T-Licht editie 18.4

Verenigingsblad der T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Jaargang 18 Editie 4

T-Licht

Maak kennis met de kandi’s!

Baile Átha Cliath Japie in Dublin!

Wie wint het WK voetbal 2014?

exploring new techniques

Career opportunities at Technip Benelux Technip Group With a workforce of 23,000 people worldwide, and annual revenues of almost 7 billion euros, Technip ranks among the 5 major players in full-service engineering and construction services in the field of hydrocarbons and petrochemicals.

Technip Benelux Technip Benelux is known worldwide for its knowhow and licenses in the field of cracking technology, hydrogen and synthesis gas production. Our staff of

330, working in all technical disciplines, supply high quality Engineering / Procurement & Construction or Construction Management (EPC or EPCM) services.

Interested? Interested in one of our opportunities after your graduation or interested in an internship? Please go to www.technip.com to send us your application.

Dear reader,

4 Japie op excursie naar Dublin, Ierland!

3 4 8 12 13 16 21 22 24 28 29 30 32

Nederlands

Onderwijs Meerdaagse Dublin Interview met ... Even Schoppen Japie on Tour: Shell Even voorstellen: kandidaten 57ste bestuur Het Y van de Huismeester Uyt Den Ouden Doosch Bier van het Kwartaal Japie on Tour: Airproducts Even voorstellen: kandidaten 27ste F.O.R.T.-cie WK Column Wist je dat?

Wie zijn deze jongens en meiden?

English 2 Chairmanâ&#x20AC;&#x2122;s FirST Words 7 Culture Shock 10 History of Chemistry 14 Science News 15 Dunglish 18 Internship Report 26 PhD-article 31 Puzzle

The bright side of an internship!

For two of the members of the editorial board, this will be their last T-licht. As the end of their studies here in Eindhoven draws nearer, Laura Kollau and Ivan Ottenheijm are leaving the editorial board after this edition of T-licht. After years of valuable contributions to the T-licht, they will be missed. Luckily, two new editors are ready to succeed them. Gijs de Kort and Gilles Timmermans are eager to start their editorial careers at the T-licht. Both Gijs and Gilles are currently following the Polymers and Composites master track. Last year, they both accompanied a group of first year students during the introduction week. In the last edition, both of them already wrote an article. Gilles wrote the Science News article about animal cannibalism, the monster of Loch Ness and human milk, while Gijs collaborated with Yoran Zonneveld to write an article about the beer relay. I am personally quite excited to be a member of the editorial board of the T-licht. The other members of the editorial board are very nice and to me and it is a great opportunity to do something creative next to my studies during my time as a student here in Eindhoven. I already contributed to the last edition of T-licht, but I hope to improve and increase my contribution to future editions of the magazine. Now on a more personal note: I originally come from Loon op Zand, but I moved to Eindhoven when I started studying. I like sports, mainly soccer, swimming and mountain biking and of course I like to have a drink and a good time with my friends. Enjoy reading this T-licht and have a nice summer vacation! By: Gijs de Kort & Gilles Timmermans Gilles and Gijs succeed Ivan and Laura as editors in the editorial board.

Chairman’s FirST Words

The STrength of impermanence Ise-jingu is its name… The name of a Shinto shrine in the Mie prefecture in Japan. Its close to the city of Osaka, where I had lived for five months. Famous for its Holy Mirror, it is one of the most popular shrines in Shinto religion, the ancient Japanese religion. But what makes it more famous, and also more curious, is the fact that this shrine is rebuilt every TWENTY years. Only for the fact that it provides an opportunity for innovation and to emphasise impermanence .

his impermanence is something not only emphasised in Japanese shrines, but – as we all know – an ubiquitous theme, present while demolishing an Indian mandala, swatting mosquitoes or finding a gap in your memory after a couple of drinks in the F.O.R.T. and so it is for Japie as an association. I cannot remain your chairman forever, but don’t be afraid: my successor will be introduced in this article and for the Dutch speaking students, there is another article about the new board later in this edition. Sometimes, this impermanence is a pity. Of course I will miss the funny moments of last year, the life as a chairman, but as the Japanese and Indian people taught us: it is a way of encouraging innovation and new ideas. Although… old ideas that work fine can be kept for many years, if not forever. It reminds me of the old book of Kells we saw during the six day excursion to Dublin. New ideas like lick-

ing the book of Kells are not recommended! (#donotlickthebookofkells ) Now I started looking back at the activities of last year, I cannot forget the sports-related ones, of course. Both the Batavierenrace and the ONCS (Open Dutch Chemical Sports days) are excellent moments for taking great pictures of Japies ‘sporting’, must haves for your collection. By the time this T-Licht edition is published, I hope we can look back at a great time at the Batavierenrace and a golden medal at the ONCS a year before this sports event takes place in Eindhoven. Now that it’s time for a summer holiday, a group of twenty-six students will depart for a four-week study trip to the wonderful country of South Africa, the country of the big five. While visiting the chemical industry of this beautiful and diverse country, enjoying the cultural aspects and encountering the African spirit, they hopefully will get memories that are not impermanent at all. Nevertheless, let’s hope they will not confuse the big five with us as big five board members… Although this article is called

2 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

‘Chairman’s FirST Words’, this article will contain some of my last words as a chairman. I would like to thank you as a reader very much for all the great moments of last year, that will stay in my memory forever and I think the time has come to hand over the right to speak in this magazine to my successor, who will hopefully laugh as much long as I did last year. I hereby introduce to you the candidate chairman of the 57th board: Michelle Raven, who will take over this column from now on. My name is Michelle and I’m the candidate chairman of the 57th board, which means I’m going to write this article instead of Tom in the next TLicht editions for upcoming year. Perhaps some of you already know who I am, because I’ve been member of the editorial committee of the TLicht for a year and a half now. Later in this T-Licht I will introduce myself by talking about my keys, but now I will give you a short Introduction of myself. Nowadays I live in Eindhoven, but I grew up in Geleen, a little town in Limburg. I really love chocolate, winter, music, dancing and nice food. Anyway, I’m looking forward to writing for you next year. Have a nice holiday and I’ll see you in September. By: Tom Janssen & Michelle Raven Tom offers his last words as chairman in this article and allows his successor Michelle to introduce herself.

Onderwijs

Vernieuwing! Inmiddels zijn we alweer in het vierde kwartiel aanbeland, het einde van het collegejaar nadert. Na twee jaar Bachelor College staat de volgende grote stap in het onderwijs voor de deur: komend collegejaar zal de nieuwe masteropleiding van onze faculteit van start gaan. De master is gevormd naar de stijl van de Graduate School, welke in collegejaar 2015/2016 TU/e-breed ingevoerd zal worden. Naast deze vernieuwing in het onderwijs zal er ook vernieuwing plaatsvinden binnen het Japiebestuur: Dirk Vogels zal mijn taken als coördinator onderwijs overnemen binnen Japie. Aan het einde van dit artikel zijn eerste woorden als kandidaat coördinator onderwijs.

insdag 22 april j.l. werd door Peter Janssens (opleidingsdirecteur), Kim Pauwels (studentadviseur) en Jos Laven (stagecoördinator) het nieuwe mastercurriculum gepresenteerd aan de studenten. Zoals eerder vermeld bevat de nieuwe master twee tracks: Chemical and Process Technology & Molecular Systems and Materials Chemistry. Naast de vier kernvakken

jaar verschillen. Zo zal het keuzevak ‘Huntsman Design contest’ komend collegejaar eenmalig in kwartiel één plaatsvinden. Daarnaast zal het keuzevak ‘Process Optimization’ komend collegejaar eenmalig in kwartiel drie plaatsvinden. De verplaatsing van dit laatstgenoemde vak kwam tot stand op advies van studenten: aangezien de aankomende eerstejaars masterstudenten het traditioneel veel geko-

"Zo blijkt maar weer dat studenteninspraak op onderwijshervormingen wel degelijk effect heeft." per track moet de student ook een specialisatieprogramma kiezen bestaande uit 20 ECTS (in afstemming met de afstudeerdocent) en zijn/haar vrije ruimte opvullen met vakken ter waarde van 15 ECTS. Deze vrije ruimte mag tevens opgevuld worden met vakken uit het Bachelor College. Waar de meeste vakken zijn omgezet naar vakken van 5 ECTS, zullen enkele keuzevakken komend jaar 3 ECTS blijven, te weten ‘Huntsman Design contest’, ‘Application of Thermodynamics in Chemical Technology’ en ‘Industrial Colloid Chemistry’. Deze zullen in het collegejaar 2015/2016 worden omgezet naar 5 ECTS, tegelijk met de TU/e-brede invoering van de Graduate School. Naast het feit dat deze vakken komend jaar nog 3 ECTS zullen zijn, zal ook de verroostering van twee keuzevakken komend

zen masterkeuzevak ‘Numerical Methods in Chemical Engineering’ niet meer kunnen volgen (aangezien het geen mastervak meer is in de nieuwe master), wordt er door de verplaatsing van ‘Process Optimization’ ruimte gecreëerd voor de studenten om het equivalente Bachelor College keuzevak ‘Numerieke Methoden’ te volgen. Zo blijkt maar weer dat studenteninspraak op onderwijs hervormingen wel degelijk effect heeft.

Zoals eerder vermeld zal Dirk Vogels vanaf volgend jaar mijn taken als coördinator onderwijs overnemen. Bij dezen wil ik Dirk veel succes en plezier wensen, opdat het onderwijs aan onze faculteit bij hem in goede handen ligt. Het woord is aan Dirk: Mogelijk kennen jullie mij van mijn deelname in de introcommissie, mijn slechte spelling of, wat me waarschijnlijker lijkt, als de voorzitter van de 26ste commissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’. Voor zij die mij nog niet kennen, zal ik mij kort voorstellen. Mijn naam is Dirk Vogels, ik ben 21 jaar oud en kom uit Uden. De eerste jaren van mijn studie ben ik veelal bezig geweest met de gezelligheid van het studentenleven. Deze gezelligheid zou ik graag voortzetten, maar ook hoop ik op een leerzaam jaar met leuke inhoudelijke vergaderingen. Kortom: ik kijk er erg naar uit om mezelf een jaar lang coördinator onderwijs te mogen noemen! Door: Sander Hochstenbach en Dirk Vogels coördinator onderwijs & kandidaat coördinator onderwijs.

Betreffende de studenten die de oude master volgen zullen er voor alle verplichte vakken bezemtentamens worden aangeboden. Eind juni zal de Examencommissie naar verwachting een equivalentielijst voor de nieuwe en oude mastervakken uitbrengen voor de studenten die willen overstappen naar de nieuwe master.

T-Licht 18.4

Meerdaagse Dublin

Baile Átha Cliath

Op dinsdag 15 april verzamelde een aantal Japie’s zich in de vroege ochtend op de Japiekamer voor de meerdaagse excursie naar Dublin. Zij zouden gaan ontdekken of dat wat gezegd wordt over de Ierse vriendelijkheid, behulpzaamheid en andere ‘typisch Ierse’ gewoonten wel waar is. Het zag eruit als een veelbelovende reis met een aantal interessante bedrijfsbezoeken op de planning, waaronder een rondleiding over de productieplant van Sigma Aldrich en Astellas. Om een goed beeld te krijgen van de faculteit scheikunde in Dublin werd ook een bezoek gebracht aan Trinity College Dublin.

a aankomst in Dublin stond direct een twee uur durende busreis richting Arklow op het programma. Daar aangekomen kregen we een tour door een productiefabriek van Sigma Aldrich waar we verschillende batch processen te zien kregen. Het waren vooral processen die makkelijk op het lab uitgevoerd konden worden, maar dan op grote schaal. Ze maakten ook gebruik van reactoren met een glazen wand, omdat niet alle processen een metalen reactorwand kunnen verdragen. Na dit bezoek werd er gezellig samen gegeten in een lokale pub in Arklow. Vervolgens vertrok de bus weer terug richting Dublin, waar we rond 23:00 uur voor het eerst ons hostel zagen. Hier werd ontdekt dat iemand zijn tas vergeten was bij Sigma Aldrich. De vriendelijkheid van de Ieren werd nogmaals bewezen toen bleek dat een personeelslid van Sigma Aldrich zo vriendelijk was deze twee dagen later bij ons hostel af te leveren. Die avond werd voor het eerst de Temple Bar-district, de lokale variant van Stratumseind, verkend. Woensdag vertrokken we met het openbaar vervoer naar Astellas. Het bleek echter gebruikelijk te zijn om

ieder kaartje individueel af te reken met muntgeld, dus de buschauffeur had geen wisselgeld voor het briefgeld waarmee de commissie probeerde te betalen voor de hele groep. Wederom bleek hoe vriendelijk de Ieren zijn, want een werknemer van het busbedrijf werd gebeld om dit probleem op te lossen terwijl de groep al mocht instappen. Hij zou ons ergens op de busroute ontmoeten om het probleem te helpen oplossen. Na geld te hebben geïnd vertrok hij weer om een ‘Leap card’ (Ierse variant voor de ons bekende OV-chipkaart) voor de groep aan te schaffen op het kantoor. Vervolgens ontmoette hij ons weer een aantal haltes verderop met een rol van 25 buskaartjes. Ondanks de door ons veroorzaakte tien minuten vertraging was het buspersoneel toch bereid ons te helpen en kregen we zelfs korting op de kaartjes. Na de buschauffeur uitvoerig bedankt te hebben arriveerde we, tot de verbazing van het aanwezig personeel, op tijd bij het Japanse bedrijf Astellas. Hier kregen we een tour over de plant van dit farmaceutisch bedrijf. Ze produceren hier ruwe materialen die gebruikt worden door andere farmaceutische bedrijven voor het produceren van medicijnen. Na afloop kregen we uitvoerig koffie, thee, fris en erg lekkere gebakjes terwijl we de werknemers bestookten met vragen. Na terugkeer op het hostel werd er geluncht en verzamelden we ons om half 4 bij de Temple Bar om vanaf daar naar het Guinness Storehouse te lopen. Het Guinness Storehouse is een

4 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

museum over de geschiedenis en productie van Guinness. De hoogtepunten van het Guiness Storehouse bleken toch de Guiness proeflessen, het zelf Guiness tappen en de Gravity bar (bar met 360° uitzicht bovenop het gebouw). Bijna alle Japies waren in de gravity bar toen de tap dichtging en het lied Sweet Molly Malone werd ingezet. Dit bracht ons in zo’n zang stemming dat de voorzitter besloot ook een eigen lied in te zetten nadat Sweet Molly Malone afgelopen was . In tegenstelling tot verwacht, werd dit na afloop met gejuich en applaus onthaald waarop een stel Spanjaarden besloot dat ook zij een leuk liedje kenden.

