T-Licht editie 20.1

Association magazine of T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

T-Licht lustrum!

20 years of history

Het overleven van de intro en de uiteindelijke nasleep

Waarom staan die gedichten eigenlijk in dat trappenhuis?

Volume 20 edition 1

T-Licht

A new year, a new introweek

6

Nederlands 6 Introweek 2015 11 De geschiedenis

van de Helix 16 Het Y van de Huismeester 18 Interview met...

21 Uyt den ouden doosch 22 Anti-katertips 26 Japiehuizen 30 Bier van het kwartaal 32 Wist je dat?

This T-Licht is also very special in another way, since I officially joined the editorial board as of this edition!

Since you might not all know me, I shall introduce myself to you.

Entropie, escalatie, historie, en plezier in huize Hornystreet

26

English 2 By the Chairman 4 Education 5 Masters of Science 8 Internship report 10 'Even schoppen' 12 Japie on tour: ExxonMobil 14 TU/e student teams 17 History of chemistry 20 Puzzle 25 History of T-Licht 28 Science news

The history of the T-Licht, form stone to digital tablet

Dear reader, You are now reading the first T-Licht of this academic year; a special one.

As you might have seen on the cover, this is the 20th volume of the T-Licht.

Cause for celebration! In this and the following editions, a few articles will be published related to this fourth lustrum. In this edition, an overview of the origins and beginnings of the T-Licht is provided in ‘History of T-Licht’. Associated with a dive in the archives to show what kept the previous editorial members busy in ‘Uyt den ouden doosch’.

25

My name is Arthur Oldeman, I’m twenty years old and just started the masters track Chemical Process Technology. I originate from the most boring town in the Netherlands, called Twello, between the less boring cities Apeldoorn and Deventer. Those who say Eindhoven could be more fun, I dare you to spend a night in Twello.

Hobbies of mine include listening to and making music. I mostly play the guitar. Recently I joined the student jazz association Studentproof, wherein I’d like to take up a more active role, possibly even as a board member. I do not really consider myself as a very active member of Japie, but most Thursdays you can find me in the F.O.R.T. and as of now I am also a committee member, so you could say I am active. I joined the T-Licht because I like writing, which I did a lot when I was younger, and I wanted to pick up the hobby again.

Also, as a corrector and editor, I hope I can contribute to the editorial board.

I hope you enjoy the articles in this lustrum edition of the T-Licht!

By: Arthur Oldeman Arthur took a break from relaxing in his chair and eating spareribs to take up his old hobby of writing.

By the Chairman

What am I doing here?!

The story from baby-Japie to Chairman of Japie.

I believe it started really early, before I was even able to walk. When my sister was born, my brother wanted her name to be Pinocchio, thanks to the high amount of Disney movies that we watched together. But, Pinocchio definitely needs a conscience, that’s why my brother started calling me “Japie Krekel”, the cricket in the movie.

And now, about twenty years later, I am proud to be called Japie, especially now that I am the chairman of the 58th board of Japie!

Internship in Belgium I grew up in a very small village in Limburg, called Roosteren, with about 1500 inhabitants. After having skipped one year of preschool, my social life started with arguing over who could play with the most desired toys. After finishing kindergarten, my life predominantly consisted of drawing and playing on the streets.

At the start of my 6th year in primary school, I decided to leave the country.

It sounds like a very big adventure, but it was only a two kilometer drive to a primary school in Belgium. This is one of the many advantages of living in Limburg, because Roosteren is located five minutes away from Belgium and less than fifteen minutes from Germany. If you thought that going to school in Belgium wouldn’t be that different, because they really just speak a strange kind of Dutch dialect, you’d be wrong. In fact, Belgians are a completely different type of people. First of all, they address you with the polite “u” instead of “jij”, even when you’re an eleven year old kid. They are more reserved, a little hestitant to speak their mind.

The educational system in Belgium strikes me as more old-fashioned. So what kind of problems can a Dutch student face in Belgium? Everyone, especially the teachers, will think you are very bold, but that’s just because of the assertive Dutch nature. And the ‘problem’ with the more strict

education does mean that you will be educated very well. Looking back, it occurs to me that my best friends were mostly students of Dutch origin (although some had lived in Belgium for most of their lives). Additionally, my Belgian friends picked up many Dutch character traits.

"I guess everybody prefers sitting in a lecture room, instead of sleeping two hours and walking a full marathon..."

From puzzling Latin, to cycle mender, to Fermat’s Last Theorem In high school, I started my first year with the subject of Latin, which I didn’t like very much. Every test was a matter of making funny and plausible sentences with the words I recognized. The second year, I chose industrial sciences which was a small step towards mechanical engineering, which I liked. But, I quickly realized I preferred to use my head instead of my hands. In my last four years of high school, I completed the mathematics and science track, with special additional topics in my mathematics course. In contrast to the educational system in the Netherlands, where it’s possible

2 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

to drop some courses, I had to do a large variety of courses every year, like history, geography and aesthetics, in addition to a decent foundation of languages and science.

The overall result is a very broad general knowledge and good skills in French, since you start learning French as early as the 6th year of primary school.

Despite my monotonously speaking, gruffy chemistry teacher, I liked chemistry and joined an orientation day at the TU/e, where I followed Roeland Kooiman for one whole day. Fun fact, I now live with him and other students from our faculty in the Hornystreet student house (read more on page 26-27). But on that day, the courses in thermodynamics and imaginary mathematics were nothing new to me, due to the excellent education in Belgium. I thus decided to study Chemical Engineering at the TU/e, exactly the same study my father did about thirty years earlier.

Two hours of sleep? Walk a marathon!

When my study began, I quickly decided that this was indeed going to be the place where I’d be spending my next few years. I’ve had a great upbringing by my introduction week parents, who were both former Japie board members. After the first tests, my results were fine. I was presented

By the Chairman

an opportunity to join the first year’s committee, and I seized it! I really enjoyed organizing and cooperating with others.

"Japie and the TU/e are excellent launch platforms to start your studies, to set up your career, to go abroad and learn whatever you want to learn."

When I finished my first year, without a resit for any course, I was lucky to become member of the ONCS committee 2015. I was going to be responsible for the catering, party and the logistics that come with a national student sport event, for about six hundred chemistry students. About two years of preparation, one for the creative part, the other year for the executive part of just a three day event. When I look back, these three days were the most exhausting days

of my life. I guess everybody prefers sitting in a lecture room, instead of sleeping two hours and walking a full marathon almost twice. It would be impossible in any situation, unless you work, filled with passion, with a great team besides you. I wish the committee in Amsterdam all the best for their edition in May 2016. Japie is looking forward to retain its first place, “Japie één!”

That’s why I’m here!

Since I’ve become very efficient at combining my studies with all the F.O.R.T. drinks, Japie activities and parties, the ultimate dream was to become a member of the Japie board! One fulltime year of self-development, broadening my network all over the Netherlands and organizing various activities.

Achieving the master degree forms the basis for your future. But, you are not the only one who will carry that degree in a black suitcase to his application interview. That’s why you should question yourself what you are really doing here. Drinking lots of beers? Living with your parents and only doing your homework? Or getting out of your comfort zone,

experiencing new things? Getting to know who you really are and what you really would like to do in the future? In which company? At which university? In which country? Many difficult and as of yet unanswered questions!

“Omnes viae Romam ducunt” Japie and the TU/e are excellent launch platforms to start your studies, to set up your career, to go abroad and learn whatever you want to learn. That’s why you should reflect on your progress and make solid plans for the coming years! To conclude, I am very proud that I am writing this article for you all, as the chairman of the 58th board. I really look forward to everything I will learn and experience this year, together with my four best friends! I hope to keep you all up to date with my thoughts via this column.

By: Camiel Steffanie As the fresh chairman of the 58th board of Japie, Camiel introduces himself and wants everybody to question their road to succes.

T-Licht 20.1

3

Education

Nice to meet(ing) you After a smashing introduction week filled with relaxation and fun, the time has come for our new students to learn that besides partying, education is also a big part of our study.

Not only do we say hello to all our new students, but to a new board, the 58th board of T.S.V. ’Jan Pieter Minckelers’, as well. In this five man all-male board, I, Troy Oude Bekke, shall fill the position of coordinator education.

T

he introduction week wasn’t only tough for all the new students and their "daddies and mommies", but for us as candidates as well. Now that we’ve had some time to rest, it’s time for us to deal with the real work. My job doesn’t only consist of handling the educational part of our study, but it also involves organizing some activities, like the famous "Eerstejaarsweekend". Many of you readers have participated in this event in the past, so I don’t have to tell you how awesome this weekend can be!

"I’m not only here for all the bachelor students, but also for all the master students, foreign and domestic."

Now that the bachelor program has made its first full three year cycle, the first Bachelor College students are ready for their new master. This new Graduate School master has already been operational for a year, so the former bachelor students don’t have to be a test subject for a second time.

The fact that the bachelor program has made its first cycle doesn’t mean it’s perfect yet. It needs constant feedback to maintain the desired level of education this university aims for. In order to accomplish that goal, I have multiple tools at my disposal to help the university. For example, I make use of the ‘jaaroverleggen’, where I can get feedback about the courses the students are following.

This feedback will be passed on to

the professor responsible for that course. In addition to that, I can bring the opinions of the students to the attention of the OC-ST, the educational committee of our department, and even on a campus wide scale in the SAO or ACB… But I won’t go into too much detail on this.

I’m not only here for all the bachelor students, but also for all the master students, foreign and domestic . The first year of the Graduate School has passed, and in this year all the changes have been under constant surveillance. During the second year, this needs to continue to try and improve our two master tracks.

The two masters, the molecular track, MSMC and the process track, CPT, both have a meeting once per quartile, where students can give feedback to me. There are also multiple cluster meetings per annum where the tracks as a whole are discussed with the whole department.

As you can see, there are a lot of meetings I have to attend. These aren’t even all the meetings I have in my schedule, and because of limited time on my side, I can’t attend them all. Usually the board has a sixth member who can fill in for the coordinator education when needed.

Unfortunately, our board only has five members. Luckily, I do have a few enthusiastic students from the FR-OC who can cover for me with pleasure.

I think I’ve bothered you enough with my tales of education. The fact that I’m very much interested in all this, doesn’t necessarily mean you are. I wish you all a happy study year and hope to see you all at the ‘jaaroverleggen’, ‘clusteroverleggen’

4 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

and all other education related meetings!

By: Troy Oude Bekke Troy is the new coordinator of education, and shares his vision on the plans of the board for the coming year.

Masters of Science

Graduates Past quartile many reached an important milestone in their studies. On Wednesday the 9th of September the masterdiplomas were handed out. The editorial board wishes these masters of science the best of luck in their further careers.

Marianne Beckers, Tom van Daal, Rob van Geffen, Jordi FerrĂŠ GĂźell, Bjorn Joos, Ralph Kempen, Panagiotis Kouris, Barry Mikes, Yong Niu, Sisi Tang, He Wu

Sughosh Butala, Anton van den Berg Geert Eikelboom, Chethana Gadiyar, Derek Harrison, Rashad Rafeh, Xinru Su, Patricia Tijssen

T-Licht 20.1

5

Introweek 2015

Scheikundige Technologie 2015 I

+N

+T

+R

O

Co-efficiënt Op maandag 17 augustus liep de Helix weer vol met bestickerde eerstejaars voor de jaarlijkse introductieweek. Vol verwachting zaten ze in de Pantry te wachten tot ze naar de grote collegezaal mochten. Toen de collegezaal eenmaal gevuld was met 123 (!) nieuwe studenten, werden ze wakker gezongen met het Japielied. Hierna kon dan eindelijk het feest beginnen. Dit was een week vol plezier die ze niet snel zullen vergeten!

M

aandagochtend ging de introweek van start. De Pantry zat al snel vol en er klonk flink wat geklets van groepjes kiddo’s die kennis maakten met hun nieuwe medestudenten.

Hier was echter maar even de tijd voor. Rond 10.00 uur verzamelde iedereen zich namelijk in de grote collegezaal waar Peter Janssens iedereen welkom heette. Nadat het kandi-bestuur zich had voorgesteld en het Japielied ten gehore was gebracht, werd de groepsindeling bekend gemaakt. Iedereen kreeg een mooi geel introshirt en volgde braaf zijn ouders om hun broertjes en zusjes te leren kennen. Nadat ze helemaal geïntegreerd waren in hun nieuwe familie mochten ze naar een interessante case van ExxonMobil.

Hier werden de hersens gekraakt over de toekomst van energie.

hoogstandjes voorgeschoteld kregen. Toen hun buikjes vol waren was het tijd om naar de officiële opening te gaan waar ze als toetje een wetenschapsquiz voorgeschoteld kregen.

