T-Licht editie 19.2

Association magazine of T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Volume 19 Edition 2

T-Licht

Een eerste blik op het bedrijfsleven

Foreign visitors in the Japieroom

Raf Rot

Safety Respect Excellence Courage One Team

We depend on energy, your energy Wij zoeken Engineers

Werken bij BP Raffinaderij Rotterdam

HBO-WO stapbinnenbijbp.nl

BP Raffinaderij Rotterdam is één van de grootste olieraffinaderijen van Europa en heeft vestigingen in Europoort en Pernis. Voor alle 700 collega’s staan veiligheid, milieu-bewustzijn, respect en samenwerken op de eerste plaats. Werken bij BP Raffinaderij Rotterdam betekent werken in een internationale en technisch uitdagende omgeving. De diversiteit aan collega’s maakt het mogelijk om tijdens je loopbaan veel kennis uit te wisselen en te excelleren in jouw vakgebied.

BP Raffinaderij Rotterdam biedt naast uitstekende primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden volop mogelijkheden voor verdere persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast geloven wij dat onze mensen de sleutel zijn tot ons succes.

We depend on energy, your energy!

Dear reader,

Reizen naar Stuttgart zonder OV

6

Nederlands 3 Onderwijs 5 Uit den Ouden Doosch 6 Liftwedstrijd Stuttgart 8 Japie on tour: Sitech 10 Van de donateur 14 Bier van het kwartaal 22 Taalspelletjes 26 Het Y van de Huismeester 28 Tour over de campus 32 Hoe heurt het eigenlijk?

36 Wist je dat?

Wat betekent dit voor je galaplannen?

32

English 2 By the Chairman 4 Ljubljana visit 12 PhD article 16 Internship report 20 Puzzle 21 Dear Diary 24 Science news 30 Strange place names 35 History of chemistry

In front of you lies the new edition of the T-Licht, just in time for the next exam week. A new change has taken place in the editorial board, since I joined during the last edition of the T-Licht.

First, let me introduce myself, I’m Floris Hieselaar, fifth year student, currently following the Chemical Process Technology master track.

I’m 21 years old and was born in the nice town of Empel (near ‘s-Hertogenbosch, in the north of Eindhoven). You may know me from the fifth lustrum committee F.O.R.T. ‘Pie Debye’, where I was responsible for all the beers and soda’s, or from the 56th board of Japie, where I recruited sponsors, so Japie could organize all their activities. I started my active life at Japie by joining the introductory committee in 2011 and currently I’m also part of the Gala committee and ‘Hét Tappersgilde’. To broaden my interests, I also joined the editorial board of the T-Licht, because I like to read and correct articles. I can also use one of my hobbies, tasting specialty beers, as an inspiration for one of the regular articles in the T-Licht, ‘Bier van het kwartaal’, in which a beer is presented that is worthwhile to taste.

This edition’s beer is very special, as it is a craft beer from the United States, contrary to the Belgian or German beers that usually win.

I hope you all enjoy the articles and have a taste of the new beer of this quartile in the F.O.R.T.!

By: Floris Hieselaar Floris joined the board during the making of edition 19.1. By means of his grammar skills he hopes to strengthen the editorial board.

Internship in the 'Land Down Under'

16

By the Chairman

Enjoy life!

Someone recently told me that you have to enjoy everything that is happening at the moment, because it will be over before you even notice it. These words really stayed in my head, because the first exam weeks have already passed and by the time you all read this the preparations for the second have probably already begun.

T

o me, this shows that time does fly and I figured that my motto will be ‘geneet van het leave, zo lang esse kins’, which means enjoy life while you can. It’s actually from a carnaval song in Limburg and my best friend and I sang it as loud as we could when we were teenagers.

But things change and nowadays we don’t sing the song as loudly anymore. Now when we have time to chat, we are too busy catching up to what has happened since the last time we saw each other, which could easily be three months before.

As things changed for me going to Eindhoven, things are changing right now. Last year, and long before that, students got financing for their study. This system made sure that everyone could do an education after high school, because students got a compensation for their college fee.

Recently the government has made a proposal to change this gift into a loan for paying for an education, which is a weird way to help people pay for an education if you ask me.

This proposal actually ensures that educated people will have a loan for almost half their life, only to pay for their education. As the minister of education says ‘It’s the greatest investment in yourself’ . Thousands of students, however, disagree with the minister. That’s why these students used their right to protest in The Hague last November.

structures at universities. This meant that students had no influence or have a say in the policies that was made up and enforced by higher parties. In 1968, students in Paris and all over Europe went protesting against this hierarchical structure, and these protests were very fierce.

They actually did achieve something, though: a new law was introduced.

The law stated that in every faculty board, a student has to be present to give student input.

"It’s the greatest investment in yourself."

As chairman of the 57th board, I have the honor to be the student advisor for the faculty board of ST. This means

The protest in The Hague made me think of the protest of 1968 in Paris.

Until 1968 there were still hierarchical

2 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

that I give advice about subjects concerning students, which I gladly do. When I started my year, I thought that this was normal and that it had always been like this.

However, this construction has only been this way for the last forty years, and this is a very important turning point in history. The main thing I’d like to illustrate with this article is that positive things can happen when you put effort into the things that matter to you. Finally, I’d like to tell you all that I’ve already learnt something this year. I’ve learnt not to take things for granted, and that I should enjoy everything that crosses my path.

By: Michelle Raven As chairman of the 57th board of Japie, Michelle wants to talk about the changes in student's lives.

Onderwijs

De professionele ingenieur

H

et is lastig te toetsen of een reeds afgestudeerd ingenieur inderdaad over de professionele vaardigheden beschikt waar de Rector Magnificus over sprak. De oplossing hiervoor lijkt echter simpel. Wanneer je concrete professionele vaardigheden gaat toetsen en hiervoor studiepunten toekent, kan met zekerheid gezegd worden dat een reeds afgestudeerde ingenieur een professionele ingenieur is. Uiteraard weten we pas zeker dat een afgestudeerde ingenieur over alle vaardigheden beschikt op het moment dat deze vaardigheden verweven zijn binnen het verplichte gedeelte van de bachelor.

Wanneer je je bedenkt dat er bij het invoeren van het Bachelor College slechts één verplicht OGO, twee verplichte practica en het bachelor eindproject zijn overgebleven om zes professionele vaardigheden naar voren te laten komen, blijkt het toch lastig om dit goed te verwerken in de major. Een gevolg is dat je volgens het curriculum vakken als ‘Inleiding Chemische Binding & Thermodynamica’ en ‘Scheidingstechnologie’ niet voldoende beheerst wanneer je niet in staat bent om te reflecteren, presenteren, plannen, schrijven, samenwerken of om te gaan met informatie. Hoe dit precies blijkt uit de inhoud van deze vakken, is voor een enkeling mogelijk onduidelijk.

In zijn intreerede tijdens de opening van dit academisch jaar noemde de Rector Magnificus dat een ingenieur die is afgestudeerd aan de Technische Universiteit Eindhoven niet alleen een goed opgeleide ingenieur is, maar ook een ingenieur is met professionele vaardigheden. Vreemd genoeg lijken externe bronnen aan te geven dat de Eindhovense ingenieur inderdaad goed opgeleid is, maar professionele vaardigheden vaak niet beheerst.

Om het oefenen van professionele vaardigheden verder te bevorderen, heeft de Dean Graduate School besloten om in januari 2015 te beginnen met het testen van het zogenaamde Skillslab. Het Skillslab moet dienen als een sociaal netwerk, waar studenten in staat zijn om elkaar te voorzien van tips en feedback over professionele vaardigheden. Dit gaat buiten de contacturen om en zou volgens de planning tegelijkertijd met het nieuwe Learning Management System gelanceerd moet worden in 2016.

"Zelfmotivatie wordt hiervoor als essentieel beschouwd."

De bedoeling is dat het Skillslab een online platform wordt, waar studenten op zoek kunnen gaan naar interessante filmpjes. Deze filmpjes zullen niet alleen gaan over hoe je moet presenteren, schrijven of plannen, maar ook over de essentie van professionele vaardigheden in het (bedrijfs)leven.

Zelfmotivatie wordt hiervoor als essentieel beschouwd. Naast het bekijken van geplaatste video’s, moet het ook mogelijk worden om zelf video’s te uploaden van jezelf terwijl je bijvoorbeeld een presentatie oefent. Hier kunnen vervolgens je medestudenten en professionals

op reageren met tips en andere nuttige video’s met je delen. Ook is het de bedoeling dat studenten in het Skillslab een persoonlijk ontwikkelingsplan kunnen opstellen en de voortgang hiervan bijhouden onder begeleiding van een docentmentor.

Of de werknemers van het STU over voldoende zelfmotivatie en organiserende vaardigheden beschikken moet in 2016 nog blijken.

Tot die tijd zal ik jullie op de hoogte houden van de voortgang rondom de invulling van professionele vaardigheden op onze faculteit.

Door: Dirk Vogels Dirk, coördinator onderwijs van het 57ste bestuur van Japie, schrijft over de kwaliteiten waarover een ingenieur dient te beschikken en hoe het STU de ingenieur in spe helpt om deze te verkrijgen.

T-Licht 19.2

3

Ljubljana visit

A visit from students abroad Many Japies have visited universities abroad during a study trip or excursion to get a taste of the student life in foreign countries. Many times they invited the students of those universities to come and visit us in Eindhoven to see the Japie-room and the F.O.R.T. Sadly, not many universities go through with this invitation and visit us here in Eindhoven.

However, on Thursday the 13th of November a group of fifty students from the University of Ljubljana came and visited us.

A

t ten o’clock in the morning a bus arrived in front of the Helix. From within, fifty tired Ljubljana students emerged. Luckily, the board was present to welcome them and offer them a cup of coffee or tea to help them wake up. After a short welcome they were led to the Zwarte Doos to get another word of welcome from Jaap Schouten, the dean of our beautiful faculty.

After this, Mark Pepels, a PhD candidate at our faculty and former Japie boardmember gave a presentation about his career at this university, both within and outside of Japie. He also told us a bit about his PhD project.

Next on the list was Michelle Raven, our chairman. She gave a presentation about Japie and what it stands for. She told the Ljubljana students what the study association does for education and selfdevelopment. Of course, she also told them about the fun activities that are organized throughout the year by the committees and board.

After that, the students of Ljubljana gave a presentation about their student association, ŠOFKKT, and told about some of their graduation projects, such as the distribution of medicines using nano-particles and filtering yeast out of beer by magnetizing it.

During lunchtime the students of Ljubljana got their first view of the F.O.R.T. In earlier mails they stressed that a visit to the F.O.R.T. could not be left out of the program. Here they had lunch and some of our local students joined to talk to the foreign visitors.

“In earlier mails they stressed that a visit to the F.O.R.T. could not be left out of the program."

After the bellies were filled, the students were split into four groups to visit different parts of our faculty and the university. One group visited the Solar Team Eindhoven, where they got a presentation about the champion of the world solar challenge: the solar car STELLA. In this championship the Solar Team Eindhoven competed in the Cruiser Class, where the car is not only judged by speed, but also on practicality, the need for external energy and the number of transported persons.

Another group visited Flowid, a spinoff company located in the Matrix, which develops process solutions and products for the process industry.

In the meeting room, a presentation was held about the history of Flowid and some of their projects. After this, a tour was organized to the pilot plants where a spinning disc reactor could be admired.

The third location was the transmission electron microscope in STW 0.13. Here, Paul Bomans showed how to prepare samples for the small and big microscope and

4 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

showed what magnifications could be reached using these machines.

The fourth location was the Japieroom where coffee and tea were served.

The fish tank was much admired and stories about student life were exchanged between the students from Ljubljana and Eindhoven.

After all four locations were visited, it was four o’clock in the afternoon, which of course means F.O.R.T. time! After an hour, the students of Ljubljana had to leave again to go to their hostel and continue their trip through the Netherlands.

“The fish tank was much admired..."

The students were very enthusiastic about Eindhoven and our faculty; many questions were asked about the possibilities of doing their Master here. It was a very exciting experience to receive students instead of being received, and hopefully the bonds between Eindhoven and Ljubljana are strengthened with this experience.

By: Marc Willemsen Marc guided a group of Ljubljana students around the faculty and university.

Uit den Ouden Doosch

Commissies van weleer Japie heeft vele actieve leden, welke betrokken zijn in allerhande commissies. Zo zullen de meeste leden wel bekend zijn met commissies als de eerstejaarscommissie, de commissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’ of de T-Lichtredactie. Japie kent echter nog vele andere commissies, waarvan een deel minder bekend is of waar al jaren geen functies meer in bekleed worden.

Omdat zelfs de oudste leden sommige commissies ondertussen niet meer kent is het tijd om kort bij stil te staan bij het rijke commissieverleden van Japie.

A

llereerst een commissie die niet langer bestaat: de commissie actieve Japielids weekend, ofwel CAJW. De leden uit deze commissie hadden het idee opgevat om, samen met alle actieve leden van Japie, een weekendje weg te gaan.

Naar het gegeven of dit weekend ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden is het gissen. Wat terug te vinden is over dit weekend gaat namelijk niet verder dan “een schone gedachte” en een commissie die “strakke plannen” had.

Tegenwoordig gaan de actieve leden niet meer op een speciaal georganiseerd weekend, maar worden zij voor hun commissiewerk bedankt op de door het bestuur georganiseerde kleine en grote actieve ledenactiviteit.

De organisatie van een weekend is tegenwoordig voorbehouden aan de weekendcommissie.

