As soon as I heard about the possibility of applying microreactor technology to organic chemistry I was intrigued. And that’s where the journey started…

My Master thesis When I first started working under the supervision of Dr. Timothy Noël, assistant professor in the Flow Chemistry and Process Technology group (sfp-SCR), my project

focussed on the development of perfluoroalkylation of heterocycles in micro flow by means of visible light photocatalysis (Figure 1).1 Although I didn’t know much about the topic, I was immediately impressed

Figure 1: A photo microreactor

4 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

by the advantages microreactors offered for photochemical reactions.2 By providing efficient and homogeneous light irradiation to the reaction medium, and by eliminating mass transfer limitations, microreactors allow substantial acceleration of reaction rates.

Apart from working hard in the lab, I also deeply enjoyed my social life here in Eindhoven, especially all the good times spent with the many international friends I made.

To my surprise, at the end of my stay, Timothy Noël offered me the chance to stay in the group, to pursue a PhD. After putting some deep thoughts into it, I decided to go for it.

"But for now, I still end up with the same conclusion Socrates had: “The more you learn, the less you know.”

PhD article

From Master to PhD The beginning of my PhD was far from easy. Despite being in a familiar environment, my new project focused on a whole new topic: C–H Functionalization in Micro Flow (Figure 2).

C–H functionalization enables the binding of two unmodified hydrocarbon fragments through the aid of transition metals (e.g., Palladium). The coupling of those two carbons has proved to be of great importance. For example, many medicines nowadays would have been non-existent if coupling chemistry would not have been discovered.

In contrast with textbook organic chemistry, the C–H activation strategy allows to bind two simple C–H bonds, bypassing the need for pre-functionalization of organic substrates. However, because of its inert nature, C–H bond activation often necessitates harsh reaction conditions. Therefore, the aim of my PhD project is to employ microreactor technology to create the harsh conditions (e.g., superheated conditions) required for such transformations, in a wellcontrolled microenvironment.

After these first two years of PhD, I actually managed to get some things done. The first project I worked on was about the C–H olefination of heteroarenes. With this project, I could clearly prove for the first time, that C–H functionalization can significantly benefit from

microreactor technology. This project resulted in a peer-reviewed article in Organic Letters.3 Furthermore, I have been writing a review named: “Liquid phase oxidation chemistry in micro flow”, which was published in the Chemical Society Reviews journal.4 Moreover, I have developed a mild and selective C–H arylation method for heteroarenes.5 For example, the C–H arylation of a benzofuran derivative allowed us to conduct a gram scale experiment for the preparation of a key intermediate in the synthesis of Saprisartan. This approved drug belongs to the family of Sartans, currently among the top selling drugs for the treatment of hypertension and hearth failure.

"I was immediately impressed by the advantages microreactors offered for photochemical reactions ."

Moreover, a cost analysis on our strategy demonstrated that our protocol is superior to the patented process in terms of atom efficiency, sustainability and production costs.

My current project is about using microreactors as both device and catalyst for the meta-selective arylation of electron-rich aromatic

structures. The reactor I am using at the moment consists of copper tubing for this reason. Because of the micro dimensions, surface-tovolume ratios are extremely high, creating vast catalytic surface on the inner wall of the microreactor.

Final words When I look back on these past three years, I feel to have grown a lot in terms of chemical knowledge, but most in terms of soft skills and personal development. I have learned a great deal about writing scientific literature, giving oral presentations for an audience, planning projects and supervising master students. Moreover, my PhD has taught me a great deal about how to handle stressful situations and make crucial decisions.

But for now, I still end up with the same conclusion Socrates had: “The more you learn, the less you know.”

By: Hannes Gemoets Microreactors have brought Hannes to Eindhoven and have kept him here for quite some time. Now he would like to tell you some more about these devices.

(1) Straathof, N. J.; Gemoets, H. P.; Wang, X.; Schouten, J. C.; Hessel, V.; Noel, T. ChemSusChem 2014, 7, 1612.

(2) Cambié, D.; Bottecchia, C.; Straathof, N. J. W.; Hessel, V.; Noël, T. Chem. Rev. 2016, 10.1021/acs.chemrev.5b00707.

(3) Gemoets, H. P. L.; Hessel, V.; Noël, T. Org. Lett. 2014, 16, 5800.

(4) Gemoets, H. P. L.; Su, Y.; Shang, M.; Hessel, V.; Luque, R.; Noel, T. Chem. Soc. Rev. 2016, 45, 83.

(5) Gemoets, H. P. L.; Kalvet, I.; Nuychev, A. V.; Erdmann, N.; Hessel, V.; Schoenebeck, F.; Noel, T. ACS Catal. 2016, (submitted).

Figure 2: Example of C-H functionalization

T-Licht 20.3

5

Plak 'm beet

Plak 'm beet, de Uitslag!

Zoals jullie ondertussen vast meegekregen hebben, viert het T-Licht dit jaar haar twintigste verjaardag! Ter ere van dit lustrum dook de redactie in de archieven, om een aantal oude rubrieken te laten herleven. Een van die rubrieken was “Plak 'm beet”, die haar wedergeboorte beleefde in de vorige T-Licht editie. We hoopten natuurlijk op bijzondere creaties van onze altijd creatieve Japies.

H

elaas werd de redactie, net als bij de vorige plak ‘m beet: revival, nou niet bepaald overspoeld met foto’s. Toen de deadline naderde kwamen er uiteindelijk wel twee foto’s binnen, maar daar bleef het ook bij. De Japies leken helaas nog niet echt aangestoken door het stickervirus.

Een verschuiving van de deadline leverde uiteindelijk gelukkig het dubbele aantal foto’s op, zodat de redactie toch nog wat had om uit te kiezen.

De winnende foto kwam op de valreep binnen, en werd met gemengde gevoelens ontvangen door de redactie. We hebben echter bewondering voor de manier waarop alle zusjes van Japie in deze compositie verwerkt zijn, en bewonderen het feit dat er nog Japieleden zijn die zo veel moeite steken in het uitdragen van het Japie gedachtegoed. Daarom hebben we Brian Driessen verkozen tot welverdiende winnaar! Of er Japies voorkomen op deze foto, en wie dat

dan precies zijn, laten we jullie graag zelf ontdekken.

Vanwege de mogelijk schokkende aard van deze compositie leek het de redactie echter beter om deze niet weer te geven in dit artikel. Maar wees niet getreurd, de winnende compositie is in grootse glorie te vinden op het prikbord in de Japiekamer.

De andere inzendingen willen we jullie echter niet onthouden, op een sterke tweede plaats is geëindigd de foto waarop Jorn nog knapper is gemaakt dan in het dagelijks leven, door toevoeging van een aantal Japie stickers op zijn hoofd. Vooral de zwoele blik die hij hierbij trekt werd door de redactie zeer gewaardeerd.

Ook de historische foto, genomen tijdens de speech van een zekere M. L. King, waarin de Japie-moraal goed werd opgekrikt, willen we graag met jullie delen, net als een foto waaruit maar weer blijkt dat Japies in staat zijn tot grote hoogte te stijgen!

Om nog wat plek over te laten voor al deze foto’s zullen we het daarom kort

6 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

houden, Brian heeft, dankzij de vele moeite die hij in deze wedstrijd heeft gestopt, een welverdiende F.O.R.T.kaart in de wacht gesleept, die opgehaald kan worden op de Japiekamer. Wie weet kan hij met zijn binnengehaalde buit wel een biertje drinken samen met zijn fotoshopslachtoffers.

Door: Jarla Thiesbrummel Jarla had de eer om uit alle Plak ‘m Beet inzendingen de winnaar te kiezen.

Ranking the Japies

Ranking the Japies It’s already been five years since the Japies were last ranked. Since this seemed fun, we decided to invite you to rank eachother once more. To give you aw bit of an impression of what to expect I’ll show you the highlights of the last time. The seven categories at which each Japie could be ranked were: most popular, prettiest, funniest, smartest, kindest, most charming and most annoying.

T

he editorial board of that time considered it rather cruel to publish the name of the most annoying Japie in this magazine and kept those results for themselves. The winners of the other categories are most likely only remembered by the older readers but an exception must be made for Michael Scheepers who is still an important member of Japie.

With 20% of the votes Michael clearly won the title of most popular Japie leaving Rik Mestrom (10%), Frank van Wijk and Martijn van Zanten (both 7%) far behind him. Michael also had a respectable second place in the most charming competition, narrowly being beaten by Jeroen Ramakers (14 to 11%). It would be interesting to see whether or not Michaels popularity has improved over the years or the passing of time has driven him to obscurity.

Another interesting result was the winner of prettiest Japie: a tie between Christian Heffels and

Jeaphianne van Rijn (both 11% with Michael shared third place with two others all 9%). The tie being between a man and a woman may come as a surprise when looking at the demographics of the Japie members but becomes clearer when the age old credo “ALLE JAPIES ZIJN HOMO!” is remembered and the reason submitted on one of the forms was: ‘He has been known as prettiest girl of ST for many years.’

"Vote Gilles in every category!"

Already I’m curious what the results will be for this year. The categories this year will be most popular, prettiest, funniest, smartest, kindest and most charming. The most annoying reward will be replaced by a wildcard, meaning everybody can nominate whoever they want for whatever reason and whatever we like best will be declared the

winner. Everyone who is part of the faculty can be voted on and whoever has the most votes can call himself by the title of most ……. of Japie 2016. Submitting your vote can be done easily by sending an email to tlicht.st@tue.nl with ‘ranking the Japies’ in the subject line or writing it on a piece of paper and handing it in at the Japie room. Cheating, by casting multiple votes, voting by non-Japie members or actively promoting your own candidacy is strictly forbidden. But… when you do it in an ingenious enough way, we can’t stop you. Since we can be quite lazy you probably don’t even need to do it in such an ingenious way. So just cheat away, we don’t care. Last time only 22 people cast a vote, a little bit of cheating will probably go a long way.

Now that I still have all of your attention I would like to make one final appeal to you all: Vote Gilles in every category! Clearly I’m the most popular, prettiest, funniest, smartest, kindest and most charming Japie there is, was and ever will be.

Vote Gilles in the wildcard category because he’s awesome! Vote Gilles and you won’t be disappointed!

Don’t vote Gilles :( and I’ll be very disappointed in you and disown you (yes I’m talking to you, you know who you are).

Written by: Gilles Timmermans Gilles would like to rank the Japies once again and be declared top Japie in every category.