Na afloop van de case gingen de nieuwe kiddo’s lekker bij papa en mama eten, waar ze culinaire

Het Groene Loper Festival was de plek om kennis te maken met de vele verenigingen van Eindhoven, cultuur, sport, kunst, gezelligheid en nog veel meer. Ook Japie had hier een stand, waar een aantal commissies uitdagende opdrachten hadden uitgezet. De EJC had een bitterbalsjoeltafel opgezet, de studiereiscommissie legde vast hoe ver verspreid over de wereld de nieuwe Japies waren geweest en Hèt Tappersgilde had een parcours

"...de T-Lichtredactie had voor de echte pannenkoekenliefhebbers een lekkere verrassing."

De tweede dag van de intro waren er wat opstartproblemen bij het ontbijt. Toen iedereen dan toch zijn boterhammetjes achter de kiezen had, kon er begonnen worden aan de faculteitstocht en het Groene Loper Festival.

6 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

uitgezet om de kersverse studenten alvast te laten wennen aan het lopen door een drukke kroeg. De ACTcIE liet de kiddo’s raden naar de andere helft van hun commissie en de T-Lichtredactie had voor de echte pannenkoekenliefhebbers een lekkere verrassing.

Rond de lunch gingen de groepjes die ’s ochtends over de Groene Loper hadden gestruind naar de faculteitstocht en andersom.

Tijdens de faculteitstocht werd er natuurlijk kennis gemaakt met de faculteit. De labjassen en -brillen werden aangemeten en de kiddo’s mochten bij het kandi-bestuur uitzoeken welke eigenschappen bij wie hoorden. Dit leverde grappige en vreemde resultaten op. Er werd kennis gemaakt met de F.O.R.T.-cie en de F.O.R.T.-kandi’s. Ook MyST en Prometheus stelden zich voor met leuke spelletjes. Tijdens de pantry post was het de taak om een originele foto te maken die hun

Introweek 2015 groepje representeerde. Hier kwam de creativiteit van de kiddo’s naar boven.

Na deze drukke dag kon iedereen lekker gaan zitten met een stukje vlees van de barbecue en een biertje.

De avond begon weer goed met het eerste T-Feest van het jaar. De vroege bezoekers kregen bij de deur een drankje om in de stemming te komen.

Het beloofde een legendarisch feestje te worden!

De woensdag was gereserveerd voor de verenigingen en de hoogtepunten van de stad. Alle groepjes waren over heel Eindhoven verspreid. In de Bunker was er een rondleiding bij Demos en SSRE. Hier waren ook een aantal cultuurverenigingen present en menig Japie had de voetjes van de vloer bij Footloose.

Bij het boothuis van Theta kon er een poging gewaagd worden om vooruit te komen in een roeiboot en in de stad kon iedereen naar binnen bij het ESC. Daarnaast was er een wandeling met de intro-app als gids die hen naar alle mooie plekjes van Eindhoven leidde. In de avond gaven de studentenverengingen een feest op het KOE-veld waar ze om de beurt muziek mochten maken.

Donderdag is de dag waarop alles mag. Van buikschuiven tot appelhappen en van een kledinglijn tot vla-gooien. Terwijl iedereen genoot van het heerlijke weer, wiebelden kiddo’s op een fust en gleden zij op hun buik over een zeil.

De kledinglijn was een goede manier om de kleren te laten drogen in de zon nadat ze vol zaten met vla. Na een verfrissend appeltje was het tijd om door te gaan naar de lunch.

Na bijgekomen te zijn tijdens een picknick in de zon, was het tijd voor de trainingen. De kiddo’s verspreidden zich weer over Eindhoven om lekker aan de slag te gaan. Zoals ieder jaar waren er weer sport-, cultuur- en recreatietrainingen. Ook Japie had dit jaar weer bezoekers die geïnteresseerd waren in de commissies. Tijdens deze training gingen ze kwartetten met de EJC, woordslangen maken met het T-Licht en de Studiereiscommissie kwam met een leerzame presentatie.

"Na een spannende touwtrekwedstrijd, werd het tijd om een mooie vlalijn te maken."

Tegen de avond kregen de introgroepjes heerlijke pizza’s die met smaak werden verorberd. Toen alle kiddo’s verzadigd waren, was het tijd om samen te komen op het KOE-veld voor het All TUe/gether festival. Hier werd gezorgd voor muziek waar flink op werd gedanst. Het einde van het festival betekende niet het einde van de avond. Het was tijd om door te gaan in de Bunker. Tot de vroege morgen heeft een grote groep Japies volgehouden en doorgezet. Zo ging

de donderdagnacht ongemerkt over in de vrijdagochtend. Toen iedereen eenmaal buiten was verzameld, was het tijd voor een mooi lied en foto.

Vrijdagochtend liep iedereen naar de Helix en plofte op de eerste de beste zitplaats neer. De bakplaat werd opgezet en iedereen kon genieten van een heerlijk broodje spek en ei. Na te hebben gegeten was er geen tijd voor rust. Iedereen werd gemotiveerd om mee te doen met de katerspellen. Na een spannende touwtrekwedstrijd, werd het tijd om een mooie vlalijn te maken. Na dit verkwikkende hapje vla, gingen de introfamilies gezellig samen trefballen. De echte fanatiekelingen kwamen hier naar boven en lieten hun skills zien. Deze skills waren ook hard nodig voor het eierrugby. Toen iedereen klaar was met de spellen kwamen de kiddo’s die wel wat nachtrust hadden gehad ook aan bij de Helix. Zij konden bijna niet geloven hoe moe hun broertjes en zusjes waren. Zij kregen natuurlijk ook nog een broodje en werden bijgepraat over de vorige avond. Tegen de lunch begonnen de groepjes zich klaar te maken voor Splash! Iedereen pakte kleding die nat mocht worden en maakte zijn waterballonnen klaar voor dit grote gevecht. Na afloop van dit waterspektakel was het dan toch tijd om op te drogen en hun spullen in te pakken, om vervolgens na een fijne en vermoeiende week weer naar huis te gaan om de oogjes even dicht te doen. Een goed begin van een paar mooie jaren!

Door: Bart van den Bersselaar, Vera Hendriks en Keegan Walker Speciaal voor alle arme zielen die niet bij de Introweek konden zijn heeft de IntroCie een korte samenvatting geschreven.

T-Licht 20.1

7

Internship report

Sun, sea and high level engineering In this article, I will tell you about my internship at Fluor in Aliso Viejo, California. I first heard about the Fluor International Internship through an advertorial in the Japieroom. Fluor offered a well-arranged internship to students in their master of Chemical Engineering. I immediately signed up and after multiple application rounds in the new Fluor office in Hoofddorp, I got the great news that I was selected for an internship at Fluor in California, starting in June. I packed my bags and together with a student from the University of Groningen, I left for my adventure in the United States.

I

chose to apply for my industrial internship at Fluor because I wanted to learn more about working in a design based engineering company.

For a process engineer such as myself, I think there are two main career possibilities, next to research. You can either choose to work in design with state of the art technology, or you can choose to work on-site, where your everyday job will be closer to the action. By going on many excursions with Japie and participating in the study tour in 2014, I got to visit many different production sites, which gave me more insight on site process engineering. I had much less knowledge about design based engineering, which lead me to the decision to apply for an industrial internship at Fluor.

" You can either choose to work in design with state of the art technology, or you can choose to work on-site, where your everyday job will be closer to the action."

Fluor is an Engineering, Procurement and Construction company (EPC), which means that they execute projects for clients in various business areas by designing what the client requests, procuring materials, and finally constructing projects. There are four main areas in which Fluor is active: energy & chemicals, industrial & infrastructure, government, and Fluor Global Services, which includes staffing and equipment rentals. I got assigned to the Gasification group in Aliso Viejo, which is a part of energy & chemicals. In this group, projects are executed with technologies such as Gas to Liquids (GTL), Coal to Liquid fuels (CTL) and biomass gasification. I got the chance to participate on multiple projects for various clients during my internship.

This allowed me to learn a lot about the specific deliverables per project,

8 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

the interaction with clients, and the planning and structure of projects.

There are mainly two types of projects Fluor is hired to execute.

One type of project is a revamp or extension project, where the project has to be built into an existing plant.

In these projects you need to work with existing infrastructure and utilities. The other type of project is a greenfield project, where a plant is built from scratch. For these projects there is no need to work within the constraints of existing buildings and utilities as you start on an empty field.

The amount of detail in engineering required for a project is determined by the phase of the project. An

Internship report people, the atmosphere is great and you get to do something for the people around you.

earlier phase will give rougher estimates with larger uncertainty. In my internship, I worked on projects in an early phase of development.

My work consisted mostly of doing calculations and simulations for heat and mass balances and utility balances. These can be simulated from scratch, for example in Aspen Plus, based on projects Fluor did in the past, or based on information about technology given out by licensors.

"The social activity can be anything from laser tag to a theatre visit."

During my internship, I got the opportunity to participate in process engineering courses that were given at the office in Aliso Viejo. Every week, experts on a subject were invited to share their knowledge. Besides that, I got to do a lot of online training to

learn the basics about the company, the way Fluor sets up contracts, and much more.

I met many people during my internship at Fluor and I made a lot of new friends. Especially Fluor’s GAP program (Graduates Advancing to Professionalism) was very helpful in meeting young people that recently started working at Fluor. GAP organizes two events every month, a lunch ‘n learn and a social activity.

As the name suggests, a lunch ‘n learn is a lunch activity in which an interactive presentation is given about a specific topic. The social activity can be anything from laser tag to a theatre visit . Besides GAP, there is also a Fluor Cares program, which organizes activities to benefit the community. I participated in a backpack filling and distributing event, where backpacks filled with school supplies are given to children of the surrounding communities. It’s a lot of fun to do these kind of events, as you get to meet more diverse

During the weekends there was no need to get bored. California offers many beautiful places to visit. Almost every weekend, my roommate and I headed out to explore. Aliso Viejo is in Orange County, which is about 100 km from both Los Angeles and San Diego. Aliso Viejo is about 10 kilometers from the beach and it is close to famous beach cities such as Newport Beach, which is featured in the teen drama series ‘the O.C.’, and Huntington beach where the annual surfing US Open is held. Because I worked with a schedule, where Friday was off every other week, I also had the opportunity to visit some places further away such as the Grand Canyon in Arizona, about 800 km from where I lived, and Las Vegas, in Nevada, about 450 km from where I lived. After my internship, I did a road trip of over 4000 kilometers across the western side of the United States. During this trip, I visited San Francisco, Yosemite National Park, Yellowstone National Park, Salt Lake City and many other beautiful places.

My internship in California was a great way of getting to know Fluor as a company and of gaining some experience in process modeling.

The coaches I had in Aliso Viejo were great and they allowed me to learn about many different components of project based work. Besides that, I got to spend a summer in the beautiful California and I had a great time. What process engineer wouldn’t want to combine sun, sea and high level engineering?

By: Marijne Timmers Marijne did her industrial internship at Fluor in the United States.

T-Licht 20.1

9

'Even schoppen'

Frustrations of retail workers Since we are students, we are in need of money almost all the time. In order to earn money, we have to work. In high school (or maybe even now) you may have had a job at a supermarket or a restaurant. During my recent work at a retail store, there were times I got frustrated by customers (or colleagues) and I would like to share my experiences. This article can also be seen as a lesson: how to be a great customer.

F

irst let me say that after this job, I hate people even more than I already did. They all make a mess, they’re bad for your mental health and they scream too much. I think I’ve heard all the stupid jokes in existence, and have suffered every insult someone can come up with.

To teach all of you how to behave correctly in a store (if you do not know already, that is) I have written this article as a quick course.

Being polite Retail workers are not slaves. They do have feelings and they want to be respected. They will feel that way when you’re capable of saying ‘hello’ and smiling to them as you approach them. When they have helped you, you say ‘thank you’, it’s a phenomenon called politeness. Also, when you leave the store and the employee says ‘have a nice day’, it’s polite to say ‘thank you, you too’ or something like that.

When you’re already standing at a cash desk, please cut short your conversation on the phone or with your co-shopper, because it’s very irritating if you are not interested in all the nice things the cashier wants to tell you. And for the couples: don’t

lick each other’s face. It’s not a nice sight.

Pro-tip: Don’t whistle or snap your fingers if you’re looking for an employee, they are not dogs and they will not come to you.