"Ondanks de door ons veroorzaakte tien minuten vertraging was het buspersoneel toch bereid ons te helpen en kregen we zelfs korting op de kaartjes." Donderdag begon met een rondleiding over de campus van de universiteit van Dublin waar wij veel leerden over de geschiedenis van Trinity College. Die middag was de faculteit scheikunde aan de beurt waar twee gezellige Ierse promovendi ons een presentatie gaven over hun onderzoek, waarna Japie en onze wetenschappelijke begeleider zich aan de Ierse promovendi en begeleider kon-

Meerdaagse Dublin den presenteren. Aan het einde van de middag hadden de Ierse studenten ons een korte tour gegeven. De hint naar de campuskroeg leek velen van ons een goed idee dus daar werd al snel veel Nederlands gehoord. Later kwamen we de promovendi daar weer tegen die wel wilden weten wat voor een leuk liedje wij kende. In plaats van het applaus en gejuich dat we ondertussen verwachtten kregen we de wat gebruikelijkere reactie van verbazing, schok en lichte plaatsvervangende schaamte van de promovendi. Vrijdag begon de dag met presentaties van de Irish Blood Transfusion Service (IBTS) waar we leerden dat 30% van de Ieren bloeddonor is. De directeur was dan ook enigszins geschokt om te horen dat slechts één persoon van onze groep bloeddonor was. Tijdens de tour leerden we veel over het werk wat daar gebeurt met betrekking tot het scheiden van bloed in de bruikbare componenten, zodat deze efficiënter kunnen worden toegediend en beter te bewaren zijn. Een andere grote taak is het uitvoerig testen van al het donorbloed op allerlei verschillende kenmerken en mogelijke ziektes. ’s Middags vertrokken we richting de Wicklow Mountains voor een wandeling door dit mooie gebied. We arriveerden daar rond half 5 en de bus zou weer vertrekken om 8 uur dus er werd besloten om een lange wandelingen te maken en daarna nog wat te eten in het dorpje. Dit bleek al het eerste probleem te zijn, aangezien het dorpje voornamelijk

een parkeerplaats was met een aantal wc’s en niet veel meer (we waren niet in het dorpje afgezet). De commissie besloot avontuurlijk te doen en de bergroute te nemen die terug ging langs het meer, in de plaats van de simpele route die helemaal langs het meer liep. Na een eerste sterke klimming begon de groep zich al snel op te splitsen. Drie uur later, toen het einde van de route eindelijk in het zicht was na een pittige wandeling over rotsen, bergen en langs meren konden we bijna direct weer vertrekken, aangezien het al bijna 20:00 uur was. We hadden niet genoeg tijd over om iets te eten te zoeken, waardoor we tijdens de twee uur durende busreis hongerig in de bus zaten. Deze vrijdag was Goede Vrijdag, wat één van de twee dagen is waarop er in heel Ierland geen alcohol word ge-

serveerd. Echter, bijna iedere Ier die we tegenkwamen had ons hiervoor gewaarschuwd en had ons aanwijzingen gegeven over hoe we dit konden ontlopen. Een aantal eerstejaars studenten begreep dit niet helemaal en bleek alcoholvrije wijn te hebben gekocht. Zaterdag was de dag om zelf op pad te gaan om de stad te leren kennen en stonden er dus geen activiteiten op de planningen. Populaire activiteiten en plekken bleken de gratis wandelroute door de stad, de kathedraal, de Kilmainham gevangenis en het hondenrennen te zijn. Zondagochtend was er nog even tijd om de stad te verkennen voordat we later die dag weer terug moesten vliegen. Aangezien we veel hadden gehoord over een Paasparade besloten velen daar te gaan kijken. Dit bleek echter een herdenking te zijn van de opstand van 1916, welke rond Pasen plaatsvond, een soort kleine 4 en 5 mei herdenking. Na de president van Ierland en een hoop militairen te hebben gezien, werden nog de laatste pints Guinness gedronken voordat we weer terug gingen naar Eindhoven om de reis af te sluiten. Door: Michelle Raven en Gilles Timmermans Michelle was een van de organisatoren van de excursie naar Dublin en Gilles heeft deelgenomen aan deze meerdaagse.

T-Licht 18.4

Culture Shock

Newport vs. Eindhoven I made a promise to myself towards the end of last year that 2014 would be a fresh start - a time for seizing new opportunities and taking the first steps towards carving a career in research. I had no idea at the time that Eindhoven and the Netherlands would factor into this promise, but I feel beyond fortunate this is the case. Your country has always fascinated me; the art, bicycles, music, mayonnaise on chips, and the endless maze of canals are just a handful of things that come to mind! Name: James Pritchard Date of Birth: March 13th, 1987 Place of Birth: Newport, Wales, United Kingdom Nationality: British Education: Bachelor of Chemistry (2005-08), Cardiff University PhD Chemistry (2008-13), Cardiff University Position: Postdoctoral Research Fellow, Eindhoven University of Technology (2014-)

y only mistake was not visiting this cool nation for the first time until 2013, though having an outside perspective and being someone determined to seek out new places has made the move even more enjoyable. My home city of Newport, Wales is less than four-hundred miles away, but I feel as though I have travelled halfway around the world (I have also visited Australia and Japan in the past, so I know a few things about different cultures already). As an EU citizen living in the Netherlands, the first thing that I noticed was the incredibly liberal attitude. You guys work hard but also know how to relax and

"Regarding work, Eindhoven University of Technology is fantastic" throw good parties. The attitude to life generally feels more positive than in the UK (especially Wales, which has suffered the effects of economic crisis more than most parts of the UK) and there is a warm acceptance to foreigners, with multiculturalism being celebrated and embraced for

the benefits it brings to the country (Indonesian cuisine and restaurants are one good example of this). Being one of the few people from Wales living in the city (I donâ&#x20AC;&#x2122;t speak Welsh however - it is mainly spoken in the North/West region, whereas I come the South/East, close to the English border), people are interested in hearing about my past and life in Britain. Most of your assumptions are correct: we love tea, enjoy fish and chips, and (unfortunately) have a crazy media obsession with famous people. British television is the thing that I am most proud of â&#x20AC;&#x201C; we do comedy better than anybody else (Blackadder, Little Britain, and The Office etc.) and started most of the reality TV shows that, for better or worse, are now commonplace throughout Europe. Unfortunately, we do not have separate cycling lanes in the UK and despite having won many cycling medals during the London Olympics and inspired the whole nation, many people still prefer to drive instead of cycle. Because of this, I was out of practice when I first arrived in Eindhoven and consequently fell of my bike a few times during the first week and embarrassed myself in front of a few

locals. However, I now cycle to work almost every day and it saves so much time! Regarding work, Eindhoven University of Technology is fantastic. I thought that moving here would involve endless paperwork, but the kind staff at the university made everything happen so efficiently that I basically turned up on the first week, signed a few papers, and the rest was history. Working in a technical university is a new experience for me and I believe that the focus on only practical subjects and excellent collaborations with technology companies throughout the world only adds to the quality of job. The management team are very supportive and open to new ideas, and I have a degree of control and freedom over the direction of my project(s) now than I have ever had before. Over the last four months, I have celebrated Carnaval, Kingâ&#x20AC;&#x2122;s Day, and visited most of the Netherlands courtesy of affordable train fares and work commitments. I look forward to the rest of 2014 with optimism and encourage students reading this article with a genuine interest in science to check out postgraduate opportunities at TU/e! By: Dr. James Pritchard James is a postdoc in the group of Prof. Hensen (Inorganic Materials Chemistry) and likes to talk about the differences between Wales and The Netherlands.

T-Licht 18.4

Interview met...

Een bereisd man Xander Nijhuis werkt al acht jaar op de Technische Universiteit Eindhoven in de vakgroep Chemical Reactor Engineering. In de zomer van 2014 zal hij meegaan op studiereis naar Zuid-Afrika. Omdat Xander Nijhuis voor velen van jullie relatief onbekend is, leek het de redactie een goed idee om hem aan de lezers van het T-Licht voor te stellen. Hopelijk geeft dit interview jullie wat inzicht in het leven van deze boeiende man. Kun je kort je studie en carrière beschrijven? Ik heb mijn opleiding gevolgd in Delft in het jaar 1988 en dat is erg goed bevallen. Na vijf jaar (in 1993) ben ik afgestudeerd en ging ik promoveren op het gebied van de industriële katalyse bij professor Jacob Moulijn. In 1997 was ik klaar met promoveren en twijfelde ik wat ik met mijn carrière zou gaan doen. Delft wilde mij graag houden en ik ben daar toen gebleven als post-doc met de toezegging dat ik twee keer een half jaar op sabbatical zou kunnen gaan. Ik ben

toen een half jaar naar de Universiteit Utrecht vertrokken (homogene katalyse) en heb ook een half jaar in het bedrijfsleven doorgebracht in de Verenigde Staten bij ABB Lummus. In 2002 heb ik getwijfeld of ik mijn academische carrière wilde vervolgen of het bedrijfsleven in wilde gaan. Uiteindelijk heb ik gekozen voor de vrijheid van het onderzoek en ben ik terecht gekomen in Utrecht bij professor Bert Weckhuysen, een échte topwetenschapper op het gebied van katalyse. In 2006 was er een vacature in Eindhoven, in de vakgroep

8 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

van Jaap Schouten, die wel op mijn CV geschreven leek. Zo ben ik dus in Eindhoven terecht gekomen. Wat voor functies heb je nu allemaal op de TU/e? Op dit moment ben ik hoofddocent, dit houdt in dat onderzoek mijn hoofdtaak is en ik de promovendi en technici van mijn vakgroep begeleid. Om dit te kunnen realiseren, zoek ik financiering voor mijn onderzoeken en projecten. Daarnaast ben ik voorzitter van de examencommissie van onze faculteit en ben ik medeverantwoordelijk voor het onderwijs van de vakken Chemische Reactorkunde in de bachelorfase en Multiphase Reactoren in de masterfase. Welke van deze functies is je favoriete taak? Het onderzoek is zeker mijn favoriete taak, zowel het betrokken zijn bij het onderzoek van mijn promovendi alsmede het oplossen van problemen.

Interview met...

In Delft bouwde ik mijn opstellingen altijd zelf, maar in Eindhoven maakt iedereen gebruik van technische medewerkers. Dit is handig, maar bij problemen is het moeilijker om zelf de oorzaak te vinden. Wat doe je het liefste naast je werk? Ik ga graag met mijn vrouw op reis, dat hebben we al redelijk veel gedaan. Een reis naar Australië staat zeker nog op mijn verlanglijstje. In maart ben ik nog naar Hawaii geweest, daar zijn we ook geweest op huwelijksreis. Waar zie je jezelf over tien jaar? Ik vind het moeilijk om tien jaar vooruit te denken, tien jaar is een lange tijd. Ik verwacht dat ik mijn eigen onderzoeksgroep zal hebben in het binnen- of buitenland. Ik wil niet per se naar het buitenland, maar als ik ga moet het naast een topuniversiteit ook wel een plaats zijn met mooi weer.