"Ondanks de vele commissies, vinden sommige leden blijkbaar dat er best nog wat bij mogen."

Zo’n georganiseerd weekend vindt echter niet elk jaar plaats. Hiermee is de weekendcommissie (of WeCie) één van een aantal commissies die slechts eens in de paar jaar geïnstalleerd wordt. Andere commissies in dit rijtje zijn de meerdaagse excursiecommissie (MEC) en de Batavierenracecommissie (BatCie).

Deze twee waren zo’n 15 jaar geleden nog ‘standaard’ in het commissierijtje van Japie, maar tegenwoordig organiseert het bestuur deze activiteiten normaal gezien. Enkel in het geval van een niet-volledig bezet

bestuur worden die commissies weer eens aangesteld. Andere commissies die niet elk jaar geïnstalleerd worden zijn bijvoorbeeld de lustrumboekcommissie (LuBoCie; deze viel afgelopen lustrum onder de lustrumcommissie), de management trainingsdagencommissie, de galacommissie en de codexcommissie, waarbij de laatste twee (misschien zelfs drie) dit jaar weer opnieuw leven wordt ingeblazen.

Er zijn (helaas) ook commissies die waarschijnlijk voorgoed ter ziele zijn.

Zo is de SQuiz-cie ongeveer twee jaar geleden opgeheven en zal ook de uitwisselingscommissie de komende tijd geen uitwisselingen meer regelen. Voor het tiende lustrum werd een HistorieCie gevormd, welke als taak had het analoge fotoarchief te digitaliseren en bij elke activiteit een korte beschrijving en een aantal representatieve foto’s te voegen. Helaas wordt met hun harde werk niets meer gedaan: de website is al sinds 2009 niet meer bijgehouden en alle namen bij de foto’s zijn verwijderd. Ook voor het muzikale Japielid waren er vroeger commissies, te weten de ZangCie en de Chemieband. Wat de ZangCie zoal deed naast bizarre begrotingen presenteren en odes schrijven aan de LuBoCie is niet bekend, maar feit is dat een dergelijke commissie niet meer bestaat. Wat de Chemieband betreft is er tegenwoordig geen specifieke commissie meer, maar is het wel gelukt om afgelopen (en hopelijk ook komend) gala een band te vormen van Japieleden.

reservebigaanvraag voor een reisje naar schaatsbaan Thialf, Heerenveen, alwaar de Europese kampioenschappen allround plaatsvonden. De heren die de reservebigaanvraag presenteerden en de organisatie op zich namen noemden zichzelf ThialfCie, maar zijn nooit officieel in die hoedanigheid erkend. Een tweede voorbeeld is de Commissie Glazen, welke een heuse alv-commissie was. Toch waren de leden in dit voorbeeld niet écht een commissie, aangezien ze gedurende dezelfde alv geïnstalleerd en gedechargeerd werden.

"...een zogeheten BlubCie en PoëCie te installeren..."

Ondanks de vele commissies die bestaan (hebben) binnen Japie, vinden sommige leden blijkbaar dat er best nog wat bij mogen. Zo zijn er onlangs ideeën geopperd om een zogeheten BlubCie en PoëCie te installeren om respectievelijk het aquarium en het literair vermogen bij Japie op te knappen. Beiden zijn nog niet geïnstalleerd, maar wie weet.

Wellicht…

Door: Wouter de Smet en Marc Willemsen Marc en Wouter doken de archieven in om een aantal verloren pareltjes onder de commissies van Japie te zoeken.

Als laatste zijn er nog wat commissies die nooit echt commissie geweest zijn. Zo was er eens een

T-Licht 19.2

5

Liftwedstrijd Stuttgart

The Hitchhiker’s Guide to Stuttgart Op zaterdag 15 en zondag 16 november 2014 vond de liftwedstrijd naar Stuttgart plaats. Op zaterdagochtend verzamelden om half zeven 21 vermoeide deelnemers op de Japiekamer. Na een briefing en enkele liters koffie werden de eerste deelnemers afgezet op tankstations in Eindhoven en konden ze op weg naar Stuttgart. Een halfuur later kon ook de tweede helft van de deelnemers worden afgezet.

A

ls eerste waren Laura en Thijs in Stuttgart aangekomen. Zij hadden echter het voordeel dat zij vanuit Zwitserland waren begonnen en hadden dus een lichte afstandsbonus. Het eerste koppel dat in Eindhoven was gestart en in Stuttgart arriveerde bestond uit Rick

naar Saarbrücken. Hier mochten ze instappen bij een aardige meneer die ze naar Stuttgart wilde brengen. Zijn vrouw was echter tegen en ook erg stil gedurende de gehele rit. De beste man zal waarschijnlijk een grote bos bloemen voor haar hebben gekocht om dit goed te maken.

"...omdat Eijsden het lelijkste tankstation was dat ze ooit hadden gezien..." en Lisa. Zij reden van Eindhoven naar Weert en gingen vanuit Weert door naar Sittard. Vanuit daar hadden zij al snel een lift naar Maastricht en vlak voor de grens werden zij op een tankstation afgezet. Hier werden zij opgepikt door iemand die in België wilde gaan wandelen.

Hij reed echter het enige tankstation bij Luik voorbij, waardoor Rick en Lisa zo’n tweehonderd kilometer verder werden gebracht door het gebrek aan tankstations. De vriendelijke man heeft uiteindelijk in de Hunsrück gewandeld in plaats van in de Ardennen. Vanuit de Hunsrück konden Rick en Lisa een lift krijgen

Al snel bleek dat het voor andere koppels lastiger was om vanuit Eindhoven weg te raken. Sommigen namen het heft in eigen handen en liepen door naar een tankstation met betere kansen. Wouter en Patricia hadden na één minuut al genoeg van het tankstation aan de Limburglaan en liepen door naar het Floraplein, waar ze na drie kwartier een lift kregen richting Limburg in een luxe auto met panoramisch dak. Op een tankstation voor Sittard werden ze opgepikt door een bestuurder die hun kartonnen bord toevallig zag en aanbood om ze richting Keulen te brengen. Gezellig mochten zij naast

oma op de achterbank en nadat de spreektaal was achterhaald bleek dat het van origine Parijse gezinnetje nu in Genk woont en op visite ging bij familie in Keulen.

Vlak voor Keulen kregen zij een lift naar een tankstation voor het vliegveld van Keulen door twee zakenmannen. Op dit tankstation werden zij al snel aangesproken door iemand die vertelde dat er vanuit daar niemand naar het zuiden zou reizen en werd ze aangeboden om op een beter tankstation te worden afgezet. Hier zaten zij met een klein kindje op de achterbank dat aan het oefenen was met aftellen vanaf twintig. Helaas kwam zij niet verder dan vijftien voordat zij weer keurig vanaf twintig begon. Vanuit Keulen kregen zij een lift naar Frankfurt door twee concertgangers en vanuit Frankfurt een rechtstreekse lift naar Stuttgart. Na enkele kilometers over de Autobahn werd overgeschakeld op de reserve benzinetank. Na een lange discussie of het risico genomen kon worden werd toch duidelijk dat er getankt moest worden. Tegen deze tijd hadden de bestuurders door dat hun lifters ook redelijk Duits konden verstaan en werden Wouter en Patricia gerust gesteld met de woorden ‘living on the edge’.

Gelukkig werd de tank bijgevuld en arriveerden Wouter en Patricia als derde koppel in Stuttgart.

Ook voor Koen en Camiel bleek het lastig om uit Nederland te komen.

Zij deden er langer over om over de grens te raken dan om van Keulen naar Stuttgart te reizen. Vanuit Eindhoven stopten zij bij Budel, Weert, Heerlen en Kerkrade. De automobiliste van de lift van Keulen

6 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Liftwedstrijd Stuttgart

naar Frankfurt wist niet hoe snel zij van haar lifters af moest komen, want zij stopte op iedere parkeerplaats om te kijken of er een auto stond met een nummerplaat uit Stuttgart. Pas in Frankfurt vond ze iemand bereid om Koen en Camiel van haar over te nemen en mochten Koen en Camiel meerijden met een operadirigent naar Heidelberg.

Vanuit deze plaats wisten zij een directe lift naar Stuttgart te regelen in een dikke Porsche met beeldschermen in de hoofdsteunen. De bestuurder gaf aan dat hij niet zo goed was in Engels, waardoor ze niet veel gesproken hebben. Gelukkig kon het koppel wel Two and a Half Men kijken op de beeldschermen.

Voor Marc en Erik was het toch het lastigste om te vertrekken uit Nederland, sterker nog, zij kwamen de grens niet over. Na anderhalf uur mochten zij eindelijk mee met iemand naar tankstation ’t Haasje, vlak boven Weert. Gelukkig waren zij niet het haasje want al snel hadden zij een lift naar Sittard met een ouder koppel dat bij kennissen op visite ging. Ook hier was al snel een lift geregeld naar Heerlen en vol goede moed lieten zij zich afzetten op een tankstation. Na een uur kreeg de eigenaar van het tankstation medelijden en gaf de tip om door te lopen naar een tankstation zo’n 5 à 10 minuten verderop. Na ongeveer anderhalf uur lopen kwamen zij aan bij het treinstation in Heerlen waar Marc zich realiseerde dat hij sinds kort een 3G-abonnement had en dus met zijn mobiel kon navigeren.

Na een heerlijke herfstwandeling kwamen zij aan in Kerkrade bij een

onbemand tankstation. Hier moesten zij zich gewonnen geven en wachten tot de volgauto ze kwam oppikken.

Sander en Mark waren begonnen met een lift naar Maastricht door een moeder die haar kind ging ophalen.

Ze zei dat ze hen zou afzetten op een station vlak voor Maastricht.

Het bleek echter dat dit een moeilijk tankstation was om weer weg te komen, omdat iedereen vanaf daar naar Maastricht ging om de intocht van Sinterklaas te bekijken.

Uiteindelijk wisten ze een lift te regelen naar Namen. Hier stonden ze even vast, maar uiteindelijk kregen zij een lift naar Luxemburg, waar zij lange tijd vaststonden op een Aral tankstation en genoeg tijd hadden om slechte grappen te bedenken totdat de volgwagen ze kwam ophalen.

Jarla en Jeroen kwamen er ook achter dat ze vanaf hun tankstation nergens zouden komen, dus ook zij vertrokken naar het Floraplein waar ze twee andere liftkoppels tegenkwamen.

Guido Hagenaars, Corné Haaij en Jules van Boxtel wisten een lift te regelen, maar stapten echter niet in. Gelukkig was het regelen niet voor niets en mochten Jarla en Jeroen instappen naar Budel. Vanuit Budel wisten zij een lift te krijgen naar Beek en hierna naar Eijsden.

Helaas was het niet mogelijk om vanuit die locatie een lift verder te krijgen, waarschijnlijk omdat Eijsden het lelijkste tankstation was dat ze ooit hadden gezien, en moesten Jarla en Jeroen worden opgehaald met de volgauto. Zo’n tien minuten voordat de volgauto ze kwam

ophalen mochten ze bij een rijke Zwitser meerijden. Echter moest wel de rolstoel van Jarla op schoot bij Jeroen, waardoor ze deze lift afwezen. Door de volgauto werden ze een station verder afgezet, waar ook Michelle en Brian al een uur bezig waren met het regelen van een lift. Jarla en Jeroen hadden meer geluk en hadden na enkele minuten al een lift naar Keulen. Tijdens deze rit werd uit het niets door de bestuurder opgemerkt dat ze nu met 220 km/u over de autobahn reed met mensen die ze pas net tien minuten kende.

Hierdoor maakten ze wel vaart, maar schoten helaas Stuttgart voorbij, waardoor ze op een tankstation ten zuiden van Stuttgart belandden.

Om vijf uur ‘s nachts kwam uiteindelijk de volgauto aan in Stuttgart. Tegen deze tijd lagen alle andere deelnemers al in bed nadat ze het nachtelijke leven van Stuttgart hadden bezocht. De volgende ochtend werd het Old Castle (ofwel Stuttgartmuseum) bezocht en in de middag was er tijd om de stad te bezichtigen en een Brauhaus te bezoeken. De terugreis ging een stuk soepeler voor veel koppels, aangezien niemand problemen had met vervoer regelen.

Door: Marc Willemsen Marc gooide al zijn charmes in de strijd om naar Stuttgart te liften. Hij kwam de grens niet over.

T-Licht 19.2

7

Japie on tour: Sitech

Vakexcursie naar Sitech op Chemelot Op 22 oktober was het dan zo ver: de excursie waarvoor iedere eerstejaars student vroeg zijn bed uit mocht komen. Om kwart voor zeven stond er een groep van ruim zeventig nieuwe Japies in de vroege ochtendkou te popelen om de bus in te mogen. Een kwartier te laat kwamen de bussen bij de Helix voorrijden en na knap manoeuvreerwerk van de buschauffeurs op de campus vertrokken we om kwart over zeven richting Geleen.

A

angekomen werden wij bij Sitech welkom geheten door branding & recruitment officer Maurice Beltgens. Hij vertelde over zijn loopbaan en de werkzaamheden bij Sitech. Sitech ondersteunt twaalf fabrieken op Chemelot, zij verzorgen praktisch alle locatiegebonden diensten, die variëren van wateronderhoud tot security. Naast deze taken die niet tot de core business van het bedrijf behoren, verleent Sitech ook productiegebonden diensten.

Deze diensten kunnen bestaan uit het leveren van onderhoud en operationele ondersteuning, maar ook controle van de veiligheid, gezondheid en milieuvoorschriften.