Jokes In very rare situations, a customer makes a joke that’s funny. This is, however, a very rare situation; so if you’re not sure about the success rate of your joke, just keep it to yourself. The cashier probably has heard it before and thought it was stupid. The most popular jokes are about paying by card. When the pin pad says ‘geslaagd’ (literally translated: graduated), don’t joke about being graduated or where the diploma is. The receipt isn’t a diploma and it’s not funny to call it that. When the cashier asks if you want the receipt, just say ‘yes’ or ‘no’.

It’s not necessary to say something about getting money back from the tax authorities, that’s also seen as a stupid joke.

Insults Jokes are not accepted, but insults are even less accepted. So when

an employee is coming your way to help you, don’t scream: ‘Could you walk faster?’ The employee will move faster, but in reverse direction.

Using curse words or screaming diseases doesn’t work either (read the paragraph about being polite again if you cannot understand this).

Something else that doesn’t work on most cashiers is flirting, especially when saying stupid pick-up lines or asking directly for his or her full name and phone number. To wish the cashier a ‘naughty weekend’ or calling her ‘damsel’ every time you see her doesn’t work either, it will just give her the creeps and make her flee when she sees you coming into the store.

"In order to earn money, we have to work."

Last but not least: don’t take your dog with you and let it poop in the store.

Retail workers might not like your dog, and neither will they like you.

By: Lisa Struik Lisa would like to join the editorial board of T-licht and thought the best way to introduce herself was by complaining about customers that annoy her.

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

De geschiedenis van de Helix

“Pedofilie of een kleine god?”

"Cursor 25-09-1997" Sinds ik ben begonnen met studeren moet ik wel duizenden keren de centrale trappen van de Helix op en af gelopen zijn. De gedichten die daar tussen de verdiepingen staan heb ik vaak gezien, maar nooit echt gelezen. Ik ken slechts delen, zoals “een jongetje speelt met een geraamte” en “één op de zes Duitsers denkt dat de zon om de aarde draait”. Het gedicht in de pantry en bij de derde en vierde etage zijn mij echter volledig onbekend.

Omdat deze gedichten me toch nieuwsgierig maakten, besloot ik op onderzoek uit te gaan om de herkomst van deze gedichten te achterhalen.

D

e meeste informatie hierover vond ik in oude Cursors en ik zal hier proberen een beeld te schetsen van de geschiedenis van de gedichten. Waarom juist deze gedichten tussen de verdiepingen in de Helix weergegeven zijn blijkt echter een heel verhaal op zich. Belangrijk bij dit laatste was vooral dat de Helix een vrij grijs en kaal gebouw was.

Enkele jaren na oplevering was men de kale grijze muren zat en gingen er stemmen op om meer kleur en kunst in het gebouw weer te geven.

De kunstenaar Narcisse Tordoir was ingehuurd om het trappenhuis te verrijken met een kunstwerk tussen elke verdieping. Er werd besloten dat dit een zeefdruk zouden worden van een door hem gemaakte foto met een begeleidend gedicht.

Toen de eerste zeefdruk werd opgehangen ontstond er echter een hoop commotie. De afbeelding toonde namelijk een naakt jongetje dat aan het dansen was met een skelet. Het begeleidende gedicht zou er later bij geplaatst worden, maar voordat dit gebeurde had de ophef al zijn hoogtepunt bereikt. Dit vond plaats in september 1997, ongeveer een jaar nadat beruchte pedofiel Marc Dutroux gearresteerd was, waardoor deze zaak nog erg actueel was. Velen vonden dit kunstwerk al snel te controversieel en er werd zelfs geroepen dat de enige die dit kunstwerk zou kunnen waarderen in een Belgische gevangenis zat. Al snel liepen de gemoederen op en Richard Bruls, een aio van onze faculteit, startte een handtekeningenactie om het kunstwerk te laten verwijderen.

Later zocht hij manieren om het kunstwerk via juridische wegen te

verwijderen en dacht deze te vinden in artikel 2.39 van het Wetboek van Strafrecht, dat over schennis der eerbaarheid gaat, en deed hiervan aangifte. In de tussentijd werd het kunstwerk bekrast en beschadigd en werd besloten hiervan ook aangifte te doen.

"...de enige die dit kunstwerk zou kunnen waarderen zat in een Belgische gevangenis."

Er werd een discussie georganiseerd in de Blauwe Zaal van het Auditorium.

De hoop was dat hier de betrokkenen hun mening duidelijk konden maken met als doel om de gemoederen te doen bedaren. De aanwezigen waren de kunstenaar Tordoir, Jan Thijs Boekholt (voorzitter van de kunstcommissie), Richard Bruls (aio bij ST) en Paul Groot (kunstcriticus).

De discussie werd door grote aantallen scheikundestudenten bijgewoond die zich ook zeker niet stil hielden. De meeste lof was voor de kunstenaar Tordoir die er voor

het eerst het begeleidende gedicht voordroeg.

De zaak lijkt verder met een sisser te zijn afgelopen: nadat justitie de zaak had onderzocht werd besloten om niet tot vervolging over te gaan en werd de zeefdruk werd gerepareerd en teruggehangen samen met de andere zeefdrukken. Ditmaal werden ook de gedichten in het Engels en het Nederlands bij de zeefdrukken gehangen.

Echter, als men nu de trap op- of afloopt is van de zeefdrukken geen spoor meer te bekennen. Ze schijnen drie jaar later alsnog verwijderd te zijn, omdat men het controversiële kunstwerk niet gepast vond voor een onderwijsinstelling. Helaas is het digitale archief van de Cursor niet meer online beschikbaar en vergt meer achtergrondinformatie ook meer onderzoek. Mogelijk volgende editie dus meer hierover.

Door: Gilles Timmermans Gilles verwachtte een saai kunstzinnig verhaal te gaan schrijven, maar ontdekte in plaats daarvan een bijna vergeten schandaaltje.

T-Licht 20.1

11

Japie on tour

A visit to ExxonMobil On Wednesday the 30th of September a group of 27 Japies gathered for a visit to the ExxonMobil refinery and aromatics plant in Rotterdam Botlek. ExxonMobil is an oil and gas company with well-known brands like Esso and Mobil 1. The Rotterdam Botlek site is a major player in this industry with about 700 on-site employees and a throughput of 190.000 barrels of crude oil per day. Joined by ten students of E.S.R. Thêta, we departed towards Rotterdam Botlek.

We arrived somewhat early on site, since there were no traffic jams around Rotterdam this day. We received a warm welcome from Mirjam Dias. Mirjam is still known by some of the students, as she only graduated two years ago from the TU/e. Mirjam started with announcing some safety rules, since safety is of major importance for a petrochemical complex. She then invited technical manager Chris Braggs to give a presentation.

Chris started working for ExxonMobil in 2000 at the Southampton refinery in the UK. He stayed there for a few years. He then worked in a few locations in the US and started working at the Rotterdam Botlek site in June 2015 as technical manager.

During his presentation, he gave us a feel for the ExxonMobil company.

He told us that ExxonMobil is an international company that is active in the upstream, downstream and (petro)chemical industries. This means that ExxonMobil is not only refining crude oil and producing petrochemical feedstock, but that it is also exploring various places around the world to find crude oil and gas.

Next was a presentation from Sylvie van Loon. She started as a process engineer, but is now working in the HR department. Since the company works with a job rotation system, this is not an uncommon move. Job rotation means that you may do a job for one to two years and then you move to another job within the company. Engineers may grow to management functions or become technical experts, but it is also

possible to get less “technical” jobs like one in the HR department. Within this system it is possible to develop quickly and broadly and to get to know your own personal interests.

Leander van Acker, who is currently working within the unit equipment design, then shared his story of one of the highlights of his work at ExxonMobil: a turnaround. During this period of planned maintenance, part of the plant is shut down and every unit involved is inspected for maintenance work. It was very interesting to see pictures of employees crawling in empty reactors and furnaces.

"...pictures of employees crawling in empty reactors and furnaces."

Before we had a tour of the site by bus, Mirjam and Leander gave a brief explanation of the layout of the Rotterdam Botlek site. There was plenty of time for questions here, as it would be harder to ask them in the bus. The site tour started by visiting the aromatics plant. The plant uses the naphtha from the refinery to produce different aromatics like ortho- and paraxylene. It was then time to visit the refinery with the famous Flexicoker.

Flexicoking® is a specially designed process to convert heavy oil fractions into lighter fractions. The Flexicoker is fed with the residue from the so-called

12 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

vacuum distillation, the heaviest oil fraction in the refinery. These are converted at high temperatures in the Flexicoker installations into 70% light oil products and cokes. These cokes are then converted into a low calorific gas to heat the different production processes in the company. The very small amounts of cokes that remain are used in the cement industry.

After the tour, the bus went straight to the center of Rotterdam. On the other side of the famous Erasmusbrug was the Bazar, where we stayed for dinner with employees of ExxonMobil.

The dinner gave time to exchange stories and ask questions, perhaps even personal ones. After the dinner, the students got back by metro and train. We arrived somewhat later than planned in Eindhoven, where everything seemed surprisingly small.

By: Mark van Dijk As coordinator external affairs Mark wanted to tell the readers about the excursion to ExxonMobil.

more people on the planet.

global economy.

energy efficiency.

Energy. We almost never see it, but it’s essential to human progress. As the world’s population grows and prosperity increases, energy needs are rising.

The good news is we’re using energy more efficiently every day, so much so that by 2040, even though the global economy will be about 140% larger than in 2010, energy demand will rise at a much lower rate. The real challenge is supplying the energy needed for progress while reducing greenhouse gas emissions. It’s what 75,000 ExxonMobil employees work to achieve each day.

TU/e student teams

Going FAST with formic acid What started off as just an Honors project has since managed to become an innovation that caught the attention of students and professionals alike and secured the DLL Duurzaamheidsprijs at the 2015 BrainsAward competition. I am talking, of course, about the Formauto of the recently formed Team FAST (Formic Acid Sustainable Transport). While ‘fast’ is not exactly a description that fits the prototype, it is certainly able to move using only formic acid for fuel. Want to know how? Just keep on reading!

T

he concept of the Formauto was born when our group of students, who were participating in the Honors energy transition track, contacted our very own dr. Evgeny Pidko in search for an interesting project. He then advised us to contact Georgy Filolenko (who has recently obtained his doctorate) to talk about his newly found catalyst.

This catalyst was able to convert carbon dioxide and hydrogen to formic acid and vice-versa, with the downside that the catalyst becomes inactive when exposed to oxygen.

Maybe we could think of some application for it?

"...and even then some people feel like they are driving a bomb."

Looking at the reactants, it quickly became obvious that there would be potential to ‘store’ hydrogen in liquid form by converting it to formic acid, essentially using formic acid as a hydrogen carrier (i.e. a compound from which hydrogen can be obtained). This was very interesting, as one of the downsides of hydrogen as an energy source is

its low energy density, volume-wise.

This is usually solved by compressing hydrogen; for example, a Toyota Mirai stores hydrogen under a pressure of approximately 700 bar to increase its volumetric energy density. However, compressing hydrogen like this results in a need for elaborate safety measures, and even then some people feel like they are driving a bomb. By converting the hydrogen to formic acid first, it becomes possible to store the hydrogen in liquid form without using increased pressure.

This sounds nice in theory, but that does not necessarily mean it also works. To test our concept, we started doing experiments in a small reactor to measure the behavior of the catalyst at various temperatures and concentrations. Results were promising, so we tried to connect the reactor outlet to a model hydrogen car. After increasing the amount of catalyst a bit, we were delighted to see that the wheels of the model car started turning.

For our proof of concept, all that remained was to show we could implement the reactor on the car in such a way that it was able to move. It was at this point that we decided to order parts to build

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

our custom reactor, rather than to continue working with the makeshift experimental reactor. It was important that this new reactor would be airtight, as we could not flush it with argon as we did with the experimental setup. In the end, we were able to keep the prototype simple, using a glass jar and an airtight cap to seal it, with four ports that could be used to inject or remove chemicals from the jar.

"This sounds nice in theory, but that does not necessarily mean it also works."

Again, tests proved successful when our model car was racing alongside a desk in the lab with the breakneck speed of about 1 km/h. Now that we had our proof of concept, dreams began to take shape of building an actual car that drives on formic acid.

To accomplish this, a lot of work would need to be done, more than the ten of us could do in such a short period of time.

The decision was made to become a student team at the university’s strategic area Energy, posing

TU/e student teams

knew it we were off to the finals. Our pitch combined with our concept for a new sustainable fuel managed to earn us the aforementioned DLL Duurzaamheidsprijs, and with it five thousand euros. With this money, we could build a better model car and make preparations to launch the team in September.