T-Licht 20.3

7

Vasteloavend

Geschiedenis van carnaval Men keek raar op toen bleek dat Amsterdam voortaan ook wil mee doen in de feestvreugde die carnaval heet. Maar sinds 2016 heet Amsterdam met de carnaval Gròòtgragtegat. Dit allemaal doordat een aantal Brabantse carnavalsvierders het leuk vond om in de Melkweg een groot carnavalsfeest te organiseren: Alaaf & Kicking. Het enige wat toen nog ontbrak was een naam voor de stad. Men denkt vaak dat carnaval is een feest dat traditioneel alleen gevierd wordt beneden de rivieren, maar er zijn meerdere delen van de wereld waar carnaval gevierd wordt. Maar waar komen de gebruiken van het hedendaagse carnaval nu eigenlijk vandaan?

Oorsprong De oorsprong van het woord carnaval zelf is niet zeker. Er zijn mensen die denken dat het afgeleid is van ‘carne levare’, wat wegnemen van vlees betekent. Dit klinkt als een erg logische afleiding, aangezien carnaval voor de vastenperiode plaatsvindt.

Maar Europeanen aten zelden vlees tot in de late Middeleeuwen, dus waarschijnlijk veranderde voor veel mensen de vleesconsumptie nauwelijks tijdens het vasten. Er zijn ook mensen die denken dat carnaval afstamt van het Romeinse ‘carrus navalis’, dat verwijst naar de schaapswagens welke voorkwamen in de Romeinse optochten. Het feest was waarschijnlijk een mengeling tussen het Romeinse lentefeest en het Germaans offerfeest. De kerk heeft in de loop der tijd zijn best gedaan om de heidense restanten van carnaval tegen te gaan. Dankzij

"Men geloofde vroeger namelijk dat men gek werd wanneer men door een elfje werd gebeten." paus Gregorius de Grote (590604 A.D.) gaat de vastentijd in op Aswoensdag (de woensdag na carnaval). Alle carnavalsactiviteiten werden vóór Aswoensdag geplaatst, waardoor een scheiding gecreëerd werd tussen het heidense feest carnaval en de christelijke vastentijd voor Pasen. Het verkleden is ontstaan doordat het tijdens carnaval een gewoonte was om belangrijke mensen te bespotten door middel van maskers en vermommingen. De elementen van carnaval komen ook elders in de geschiedenis voor.

Gebruiken Mesopotamië was een land dat nu tot Irak behoort.

Tijdens nieuwjaar (in die tijd rond 21 maart) hoefde men niet te werken en zo waren de slaven voor een korte tijd gelijk aan hun meesters. Soms werden de rollen zelfs omgedraaid en moesten de meesters

8 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

de slaven bedienen. Tijdens dit feest werden optochten gehouden waarin in een kar iemand werd meegevoerd die tijdelijk de rol van koning innam.

Aan het einde van het feest was deze koning gedoemd te sterven. In het oude Egypte werd eind december de terugkeer van het licht gevierd door middel van het zonnewendefeest.

Tijdens dit vijf dagen durende vruchtbaarheidsfeest werden de stier Apsis en vruchtbaarheidsgodin Isis rondgereden. Daarnaast kenden ook de Romeinen een feest tijdens nieuwjaar waarbij de slaven hun meesters mochten bespotten. Hierbij verkleedden de meesters zich om zo de spot te kunnen ontlopen. In de tijd van de Grieken was de eer aan Dionysus, die op een scheepswagen door de stad trok en versnaperingen naar de mensen gooide. In andere delen van de wereld werden al heel lang soortgelijke feesten gevierd door onder andere de Inca’s, wat verklaart waarom carnaval ook in Brazilië wordt gevierd. Vooral in de late middeleeuwen was carnaval ontzettend populair en bijna alles was toegestaan. Vooral de geestelijken moesten het ontgelden door middel van de ‘nepmissen’ die werden gehouden. Zogenaamde priesters voerden een parodie op de kerkelijke dienst op. Deze priesters hielden ook spotpreken en staken de draak met kerkelijke en godsdienstige regels.

Flink drinken en de beest uithangen

Vasteloavend

(iets wat we nu ook doen) was waar het om ging. Naast alle gebruiken speelt het getal 11 een speciale betekenis tijdens carnaval. Op de 11de van de 11de wordt meestal carnaval geopend (toevallig ook 44 dagen voor kerstmis). De reden dat dit nummer wordt gebruikt is omdat elf het getal van de gekken is. Men geloofde vroeger namelijk dat men gek werd wanneer men door een elfje werd gebeten.

"Hierbij liepen de feesten soms uit de hand: vechtpartijen braken uit en vandalen richtten vernielingen aan."

Carnavalsverenigingen In de 19de eeuw was carnaval, naast de kermis, het grootste feest van het jaar. Hierbij liepen de feesten soms uit de hand: vechtpartijen braken uit en vandalen richtten vernielingen aan. Er waren zelfs stadsbesturen die carnaval wilden verbieden. Dit zorgde ervoor dat carnavalsverenigingen werden opgericht om feesten te organiseren en ervoor te zorgen dat er niet werd gevochten en niets werd

vernield. Hierbij huurden ze zalen af waar de carnavalsliefhebbers zich konden uitleven. Dankzij de krant verspreidde carnaval zich, waardoor steeds meer mensen het gingen vieren.

Carnaval in Nederland In Nederland worden momenteel twee varianten van carnaval gevierd.

Rijnlands carnaval wordt veelal in Limburg en Zuidoost-Noord-Brabant gevierd. Hierbij dient opgemerkt te worden dat het in de pure vorm niet meer voorkomt, maar dat er vele lokale varianten zijn. Dit carnaval is vooral beĂŻnvloed door hoe carnaval is ontwikkeld in Noordrijn-Westfalen, met als centrum Keulen. Hier was carnaval een ludieke manier om te protesteren tegen de Pruisen die dit gebied had geannexeerd. Het Rijnlandse carnaval kent traditioneel drie kleuren: rood, geel en groen.

Daarnaast gaat men voor uitgebreide kostuums, welke gekocht kunnen worden in feest winkels, maar er zijn ook veel mensen die hun kostuums zelf maken. Aangezien Rijnlands carnaval meestal in de open lucht wordt gevierd, is de kleding vaak warm en wordt het over warme lagen kleding gedragen. Vroeger werd ook veelal gebruik gemaakt van maskers, maar tegenwoordig geeft men de

voorkeur aan schmink. In delen van Limburg wordt in plaats van carnaval vasteloavend gebruikt als benaming.

Dit doordat de woensdag na vasteloavend, Aswoensdag, officieel de vastentijd begint, wat precies veertig dagen voor Pasen valt. Hierbij valt Pasen altijd op de eerste zondag na de eerste volle maan na 21 maart.

Dit is ook de reden dat carnaval elk jaar op een andere datum valt.

De tweede variant, Bourgondisch carnaval, wordt vooral in andere delen van Noord-Brabant, Zeeland en gedeeltes van Gelderland gevierd.

Hierbij was de insteek vooral dat men elkaar belachelijk maakte tijdens een gekostumeerd eetfestijn. Hierbij is het gebruikelijk dat de plaatsen tijdens carnaval een andere naam hebben, zoals Eindhoven Lampegat heet tijdens de carnavalsperiode.

Verder heeft het carnaval hierbij een motto, waarbij tijdens de optocht mensen zich volgens dit motto kleden (en daar soms prijzen mee kunnen winnen).

Door: Eline Hermans Eline zocht de traditie achter carnaval uit, en kwam erachter dat het een feest is met een lange geschiedenis.

T-Licht 20.3

9

Internship report

Something different In the past seven years I’ve finished my chemical engineering bachelors and masters (Polymers and Composites track). During this time I did not only study and drink, I also worked (at GE Healthcare) and tried to find out where I see myself in the future. The lunch lectures, workshops, company excursions and studytours organized by Japie helped a lot in orienting myself. My main conclusion after all this orientation was: I want to work in a smaller company in the Netherlands.

D

uring my graduation project I worked in collaboration with Ultimaker, a Dutch 3D printer company. They build desktop 3D printers; these can be used in an office which makes them interesting for design agencies as well as production companies like Siemens.

The graduation project, which was about 3D printing conductive nanocomposites, grasped the entire workflow from making graphene sheets, compounding, extruding and 3D printing the material. The 3D printer was just a tool I used to make my samples, but through working with the machine I got really interested in the concept of 3D printing.

For that reason I asked my contact person at Ultimaker whether they had any internship positions available.

They had some projects for me and after a (well deserved) summer holiday I started my internship in September. The project was about 3D printing water soluble materials, a challenging project since most of these materials absorb moisture from the air. Moisture absorption changes the filaments mechanical properties, but also leads to problems during extrusion in the 3D printer.

is used to convert 3D models into commands for the machine. These commands are called G-code, a programming language first used in the 1950s for cutting machines. All the machines and software Ultimaker has made are open source, everyone can reach the drawings and code. This allows the 3D printing community to make changes and alter the products to their own needs.

More is needed for 3D printing than just the machine and the model; you also need material to print. The 3D printing method used at Ultimaker is Fused Deposition Modeling of polymer material. The main materials are PLA (polylactic acid) and ABS (acrylonitrile butadiene styrene). For that reason there is a materials group within Ultimaker, at which I did my internship. The main focus for this group is testing new materials, testing material behavior on new machines and consulting the mechanical and software teams.

But first let me tell you some more about Ultimaker. Ultimaker is a company based in Geldermalsen and had roughly 150 employees when I started my internship. It’s a 45-minute drive from the center of Eindhoven, when the traffic on the A2 isn’t jammed. Ultimaker does not only design and build 3D printers, but also has its own (free & open source) slicing software. Slicing software

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

During my internship I had a lot of interaction with these two teams, but also with the suppliers of the different materials. I had loads of meetings, some company visits and was involved in more projects than just my internship project.

"The quality of a 3D print is influenced by the printed materials mechanical, rheological, thermal properties, stability, etc."

In my internship project I had a lot of freedom. There were some things that the company wanted to know and there was a lot of testing done that had to be reviewed, but most of that could be done within the first weeks. In these first weeks I also wrote most of my report, in my seven

Internship report

years of university I learned to start writing early in a project.

Something else I learned during my education was that I didn’t like the hardcore chemistry courses (Organic chemistry, Quantum physics) but didn’t like the process engineering part either. My main interest was in the applied physics/physical chemistry stuff, where multiple disciplines are combined. The same is happening in 3D printing. The quality of a 3D print is influenced by the printed materials mechanical properties, rheological properties, stability, thermal properties, etc. All these properties can be influenced to optimize a material.

The material properties also put limits on the software settings, these limits must be found to optimize software settings and thus the printing quality. Finding the right parameters for printing (flowrates, cooling, nozzle temperatures) is done by the materials team as well, and is practically the same as setting up an extruder. These parameters are used in the software to make G-code, which then tells the machine what to do. The main challenge in finding these parameters is the tradeoff between speed and quality.