Na de inleiding stond de sitetour op het programma. Wij werden opgedeeld in twee groepen. De ene groep ging eerst langs de waterzuivering en de andere maakte

een rondje over de Chemelotcampus.

Na met de bus door de nauwe straatjes van een aanliggend dorpje gereden te zijn, kwamen we aan bij de waterzuivering. De gids vertelde ons over de bacteriën en de stikstofzouten die gebruikt worden om het water te zuiveren. Op de campus aangekomen, wekten de enorme installaties veel interesse op bij de nieuwsgierige jonge academici.

Na nog een paar leuke anekdotes van de gids en een aantal vragen was het alweer tijd om terug te keren naar het gebouw van Sitech.

"...al snel ontstonden er kringen rond de werknemers met geïnteresseerde studenten."

Hier kregen we een presentatie van director improve René Boman.

In zijn presentatie vertelde hij over zijn loopbaan op Chemelot. In de chemie is het niet gebruikelijk dat men meer dan twee jaar dezelfde baan doet, dan krijgt de persoon een andere functie. Op Chemelot zijn hierbij de mogelijkheden extra groot, aangezien een werknemer van bijvoorbeeld Sitech heel makkelijk over kan stappen naar DSM of Sabic. Zeker omdat de werknemers bij Sitech al ingewerkt zijn en hun collega’s al kennen door de nauwe samenwerking tussen de bedrijven.

Na de presentatie was er een mogelijkheid om tijdens te lunch te praten met medewerkers van Sitech.

8 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Hier werd veelvoudig gebruik van gemaakt door het nieuwe cohort Japies en al snel ontstonden er kringen rond de werknemers met geïnteresseerde studenten. Diverse onderwerpen kwamen aan bod en er heerste een zeer aangename sfeer.

Na de lunch werd de dag afgesloten.

Hans Kuipers bedankte Sitech voor de organisatie en het Japiebestuur bood een unieke Japieklok aan.

Na de formele afsluiting was het tijd voor de studenten om kennis te maken met hun eerste 'goody', handige fietsverlichting. Terug in de bus naar Eindhoven werd er nog gezellig nagepraat en kon iedereen terugkijken op een geslaagde educatieve excursie.

Door: Martijn Buijvoets Martijn is eerstejaarsstudent en heeft voor het vak Inleiding Chemie en Chemische Technologie de site van Sitech bezocht.

Chemie in goede banen Sitech verzorgt het complete onderhoud van fabrieksinstallaties, van projectmanagement tot uitvoering. Onze focus op verbeteren, begint bij de prestaties van onze mensen. Onze expertise in huis waarborgen, dat doen we door de juiste mensen aan te nemen en op te leiden. Zodat we onze klanten iedere dag weer, helpen de maximale opbrengst uit de installaties te halen.

Kijk voor uitdagende vacatures en stage-opdrachten op onze website www.sitech.nl

Van de donateur

Een ander uitzicht Een dik jaar geleden liep ik na mijn afstudeerpraatje de Helix uit, eindelijk was ik klaar met mijn afstudeerproject en kon het echte werk beginnen. Dit heugelijk feit moest natuurlijk wel eerst gevierd worden, dus werd eerst de F.O.R.T. nog aangedaan. Waar voor veel mensen van onze faculteit het studentenleven eindigt na deze middag van gekregen en gedoneerde blaadjes, koos ik voor een leven als promovendus.

O

nderzoek heb ik tijdens mijn tijd in Eindhoven altijd interessant gevonden, maar na zes jaar aan de TU/e, had ik behoefte om te zien wat er buiten de lichtstad te beleven is. Ik heb daarom contact opgenomen met een professor van de groep anorganische chemie en katalyse in Utrecht en zo heb ik een positie als promovendus in deze groep bemachtigd. De keuze voor Utrecht was voor mij tweeledig, het leek mij een gezonde afwisseling om eens buiten Eindhoven onderzoek te doen en daarnaast woonde ik op dat moment al samen met mijn vriendin in deze prachtige stad in het midden van ons land.

aan bijvoorbeeld de epoxidatie van ethyleen, wat een industrieel proces is op wereldschaal.

Hiervoor is deels gekozen door de toepasbaarheid van dit soort reacties ten opzichte van bijvoorbeeld goud katalysatoren, die een veel meer academisch gerichte vraagstelling vereist. Mijn achtergrond bij een technische universiteit komt hierbij beter tot zijn recht.

Ik ben mijn eerste jaar voornamelijk bezig geweest met het synthetiseren

" ...vergeleken met mijn collega’s bij ‘pijpen en buizen’, ofwel Process Engineering, voelde ik mij niet echt een volwaardige ingenieur."

Na een uitgebreide sollicitatieprocedure ben ik terecht gekomen op een project waarin ik onderzoek doe naar de stabiliteit van zilver katalysatoren in oxidatie reacties.

Hierbij moet gedacht worden

van drager materialen en de impregnatie hiervan met zilver nanoparticles.

Om deactivatie mechanismes goed in kaart te kunnen brengen gebruiken we model katalysatoren die bestaan uit geordende drager materialen die gemakkelijker te analyseren zijn dan de katalysatoren die in de industrie gebruikt worden.

Het belangrijkste wat mij na anderhalf jaar promoveren aan een andere universiteit is opgevallen, is het verschil in aanpak.

Tijdens mijn master

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

heb ik gekozen voor de track Molecular Engineering in de richting van Anorganische Chemie en, vergeleken met mijn collega’s bij ‘pijpen en buizen’, ofwel Process Engineering, voelde ik mij niet echt een volwaardige ingenieur. Van dit gevoel ben ik ondertussen genezen als ik collega’s verbaasd zie kijken als ik het heb over PFR’s of CSTR’s.

Het runnen van reactoren onder massagelimiteerde omstandigheden heb ik meer dan eens zien gebeuren, zonder dat iemand hier een probleem in zag. Daar tegenover staat, een voor mij, ongekende kennis van bereiding van katalysatoren. Effecten van drogen, pH en precursormateriaal waren voor mij tijdens mijn master ondergeschikt aan controle van de reactie-omstandigheden.

Ik heb door dit verschil in expertise veel kunnen leren van mijn collega’s en ik probeer deze dienst terug te bewijzen. Mobiliteit tussen universiteiten is dan ook een groot gegeven voor veel groepen en hierom ben ik in mijn eerste jaar afgereisd naar UPMC (Universiteit Pierre en Marie Curie) in Parijs om een

Van de donateur

synthesemethode te leren. Daarnaast ben ik afgelopen juli en oktober een aantal weken in Eindhoven geweest om bij SCR epoxidatiereacties uit te voeren met mijn gesynthetiseerde materialen. Op dat moment ben ik dan ook benaderd om donateur te worden en ben ik gestrikt voor het schrijven van dit stukje.

Hoewel er maar een jaar verstreken is sinds de vorige keer dat ik in de Helix was, verandert er in zo’n korte tijd toch veel. Zo is de kubus verdwenen en is de Japie-kamer ook volledig verbouwd. Zo geeft de nieuwe servicetafel de ruimte een wat strakkere uitstraling en is met een nieuwe hoekbank de gereserveerde ruimte voor zitplaatsen verdubbeld, hoewel het aantal effectieve zitplaatsen is gehalveerd. Echter, het verdwijnen van sommige

op zo veel mogelijk plaatsen koffie te drinken en zijn personen die al langstudeerder waren toen ik aan mijn master begon nog steeds

"...en is met een nieuwe hoekbank de ruimte geserveerd voor zitplaatsen verdubbeld, hoewel het aantal effectieve zitplaatsen is gehalveerd..." verenigingsgeschenken vind ik een kwalijkere zaak, waarbij de sta-tafel afkomstig van het 52ste bestuur mij natuurlijk het meeste aan het hart gaat.

Maar aan de andere kant zijn er ook veel dingen hetzelfde gebleven: nog steeds loopt Michael rond om

aanwezig als noglangerstudeerder.

Als je een aantal weken in Eindhoven bent, moet je natuurlijk ook de F.O.R.T. bezoeken en ook hier merk je dat de aanpak verschilt tussen universiteiten. In Utrecht zijn de promovendi niet bang van borrels en deze zijn niet enkel op donderdag, maar deze geschieden

op het balkon van ons gebouw. Dit geeft een prachtig uitzicht over de stad Utrecht (hier kan Eindhoven echt niet aan tippen) aan de ene kant en de architectuur van het farmaciegebouw aan de andere. Het bier wordt echter gedronken uit zelf gekochte kratten die gekoeld worden met ijs uit het lab en, waar je in de F.O.R.T. vermoeid wordt aangekeken als je een tosti of een broodje worst bestelt, wordt de kwaliteit van een borrel tegenwoordig afgemeten aan de hoeveelheid snacks die er aanwezig zijn.

Tijdens mijn tijd in Utrecht heb ik veel dingen geleerd en ik beveel potentiele promovendi onder de Japie-leden van harte aan om ook eens buiten hun Alma Mater te kijken, maar ik ben wel tot de conclusie gekomen dat ik een echte Brabander en een echte ingenieur ben. Het is mooi om van uitzicht te wisselen, maar niet minder mooi om thuis te komen.

Door: Jeroen van den Reijen Jeroen is jarenlang een actief Japielid geweest en heeft in het 52ste bestuur der T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ de functie van secretaris mogen bekleden. Jeroen promoveert nu aan de Universiteit Utrecht en doet onderzoek naar de stabiliteit van zilver katalysatoren in oxidatiereacties.

T-Licht 19.2

11

PhD article

Nanostructured films based on liquid crystals How do you pick a graduation project, or your PhD subject? How different is doing your graduation project from doing a PhD? Does a PhD only revolve around science, or do you get a chance to develop yourself? These are several questions I had before I started working in my current group. In the following article I will try to answer these questions by illustrating my choices and by giving a short overview of my current project which I started working on a year ago.

From master student to PhD In my case choosing a subject was easy: I fell in love with liquid crystals (LC) from the first moment I encountered them during one of my master classes, which happened to be taught by Prof. Dr. Rint P. Sijbesma, my current boss. Liquid crystals are interesting for so many reasons, but for me the most important one is their esthetics. I admire the textures they can show in polarized microscopy.

So when it came down to picking out a topic for my graduation project I knew instantly that I wanted to work with these sorts of molecules.

In the end I was advised to approach Dr. Erik Schwartz, who was a postdoc in our group at that time, and together we wrote down a project that would soon become my twelve month struggle. Fortunately, we managed to get a result out of this, but the biggest lesson I learned from it is that research is more difficult than I thought. On paper everything seems so easy but doing it in the lab always turns out to be tougher than

expected. I enjoyed writing down my research results for my graduation report, and I also like doing research itself. So after finishing my masters I started looking for a PhD position. I waited until after my graduation to do this to avoid being biased in favor of my current group. I took a few possibilities into consideration but in the end I stayed in the same group for multiple reasons, the group’s dynamic and creative freedom being the decisive ones. And here is where it all started, my first job in science.

"And here is where it all started, my first job in science."

My current project Obviously my current project still revolves around liquid crystals, but being an engineer, I wanted to make something useful out of these materials. My current group is called “Supramolecular Polymer Chemistry” and to stay within the theme of the

Figure 1: Building of a liquid crystal from two hydrogen-bonded complementary molecules

12 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

group’s research we took a concept originally researched by Dr. Ir. Felix H. Beijer twenty years ago as the basis for my current topic: the fabrication of nanostructured films. The idea is that we use supramolecular liquid crystals to make nanostructured polymer films. In contrast to the conventional approaches, we would build up the liquid crystal from two hydrogen-bonded complementary molecules, see Figure 1. Doing so will open up the way to using one of the two as a template, whilst the other can be made polymerizable.

We believe that this approach can lay the ground work for the formation of nanoporous membranes. So my project is to create these types of molecules and see how far we can push the use of these materials for the manufacturing of nanostructured polymer films. One of the intriguing questions we had alongside this was if this approach can yield a so-called superlattice (for short, a superlattice is an extra order in an ordered structure, see Figure 1 left corner).

Besides being fundamentally of interest, this would also be beneficial for the final application where this can facilitate removal of the template.

Hydrogen-bonded liquid crystals In my first few months I focused on obtaining the initial molecules to see how they would behave. The initial designs I wanted to make are given in Figure 2. The basis I took for these molecules is the well known ureido-4-pyrimidinone and 2,7-diamino-1,8-naphthyridine (Upy/ Napy) combination, which has a fourfold hydrogen bond, and is used extensively in our group. Another commonly known hydrogen-bonded

PhD article

Figure 2: The mixing of pairs to ubtain a hydrogen-bonded liquid crystal

pair I used is uracil and N,N'-(pyridine2,6-diyl)dibenzamide (Uracil/ Pyridine). The latter combination has a threefold hydrogen bond. One of the easiest ways of obtaining a liquid crystal is to attach a tri-o-dodecyl gallate group to a polar molecule, and we did just that for all of the hydrogen-bonding motifs. Three out of the four monomers turned out to be liquid crystalline on their own. The next question we had was: can we mix up the pairs to obtain a new hydrogen-bonded LC? In case of the Uracil/Pyridine combination this proved to be feasible, see Figure 2 entry 1. For the Upy/Napy combination the joint melting temperature is above the thermal decomposition temperature of the Upy, see Figure 2 entry 3. The exact morphology of the Uracil/Pyridine combination was determined using wide angle X-ray scattering. From the XRD diffractogram depicted in Figure 3 we were able to deduce that this combination has a Colrec phase between 50 °C and 130 °C. Up to this point the results show that we indeed can prepare a hydrogenbonded discotic liquid crystal. For the next step we will use this as the basis.