"Let's be honest: the prototype doesn't look impressive." ourselves the challenge of building a formic acid car that we would then be able to drive across Europe, visiting universities in multiple countries. This would hopefully provide us with the manpower and time required to bring about the world’s first formic acid car. The time that remained before team FAST activities would start in September could then be spent writing a feasibility study, arranging our subscription as a student team, optimizing our computer model of the car and the reactor and, last but not least, to try and get someone to sponsor us a hydrogen car.

Because our innovation is actually an adaptation to an ordinary hydrogen car, we thought it would save us a lot of time if we didn’t need to build the entire car ourselves.

we are working on at the moment.

The second version of the Formauto will be bigger than the first one; we are going for a model car with a length of about one meter. It will also be able to be remote controlled and it will look more streamlined than the prototype. By showcasing this new, more elaborate model car we hope that we can find a sponsor willing to provide us with a car we can then modify.

It was at this time that we participated in the Eindhoven BrainsAward contest. When we heard about the contest, we were not sure if our Formauto idea was good enough.

Then again, we might as well try, and so we did. Our submission managed to reach the top 20, and before we

If you would like to help us build the world’s first formic acid car, give us a shout! We could still use some additional members on our team.

What I personally like about working with team FAST is its multidisciplinary environment; members are spread among almost all different faculties of the TU/e. When everyone makes his/her own unique contribution to the process, one really learns to appreciate what others have to offer.

For more information as well as our application form, you can pay a visit to our website: www.formauto.nl.

By: Mitch Winkens Mitch is an excited member of team FAST, and and he’d like to tell you something about the work they have been doing.

"...was racing alongside a desk in the lab with the breakneck speed of about 1 km/h."

Let’s be honest: the prototype doesn’t look impressive. We figured we would need to show something better before we could convince someone to sponsor us something as big as a hydrogen car, so that’s what

T-Licht 20.1

15

Het Y van de Huismeester

Fietstochtfraude Met wielrenners is het eigenlijk net als met het bestuur van de FIFA. Je voelt op je klompen aan dat een deel ervan de kluit belazert, maar het is lastig om dat te bewijzen.

Dat deelnemers aan afgelopen Japie-fietstocht het niet zo nauw namen met het gebruik van verdovende middelen, was veel eenvoudiger vast te stellen. Ik heb het namelijk zelf gezien.

E

en profrenner kan maar beter niet te hard fietsen. Als Tom Dumoulin de Vuelta had gewonnen, was hij een dag later al veroordeeld tot dopingzondaar. De winnaar van een grote ronde wordt traditioneel beschuldigd door de pers, dat is nu eenmaal zo. Vaak ook terecht trouwens, zo heeft het verleden uitgewezen. Volgens mij had Dumoulin Aru gemakkelijk kunnen bijhouden, maar had hij gewoon geen zin in verdachtmakingen die kleven aan de winnaarstrui.

Verdovende middelen en ongemotoriseerde snelheidssporten gaan al decennia lang hand in hand.

De belangen zijn groot, de verschillen klein. Wil je kunnen aanhaken bij de top, dan heb je maar te zorgen dat je een topprestatie kunt leveren. Alleen hard trainen is blijkbaar niet meer genoeg.

Ook de jaarlijkse Japie-fietstocht heeft een lange geschiedenis.

De wegwedstrijd van Maastricht naar Eindhoven werd dit jaar voor de dertiende keer verreden en heeft een ongeschonden blazoen.

Nog nooit zijn er deelnemers van de weg gereden door dronken motards of werden ze gehinderd door opdringerige meerenners.

Vermoedelijk komt dat door een gebrek aan motorrijders en publiek op en naast het parcours.

"Vermoedelijk komt dat door een gebrek aan motorrijders en publiek op en naast het parcours."

Onze fietstocht lijkt totaal niet op een ronde voor eliterenners. Studenten rijden vaak op de meest versleten barrels rond. De banden worden zelden op spanning gebracht en zijn vaak nog ouder dan de coureur zelf.

Bij deze oude barrels hoort dan ook een geleend vaal wielerbroekje en een al even oud shirtje, waarschijnlijk gekocht in de opruiming bij de Zeeman. In de meeste gevallen gaat het toch elk jaar weer goed, omdat

we bijna ieder jaar goed weer hebben gehad.

Dit jaar was dat anders en kwam de regen met bakken uit de hemel. De laatste vijftig kilometer hebben we in de stromende regen moeten fietsen.

Vanaf dat moment regende het niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk lekke banden. Een aantal slecht geklede, onvoorbereide studenten begonnen te rillen van de kou en gezichten werden nog witter dan de trui voor de beste jongere in Le Tour.

De nieuwe voorzitter, die als taak had de rit zeker uit te rijden, bleek er na veertig kilometer kopwerk helemaal doorheen te zitten. Dit is natuurlijk een prachtig leermoment voor iemand die niet erg sportief is en absoluut niet weet wat hij op sportief gebied te bieden heeft.

Dan hebben we nog het verhaal van een drietal dat niet de beschreven route volgde maar zelfstandig een eigen route ging rijden. Natuurlijk was dit drietal niet bereikbaar voor wie dan ook en kwamen ze als eerste over de meet. Buitengewoon knap.

De meest verrassende constatering deed ik later op de middag. Waar verboden middelen altijd not done waren in de amateurwielerij, zag ik dat bijna alle deelnemers zich tegoed deden aan een verdovend goedje.

Maar voor deze keer wilde ik het door de vingers zien. Want na honderd kilometer afzien fietst een pilsje er best in.

Door: Michael Scheepers Na een barre tocht, waar hij ondanks zijn vele ervaring op de route een stukje verkeerd gefietst was, lustte ook Michael wel een lekker biertje.

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

History of chemistry

The present day of chemistry Vision, opportunity and reflection are keywords for predicting the next successful moves in the future of sciences. In the 20th century, futurists were asked to extrapolate the known technologies towards the achievements applied in daily live in the year 2000. Many sketches resemble activities of today, like the prediction of the mobile communications. Some of them are way off, for example: obtaining knowledge by grinding books into electronic signals. In honor of the T-licht 4th jubilee, a small review of visions 20 years ago in the field of chemistry is discussed. Furthermore the future opportunities on the problems of today will be discussed.

Vision of ‘95 As with all of the visions from every era, the problem statement is defined for a large scale problem revolving around a timespan required to solve a previous problem. Meaning that the next largest problem is the main topic when the previous largest one has met its solution. Information distribution back in ‘95 was mainly in the form of written articles or in worldwide communication between companies or scientists by conventions.

"Today, 97% of the information is exchanged and downloaded over the internet using different platforms."

To collaborate over large distance was time consuming and therefore only had limited effect. The upcoming solution was the internet, but it was still very expensive because of small network applications and expenses for data transfer. Another application of the increased compute power is complex modelling. Simple

models for physical and chemical properties were produced since the introduction in the 1980’s for fundamental understanding. In 1995, multicomponent systems were optimizable but cost a lot of computing time. They were usually used for limited parameter optimization. Another important field of chemistry is health regulation.

Large pandemic disasters in both underdeveloped and developed countries are of great concern, as seen with malaria and HIV. The solution is not mainly in the cure but in the distribution (malaria) or development of a long term active drug (HIV-blockers).

Present day reflection of vision In the year 2015 we are able to reflect on the development of the vision in 1995. Back in 1995, just 1% of the information was obtained using the Internet. Today, 97% of the information is exchanged and downloaded over the internet using different platforms. Even meetings are performed using camera and voice connection with the push of a few buttons. The computation power of laptops exceeds that of 1995 by factors of 102. Therefore, the models can be used for even more complex models for process and fundamental purposes like biochemical conversion or factory size vector analysis. In the field of health regulation a lot of progress is observed.

Malaria nets impregnated with deltamethrin and permethrin are available at low production costs which are mostly distributed in Africa and the Amazon. HIV blockers

have extended effective metabolite lifetime and more effect towards the virus.

Future outlook To seek future opportunities for development, we should look at which fundamental discoveries have been made in the last years towards big issues. The first challenge is the energy production and distribution from non-petrochemical products. Al lot of research is being done towards hydrogen fuel- and storage cells.

Nuclear (cold) fusion is a possible industrial technology that could become a player in energy concerns.

The second challenge is healthcare accessibility for a large community at economically feasible prices.

There are large groups of blockers for HIV and cancer but no permanent and relatively harmless solutions in terms of side effects or large impact on body functions. In the near future, one thing is for sure: only by reflecting on the problem strategies and solutions from today on can it be determined if we were correct or not.

By: Stefan Pouw Rather than looking at the history of chemistry, Stefan takes a look at the future of chemistry, as seen from the past.

T-Licht 20.1

17

Interview met...

Onze studentenfracties Namens Groep Één: Mark Fronen Leeftijd: 23 jaar Cohort: 2010 Studie: Scheikundige Technologie Tijd actief in politiek TU/e: bijna anderhalf jaar Namens de Eindhovense Studentenraad: Aijiththan Loganathan Leeftijd: 20 jaar Cohort: 2013 Studie: Technische Bedrijfskunde Tijd actief in politiek TU/e: zes maanden Hebben jullie al veel samengewerkt met de nieuwe rector?

Mark: Nee, nog niet zoveel, we hebben alleen binnen URvergaderingen contact gehad.

Tijdens deze vergaderingen is het nieuwe OER het belangrijkste wat met hem besproken wordt, welke al afgehandeld was voordat hij rector werd. Tot nu toe lijkt hij in ieder geval een sympathieke man. Hij heeft veel hart voor de universiteit, hij heeft hier immers ook gestudeerd en gepromoveerd.

Aijiththan: Bijzonder genoeg straalt hij geen nieuwheid uit, hij lijkt rond te lopen alsof hij er al jaren is.

Hebben jullie een opinie over het leenstelsel en welke effecten verwachten jullie te zien?

Aijiththan: Ik begrijp de redenering van de overheid: als er overal bezuinigd moet worden, dan is het logisch dat dit ook geldt voor studenten. Maar dit is gewoonweg verschrikkelijk.

Studiefinanciering was een stukje basis wat je kreeg en dat valt weg, waarmee de verplichting van een bijbaan of lening in werk gezet wordt. Men kan het dan wel hebben over een ‘studentenrente’, maar het blijft een schuld die je opbouwt en dat is erg jammer.

Mark: Een randvoorwaarde voor het stopzetten van studiefinanciering

vind ik dat het geïnvesteerd moet worden in het onderwijs. We leven immers in een kenniseconomie, kennis is voor Nederland van groot belang. Daarom hoop ik dat, hoewel de financiering wordt stopgezet, er wel geïnvesteerd blijft worden in het onderwijs. De effecten ervan moeten nog blijken.

Aijiththan: Leerlingen vinden het ook jammer dat ze zonder studiefinanciering aan een studie moeten beginnen, maar tot nu toe heb ik niet het idee dat het een afschrikwekkende werking heeft.

Wat is de meest studentikoze actie die jullie zelf hebben meegemaakt?

Mark: Voor mij was dat toch altijd wel die introcantus, die sfeer zorgt voor verbroedering op een ludieke wijze.

Een cantus hoort ook echt bij het studentenleven.

Aijiththan: Ik ben eigenlijk niet een hele actieve student, maar het grappigste vind ik de rivaliteit tussen studenten van verschillende faculteiten. Enerzijds heb je de harde bètafaculteiten, zoals Scheikundige Technologie, Wiskunde, en Technische Natuurkunde. Anderzijds heb je onder andere Technische Bedrijfskunde en Bouwkunde.

Een voorbeeld van deze rivaliteit vond plaats tijdens mijn intro toen Technische Bedrijfskunde op een gegeven moment een beetje

18 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

belachelijk werd gemaakt, waarop vele van onze intro-ouders ‘Wij worden jullie baas’ begonnen te roepen. Dat stuk rivaliteit vind ik wel vet.

"Een cantus hoort ook echt bij het studentenleven."

Welke faculteit is volgens jullie momenteel het meest politiek actief?

Aijiththan: Van nature lijken studenten van Technische Bedrijfskunde wat meer betrokken, maar verder vind ik het moeilijk te zeggen.

Mark: De statistieken van de vorige verkiezingen zijn opvraagbaar, volgens mij zijn de verschillen niet echt groot.

Hoe actief moet je bezig zijn met je fractie?

Mark: Binnen UR-commissies liggen verschillende zwaartepunten. Je kunt erop rekenen dat je er een dag tot anderhalve dag per week mee bezig bent, het is een part-time job.