During my internship this meant I had to find solutions to material problems together with the software and hardware groups. I enjoyed this a lot,

especially because I was not viewed as an intern but as an employee.

Combined with the small size of the company, this made me feel like I was actually part of the projects. The three founders of Ultimaker are also still in the R&D section of the company and often came by to see how my project was going.

"One of my prints even went to different conferences to show the capabilities of our newest printer and materials."

After two months I asked whether I could continue working at Ultimaker after my internship, and I got a position in the materials team starting directly after the internship. Although this did increase the motivation to deliver good work, it also made it somewhat harder to focus on the project. As an employee there are so many other projects, reports and administration to handle…

Another part about Ultimaker I liked was the possibility to print fun stuff for yourself. All the machines, software and materials have to be tested, a lot of standard test structures are printed. But people who use Ultimakers at home or

work are not going to print simple test structures, they want to print complicated stuff like little animals, 3D pictures, miniature buildings and tools. I also print these more complicated models to confirm I have found the right parameters for the software. That’s why I have a lot of little robots, Christmas ornaments, lithophanes (photos that appear when you shine light through them) and other funny stuff at my office and at home. One of my prints even went to different conferences to show the capabilities of our newest printer and materials.

Even though I kind of miss the University (particularly the Japiekamer and the F.O.R.T.), I enjoy working life a lot. Ultimaker tries to keep ties with the TU/e as well, so hopefully I can visit sometimes for projects within the Chemical Engineering faculty. In this young market new materials and applications are always welcome, new possibilities are found every day. So when there is interest for new projects at the faculty, I wouldn’t mind coming in some times on Thursday afternoons!

By: Tom Heijmans Tom worked at Ultimaker for his internship, and liked the company so much that he decided to keep working at Ultimaker after his graduation as a full employee.

T-Licht 20.3

11

Facebook study

Why curly fries make you smart Nobody likes a prejudiced person, it’s generally considered a bad thing to judge people based on stereotypes and generalizations. But stereotypes don’t just appear out of thin air, they have to be based on something …right? A recent study by the University of California had people fill out personal data and a personality test, while also looking at their Facebook likes and trying to predict their answers based on that. The results show that some traits are actually quite easy to predict!

T

he test looked at various traits, ranging from mundane (age, gender, relationship status) to fairly specific (emotional stability, political views, or whether or not one’s parents were separated by age 21). Some of the results are also a bit uninteresting and predictable. For example, did you know that Christians are much more likely to give a like to the “I’m Proud To Be Christian” page than their Muslim peers? Not exactly mind-blowing. We’ll take a look at some of the more interesting results in this T-Licht article.

One interesting result you may have found in the title of this article.

The study compared the likes of participants with an above-average and a below-average IQ. Some results are in keeping with the stereotypes about these kinds of people, such as

smart people enjoying Mozart, The Godfather, and Lord of the Rings.

People with below-average IQ are more likely to like make-up brands and motorcycles.

Surprisingly, however, smart people also like curly fries more than dumb people! There’s no known correlation between these traits so far, but maybe curly fries really do make you more intelligent.

Americans who consider themselves satisfied are apparently more often religious and conservative, liking pages such as “Being Conservative” and Christianity-related ones. They also like swimming and apparently Indiana Jones. Their less happy peers like metal bands like Lamb of God and Atreyu, cynical quotes from Stewie Griffin and Portal, and iPods.

Overpriced technology like that could make anyone depressed.

Another trait that was considered was introversion versus extraversion.

These results are mostly what you’d expect from the “nerd” and “popular kid” stereotypes. Extraverts like beer pong, dancing, cheerleading and tanning. Introverts, on the other hand, like video games, anime and manga, programming, and typical “nerd” authors like Terry Pratchett.

Perhaps not surprising, but it does seem to confirm these stereotypes are based on something.

"...according this study, Japie is full of calm and relaxed people!"

It’s probably unsurprising that neurotic people far more frequently give likes to “Sometimes I Hate Myself” than calm people. Slightly more interesting is that they like Vocaloids, the Addams Family and Nirvana, while such people are far less likely to enjoy parkour, soccer and… engineering? Apparently, according this study, Japie is full of calm and relaxed people!

It turns out people with a lot of friends enjoy Jennifer Lopez, and are also more likely to give likes to “The Dollar You Are Holding Could’ve Been In A Stripper’s Butt Crack”, which is apparently something people

12 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Facebook study with few friends never stop to think about. They do, however, like hard rock music and Minecraft. They also like “Walking With Your Friend & Randomly Pushing Them Into Someone/Something”. No wonder they don’t have a lot of friends.

An important and oft-discussed one is male versus female! But what do the results actually say? Sadly, nothing really surprising. Females have a disproportionate attraction towards shoes, fashion magazines, and shopping malls. Males like sports, video games and action movies.

Another instance where the data just confirms what the stereotypes were already telling us.

"The results of this study seem to show that people who drink frequently are more romantic."

Homosexuality versus heterosexuality was also considered, for males and females separately. In keeping with gay male stereotypes, they are more likely to enjoy Glee, Ellen Degeneres and Wicked The Musical. Straight males like “manly” stuff like Nikes and sports way more than homosexuals do. Perhaps more surprisingly is that homosexual females also seem to like sports brands less than straight ones. What they do like, however, is “Not Being Pregnant”. Me too, lesbians, me too.

A slightly more depressing category is the one about parental divorce.

People whose parents separated at

an early age (before 21) seem to be much inclined towards liking pages that deal with relationship trouble, especially those that encourage people to be good to their partners.

“Never Apologize For What You Feel It’s Like Saying Sorry For Being Real”, “I’m Sorry I Love You” and “If I’m With You Then I’m With You I Don’t Want Anybody Else” are all reminders that divorced parents can have a pretty strong effect on a young person.

Conversely, people whose parents were together consider important matters such as “I Hate It When You’re With Mc Hammer And He Doesn’t Let You Touch Anything”.

The results of this study seem to show that people who drink frequently are more romantic. Alcohol users like pages like “I Love It When In The Middle Of Our Kiss I Can Feel You Smiling” and “Getting A Text That Says I Miss You”, but also show their vindictive streak with “Watching Karma Bite The Person You Hate Right In The Ass”. Non-drinkers seem to have more mundane or perhaps ‘immature’ interests such as “Why Is

Monday So Far Away From Friday And Friday So Bloody Close To Monday”, “I Hate When I Originally Pick The Right Answer Then Change It” and “I Don’t Care There Is 30 Seconds Left In This Class I’m Packing Up”.

Narcotic use statistics seem to have a similar divide between people with traditionally more and less mature tastes. Milkshakes, swimming and inside jokes are all good anti-drugs indicators, or so the paper says.

Finally, some statistics on smoking.

They seem to reveal an unsurprising truth, people who smoke are often more stressed. Inbox (1) makes them nervous, so says the paper, and they also are more prone to liking the somewhat worrying “I Bottle Everything Up Until I Finally Snap”.

They also like metal bands like Slayer, while people who don’t smoke like Honda cars, Rocky movies and Toy Story 3. Those last things don’t really seem to have anything to do with smoking, but statistics don’t lie.

A pretty large collection of surprising and unsurprising statistics. The fact that so many things about one’s personality can be gathered with reasonable accuracy from Facebook likes is interesting, but could also start to become worrying if you consider how easy it is to look up someone’s Facebook. Careful with what you like, or people might just assume the wrong thing about you!

By: Sander Peters Sander took some time to judge this paper about how people are judged.

T-Licht 20.3

13

Advertorial

PROCESS TECHNOLOGIST

SHELL PERNIS

ANTON VAN DEN BERG Just a year ago I was working on my graduation project in Helix, just across the hallway from the Japie room. Half a year later I graduated and started to work for Shell as Process Technologist. Via this advertorial I would like to tell you why and how I joined Shell, as well as giving a small insight into my day-to-day job.

To start, how did I encounter Shell? Of course, I knew Shell as a company already for a long time, but I had my doubts whether I would fit into the company culture. I only started to see Shell as a potential employer during my Masters. The main reason for this was contact with Eindhoven graduates within Shell and a Japie trip to Shell Amsterdam. I realized Shell could certainly be a potential employer and doing an internship would be the perfect way to challenge my doubts.

I applied for Shell online, did the tests and was invited for a telephonic interview. After the interview I got to choose between an assessed internship and a recruitment day as the final part of the assessment. As my goal was to get a good view of Shells culture, the choice was easy: the assessed internship.

I started my internship in May 2015 at the Shell refinery in Pernis. As an intern I had to prepare, execute and evaluate a testrun on a polyol production unit. The goal was to see if catalyst concentrations could be reduced without affecting product quality. The results and findings of my project are now being implemented in the process, which goes to show the relevance of the project.

In addition to that, I felt like an employee during my internship. I was simply part of the team and got exposed to a lot of different stakeholders within Shell. For me, it was the perfect way to experience Shells culture and career opportunities.

I finished my internship by presenting my results, followed by an interview with two independent assessors. I passed the interview and got a job offer. As I enjoyed my time in Shell I stayed in Pernis and started working as a Process Technologist.

Being a Process Technologist within Shell means you deliver technical support to your unit. This is roughly divided in two parts: support of daily operations and long term projects. Supporting daily operations means troubleshooting and can determine your entire working day or week, depending on the issue. Delivering support to long term projects is done next to that and means anything from the initiation of a project to the evaluation of already implemented changes. This continuous variation made me to start my career at Shell in this role.

Are you a master student and interested to get to know more about Shell? http://www.shell.com/careers/students-andgraduates.html Let’s deliver better energy solutions together.

Shell is an equal opportunity employer

Uyt den ouden tijd

De Algemene Ontmoetingsruimte

Wellicht dat een enkele langstudeerder er nog eens is geweest, maar voor de rest van de studenten staat de Algemene Ontmoetingsruimte (AOR) toch bekend als een soort legende. Vele verhalen van het café in de Bunker, gezamenlijk uitgebaat door het E.S.C, SSRE en Demos, doen nog steeds de ronde, maar het zou natuurlijk zonde zijn als deze verhalen in de vergetelheid geraken. Daarom hebben twee redactieleden contact opgenomen met de oud-beheerder van de Bunker, Rein Hartman, om te horen wat voor verhalen allemaal uit zijn geheugen gevist konden worden.

D

e AOR was vroeger (19642005) hét studentencafé van Eindhoven. Het startte ooit als borrelruimte in een noodbouw achter de voormalige villa van het E.S.C aan de Parklaan. Helaas mocht deze mooie locatie niet baten, want na vier maanden lag de hele toko al in de as vanwege een defecte oliekachel. Gelukkig waren er toen al plannen op de been om een centraal complex (de Bunker) te bouwen waarin ook de Mensa en de studentenverenigingen een plek zou krijgen. Mooi op tijd voor de AOR om te verhuizen. Zo gezegd, zo gedaan, en in 1970 verhuisde de hele boel naar de Bunker.