"Ik heb geen schrik voor exorbitante uitspattingen van studenten." Wat is het vreemdste dat je hebt gedaan tijdens je studententijd? Ik was geen lid van een studentenvereniging, maar wel van de studievereniging Technologisch Gezelschap in Delft. Met de studievereniging ging ik ook op studiereis, een rondreis van vier weken naar de Verenigde Staten. Tijdens mijn promotie had ik een actieve groep vrienden en collega’s, waar we leuke activiteiten mee deden. Tijdens uitjes met de vakgroep heb ik bijvoorbeeld twee keer een tandemsprong met een parachute

gedaan, dat is echt een enorme aanrader. Je gaat binnenkort mee op studiereis naar Zuid-Afrika met 26 enthousiaste Japies. Heb je er zin in? Ja, ik heb er zin in! Zuid-Afrika is een enorm mooi land met buitengewone onderzoeksfaciliteiten en ik ben al erg enthousiast over het programma. Een tijdje geleden dacht ik dat ik eventueel in Zuid-Afrika zou gaan werken, maar uiteindelijk ging dit niet door. Wat maakt deze studiereis voor jou bijzonder? Ik heb maar een klein stukje van Zuid-Afrika gezien toen ik er vorige keer was. Daarnaast vind ik het leuk om een keer met studenten op pad te gaan. Ik herinner me mijn eigen studiereis nog… Ik verwacht dus zeker niet uitgerust thuis te komen. :)

Wat wil je absoluut niet meemaken op studiereis? Ik wil zeker niet meemaken dat mijn spullen gestolen worden. Toen ik afgelopen jaar in Portugal was, is mijn handbagage gestolen waar mijn laptop en camera in zaten. Op mijn studiereis in de VS, bij het inchecken in een hotel in New York, waren van drie studenten tassen gestolen. Op dit moment waren we nog maar een half uur in de VS. Ik heb geen schrik voor exorbitante uitspattingen van studenten. Door: Marijne Timmers en Remco Fijneman Deze redactieleden zullen Xander Nijhuis vergezellen op de studiereis naar Zuid-Afrika.

Wat wil je absoluut gedaan hebben op de studiereis? Ik zou graag walvissen willen zien. Ik vind het altijd leuk om dieren te bekijken op vakantie, maar walvissen heb ik helaas nog nooit gezien. Verder zou ik graag in Zuid-Afrika willen bungeejumpen, maar helaas heb ik op dit moment te veel last van mijn knie.

T-Licht 18.4

History of Chemistry

From alchemy to chemistry: the transition around 1780 The Phlogiston Theory was developed by Georg Ernst Stahl in 1697. This theory became popular because it allowed one to explain breathing, fermentation and the decay of organic substances which was very appealing to many scientists at that time. It was Lavoisier who was finally able to force a breakthrough that falsified the Phlogiston Theory and started its decay. Although nowadays seemingly ridiculous, this theory deserves attention as it shows the academic process of thinking and shifting paradigms. Phlogiston Describing combustion has been tried for almost two millennia. The Greek philosopher Empedocles (490-430 B.C.) had proposed that substances consist of four elements: water, fire air and earth. Upon combustion, all elements were released and only earth remained. This way of thinking remained intact till the 18th century. It was Boyle (1627-1691) who observed that mercury increased in weight. Therefore, he proposed the existence of so-called fire particles that enter tin upon oxidation (until then seen as combustion). Soon after, Becher (1635-1682/85) proposed another idea in 1669. Summarizing, he proposed the existence of earth, water, and air – and sub-divided earth into earth that could melt and burn (terra pinguis) and mercury like earth that contained information of the particular metal of interest. Terra pinguis escaped the metal upon combustion (note how the word

Georg Ernst Stahl

combustion is used here). However, Becher’s theory was soon replaced by Stahl’s theory. The phlogiston theory was introduced in 1697 to explain combustion and became popular really fast. Stahl proposed that upon combustion, phlogiston and a calx were created. Phlogiston escaped when a substance was burned. But why, if many other theories existed as well, did this one become so popular? The answer is simple; it allowed one to explain breathing, fermentation and the decay of organic substances as well. This made the theory very appealing for many scientists. The theory had one ‘little’ problem though. Metals increase in weight when heated significantly. Why? Two explanations followed. Well, actually, the first one was just simply ignoring this problem. The second would in our modern eyes be as weird as the first response. In 1763 the Secretary of the Académie des Sciences in Paris simply said that it was one of the paradoxes in chemistry… Not really satisfying either… Increase in weight? One of the paradoxes in chemistry… Soon after though, Lavoisier showed in 1772 and 1775 that both phosphorus and mercury respectively increased in weight when heated significantly. Additionally, in 1772 Guyton de Morveau showed that all metals increased in weight. Clearly, the phlogiston theory was in danger. However, de Morveau saved the endangered theory himself by stating that phlogiston had a negative mass – though the theory was only temporarily saved.

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

The discovery of oxygen in 1774 by Priestly did not endanger the phlogiston theory at first. Priestly described simply described it as air without phlogiston. Lavoisier became interested in this finding. He started to read many different articles on different types of ‘air’. Especially the work of Priestly published in 1775 deserved attention, according to Lavoisier who actually believed it to be a revolutionary work.

"... a pity for the phlogiston theory one could say… " Lavoisier started to perform experiments to further understand this thing called oxygen. It took Lavoisier two years before he finally understood that air itself contained something that got connected to a material. Apparently, this was Priestley’s oxygen. Then, when he burned coal in the presence of a metal, he found that an air was actually generated. The French scientist considered this to be the most important observation after the development of the phlogiston theory. As Lavoisier was skilled at performing experiments – a pity for the phlogiston theory one could say – he found that mass was actually conserved. He thus introduced the law of conservation of mass in 1777. Additionally, he was able to show that oxygen was always involved in combustion or oxidation.

History of Chemistry Lavoisier found that mass was actually conserved When it was introduced, Lavoisier’s theory was not rock-solid yet. Those that supported the phlogiston theory saw chances to attack his theory. More proof was necessary to support Lavoisier’s theory of oxidation. However, as of 1785 the phlogiston theory started to crumble. Especially the discovery of other gases and the start of performing experiments in a quantitative way – of which measuring mass was one of the essential things – gave the phlogiston theory a devastating blow. The phlogiston theory was quickly adjusted to counter the opposition, but the number of supporters was decreasing already. Historical background The period of 1650-1750 is considered to be the period in which there has been a transition from alchemy to chemistry. (Al)chemists were still trying to synthesize gold and silver from less valuable metals. As we all know today, none of them succeeded in doing so. Although the philosopher’s stone was never found a lot of metallurgical knowledge was obtained. Nevertheless, Francis Bacon (1561-1626) was clearly fed up with the applied methods and the way of thinking. In his eyes, the scientific world was stuck. According to him, one should perform experiments and do observations which would act as the fundamentals of new proper science. Only at the end of the 18th century this ‘new science’ would finally gain ground. A clear example is Lavoisier who started to measure quantitatively. He was the scientist that transformed the known qualitative science and formed it into a, until then, unknown quantitative science. What about Lavoisier? He has actually been a very important person in science. His skills allowed him to overcome experimental problems that others could not during that time. He was able to put forward a new assumption (mass conservation) and was skilled at performing experiments that helped him to support his assumption that mass is not generated or lost. This allowed

him to look differently at science, data and hypotheses. Phlogiston as a theory Phlogiston is a ridiculous theory, is it not? How could they argue about something that is so wrong? Scientists must have been utterly stupid back then. Not really. Two things play a role here. The first is of course the actual transition from alchemy to chemistry. A lot had to be discovered, so knowledge was limited. This statement is the classical explanation that we use for a lot of things that have happened in the past. There is, though, another explanation that is still of great importance for science nowadays: a paradigm shift.

"the secretary of the Académie des Sciences in Paris simply said that it was one of the paradoxes in chemistry… " In modern eyes a theory should be able to both describe and predict (thus be able to explain) a certain phenomenon. The phlogiston theory was an important scientific development. Why? This theory was able to describe and explain not only the problem that it was developed for (combustion), but also additional things that was initially not developed for like rotting and fermentation. The support for the theory thus grew. Despite all this, the phlogiston theory was actually a weak theory. Why weak? No (reported) scientific discoveries have been made by using this theory. It is important to note though, that the phlogiston theory by itself is not useless. By formulating certain ideas – a theory – one is able to see limitations and drawbacks within this paradigm that could not be seen without the presence of this theory. Especially the loss of mass was a big

problem for the phlogiston theory. It raised doubts among scientists that started to look into that problem. An actual research questions could be made and tried to be answered which lead to new a new understanding of combustion. Definitely, an old theory is not easily replaced by a new one. Scientists will fight among each other, try to show proof and will try to convince each other. As soon as the new theory is found to be capable of replacing the old one, there is a paradigm shift. The fierce debates that took place concerning the phlogiston theory have pushed science and knowledge towards what is now the modern paradigm. However, stay alert and be critical. Because maybe, you will cause a new paradigm shift and become as famous as Lavoisier. So does that mean our current way of thinking is ‘wrong’? I do not want an answer to that question – because we are biased anyway. Let us continue doing research and ask this question again in three hundred years. References List is long. References can be asked for if desired. By: Roderigh Rohling Roderigh likes to talk to you about how scientific theories change over time.

Antoine Lavoisier

T-Licht 18.4

Even schoppen

Vind ik Zo nu en dan kijk ik op mijn Facebook-pagina. Meestal is het omdat ik zo veel meldingen heb dat ik er e-mails over begin te krijgen, omdat ik een bericht heb van iemand die mijn telefoonnummer niet heeft, of omdat iemand maar niet wil opgeven in een eindeloze poke-oorlog. Dat zijn allemaal supernuttige functies van Facebook. Soms maak ik dan de fout om naar mijn timeline te kijken. Als ik even kijk naar wat voor fantastisch spannende dingen daar gepost worden, herinner ik me al snel weer waarom ik Facebook alleen gebruik als chatprogramma.

ls ik het mij goed herinner was Nederland’s eerste kennismaking met sociale media door middel van het fenomeen Hyves. Er waren voor die tijd vast al wel wat hippe mensen die een MySpace hadden, maar het was niet echt de norm. Hyves was een Nederlandse site en stamde uit een tijd dat nog niet iedereen een smartphone had met internet zodat ze op elk moment iets konden posten. Hyves was dan ook bij verre niet zo groot als de sociale media van vandaag. Toen Facebook met een Nederlandse versie kwam, zat voor Hyves de beste tijd erop. De site bloedde stilletjes leeg. Tegenwoordig is Facebook de koning. En Twitter. En vast ook nog Reddit, Tumblr, Instagram, Flickr en weet ik veel wat nog meer. Iedereen die niet minstens een van deze sites gebruikt is automatisch niet cool. Allemaal sites die erg toegankelijk zijn, met een klik op de knop kun je de hele wereld laten weten wat je als ontbijt hebt gehad. Uiteraard hebben ze ook allemaal mobiele apps, zodat zelfs buitenshuis iedereen meteen op de hoogte zijn van hoe verdomd interessant je leven wel niet is! Dat is het idee, tenminste. Misschien ben ik een oude zeur, of asociaal, of zoiets dergelijks, maar als ik een status update zie van het niveau “heerlijk gegeten! #japans” of “ben dagje @rotterdam met mijn bffs <3 <<3 #swag #selfies #love you”, kan ik

niet veel anders doen dan zuchten en verder scrollen, en dan niet eens alleen vanwege die hashtag met een spatie erin. Nee, meer omdat ik me afvraag waarom mensen het nodig vinden om dit soort dingen met iedereen te delen. Kennelijk ligt dat aan mij, want dit soort posts hebben vaak nog een aanzienlijk aantal ‘vind-ik-leuks’. Die mensen zullen wel iets zien dat ik niet zie. Ik zie namelijk mensen die een soort fetisj hebben voor duimpjes omhoog, en dus van mening zijn dat als ze maar zo veel mogelijk dingen posten, hoe inhoudsloos ook, dat ze dan sneller hun volgende fix krijgen. Maak geen vergissing, ik kan het best waarderen als iemand mij vertelt over hoe lekker hij heeft gegeten of hoe leuk zijn dagje naar Rotterdam was. Dat is wat mensen doen als ze een gesprek voeren, en daar is niks mis mee. Maar is het vissen naar een handjevol likes daar nu echt een goede vervanger voor?

“Maar is het vissen naar een handjevol likes daar nu echt een goede vervanger voor?” Ik ben me pijnlijk bewust van het feit dat hoe langer ik dit artikel typ, hoe meer ik als een oude man begin te

12 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

klinken die met zijn stok zwaaiend loopt te vitten op ‘de jeugd van tegenwoordig’, dus hier nog even een relativerend slotwoord: ik heb niks tegen Facebook. Het is een prima site, en zeker niet nutteloos. Als je je master haalt is het best normaal dat je daar blij over bent en dat je dat wil delen. En als dat Japanse restaurant waar je zo lekker had gegeten je voedselvergiftiging geeft is het ook wel zo sociaal om andere mensen daar van op de hoogte te brengen. Ik denk dat ik meneer Zuckerberg een berichtje ga sturen, om een nieuwe functie voor te stellen. Elke keer dat je op “Post” drukt krijg je een preview van je post te zien, met daaronder de vraag: “Is dit eigenlijk wel interessant?” Ik denk dat dat kleine beetje reflectie al een hoop netvervuiling voorkomt. Door: Sander Peters Sander vindt dat mensen even moeten nadenken voordat ze wat posten.