Inducing a superlattice During the following months we further extended this family of molecules by exchanging the aliphatic gallate groups for ethylene glycol-based ones. This was done in attempt to induce a superlattice into the structure. We started out with an ethylene glycol content of about 60% for the Uracil/Pyridine mixture, see Figure 2 entry 2, but this combination gave macrophase separation; see the observed texture where two distinct

regions are visible under crossed polarizers. Trying to counteract the macrophase separation, we prepared an ethylene glycol-based Upy. Unfortunately, the use of a fourfold hydrogen bond and the reduction in ethylene glycol content to 30% couldn’t prevent the macrophase separation from occurring, see Figure 2 entry 4. This is reflected in the POM pictures: under crossed polarizers no birefringence was visible and unpolarized. An emulsion-like texture was observed. Later on we tried other combinations and recently we found out that an ethylene glycol content of ~25% in combination with the fourfold hydrogen bond doesn’t lead to macro phase separation. However, the combination is not liquid crystalline.

The next step Lately we have been trying to make the structures polymerizable so we can fixate the obtained morphologies for the fabrication of the final desired films. Even though the superlattice hasn’t been obtained yet it is still attractive to put our strategy at work on the pure aliphatic combination.

A future application we are thinking of is the fabrication of a nanoporous membrane.

Final words In retrospect, doing a PhD has proven to be beneficial for me. I really feel more committed to the subject than would have been the case if I had taken a position in a company. In addition, the environment can be extremely motivating because I am surrounded by colleagues and fellow PhD students who are full of ideas and energy. For now I have the intention to stay in the academic field. Without a doubt, if you want to work abroad having a PhD is advantageous. In the end, during your PhD you will still face the same kind of problems you faced during your master project, but now dealing with them is where the fun starts.

By: Jody Lugger Jody is doing his PhD in the sub department Macromolecular and Organic Chemistry (SMO).

Figure 3: The morphology of the Uracil/Pyridine combination as determined by XRD

T-Licht 19.2

13

Bier van het kwartaal

Bier van het kwartaal: Caldera IPA Na de voorbereidingen voor de tweede ronde tentamens mag het weer tijd worden voor iets beter weer. Zo in het vroege begin van het jaar wil het nog wel eens lekker fris en koud weer worden, met vaak nog een straffe wind erbij. Voor deze editie van het T-licht hebben de voorraadbeheerders dan ook weer geprobeerd een bijpassend Bier van het Kwartaal te vinden.

H

et bier van dit kwartaal is de Caldera IPA geworden, een frisse India Pale Ale. Dit bier wordt, samen met nog een dertiental andere bieren, gebrouwen door de Caldera Brewing Company.

De Caldera Brewing Company, gelegen in het mooie Ashland in de Amerikaanse staat Oregon, is een vrij jonge brouwerij. Het Crater Lake, dat 160 kilometer van de brouwerij af ligt, heeft bijgedragen aan de naam van de brouwerij. Dit meer is namelijk gevormd uit de krater van een oude vulkaan, wat ook wel een caldera genoemd wordt. De ligging aan de westkust van de Verenigde Staten zorgt dan ook zeker voor mooie plaatjes van de brouwerij en haar omgeving.

In 1997 werd er begonnen met het brouwen van bier in een loods, met een oppervlak van wel 7400 m2 (het blijft de USA), waar de brouwerij gevestigd is. Ondanks

de korte bestaansperiode doet deze brouwerij niet onder voor de oude jongens uit België, Nederland en Duitsland. De brouwerij heeft namelijk in de afgelopen jaren een flink aantal onderscheidingen bij onder andere de Brussels Beer Challenge, een internationaal befaamd proeffestijn, behaald. De brouwmeesters gebruiken naast lokale producten ook hun eigen hop en mout voor het brouwen van hun bier, wat een extra speciale smaak aan het bier geeft. Omdat er lokale, verse hop wordt gebruikt, kan er met hele hopbloemen worden gewerkt in plaats van pellets. Deze pellets worden verkregen door het vriesdrogen en persen van de hopbloemen, en hebben het nadeel dat een hoop smaak verloren gaat tijdens het brouwproces. De hopbloemen die the Caldera Brewing Company gebruikt worden er tijdens het filtreren uitgehaald, zodat een helder bier overblijft met bakken

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

aan smaak. Een ander punt wat de brouwerij onderscheidt van de rest is dat zij beschikt over haar eigen inblikmachine, waardoor het gros van de bieren verkocht wordt in blik.

Wie blik ziet als een teken van lage prijs, en niet zozeer van kwaliteit, kan nog wel eens bedrogen uitkomen.

Het verpakken van bier in blik zorgt er namelijk voor dat er geen licht en lucht bij het bier kan komen, waardoor de smaak beter behouden blijft en het bier langer houdbaar is. Bovendien heeft blik het voordeel dat het 100% recyclebaar is. De blikmachine is pas in 2005 aangeschaft, waardoor de brouwerij toen pas begonnen is met het inblikken van de bieren. Voor de aanschaf van de inblikmachine moest men naar Ashland zelf afreizen om te kunnen genieten van de bieren van Caldera, aangezien deze alleen lokaal van de tap beschikbaar waren.

“You can take them rafting, camping, fishing and skiing!”

De brouwers zelf houden uiteraard van bier, maar ook van reizen, wat heeft geleid tot een aparte hobby: het fotograferen van hun blikken bier op aparte locaties en met aparte (huis)dieren. Zo zijn er al blikken in verschillende staten en ook zelfs buiten de Verenigde Staten op de foto gezet, maar zijn er ook blikken mee gaan skydiven en mountainbiken.

Een van de redenen waarom deze brouwerij hun bier inblikt is dan ook: “You can take them rafting, camping, fishing and skiing!”

Bier van het kwartaal

Caldera IPA De uiteindelijke strijd voor de prestigieuze titel van Bier van het Kwartaal ging tussen twee bieren van de Caldera Brewing Company, de India Pale Ale (IPA) de Pilot Rock Porter. Uiteindelijk ging de IPA er met de prijs van door; de inhoud van dit felgele blik bleek uiteindelijk toch het meest te smaken.

"...een duidelijk hoppige, bittere smaak met veel citruselementen."

De naam van de IPA komt van het bier dat vroeger naar de Britse koloniĂŤn werd verscheept. Hier werd extra hop aan toegevoegd om de houdbaarheid te verhogen. Dit voegde tevens een extra bitterheid toe aan de bieren. Deze bitterheid is dan ook duidelijk terug te vinden in de Caldera IPA. Dit bier heeft een duidelijk hoppige, bittere smaak met veel citruselementen . Samen met de mout met een lichte karamelsmaak zorgt dit voor een lekker verfrissend biertje dat de hele avond door goed drinkbaar blijft. Het bier heeft een mooie oranje kleur en een alcoholpercentage van 6,1%.

Zo gaat het perfect samen met een frisse salade in de zomer of bijvoorbeeld de pittige Indiase curry waarvan het recept in de vorige editie van het T-Licht stond. De combinatie van de frisse hopsmaak en de karamelmout zorgen ervoor dat de pittige kruiden van de curry snel geblust worden.

De Caldera Brewing Company brouwt naast de IPA nog een flink aantal andere bieren, zoals een porter met chocoladetinten (Pilot Rock Porter) en een Amber Ale, die beiden ook zeer aan te raden zijn en zich goed onderscheiden van de rest van de bieren in hun soort. Naast deze bieren brouwen de heren uit Oregon ook een aantal wat apartere bieren, zoals een bier met rozen en rozenwater of een bier met gember.

Het nieuwe Bier van het Kwartaal, de Caldera IPA, is nu te verkrijgen voor drieĂŤneenhalve streep in de F.O.R.T. Vraag ernaar bij de dienstdoende Tapper of commissielid en geniet van dit heerlijke biertje!

Doordat dit bier zoveel frisse tinten bevat kan het goed met vele verschillende gerechten gecombineerd worden.

Door: Floris Hieselaar en Wouter de Smet Na een uitgebreide en lastige sessie hebben deze oud-voorraadbeheerders, met hulp van Troy Oude Bekke, dit unieke biertje uitgekozen dat in de F.O.R.T. geserveerd zal worden.

T-Licht 19.2

15

Internship report

Spoilage of microorganisms in the juice industry Australia hosts world’s most dangerous animals, such as the Sydney funnel web spider. With a length of only a few centimeters, these shiny black spiders, with fangs strong enough to penetrate toenails, live in the area of Sydney where I was staying for my internship. During my internship I faced somewhat smaller creatures; however they were big enough to give some people serious headaches.

F

or those who don’t know me, my name is Steven Rademakers.

You could have seen my face in the F.O.R.T., as I spend most of the Thursday drinks enjoying the atmosphere around the bar. Five years ago I was a lovely freshman; three years later I was less lovely and I had completed my Bachelors. The next two years I spent my time completing the chemical engineering master, with a track in Process Engineering.

"...I visited three different continents in one single month..."

I was one of the 24 students who travelled to South-Africa for the study tour, where I discovered one of my favorite animals. It has been said that some even got nightmares about this antelope with a black striped tail, because we saw it that often. Two weeks after I was back in the Netherlands, it was time for my next adventure! After a trip of over 24 hours I landed in Sydney and at this point I realized I visited three different continents in one single month; not something you do every day. When arriving at the airport I needed to undergo a special security check thanks to the study tour: if you visited the Kruger Park in the last month they needed to make sure you didn’t have any soil on your shoes.

Thankfully, I was wearing brand new ones, so I could keep wearing them and continue my journey.

After seeing the regular touristy stuff, like the Sydney harbor bridge, botanic gardens, and

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

the opera house (that was under renovation), it was time to get started with my internship. I did my industrial internship at the headquarters of Nudie Foods. Nudie is a midsize company with about 100 employees that just celebrated their 10th birthday.

Nudie produces 28 different juices varying in sizes from 250 mL to 2 L. They make some strange combinations which are (surprisingly) not that bad: beetroot with mint or a combination of nine different flavors among other cucumber, kiwi and spirulina. Spirulina is an algae (and believed to be the first form of plant life on earth) that is rich in protein, vitamins, minerals and all the ‘supposed to be good’ stuff. NASA has even chosen to use it for astronaut’s food in space.

Nudie is one of the market leaders of chilled juices in Australia. Their slogan is “Creators of good”. They claim that they produce juices that are solely made from fruit or vegetables. This means that not only the juices are free from additives or preservatives, but also added flavors and colors, extracts, vitamins and minerals or any other supplemented materials are not allowed to be used.

Internship report

This is a great concept for marketing; it is less great for the quality team, as the shelf life of this product is quite short and the product is very sensitive to spoilage. The plan was that, during my internship, I would analyze the production process and make suggestions for improvement.

The production process is straightforward; Nudie is basically a blending plant. When the different raw materials arrive in steel drums, they are stored in a chilled warehouse waiting to be used for production.

When a certain juice is scheduled to be blended the desired raw materials are transported into one of the two batch tanks. After a certain time of blending, the juice is pasteurized and thereafter it is stored in chilled tanks waited to be bottled.

In the first weeks of my internship Nudie suddenly got a lot of customer complaints regarding fermentation in one of their juices before their use by date. This is a huge problem for Nudie. After a few meetings we decided that my internship was going to focus on finding the root cause of this problem. What caused this problem, how can it be fixed and prevented in the future became the main questions I needed to answer.

Nobody at Nudie had a clue what could be causing this issue. To be able to make a suggestion what could be the issue I first analyzed the complaints to confirm that the cause of the problem can be traced

to the production site. When this was indeed the case, I needed to gather information, lots of it. I needed to obtain detailed information regarding the process flow and affected production batches, this included among others tracing the used raw materials to its supplier, obtain information regarding process conditions and performing microbiological and organoleptic analysis. In addition, I logged all the important changes and repairs that have been done in the plant. For a straightforward production process like this you would expect that this list was quite comprehensive; I was surprised how many different changes or repairs occurs in a relative simple production environment.

To be able to analyze this information, I made a timeline of the affected production batches against the changes of the plant. The goal was to present data without making assumptions to the relevance of any particular item to the issue. I have found a few issues that could be identified as the root cause. As a result of this, a new storage tank was bought and some of the equipment was opened, inspected and cleaned.

At some point in this process, social media noticed Nudie had a problem regarding fermentation in one of its products. This lead to a lot of frustration here at the headquarters and as a result they even withdrew their products from the grocery stores. While a lot of changes have been implemented in the plant already, the results of these are only visible after a few weeks, when the use by date of the product is expired and a change in the trend of customer complaints can be noticed. At the end of my internship the consumer complaints regarding fermentation were reduced.

as soon as possible. It turned out that I really liked to solve these kinds of problems; you need to take a lot into account that happened and stay up to date. To do this, you need to talk to a lot of different people with different expertise and ask the right questions every day. Furthermore, you need to make a selection which information is important or else you would be drowning in it.

"The people are friendly, they speak English, and the Australian dollar is washing machine proof."

As for how much this internship was different because it was 16.000 km away from where you are reading this article, there were no kangaroo’s hopping on the streets or koala bears in the trees. The people are friendly, they speak English, and the Australian dollar is washing machine proof. The people in Sydney have nothing to complain with their beautiful beaches, iconic buildings and historic landmarks. And as for me, I didn’t have a bad time myself.