Deze beslissing bleek uiteindelijk een zegen voor het café, aangezien heel studerend Eindhoven (de Fontys en vaak ook vele middelbare scholieren incluis) de weg naar de AOR makkelijk bleek te vinden. Dit had natuurlijk als gevolg dat met enige regelmaat de boel “overstroomde” naar buiten,

zeker als het mooi weer was. Nou weet iedere student wat er moet gebeuren als het mooi weer is: dan moet er gebarbecued worden! Die gedachte hadden een aantal van de tappers van de AOR op een gegeven moment ook, maar nu was het probleem dat er geen barbecue groot genoeg was om de hele zatte bende van vlees te voorzien...

Gelukkig werd daar al snel een oplossing voor gevonden; er was namelijk een afvalcontainer vol met karton en ander afval beschikbaar, en een metalen brandtrap (je weet wel, met van die mooie gaatjes erin). Eén en één werden bij elkaar opgeteld, en al gauw lag de hele brandtrap vol met vlees , brandende afvalcontainer eronder en iedereen kon van vlees worden voorzien.

Helaas vonden de buurtbewoners de enorme rookwalm niet zo tof en werd al snel de brandweer erbij gehaald om het hele zooitje te blussen...

Het bovenstaande verhaal is echter maar een van de vele idiote dingen

die vroeger in de AOR zijn uitgevreten, maar wat wil je ook met een tent die iedere donderdag tot ’s ochtends vroeg open was. De bieromzet van de AOR rees dan ook zeer snel de pan uit en stond er op een gegeven moment een van de bartenders fulltime fusten te wisselen in de kelder.

Dit leidde uiteindelijk tot een van de uitvindingen die nu nog steeds door heel Nederland en België toegepast wordt: de biertanks. Via via werden een viertal oude melktanks geregeld bij Campina die omgesleuteld werden tot 1000 liter tanks die toepasselijk Marta 1, Berta 2, Drika 3 en Klara 4 werden genoemd. Deze tanks gingen ook wel regelmatig leeg op een avond en dan werd er weer een belletje gedaan naar Dommelsch om een tankwagen langs te sturen, die dan zijn hele inhoud gedurende de avond leeg kon tanken in de

T-Licht 20.3

15

Uyt den ouden tijd

biertanks (alleen al tijdens de Intro werd er 12.000 L bier geschonken!).

Het was dan ook niet verwonderlijk dat de AOR een tijd lang klant nr. één was bij Dommelsch en de omzet van de AOR een aantal jaar boven de miljoen florijn per jaar uit kwam.

In die tijd was het ook gebruikelijk dat particulieren (vaak actieve oud-studenten) nog betrokken bleven bij het reilen en zeilen van de verenigingen. Zo kwam het ook voor dat er privé-feestjes bij de AOR en/of studentenverenigingen werden gehouden. Een van de meest memorabele van deze feestjes was de receptie van de trouwerij van ene Piet die vroeger bij het E.S.C had gezeten en daar per se de receptie van zijn vierde trouwerij (hij was daarvoor al drie keer getrouwd) wilde houden. Natuurlijk kon dit geregeld worden, maar zijn vrienden hadden samen met het bestuur van het E.S.C nog voor een ludieke verrassing gezorgd. Als verrassing was er een show à la Moulin Rouge, de beruchte nachtclub uit Parijs, geregeld met wel drie danseressen.

Die kwamen echter, in tegenstelling tot de originele shows in Parijs, niet gelijktijdig op, maar één voor één.

Dus het doek ging omhoog, de eerste danseres kwam het podium op: dat bleek de vrouw te zijn waarmee hij als eerste getrouwd was. Piet schrok

zich het leplazarus en de aanwezigen kwamen niet meer bij van het lachen.

Nou, dan de tweede danseres, niet geheel toevallig zijn tweede vrouw.

De aanwezigen gingen nog harder lachen dan tevoren, en al helemaal toen ze erachter kwamen wie de derde danseres was (je voelt ‘m natuurlijk al aankomen): jawel, ook zijn derde vrouw, waar hij net van gescheiden was, kwam het podium opdansen!

"Eén en één werden bij elkaar opgeteld, en al gauw lag de hele brandtrap vol met vlees..."

Naast deze privé-feestjes van oudstudenten, kwam het natuurlijk ook regelmatig voor dat een zoon of dochter van een oudgediende lid werd van dezelfde vereniging.

Natuurlijk haalt vrijwel iedere student wel eens stommiteiten uit in zijn/ haar studententijd. Zo heeft ooit een lid van het E.S.C met ‘iets’ teveel op de ruiten van de voormalige ruimte van het E.S.C in de Bunker ingetikt.

Hij kon zich hier niets van herinneren en besloot zijn ‘pappie’ te bellen om te kijken of hij misschien de ruiten

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

kon vergoeden. ‘Pappie’ gaf aan dat hij wel via zijn verzekering de nieuwe ruiten kon vergoeden. Niet veel later bedachten de bestuursleden van het E.S.C zich dat het misschien slimmer was om wat stevigere ruiten te laten zetten welke niet makkelijk breekbaar waren. Zodoende werd ‘pappie’ nogmaals opgebeld, welke melde dat hij dit wel even zou regelen. Zodoende kreeg het E.S.C deze stevigere ruiten voor noppes.

Natuurlijk is er door de jaren heen al meerdere malen geprobeerd om de adelaar van het E.S.C te stelen, aangezien zonder de adelaar de Mores natuurlijk niet gelden. SSRE was al jaren gehuisvest naast het E.S.C en laat nou net op de scheidingsmuur tussen deze twee verenigingen de adelaar hangen.

Een aantal leden van SSRE hadden de adelaar al vaker gezien en dan ook precies uitgerekend hoe groot het gat in de muur moest zijn om de adelaar uit de ruimte van het E.S.C te halen. Daarom zaagden ze een rechthoekig gat rondom de adelaar uit zodat hij in zijn geheel van dat stuk muur verwijderd kon worden. Nadat ze de adelaar verwijderd hadden, stopten ze het stuk muur netjes terug en deden alsof ze van niets wisten toen de senaat van het E.S.C vroeg of leden van SSRE iets wisten over de verdwijning van de adelaar.

Uyt den ouden tijd Zoals ieder jaar dient er tijdens de intro voor meer dan duizend studenten elke dag voor (avond) eten gezorgd worden. Zo natuurlijk ook in de tijd van de AOR. Zo moest op een avond medewerkers van de Mensa pizza’s maken voor alle 1.400 (!) introgangers. Dit kost natuurlijk gigantisch veel tijd en de meeste studenten hadden dan ook al aardig wat gedronken toen de pizza’s eindelijk uitgedeeld konden worden.

De pizza’s vlogen al gauw niet alleen over de toonbank, maar ook door de lucht!

een mooi cadeau meegenomen: ditmaal was het visafval. Zoals verwacht zorgde dit voor een grote smeerboel. Alle vloeren en trappen werden met dit afval besmeurd, met als bijkomstigheid dat visafval nog al wat visolie met zich meebrengt.

Zodoende werd de hele AOR dan ook spekglad, wat het invechten uitermate lastig maakte, of ja... eigenlijk onmogelijk.

fan van de AOR, aangezien hij nog wel eens in de kleine uurtjes werd gezien om nog even af te pilsen in de studentenkroeg, om daarna te overnachten in zijn caravan op de parkeerplaats. Na het succes van deze optredens besloten een aantal studenten om het grootser aan te pakken door een festival te organiseren: Virus Festival. Dit festival werd voor het eerst in de jaren ‘90

Naast de gebruikelijke borrels en grappen en grollen van de studentenverenigingen had de AOR ook een culturele kant. Zo traden in de jaren ‘80 en ‘90 geregeld bandjes op die later nationale faam gingen behalen of al behaald hadden.

Onder andere Doe Maar, De Dijk en Herman Brood hebben in het kleine café in de Bunker opgetreden.

Vooral die laatste bleek een groot

georganiseerd in de stad, om daarna het TU-terrein als festivalterrein te gebruiken. Naast optredens van bekende bands zoals Krezip, K’s Choice en natuurlijk Herman Brood, waren er ook andere dingen te zien en te doen, zoals toneel, dans, film en literatuur.

"...1000 liter tanks die toepasselijk Marta 1, Berta 2, Drika 3 en Klara 4 werden genoemd."

Naast al deze idiote verhalen, is er ook iets voorgevallen wat menig vereniging nog wel eens meemaakt.

Zo dienen bij verschillende studenten dan wel studieverenigingen de bestuursruimte of -tafel vaak veroverd te worden door het nieuwe bestuur (ook wel invechten genoemd).

Natuurlijk werd dit ook in de tijd van de AOR gedaan. Op een bepaald moment had het oud-bestuur van de AOR een aantal collega verenigingen uit Twente uitgenodigd om te komen helpen met het tegenhouden van het nieuwe bestuur. Deze mensen uit Twente hadden zoals gebruikelijk

Helaas viel in 2005, na ruim veertig jaar, het doek voor de AOR. Door teruglopende bezoekersaantallen was het niet meer mogelijk om de AOR draaiende te houden. Men probeerde nog de studenten weer te lokken door middel van verbouwing van de bars en nieuwe activiteiten.

Helaas zorgde problemen met de fiscus, vorderingen van het GAK en minder interesse in het bestuur van de AOR ervoor dat de dit studentencafé helaas geen doorgang meer kon vinden. Twee jaar later viel ook het doek voor het Virus festival, omdat de benodigde mankracht niet meer gevonden kon worden.

Door: Eline Hermans en Floris Hieselaar Eline en Floris kijken terug naar de bewogen en bevlogen tijd van de grote AOR

T-Licht 20.3

17

Puzzle

Elemental sudoku A new T-Licht, a new puzzle to solve! But first we would like to congratulate the winner of the last puzzle: Annelies Grijsbach. Have fun with your tickets to the Efteling!

For this edition we need you to complete the chemical cabinet! As you may have already seen, this puzzle resembles a Sudoku and that is exactly the way you need to solve it. Every square and every row needs to have all nine chemicals in it and cannot contain a chemical more than once. Can you complete the puzzle? Then e-mail your solution to tlicht.st@tue.nl before the 31st of May. As a reward you can win a bicycle, courtesy of ExxonMobil!

Good luck!