#t-licht #evenschoppen #dealwithit

Japie on tour: Shell

Excursie Shell Technology Center Amsterdam Omdat de industrie niet alleen bestaat uit het regelen en verbeteren van grote processen, brachten 16 Japieleden op woensdag 23 april een bezoek aan de Research & Developmenttak van Shell, het Shell Technology Center in Amsterdam. Om 8.00 uur vertrokken de studenten op weg naar het grootste research centrum van Shell in Europa.

hell, officieel Royal Dutch Shell plc, is een van oorsprong Nederlands bedrijf dat nu een van de grootste (olie)maatschappijen ter wereld is. Met 78.000 werknemers en een omzet van $467 miljard is het bedrijf deze titel zeker waard. Het huidige hoofdkantoor is gevestigd in Den Haag, waarnaast Shell ook een raffinaderij onder de rook van Rotterdam en een productielocatie voor chemicaliën in Moerdijk exploiteert. Deze locaties, samen met het Shell Technology Center in Amsterdam zorgen ervoor dat er tal van mogelijkheden zijn binnen Shell om als recent afgestudeerde Scheikundig Technoloog aan de slag te gaan.

de technologie. Zo wordt er in dit centrum onder andere onderzoek gedaan naar nieuwe katalysatoren, maar worden bijvoorbeeld ook pilot plants en nieuwe processen uitgetest en wordt er ondersteuning verleend aan verschillende productielocaties in Europa.

In 1914, 100 jaar geleden, startte Shell met de onderzoekswerkzaamheden in Amsterdam, waarna deze locatie bleef groeien totdat het uiteindelijk een van de drie belangrijkste onderzoekscentra van Shell wereldwijd werd. In dit centrum werken ongeveer 900 mensen aan de nieuwste veranderingen in

Na een korte presentatie, waarin een inleiding werd gegeven over de historie van het Shell Technology Center en de verschillende soorten onderzoek die daar plaatsvinden, vertelden twee recent aangenomen werknemers over het soort onderzoek wat zij deden. Hierin werd ingegaan op het zoeken naar nieuwe biobrandstoffen en het ontwerpen van een nieuw proces. ’s Middags werd er na een uitgebreide lunch met de recent aangenomen werknemers een aantal projecten bezocht. De groep werd opgesplitst in drie delen, waarna het OMEGA-project, het katalysatorlab en

“...totdat het uiteindelijk een van de drie belangrijkste onderzoekscentra van Shell wereldwijd werd.”

een gas-to-liquid (GTL) pilot plant werden bezocht. Het OMEGA-project houdt zich bezig met het opzetten van een nieuw proces, zodat er efficiënter mono-ethyleenglycol, de grondstof voor onder andere PET, geproduceerd kan worden. Op het katalysatorlab worden nieuwe heterogene katalysatoren op labschaal geproduceerd, zodat de activiteit en werking onderzocht kan worden. Bij de GTL pilot plant wordt op semi-industriële schaal het FischerTropsch proces toegepast, waarbij vanuit methaan (aardgas) lange koolstofketens worden gevormd. Dit product, dat veel vergelijkingen vertoont met kaarsvet, kan dan weer worden gekraakt zodat diesel en/of nafta gevormd worden. In deze plant staan twee grote buizen, gevuld met katalysator, op dezelfde schaal als in de grootste GTL fabriek ter wereld. Er worden proeven mee gedaan om de opbrengst van het proces te verbeteren. Na de rondleiding werd nog een case gedaan om te bekijken of alle deelnemers over managementen samenwerkingscapaciteiten beschikten. Hiervoor werd de groep in opgedeeld en moesten verschillende brain-teasers opgelost worden. De geslaagde dag werd uiteindelijk afgesloten met een gezellige borrel, waarna de Japies weer richting huis vertrokken. Door: Floris Hieselaar Floris bezocht deze excursie als coördinator externe betrekkingen van het 56ste bestuur van Japie.

T-Licht 18.4

Science News

Is peeing in a pool an act of chemical warfare? According to a new scientific study[1] that has been circulating the web [1,2], peeing in a swimming pool forms a chemical that can be used in chemical warfare. The chemical that is created by this reaction is cyanogen chloride. This chemical is highly volatile and severely toxic, effecting the body’s ability to use oxygen [3]. The chemical is listed in schedule 3 of the Chemical Weapons Convention and is noted for its ability to penetrate many conventional gasmasks[4].

owever since I can hardly remember people dying in pools after they pee in them, I suspected a media hype and started investigating. I quickly found an article by Casey Johnston on Ars Technica[5] who applied math to convert the laboratory experiments to a real life situation. The world health organization states as a guideline that it is safe to drink a solution of 70 micrograms of cyanogen chloride per liter water, while concentrations of over 2,500 micrograms per liter are estimated to be potentially fatal[6]. The lab experiments found about 20-30 micrograms per liter[1]. After making some broad assumptions, Casey Johnston found out that to reach these fatal concentrations in an Olympic-sized swimming pool three million peoples worth of urine is necessary in a pool that’s two parts water and one part chlorine. Of course in this case the chlorine or the pressure of all those people alone are big enough to kill you. Does this make it safe to pee in the swimming pool? Although the concentrations aren’t nearly high enough to kill a person or even to cause seri-

ous harm, it is certainly not healthy for you. A 2010 review[7] has suggested that chemical compounds in the pool, especially nitrogen trichloride, could be a contributing factor in the increase in childhood asthma. Another 2010 study[8] shows a variety of potential dangerous chemicals in pools tested in Barcelona that were far more numerous than expected. However the study also says these concentrations were always below the safety limits for drinking water.

“Does this make it safe to pee in the swimming pool?”

[1]

Resulting from Chlorination of Uric Acid: Implications for Swimming Pools, Environ. Sci. Technol., 2014, 48 (6), pp 3210–3217, DOI: 10.1021/es405402r [2]

http://www.healthline.com/health-news/

peeing-in-the-pool-is-chemical-warfare-033114 [3]

http://www.cdc.gov/niosh/ershdb/Emergen-

cyResponseCard_29750039.html [4]

http://www.opcw.org/chemical-weapons-

convention/annex-on-chemicals/b-schedulesof-chemicals/schedule-3/ [5]

As a conclusion, it can be stated that swimming water certainly isn’t healthy for you and peeing in the pool will only make it worse. But unless you have severe respiratory problems and swim frequently, the disgust of your fellows swimmers is more dangerous to you then the urine itself[9].

Lushi Lian, Yue E, Jing Li, and Ernest R.

Blatchley , III, Volatile Disinfection Byproducts

http://arstechnica.com/science/2014/03/ask-

ars-how-much-pee-in-a-pool-would-kill-you/ [6]

http://toxnet.nlm.nih.gov/cgi-bin/sis/search/

a?dbs+hsdb:@term+@DOCNO+917 [7]

Clifford P. Weisel et Al., Childhood Asthma

and Environmental Exposures at Swimming Pools: State of the Science and Research Recommendations, Environ Health Perspect. Apr 2009; 117(4): 500–507 [8]

Richardson SD et AL, What's in the pool?

A comprehensive identification of disinfection

By: Gilles Timmermans Gilles wanted to tell you something about the science concerning a media hype he saw online.

by-products and assessment of mutagenicity of chlorinated and brominated swimming pool water., Environ Health Perspect. 2010 Nov; 118(11):1523-30. doi: 10.1289/ehp.1001965 [9]

https://www.sciencenews.org/blog/

gory-details/what-happens-when-you-peepool?mode=topic&context=43

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Dunglish

English for dummies That very much matters If you want you can have steel balls of this size in a bed That is not the trick that flies It is out of the transparencies When is hap pening what ? We have scheduled so much enough time hatmeter You will design t e m ctro ourself y u n o g s in h t s e m e A e sp ell so th ery w is v People who have this already ready These numbers you should To che take with a little bit of a if we wck to see salt of grain time aste of ith it w y d a re I think e are W you sh ould s hake t hat fr om th That works not good e arm s Now you come into trouble If an animal on a farm is sick, you have to take it apart

A th chil el d au ca nd n d ry o By: Marijne Timmers

T-Licht 18.4

Even voorstellen: kandidaten 57ste bestuur

De bestuurskandi's stellen zich voor Aan de hand van een, voor de meeste mensen, veel gebruikt voorwerp willen wij, de enthousiaste kandidaten voor het 57ste bestuur, ons graag voorstellen. Om jullie een indruk te geven van wie wij zijn presenteren wij onze sleutelbossen. Michelle kandidaat voorzitter Mezelf voorstellen aan de hand van mijn sleutelbos blijkt jammer genoeg niet zo moeilijk. Het vertelt namelijk meer over mij dan ik had gedacht toen bekend werd dat we ons aan de hand van dit voorwerp gingen voorstellen. Mijn naam is Michelle Raven. Ik hou van frutsels, onzinnige spullen en vooral veel. Ik denk dat mijn sleutelbos misschien wel het grootste en minst overzichtelijke is van allemaal, terwijl er eigenlijk maar twee sleutels aan zitten. Eentje is van mijn supermooie kamer hier in hartje Eindhoven en de andere sleutel is van de kamer van mijn vriend waar ik ook nog wel met enige regelmaat over de vloer kom. Verder wordt mijn sleutelbos dus opgevuld met sleutelhangers. De meeste hebben totaal geen praktisch nut en hangen er alleen maar aan omdat ze mooi zijn of me ergens aan doen denken. Eigenlijk zorgen ze alleen maar voor meer gewicht. Wellicht wordt het dus een goed leerpunt voor mij om overzicht te creëren.

Jolanda kandidaat secretaris Ik ben Jolanda van Helden. Als je naar mijn sleutelbos kijkt zul je zien dat er drie huissleutels aan zitten. De eerste is van het huis van mijn ouder in Melderslo (Limburg), hier ben ik geboren en getogen. De andere huissleutel is van mijn eigen kamer in Eindhoven waar ik vanaf halverwege mijn tweede jaar woon. De derde huissleutel is van de kamer van mijn vriend Koen waar ik al meer dan twee jaar een relatie mee heb. Verder zitten er nog twee fietssleutels aan mijn sleutelbos, een van de fiets die ik Eindhoven vaak gebruik. De andere fiets staat in Limburg, maar die gebruik ik niet meer zoveel. Bij een fiets hoort een extra slot dus dat levert nog twee extra sleutels op. Daarnaast heb ik ook nog een sleutel van mijn kluisje. Dan is er nog een sleutel waarover ik nog niets heb verteld, dat is een sleutel van de F.O.R.T, hier ben ik dit jaar activiteitencoördinator. Dan blijft er nog maar een ding over waar nog niets over gezegd is en dat is de groene bieropener die ook aan de sleutelbos hangt.

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Jeroen kandidaat penningmeester Als er een keer goed gekeken wordt naar mijn sleutelbos, dan zal meteen duidelijk worden waarom penningmeester zo goed bij mij past. In tegenstelling tot sommige andere uitbundige sleutelcreaties, is in deze sleutelbos duidelijk de eenvoud en de structuur te ontdekken. Uiteraard is deze structuur belangrijk bij het uitvoeren van het penningmeesterschap. Slechts een paar attributen onderscheiden zich hieruit. Allereerst een goudkleurig metalen plaatje. Iedereen zal begrijpen dat dit een directe gelijkenis geeft met het geld (dat ik volgend jaar graag onder mijn hoede neem). Daarnaast beschikt de sleutelbos nog over precies dezelfde bieropener als die van Jolanda. De link tussen de opvolgende functies is dus al snel gelegd. Uiteraard verwijst deze bieropener naar de goudgele rakkers met hun witte schuimkraag waarvan er naar verwachting volgend jaar ook weer velen genuttigd zullen worden. Een sleutelbos is echter geen sleutelbos, zonder sleutels. Hiervan zitten er dan gelukkig ook meerdere

Even voorstellen: kandidaten 57ste bestuur aan. De aanwezige kluissleutel doet dan ook al snel weer denken aan het geld dat volgend jaar veilig gesteld moet worden. Dirk kandidaat coördinator onderwijs Mijn naam is Dirk Vogels. Aan mijn sleutelbos zijn verschillende sleutels te vinden, waaronder drie huissleutels. De eerste hiervan is van mijn ouderlijk huis in Uden, waar ik 21 jaar geleden ben geboren. De tweede is van mijn kamer, waar ik aan het einde van mijn eerste jaar met veel plezier ben gaan wonen. De laatste huissleutel is die van mijn vriendin. Verder zijn er aan de bos ook enkele veiligheidssleutels te vinden, zoals mijn kluissleutel, fietssleutel, kettingslotsleutel en de sleutel voor de kabel van mijn laptop. Hoewel ik vaak dingen vergeet, ben ik wel vaak zuinig op mijn spullen van grotere waarde. De sleutels die nog niet benoemd zijn, horen bij sloten die te vinden zijn in de F.O.R.T. Hier oefen ik al bijna een jaar lang een van mijn grootste hobby’s uit. Wat verder opvalt, is dat de sleutels ongestructureerd met slechts één ring bij elkaar gehouden worden. Het positieve aspect hieraan is dat ik efficiënt omga met de middelen die ik heb. Mijn leerpunt dat hieruit te halen is, is dat ik best gestructureerder mag werken.