By: Steven Rademakers Steven shares his experiences in preventing an all organic beverage becoming the new alcohol of choice in Australia.

I didn’t expect at the start of my internship (and Nudie probably also) that I would be working to solve one of the worst problems a food manufacturer could have: microorganism spoilage problems.

You cannot plan these kinds of problems, but they need to be fixed

T-Licht 19.2

17

Een wereldbaan bij Fluor van om op zo’n site rond te lopen en je bouwtekeningen tot leven te zien komen.

Als Proces Engineer ben je vaak bij het eerste ontwerp betrokken. Jíj bepaalt hoe een fabriek eruit gaat zien, waarbij de praktische haalbaarheid vooropstaat. In het ontwerpproces ben je op zoek naar de optimale balans tussen de kwaliteit van het ontwerp, de bouwkosten en de tijd die nodig is voor de bouw. Hetzelfde geldt voor de productie. Als de installatie is gebouwd, moet de eigenaar de fabriek zo efficiënt mogelijk kunnen runnen. Het ontwerp moet supersterk zijn. De installatie mag in vijf jaar nooit kapot gaan.”

Floris Wijers houdt zich bij Fluor als Proces Technoloog bezig met het ontwerpen van fabrieken. Voornamelijk voor de olieen gasindustrie, maar ook voor de wat verfijndere chemicaliën. “Mijn werk bij Fluor biedt de balans tussen engineering en de praktijk die ik zoek “De projecten waaraan je bij Fluor werkt zijn zó groot. De afmetingen zijn indrukwekkend,” vertelt Floris. “Wat een vaatje is op een bouwtekening, is in het echt misschien groter dan een gemiddeld huis. Ik hou er zelf heel erg

“De sfeer binnen Fluor is ontspannen.

Het is echt een ingenieurswereld. Is er binnen jouw groep niemand die je kan helpen bij een vraag, dan is er altijd wel iemand anders die het antwoord voor je heeft en je op weg kan helpen.

Je wordt enorm gestimuleerd om te leren door te doen. Binnen Fluor heb je diverse klasjes, carrièrecoaches en programma’s die je ondersteunen. Het zorgt ervoor dat je genoeg momenten hebt om aan te geven wat je leuk vindt en dat je samen nadenkt over wat een volgende stap kan zijn.”

“Fluor ziet het als een belangrijk deel van je ontwikkeling dat je buitenlandervaring opdoet. Ik heb vier maanden rondgelopen op een raffinaderij in Duitsland en heb in Saoedi-Arabië geholpen bij de bouw van de ‘Super Absorbent Polymer’-plant, die door Fluor Haarlem is ontworpen.

Mijn taak was om het bouwproces te stroomlijnen door de onderaannemers aan te sturen en te assisteren met de opstart van de fabriek.

Op dit moment ben ik in de afronding van de engineeringsfase van een raffinaderij in Koeweit. Aansluitend hoop ik voor langere tijd naar het buitenland te gaan. Dat is het voordeel van Fluor, je vindt het bedrijf over de hele wereld!”

Benieuwd naar jóuw carrièrekansen bij Fluor? Bel Maartje van Pelt: (023) 5432045 of stuur een e-mail naar: maartje.van.pelt@fluor.com fluor.com/netherlands/careers

Puzzle

Sudoku much?

TM

A new T-Licht, a new puzzle. The winner of the puzzle of the last T-Licht is Erik Schiepers. Congratulations! For this edition we arranged yet another wonderful prize: A roadster, better known as an 'omafiets', the most your streamy logic recognizable city bike in the Netherlands worth €150,- with the courtesy of ExxonMobil.

Strimko are logical puzzles that are much like a Sudoku. The grid below should be filled with the numbers 1 to 7 while taking into account that each row and column should contain every number only once. Contrary to a Sudoku, however, there are no square sub-grids that should also satisfy the ‘one of each number’ rule. Instead, this puzzle has connected elements that should satisfy this third rule.

BrainBashers Hard Strimko #28

Good luck!

2

4

5

2 6 5

7

7 6

4 1

Made specially for BrainBashers Posted: September, 2011 © The Grabarchuk Family. All Rights Reserved.

2

www.brainbashers.com

more STRIMKO at www.strimko.com

Permission‘Jan is granted for personal use only. This puzzle may not be duplicated for any kind of profit.

20 T.S.V. Pieter Minckelers’

Dear Diary

A tale of opposites A diary is very personal thing that can teach you a lot about someone. To better understand some of our members we asked two students to show us their diary entry for a normal day.

The results couldn’t be more different. One is a happy joyful day that we all would envy while the other one is a day of sadness and misery.

To let the members retain a bit of privacy we will simply call them Grumpy and Happy.

Happy Today I awoke on the start of a wonderful day. It is Thursday and of course I don’t have to tell you what that means. I only have to wait till four o’clock to go to that happy place that all chemistry students adore: the F.O.R.T. It was supposed to be a relaxing day with no classes and only few appointments, but it turned out to be a bit different. I’m getting ahead of myself, first things first, I need to get dressed in my fanciest clothes for the photo shoot this morning. A Japie ball is coming up and I managed to arrange a photographer to shoot some pictures of myself and a special lady (I won’t name her just yet but I think you can guess who I’m talking about). The shoot was wonderfully done and the pictures turned out great!

After changing back to some more casual clothes I enjoyed some relaxing quiet time in the Japie room. I always enjoy the Japie room, friendly people coming and going and having a nice chat over a cup of tea. But alas! Such a happy day couldn’t be expected to last forever. Earlier that day, one of the members of the board of Japie broke his wrist and had to go to the hospital with another board member.

This is always a sad occasion, but what made it even worse was the expected arrival of over fifty Slovenian students who needed a tour around the campus. Being the generous, kind and compassionate man that I am, I volunteered to lead

some of these Slovenians around campus and gave up my afternoon of leisure. The Slovenians were a nice bunch of people who had a lot of questions which I graciously answered. Foremost thing on their mind, however, was when they could finally go to the F.O.R.T. It seemed that the love of chemistry students for the F.O.R.T. transcends even national boundaries. At four o’clock I was happy to oblige them and to the satisfaction of all we had very nice evening in the F.O.R.T.

"I always enjoy the Japie room, friendly people coming and going and having a nice chat over a cup of tea."

Grumpy Some days things just don’t work out the way you wanted them to. Simply put: you have a bad day. Yesterday was one of those. I woke up peacefully with the morning sun shining on my face. Immediately, alarm bells started to ring in my sleepy head and I looked at the clock to see it was 8.45 am, which meant I overslept. I got up and hurried to put on my clothes, quickly finished breakfast and brushed my teeth. Within ten minutes I was in the front yard, still a bit sleepy but ready to go. I looked around in confusion, because my bike was nowhere to

be found. I realized it was still at the university, since it was raining the day before and I took the bus back home. If I would run I would probably be in time to catch the bus, so I did.

As I turned around the last corner before the bus stop, I saw the bus passing it… Damnit, I missed it. It’s strange how many things can go wrong within half an hour after you woke up.

When I finally arrived, an hour and a half later than planned, I started working on my graduation project and everything seemed fine. When I looked at my emails, however, I read that the NMR wasn’t working that day, which meant my bad day was not finished yet. The only machine I was going to use, broke down. Instead of doing experiments, I now had to spend the rest of my day typing, getting started on the report. After all the trouble I went through to even get to the university, it would pretty much be a useless day. As the day dragged on, it was finally time to go home. While cycling home, tired and numb, I realized that the only positive thing about today was the fact that I had taken a longer lunch break, since I couldn’t do any experiments.

In retrospect: it was a day to quickly forget!

By: Grumpy and Happy Grumpy and Happy like to tell you about their day as chemistry students and the events and problems they face.

T-Licht 19.2

21

Taalspelletjes

Taalspelletjes Heb je al gehoord van die houthakker die met pensioen ging?

Hij heeft eindelijk het bijltje erbij neergegooid.

Een flauwe woordgrap die niet veel meer reacties oproept dan een zucht, maar woordgrappen zijn een voorbeeld van de menselijke drang om met woorden en taal te spelen. Ook de media is zich hiervan bewust. Vandaar ook dat de krant dagelijks een kruiswoordpuzzel print, zodat je oma ook wat te doen heeft tussen de middag.

Maar hier blijft het niet bij, er zijn over de jaren ook talloze taalprogramma’s op televisie geweest.

Het T-Licht neemt er een aantal onder de loep.

H

oogstwaarschijnlijk is het eerste waar iedereen zojuist aan dacht het alom bekende Lingo. Lingo (wat ‘taal’ betekent, maar ook een speling is op het bekende spel ‘bingo’) is een oorspronkelijk Amerikaanse show waarin deelnemers woorden moeten raden waarvan ze oorspronkelijk alleen de beginletter kennen. Door woorden te raden kunnen ze meer letters in het woord plaatsen, waarna ze ballen mogen pakken om een bingokaart te vullen en mogelijk prijsgeld te winnen.

Taalkundig gezien stelt Lingo eigenlijk niet zo veel voor. Het helpt als je een grote woordenschat hebt, maar het blijkt natuurlijk een vrij simpel spelletje dat vooral om het hebben van veel geluk draait. Je

hoeft niet eens te weten wat de woorden betekenen, alleen maar of het een woord is of niet. Zo niet, dan wordt je woord afgekeurd door de mysterieuze lichaamsloze voice-over ‘JP’ en ben je je beurt kwijt.

De eerste aflevering van Lingo was in 1989, nog voordat een groot deel van de lezers van dit T-Licht geboren was. Het programma heeft het lang volgehouden, maar helaas, aan alles komt een einde. Lingo’s kijkcijfers werden steeds minder indrukwekkend, en sinds september 2014 worden er geen nieuwe afleveringen meer opgenomen.

"...dan wordt je woord afgekeurd door de mysterieuze lichaamsloze voice-over ‘JP’ en ben je je beurt kwijt.”

Een ander, nog ouder programma dat mensen misschien nog wel kennen is Rad van Fortuin. Ook dit spel komt oorspronkelijk uit Amerika, waar het in 1975 voor het eerst te zien was.

Het programma lijkt een beetje op

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

het klassieke spel galgje . Kandidaten moeten een aantal woorden (vaak een gezegde of bijvoorbeeld een filmtitel) raden waarvan ze alleen weten hoeveel letters elk woord heeft. Voor elke letter die geraden wordt, verdient de kandidaat geld voor de pot. Hoeveel geld elke letter waard is wordt bepaald door een draai aan het rad waar de show naar vernoemd is. Er staat echter meer dan alleen fortuin op het rad, voor je het weet draai je de beruchte ‘bankroet’schijf en ben je al je verzamelde geld kwijt. Helaas!

Rad van Fortuin was niet zo succesvol als Lingo in Nederland. Het is in 1990 begonnen en heeft de 21ste eeuw niet gehaald: in 1998 werd het programma uit de lucht gehaald.

Deze twee programma’s waren echter erg simpel en in beide gevallen was het taalkundige element beperkt tot het kennen van de woorden en zinnen die geraden moesten worden.

Zo zijn er ook spelshows geweest die trachtten trivia-kennis te combineren met taalkennis, bijvoorbeeld door kandidaten letters van een te raden woord vrij te laten spelen door het beantwoorden van vragen.

Spelshows die dit format aanhouden

Taalspelletjes elke kandidaat krijgt een zin te zien met daarin een fout en moet deze opsporen. Verbeteren is niet eens nodig, je moet alleen weten waar je moet zoeken. Het komt vaak genoeg voor dat een kandidaat zich kapot staart op een vermoede spelfout, om daardoor een overduidelijk fout spreekwoord te negeren.

zijn bijvoorbeeld Twee voor Twaalf of That’s the Question.

Maar shows die de taalkennis echt testen zijn er niet zo veel. Er is natuurlijk het Groot Dictee der Nederlandse Taal, maar het is niet helemaal eerlijk om dat een spelshow te noemen. Is er geen quiz waarin je alleen echt meetelt als je op de basisschool een… tien voor taal had?

Oh ja, Tien voor Taal. Een ‘spraakmakend’ taalprogramma uit 1989 waarin teams van bekende Nederlanders en Belgen getest worden op hoe goed ze de Nederlandse taal beheersen. Hier is overigens een interessant parallel met het dictee op te merken: de Belgen zijn altijd beter. Het programma is verdeeld in verschillende rondes, die elk een ander taalspel omvatten.

De rondes zijn over de jaren wat veranderd, maar bij deze zullen we de huidige rondes even de revue laten passeren.

Traditioneel begint het spel met ‘Met Andere Woorden’. De kandidaten krijgen een zin, waarin een ongebruikelijk woord of een vreemde uitdrukking voorkomt. Uit de context van de zin en vergelijkingen met

andere woorden die iemand in het team misschien ooit ergens gehoord heeft moeten de kandidaten in overleg de betekenis van het woord achterhalen. Als dit te moeilijk lijkt: geen zorgen, deze ronde is multiple choice.

" ...een kandidaat zich kapot staart op een vermoede spelfout, om daardoor een overduidelijk fout spreekwoord te negeren.”

Nadat beide teams een aantal vragen hebben beantwoord gaat het spel door naar de volgende ronde: ‘Cryptokronkels’. Zoals de naam al aanduidt heeft deze ronde wat gemeen met de cryptogrammen uit de krant. “Een hoop baby’s in zee” klinkt luguber, maar misschien betekent het gewoon een “geboortegolf”. Ook hier hoeft men niet alles zelf te bedenken, de kandidaten krijgen namelijk wat extra hulp in de vorm van de eerste letter, de laatste letter, en de lengte van het woord. Als het te lang duurt om een antwoord te vinden, krijgen ze meer letters cadeau, maar dit kost natuurlijk wel punten.