18 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Even schoppen

Bit(s) of programing: Matlab ; If the “BINAS” is the holy bible for senior high school students in science courses, then Matlab® is the sacred artifact praised by university. In analogy to the theological reference, this reasonable observation can be drawn in perspective: how does Matlab excel as program for students in general and what are the mayor flaws outside the protective environment of university? In this article we discuss whether the holy grail of the academic world is also the ideal tool in the process industry worldwide.

Background: field of interest?!

Matlab was developed in the late 1970s at the department of computer sciences at the University of New Mexico, in order to obtain a combination of fast computations over large sets of data, and user friendly data representation.

Nowadays, Matlab is used in many domains like process dynamic control, image processing, construction engineering, chemical reactor engineering, statistics, computational fluid dynamics and many more. Due to its excessive range of applications, the introduction of multifunctionality comes at a cost of a lower user interface quality due to the open coding environment. So the question regarding the program design is: is this the right environment where operations are being coded by programmers without insight in process limits & safety of certain industrial fields?

Academic Matlab applications On the TU/e, Matlab is used for learning objectives in several different courses (Reactor Engineering, Numerical Methods, etc.). However, its most intensive use comes from scientists, using it for data representation for their publications all over the world. This leads to the suspicion that the bachelor or master student of today is almost obliged to work with Matlab, in order to become the PhDer of tomorrow, who wants to achieve credit within the scientific community. By the words of some of our very own faculty, Matlab is “a very powerful tool” according to professor Hans Kuipers and “learning a skill, not a program’’ according to professor Martin van Sint Annaland.

But the question remains: Are we learning to use a tool to solve real life problems, or are we investing for future publications?

Industry and Matlab: the sporadic marriage After accepting Matlab in your life for at least three years into your study, learning the ins and outs of all its operations and functions, you might think the world is full of Matlab users in industry. Unless you will have a career within the academic world or within a large chemical company, the number of Matlab users is nearly zero.

This is because prices for a single Matlab license without extensive toolboxes start at around $10.000 a year. Incorporating Matlab in your work, instead of programs developed for specific process control which are possibly cheaper and more user friendly, is not feasible with the price and quality delivered by external parties.

In conclusion, Matlab is a powerful platform to create complex logarithms, analyze large datasets from sensors and represent your data in mind-blowing graphs. But to believe in the fact that Matlab is used as often in industry as inside universities is deceitful. Because practically all people in your environment use it, does it necessarily mean it is the only way? Think about the last sentence in general and go with the wise words of Martin van Sint Annaland. ”Amen ;” By: Stefan Pouw Stefan uses the analog of faith to explain the different views on Matlab in the industry and the academic world.

T-Licht 20.3

19

Bier van het kwartaal

Bier van het kwartaal Een nieuw T-Licht en dus ook weer tijd voor een nieuw Bier van het kwartaal! Prijs jezelf gelukkig, lieve T-Licht lezertjes, want dit keer hebben we niet één, maar TWEE nieuwe bieren uitgekozen om de titel van Bier van het kwartaal aan toe te kennen. Dit keer is het de beurt aan de Mama, een saison van Brouwerij Oedipus uit Amsterdam, en de Bermuda, een lekker tarwebiertje van Van Moll uit ons eigen Eindhoven.

L

aten we beginnen met het eerste bier, de Mama van Brouwerij Oedipus. Iedereen kent wel de tragedie uit de Griekse Oudheid, waarin een baby te vondeling wordt gelegd, omdat aan zijn ouders voorspeld was dat hij op een dag zijn vader zou vermoorden en met zijn moeder zou trouwen.

Helaas kon het te vondeling leggen niet voorkomen dat de voorspelling uit zou komen, omdat (ik ga geen spoiler alert geven, dit verhaal is letterlijk duizenden jaren oud) hij op een kruising een oude vent van zijn kar sloeg, die op slag dood was (drie keer raden wie dat dan was...), daarna de Sfinx versloeg die Thebe in haar greep hield en daarom met de koningin (zijn mama dus) mocht trouwen.

Echter heeft het bier Mama, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, totaal geen connectie met het verhaal van Oedipus.

Volgens de brouwers is het een zacht toegankelijk bier, dat voor de doorgewinterde pilsdrinker een eerste stap richting het speciaalbier kan zijn, maar tegelijkertijd ook een bier dat zelfs degenen die flink van experimenteren houden kunnen waarderen.

Volgens ons panel van oudvoorraadbeheerders is dit dan ook goed gelukt, met een pale ale die wat weg heeft van citroen en tropische vruchten, maar toch lekker gehopt is.

De brouwerij van Oedipus is een zeer jonge brouwerij, aangezien de jongens die erachter zitten (Alex, Paul, Sander en Rick) pas in 2010 zijn begonnen met brouwen. En dan niet meteen in een grote brouwerij, maar eerst heel veel thuis brouwen in een plastic emmer, experimenteren, experimenteren en nog maar eens experimenteren. Uiteindelijk hebben ze hun bier aan de man gebracht door veel op kleine festivals en evenementen te staan en zo bekendheid te vergaren. Dit leidde onder andere tot hun eigen festival, het Kimchi festival (vernoemd naar het bekende gerecht van pittige, ingelegde kool uit Korea).

In 2013 zijn ze pas begonnen met plannen maken om een echte brewpub, een combinatie tussen brouwerij en café, te starten in het centrum van Amsterdam.

Het geld hiervoor werd natuurlijk

20 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

"Echter heeft het bier Mama, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, totaal geen connectie met het verhaal van Oedipus." verkregen langs een van de meest populaire inzamelmethoden van tegenwoordig: crowdfunding.

Gelukkig was er zoveel animo dat in anderhalve maand tijd het beoogde doel van € 100.000,- werd binnengehaald.

Helaas mocht de populariteit niet baten, want door een hoop bureaucratische rompslomp was het niet mogelijk om de brewpub te openen.

Om in de tussentijd toch aan de groeiende vraag naar Oedipus bier te voldoen, werd brouwruimte afgehuurd bij grotere brouwerijen, zodat er alsnog bier geproduceerd kon worden. In juni 2015, pas acht maanden geleden, is dan uiteindelijk de Oedipus brewpub geopend, in Amsterdam-Noord.

Vanwege de uitbreiding naar een grotere locatie is flink geïnvesteerd in een nieuwe brouwinstallatie, van wel 25 (!) hectoliter.

Bier van het kwartaal Het andere Bier van het kwartaal is misschien voor een aantal lezers al wat bekender. De Bermuda wordt namelijk gebrouwen door Van Moll, de brewpub in ons eigen Eindhoven.

De kroeg op de Keizersgracht (tegenover de Zien Bioscoop), is ondertussen al een jaartje of twee open, en is flink bekend aan het worden in bierland.

Zo zijn ze bijna op ieder bierfestival te vinden met een aantal van hun bieren (bijvoorbeeld ook op het eerder genoemde Kimchi festival).

Ondertussen hebben ze ook hun eigen bieren foodfestival georganiseerd, het Van Moll Fest (inclusief geniale trailer, zie tinyurl.com/ VanMoll).

De twee heren van Van Moll, Jaap en Erwin, zijn op 11 oktober 2013 begonnen met hun brouwerijtje omdat ze het een gek idee vonden dat in de vijfde grootste stad van Nederland nog helemaal geen brouwerij zat (behalve Bavaria, maar die zit in Lieshout, dus dat telt niet).

Jaap neemt in deze samenwerking de kroeg voor zijn rekening, terwijl Erwin zich vooral bezig houdt met het brouwen van nieuwe bieren.

Dit zie je dan ook zeker terug in het aanbod van bieren dat ze aanbieden, want bijna elke week staat er wel weer iets nieuws op de tap. Voor de statistiek: op 23 oktober 2015 hadden

ze welgeteld 539 verschillende bieren op tap gehad, waarvan 82 van henzelf. En over de populariteit

zullen we maar niet beginnen, want als je een week later weer terug kwam, dan was ongeveer 75% van het aanbod veranderd, dus er wordt goed doorgedronken. Ondertussen is Van Moll lang niet meer de enige brouwer die in Eindhoven zit, zo komt Oldskool (van de Drinker’s Pub in het centrum van Eindhoven) ook uit Eindhoven.

Naast het brouwen van hun eigen bier houden zij zich ook veel bezig met

de andere brouwers die in Nederland (en buitenland) actief zijn. Zo worden er regelmatig Tap Takeovers georganiseerd, waarbij de brouwers van een bepaalde brouwerij de bar voor een avondje overnemen en een flinke selectie van hun eigen bieren meenemen, maar worden er ook veel samenwerkingen gedaan.

Zo is er onder andere een bier samen met Thornbridge uit Engeland gebrouwen met daarin een oer-Hollands ingrediĂŤnt: trekdrop. Ook is er een samenwerking met BrewDog (die lezers misschien nog wel herkennen van de Punk IPA die we in de F.O.R.T. serveren) aanstaande en wordt er veel met Nederlandse brouwers samen gebrouwen.

"Voor de statistiek: op 23 oktober 2015 hadden ze welgeteld 539 verschillende bieren op tap gehad, waarvan 82 van henzelf."

De Bermuda is een van de vele bieren die bij Van Moll worden gebrouwen.

Hij is zelfs in samenwerking met De Mouterij gebrouwen, wat een kleinere brouwer is die ook in Eindhoven gesitueerd is. Het is een lekker tarwebier, vergelijkbaar met een witbier, van 6% met daarin papaja, limoen en honing, wat zorgt voor een frisse, lichtzoete smaak.

Een goede aanrader om te drinken tijdens de eerste buitenborrels, want zeg nou zelf, het gaat toch niet meer vriezen dit jaar...

Door: Floris Hieselaar Floris ging ook dit keer weer met oudvoorraadbeheerders Brandon en Troy op zoek naar een geschikt Bier van het Kwartaal.

T-Licht 20.3

21

Science news

Dying planets and heavy metals Chemistry students deal with collisions almost daily.

Sometimes this is because of a couple of drinks in the F.O.R.T., but most of those collisions are just atoms or molecules bumping into each other, contributing to the reaction rate. This time in Science News we will highlight news about collisions, both big and small, and both with plenty of impact.

Huge Collisions Recently, geochemists investigated a collision which involved pretty large particles. Date: 4.5 billion years ago.

Location: Somewhere in our solar system. Suspects: Earth and Theia.

This investigation almost sounds like an interesting cold case…

Over the years, researchers have had a lot of different hypotheses about the formation of the moon. Some would say the moon was just a collection of leftovers from exploded planets and asteroids. Others thought the moon already existed somewhere else in our solar system, and was later captured by the gravitational field of the earth. Some even believed in the fission theory, claiming the moon was once part of the earth, but somehow got separated, leaving a hole in the earth that can now be seen as the Pacific Ocean basin. The most recent

hypothesis was that the earth, when it was only 100 million years old, collided with the primal planet Theia.