Eindhoven kost, te steken in al de leuke activiteiten en contacten die Japie kan bieden. Dit heeft mij dan ook doen beslissen om – na al eerder coördinator PR geweest te zijn van de XIde Lustrumcommissie – me een jaar lang actief in te willen zetten als coördinator externe betrekkingen voor onze mooie vereniging. Ik hoop dan ook dat er volgend jaar een extra sleutel aan mijn sleutelbos mag komen: de sleutel van de Japiekamer!

aanwezig zijn aan mijn sleutelbos. De laatste huissleutel is die van mijn huis in Eindhoven waar ik in begin april naartoe ben verhuisd om in te trekken bij enkele vrienden van me die ik uit Limburg ken. Mijn vorige kamer was namelijk voor mij alleen, maar ik miste hier toch wat gezelligheid. Uiteraard probeerde ik toen (en nu ook nog steeds) wel gezelligheid op te zoeken bij Japie en de F.O.R.T. Een aantal sleutels van mijn sleutelbos is dan ook van de F.O.R.T. waar ik dit jaar penningmeester ben. Daarnaast hangt er ook nog een fietsensleutel voor mijn fiets die ik gebruik om op en neer te reizen naar de TU/e voor alle gezellige activiteiten en het studeren. Tot slot hangt er nog een vrij grote flessenopener aan mijn sleutels. Deze symboliseert mijn twee grootste hobby’s natuurlijk, bier en gezelligheid.

“Het vertelt namelijk meer over mij dan ik had gedacht toen bekend werd dat we ons aan de hand van dit voorwerp gingen voorstellen.” Marc kandidaat coördinator interne betrekkingen Hallo! Ik ben Marc Willemsen en mijn sleutelbos is diegene met het winkelwagending. Deze komt uit de Albert Heijn in Beek waar ik heb gewerkt voordat ik naar Eindhoven verhuisde om Scheikundige Technologie te studeren. Als ik mijn ouders wil bezoeken in het zonnige zuiden reis ik af naar station BeekElsloo. Hier word ik opgehaald door een van mijn ouders, waarna ik mezelf toegang kan verschaffen tot het huis door een van de vijf Limburgse huissleutels die ook

Door: De kandidaten van het 57ste bestuur der T.S.V. 'Jan Pieter Minckelers' hebben veel zin in komend jaar.

Roeland kandidaat coördinator externe betrekkingen De sleutelbos met het Woonbedrijf label is van mij, Roeland Kooiman. Aan mijn sleutelbos zitten twee sleutels, één van mijn ouderlijk huis en één van mijn studentenhuis in Eindhoven (waar overigens menig oud-bestuurslid van Japie zijn studententijd heeft gespendeerd…) Toen ik drie jaar geleden met mijn bachelor Scheikundige Technologie ben begonnen, heb ik er direct voor gekozen om te verhuizen naar Eindhoven. Al snel begreep ik dat het geen onverstandige keuze was om de tijd die het reizen tussen het Zeeuwse Middelburg en het Brabantse

T-Licht 18.4

Internship Report

Inks for a sunny future This time no internship report from the Far East or from the Far West, but just from Eindhoven. I think this is not the first place you think of when you hear someone talk about a sunny internship. However… for me, Eindhoven was the place to be for an internship in polymer solar cells. And in the past winter, without any snow, it did not feel that bad to stay in the Netherlands and even having lunch outside in the sun.

or those who do not know me: my name is Robin Willems. Within T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’, I’ve been a member of the editorial board of this beautiful magazine, secretary of the XIth Lustrum committee (MaXImaal Belicht!), and as part of the slightly acidic Advisory Board. However, next to all my (former) tasks within our beautiful study association, I also spent ‘some’ time the past years on completing my chemical engineering master. I took many courses on physics and biomedical engineering, next to the obligatory package from the molecular engineering specialization. Unfortunately, all good things come to an end and for me the fun of taking exams was over. So, time to end my time as a student and to start looking for an industrial internship project. During my graduation project, carried out in the Molecular Materials and Nanosystems group of prof.dr.ir. René Janssen, I came across polymer

solar cell research for the first time. For me this was an ideal research topic for my industrial internship, as the field of polymer solar cells has gained more and more attention the previous years. For example, it is believed that polymer solar cells can be processed in a cheap and upscalable way.

“This diversity was for me the biggest advantage of my internship ” As I still was strongly connected to the life at university and home, an internship far abroad was a nogo. So, in my quest for an industrial internship and after a visit to imec Leuven, the names TNO and Holst Centre quite frequently appeavred in my search results. Following the guidelines of a famous Dutch company, I applied game hint 6 “spread your chances” and I contacted both TNO and Holst Centre just after the summer of last year. A few days after the rejection of my internship application at Holst Centre, I – surprisingly – got an e-mail and a phone call from Holst Centre with the message that they were able to offer me an industrial internship project. So, strike while the iron is still hot: I accepted the offer and went for it. Four months far away

18 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

from university and start feeling how research in a company environment would work out. Holst Centre is an open-innovation R&D center, located at the High Tech Campus Eindhoven, just five kilometers from our university. Although Philips is the most famous company and founder of the High Tech Campus, more than 125 institutes, universities and companies are located there. As Holst Centre was founded by imec and TNO only at the end of the twentieth century, it can be considered as a relatively new and unknown company for most members of our study association. The main research focus of Holst Centre is on the development of flexible wireless systems, of which (not surprisingly) flexible electronics and especially organic photovoltaics is a research direction. In practice, a large part of the organic photovoltaics research is carried out together with the Energy Center of the Netherlands (ECN), in the so-called Solliance consortium. Solliance is an alliance of TU/e, TNO, Holst Centre, IMEC,

Internship Report and Forschungszentrum Julich, and focuses on the up scaling of thin film photovoltaic technologies. Within the Solliance consortium, Holst Centre and ECN did work together on the inkjet printing of organic photovoltaics. Previously, researchers from Solliance developed an allinkjet printed polymer solar cell[1]. However, before commercialization, amongst others the performance of such cells has to be increased. The project goal was to improve the performance of inkjet printed solar cells by introducing a second photo-

three different places. Just after the solvent measurements at the Holst Centre chemical laboratory, I had to find my way to the chemical lab of TNO at the university campus to create the inks, and finally take them back to the High Tech Campus for solar cell manufacturing inside the ECN cleanroom. Especially the days, at which my colleagues and I were making solar cells, were though, since starting at 7.30 and ending at 18.00 was no exception. However, no single day was the same because of the challenges we had to meet and the diverse group of colleagues, from both ECN, TNO and Holst Centre, we were working with.

“... I sometimes felt like being somewhere in a far country”

This diversity was for me the biggest advantage of my internship. Furthermore, the combination of theory and practice, together with weekly discussions on all work done within our team, did teach me more than expected.

active layer, with the accompanying recombination contact, which was the main problem. Inside such a recombination contact, a holetransport layer and an electrontransport layer are present. Although typical materials for both layers were inkjet printed before, subsequent inkjet printing was unsuccessful. The main task within the project was on creating an ink for the inkjet printing of the electron-transport layer and make devices using this ink.

‘work’. Walking to and from and eating at The Strip (the area at which all restaurants are located) was a guarantee for mental activity and a fierce debate. Furthermore, several dinners and even an excursion to Amsterdam were organized by fellow students. Because of the weather and the international atmosphere at the High Tech Campus, I sometimes felt like

Holst Centre is a multicultural company with relatively young, but trained and skilled employees with in most cases a master or doctor degree. However, during my internship, also more than twenty students from all parts of the Netherlands and from several countries all over the world were present. In practice, every day at least ten students went for lunch together, giving a good and warm welcome at your first day at

being somewhere in a far country. For 90% of the time, we spoke English, as in almost every meeting an international employee was present or the communication resulting from the meeting was for internal use. So, also within our beautiful country and even within a few kilometers from university, a sunny and interesting industrial internship is available! Written: by Robin Willems Robin did his internship in Holst Centre and would like to tell you a bit about his work on organic photovoltaics. [1]

See http://www.youtube.com/watch?v=m-

oiBSiKAJo for a video on the manufacturing of such a cell.

My day-to-day work was mainly on checking different solvents, making the inks and, finally, creating solar cells. All this had to be carried out at

T-Licht 18.4

Raff Rott

Safety Respect Excellence Courage One Team

We depend on energy, your energy Wij zoeken Engineers

Werken bij BP Raffinaderij Rotterdam

HBO-WO stapbinnenbijbp.nl

BP Raffinaderij Rotterdam is één van de grootste olieraffinaderijen van Europa en heeft vestigingen in Europoort en Pernis. Voor alle 700 collega’s staan veiligheid, milieu-bewustzijn, respect en samenwerken op de eerste plaats. Werken bij BP Raffinaderij Rotterdam betekent werken in een internationale en technisch uitdagende omgeving. De diversiteit aan collega’s maakt het mogelijk om tijdens je loopbaan veel kennis uit te wisselen en te excelleren in jouw vakgebied. BP Raffinaderij Rotterdam biedt naast uitstekende primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden volop mogelijkheden voor verdere persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast geloven wij dat onze mensen de sleutel zijn tot ons succes. We depend on energy, your energy!

Het Y van de Huismeester Raffinaderij Rotterdam

Bezorgd

Het is een dinsdagmorgen in maart, iets na tienen als de bel aan de achterzijde van Helix gaat. Snelkoerier Ruud is op dit tijdstip altijd met zijn koffie- of postronde bezig, dus loop ik naar de goederenontvangst. Een man met een blauw petje op zijn hoofd en een pakketje in zijn handen staart ongeduldig door het glas van de deur om te kijken wanneer er eindelijk iemand opendoet. Als ik de deur met een sierlijke beweging open, begint hij te gillen. Opeens weet ik het: het is de Zalando-man.

aanden geleden keek ik raar op toen ik de koerier van het postorderbedrijf met de irritantste reclame van Nederland voor het eerst ontmoette. Nu niet meer. Inmiddels is hij kind aan huis en kent hij me bij naam. Soms bezoekt hij Helix meerdere keren per dag om een kledingpakketje af te leveren. Vooral op vrijdagen; dan heeft de besteller nog mooi vóór het weekend zijn of haar blitse nieuwe outfit in bezit.

"In de tussentijd moest ik weer van mijn plek, omdat er een pakket van een Zweeds woonwarenhuis is bezorgd." Niet alleen een medewerker van Zalando verblijdt ons dagelijks met een bezoekje. Ook de producten van bol.com, Wehkamp, Christine Le Duc, bankstellenopmaat.nl en De Bijenkorf vinden hun weg naar het Helixgebouw steeds vaker. Nog niet zo lang geleden vond er één, hooguit twee, keer per dag een levering plaats. Dat is verleden tijd, om het halve uur staat er een bestelbusje voor de deur met een ‘pakketje voor huisnummer 2’ en de vraag of ik even wil krabbelen voor ontvangst. Voor mij is de schade nog te overzien - ik ben meestal op de begane grond te vinden - maar voor Ruud is dit

bovengenoemde bedrijven die benadrukken dat pakketjes ook op een zakelijk adres kunnen worden afgeleverd. Een fantastisch gebaar in een tijd dat een beetje extra service nét het verschil kan maken. Dat de expeditiemedewerkers van de geadresseerde bedrijven nauwelijks nog aan hun taken toekomen, is immers niet het probleem van Zalando of bol. com.

vervelender. Want met het afleveren van het pakketje houdt het voor hem niet op. Een niet nader te noemen secretaresse, vaste klant van bol. com, eist dat hij niet weggaat tot ze de inhoud heeft kunnen controleren en testen. Voldoet het niet, dan mag Ruud het weer inpakken en retour sturen. Gelukkig voor hem bestelt zij (nog) niet bij Pabo of Christine Le Duc, anders vrees ik dat Ruud langere tijd niet in staat is om te werken.

Het is jammer dat ook sommige medewerkers van ST niet beseffen welke gevolgen hun online koopgedrag voor hun collega’s heeft. Tussen het schrijven van de vorige en deze zin zat overigens tien minuten. In de tussentijd moest ik weer van mijn plek, omdat er een pakket van een Zweeds woonwarenhuis is bezorgd. En bezorgd, dat is ook wat ik ben over deze rare ontwikkeling. Door: Michael Scheepers Huismeester en vaste columnist van het T-Licht.