De volgende ronde is: ‘Zoek de Vout’.

Deze ronde wordt niet in teams gespeeld, maar per persoon. Deze ronde lijkt vrij vanzelfsprekend:

‘Woordritsen’ is een ronde die weer in teamverband wordt gespeeld. Hierin krijgen teams een aantal paren van woorden. Het doel is om een woord te vinden dat hiertussen past en zowel met het eerste als het tweede woord een geldige samenstelling vormt. Tussen ‘boter’ en ‘lap’ past bijvoorbeeld ‘ham’. Ook in deze ronde worden langzaam letters vrijgegeven ten koste van punten.

Voor de finale kunnen de punten nog wat bij worden getrokken in de ronde ‘Spelling’. In deze ronde worden woorden afgebeeld, en moet elke kandidaat individueel bepalen of het woord goed of fout gespeld is. Elke kandidaat die het goed beoordeelt, krijgt punten voor zijn team.

De kandidaten die de meeste punten voor hun team hebben verdiend, spelen één-op-één tegen elkaar in de finale. Gedurende zestig seconden krijgen de kandidaten in hoge snelheid woorden te zien waarvan ze de betekenis moeten kiezen. Kiezen ze fout, dan gaat de beurt naar de andere kandidaat. Het team dat op het einde het meeste punten heeft, wint en krijgt een tien voor taal.

Na het lezen van dit artikel vraagt de lezer zich misschien af waarom het T-Licht dit artikel heeft gepubliceerd.

Een willekeurige nostalgische ingeving? Wat heeft het T-Licht eraan als de lezer bekend is met de regels van Tien voor Taal? Een goede vraag, waar ik geen direct antwoord op kan geven, alleen het advies om de activiteitenkalender voorlopig in de gaten te houden.

Door: Sander Peters Sander blikt terug op de taalkundige hoogstandjes van de Nederlandse televisie.

T-Licht 19.2

23

Science news

The Ig Nobel prizes for chemistry In de last edition of T-Licht the Ig Nobel prizes of this year where discussed. These achievements make people laugh and think about science. The prizes are intended to celebrate the unusual, honor the imaginative and spur people’s interest in science, medicine and technology. Unfortunately there was no chemistry prize awarded this year, so in this science news we have been looking for the chemistry Ig Nobel prizes of the last five years.

Why do onions make people cry?

(2013) Shinsuke Imai, Nobuaki Tsuge, Muneaki Tomotake, Yoshiaki Nagatome, H. Sawada, Toshiyuki Nagata and Hidehiko Kumgai; for discovering that the biochemical process by which onions make people cry is even more complicated than scientists previously realized.

"...no one has to cry anymore when chopping onions."

It was presumed that the irritating lachrymatory factor, which is released by onions when they are chopped up, was produced spontaneously by the enzyme alliinase. This enzyme operates in the biochemical pathway that produces the compounds that are responsible for the characteristic flavor of onions. They thought that this was the only enzyme needed for the production of the factor,

because the unstable intermediate sulphenic acid would spontaneously form the lachrymatory factor. The scientists discovered that this factor is not formed as a by-product of this reaction, but is specifically synthesized by a previously undiscovered enzyme, the so called lachrymatoryfactor synthase. Because they discovered this synthase, they say that it may be possible to develop a non-lachrymatory onion that still remains its characteristic flavor and nutritional value by modify the genes responsible for the activity for the synthase enzyme. If this succeeds no one has to cry anymore when chopping onions.

Epidemic of green hair (2012) Johan Peterson; for determining why people in the town of Anderson were suffering from an epidemic of green hair.

The epidemic came to the surface when people started complaining that their hair had turned green.

People were inclined to blame the drinking water. The environmental engineer Johan Peterson took samples of the drinking water in several houses in Anderson. His theory was that are may be too much copper in the drinking water, because it is known that copper can turn things green. He measured the copper concentration in all the samples, but the concentrations were very low.

Johan Peterson went to the houses of the people that had complained and tested their water, the samples

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

had a copper concentration that was five to ten times greater than the previously tested water. The people that had complained were all living in new houses and they had all copper piping. So, when the water sat overnight in the pipes, and then where exposed to heat, the copper precipitated in the water. So people who showered in the morning where exposed to the high copper concentrations, hence why their hair had turned green. Johan Peterson’s solutions were: the people could move, get new pipes, let the water run for a few minutes in the morning or, if they were really desperate, take a cold shower.

Wasabi fire alarm (2011) Hideaki Goto, Tomo Sakai, Koichiro Mizoguchi, Yukinobu Tajima and Makoto Imai; for determining the ideal density of airborne wasabi to awaken sleeping people in case of

Science news a fire or other emergency, and for applying this knowledge to invent the wasabi alarm.

" Almost everybody woke up within two minutes after the gas was released."

Anyone, who has ever put too much of the pungent green paste on a sushi roll, knows that wasabi is hard substance to ignore. If you eat too much you will quickly find that it sets off all the alarm bells on your tongue.

A group of Japanese scientists wanted to take advantage of the pungent wasabi and invented a wasabi fire alarm. Most people who are killed in a fire were asleep, because they could not hear the alarm or are elderly. The original goal of the scientist was to come up with a solution for this. They said that it is hard to ignore the eyewatering burn of wasabi and wanted to use this property of wasabi to their advantage. They isolated the compound responsible for the stinging property, and found allyl isothiocyanate, a somatosensation.

A samotosensitive compound can have an effect on the nervous system through feelings of temperature, pain, vibration and body position.

When people are asleep, the body still processes these effects. For their research, they filled canisters with the compound and waited until their test subjects were deeply asleep, and then filled the room with wasabi gas. Almost everybody woke up within two minutes after the gas was released.

Water and oil do mix (2010) Eric Adams, Scott Socolofsky, Stephen Masutani and British Petroleum; for disproving the old belief that water and oil do not mix.

In 2000 the ‘Deep Spill’ experiment was carried out in the Norwegian Sea, which was funded by the U.S. Minerals Management Service and 23 oil companies. The goal of this research was to survey releases of oil and gas at the bottom of the sea to improve the contingency against deep water spills. In these tests oil was mixed with methane and released at a depth of 840 meters.

Adams and Socolofsky’s experiments in the laboratory had already shown that the oil at the ocean floor will form small droplets. These droplets get smaller if a chemical dispersant is added to the oil plume at its source. The ocean currents and the difference in water density would cause the small droplets to leave the plume and stratify. Therefore the oil mixes with the seawater and forms horizontal layers of water with the same density. This is an effect that we rather encounter than a simple plume that would carry the oil to the surface.

Creating diamonds from tequila (2009) Javier Morales, Miguel Apátiga, and Victor M. Castaño; for discovering that tequila can be turned into diamonds.

Originally, the scientists were experimenting with creating diamonds from organic solution, such as acetone, ethanol and methanol. The heated vapors of

these compounds were deposited on a silicon or stainless steel substrate that acts as a catalyst. They found that when ethanol is diluted in water, that high quality diamond films can be created. The ideal mixture is 40 percent ethanol and 60 percent water, which is similar to the ratio of in tequila. They bought a bottle of tequila, wondering if it worked because tequila has more compounds than water and ethanol which could obstruct the process.

In these experiments, the scientist heated the tequila to 280 ˚C so it would transform into a gas. In the reaction chamber, where the silicon or stainless steel substrates where present, the tequila gas was heated so that the molecular structure would break down and form solid diamond crystals. These crystals deposited on the substrates, resulting in a thin diamond film, which was almost the same as with the water and ethanol mixture. These kinds of films can be used for as high-power semiconductors, radiation detectors and optical devices.

By: Eline Hermans Eline wants to join the editorial board of T-Licht and makes a good start by telling the readers some more about the Ig Nobel prizes.

T-Licht 19.2

25

Het Y van de Huismeester

Graag wil ik in mijn column eens aandacht vragen voor een medewerker die zorgt dat post en pakketten binnen de faculteit op een snelle, efficiënte en betrouwbare manier op hun plaats van bestemming komen. Deze man is in mijn ogen namelijk iemand die veel meer respect verdient dan dat hij van menig student en medewerker ontvangt.

R

uud (ook wel bekend als Ruudje of Rudolf ) Paol – want daar heb ik het over – is een bijzondere verschijning binnen onze faculteit. Met zijn goede humeur en opvallende, door jicht veroorzaakte, tred is hij een kleurrijke verschijning wanneer hij in de Helix aanwezig is.

En aanwezig in de Helix, dat is hij soms ook geestelijk. Er is volgens mij geen medewerker die meer begaan is met zijn werk dan Ruud. Zelfs tijdens zijn vakanties is hij bijna dagelijks een paar uurtjes in Helix te vinden.

Ruud is liever hier dan thuis. Eigenlijk beschouwt hij de TU/e als zijn thuis.

Ruud is niet iemand met twee of drie titels voor zijn naam. En het klopt dat hij weleens iets vergeet, maar dat compenseert hij moeiteloos door zijn geweldige inzet en zijn immer vrolijke stemming, waarmee hij ook

vergeef mij?

Sorry, Ruud

de mensen om hem heen aan het lachen maakt. Ruud heeft de gave om anderen beter te laten presteren, zonder dat daar het torenhoge salaris van een werkcoach tegenover staat.

deponeren in Ruuds paarsblauwe Mercedes cabrio die toevallig met open dak voor de tent stond. Of dat ik deze sportieve vierwieler voor een spotprijsje op Marktplaats heb gezet.

Helaas zijn er ook medewerkers die regelmatig misbruik maken van zijn goedheid, bijvoorbeeld door papier en rotzooi op de gang te gooien, omdat men weet dat Ruud dit toch wel opruimt.

"Het heeft maanden geduurd totdat de zwaargeschapen vrachtwagenchauffeur onze Ruud eindelijk met rust liet."

Ook plannen om Ruud elke dag het kopieerpapier in iedere machine bij te laten vullen, omdat studenten en medewerkers dit vervelend vinden, gaat echt te ver. En nu ik dit schrijf, besef ik dat ik zelf ook weleens wat te ver ben gegaan.

Het was bijvoorbeeld niet netjes van me om, tijdens de vwo-werkweek, de studenten hun afval te laten

Ook was Ruud me niet dankbaar toen ik hem, op zijn eigen verzoek, aan een blind-date wilde helpen.

Totaal per ongeluk meldde ik hem aan op de verkeerde datingsite.

Het heeft maanden geduurd totdat de zwaargeschapen vrachtwagenchauffeur onze Ruud eindelijk met rust liet.

Ruud, via dit stukje wil ik je hiervoor mijn welgemeende excuses aanbieden. Sorry voor deze misplaatste grappen. Het zal de komende weken niet meer gebeuren en ik ga je voorlopig waarderen als beste collega en vriend. Ik hoop dat ook de rest van de faculteit jouw inbreng meer gaat waarderen. Want als iemand dat verdient, ben jij het.

Door: Michael Scheepers Michael heeft, ondanks dat hij wel eens een grapje uithaalt, diep respect voor Ruud en hoopt dat meer mensen hem gaan waarderen.

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Wanted

Editor Warning!

This person can be deadly with text

Dangerous!

May be creative

Attention!

May become aggressive when faced with grammatic errors

Do you know this person?? Then send a mail to tlicht.st@tue.nl or talk to one of the current editors

Tour over de campus

De borrelruimtes van de TU/e (deel 1) Afgelopen T-Licht hebben jullie gelezen over de veranderingen die onze borrelruimte in de afgelopen jaren zoal heeft gezien, van een nieuw geluidssysteem tot de nieuwe achterbar.

Nou zijn wij Japies erg trots op de F.O.R.T. en roepen meer dan eens dat onze borrelruimte toch echt de mooiste ter wereld is, maar is dit wel zo? Als enigszins objectieve redactieleden zijn de leden van de vijfde lustrumcommissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’ erop uit getrokken om dit kwartiel al enkele borrelruimtes op de TU/e van binnen te bekijken en te beoordelen; welk bier wordt geschonken, wat is de kwaliteit van het barpersoneel, hoe mooi is de ruimte en natuurlijk hoeveel heb je aan het einde van de borrel uiteindelijk uitgegeven?

Skybar! Underground Toen we Cheops belden met de vraag of wij langs mochten komen om een onafhankelijk warenonderzoek te doen waren ze erg enthousiast.

Vol goede moed liepen we de Skybar! Underground binnen. Deze borrelkelder (vandaar ‘Underground’) voelt een beetje aan als een groot uitgehold blok beton, met versieringen van de vereniging aan de muur, met een pooltafel en een grote loungehoek. Een wereld van verschil ten opzichte van de typische gele muren, stamtafels en bruine bar die wij elke donderdag aanschouwen.

In de Skybar schenken ze Bavaria à €0,80 per stapelglas en hebben ze drie speciaalbieren op tap, afhankelijk van het seizoen. Het aanbod van het bier is niet echt iets om trots op te zijn, maar het assortiment tosti’s is dat dan weer wel en lekker veelzijdig aangezien vier verschillende te verkrijgen zijn. Tja, op die manier lijkt het meer een eetcafé dan een echte studentenkroeg.

De Skybar-commissie bestaat uit tweede- en derdejaarsstudenten en zij staan elke donderdag achter de bar.