A few years ago, this hypothesis was confirmed by scientists, but the exact details of the collision and its consequences still remained a mystery. Most people believed it had been a lateral collision, wherein the earth gained a significant amount of angular momentum. They assumed Theia partly melted and was absorbed into the earth’s core, while most of Theia, together with some debris of the earth, was ejected into orbit around the earth, where it quickly coalesced and formed the moon.

However, geochemists have now looked further into the chemical composition of seven moonstones that had been collected from the moon during the Apollo mission.

They compared the general chemical compositions of these moonstones to those of six volcanic stones, and found them to be exactly the same.

"...unfortunately the birth of the moon was overshadowed by the sad death of planet Theia..."

They then investigated which oxygen isotopes were present in both the moonstones and the volcanic stones, and focused mostly on the ratio between the O-16 and the O-17 isotopes. They found that those ratios were exactly the same for the isotopes both on the moon and on earth. This leads to some powerful conclusions: If the collision between the earth and Theia had just been a lateral one, the ejected debris of Theia would have been the main substance in the formation of the moon, which would have led to the moon and the earth having different isotopic ratios. Theia thus must have collided frontally with the Earth, the huge forces generated by the impact leading Theia to be mixed in equal ratios with both the earth and the moon.

The impact must have been immense, and unfortunately the birth of the moon was overshadowed by the sad death of planet Theia, who did not survive the crash and died during

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Science news

childbirth. But luckily, it still lives on in both the heart of the earth and the moon, and it probably will do so until the end of earth.

Small Collisions Since 2016 nearly all of our text books are outdated. Why? Because the periodic table in our books is incomplete. A joint workforce from the IUPAC, the International Union of Pure & Applied Chemistry, and UIPAP, the International Union of Pure & Applied Physics, has formally recognized the elements 113, 115, 117 and 118, thus completing the seventh row of the periodic table.

This workforce has been charged in 2006 with examining the claims of the discovery of elements with an atomic number greater than 111.

The people who discover the element get the right to propose the name and the symbol for the element. In the case of element 113, now temporarily called unutrium (Uut), this honor goes to the scientists at Japan’s RIKEN research institution. They created the element by bombarding a thin layer of bismuth with zinc ions travelling at 10% of the speed of light. Element 113 is the first element ever to be named in Asia.

The elements 115, 117 and 118 have been discovered by a collaboration of the Russian Joint Institute for Nuclear Research, the U.S. Lawrence Livermore National Laboratory and the U.S. Oak Ridge National Laboratory. These elements have been created by accelerating

calcium at americum, berkelium and californium to create elements 115, 117 and 118 respectively.

What will the new names of the elements be? The IUPAC has specific rules for this, stating the element must be named after “A mythological concept, a mineral, a place or country, a property or scientist.” The Russians have stated multiple times they would like to name element 115 moscovium to honor the Moscow Region and the Japanese team is thinking about naming their element japonium.

Though the honor of naming the elements goes to the scientist, some people have started petitions to suggest names for the elements.

One petition proposes to call one of the elements lemmium, after the late front man of Mötörhead Lemmy Kilmister. The petition states ‘Lemmy was a force of nature and the very essence of heavy metal. We believe it is fitting that the International

Union of Pure and Applied Chemistry recommend that one of the four new discovered Heavy Metals in the Periodic table is named lemmium.’

They have also found a way around the naming conventions, as a astrological star has been named Lemmy.

"Lemmy was a force of nature and the very essence of heavy metal."

Another petition is to name element 117 octarine in honor of the late fantasy writer Terry Pratchett and his Discworld book series. In the books, octarine is known as the color of magic, a sort of greenishyellow purple color. As element 117 is probably the final halogen, this ties in nicely with the other colorful halogens.

While it is unlikely we will be doing any reactions with these new elements, the discovery of these elements have contributed much to the insight of the forces that hold atoms together and takes us a step closer to the much sought after island of stability.

By: Jarla Thiesbrummel and Marc Willemsen These members of the editorial board wanted to share some science news that made an impact on them.

T-Licht 20.3

23

Column

A space-time rippled century “We did it!” echoed around the world on February 11th. No, I am not quoting Dora the Explorer. I am quoting David Reitze, the spokesman for LIGO, the Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory. After almost exactly one hundred years since Einstein’s prediction, gravity waves had been successfully detected. It took a century to detect them, though. Researchers were never really certain of the existence of gravity waves, but that’s all settled now. Bear with me in an epic journey through space-time.

S

o this February, LIGO researchers sensed a wave that stretched and squeezed the earth by one hundred thousandth of a nanometer, so about the width of an average atomic nucleus (but you chemists had probably already thought of that yourselves, right?). Since gravity waves bombarded the news in February, I assume you will have some clue on what they actually are, but I will explain them briefly anyway.

About 1.3 billion years ago, two massive black holes with respectively 36 and 29 times the mass of our sun spiraled closer and finally crashed together resulting in a massive black hole with a combined mass of only 62 solar masses. The remaining mass radiated away as energy.

Not electromagnetic radiation though, but gravitational radiation.

Gravitational waves are literally ripples in space-time, tiny distortions, small displacements alternatively stretching and squeezing space.

Not only are the displacements really, really small, as was mentioned before, but gravity is also the weakest of the four fundamental forces, so

one can imagine that only the most hardcore events are able to produce detectable waves. We can conclude that the scientists did a darn good job detecting them. Hats off, guys.

But let me tell you something about the century that preceded this discovery. In 1916, only a mere year after publishing his general theory of relativity, Einstein predicts that massive objects in space can cause ripples in space-time; gravity waves.

No-one did anything with this groundbreaking information. Twenty years later, Einstein checked his math again and came to the surprising conclusion that he made a mistake.

He submitted a paper with this finding to Physical Review Letters, but a reviewer discovered some errors. Einstein, not familiar with the concept of peer reviewing, angrily took his paper to another journal but changed his mind just before publication.

In 1959, Joseph Weber was the first to actually look for gravity waves. His experimental method consisted of only an aluminum fork. He stared at

the noise for a decade (!), waiting for the fork to move, to come to the final conclusion that he had found gravity waves. Walter Wrinkler, a fellow physicist, visited Weber to check his findings. Based on his experimental setup, he performed some research, but soon came to the unfortunate conclusion that Weber was just seeing patterns in pure noise... “He was a man, not a machine.” stated Wrinkler in Weber’s defense.

"His experimental method consisted of only an aluminum fork."

In the early seventies, a MIT scientist proposed a new method for detecting waves. Some unsuccessful experiments were conducted before German scientists got their hands on a similar design. In 1985, government funds were requested but rejected for its high costs. LIGO was founded in the US in 1992, having a bit more luck in getting funding. Construction of the LIGO detector started and initial runs ran from 2002 to 2010.

No waves were detected. After a 200 million dollar upgrade, detection runs resumed in September 2015 and success was achieved five months later. Wrinkler: “But I am certain, Einstein has always been right.”

By: Arthur Oldeman Arthur guides you through the rippled history preceding the discovery of gravity waves

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Even oefenen

Alvast even oefenen‌...

Na het lezen van dit T-Licht ben je vast geĂŻnspireerd geraakt voor het zelf schrijven van een interessant stuk. Daarom kun je op deze pagina alvast oefenen! (En als je het schrijven erg leuk vindt, stuur dan meteen een mailtje naar onze redactie en help mee bij de volgende edities van het T-Licht!

Mailadres: tlicht.st@tue.nl)

O

p een prachtige donderdagmiddag loop je richting de F.O.R.T. om een lekkere ________________ (favoriet bier) te drinken. Je bent moe van al het studeren aan ________________ (moeilijk vak) en hoopt alleen maar vrienden tegen te komen. Helaas loop je direct tegen ___________________ (irritantste persoon van de faculteit) aan en je net bestelde drankje gaat helemaal over je heen.

Vloekend loop je naar buiten en daar kom je gelukkig _________ _________ (medewerker faculteit) tegen, die meteen zegt een fust te gaan weggeven. Snel loop je mee naar binnen om van het vloeibare goud te gaan genieten.

Hier kom je ook _______ (bestuurslid) tegen, die je vraagt of je mee gaat stappen die avond. Natuurlijk ga je mee!

Snel overtuig je iedereen in de F.O.R.T. om mee te gaan naar ________ (kroeg op Stratumseind). Eerst eten jullie samen _________ (gerecht) en drinken jullie nog wat ________ (drank). Aangezien ___________ (student die vaak dronken is) hierna laveloos op de bank ligt, besluiten jullie hem/haar (doorstrepen wat niet van toepassing is) achter te laten en zelf op stap te gaan. In de stad komen jullie ________ (leuke student(e)) tegen, die je meteen meesleurt de _________ (andere kroeg) in. Hier komen jullie _______ (lid van de F.O.R.T.-commissie) tegen, die _________ (dronken student) aan het ondersteunen is. Jullie vragen je af hoe hij/zij (doorstrepen wat niet van toepassing is) in de stad terechtgekomen is, maar laten het voor wat het is.

Als je op vrijdagochtend dan eenmaal op de Japiekamer zit te genieten van _________ (anti-katerdrankje) komt _________ (verhalenverteller) de kamer inlopen en vertelt wat voor idiote gebeurtenis hij/zij (doorstrepen wat niet van toepassing is) gisteren nou heeft meegemaakt in de stad: (verzin hier een leuk verhaal dat gisteravond is gebeurd) _____________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ ______________________________________________________________________________________________ _________________________________________________________________________________

Door: Lisa Struik Lisa is benieuwd of er Japieleden zijn die net zo goed en creatief kunnen schrijven als de redactie.

T-Licht 20.3

25

Culture Shock

The slightly different life in the Netherlands My name is Matt GoodSmith, and I am from Oak Park, Illinois, a suburb just west of Chicago. I have been working with Prof. Nico Sommerdijk in the SMG group on bio-inspired synthesis of magnetite nanoparticles since last August, and I will finish my project in June. In order to frame my discussion of what it is like to be an American living in the Netherlands, I will describe my first shopping trip to Jumbo, which provides a good illustration of many aspects of adjusting to life in the Netherlands.

W

hen I entered the Jumbo, the first thing that obviously stood out was the new language that everything was in.