Vreemd, denk je? Nee hoor, het kan nog veel erger. Eind mei werd er een groot, zwaar pakket bij de goederenontvangst gedropt, bestemd voor een Chinese postdoc. Nadat Ruud het afleverde en zijn route vervolgde, werd hij in gebrekkig Engels teruggeroepen. Of Ruud het bouwpakket - een kinderfiets, zo bleek na het uitpakken - ook in elkaar kon zetten. Want daar had de onderzoeker in kwestie even geen tijd voor. Ik kan slechts gissen naar de reden van dit dubieuze shopgedrag. Mogelijk zijn de webwinkelaars aangemoedigd door de zalvende stemmen uit de reclame van

T-Licht 18.4

Uyt Den Ouden Doosch

Japie gaat op studiereis! Omdat er dit jaar weer een groep Japieleden op studiereis zal vertrekken leek het de redactie leuk een overzichtje te geven van de ervaringen op studiereizen van de afgelopen jaren. In de voorbije twintig jaar zijn de Japieleden in alle uithoeken van de wereld geweest. 1996: Studiereis naar Zuid-Afrika In het allereerste T-licht, in 1996, werd beschreven dat de Japies voor het eerst naar Zuid-Afrika op studiereis gingen, net nadat de langdurige boycot van het land was opgeheven en er vrije verkiezingen hadden plaatsgevonden in 1994. De reis die de Japies maakten was vergelijkbaar met de reis die dit jaar zal worden gemaakt, alleen dan in de omgekeerde richting. De hoogtepunten van deze reis bestonden uit een bezoek aan verschillende bedrijven, zoals Sasol en Simonsberg Cheese (een dochteronderneming van Unilever), het spotten van een deel van de ‘Big Five’ in het Kruger Park, het bezoeken van een Zulu dorp en het rijden op struisvogels.

tuigd was geraakt dat er een saboteur was om de reis mis te laten lopen. Enkele hoogtepunten van de laffe daden van deze saboteur waren de verslechtering van de wisselkoers vlak nadat de begroting was goedgekeurd, het omkopen De saboteur is nog steeds op vrije voeten... van Mexicanen, den in de SARS-uitbraak, waar de zodat ze deden alsof ze geen Engels deelnemers, ondanks een afgelaste konden en een Kroaat de chauffeur excursie, gelukkig weinig last van van de Greyhoundbus laten aanhadden. De hoogtepunten van hun vallen in de staat Texas. Het top- of reis bestonden uit een interessante dieptepunt was de laffe aanslag die excursie bij Huntsman, de Nederplaatsvond tijdens de afscheidsborlandse ambassade in Bangkok, het rel op 11 september 2001. Deze daad bezoeken van Thaise nachtclubs, zorgde er eigenhandig voor dat de het rijden op olifanten en het begehele studiereis met een week werd zoeken van het Songkran festival in vertraagd en dat de reis alleen door Chiang Mai. Tijdens deze reis werd het harde werken van de commissie verder nog een nieuw soort estafeten de reisagente nog gered kon worte geïntroduceerd, de zogenaamde den. De saboteur is overigens nog sojamelk-estaffette. Volgens de comsteeds op vrije voeten, ondanks een missie mochten ze trots zijn op het opsporingsbericht in T-licht 6.2. Tips sojamelk-absorberende vermogen kunnen nog steeds gemeld worden van haar deelnemers. bij Japie.

“De saboteur is overigens nog steeds op vrije voeten... ” Struisvogelrijden in Zuid-Afrika

2001: Studiereis naar Mexico en Californië De studiereis van 2001 had zoveel last van tegenspoed dat men er van over-

2003: Studiereis naar Thailand In 2003 reisde een groep Japies naar Thailand voor een onvergetelijke studiereis. Deze studiereis viel mid-

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

2004: Studiereis naar Chili De studiereis naar Chili werd door een deelnemer beschreven per week, in een aantal interessante hoogte- en dieptepunten. De hoogtepunten uit week één bestonden uit een bezoek aan Organon en de Nederlandse ambassade en het feest nadat Chili de Olympische spelen dat jaar won . De dieptepunten uit week één waren het feit dat de luchtvaartmaatschappij

Uyt Den Ouden Doosch

Iberia maar één CD had met panfluitmuziek die de hele vlucht opstond en die op zijn zachtst gezegd niet rustgevend genoemd kon worden en het feit dat er geen lama’s werden gespot. In week twee werden watervallen in Pucon en Chileense wijnen als hoogtepunten gezien en werden het verongelukken van een deelnemer in een paardrijdongeval en de afwezigheid van lama’s als dieptepunten beschreven. Week drie was een fantastische week met opnieuw een hoop Chileense wijn. Helaas moest er die week wel 3000 km in de bus afgelegd worden. Tot grote spijt van de deelnemers zaten de lama’s, die eindelijk werden gespot, in kooien. De studiereis werd in week vier afgesloten met een bezoek aan verlaten mijnsteden en verrassend genoeg, Chileense wijn. Er werden die week weer geen lama’s gespot…

Teleurstellende lama’s in kooien in Chili

2006: Studiereis naar Nieuw-Zeeland Deze reis toonde aan dat de problemen van Malaysian Airlines geen losstaande incidenten zijn, maar deel zijn van een groter probleem. Bij deze reis zorgde Malaysian Airlines ervoor dat er onverwacht een extra dagje kon worden doorgebracht op de overstapplaats Kuala Lumpur.

Sommige vonden dit geen enkel probleem en bleven graag langer, anderen konden niet gauw genoeg weg. De wetenschappelijke begeleider Emiel Hensen had echter een vlucht eerder en moest dus een dag alleen doorbrengen in Auckland. De strenge douane vertraagde de ontmoeting nog iets langer, waarna de echte reis kon beginnen. Hoog-

“Tot grote spijt van de deelnemers zaten de lama’s, die eindelijk werden gespot, in kooien ” tepunten waren het bezoek aan de universiteit van Christchurch waar 40% van de studenten vrouw bleek te zijn. De presentatie die daar werd gegeven werd helaas verstoord door een explosie, die later een inslag van een meteoriet bleek. Ondanks deze gebeurtenissen waren de studenten erg onder de indruk van het land van de Maori, schapen en prachtige natuur. 2008: Studiereis naar Brazilië De deelnemers van de studiereis naar Brazilië waren makkelijk herkenbaar aan hun felgele vesten. Ze begonnen hun reis in Sao Paulo waar een hoop deelnemers de Braziliaanse slippers ‘havaianas’ kochten (In totaal zo’n 64 paar). Ook werden daar onder andere AkzoNobel, Cargill en Unicamp, de universiteit van Sao Paulo bezocht. De deelnemers kwamen er al snel achter dat cachaça, de lokale sterke (studenten)drank, in plastic flessen in supermarkten voor ongeveer € 0,80 verkrijgbaar was. Aan het einde van de tweede week verliet Piet Lemstra de studiereis om weer terug te keren naar Nederland. Echter voordat hij dit deed liet hij de kans niet onbenut om, samen met zijn zoon die in Brazilië woont en een vriend die speciaal hiervoor kwam overvliegen, een tijdje te golfen op de oudste golfbaan in Brazilië. Gelukkig was er een afscheidsetentje, gesponsord

“Capibara’s zijn tof”, aldus een van de deelnemers aan de studiereis naar Brazilië

door PTG, dat niemand in een rechte lijn verliet. Hierna gingen de deelnemers naar Foz do Iguaçu, waar de deelnemers één van de hedendaagse wereldwonderen konden zien. De Japies reisden daarna, met een busreis van 28 uur, naar Rio de Janeiro, waar naast de universiteit en de staalproducent CSN, ook het beroemde Copacabana beach werd bezocht. Ze vervolgden hun reis naar de stad Salvador. Waar de Japies deelnamen aan een capoeiraworkshop en ze de gentech en GMO producent Mosanto en toen het grootste petrochemische bedrijf van Brazilië, Braskem, bezochten. Na nog wat vrije tijd in het tropische Praia do Forte kwam ook deze memorabele studiereis tot een einde. 2010: Studiereis naar Hongkong en Indonesië Omdat de studiereis van 2010 bij enkelen nog relatief vers in het geheugen zit, willen we hem alleen samenvatten in deze limerick van de deelnemers zelf: Hoe makkelijk kan het wezen alles rijmt op Chinezen. Mei Li Kong Sjaalf rijmt zelfs op twaalf, je moet het alleen kunnen lezen. Door: Marijne Timmers en Gilles Timmermans Deze redactieleden gaan allebei mee op studiereis naar Zuid-Afrika deze zomer en probeerden zich aan de hand van verhalen over vorige studiereizen voor te bereiden.

T-Licht 18.4

Bier van het Kwartaal

Brouwerij 't Het is zomer! Althans, wanneer dit T-Licht uitkomt vangt de astronomische zomer bijna aan. Op moment van schrijven is het echter nog lente. Niet dat het weer er minder om is: de eerste barbecue van het jaar heeft begin maart reeds plaatsgevonden en ook op dit moment is Remco zijn barbecue al aan het opwarmen. Barbecue en bier, veel meer heb je niet nodig voor een geslaagde zomer. Vooral witbier doet het goed tijdens de zomermaanden en daarom is IJwit ditmaal verkozen tot Bier van het Kwartaal. De brouwerij IJwit wordt gebrouwen door brouwerij ’t IJ, welke, zoals je waarschijnlijk wel kan raden als je een beetje kennis hebt van Nederlandse rivieren, gelegen is aan de rivier het IJ. Een oude brouwerij met een rijke geschiedenis is het niet. Deze brouwerij is namelijk pas opgericht in 1985 door een zekere heer Kasper Peterson. Met zijn krappe dertig jaar staat de leeftijd van deze brouwerij in schril contrast met de brouwerij van het afgelopen Bier van het Kwartaal, besproken in T-Licht 18.3. Veel geschiedenisles zal je in dit stuk dus niet krijgen, maar toch

zullen wij hier kort de achtergrond van de brouwerij toelichten. Kasper Peterson zat jarenlang in een band. Toen de ze band in 1979 werd opgeheven, wilde hij iets anders met zijn leven. Aangezien hij met zijn band veel had rondgetoerd in België had hij redelijk kunnen genieten van de Belgische brouwkunsten. Na het proeven van de nodige bieren vond hij het in 1983 tijd om zijn, in België, opgedane kennis in daden om te zetten. Na twee jaar in een kraakpand speciaalbier te hebben gebrouwen bleek dat zijn bier aansloeg. Omdat hij de vraag naar zijn bier op een gegeven moment

niet meer aankon ging Kasper op zoek naar een andere locatie om bier te brouwen. Uiteindelijk heeft hij deze gevonden in het voormalige badhuis Funen in Amsterdam Oost. Dit pand bevind zich naast Molen de Gooyer, aangezien deze toch leegstond. Deze molen was direct een makkelijk herkenningspunt in de stad, waardoor de brouwerij een

“Na twee jaar in een kraakpand speciaalbier te hebben gebrouwen bleek dat zijn bier aansloeg.” gezicht kreeg. In oktober van het jaar 1985 was brouwerij ’t IJ een feit. Al snel werd de brouwerij, welke initieel puur en alleen voor het brouwen en bottelen van bier gebruikt werd, uitgebreid met een proeflokaal en terras, zodat ook bezoekers aan de brouwerij konden genieten van haar speciaalbier. Ook het assortiment werd langzaamaan uitgebreid tot de acht standaard-, drie seizoens- en enkele gelegenheidsbieren die er nu gebrouwd worden. Na ruim twintig jaar op een succesvolle manier bier te hebben gebrouwen, stapte Kasper uit de bierbrouwbusiness. De brouwerij die hij had helpen opbouwen en had zien groeien kreeg twee nieuwe eigenaren. Vanaf dat moment weinig nieuws onder de zon, totdat de brouwerij in 2012 uitgebreid werd.