Tijdens het tappen van het bestelde bier is er goed gelet op de correct taptechniek en we werden toch een heel klein beetje teleurgesteld. Het bier werd gemolken en meerdere malen bijgevuld om dan met een plastic afschuimer te tikken op het barblad alvorens af te schuimen.

Tijdens het drinken van het biertje, wat jammer genoeg vrijwel meteen

doodsloeg hebben we nog even gepraat met een van de gezellige tappers en zij vertelde dat er een themaborrel was: Superhelden op Sokken! Gezegd moet worden dat de imposante ruimte erg leuk aangekleed was voor deze borrel en dat zij wel vaker een speciaal tintje geven aan de donderdagborrel.

Een prachtige schildering versiert de muur tegenover de bar en de muur achter de bar is behangen met verschillende maar vooral kleurrijke posters. De bar had een creatieve feel en we moeten toegeven dat we niks anders hadden verwacht van ID’ers. Des te betreurenswaardiger is het feit dat de bar vol staat met

" Na nog een foto te hebben gemaakt van de creatieve schildering is het testteam er weer vandoor gegaan, met een lichte hoofdpijn van dat Twents bier."

Ludic Na de dode Bavaria was het tijd om verder te gaan met ons vergelijkend warenonderzoek en we vertrokken naar de Ludic, de bar van Lucid. Wederom daalden wij af naar een kelder en liepen door de verlaten gangen van het praktisch lege Hoofdgebouw. Het kille gangenstelsel in de kelder van het hoofdgebouw vormt een sterk contrast met de muren van de Ludic.

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

banken en een grote pooltafel en dat er weinig plaats over blijft voor tafels.

Ze hebben er wel geteld één. Geluk bij een ongeluk waren wij, naast vijf anderen, de enige gasten in de ruimte, dus die tafel hadden wij maar meteen geclaimd. Wat wel gezegd moet worden is dat wij tijdens de Dutch Design Week langs zijn gegaan bij Lucid en dat verklaart waarom slechts een vijfde van de stamgasten aanwezig was.

Tour over de campus

In de Ludic werken ze met verschillende barteams die om de beurt een avond tappen. Aangezien er bijna niemand was kwam een lid van het barteam ons de glazen Grolsch à € 1,20 per stapelglas

" Na een goede blik door de ruimte, dat met ongeveer veertig bezoekers redelijk goed gevuld is, werd het tijd voor een biertje." brengen, wat een fijne service was, en met gezonde tegenzin dronken we deze op, wellicht hadden we beter een van de twaalf speciaalbieren kunnen kiezen die ze aanbieden. De tapkunsten vielen hier al iets meer in de smaak, met als enige minpunt dat de biertjes niet waren afgeschuimd en nogal vlot doodsloegen. Uniek aan Lucid is dat zij een keer per jaar de ‘Battle of the Cohorten’ organiseren om te kijken welk cohort het meeste kan drinken. Hierbij pakten de tweedejaarsstudenten de afgelopen edities de overwinning met een groot bijeengeraapt team.

Misschien een leuk ideetje om bij ons in de F.O.R.T. te organiseren? Na nog een foto te hebben gemaakt van de creatieve schildering is het testteam er weer vandoor gegaan, met een lichte hoofdpijn van dat Twents bier.

ontbreken van licht in de ruimte, omdat er één lamp en een glow-inthe-darktekening licht gaven. De ruimte heeft betonnen muren, die versierd zijn met allerhande ingelijste foto’s of borden. Deze ruimte is echter wel een van de oudste van de TU/e. Het Walhalla verkeert namelijk al veertig jaar lang op dezelfde plek, en is gedurende alle jaren niet veel veranderd, iets waar de bezoekers van het Walhalla erg trots op zijn.

Dat zal echter niet lang zo blijven, het Walhalla zal namelijk in februari, samen met de borrelruimte van de faculteit Technische Natuurkunde, verhuizen naar een gedeelde ruimte in Flux. In het Walhalla worden naast dagelijkse borrels ook een aantal activiteiten van Thor georganiseerd, waaronder ook alle feesten. In de borrelruimte wordt Bavaria geschonken, en een zestiental speciaalbieren, waarvan twee op tap.

Na een goede blik door de ruimte, dat met ongeveer veertig bezoekers redelijk goed gevuld is, werd het tijd voor een biertje. Er staan iedere dag twee tot drie tappers achter de bar, afhankelijk van welke dag het betreft.

Er is namelijk voor iedere dag van de week een apart Tapperskoppel, met eventueel een Tapper in opleiding,

ook wel feut genoemd en te herkennen aan zijn/haar blauwe polo.

Het testteam wilde de net verworven kunsten van de feut wel eens op de proef stellen en besloot bij hem een biertje te bestellen. Na lang, lang, lang wachten werd ons eindelijk een glaasje Bavaria voorgeschoteld. Aan de kwaliteit van het biertje viel nog wat te verbeteren; zo was het biertje niet afgeschuimd en was het glas niet goed gevuld. Wat wel scheelt is dat een biertje hier maar € 0,50 kost, volgens de feut het goedkoopst op de TU/e.

Hoewel wij wel weten dat Japies het overal heel gezellig kunnen maken, en geen enkele borrelruimte die tot nu toe getest is tegenviel kan het testteam de voorlopige conclusie trekken dat het nog altijd goed toeven is in de F.O.R.T. met een gezellige atmosfeer en altijd goed bezochte borrels en hoewel de bierprijs niet het laagste is op de TU/e mogen we nog steeds erg blij zijn met € 0,56 voor een stapelglas Brand, zo’n tachtig verschillende speciaalbieren en de kwaliteit die onze Tappers hebben om deze biertjes goed te serveren. Volgende editie worden weer drie borrelruimtes op de TU/e onder de loep genomen, dus houd de volgende editie van het T-Licht in de gaten. To be continued!

Door: De vijfde lustrumcommissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’ Nicky, Eline en Floris liepen als commissie en nu als Tappers al enige tijd rond in de F.O.R.T. en willen weten of andere borrelruimtes aan de onze kunnen tippen.

Walhalla Voor de laatste borrelruimte van de avond daalden wij voor de derde keer trappen af naar een donker hol in een kelder dat door de studenten van elektrotechniek het Walhalla wordt genoemd. Eenmaal aangekomen in het Walhalla moesten de ogen van de testers even wennen aan het

T-Licht 19.2

29

Strange place names

Living in

In a conversation with a friend, I found out that growing up in Belgium has some nice perks, namely knowing about some weird place names. I used to live close to villages and towns with fascinating names such as Erps-Kwerps, Aarschot, Jeuk and Wortel, which made me decide to investigate if there was more information about strange place names all around the world. Have fun reading about the results in this T-Licht.

W

e’ll start our quest in Australia, the country with the only place name in the world written completely in digits.

The village, 1770 is named after the date of the second landing of James Cook and his crew on Australia in May 1770. Originally, the town was known as Round Hill, but after the bicentennial in 1970, the name was officially changed to 1770. Australia has other nice place names to offer, such as Woolloomooloo, a suburb of Sydney, named after Woolloomooloo house, the house of the first landowner there. This might either be derived from Wallamullah, meaning a place of plenty or Wallabahmullah, meaning a young black kangaroo.

Other places in Australia with fun

names are Humpty Doo, Lake Disappointment (the explorer was disappointed by the fact that this lake was a salt water lake instead of a fresh water lake), Mount Despair, Nowhere Else, Shag Rocks, Useless Loop and Wagga Wagga.

" ...the town Accident in Maryland, where the inhabitants are called Accidentals."

Our journey continues to the United States, a big country, so it’s bound to have lots of nice names. We’ll start

alphabetically with the town Accident in Maryland, where the inhabitants are called Accidentals. The origin of the name Accident is still a mystery, but the most probable explanation is that two land surveyors selected the same land by accident. They were friends, so one of them took over the other’s survey, got the tract and named it Accident. The United States has many more great places to live, such as Satan’s Kingdom, which are actually two different villages, one in Massachusetts and the other one in Vermont. Also, there is a town called North Pole in Alaska, which is the town where all the American children’s letters to Santa wind up.

More nice place names, although some quite banal, in the U.S. are Wankers Corner, Humptulips, Zigzag, Beaverlick (which is a former fur trading site), Tuba City, Blue Ball, Dicktown, Hooker and the nondescriptive No Name.

Antarctica has mostly really nice mountain names, such as Supporting Party Mountain, named by explorers in appreciation of the splendid cooperative work of their supporting party, or Queer Mountain, Mount Terror, Nipple Peak, Mount Toogood, Mount Slaughter, which is boringly named after the director of the National Science Foundation John B. Slaughter instead of some

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Strange place names gruesome homicide, Apocalypse Peaks, Dick Peaks and The Office Girls, two prominent rock features along an ice cliff, named to express gratitude for the dedicated support provided to Antarctic programs by home-based personnel. There is also Executive Committee Range, Football Mountain, Knobhead, Mistake Peak and Mount Cocks.

"We do not rank in the top seven longest place names on earth, which is a shame."

Luckily, we also have plenty great town names in Europe, like Bastard, in Norway, Slettestrand in Denmark, Batman in Turkey or Bitchfield in the United Kingdom. The village Catbrain, in England, derives from cattes brazen in Middle English, which is a reference to the characteristic soil type of the location. In England, there is a whole lot of places to talk about, such as Christmas Pie, which comes from a family called Christmas and the Saxon term pightel or pightle which means small piece of arable land. In England you can also find Fingringhoe, No Place, Scratchy Bottom, Mudchute, Cocking, Rape, Eye, Sandy Balls, Feltwell and the small parish of Shingay Cum Wendy.

To get back to how I started this mission in the first place, let’s look at place names at our southern neighbours, in Belgium. These do not all translate well in English, but I’ll do my best to explain them as

well as possible. I’ll start with the places Balen, Zandloper, Geel, Ham, Braken, Lava, Heks, Stalken, Lauw, Bloempot, which roughly translate as bummer, hourglass, yellow, ham (duh), retching, lava (as expected), witch, stalking, lukewarm and flower pot respectively. Sadly, there are also some great names that can’t be translated at all, such as Denderwindeke, Genoelselderen, Sint-Job-in-‘t-Goor and Dworp. But maybe you can just appreciate their greatness nonetheless.

Because the South African language is pretty close to Dutch, some South African place names can sound pretty fun to Dutch speaking people as well.

Think of places as Strand (beach), Groot-Jongensfontein (big boy fountain), Klapmuts, Soekmekaar, Verneuk Pan and Koekenaap.

Don’t be sad to live in the Netherlands though, we have some amazing place names too. For example in Groningen, there is a village called Hongerige Wolf (hungry wolf ). Besides that, we’ve got Hell, Paradijs (paradise), Laad en Zaad, Monster, Pyramide (pyramid), Jipsingboermussel (which sadly is not in the province Zeeland), Hippolytushoef, Quatre Bras, Holysloot, Numero Dertien (number thirteen), Raar (weird), De Hulk, Oranje (orange) and Theetuin (tea garden).

What we do lack in the Netherlands is long place names. We do not rank in the top seven longest place names on earth, which is a shame. Maybe if we will merge some more municipalities in the future, we can combine their names. Some of the longest

place names are: Gorsafawddacha'idraigodanheddogleddollônpenrhynareurdraethceredigion, a Welsh railway station with the meaning “the Mawddach station and its dragon under the northern peace of the Penrhyn Road on the golden beach of Cardigan Bay”, Tweebuffelsmeteenskootmorsdoodgeskietfontein, a farmland about 200 km west of Pretoria in South Africa, Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch, the longest officially-recognised place name in the United Kingdom and Lake Chargoggagoggmanchauggagoggchaubunagungamaugg, the longest place name in the United States which ranks sixth longest in the world.

In my quest I have found some great places the live in the future, but for now, I am still happy to with ‘Eindhoven’ whenever I have to write down my address, instead of Taumatawhakatangihangakoauauotamateapokaiwhenuakitanatahu.

By: Marijne Timmers Marijne has always been interested in strange place names all over the globe.

T-Licht 19.2

31

Hoe heurt het eigenlijk?

Op je mooist!

Dit jaar komt er weer een bijzonder chique aangelegenheid aan: een Japiegala. Een gala wordt gekenmerkt door enkele gedragsregels die al van oudsher gebruikt worden. Deze dienen bij ieder gala in ere te worden gehouden (want we zijn geen Brabantse boeren).

Om te voorkomen dat de heren de dames vragen met: “Ga je met me naar het gala?”, of nog erger een appje: “Hee, jij ik gala vnv?”, zullen we de gala-etiquette even verhelderen. dit het geval is zal men hun eigen intellect en tact moeten gebruiken om een geschikte vorm van etiquette te vinden.

Uitnodiging We houden het makkelijk voor je: we beginnen bij het begin. Je ontvangt een uitnodiging van Japie met een datum, een tijd, een locatie, een dresscode en wellicht een korte herhaling van wat je hier te weten zult komen. Aangezien het dit jaar geen schrikkeljaar is, zullen de mannen de vrouwen uitnodigen. De vrouwen moeten dus hopeloos wachten en hinten tot zij een uitnodiging hebben ontvangen. Deze uitnodiging komt in de vorm van een blauwe brief met zilveren geschreven letters. Hierin vraagt de man de vrouw naar het gala met eventueel de details van het betreffende het gala. De vrouw is nu blij dat ze niet hopeloos lang moet wachten en schrijft in het goud op roze briefpapier direct een uitnodiging voor de thee terug. Dit is een gelukscenario voor de man. Het kan ook zijn de vrouw erg teleurgesteld is dat de man moeite heeft gedaan en ze liever wacht tot haar droomprins haar voor het gala vraagt. In dit geval, het ongelukkige scenario, zal ze de man hoogstwaarschijnlijk mondeling afwijzen. Let op, de etiquette is nog niet dusdanig modern dat ze aangepast is op relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht. Als

Op de thee De man heeft een roze uitnodiging teruggekregen en is nu bij de vrouw thuis op de thee. Tijdens dit theekransje wordt niet over het gala gesproken. Enkele hints zijn echter onmisbaar voor een geslaagd gala. Het belangrijkste: wat wordt er geserveerd bij de thee?