Although I already knew some of the basic food words (like “kip,” “vlees,” “kaas,” and many of the fruits and vegetables), the aisle labels made no sense to me, and I walked around the store aimlessly for a while to get a feel for where things were. This was difficult, however, because the layout was different than what I was used to. For example, the eggs were on a shelf in an aisle instead of being in one of the refrigerators. Not only was the layout different, but many of the products I was most familiar with were different as well. There only seemed to be two kinds of milk: volle and halfvolle. I assumed “volle” was the same as “whole” milk, but where was the 2% milk? The 1% milk? The skim milk? And what was with the names of the cheeses? I was sure “jong” meant “young,” and “oud” meant “old,” but what did the “belegen 48+” mean? Many cheeses in America talk about the number of months they had been aged, but

that couldn’t have been it. A four year old cheese should have cost more than three euros! And, after I spent nearly an hour collecting all of the food, I found out that I needed to weigh my fruits and vegetables, and I also needed to buy plastic bags in which to put my groceries. All of these things were slightly—but not drastically—different from what I was used to in the States, and these small differences extend to pretty much any aspect of life you can think of. So, whenever people ask what the biggest difference is between the US and the Netherlands, I tell them that everything here is just a little bit different.

"...where was the 2% milk? The 1% milk?

The skim milk?"

When I arrived at the check-out counter, the woman said “Hoi!” and, naturally, I responded with “Hi!” That was all it took. She tilted her head a little bit and looked at me in a new way, and asked “Did you find everything okay?” This exchange actually speaks volumes to what it is like to be a native English speaker in the Netherlands. Although I am very lucky and grateful to be able to speak my native tongue to so many people from so many different places, I wish there was more of an opportunity to learn Dutch while in the Netherlands.

I have been listening to audio tapes and attempting to learn vocab with a Duolingo app, but these methods can only take one so far. To truly become familiar with a language, one needs to be forced to speak the language. True, I could be spending

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

more time and energy trying to learn the language. But, I am only going to be here for nine months, and there is very little incentive to do so. Indeed, many of my Dutch friends have told me that there is no reason for me to learn Dutch, which has made it even more difficult to motivate myself.

As a result, however, whenever I am with a group of Dutch people, I always feel like a burden because I know that they would be speaking Dutch if I was not there. Being able to understand at least some of what people are saying would make me feel much more at home here.

When I left the store, I did not have a bike yet, so I had to drag my groceries for a mile (er, sorry, about 1.5 kilometers). I got a bike as soon as possible. Apparently, a bike is essential. Who knew?

By: Matt GoodSmith Matt has found shopping at the Jumbo to be a good example of the differences between the US and the Netherlands

Uyt den ouden doosch

De spraakwaterval De T-Lichtvergadering was afgelopen en de artikelen waren verdeeld onder de redactieleden. Aan mij kwam de eer om een ‘Uyt den ouden doosch’-artikel te schrijven.

Een artikel over hoe het er vroeger aan toe ging. Dit jaar is de focus gelegd op hoe de zaken er vroeger in het T-Licht aan toe gingen vanwege het T-Lichtlustrum. Om inspiratie op te doen pakte ik Den Ouden Doosch er zelf bij, de ietwat verwaarloosde kartonnen doos die op de kleine Japiekamer staat met hierin de T-Lichten 1 tot ∞.

D

oor deze oude T-Lichten bladerend kwam ik vele leuke artikelen en verslagen tegen.

Eén van de dingen die mij opviel was de column ‘Spraakwater’ en het gebrek hieraan in de recente T-Lichten. Het Spraakwater was een artikel dat werd geschreven door niet-redactieleden. Nu is dit niet de enige column die wordt geschreven door niet-redactieleden, ‘By the chairman’ en ‘Education’ worden ook geschreven door personen die niet in de redactieleden, maar hiervan wordt verwacht dat deze enige relevantie hebben met respectievelijk de vereniging en het onderwijs. Ook het ‘Y van de Huismeester’ is een externe column, maar deze is per definitie relevant. Het spraakwater onderscheidt zich door de totale vrijheid van onderwerp.

Nu is een vrij onderwerp erg leuk om te schrijven, maar aangezien we hier aan de Technische Universiteit zitten en niet op de kunstacademie, kan het soms lastig zijn om een onderwerp te verzinnen. Gelukkig zijn we wel goed in problemen oplossen. Zo is er een voorbeeld van een spraakwaterartikel, waarin het lijkt alsof er een compleet MSNgesprek is geknipt en geplakt , wat waarschijnlijk ook het geval is.... Andere manieren om aan een onderwerp te komen waren van één willekeurig woord aanwijzen, naar overgaan tot dichtvorm. Anderen weten wat meer te vertellen en schrijven iets over hun ervaringen, vakanties of studiecarrière.

Helaas lijkt de censuur toegeslagen te hebben in het T-Licht en is de

spraakwatercolumn sinds 2011 niet meer verschenen in het T-Licht. De reden hierachter heb ik niet kunnen achterhalen, misschien te weinig interesse vanuit de leden? Gelukkig zijn er zo nu en dan wel nog leden die hun verhaal kwijt willen. Zo is er nog een voorspelling gedaan voor het voetbal WK in 2014 en heeft een coördinator externe betrekkingen zich tijdelijk gevoegd bij de columns van het bestuur.

"... het 'Y van de Huismeester' is een externe column, maar deze is per definitie relevant."

Ook deze editie wordt er weer gepoogd om een extern persoon (gedwongen) iets te laten schrijven, zoals te lezen valt op pagina 29.

Lijkt het je ook leuk om eens iets te schrijven voor het T-Licht, heb je een ervaring gehad die je graag met je mede-Japies wil delen of wil je juist luidkeels je mening verkondigen omdat de alv niet goed genoeg naar je luistert? Geef dit dan vooral eens een keertje aan bij een van de redactieleden!

Door: Marc Willemsen Marc is in de oude T-Lichten een column tegengekomen die hij graag nieuw leven in wil blazen.

T-Licht 20.3

27

Y van de Huismeester

Clusteren ‘We gaan vooruit met de toekomst’. Deze wijsheid is afkomstig van mijn gewaardeerde collega Ruud. Nu heb ik weinig reden om aan de juistheid van zijn uitspraken te twijfelen, maar in dit geval maak ik een uitzondering. Zeker als ik denk aan de weg die de TU/e niet al te lang geleden is ingeslagen.

B

innen de universiteitsdiensten is ‘clusteren’ het nieuwe toverwoord.

Of je nu receptioniste, secretaresse of financieel medewerker bent en of je deze functie bij scheikunde, bij bedrijfskunde of bij elektrotechniek uitvoert, dat maakt blijkbaar geen moer uit. We moeten flexibel en breed inzetbaar zijn en functies binnen de universiteit moeten op termijn identiek zijn bij alle faculteiten.

We moeten niet zeiken over het feit dat er qua veiligheid en processen toch wel degelijk verschil is tussen bijvoorbeeld W&I en ST. Een calamiteit is overal hetzelfde dus een receptioniste moet identiek handelen. Als huismeester moet je ook bij de faculteit wiskunde de student die zonder bril en labjas rondloopt buiten gooien.

Als een medewerker vroeger een vraag of klacht had, liep hij naar een medewerker van een dienst. Vaak volgde daarna direct een oplossing.

Maar heeft iemand nu een vraag, dan kan hij zich melden aan een digitaal loket. Binnen tien minuten volgt een schriftelijke bevestiging van de vraag, compleet met ticketnummer.

Direct daarna wordt deze vraag doorgespeeld naar de verantwoordelijke medewerker en deze heeft zeventien minuten responstijd. In de tussentijd krijgt de vragensteller een mail dat de vraag in behandeling is waarna er voor het oplossen van de vraag nog dertien minuten rest. Voldoet de verantwoordelijke niet aan de dertig minuten oplostermijn, dan wordt direct overgegaan tot een boete.

Dit bedrag zal automatisch op de campuskaart van de vragensteller worden bijgeschreven.

Bij dit alles wordt één heel belangrijk aspect voorbijgegaan. De wens van de klant; de wetenschapper of de student. Dat hij of zij wordt belast met extra handelingen, doet er niet toe. Dat hij of zij minder service krijgt, is niet belangrijk. Zolang er maar geclusterd kan worden.

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

"Als huismeester moet je ook bij de faculteit wiskunde de student die zonder bril en labjas rondloopt buiten gooien. " Mocht de verantwoordelijke medewerker bij het beantwoorden van de vraag de responstijd overschrijden, dan zal de slagboom aan het begin van de campus voor hem gesloten blijven.

Door: Michael Scheepers Michael Scheepers twijfelt aan de weg die de TU/e inslaat met betrekking tot het clusteren en centraliseren van functies.

Spraakwater: Jules van Boxtel

Use-less USE: User, Society & Enterprise. Elke student in het Bachelor College weet precies waar ik het over heb. Deze verzameling van vakken moeten volgens de TU laten zien dat “technologie altijd functioneert in een bredere context” en dat “ingenieurs technologie voor gebruikers ontwikkelen, om bij te dragen aan de oplossingen voor maatschappelijke problemen en om economische kansen te creëren voor bedrijven.” Er kan dus worden gesteld dat USE volgens de TU/e bedoeld is om een brug te slaan tussen de kennis die studenten wordt aangeleerd op de universiteit en de buitenwereld, waarin we na ons afstuderen terecht gaan komen. Nou klinkt dit natuurlijk heel mooi, maar wat komt hier eigenlijk van terecht?

H

et USE vakkenpakket begint met het basisvak ‘Ethics and history of technology’, waarin studenten dingen leren over de recente geschiedenis van techniek en uitvindingen, en over enkele basisprincipes van ethiek. Na dit basisvak kies je een zogenaamde leerlijn van drie vakken met

ongeveer hetzelfde onderwerp. Het totale USE pakket bestaat dus uit twintig studiepunten en er zou dus, volgens de richtlijnen, 560 uur aan moeten worden besteed. Nou kan ik je garanderen dat geen enkele student 560 uur aan zijn USE-pakket heeft besteed. Allereerst omdat het vakinhoudelijk gewoon niet de 560 uur vol kan maken. Daarnaast hebben velen het idee dat er bij de USE vakken toch alleen maar onderwerpen worden behandeld die ze later nooit meer tegen zullen komen.

Van het bruggetje tussen studenten en de buitenwereld komt dus niet heel veel terecht.

maatschappelijke problemen of nieuwe technologieën op de markt willen brengen. Voor de studenten is dit een kijkje in de keuken van bedrijven waarbij kennis meteen wordt toegepast. Omdat binnen het bedrijfsleven vaak wordt samengewerkt tussen verschillende kennisgebieden is het ook zeker slim om dit bij USE ook te doen. Zo leren studenten om samen te werken met verschillende disciplines, iets waar de TU/e ook veel aandacht aan besteed.

Verder kunnen studenten contacten leggen met bedrijven, wat ook weer nuttig kan zijn aan nadat ze zijn afgestudeerd.

"Nou kan ik je garanderen dat geen enkele student 560 uur aan zijn USE-pakket heeft besteed."