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Bier van het Kwartaal

Door toenemende populariteit van de in ’t IJ gebrouwen speciaalbieren kon wederom niet meer aan de vraag voldaan worden en diende de brouwerij uit te breiden. Hiertoe werd een tweede brouwerij gebouwd op 500 meter van de oude. Sinds januari 2013 worden alle bieren van de fles gebrouwen op deze nieuwe locatie. Bieren van de tap worden nog steeds op de oude locatie naast de molen gebrouwen, zodat men er direct van kan genieten in het proeflokaal. Het proeflokaal Waar de brouwerij haar naam op heeft gedaan moge duidelijk zijn, maar een leuk detail is dat deze naam ook terugkomt in een aantal van haar bieren. Zo is onder andere IJwit vernoemd naar de rivier die door Amsterdam stroomt, maar ook van PaasIJ, IJbok en IJndejaars (de drie seizoensbieren van ’t IJ) moge de herkomst van de naam duidelijk zijn. Zeven van de standaard gebrouwen bieren zijn te verkrijgen via een redelijk aantal kroegen en gelukkig levert ook Man van Drank een groot aantal bieren van brouwerij ’t IJ

aan onze eigen F.O.R.T. Eén van de acht standaard gebrouwen bieren is echter nergens in Nederland te verkrijgen, behalve als je een bezoek brengt aan de brouwerij en met name het proeflokaal. Het naar de Tsjechische hoofdstad vernoemde Plzeň is het huisbier van de brouwerij en is, ondanks wat de naam doet vermoeden, geen pils.

verbouwen hop komt namelijk uit Nieuw-Zeeland, waar bepaalde hopaantastende plantenziektes niet voorkomen. Omdat brouwerij ’t IJ ernaar streeft duurzaam te zijn kunnen ze natuurlijk geen hop importeren dat van de andere kant van de wereld moet komen. Daarom zijn een aantal bieren sinds kort niet meer biologisch.

Een bezoek aan de brouwerij wordt verder nog aantrekkelijker gemaakt door een van de grootste collecties bierflesjes ter wereld, welke langs de muren van het proeflokaal te vinden zijn, en de zogenaamde Skeapsrond. Dit Skeapsrond is een kaas die geproduceerd wordt door een boer die net buiten Amsterdam woont. Tijdens het brouwproces blijft er een redelijke hoeveelheid moutpulp over in de tanks van het gerstemout dat in het brouwproces gebruikt wordt. Aangezien dit moutpulp rijk is aan eiwitten voert boer Alex dit aan zijn schapen. Van de melk die deze schapen geven maakt boer Alex een schijnbaar prima smakend biologisch witschimmelkaasje, de Skeapsrond genoemd.

IJwit Het bier dat ditmaal tot Bier van het Kwartaal verkozen is, is dus IJwit. Dit lichte bier van 6,5% drinkt echt bijzonder makkelijk weg. Wees dus gewaarschuwd als u dit bier drinkt tijdens de buitenborrels die zeker zullen plaatsvinden deze zomer. Naast het veelgebruikte gerstemout wordt bij het brouwen van IJwit ook tarwemout gebruikt, zoals voor veel witte bieren. Dit tarwemout zorgt voor een wat kruidigere, maar vooral ook frisse, smaak. Aan dit tarwemout heeft IJwit trouwens de helft van zijn naam te danken. ‘Wit’ schijnt namelijk het oud-Nederlandsche woord voor tarwe te zijn.

Deze kaas is echter niet het enige in brouwerij ’t IJ verkrijgbare product dat biologisch is. Tot enige tijd geleden waren alle bieren die door de brouwerij gebrouwen werden biologisch gecertificeerd. Omdat hop nogal snel wordt aangetast door plantenziektes, is het lastig dit biologisch te verbouwen. Hierdoor wordt er niet veel van geproduceerd en is het ook lastiger om aan te komen. Veel biologisch

Al met al is het toch jammer dat de FoLuCie vorig jaar geen bezoek aan brouwerij ’t IJ heeft gebracht tijdens de Binnenlandse BierExcursie. Als je echter nog eens in Amsterdam bent is deze brouwerij zeker het bezoeken waard. Door: Wouter de Smet en Floris Hieselaar Deze twee oud-voorraadbeheerders zochten met plezier een lekker biertje uit om van te genieten tijdens de zomermaanden.

T-Licht 18.4

PhD-article

Macromonomers as Stabilizers in Emulsion Polymerization First let me introduce myself. I am Ingeborg Schreur-Piet; I am married to Jaap, who also studied Chemical Engineering. We live in a small city in Limburg called Weert and we have two daughters; already at the age of 28 and 24. The eldest, Mariëlla, is studying for general practitioner and the youngest, Dana, is working as a psychologist. When I’m not at the TU/e I try to play some golf or I work in my garden (3800 m2). In the evening I like to play all kind of board games with friends. When there is some time left I like to read or watch TV.

started my study Chemical Engineering at the Eindhoven University of Technology in 1982 and I graduated in 1987 on the subject “Encapsulation of titanium dioxide particles with poly(methyl methacrylate)”. I continued my study as a PdEng student and graduated in 1990 on the subject “Gas barrier properties of poly(vinyl alcohol) films”. After that I worked at the Polymer Chemistry group (former SPC) for about 10 years. Later I started working at the education institute (SOI) to support Reach Out projects and to take care of the course Analytical chemistry and the accompanying practical courses. In 2008 I thought it was time for a new challenge and I started (part time) on the PhD project: “Macromonomers as stabilizers in emulsion polymerization” at the SPM research group.

“I presume everybody has painted something at least once ...” Introduction of the project: I presume everybody has painted something at least once: furniture,

a wall, a bike, etc. Most of the paints that you can buy at the “do it yourself”shops, like Praxis or Gamma, are solvent based. The interior paints for the professional market, however, are all water based because of government regulations. Of course these paints have to be of a high quality Figure 1: Schematic diagram of emulsion polymerization concerning gloss, adhesion, blocking, sustainability, etc. (potassium persulphate) are These paints are based on polymer added to the water phase. Classic binders like polyurethanes and ionic surfactants, consisting of a poly(meth)acrylates. The polymer is hydrophobic and a hydrophilic part, present in the paint as small particles form micelles in the water phase, (50- 300 nm). Surfactants are used thus providing nucleation sites to keep these particles stable in for the polymerization. When the the water phase. The common way polymerization proceeds the polymer to produce polymer binders is by particles grow and surfactant emulsion polymerization (see figure molecules dissolved in the water 1). phase move towards the surface of the particles and will stabilize Typically an ionic surfactant (sodium them by electrostatic repulsion salt of dodecyl sulphate), monomers and/or steric hindrance. When the (methyl acrylates or acrylates), a polymerization is complete this so buffer (Na2CO3) and an initiator called latex is used as one of the main

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

PhD-article

ingredients in a paint formulation. When the paint is applied on a surface the polymer particles will form a film on this surface. The surfactant molecules can now migrate through the film to the top surface of the film or to the substrate-paint interface, thus deteriorating the properties of the paint.

Figure 2: Cobaltoxime boron fluoride (COBF)

A solution for this problem is to replace these surfactants by molecules that can be chemically bound to the surface of the polymer particles, so called reactive surfactants. These reactive surfactants can be distinguished in three groups: surface active initiators (inisurfs), surface active transfer agents (transsurfs) and surface active monomers (surfmers). A promising class of surfmers can be produced by copolymerization of catalytic chain transfer-derived methacrylic macromonomers, in particular when cobalt (II) complexes like cobaltoxime boron fluoride (COBF) are used as catalysts (see figure 2). Earlier studies showed that catalytic chain transfer derived methacrylic dimers undergo efficient copolymerization with monomers like vinyl acetate, styrene and acrylates, leading to graft copolymers, but undergo an addition-fragmentation chain transfer process with methacrylates, forming block copolymers.

In this project different paths were applied to make stabilizers for polymer particles. In the left route (see figure 3) first methacrylic acid macromonomers were synthesized via the COBF-mediated catalytic chain transfer polymerization of t-butyl methacrylate followed by acidolysis of the t-butyl groups. These macromonomers were used as stabilizing agents in the emulsion polymerization of methyl methacrylate (MMA) and/or butyl acrylate (BA). In this way amphiphilic block copolymers are formed in situ at the beginning of the emulsion polymerization which can act as surfactants when the hydrophobic block has achieved a certain chain length. As the reaction progresses, these copolymers will self-assemble into micelle-like structures and finally give hairy polymer particles. In the right route (see figure 3), block or graft copolymers were synthesized in two steps by the copolymerization of t-butyl methacrylate macromonomers with methyl methacrylate or butyl acrylate. The t-butyl group was hydrolyzed and these copolymers were applied as stabilizers too. Because acrylates as well as methacrylates were used, copolymers with a different architecture will be formed.

“As the reaction progresses, these copolymers will self-assemble into micellelike structures... ” architecture of macromonomers on the particle size of the latex particles and on the stability of the final latex was examined. Also some of the properties of the latex films were examined. The results of this research will be published in my thesis. By: Ingeborg Schreur-Piet Ingeborg is doing her PhD in the department of SPM. References: - Chen, L. et al.,Langmuir, 2010, 26, 1724–1733; - Aramendia, E. et al., Langmuir, 2003, 19, 3212– 3221; - Heuts, J.P.A. et al., Polym. Chem., 2011, 2, 2407-2423; Matyjaszewski, K. Macromolecules 2012, 45, 4015–4039; -

Zhang, W. et al.

Macromolecules 2011, 44, 7584–7593.

The influence of the length, the added amount and type or

Figure 3: Pathways towards polymer particle stabilizers

T-Licht 18.4

Japie on Tour: Airproducts

Excursie naar Op vrijdag 23 mei gingen de deelnemers van komende studiereis, als voorbereiding op de vele bedrijven die in Zuid-Afrika bezocht zullen worden, op excursie naar Air Products in Rotterdam. Air Products & Chemicals is een bedrijf dat voornamelijk gassen en chemicaliën maakt die verkocht worden aan andere industrieën. Op de Botlek site hebben ze een pijpleiding waarmee ze verschillende gassen rechtstreeks aanleveren bij bedrijven van Dordrecht tot aan zee.

m half elf vertrokken we met 24 Japies en dr. ir. Nijhuis met een gehuurde bus naar Rotterdam. De enthousiaste busschauffeur en zijn vrouw maakten het al snel gezellig onderweg. Rond half één kwamen we aan op een locatie van Air Products op de Botlek, maar nadat de beveiliging niets van het bezoek af wist, bleek het dat we op een andere site moesten zijn. Na nog wat manoeuvres van onze buschauffeur kwamen we bij de HyCO4 fabriek aan. We werden ontvangen met een presentatie over de veiligheid op de plant en daarna kregen we een sandwichlunch. Toen onze magen goed gevuld waren gingen we door met een presentatie over Air Products wereldwijd en een presentatie over de HyCO4 plant waar we aanwezig waren. Air products is actief in meer dan 40 verschillende landen. Onder andere in Zuid-Afrika, waar we een van de sites zullen bezoeken. Air Products is opgericht in 1940 en heeft een reputatie opgebouwd voor zijn innovatieve bedrijfscultuur, goede bedrijfsprestaties en zijn aandacht voor veiligheid en milieu. Het

bedrijf maakt gassen (hoofdzakelijk zuurstof, stikstof, argon, waterstof en koolstofdioxide) voor vele uiteenlopende klanten, van de medische tot de petrochemische industrie, en het maakt een aantal specialty chemicals als additieven voor polymeren. De plant die bezocht werd is een plant die waterstofgas maakt uit aardgas en lichte afvalcomponenten van de petrochemische industrie. Deze componenten worden omgezet tot synthese gas en vervolgens wordt zuiver waterstofgas verkregen door enkele pressure swing adsorptiekolommen in serie. Na de presentaties werden we opgedeeld in vijftallen en kregen we buiten een rondleiding. Onder genot van het ‘technische weer’ (weer dat goed genoeg is om zelfs de procestechnologen naar buiten te lokken) bezochten we de compacte plant. Eén van de opvallende dingen aan de fabriek is zijn kleine koeltoren. Omdat de fabriek vrij nieuw is en er in het ontwerp zeer veel aandacht is besteed aan warmte-integratie, was er geen grotere koeltoren nodig.

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Na de plant tour kregen we nog een presentatie over de verschillende carrièremogelijkheden bij Air Products. Recent afgestudeerden kunnen meedoen aan het loopbaanontwikkelingsprogramma van Air Products (CDP, career development program), waarbij je in drie jaar drie verschillende opdrachten uitvoert in verschillende fabrieken in Europa. Eén van de sprekers had werktuigbouwtechniek gestudeerd en had door dit programma haar interesses beter kunnen richting in haar carrière bij Air Products. Na de laatste presentatie werden we getrakteerd op een borrel bij een café op een steenworp afstand van de plant. Hier konden we onder het genot van een drankje en wat hapjes gezellig met de medewerkers praten over hun loopbaan bij Air Products. Na afloop brachten de enthousiaste buschauffeur en zijn vrouw ons weer terug naar Eindhoven. Door: Marijne Timmers Marijne ging als voorzitter van de studiereiscommissie 2014 mee op excursie.