Aijiththan: Voor ons geldt ongeveer hetzelfde. De voorbereidingen van de vergaderingen van de UR zijn wel wat drukker. Dit is trouwens ook al de derde keer vandaag dat Mark en ik elkaar tegenkomen. Verder ben je

Interview met... moeten een afspiegeling zijn van je achterban. In ons geval zijn dat besturen van studentenverenigingen.

Je probeert toch altijd vriendelijk te kijken op de foto. Veel mensen stemmen op intuïtie.

Wat hopen jullie nog te bereiken tijdens dit academisch jaar?

Mark: We stoppen eigenlijk allebei in december…

Oké, wat willen jullie je opvolgers meegeven?

Mark: Vanuit Groep Éen willen we ons vooral focussen op het profileringsfonds en de daarbijbehorende voortgangseis. in het weekend veel tijd kwijt met stukken doorlezen.

Mark: Het is wel erg leuk werk, zo leer je in korte tijd erg veel over de universiteit.

Lezen jullie alle stukken ook echt helemaal door?

Aijiththan: De focus ligt voor onze fracties natuurlijk op de stukken die studenten betreffen, we hoeven niet alles te kennen wat betreft personeelszaken. De personeelsfractie neemt dit deel ook meer op zich dan het studentendeel.

Verder verdeel je een beetje hoe je alles moet lezen. Uiteindelijk werken de fracties samen om iets te bereiken, we zijn er allebei voor de studenten.

Het feit dat het twee verschillende fracties zijn zorgt ervoor dat je scherp blijft.

Waarom is jullie fractie nou leuker/ beter dan de andere, waar liggen de verschillen?

Mark: Groep Één focust zich op de actieve student, de student die meer betrokken is bij de universiteit. Dit betreft bijvoorbeeld studenten die bestuur doen of actief zijn in een commissie.

Aijiththan: Wij zijn er meer voor de niet-actieve student. Deze benaderen wij tijdens bijvoorbeeld een koffierondje in het Metaforum.

Wat stemmen voor één van de twee fracties betreft, geldt voor ons beiden

dat we in eerste instantie moeten zorgen dat studenten überhaupt stemmen. Daarna komt pas het ‘stem op ons’ deel.

Op welke fractie stemden jullie als eerstejaarsstudent?

Mark: De ESR bestond toen nog niet, je had het PF en Groep Eén. Ik heb toen op mijn dispuutsgenootje van het PF gestemd (Rob Kleijnen).

Aijiththan: Ik stemde toen op iemand die iemand anders kende, die ik dan weer kende en deze zat bij Groep Eén.

Mark: Eerstejaarsstudenten zijn stiekem het hele eerste jaar bezig hun weg te vinden binnen de universiteit en hun studie en de verkiezingen zijn al in december. Ze stemmen dus meestal gewoon op iemand die ze kennen.

"Dat stuk rivaliteit vind ik wel vet."

Zetten jullie opzettelijk mooie vrouwen op de trekkingslijst?

Aijiththan: Je probeert altijd mensen op de lijst te krijgen die geworteld zijn, die veel mensen kennen. Een mooie kop werkt zeker mee. Wij als fractie hebben het wat moeilijker studenten op de lijst te krijgen dan Groep Eén, aangezien de actieve studenten makkelijker te vinden zijn.

Mark: De mensen op de posters

Aijiththan: Twee puntjes die ik zo kan noemen. Tijdens zo’n koffierondje was er eens een moment dat er werkelijk alleen maar buitenlandse studenten in het Auditorium zaten.

Die vonden dat de warme maaltijden op de TU erg slecht zijn. Een ander is dat eerstejaars best wel moeite hebben met het vastleggen van hun studiepakket voor de rest van hun studie. Een betere versie van de Plan-app zou hier mee kunnen helpen. Verder zou het wel beter zijn als er mensen wat langer in de fractie blijven zitten. Eerst ben je toch bezig met uitvinden hoe het werkt en kun je nog niet echt goede vragen stellen. Een jaar is eigenlijk te kort. Als iemand twee tot vier jaar in de fractie zou zitten, zouden we visionaire dingen kunnen bereiken, nu blijven we vastzitten op de actiepuntjes.

Blijven jullie überhaupt nog politiek actief na december?

Aijiththan: Ja ik ben raadscommissielid in Roermond en ik ben politiek fractiemedewerker van de volkspartij Limburg.

Mark: Ik ga eerst afstuderen, maar verder heb ik niet per se politieke ambities.

Door: Floris Hieselaar en Emma Ceulemans Floris en Emma waren nog aan het twijfelen op welke fractie ze in december gaan stemmen. Dit interview heeft ze geholpen bij hun keuze.

T-Licht 20.1

19

Puzzle

Spot the differences A new T-Licht, and yet again a new puzzle. The winner of the puzzle of the last T-Licht is Brian Driessen.

Congratulations! For this edition, several members of the editorial board decided to take a picture together, yet after placing the picture in this edition of the T-Licht they noticed some changes occured.

For the person who can find all fifteen differences we've arranged a wonderful prize: a subscription for Netflix, worth € 150,- with the courtesy of ExxonMobil. In order to win this prize you need to find all fifteen differences and mail these to tlicht.st@tue.nl before the 16th of November.

20 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Uyt den ouden doosch

WANTED: editor Dit collegejaar viert het T-Licht haar vierde lustrum. Om dit jubileum te vieren duiken de redactieleden dit jaar de archieven in om terug te kijken op de geschiedenis van het T-Licht. Wat werd er vroeger zoal geschreven en wat hield toen de redactie bezig? In dit artikel ligt de focus op het gebrek aan redactieleden, wat blijkbaar een zoektocht van alle tijden is. Door de jaren heen zijn er allerlei manieren geweest om redactieleden te werven, waarvan er hier een aantal behandeld zullen worden.

B

ij het doorlezen van wat oude T-Blaadjes, T-Times en natuurlijk T-Lichten, om inspiratie op te doen voor een artikel, viel meteen op dat er eens in de zoveel tijd een dringend tekort aan redactieleden is, waarna er op alle mogelijke manieren wordt geprobeerd om nieuwe aanwas te werven. Van boze brieven tot contactadvertenties, maar vooral gewoon via saaie oproepjes. Een overzichtje met de meest bijzondere stukjes op een rij.

een contactadvertentie. Er werden wel aardig wat eisen gesteld aan de toekomstige redactieleden: ze moest namelijk wel lief, welgesteld, getalenteerd, intelligent en betrouwbaar zijn. Maar hiervoor kregen geïnteresseerden dan wel de mogelijkheid om een serieuze relatie aan te gaan met het voortvarende verenigingsblad, al met al best een goede deal dus.

De oudste oproep die terug te vinden is stond in het T-Blad van 1987, waarin redactielid Remy ‘de gemiddelde student’ hekelt en zich afvraagt waarom niemand nog iets naast zijn studie wil doen. Het stukje eindigt nogal deprimerend met “dan maar geen T-blad meer vanaf april…” Remy is duidelijk een beetje boos, want even verderop staat onder een advertentie een wanhopige uitroep: “Vraagt niemand zich af waarom dit T-blad zo dun is?????”

Vervolgens lijkt het een poos goed te gaan met de redactie, dus maken we een flinke sprong in de tijd naar 2004. Inmiddels is het T-Blad hernoemd naar T-Times, en is dit weer veranderd naar het oude vertrouwde T-Licht, waarvan in 2004 de derde editie van jaargang acht uitkomt. Blijkbaar hebben gewone oproepjes om nieuwe redactieleden niet veel uitgehaald, dus dan maar

Helaas waren er blijkbaar nog niet genoeg vriendelijke en integere partners die op de advertentie reageerden, want ook in de vierde editie van dat jaar verscheen wederom een contactadvertentie.

Of deze advertenties er uiteindelijk toe geleid hebben dat de redactie de vriendelijke en integere partner die ze zocht ontmoet heeft, is tot mijn spijt niet bekend.

Helaas lijkt het alsof daarna de creativiteit er een beetje uit was. Er werden nog wel oproepjes geplaatst om nieuwe redactieleden te ronselen, maar deze oproepjes zijn in de verste verte niet zo creatief als de oudere oproepen. Veel verder dan een foto met “Word jij ons nieuwe redactielid?” komt het niet. Nu rest natuurlijk de vraag, is dit een goed of een slecht teken? Het zou er op kunnen wijzen dat de redactie ineens een stuk minder creatief is geworden (duidelijk een slecht teken), maar aan de andere kant was het misschien gewoon niet meer nodig om iets ludieks te doen. Misschien melden de nieuwe redactieleden zich tegenwoordig zelf wel, zonder dat de redactie eerst op zijn knietjes moet smeken?

Waarschijnlijk komen we er in de toekomst wel achter, want als iets duidelijk is geworden na het doorlezen van de oude edities is het wel dat er altijd nieuwe redactieleden nodig zullen zijn. Dus wie weet verbaast de redactie jullie binnenkort ook wel met een enorm creatieve oproep… of is dat tegenwoordig niet meer nodig en melden jullie je vanzelf…?

Door: Jarla Thiesbrummel Jarla vroeg zich af hoe het T-Licht er vroeger uit zag, en dook daarom in de archieven om een hoop oude T-Lichten in te zien.

T-Licht 20.1

21

Anti-katertips

Een kater, wat doe je er tegen?

Daar lig je dan in je bed na een stevig avondje in de kroeg, zware hoofdpijn en het gevoel dat je niet vooruit te branden bent: je hebt last van een kater. Het is meestal lastig om je bed uit te komen en dat is niet echt handig als je eigenlijk gepland had om bijvoorbeeld college te volgen. Iedereen heeft een andere remedie tegen een kater en ook het internet staat vol met allerlei tips om dit te voorkomen. Afgelopen zomer heb ik de proef op de som genomen en een aantal van dergelijke tips uitgeprobeerd.

Water dan wel fris drinken Als je alleen maar alcoholische drank drinkt tijdens een avondje stappen droogt je lichaam uit. Dit kan leiden tot hoofpijn, duizeligheid en dorst.

Dit laatste zorgt er dan weer voor dat je meer gaat drinken en verergert het dus alleen maar. Belangrijk is dus dat je tijdens en na het nuttigen van alcoholische drank af en toe water (of fris) nuttigt. Dit voorkomt uitdroging en maakt je kater een stuk minder erg. Heb je dat toch niet gedaan tijdens een avondje uit, dan is het belangrijk dat je er de dag erna voldoende drinkt. Normaal gesproken ben ik de volgende dag niet vooruit te branden , maar na afloop van het T-Feest tijdens de

intro, had ik nergens last van. Ik had dan ook braaf af en toe wat fris (dan wel water) tot me genomen. Dus de volgende keer: wees verstandig, drink af en toe wat fris!

"Ik had dan ook braaf af en toe wat fris (danwel water) tot me genomen."

Pijnstiller innemen voor het slapen Zelf zie ik dit eigenlijk als valsspelen als het gaat om je kater te ontlopen, aangezien je een pijnstiller inneemt die ervoor zorgt dat je geen last hebt van hoofdpijn en je dus je lichaam voor de gek houdt. Dit is in principe ook zo, want daar zijn pijnstillers immers voor. Daarbij is het belangrijk dat je geen paracetamol inneemt voor het slapen. Je lever kan namelijk geen paracetamol aan als het daarnaast ook alcohol moet afbreken. Je lever maakt dan gifstoffen aan tijdens het afbreken van paracetamol, wat schadelijk voor je kan zijn. Daarom is het beter om ibuprofen in te nemen. Ibuprofen en elke andere pijnstiller, zorgen er

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

dus voor dat je hoofdpijn verdwijnt, maar verlengen je kater wel. Zelf heb ik dit dus ook uitgeprobeerd en heb voor het slapen gaan een ibuprofen tabletje ingenomen. Ik had dan ook de volgende ochtend geen last van hoofdpijn, maar wel een beetje een brak gevoel. Dus het innemen van ibuprofen helpt je niet volledig van je kater/brakke gevoel af.

Slapen zonder kussen Als je gaat slapen, ligt je hoofd altijd op een kussen. Op dat moment ligt je hoofd dus hoger dan de rest van je lichaam. Alcohol verdunt het bloed en daardoor stroom het makkelijker uit je hoofd. Dit zorgt ervoor dat de hersenen minder actief worden en de bekende draaierigheid. Door zonder kussen te slapen zorg je ervoor dat dit verminderd, aangezien je hele lichaam op één niveau ligt. Meestal als ik zoveel heb gedronken dat het lijkt alsof de wereld draait, slaap ik met een been op de vloer. Dit zorgt ervoor dat je minder draaierig wordt.