De vraag is nu hoe dit beter kan. Er zullen ongetwijfeld mensen met deze vraag bezig zijn waarvan het uurloon een stuk hoger ligt dan dat van mij bij de Albert Heijn, maar ik Dus TU/e, ga nog eens nadenken ga toch ook een poging over de invulling van USE, want het doen. kan wel degelijk heel nuttig zijn.

De USE-leerlijn zou een soort stage of groot project moeten worden, waarbij studenten mee gaan denken met bedrijven die werken aan oplossingen voor

Door: Jules van Boxtel Jules werd even apart genomen door onze redactie en kreeg onwetend de opdracht om in één uur een stuk te schrijven. Samen met Jules zal de redactie een nieuw slachtoffer kiezen voor de volgende editie.

T-Licht 20.3

29

Japie visits Vienna & Bratislava

Pig farms and the Vienna opera

Sunday the 24th of January, not even that early in the morning, 25 Japies gathered for what would turn out to be a great trip to Bratislava (the capital of Slovakia) and Vienna (the capital of Austria). In this trip we would eat both Goulash and Wiener schnitzel, and visit both pig farms and the Wiener Statsoper. The first stop however was Charleroi airport, strangely also known as Brussel South.

I

t would be late in the afternoon before we finally arrived in Bratislava where we awaited our professor in the hostels own bar which had its own “blood” bath. The scientific companion accompanying us, prof. dr. ir. Remco Tuinier, had to take a later flight but was able to travel in the luxury of a KLM airplane instead of the RyanAir flight the students had to take. After we all had gathered, we went to dinner together where the bravest of us chose a locale traditional dish “Bryndzové halušky” which was a mix of soft sheep cheese and potato dumpling pieces garnished with some bacon bits. Having eaten our fill here it was decided to try out the local night life, however it being a Sunday evening, not many places were open and the Japies found themselves filling an otherwise empty club.

The next morning came far too early as we had to leave at 07:30 for a bus ride of an hour and a half to Duslo Šaľa. We were accompanied by some of the professors of the Bratislava University of Technology, who would be the hosts of the afternoon event,

who helped arrange the company visit and were quite curious about the plant themselves. The plant produced various nitrogen containing products for the artificial fertilizer industry, cleaning companies and AdBlue (a product to reduce NOX emissions in your car) a large part was spent on their waste water treatment plant.

"...but instead we smelled the goulash they were cooking for us."

After the bus ride back to the university and a nutritious lunch provided by them, the professors that accompanied us turned out to be part of waste water treatment group of the faculty. We saw presentations about the university and the chemical department and entertained ourselves with a presentation of Camiel Steffanie about the study association and of prof. dr. Tuinier about our university and faculty. The lab tour which followed showed nice labs that had recently been renovated and enthusiastic PhD students made for an interesting tour. Near the end of the tour a strong food smell was picked up by the students, which, after some questioning looks to the PhD students accompanying us, it turned out that we hadn’t walked into some strange organic

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

laboratory experiment but instead we smelled the goulash they were cooking for us.

After the tour ended we all (Slovakian PhD students, Dutch students, and Slovakian and Dutch professors) enjoyed good goulash together with fine drinks. Discussions were started and we learned that the wine we were drinking came from the farm of the family of one PhD student, one professor spent some years working in the Netherlands (he had even enjoyed some “kapsalon”). We talked a lot and played some fun games. Although we had to leave the university, the night didn’t have to end as we were accompanied to some nice places in Bratislava and a wonderful evening was had by (almost) everybody.

Our last day in Bratislava was spent on a cultural tour of the city. Highlights include Bratislava Castle touring above the city, the memorial to the Soviet liberators, the Primate’s palace where the peace treaty of Pressburg was signed, ending the war of third

Japie visits Vienna & Bratislava

coalition against Napoleon and the second narrowest house in Europe, which is a kebab shop (the narrowest house in Europe is in Amsterdam and is also a kebab shop). Then it was on the bus to Vienna (only 70 km away) and goodbye Eastern Europe and hello Central Europe!

Our Vienna adventure started that evening with a tour on the Vienna ring tram which briefly showed us some of the many, many impressive buildings Vienna has to offer. The TU Wien was the first official visit in Vienna the next day and was as nice as (perhaps even nicer than) our own university. Particularly noteworthy was their large pilot plant where among others they did research on Chemical Looping Combustion.

Afterwards we had a nice lunch with the PhD students and a chance for some more informal questions and conversations. Next stop was DIC Performance Resins, a company outside of Vienna that produces a great variety of inks and polymers.

The plant was very modern and we were impressed by the variety of high end products they managed to produce. Afterwards it was time for some high culture with a performance of “Die Zauberflöte” in

the Vienna state opera.

Seats in the opera cost between € 100,- and € 300,- and can go up to € 2400,- which is far too expensive for poor students. Luckily, Vienna has sympathy for people that want to go to the opera and has a traditional way of making this possible.

First you have to stand in line to await the opening of a special ticket selling point where you can buy one ticket each meaning that our entire group had to wait for over an hour. Once you have bought your ticket for only € 4,- you can go to your standing places where you tie a piece of string to the balustrade to mark your spot and then you have half an hour to go for a quick dinner. Standing for three hours with a short fifteen minute break to watch the opera was an experience which won’t be forgotten soon, especially as everybody still wore their fancy clothing and did not wear extremely comfortable shoes, due to the company visits. The show, it must be said, was wonderful and many people were whistling/ humming/singing parts of it for the rest of the journey.

On Thursday, we undertook the last company visits of the trip, which were all bio-based. First, a visit to the Technology and Research Center in Tulln, where we visited the BioEnergy 2020+ group, who do a lot of research on converting biomass to energy. This was followed by a trip to a working installation they had on a farm which converted pig

excrements to heat and power for the surrounding villages. As we were all nicely dressed for a company visit this was another memorable experience.

The last company of the trip was the Agrana Stärke bio-ethanol plant.

Sadly we could only visit the plant for one hour due to scheduling conflicts.

It was however a very nice plant where both starch and ethanol are produced resulting in a great variety of different separation techniques, all of which were very modern.

"Standing for three hours with a short fifteen minute break to watch the opera was an experience which won’t be forgotten soon."

The last day of our trip was used for a visit to Schloss Schönbrunn, the summer palace of an AustrianHungarian emperor, made famous

by Sissi. After gazing at the enormous building and enjoying the tour, we had some time at the technology museum where we were allowed to touch many things. The rest of the afternoon we had time to ourselves, before it was time to travel back.

Exhausted but fulfilled, we arrived in Eindhoven at 00:30.

By: Gilles Timmermans Gilles greatly enjoyed the trip and was amazed by the differences between two capitals only seventy km apart.

T-Licht 20.3

31

Wist je dat?

Wist je dat...

Remco dekbed F. zijn over tr ek altijd o m z'n matra s heen doet?

ns

ra .F p M er n to eft th Es K. va n he ? tee erkt tot fgew a

Kevin vd B. h et hele weeke nd nie t naar de wc is En daa geweest? rna ee n uu op de wc zat r ?

Jeroen J. zich afvraagt hoeveel zijn poep waard is?

... je wist-je-datje s naar tlicht.st@tue.nl ka n sturen of in kan leveren op de Japiekamer ?

Remco F. zich afvraagt of zijn tepels genoeg waard zij n voor een fust?

Freek.

B. on is over zeker zijn walvis sen?

Lisa S. danst als een paard?

. n D zijn e o p r Je me o eeft h a rin ette n u S agu tte b zi

el mi a C en ns e lge eder een isjo v .i t ie S ap tistfe sief J j bi esau Inclu j is? elt lf? reg uker mze e e h n

Fran handsc s K. hoenen een m en uts aa tijdens nheeft kaasfo het nduen ?

volgen s J., Kla Jeroen as K. g een vriend in hee f t, omda verkee t hij de rde vr ouwen nat m aakt?

Colophon Volume 20, edition 3 April 2015 Circulation: 550 Editor in chief: Alex van de Greef Editorial board: Eline Hermans, Floris Hieselaar, Arthur Oldeman, Gilles Timmermans, Jarla Thiesbrummel, Lisa Struik, Sander Peters, Stefan Pouw en Marc Willemsen.

Printer: Gildeprint Drukkerijen info@gildeprint.nl The T-Licht is the association magazine of T.S.V. 'Jan Pieter Minckelers', study association of the department of Chemical Engineering and Chemistry of the Eindhoven University of Technology.

Contact T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ Attn. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5612 AP Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl The editorial board always reserves the right to edit or decline the provided copy.

Index of advertisements Dow Advertorial: Shell Pernis Teijin AkzoNobel

Inside cover front Page 14 Inside cover back Outside cover back

Let’s share a passion Bij Teijin Aramid hebben we een passie: aramide Dit unieke materiaal is sterker dan staal, bestand tegen hitte, is slijtagebestendig en kent al meer toepassingen dan op deze pagina passen. De mogelijkheden van aramide zijn eindeloos en dat maakt het zo bijzonder. Er is nog een wereld te ontdekken. En dat doen wij samen met onze klanten, want wij geloven dat de beste oplossingen co-creaties zijn. Dat doen we ook met studenten. Om de groei van ons bedrijf voort te kunnen zetten, zijn wij regelmatig op zoek naar stagiaires en nieuwe medewerkers op het gebied van chemie, chemische technologie, werktuigbouwkunde en technische natuurkunde.

Kijk op www.werkenbijteijinaramid.nl voor meer informatie over stageplaatsen en ons bedrijf.

Of stuur je CV per mail naar: sollicitatie.arnhem@teijinaramid.com

Masterclass 2016 Business course

‘It’s a high level and very rewarding experience’ Meet Josephine and Jan Josephine works for AkzoNobel as a Junior Product Manager, while Jan is an International Business Analyst.

They both joined AkzoNobel after their impressive performances at recent editions of the Masterclass, after which they applied for starting positions following graduation and were welcomed as new colleagues.

The Masterclass business course introduced them to our company's ambitions, culture and a wide variety of people, products and processes. It also enabled them to learn about the way in which our Human Cities initiative contributes to improving the quality of urban life for millions of people worldwide.

AkzoNobel's annual Masterclass is your chance to discover a company that likes to give you real responsibility. It takes place over two intensive and exciting days of introductions and interdisciplinary teamwork. You'll see our organization from different angles and have plenty of opportunities to meet senior management and young employees.

When: May 9 & 10, 2016 For: Masters students approaching graduation Deadline for registration: Sunday, April 10 2016 Where your ideas go far

Follow us on:

AN_202099_071215

Please visit www.akzonobel.nl/masterclass for more information and to apply online. You will also find out more about the roles that Josephine and Jan play within AkzoNobel.