Niks? Dan is de vrouw van gedachten veranderd (mogelijk door een mooier geschreven blauwe brief ) en zal ze de man niet op het gala vergezellen.

Enkel een koekje? De dame zal de man dan wél vergezellen op gala maar heeft niet de intentie om deze relatie verder voort te zetten.

Door middel van taart (al dan niet zelfgemaakt) probeert de vrouw de man duidelijk te maken dat er een reële kans is dat ze wel wat meer wil dan enkel deze date.

Het toppunt is wanneer de vrouw slagroom op de taart serveert.

De man heeft haar hart duidelijk reeds veroverd en is hij haar prins op het witte paard.

32 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

De andere, wat kleinere hint, is de kleur van de jurk. Het is van uiterst belang voor de heer dit te weten te komen om een passende corsage te kiezen. Dus beste mannen, kijk goed ronde en let op bijvoorbeeld de bloemen op de tafel, de servetjes bij het geserveerde of het puntje van de jurk dat uit de kast hangt.

“De man heeft haar hart duidelijk reeds veroverd...”

Dresscode Het puntje van de jurk is nog maar het begin. Traditioneel gezien is de dresscode voor een gala white tie.

Tegenwoordig kan het echter ook black tie zijn of zelfs black tie/white tie. De uitleg is als volgt: black tie is eenvoudiger dan het chique white tie. Voor de man betekent white tie dat hij gekleed zal gaan in een

Hoe heurt het eigenlijk? de bloem omlaag.

Indien de vrouw (nog) ongehuwd is, dient ze de corsage aan de linkerkant te dragen en als ze gehuwd en burgerlijk is aan de rechterkant.

rokkostuum. Deze bestaat uit een hemd met opstaand boord, een wit vest, een witte vlinderdas en een zwarte broek. Het wordt gekenmerkt door het jasje met lange slip. De man kan hierbij een hoge hoed en witte handschoenen dragen. De vrouw draagt als het gaat om white tie een lange baljurk waarbij decolleté niet mag ontbreken. Hierbij horen ook handschoenen tot over de ellenboog.

Bij de tegenhanger, black tie, draagt de man simpelweg een smoking. Deze bestaat uit een chique glimmend jasje, een zwarte broek, een wit hemd en een zwarte vlinderstrik. De vrouw is helemaal vrij in haar keuze: ze mag zowel een lange als een korte jurk dragen. Om hier nog wat “bling bling” aan toe te voegen kan de man mooie manchetknopen dragen en de vrouw haar juwelen. Horloges zijn not done, behalve als het gaat om zakhorloges.

“Behoedt u wel vrouwen: mannen beschouwen alle trappen als gevaarlijk.”

Corsage De corsage is de kans van de man om te laten zien hoe attent hij is.

Als hij met de juiste corsage komt, heeft hij op de juiste hint gelet en verzorgt hij de best passende kleur.

Bij studenten is het toegestaan om een ludieke corsage te creëren, maar een standaard bloemencorsage is ook toegestaan. De man draagt de corsage op de linkerborst met, in geval van een bloem, de bloem omhoog. De vrouw dient de corsage op de borst of pols te dragen met

Ophalen en naar het gala Vanzelfsprekend dient de man de vrouw op te halen. De man moet natuurlijk stipt op tijd komen (geen ‘fashionably late’ dus) en de vrouw mag niet op zich laten wachten. De dame loopt rechts van de heer. Als er twee dames zijn (for unknown reasons) loopt de heer in het midden met de belangrijkste vrouw aan de rechterkant.

Als men met de taxi naar het gala zal gaan, zit de vrouw rechtsachter en de man links. Bij het uitstappen zit de vrouw nu aan de gunstige kant, waar de man haar natuurlijk met in en uitstappen zal helpen.

De heer opent de deur voor dames, behalve bij draaideuren. De heer gaat hier voor om de deur in beweging te zetten. Mocht er op locatie een trap aanwezig zijn, gaat bij het naar boven gaan de heer voor en bij het naar beneden gaan de vrouw voor. Bij gevaarlijke of stijle trappen worden de rollen omgedraaid, waardoor de man de vrouw kan opvangen. Behoed u wel vrouwen: mannen beschouwen alle trappen als gevaarlijk.

leggen. Het servet hoort op schoot te worden gelegd en er mogen geen ellenbogen op tafel leunen.

Tijdens het gala Men dient niet zoveel te drinken dat men dronken wordt (dit zal misschien enige problemen geven). Als mensen elkaar ontmoeten dienen ze aan elkaar voorgesteld te worden door een gemeenschappelijke kennis.

Hierbij groet de minder belangrijke persoon de belangrijkere persoon.

Dus: de heer groet de dame, de jongere de oudere en de onderschikte de meerdere. Heren staan altijd op bij het groeten. Vrouwen staan alleen op voor oudere mannen. Tijdens het gala zal er gedanst worden. Heren vragen de vrouwen ten dans en wanneer de dame begeleid wordt door een heer, dient deze om toestemming te worden gevraagd.

De man hoort zijn date nooit in de steek te laten, in de zin van: niet knock-out gaan op de wc of een uur lang weg zijn. Verder dient de man de dame na afloop naar huis naar huis te brengen, waar hij afhankelijk van de taart naar binnen zal worden gevraagd.

Door: Emma Ceulemans en Gilles Timmermans Emma en Gilles voelden zich de aangewezen personen om de Japies op te voeden betreffende chique aangelegenheden.

Dineren De algemene netheidsregels wat betreft dineren, dienen inmiddels al bekend te zijn. Hier nog echter nog een paar toevoegingen. Bij het plaatsnemen dient de heer de vrouw te helpen door de stoel naar achter te schuiven. Voorafgaand aan het diner kan het toilet nog bezocht worden, niet tijdens het eten. Het eten begint pas als de gastvrouw begint te eten. Tijdens het dineren kan het voorkomen dat u even pauze neemt: dan legt men het bestek gekruist op het bord. Wanneer men klaar is met eten geeft men dit signaal aan de ober door het bestek diagonaal aan dezelfde kant van het bord te

T-Licht 19.2

33

History of chemistry

Things that matter Since the dawn of ages humans have used chemistry to advance as a species. Techniques such as creating fire, cooking, smithing and even brewing helped shape mankind. In the beginning these chemical processes were done without trying to understand the mechanics behind them. As civilization progressed, more effort was put into understanding these processes. While the ancient Egyptians and Babylonians found many practical uses for chemical reactions, the ancient Greeks were the first to try and understand these processes. With the upcoming trip to Athens it might be interesting to see how the great minds of ancient Greece thought about chemistry.

T

he Greek philosopher Thales of Miletus tried to explain natural phenomena without referring to the works of gods and is regarded as the first philosopher. An example of his thinking is the phenomenon earthquakes. While many attributed earthquakes to be the result of the god Poseidon striking the ground with his trident to punish or inflict fear, Empedocles reasoned that the earth flows on the water like a raft and earthquakes are the result of waves.

He also suggested that water is the prime element, the substance from which the entire cosmos emerged.

He observed that plants and animals require water to survive and that seeds are moist. He concluded that life springs from water, and the same must hold true for the entire universe.

This claim was challenged by Anaximenes of Miletus who reasoned that air was the prime element. Air is

always in motion and can transform into other elements. Air can be rarefied into fire or heat, or condensed into water and from this water rocks can be precipitated.

Heraclitus of Ephesus brought up fire as the prime element. According to Heraclitus, everything flows and change was the true nature of things.

Therefor the prime element had to be immaterial and variable, such as fire.

Empedocles of Agrigentum combined the aforementioned theories and proposed there are four ultimate elements: fire, air, water and earth. All things were considered a mixture of these elements. For example, smoke was a mixture between fire and air, with a hint of earth. This laid down the ground rules for the alchemists, who believed they could create anything, as long as they had the right mixture of elements.

As Aristoteles took over, this continued and became the standard theory for over 2000 years.

Aristoteles also suggested that there are two pairs of alternatives: hot, cold, moist and dry.

These qualities can be combined to create the

elements. Fire is hot and dry, water is cold and moist, earth is cold and dry and air is hot and moist.

There was another group of philosophers who believed in another theory, the atomistic philosophers.

This theory started with Leucippus who believed there had to be space, or a void for motion. The atomic theory stated that “The universe is composed of two elements: the atoms and the void in which they exist and move. Democritus of Abdera continued with this line of thought and hypothesized that atoms differ in size, shape and temperature, cannot be destroyed, are always moving and are invisible. The word atom comes from the word atomos, which is Greek for undividable.

While this theory has a lot in common with the modern atomic theory, there are some faults. As we all know nowadays, the atom can be split into even smaller particles, such as protons, neutrons and electrons, which can be split even further.

While it seems that the theories of Democritus were far ahead of his time, it is impossible to say whether the development of chemistry would’ve sped up if the Greek people were more convinced by him.

By: Marc Willemsen Marc liked to tell you about what the ancient Greeks thought about chemistry and matter.

T-Licht 19.2

35

Wist je dat?

Wist je dat... ... Yvet B., net te van a dagelij ls vlaai, ks vers u Limbu rg kom it t?

ijn . z ats W la c ar in p er t?

M t ... coa rine a kip n m va

.... volg ens Re mco F. foto beter z 's veel oude met ge n zijn luid?

s en r olg T. e ng v ... jne hti ri luc ?

Ma ver lift de en ge s in i

... volgens Sander H. simulaties allemaal 'wet fingerwork' zijn?

O. Willem ... Jan eloos g r o z nog r e g e o vr uchen? kon do

... Douwe H. zich afvroeg waarom er op de vrouwentoiletten condoomautomat en hangen?

... Wou ter de S. ongem akk wordt elijk van veerco nstant en?

H. an ijs v en r se an Ell J ... t pe tog e i r n He ft? n hoe va ... Ilona van R. sinterklaasliedjes eng vindt?

Colofon Jaargang 19, nummer 2 Januari 2014 Oplage: 600 Hoofdredactie: Marc Willemsen Redactie: Emma Ceulemans, Eveline Hermans, Floris Hieselaar, Gijs de Kort, Gilles Timmermans, Marijne Timmers, Nicky Meertens, Remco Fijneman, Sander Peters en Wouter de Smet.

Drukker: Gildeprint Drukkerijen info@gildeprint.nl Het T-Licht is een verenigingsblad van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’, studievereniging van de faculteit Scheikundige Technologie aan de Technische Universiteit Eindhoven.

Het T-Licht verschijnt 4 keer per jaar.

... je wist-je-datje s naar tlicht.st@tue.nl ka n sturen of in kan leveren op de Japiekamer ?

Redactieadres: T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ t.a.v. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor om wijzigingen aan te brengen in aangeleverde kopij of om kopij te weigeren.

Adverteerdersindex: BP Kaft binnen voor Sitech Blz. 9 Fluor Blz. 18 - 19 DOW Blz. 34 ExonMobil Kaft binnen achter SABIC Kaft buiten achter

PROFILE

Ruud Abrahams ∙ Eindhoven University of Technology ∙ Master Chemical Process Engineering

“ExxonMobil is a company in which you very quickly get a lot of responsibility. As soon as you start, you will be made responsible for the daily process optimization and for the unit improvement items.”

Current number of years with EM:

Why did you choose ExxonMobil? :

Started working at ExxonMobil in September 2012

The fact that an open door policy is in place makes the working environment very pleasant. All your closest colleagues either hold an MSc in chemical- or mechanical engineering and therefore you can very easily discuss issues with your closest colleagues.

Furthermore, working for an international company provides you with a lot of possibilities to develop yourself, which really attracted me. First of all, there is a job rotating system in place which provides you with the chance to work at (a lot of) different company departments.

Secondly you’ll be granted the possibility, after first having explored different company aspects, to go for either a specialist or managerial career.

All different jobs you were in at ExxonMobil (or other companies if any): My first job is Contact Engineer at the Rotterdam Refinery. In this job I’m responsible for the technical process aspects of the Reformer unit. This includes daily follow-up of unit performance, optimization and developing longer term improvement projects. Besides this job I’m also the Internship Coordinator. In that role I’m responsible for placement of interns in our Process Technical Assistance group.

I’m in contact with all the supervisors and interns to make sure that every intern gets a nice project where they’ll be provided the chance to see what engineering and daily working life within ExxonMobil is like.

What keeps you motivated in the every-day challenges of your jobs? : ExxonMobil is a company in which you very quickly get a lot of responsibility.

As soon as you start, you will be made responsible for the daily process optimization and for the unit improvement items. It is really motivating to feel the companies’ trust in your capabilities.

The continuous challenges you face on a daily basis keep you very alert and keep your job very diverse. The company also provides you with a lot of training and they ensure you will never stop learning. Finally the job rotating keeps me very motivated since it provides me with a lot of chances to develop myself and to explore new jobs within refinery/chemicals all over the world.

EUROPE 2014 CERTIFIED EXCELLENCE IN EMPLOYEE CONDITIONS