Maar toen ik zonder kussen ging slapen, hielp het echt aanzienlijk meer en ik voelde me dan ook een stuk minder misselijk dan ik normaal na zo’n draaierige nacht zou hebben.

Anti-katertips

te doen overdag.

Het is natuurlijk niet handig om aangeschoten/ beschonken een college bij te wonen.

Gebakken ei met spek Iedereen weet dat het ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag is, maar na een avondje uit heb je ’s ochtends niet altijd zin om iets te eten, aangezien je maag een beetje van streek is. Dan kalmeert een goed ontbijt juist je maag en geeft energie.

Men zegt dan dat het ultieme kater voedsel een omelet of een gekookt eitje is. In de eerste week heb ik dan ook dit uitgetest, maar een gewone omelet is natuurlijk saai. Daarom heb ik nog wat uitgebakken spekjes en kaas toegevoegd . Na dit gegeten te hebben voelde ik me in het begin niet veel anders, maar nadat ik het begon te verteren, merkte ik dat ik er echt meer energie van kreeg.

"Ik was niet vooruit te branden en heb zelfs een negatief record gezet..."

Douchen in het donker met een biertje Velen hebben ook wel eens het gevoel dat na een avondje stappen het bier van de avond ervoor uit je poriĂŤn sijpelt. Dan is het dan ook fijn om lekker onder de douche te gaan staan en die geur van je af te spoelen.

Van een aantal leden van Japie heb ik de tip gekregen om een keer zittend te douchen (ja, zitten in een stoel!) onder het genot van een koud biertje. Iedereen weet ook wel dat een biertje ervoor zorgt dat je kater wordt verzacht dan wel uitgesteld, maar nadat ik dit had uitgeprobeerd onder de douche voelde ik met daadwerkelijk een heel stuk beter. Ik vind dit een serieuze aanrader, mits je geen serieuze dingen meer hoeft

Uitslapen Dit is mijn meest favoriete manier om van mijn kater af te komen, lekker lang in bed blijven liggen. Vooral handig als je de ochtend erna toch niets op de planning hebt staan. Misschien heb je zelf geluk en slaap je zo lang dat het lijkt alsof je helemaal nooit een kater hebt gehad. Slapen zorgt ervoor dat je lichaam herstelt van de dag ervoor. Tijdens het slapen gebruik je dan ook weinig energie en kan er dus meer energie gestoken worden in het afbreken van alle alcohol in je bloed. Hoe langer je slaapt, des de minder last van de kater. Mocht je wakker worden en je hebt toch nog een beetje last van je kater, dan kun je nog een tijdje blijven liggen.

Dit aangezien je dan nog steeds uitrust, al is dit dan minder dan dat je daadwerkelijk slaapt.

Zweten Op het moment dat je geen kater hebt maar je je wel brak voelt, heb je meestal ook geen zin om actief te doen. Je denkt dus niet snel aan een rondje hardlopen, maar hardlopen zorgt ervoor dat je gaat zweten. Zweten zorgt ervoor dat je lichaam afkoelt en dat afvalstoffen

makkelijker worden afgescheiden. Je zweet als het ware je brakheid eruit.

Tevens schud je door het sporten je lichaam wakker, waardoor je lichaam weer actief wordt en je verbranding weer op gang komt. Zelf heb ik me ook aangezet tot een rondje rennen.

Ik was niet vooruit te branden en heb zelfs een negatief record gezet, maar ik merkte dat ik me echt beter voelde na een beetje inspanning.

Bijkomend voordeel is dat je honger krijgt van al die inspanningen en dat je dus iets wilt eten. Hierdoor krijg je weer energie om de rest van de dag te overleven. Mocht je nou echt geen zin hebben om te gaan sporten, er is ook een andere manier om lekker te gaan zweten: pittig eten.

Perensap Helaas heb ik deze tip niet kunnen testen, maar volgens Australische wetenschappers kan een peer de symptomen van een kater helpen verminderen. Vooral het sap van de peer zou helpen. De wetenschappers hebben momenteel alleen de Koreaanse peer getest, wat insinueert dat er de mogelijkheid is dat kanten-klare perensap ook zou kunnen werken. Denk maar zo: baat het niet, dan schaadt het niet!

Door: Eline Hermans Als oud-bestuur, oud-F.O.R.T.commissie en lid van HĂŠt Tappersgilde heeft ze al heel wat brakke ochtenden meegemaakt en wilde graag een aantal antikatertips met iedereen delen.

T-Licht 20.1

23

Nyrstar Budel, ten zuidoosten van Eindhoven in Budel-Dorplein, is een zinksmelter die deel uitmaakt van de Nyrstar Groep, een mijnbouw- en metaalbedrijf, met een leiderspositie op de markt voor zink en lood. Nyrstar heeft mijnen en smelters over de hele wereld. Er werken ongeveer 6.500 mensen. Nyrstar Budel is de enige zinkproducent in Nederland.

Met ongeveer 460 medewerkers produceert Nyrstar Budel jaarlijks zo’n 295.000 ton zink en behoort zij tot één van de meest efficiënte en schoonste zinkproducenten wereldwijd.

Teun Raijmakers, voor drie maanden aan de slag als stagiair op de Technologie-afdeling van Nyrstar Budel, deelt graag met jullie zijn ervaringen…

Stel jezelf even voor…

Ik ben Teun Raijmakers en ik ben 29 jaar. Na deze stage ben ik klaar met de Master Chemical Engineering, met als afstudeerrichting Process Engineering.

Waarom koos je voor Nyrstar om je stage te lopen?

Nyrstar is een groot internationaal opererend bedrijf, maar toch met een lokaal karakter. Dit sprak me erg aan.

Ook vind ik de metaalindustrie erg interessant.

Welke zaken vielen je op bij aanvang van je stage?

Het viel me op dat de Technologen een groot deel van hun tijd in de fabriek vertoeven. Hierdoor zitten ze ook met hun veiligheidsbroek en -schoenen achter hun PC te werken. Ook viel me op dat het zinkproductieproces een erg robuust proces is.

Waaruit bestond jouw voornaamste opdracht?

Het doel van mijn project bestaat eruit een manier te vinden om zo efficiënt mogelijk metalen op te slaan in een van de zijstromen van de roosting en zwavelzuurfabriek. Mijn taak bestaat niet alleen uit het bedenken van mogelijke opties en testen doen op het lab, maar ik heb ook in de praktijk zaken kunnen testen. Dit is extra leuk omdat je dan veel mag samenwerken met verschillende partijen, zoals de operatoren, het lab, de leverancier etc. Ook is het mooi dat je meteen kunt zien of je idee daadwerkelijk werkt in de praktijk.

Vind je je opdracht uitdagend of een makkie?

Het is best een uitdaging aangezien deze al werd voorgeschoteld aan meerdere stagiairs. Het zal dus een extra groot succes zijn als ik deze kan tackelen.

Hoe ervaar je het werkklimaat bij Nyrstar Budel?

De werksfeer is erg goed. De mensen zijn vriendelijk en er hangt een relaxte sfeer. Ook krijg je hier de vrijheid om dingen te doen naar je eigen inzicht.

Wanneer je een idee hebt, ben je ook vrij om het uit te voeren. Dat is erg fijn.

Zou Nyrstar Budel een springplank kunnen zijn naar een internationale job?

Absoluut. Ook al kom je bij Nyrstar Budel vrijwel geen buitenlanders tegen (behalve Belgen), je hebt wel contact met andere Nyrstar vestigingen over heel de wereld.

Ook heb je binnen Nyrstar de mogelijkheid om internationaal te gaan, aangezien ze over de hele wereld locaties hebben. Van Australië tot Noorwegen.

Denk je dat jonge gedreven talenten een kans maken om (snel) door te groeien bij Nyrstar?

Dat denk ik zeker. Ik heb al meerdere malen opgevangen dat iemand een blitzcarrière gemaakt heeft hier.

Als je laat zien dat je het aankan geven ze je meteen een kans. De afdeling Technologie wordt ook wel gezien als de kraamkamer van het management. De doorstroom van

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

de afdeling is ook erg hoog: van de 6 Technologen werken er hier 4 gedurende één jaar of minder.

Als je terugblikt op je stage tot dusver, wat was je belangrijkste leerpunt - m.a.w, wat onthoud je van je opdracht bij Nyrstar?

Het belang van het contact met de mensen in de fabriek. Je zit niet alleen op je kantoor, je bent onderdeel van het team!

Wat zijn je volgende stappen in het leven?

Ik ben momenteel druk op zoek naar een baan als Procestechnoloog in de industrie. Ik heb een baan aangeboden gekregen bij de ENCI, maar dit is nog niet concreet. In de tussentijd ben ik ook verder aan het kijken...

History of T-Licht

From stone to digital tablet 5200 years ago, a world changing idea was thought up by a young student in Mesopotamia after a long and heavy night of drinking. Unfortunately, neither he nor his drinking buddies were able to remember the nature of this concept. This prompted the young student to think up another world changing idea; a way to remember the words and ideas that were spoken so they wouldn’t get lost. He thought of the wonderful idea of writing and the alphabet. Over the millennia many civilizations perfected this script until it ultimately accumulated into perfection in February 1997: the first T-Licht!

T

he T-Licht was an initiative of the 34th board of Japie.

While the faculty had its own magazine written by both members of the faculty and students of Japie, the T-Times, the board thought it lacked content and character. The T-Times was a monthly magazine and was written by both Japie and the faculty and had a schedule of events, some articles about excursions, interviews and educational information. At the beginning of the T-Licht there was a lot of resistance against a new magazine. The members did not see the need for another magazine, wondered why it had to be so expensive and doubted any companies would want to buy advertorials. Luckily, the T-Licht proved to be a success. Companies were eager to place advertorials and the articles were a much more enjoyable read. While initially, the T-Licht was a magazine written mostly by the board, the editorial board quickly grew and with it the variety of articles improved.

The first ‘Did you know’ or ‘Wist je dat’ was published in the fourth volume of the T-Licht, though it was not the gossip and dirty slip of the tongues

we all know and love today. This same issue the first cooking column was introduced, though it wasn’t as much cooking as operating the coffee machine… It also had the first puzzle in it with a F.O.R.T. card as the first price.

It took two years before another iteration of the ‘Did you know’ was published and this time it was here to stay. That same year the first interview was conducted with nobody less than Michael Scheepers, though none of the members of the editorial board would’ve known how important Michael would become for the T-Licht. It was also the year in which the chairman insisted on his own column and threatened to accuse the editorial board of censorship in his article if this didn’t get placed.

In volume 8, something shocking happened. The entire layout of the T-Light was changed, or rather, the T-Licht received a layout. New columns were introduced, such as a stickering contest and others were removed, such as the puzzle.

In the ninth year the first ‘Y of the Huismeester’ was published, in which Michael Scheepers would express his view on the things that happened in Japie, the faculty or the university.

For the ten year anniversary of the T-Licht, a special edition was made. It had the usual T-Licht articles, but also

a review of the past ten years. Over these ten years, or 35 editions, there had been huge changes, such as the more professional layout and more colors.

"...the first puzzle in it with a F.O.R.T.-card as the first price."

As the next big change, the layout changed once again in volume 11.

The layout was made more consistent with a title and an introduction at each article. This was also the first layout which was entirely in color.

Previous editions only had a couple of pictures, but from here on, every page had a nice shade of Japie-blue.

Perhaps the biggest change was the change to the most recent layout.

Instead of small A5, the T-Licht is now printed on A4. With this new lay-out a couple of new features were introduced, such as the quotes and two tables of content, one for Dutch articles, and one for English articles.

All in all the T-Licht has changed much over the past twenty years, just like Japie itself, and it will continue to change. One of the features the editorial board wants to is to digitalize the T-Licht archive so you can see all of the changes for yourself. It you can’t wait for the digital versions, you’re always welcome to ask a board member to view the old editions.

By: Marc Willemsen Marc has dived into the archives and wants to give the readers a tour through the T-Licht history.

T-Licht 20.1

25

Japiehuizen

Huize Hornystreet “Escalatie. Not an act, but a habit.”

- inspired by Aristoteles Menig oud-bestuurslid van Japie heeft zijn studententijd doorgebracht in Huize Hornystreet. Het is dan ook niet onlogisch om dit JapieHuis uit te lichten in deze rubriek.

We stellen de pogingen van Huize de Natte Stroopwafel en Huize Koudkrot om zichzelf te profileren als het leukste Japiehuis erg op prijs, maar aan de hand van dit artikel zouden wij, de Bewoners van de Hornystreet, het leukste JapieHuis en tevens hofleverancier van Japiebestuursleden, aan u willen voorstellen.