Even voorstellen: kandidaten 27ste F.O.R.T.-cie

De F.O.R.T.-kandi's stellen zich voor Ons werd gevraagd door de T-Lichtredactie om onszelf voor te stellen door middel van een stukje in dit blad. Nu willen wij ons op een leuke manier voorstellen en niet een droog stukje produceren in de trant van “Hallo, ik ben Jorrick en ik wil volgend jaar graag de functie voorzitter op me nemen”. In plaats daarvan stellen wij ons voor aan de hand van een groente. Want volgend jaar zal het hoogstwaarschijnlijk minder worden met de consumptie van deze groep uit de schijf van vijf.

n ik, Jorrick, wil me graag voorstellen aan de hand van de asperge, het Limburgse goud. Ik kom namelijk uit Limburg, Brunssum om precies te zijn. Een asperge is een plant die elk jaar tussen de tweede donderdag van april en 24 juni geoogst wordt. 24 juni is de dag van de geboorte van Sint Jan, de geestelijke waarnaar mijn middelbare school is vernoemd. De asperge is een van de oudste en vooraanstaande groenten, hij werd namelijk in 2750 v. Chr. geteeld. Hoewel ik de jongste ben van de kandidaten voor de F.O.R.T. ga ik wel voor het andere aspect van de asperge. Ik wil namelijk de functie voorzitter bekleden. Verder zeg ik niet dat ik van goud zou zijn, maar er is een duidelijke gelijkenis met het andere Limburgse goud uit Wijlre, hetgeen ik me volgend jaar via de F.O.R.T. nog nauwer mee wil verbinden. Ik, Mark, wil me voorstellen via een vergelijking met de augurk. De augurk is een groene groente die bekend staat om zijn zure smaak. Deze zure smaak is afkomstig van de omgeving waarin de augurk bewaard wordt, aangezien hij zelf geen

duidelijke smaak bezit. Augurken worden namelijk na het oogsten in azijn bewaard, zodat deze smaak overgenomen wordt. Ditzelfde gaat gebeuren met de periode die mij nu te wachten staat. Ik zal namelijk in een tamelijk zuur milieu terecht komen om ideeën hieruit over te nemen. Dit is vergelijkbaar met de manier zoals de augurk de smaak van azijn overneemt. Of ik hier uiteindelijk zelf zuurder van wordt moet natuurlijk nog blijken. Ik ben daarom benieuwd wat mij het komende jaar allemaal te wachten staat. Ik, Troy, wil me voorstellen aan de hand van een wortel. Een wortel is een veel gebruikte groente. Mij kan je ook zien als iemand die voor veel dingen ingezet kan worden. Een wortel is ook door veel mensen geliefd. Ik zelf word momenteel niet zo zeer door veel mensen geliefd, maar dat wil ik wel voor elkaar krijgen. Daarom wil ik graag voorraadbeheerder worden, want daarmee kan ik iedereen tevreden stellen qua biertjes die worden geschonken in de F.O.R.T. Ik ben gelukkig in tegenstelling tot Huib niet oranje, dus dat heb ik niet gemeen

met een wortel. Een wortel kan op zichzelf een gerecht zijn, maar in combinatie is vaak toch het lekkerste. Zo ook ben ik het beste in combinatie met mijn medekandidaten. Ik heb er alle vertrouwen in dat wij samen er een goed en leerzaam jaar van gaan maken. Ik, Huib, wil me graag voorstellen aan de hand van een paprika. Net als een echte activiteitencoördinator is een echt lekkere paprika ook rood. Paprika is een groente die bij een wijd assortiment van gerechten past. Ik zie mijzelf dan ook als iemand die op vele vlakken mee kan draaien. Na enige tijd op de universiteit en aardig wat tijd in de F.O.R.T. was mijn interesse al snel gewekt. Naast een aantal sporten, stappen en feesten komt daar binnenkort ook het runnen van een bar bij kijken. Al met al komt er misschien toch nog wat van deze Limburgse jongen terecht. Door: de kandidaten van de 27ste commissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’ Deze vier kandidaten stellen zichzelf graag voor met behulp van een stel groenten.

T-Licht 18.4

WK Column

Een kijkje in de toekomst Menig voetballiefhebber heeft 13 juli 2014 al lang in zijn agenda gezet. Dan vindt namelijk de finale van het WK voetbal plaats in het grootste voetbalstadion ter wereld, het Maracanã stadion in Rio de Janeiro, Brazilië. Wie deze finale gaan spelen is nog de vraag. In deze column zullen twee voorspel-virtuozen het komende WK spoilen. Laten we eerst terug bladeren in de geschiedenis.

razilië was eenmaal eerder gastheer van het WK voetbal. In 1950 streden dertien landen, voor het eerst sinds de tweede wereldoorlog, om de felbegeerde Jules Rimet-cup. Wat meteen opvalt, is dat dertien een vreemd aantal teams is om een toernooi mee te houden. Duitsland was uitgesloten van deelname en was samen met Japan nog steeds bezet toen de kwalificatie reeks begon. De meeste landen uit het Oostblok weigerden deelname aan de kwalificatie. Ook in Zuid-Amerika trokken drie landen zich terug na de WK-loting. Daarnaast trok Oostenrijk zich terug, omdat ze vonden dat hun team de ervaring miste. Dit alles resulteerde in vijftien landen die deel zouden nemen aan het WK 1950. Echter, zo geschiede het niet. Frankrijk vond het reizen binnen Brazilië niet comfortabel genoeg. Als klap op de vuurpijl schoot India zichzelf in de voet. Ze werden geweigerd, omdat ze op blote voeten wilden spelen. Als we bovenstaande lijn doortrekken voor komend WK verwachten we 24 deelnemende landen, allen spelende op voetbalschoenen. Daarmee hebben we onze eerste voorspelling al gedaan. Eén van deze landen is ons Nederland. De vraag is: gaat Nederland het WK winnen? Een korte analyse van onze glazenbolkijkers

zal jullie inzicht geven op de onontkoombare afloop.

“Ze werden geweigerd, omdat ze op blote voeten wilden spelen. ” Sinds de invoering van het totaalvoetbal speelt Nederland in het aanvallende 4-3-3 systeem. De achteruitgang van de Nederlandse verdedigingslinie baarde de heer van Gaal zorgen. Om dit op te lossen werd er halverwege mei 2014 een extra verdediger ingezet om het probleem te maskeren, dit ten koste van een aanvaller. Hierbij wordt er meer gegokt op de individuele klasse van de aanvaller en trachten ze achterin de pot dicht te gooien. Het afstappen van de Hollandse school kan, als je een echte Nederlander bent, nooit je voorkeur hebben. Echter, door de verdedigende drollen die we nu achterin hebben staan lijkt een ander systeem, met meer verdedigers, onze enige uitweg. Hierdoor kunnen we Nederland dan ook geen hoge klassering toedichten. Een schrale afgang tijdens de poulefase met een derde plek lijkt ons dan ook het hoogst haalbare. Wie wordt dan wel de winnaar? Laten we hiervoor de onvermijdelijke geschiedenis van het evenement erbij pakken. Vier jaar geleden werd er voor het eerst een Europees land wereldkampioen buiten de Europese bodem.

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Onze geavanceerde computermodellen calculeren dan ook geen eindoverwinning voor een Europees land in. Brazilië zal de cup voor het eerst sinds 2002 weer omhoog mogen houden, een record. De topscoorder wordt geleverd door de andere finalist en draagt de naam David Villa. België zal de honneurs voor de lage landen waar moeten nemen en zal daarmee ook de verassing van het toernooi zijn. Heeft Nederland dan niets te vieren komend toernooi? Jawel, door de vroege uitschakeling van Nederland zal Björn Kuipers de finale fluiten. Mocht u ons willen feliciteren na afloop van het WK met de spot-on voorspelling, dan kan dat. Wij zijn donderdagmiddagen te vinden in de mooiste borrelruimte ter wereld! Door: Koen Kuijpers en Maarten van Meurs De toekomstige winnaars van de Japie WK-poule delen graag hun kennis.

Puzzle Nonogram (14) 29 april 2014 www.liacs.nl/home/kosters/nono/

Guess who? A new T-Licht, a new puzzle. The winner of the puzzle of the last T-Licht is Daniëlle van der Heijden. Congratulations! For this edition we arranged yet another wonderful prize: a wireless portable speaker worth €150,- with the courtesy of ExxonMobil. In order to be able to win it, you need to solve the following puzzle and mail the correct solution before September 1st 2014 to tlicht.st@tue.nl. Adjacent you’ll find a Japanese puzzle, or nonogram as it is also called. The goal of this puzzle is to reconstruct a picture using the hints at the top and left of the puzzle. Every row and column consists of one or several interconnected coloured squares. The amount of interconnected coloured squares is indicated by numbers. Of course, two different numbers in one row or column indicate there is at least one empty square between the interconnected coloured squares. Good luck! Which famous person is depicted here?

115 9 71 12 1 13 3 11 1 4 64 64 34 24 214 25 27 2 10 1 12 1 13 685 4125 227 16 25 33 351 69 9 10 7 11 68 136 25 56 716 716 10 6 14 1 3 6 18 14 33 33 33 33 33 25 6 25 6 33 23 6 25 4

2 1 5 3 13 6 6 3 2 3 2 1 6 3 17 1 5 1 7 6 6 6 1 4 3 8 4 5 5 2 1 1 21 19 15 1 7 11 5 1 1 3 2 2 2 6 4 4 10 2 7 4 2 1 1 1 10 10 7 11 11 12 12 13 13 15 16 18 17 16 16 15 13 12 12 11 11 10 12 11 11 11 1 1 1

7 4 6 5 1 15 21 22 23 22 21

T-Licht 18.4

Wist je dat?

Wist je dat... ... Als je Esther 'm bij M. om ho krijgt, je bij N og Z. ma adia g rijde n?

... Brandon van R. de beste push-up BH is van Laura K.?

... Floris H. het ee n fijn gevoel vindt als hij geen gewicht heeft?

nk nd Fra r... Iema te is g . zijn van W ejat heeft g avond

... Mar ijn genlijk e T. ein wil, m iet meer aar da t het zo lekker is?

... Robin V. in de goal stond bij he t volleybaltoernooi ?

Colofon Jaargang 18, nummer 4 Juni 2014 Oplage: 600 Hoofdredactie: Remco Fijneman Redactie: Eveline Hermans, Gijs de Kort, Gilles Timmermans, Ivan Ottenheijm, Laura Kollau, Marijne Timmers, Michelle Raven, Roderigh Rohling, Sander Peters en Wouter de Smet. Drukker: Gildeprint Drukkerijen info@gildeprint.nl Het T-Licht is een verenigingsblad van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’, studievereniging van de faculteit Scheikundige Technologie aan de Technische Universiteit Eindhoven. Het T-Licht verschijnt 4 keer per jaar.

. n D zijn eft a i Br at in k he ... g roe een derb en? on rokk t ge

... Rick H. ban g is dat de zijn e te groot is?

Stuur je Wist je datjes naar tlicht.st@tu e.nl of lever ze in op de Japiekamer!

Redactieadres: T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ t.a.v. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor om wijzigingen aan te brengen in aangeleverde kopij of om kopij te weigeren. Adverteerdersindex: Technip Kaft binnen voor Dow Blz. 6 BP Blz. 20 Croda Kaft binnen achter Sabic Kaft buiten achter

Career Opportunities within Croda

Wie zijn wij? CRODA is van oorsprong een Engels bedrijf met het hoofdkantoor in Yorkshire, UK. Onze grootste productielocatie bevindt zich in GOUDA, Nederland. Onze naam is in Nederland niet algemeen bekend, maar toch speelt Croda een grote rol in het dagelijks leven van ons allemaal. Croda bestaat uit twee marktsectoren: Consumer Care en Performance Technologies. Elke sector focust op belangrijke markten, zoals Personal Care, Health Care, plastic en verpakkingen, smeermiddelen, huishoudelijke producten en toepassingen voor voedsel. De totale business laat een jaarlijkse winst zien van ruim 1 miljard GBP en biedt werkgelegenheid aan meer dan 3200 mensen in 34 landen over de hele wereld. Veel cosmetische en industriële producten bevatten onze, op natuurlijke grondstoffen gebaseerde, materialen. Plastic zakjes bijvoorbeeld, die kunnen ons product bevatten waardoor de plastic laagjes eenvoudig van elkaar los komen; verder worden onze producten gebruikt in crèmes en lotions voor onder andere huidverzorging en zonnebrandmiddelen. Dit zijn een paar voorbeelden van de toepassingen van onze producten, aangezien de toepassingen van onze producten net zo divers zijn als de markten waarin we opereren. Dit maakt ons een wereldleider op het gebied van gespecialiseerde ingrediënten voor persoonlijke verzorging. Wat zoeken wij? Voor onze locatie in Gouda zijn wij op zoek naar 1 of 2 gemotiveerde afgestudeerde of afstuderende Chemische Technologie studenten. Een Croda Engineer is iemand die zowel praktisch als strategisch kan werken en dat combineert met verbeeldingskracht. Van onze kant bieden wij een snelle opbouw van verantwoordelijkheden en een hoge dosis motivatie en waardering – kortom, echte ervaringen, echte verantwoordelijkheden en echte banen! Hoe bereik je ons? Bij Croda weten we dat je tijd kostbaar is, daarom is ons sollicitatietraject kort maar intensief. Als je interesse hebt in een mooie carrière bij Croda, laat ons dat weten via een email voorzien van CV naar recruitment@croda.com ter attentie van Christa Revoort, HR Manager.

2013