Over jonkvrouwen en draken Lang, lang geleden, in de tijd van de vroege Middeleeuwen, trokken studenten in groepen van de ene leermeester naar de andere. Om in hun levensonderhoud te voorzien maakten ze muziek, waarbij de liefde en jonkvrouwen bezongen werden.

Deze groepen studenten werden de Tuna genoemd. In latere tijden, zo rond 1200, werden de eerste universiteiten gesticht en verdween de noodzaak om rond te trekken.

Meer dan 800 jaar later, zijn de Tuniña, een samentrekking van Tuna en niña (meisje) nog altijd actief in Eindhoven, waar zij in een Huis woonden, gevestigd aan de Willem van Hornestraat, niet wetende dat deze periode een bitter einde zou gaan kennen.

"Dit Huis, dit vervloekte Huis."

Courgettes, snoeptomaten en een tros bananen Gezamenlijk boodschappen doen, koken, en eten is de dagelijkse ontspanning voor de Bewoners. Voor de Bewoners geldt tot op de dag van vandaag nog steeds de regel “ben je tHuis, dan eet je mee!” Waar het initieel alleen het samen eten betrof, beviel de Bewoners elkaars gezelschap later dermate goed dat na het eten niemand zich meer hoefde terug te trekken in een van de zeven riante (woon)kamers. In de volgende jaren werd dit concept uitgebreid en vormden ze een ware community, waarin niet alleen de Bewoners na het eten samen de avond doorbrachten, maar ook verwanten konden aanschuiven en profiteren van de ambiance van het Huis, dat hedendaags bekend staat als 'de Hornystreet'.

Meer dan tien jaar geleden zagen Japieleden de kans om dit Huis een betere bestemming te geven.

Net als de Tuna hadden zij een passie voor lekker eten en drinken en muziek. Het omslagpunt kwam toen onder toeziend oog van de Kap’tein, Godfather der Geilen, praktisch het gehele Huis bewoond werd door voormalige en huidige bestuursleden van Japie, met enkele leden die zich actief voor de vereniging inzetten.

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Naast onovertroffen gezelligheid biedt het gezamenlijk boodschappen doen en koken nog meer voordelen. Dat de Bewoners van de Hornystreet elkaar perfect aanvullen, blijkt voornamelijk uit de gratis groentetasteller, welke op het moment van schrijven 137 gratis groentetassen telt. Waar de één uitblinkt in het vinden van rotte groenten en fruit, blinkt de ander uit in het personeel schaamteloos wijzen op de zeven zekerheden die haar supermarkt hanteert, om zo een gratis tas groenten in ontvangst te kunnen nemen.

Dit Huis, dit vervloekte Huis Naast het creëren van deze Japiegemeenschap houden de Bewoners van de Hornystreet ook de historie van het Huis in ere. De Bewoners van dit VestideHuis hebben dan ook, dankzij de Tuniñahistorie, het recht om zelf haar nieuwe Bewoners te kiezen.

Boven de voordeur wordt men welkom geheten door het mozaïeken plakkaat van Tuniña, wat tevens voorkomt dat men na een borrel beneveld de sleutel bij de buren in het sleutelgat steekt. Relikwieën, waaronder onderscheidingen en prijzen die de Tuniña hebben mogen ontvangen, zijn terug te vinden in de hal en keuken. Wat het Huis verder typeert is lelijke grijze en gele verf, welke door het gehele Huis te vinden is. Daarnaast beschikt het Huis over een relatief kleine

Japiehuizen

woonkeuken, waarvan de grootte de gezelligheid echter niet limiteert.

Na menig donderdagborrel biedt deze onderdak aan een grote groep benevelde Japieleden, die tijdens deze avonden van een heerlijk bord lamme pasta mogen genieten. Deze populariteit heeft zelfs geleid tot een publicatie van het recept in de Cursor1.

Het Huis beschikt over twee douches die niet simultaan gebruikt kunnen worden in verband met de “highend” boiler. Deze douches lijken zich ervan bewust te zijn dat een koude douche soms nodig is om de Bewoners van de Hornystreet wakker te krijgen en weigeren dan ook met enige regelmaat warm water te geven. Onlangs heeft de keuken, met een bijna monumentale status, een metamorfose ondervonden.

Het simpele aanrecht heeft plaats gemaakt voor een moderne roestvrijstalen variant, die zelfs bestendig is tegen hordes (al dan niet benevelde) Japies. Het Huis beschikt verder over een goed gevulde opslagkast die wel enigszins de rest van het Huis typeert: de kast is met enige regelmaat opgeruimd en netjes. Echter, zoals het een goed studentenhuis beaamt, kan de kast, en daarmee ook het Huis, kortstondig vervallen in een lichtelijk verhoogde entropische staat. De invoer van een grondig en systematisch poetsrooster maakt aan deze verhoogde entropie binnen

Huize Hornystreet iedere 2 weken tijdelijk een einde. Spijtig genoeg zijn de onwetende, niet technologische, buren zich er niet van bewust dat het verlagen van entropie arbeid vereist en verkeerd de gezamenlijke tuin (waarin onder andere een met beton gevulde koelkast te vinden is) zich in een chronisch entropisch verhoogde staat en streeft deze, zoals de thermodynamica voorschrijft, een steeds grotere staat van entropie na.

" ...streeft deze, zoals de thermodynamica voorschrijft, een steeds grotere staat van entropie na."

F³: Frikandellen, Fruitninja en Feescht Een echt studentenhuis kent natuurlijk ook zijn vele tradities en gebruiken. Een deel van de tradities is afkomstig uit ideeën van vorige HuisBewoners. Nieuwe, leuke ideeën worden omgedoopt tot tradities, meestal net voor de komst van een nieuwe Huisgenoot. Een (redelijk) recente traditie is de Huisavond, waarbij de nieuwste Bewoner van het Huis een gehele avond moet verzorgen in de vorm van een diner, inclusief aankleding voor het Huis en de Bewoners.

Dit alles uiteraard wel in een zelf te bepalen thema. De Bewoners zijn vooruitstrevend en de tradities worden daarom ook continu verbeterd. De Huisavond gaat binnenkort zijn derde editie tegemoet en hiermee ook zijn derde ronde aan verbeteringen.

Een andere gewoonte binnen het Huis is dat de deur niet op slot gaat, wanneer Stratumseind dat wel doet, aangezien iedereen nog wel van een

vette snack houdt. Bij gebrek aan een friteuse die nogal wat onderhoud vereist wordt een flink aantal frikandellen in de pan gebakken.

Hier komt flink wat olie bij te pas om toch het gevoel te krijgen dat de frikandellen gefrituurd zijn. Dit zorgt af en toe voor hachelijke situaties, waarbij de frikandellen soms zelfs geflambeerd worden of de vloer een nieuwe hydrofobe coating krijgt.

In de tuin staat een grote appelboom die elk jaar een flinke hoeveelheid appels produceert. Deze appels hebben meerdere bestemmingen.

De Bewoners moeten er echter wel snel bij zijn om te voorkomen dat de appels gaan fungeren als wespenlokkers. Af en toe zijn er genoeg appels over van de boom om er een appeltaart van te kunnen maken. Daar dit een intensief taakje is, prefereren ze een meer relaxte tijdsbesteding zoals fruitninja, of nog leuker, appelbal. De voorbereiding van het spel bestaat uit het zoeken van een geschikt slagwapen, zoals brokstukken van oude tafels en stoelen, om de appels mee ‘uit het veld’ te slaan. Hoewel de uitdaging zit in het raken van de appels, blijkt voor menig Bewoner het gooien soms ook al een probleem. Vaak wordt voor zowel het gooien als het slaan een extra handicap toegepast, te weten een verhoogd alcoholniveau na het nuttigen van bier dat op dat moment in de aanbieding is.

De Bewoners van het Huis zijn zeer blij als ze na verre reizen gedurende het weekend weer terug mogen keren in hun nederige stulpje aan de Willem van Hornestraat 24. Of de douche nu overstroomt, het licht in de keuken kapot springt of de zeven routers in het huis met elkaar op de vuist gaan: voor de Bewoners is het altijd een verademing om weer terug te komen in het riante rijtjesHuis.

Door: de Bewoners van de Hornystreet RK, DV, CS, AvK, FF en KW zouden graag anoniem willen blijven.

[1] Aanschuiven bij Hornystreet.

(2015). De Cursor, (20), pp.6-7.

T-Licht 20.1

27

Science news

On the collision of hot donuts and large hard-ons Donuts at a temperature three times higher than the temperature of the core of the sun and hard-ons colliding at nearly the speed of light; news you might have missed the last few months, but nonetheless news that I’ll gladly bring to you. Unfortunately, I will not be talking about real donuts, but I will, however, be talking about real hard-ons. If you are still interested, I’d like to invite you to continue reading.

A

h, fusion power, the long promised energy source of the future. Although it has been promised for many years, there is still no energy efficient fusion reactor available. Two large research projects working on this are the National Ignition Facility (NIF) and the International Thermonuclear Experimental Reactor (ITER). They both work on forcing deuterium and tritium together in a superhot plasma. However, plasma is quite unstable. NIF uses brute force so the plasma is contained by its inward pressure. Experiments have been ongoing from 2009 till now, but a large unexpected instability is spoiling their game. ITER is trying to overcome this instability using magnetic fields in a tokamak, a donut shaped plasma container. Things are looking promising, but ITER is far from completion; it is expected to be finished in 2019.

Now, a team from MIT thinks we have reason to get excited. They propose

some kind of ‘upgrade’ regarding the ITER project. ITER uses copper conductors to create the strong magnetic field. Now, the MIT team has brought up that when using rareearth barium copper oxide (REBCO) as a superconductor, stronger magnetic field coils can be achieved at a smaller size. They also do not overheat quickly, unlike their copper counterparts. The team expects it could build a new reactor in just five years. ITER is expected to finish earlier though. This could become an interesting race.

"Unfortunately, I will not be talking about real donuts..."

Recently, a mysterious fusion startup by a company called Tri Alpha also joined the race. Using a phenomenon called field-reversed configuration (FRC), they have achieved five milliseconds of decay-free stable plasma at 100.000.000 °C. Imagine the core of the sun, except three times hotter. Neat.

In a short video, they explain their work. It is sort of a combo of the method of NIF and ITER. At the ends of a 23 meter tunnel, two rotating plasma donuts are created. This rotation creates a strong magnetic force as a way of containment. Then, the donuts are blasted

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

together at a million kilometers per hour, creating an even more stable plasma for some reason.

Turbulence and instability have been tormenting the researchers, however. They try to deal with these phenomena by firing beams of high energy particles tangentially to the plasma. Five milliseconds is already a long time, but one second is needed to achieve fusion gain: more energy out than in. As if this isn’t enough, they also propose hydrogen-boron fusion, which requires more energy in, but the compounds are more readily available. Wow. Physicists see fusion as the holy grail in producing zero carbon energy. The head of the UK’s fusion research warns that everything may take longer than expected though, specifically pointing to the ITER project, predicting that it will achieve fusion gain no earlier than the 2030s.

However, China, one of the ITER collaborators, plans to have built its own fusion reactor by that time, even bigger than ITER. Damn you China, this race got even more interesting.

While a commercial fusion reactor is still far from viable, trying to recreate the conditions at the core of the sun, and succeeding in it, is quite awesome. I hope that in the near future, more exciting news on fusion power will come. However, I still wonder what actually happens between these small particles on a

Science news

small scale…

Luckily, CERN can provide us with an answer here. Not really on fusion though, but more on super small particles in general. In February 2013, not long after proving the existence of the Higgs boson, the Large Hadron Collider (LHC), or according to the BBC, the Large Hardon Collider (BBC got really excited), closed for maintenance and upgrades.

It reopened in April of this year, achieving particle collision energies of 13 TeV, much higher than the 8 TeV achieved before upgrading. Already, the LHC has made some pretty cool discoveries.

"Damn you China, this race got even more interesting."

After the discovery of a tetraquark in 2013, now, the pentaquark has been discovered. Or actually, it has been stumbled upon. While studying the decay of so called Lambda b baryons, a particle was observed matching the signature of the pentaquark, which was already predicted in the 1960s. It shows that the decay of particles can be quite ‘bumpy’. After this discovery, the team at CERN took their time with their analysis. The signal has a ’10 sigma’ accuracy, meaning that the possibility of the signal being a pentaquark falls within the interval of 10 times the standard deviation. In other words, the chance of it being a statistical fluctuation is one in 1022.

But what actually is a quark?

Quarks are subatomic particles that make up compound particles. For example, protons and neutrons are combinations of three ‘up’ and ‘down’ quarks. Combinations of a quark and an antiquark are called mesons. A lot of such combinations exist. However, quarks possess a strange property.

At a small distance between two quarks, the interaction force is weak. At increasing distance, the force increases. Also, the interaction force is higher at lower energies.

This uncertainty has proposed the existence of a lot of unknown forms of matter. Specifically, several researchers propose large clumps of quarks, called ‘macros’, to explain what we know as dark matter. These macros could make up for the large amount of mass that is present in space but not yet assigned to any discovered particle. Dark matter has been the explanation for this mass, but no one is sure of its existence. Also, macros would be so dense (because of the absence of internuclear distances due to electrons) that they would not be able to sustain fusion and therefore emit light, explaining their invisibility.

Possible macro signals all turned out to be a false alarm, however. Fact is, the existence of macros has not been confirmed (yet). If these macros would make up dark matter, then the LHC would never be able to see dark matter though, since macros could not be formed with these high energy collisions. Alas.

In the meantime, though, the LHC has found leptons defying the Standard Model, the prevailing model explaining the behavior of particles and their forces. Lepton universality dictates that the tau and muon, both leptons, should decay at the same speed, which has been found to be possibly untrue. As if this finding is not enough, the LHC has also found right handed W bosons. Some fundamental particles are chiral and come in mirrored images, just like our hands. Some particles only seem to come in a certain configuration, proposing the so called left-right symmetry breaking. Now, the LHC seems to have found a particle with a 3.4 σ certainty, which is relatively low, but still quite high, that has a mirrored counterpart, of which it was thought it did not exist.

All excitement aside though, researchers at the LHC have revealed that nothing is going as expected after the restart in April. At a conference in Slovenia, they reported that clouds of electrons created by ionized gas are interrupting the beams. This could cause uncertainties in particle detection and investigation. For now, it luckily has not caused any problems. Personally, I’m very curious about future discoveries. Hopefully the BBC will keep its ‘hardon’ in its pants this time.

By: Arthur Oldeman Arthur has found the scientific relevance of donuts and large hard-ons and writes about recent discoveries.

T-Licht 20.1

29

Bier van het kwartaal

All-round nieuwkomer Een nieuw jaar, een nieuw T-Licht. Met dit nieuwe jaar uiteraard ook weer een nieuwe commissie en dus ook een nieuwe voorraadbeheerder. Samen met Guido, kersverse voorraadbeheerder van de 28ste commissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’, gingen uw favoriete oudvoorraadbeheerders weer op zoek naar een lekker bier om van te kunnen genieten tijdens de gure herfstperiode. Uiteindelijk is de keus gevallen op de East India Porter van Brouwerij Kees, een heerlijke combinatie van IPA en porter.

O

m de nieuwe vooraadbeheerder een kans te geven om zijn visie op speciaalbier te geven hebben we ditmaal ook Guido Hagenaars uitgenodigd om met ons het nieuwe bier van het kwartaal uit te kiezen. Guido komt uit het dorpje Hoeven, nabij Breda, maar ondertussen woont de twintigjarige jongen op kamers in Eindhoven.

Naast zijn studie houdt hij zich graag bezig met allerhande activiteiten op een plank, zoals snowboarden en skateboarden. Via zijn werk in Café Stroop te Bosschenhoofd, om zijn

werkzaamheden in de F.O.R.T. wat af te kunnen wisselen, kwam hij al vroeg in aanraking met speciaalbier.

Zijn voorliefde voor bier begon met de zoetere dubbels, maar later werd de overstap gemaakt naar tripels en blonde bieren. Toch blijven er twee stijlen over die hij nog niet zo kan waarderen, namelijk porter en stout. Gelukkig houdt Guido van het proeven van nieuwe bieren, ook al valt het niet binnen zijn vaste smaakpatroon, en bracht ons nieuwe bier van het kwartaal verandering in zijn vooroordelen!

De brouwerij Het nieuwe bier van het kwartaal komt ditmaal uit Nederland, van een wel heel jonge brouwerij: Brouwerij Kees! Kees Bubberman was al een flink aantal jaren brouwmeester bij Emelisse, waar hij samen met zijn compagnon Tom Terhorst (de eigenaar van de Emelisse Brouwerij) de bieren van Emelisse over de hele wereld bekend heeft gemaakt.

Daarbij zijn zij in verschillende prijzenklassementen niet onopgemerkt gebleven en heeft hij een hele riedel aan prijzen binnengesleept met zijn bieren, waaronder de prijs ‘Het Beste Nieuwe Bier van

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Nederland’ in 2013. Zijn interesse voor bier begon zo’n zeventien jaar geleden, toen hij lid werd van de amateur-bierbrouwersvereniging De Deltabrouwers (in Zeeland, waar anders natuurlijk). In 1996 had hij al zijn eerste brouwsel uitgebracht.

De brouwerij bestaat op het moment van schrijven een krap half jaar en is opgestart door een crowdfunding actie. Een van de doelen van de brouwerij is het herintroduceren van een brouwerij in Middelburg, waar Brouwerij Kees is gevestigd.

“Voor een tekort aan speciaalbier in de eerste levensjaren van de brouwerij hoeven we dus niet bang te zijn!”

Er was namelijk al sinds 1993 geen brouwerij meer in Middelburg, en Kees vond dat hier iets aan moest veranderen. Omdat hij op het moment slechts in zijn eentje werkzaam is in de brouwerij, is de hele brouwerij erop afgesteld dat deze door één persoon geopereerd kan worden. De huidige capaciteit van de brouwerij staat nu op zo’n 1.800 hL per jaar, wat een redelijke

Bier van het kwartaal

hoeveelheid is voor een beginnende brouwerij. Even ter vergelijking: de bekendere brouwerij Emelisse heeft slechts een productiecapaciteit van tien hL per jaar. De tanks en het andere brouw-equipment zijn helemaal overgekomen vanuit Engeland, waar Kees het oude brouwhuis van een lokale brouwer heeft opgekocht. Voor een tekort aan speciaalbier in de eerste levensjaren van de brouwerij hoeven we dus niet bang te zijn! Het zal daarom ook niemand verbazen dat de promotie meteen al overzees is gestart. Er zijn namelijk al verschillende grote orders binnengekomen vanuit Engeland, de VS, Canada en zelfs uit Brazilië.

De brouwerij produceert op het moment alleen nog maar bieren met een Engels of Amerikaans karakter. Dit zorgt eigenlijk voor een tweedeling in het assortiment, lichte India Pale Ale (IPA)-achtige bieren, met veel hop en een licht alcoholpercentage, en de zware, donkere stouts en porters, met gebrande mout en hoge alcoholpercentages. De Engels georienteerde bieren worden volgens het oude eenstapsmaisch proces gebrouwen. Dit proces houdt de temperatuur van het kookmengsel, wat de basis vormt voor het bier, op één temperatuur, in tegenstelling tot het moderne proces, waar meerdere temperatuursstappen in het kookproces zitten. Om de Amerikaans getinte bieren wat interessanter te maken, is er ook de mogelijkheid ingebouwd om tijdens de vergisting van de bieren extra hop toe te voegen (dryhopping), waardoor het bier een extra smaakboost meekrijgt. Normaal

gesproken wordt er alleen tijdens het bovengenoemde kookproces hop aan het mengsel toegevoegd, maar omdat dit nu tijdens de gisting nogmaals gebeurt, is er een extra filterstap vereist.

“Ik hou normaal gesproken niet van porters, maar dit is wel een hele goede...”

De bieren Alle flesjes van Brouwerij Kees zien er eigenlijk hetzelfde uit; een strak etiket, met telkens hetzelfde design, alleen geeft de kleur op het etiket het verschil tussen de bieren aan.

Het eerste bier dat gebrouwen werd door Brouwerij Kees blijkt de proevers toch het beste te bevallen: de East India Porter, met een kleurrijk oranje etiket. Op het etiket prijkt de spreuk: “A true mystical tour for your tastebuds”, iets waarvan we hopen dat de lezers van dit artikel het met ons eens zijn.

Het is een lichtere, meer bittere versie dan wat men gewend is van het veel bekendere Guinness. De porter heeft een mooie donkerbruine kleur met een lichtere schuimkraag, zoals we dat van een porter wel vaker zien.

Wat echter het meeste opvalt aan dit bier is de afwezigheid van een sterke geur van gebrande mout. In plaats daarvan is er een bloemige, frisse geur van hop aanwezig, zodat dit bijna een IPA lijkt. Deze geur komt echter niet zo goed terug in

de smaak van het bier, dat meer als een traditionele porter smaakt: gebrande mout, donkere chocolade en karamel. Samen met de bloemige geur van het bier is dit zeker een aanrader voor diegenen die normaal gesproken niet van porters en/ of stouts houden. “Ik hou normaal gesproken niet van porters, maar dit is wel een hele goede”, aldus onze nieuwe voorraadbeheerder Guido.

Ook voor de mensen die niet zo van de zware bieren zijn heeft Brouwerij Kees genoeg alternatieven. Zo is er een lichte ale gebrouwen met Citra hop, voor extra frisheid, maar is er ook een heuse Pink Grapefruit IPA te verkrijgen, stel dat het ooit nog mooi weer wordt in Nederland.

Maar genoeg gelezen over het bier, wij vragen ons af waarom jullie nog niet in de F.O.R.T. aan de bar staan om dit nieuwe verrukkelijke bier van het kwartaal te bestellen!

Door: Floris Hieselaar en Wouter de Smet Met hulp van de nieuwe voorraadbeheerder Guido Hagenaars is ook voor dit kwartaal weer een ontzettend lekker bier uitgekozen om de massa mee te vermaken.

T-Licht 20.1

31

Wist je dat?

Wist je dat... ... volg ens Ma rk F. de F ina eigenli nCie jk een pedofi elenclu bje is?

. n D van e ro ik is? r Je ... ns E isch at lge vo adiab H.

... Stef an Z. 's avond s altijd een heel go ed gev heeft, oel maar dat als hij wa kker w ord het ell ende is t ?

.... Roeland K. denkt dat Sjoerd van D. uit zijn lip huilt als hij een beetje brak is?

... je wist-je-datje s naar tlicht.st@tue.nl ka n sturen of in kan leveren op de Japiekamer ?

... Troy O.B. bang is dat de vissen verdrinken?

... Mar c W. d acht dat hy dr waterb okorrels allonn en waren ?

... Inge M. alles goed vindt zolang haar broekje maa r aanblijft?

D. en eurs o r Je onat ... d ag oet? a r d g

en . e is?

Z k e ar osti .. . M epsj ro be

... Jan W het Gr illem O. iekenla nd onder studen de ten is?

... Alex v zijn ve an de G. ters m doorkn a ipt als ar hij te dronke n is om z los te krijgen e ?

Colophon Volume 20, edition 1 October 2015 Circulation: 600 Chief editor: Alex van de Greef Editorial board: Emma Ceulemans, Eline Hermans, Floris Hieselaar, Gijs de Kort, Arthur Oldeman, Gilles Timmermans, Jarla Thiesbrummel, Marijne Timmers, Sander Peters, Stefan Pouw, Wouter de Smet en Marc Willemsen.

Printer: Gildeprint Drukkerijen info@gildeprint.nl The T-Licht is the association magazine of T.S.V. 'Jan Pieter Minckelers', study association of the department of Chemical Engineering and Chemistry of the Eindhoven University of Technology.

Contact T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ Attn. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5612 AP Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl The editorial board always reserves the right to edit or decline the provided copy.

Index of advertisements Dow ExxonMobil Nyrstar Budel AkzoNobel Wervingsdagen

Inside cover front Page 13 Page 24 Inside cover back Outside cover back

A brilliant thesis deserves a brilliant prize

The AkzoNobel Graduation Prize for Chemistry and Process Engineering will be awarded on Monday, November 30, 2015. The prize of ₏5,000 is awarded to the student who, according to the expert jury, submits the best Master’s thesis in this subject while studying in the Netherlands.

The Prize reflects AkzoNobel’s belief that brilliant thinking and exceptional talent deserves real recognition. And it is further evidence of our commitment to outstanding students at universities throughout the Netherlands.

The prize giving ceremony will take place at the Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen (KHMW) in Haarlem. We are delighted to be collaborating with the KHMW, which organizes the independent expert jury and oversees the rigorous judging process.

Entering this competition is both challenging and rewarding. If you wish to take part, please be aware that you must be nominated by your faculty, the exam committee and the graduation lecturer.

As a leading global paints and coatings company and a major producer of specialty chemicals, AkzoNobel offers a number of scientific and technical career opportunities every year.

www.akzonobel.nl/careers

07404_021013

Where your ideas go far